Holokaust

Jerzy Ulicki-Rek

Sowieci ewakuują Żydów (wg. materiałów JTA z lat 1939-1945.)

Czytaj calosc :

https://arjanek.neon24.pl/post/151827,so.....-1939-1945

Jerzy

Piioottrr · Dołączył: 29 Mar 2011 Posty: 990

Cytat:

HOLOCAUST’S CREDIBILITY PLUMMETS TO 17 PERCENT

The Ethnic European REAL NEWS barely survives on donations from Michael Walsh and his followers. OUR AIMS: To enlighten, inspire and to educate and with your help to share our features as widely as possible.

Belief in the the alleged holocaust is plummeting. The disconcerted holocaust lobby are now moving into panic mode and respond by ramping up increasingly tall tales persistently peddled by the Jewish lobby and its Shabbos goy cohorts.

The latest global survey conducted by the ADL, an international Jewish non-governmental organisation based in the U.S., finds that Poland and Hungary are among the countries in Europe where attitudes towards the abuse of Jewish omnipotence in politics, usury and entertainment are the most prevalent.

According to the survey, 48% of Poles and 42% of Hungarians are critical of Jews, thus ranking the two countries among the most Zionist aware countries in Europe alongside Greece (67%), Ukraine (46%) and Serbia (42%). This means that 15 million Poles and more than 3 million Hungarians are antagonistic towards practices typical of the Jews in the community. The study found that the European country with views least hostile to Jews was Sweden.

https://europeansworldwide.wordpress.com.....7-percent/
_________________
https://www.biblest.com.pl/dziennik.html

Jerzy Ulicki-Rek

"HOLOCAUST’S CREDIBILITY PLUMMETS TO 17 PERCENT"
Oby to była prawda..
Jak spadnie do zera to będzie noc długich noży Smile

Jerzy

Jerzy Ulicki-Rek

THE PERSECUTION OF REVISIONISTS - THE HOLOCAUST UNVEILED BY MARK FARREL 2006

https://www.bitchute.com/video/BgEJ5VI1TQXq/

LADY MICHELE RENOUF - JAILING OPINIONS 3 - 2006

https://www.bitchute.com/video/E2V5u5zKzQN7/

Jerzy

Jerzy Ulicki-Rek

# JEWRIEJSKIE KAPO - film Made in IZRAEL

Film Kapo z 1999 roku opowiada o żydowskich kapo pracujących dla nazistowskich Niemiec w obozach koncentracyjnych.

Produkcja ta wzbudziła ogromne kontrowersje na całym świecie , mimo to otrzymała nagrodę dla najlepszego filmu dokumentalnego "International Emmy Award".

Jeden z producentów filmu Danny Paran przyznał, że był zszokowany, kiedy poznał dogłębnie tematykę kolaboracji Żydów. Reżyser Dan Setton nie ukrywał, że przez długi czas cierpiał na bezsenność po tym, jak zrealizował ten film.

Reakcje na film były bardzo zróżnicowane: podczas pokazów został przyjęty z dużym zainteresowaniem przez młodszą część audytorium, natomiast starsza zareagowała oburzeniem.

W Niemczech wyemitowano jedynie ocenzurowaną wersję filmu z obawy na reakcje, jakie on może wywołać.

We Francji sprzeciw wobec filmu był tak duży, że program La 25e Heure, w ramach którego film został wyemitowany, został zdjęty z anteny.

Mimo to film został uhonorowany tytułem najlepszego filmu dokumentalnego w 2000 r. (International Emmy Award) to najwyższe odznaczenie dla izraelskiego filmu do tego roku.

Niektórzy żydzi w tym filmie wszystko co złe mówią o Capo, ale zapytani czy by nimi zostali, to owszem zostali by z chęcią. Niektórzy nawet się tym szczycą jak ta jedna żydówka w filmie.
Bo oczywiście po wojnie byli rozpoznani wielu, na ulicach przez innych, a co sądy Izraelskie zrobiły......nic.

Większość z Kapo była zatrzymana przesłuchana i wypuszczona, a w sądach uznawali ich za niewinnych. Po to by wszystko zatuszować i ściągać bandyckie roszczenia JUST 447 za pomocą Juesej i kreują fałszywą opinię, że było inaczej,ale prawda ta niezakłamana jest inna.

I ten film ich pogrąża do końca na dodatek film jest Izraelski . Film jest dosyć stary i jeszcze nagrany na VHS i już 20 lat temu był blokowany w różnych telewizjach w różnych krajach by za dużo to nie wypłynęło.

Kiedyś leciał ten film w TVP, teraz oczywiście go nie pokażą, a powinni go pokazywać dosłownie co miesiąc....
Zwłaszcza teraz w okresie nagonki na Polskę . nawet ze strony polskojęzycznej noblistki Olgi T.

Film tutaj:

https://www.facebook.com/piotr.szymanski.5268750/videos/150936339686176/

Jerzy

Jerzy Ulicki-Rek

HOLOHOAX 101 - INTRODUCTION TO THE HOLOHOAX

https://www.bitchute.com/video/Ul72dV4Sb.....IYX6qSz_kk

Jerzy

Jerzy Ulicki-Rek

AUSCHWITZ CREMATORIUM - ERNST ZUNDEL

https://www.bitchute.com/video/JWuIlXuTz.....jSUeObsRPI

Jerzy

Jerzy Ulicki-Rek

Holocaust to mit? – Dariusz Ratajczak

Aktualizacja: 2018-03-19 9:26 am
Dodano: 2009-05-28 9:26 am

Tekst z książki doktora Dariusza Ratajczaka z 1999 r., w którym zreferował poglądy rewizjonistów Holocaustu. Został za to wyrzucony z Uniwersytetu Opolskiego, stracił przyjaciół z uczelni, żona z dziećmi też od niego odeszła. Polecam alternatywne spojrzenie na “mit założycielski” religii poprawności politycznej. – portal Wolność i Kapitalizm

REWIZJONIZM HOLOCAUSTU

Od polowy lat 70-tych Holocaust, traktowany jako religia, jako coś wyjątkowego, nie mającego precedensu w dziejach świata, zaczyna spotykać się z odporem ze strony historyków-rewizjonistów.

Krytykują oni nie tylko jego wyjątkowość, ale także rewidują dotychczasową wersję wydarzeń. Innymi słowy poddają rewizji oficjalnie podawaną liczbę Żydów zgładzonych podczas wojny, a także sposoby ich uśmiercania.

Ludzie ci traktowani są przez wyznawców religii Holocaustu, a więc zwolenników cenzury i narzucania opinii światowej fałszywego, propagandowego obrazu przeszłości, jako szarlatani, neonaziści i skrajni antysemici.

Argument to chyba chybiony, gdyż ruch historycznego rewizjonizmu, którego elementem (co prawda ważnym) jest nonkonformistyczne podejście do Holocaustu, nie jest jednorodny. Zaangażowani są w nim historycy-zawodowcy, amatorzy, całe instytucje. Nie ma on jednego oblicza ideowo-politycznego. Występują w nim postawy rozciągające się od skrajnej prawicy po skrajną lewicę, a rewizjoniści to ludzie wszystkich ras i wielu narodowości, włącznie z Żydami.

I jeszcze jedna uwaga porządkująca: rewizjonizm historyczny, zauważalny w USA i Europie Zachodniej, a ostatnio w jej środkowo-wschodniej części (może najmniej w Polsce), stara się zwalczać tzw. utarte prawdy nie podlegające z różnych – propagandowych, politycznych, “biznesowych” – względów krytyce. Problem jest więc bardzo szeroki. My skoncentrujemy się tylko na Holocauście.

W rozwoju rewizjonizmu Holocaustu, po wcześniejszych wystąpieniach Paula Rassiniera (ten więzień Buchenwaldu i Dory zakwestionował jako pierwszy istnienie komór gazowych w obozach koncentracyjnych) i prof. Roberta Faurissona (za głoszenie poglądów, że oficjalna wersja eksterminacji Żydów jest nieprawdziwa “wyleciał” z pracy na Uniwersytecie w Lyonie. Potem miał sprawy sądowe i kłopoty z różnymi postępowymi “bombiarzami” – typowy to sposób rozprawiania się z rewizjonistami; doświadczył tego również autor “Wojny Hitlera” – David Irving), przełomem stała się sprawa kanadyjskiego rewizjonisty Emsta Zuendela. W 1985 roku postawiono go przed sądem za wydanie broszury autorstwa Richarda Verralla “Czy naprawdę zginęło 6 milionów (Żydów – DR)”. Na drugim procesie Kanadyjczyka, w roku 1988, wystąpił jako świadek obrony Fred Leuchter, jedyny w USA ekspert od budowy urządzeń do wykonywania kary śmierci – także komór gazowych, w których skazańcy uśmiercani są cyjanowodorem, a więc tym samym gazem, jakim mieli być zabijani Żydzi w Auschwitz-Birkenau.

W tym samym roku Leuchter, fachowiec najwyższej jakości, człowiek pozbawiony jakichkolwiek “skłonności politycznych” (on zna się po prostu na komorach gazowych i substancjach zabijających – tyle i aż tyle) udał się wraz z ekipą do Polski, gdzie zbadał komory gazowe w Oświęcimiu, Brzezince i Majdanku. Tezy opracowanej przez niego po powrocie ekspertyzy okazały się zabójcze dla zwolenników oficjalnej wersji Holocaustu, a sprowadzały się do jednoznacznej konkluzji, iż pomieszczenia przedstawiane jako komory gazowe nie mogły służyć do masowego zabijania ludzi (o czym bardziej szczegółowo za chwilę).

Raport Leuchtera stał się bardzo popularny w kołach rewizjonistycznych. Zainspirował on m.in. niemieckiego naukowca z Instytutu Maxa Plancka – dr Germara Rudolfa do wydania ekspertyzy o cyjanowodorze używanym w Oświęcimiu (godzi się wspomnieć, że w Niemczech ludzie rewidujący Holocaust są narażeni na prawne represje; podobne “przyjemności” niedługo staną się udziałem Polaków).

Należałoby wreszcie skrótowo ująć tezy i argumenty, jakimi posługują się rewizjoniści Holocaustu. Dla niewtajemniczonych, lub takich, którzy bez zastrzeżeń aprobują oficjalną wersję wydarzeń, będą one zapewne rodzajem szoku. Ozdrowieńczego, czy wręcz przeciwnie – nie moje to zmartwienie.

Przede wszystkim należy stwierdzić, ze rewizjoniści, przynajmniej ci poważni, bo hochsztaplerów – jak wszędzie – nie brakuje, nie kwestionują antyżydowskiej polityki III Rzeszy, istnienia obozów koncentracyjnych, przymusowej pracy więźniów w tych obozach, deportacji Żydów do gett i obozów oraz śmierci wielu Żydów z różnych przyczyn – także w wyniku masowych egzekucji.

Uważają natomiast, że nigdy nie istniał i nie był realizowany przez władze niemieckie plan systematycznego wymordowania Żydów europejskich, że nie istniały komory gazowe do masowego uśmiercania Żydow oraz że liczba Żydów, którzy ponieśli śmierć w okresie II wojny światowej jest o wiele niższa od podawanej i traktowanej bardzo rygorystycznie liczby 6 milionów.

Ogólniej natomiast Holocaust jest dla rewizjonistów mitem opartym wprawdzie na prawdziwych i strasznych wydarzeniach, które jednakowoż należy widzieć w kontekście XX wiecznej wojny totalnej, prowadzonej bezwzględnie przez wszystkie strony konfliktu i które porównywalne są z innymi wydarzeniami tamtych lat (cierpienia milionów Polaków, masakry niemieckiej ludności cywilnej przez lotnictwo alianckie, śmierć kilku milionów jeńców rosyjskich – od siebie dodam: i niemieckich w czasie wojny i po wojnie w ZSRR – masakra wojsk japońskich na wyspach Pacyfiku oraz cywilów w macierzy itd.). Rozpatrzmy teraz te 3 główne założenia rewizjonizmu Holocaustu

1. Polityka III Rzeszy wobec Żydów

Według rewizjonistów naziści chcieli rozwiązać tzw. kwestię żydowską przede wszystkim poprzez przesunięcie Żydów z Niemiec, a później z Europy, na Madagaskar lub do Palestyny, co zresztą miłe było syjonistom (fakt kontaktów nazistów z kołami syjonistycznymi przed i w czasie wojny jest bezsporny).

Po roku 1941 kierownictwo III Rzeszy, mając do dyspozycji ogromne obszary ZSRR, postanowiło deportować Żydów z Europy na Wschód. Niemcy kierowali się tu względami ideologicznymi, bezpieczeństwa (Żydzi jako aktywnie walcząca mniejszość) oraz motywem praktycznym, mającym za podstawę włączenie Żydów dla potrzeb gospodarki wojennej.

Była to polityka brutalna i często zbrodnicza, szczególnie za linią frontu wschodniego, gdzie działały “Einsatzgruppen”, ale nie można mówić o zaplanowanej eksterminacji narodu żydowskiego z motywów ideologicznych, przy użyciu specjalnych urządzeń do zabijania (ruchome komory gazowe itp.).

2. Problem komór gazowych

Rewizjoniści uważają, iż mimo nagłaśniania od lat 40-tych istnienia w obozach koncentracyjnych komór gazowych do masowego uśmiercania ludzi (głównie, a w zasadzie wyłącznie Żydów i Cyganów), przez długie lata nie istniały żadne ekspertyzy techniczno-kryminalistyczne poświęcone tym szczególnym narzędziom mordu. Przełomem okazały się dopiero badania Leuchtera i Rudolfa. Ich wspólna konkluzja jest jednoznaczna: nie było możliwe uśmiercanie gazem milionów (a nawet setek tysięcy) ludzi w pomieszczeniach przedstawianych obecnie wycieczkom w Oświęcimiu, czy na Majdanku jako komory gazowe. Decydują względy techniczne, chemiczne i fizykalne.

Pomieszczenia uznawane za komory gazowe nie miały stalowych drzwi, nie były uszczelnione, co groziło śmiercią wszystkim znajdujących się w pobliżu, także SS-manom. Ściany nie były pokryte odpowiednią warstwą izolacji, nie było urządzeń zapobiegających kondensacji gazu na ścianach, podłodze czy suficie. Komory posiadały zupełnie zwyczajną wentylację, całkowicie nieprzydatną do usuwania mieszaniny powietrza i gazu na zewnątrz budynku, tak, aby nie groziło to życiu obsługi i SS-manów. W ścianach tzw. komór gazowych nie ma prawie śladów cyjanowodoru.

Ze sprawą komór wiąże się oczywiście użycie przez Niemców preparatu Cyklon B, czyli wspomnianego cyjanowodoru.

Cyklon B był w czasie wojny stosowany przez Niemców jako środek zabijający wszy. Stosowano go w komorach do odwszawiania (ale nie gazowania ludzi!), w koszarach itd. Z wielu względów jego zastosowanie w technice mordowania ludzi było niemożliwe. Cyklon jest “mało inteligentny” (długi, 2 godziny czas wydzielania gazu z granulatu, jeszcze dłuższy bo 20 godzinny czas usuwania tegoż z pomieszczeń, a przecież Niemcy nic tylko gazowali i gazowali!). Poza tym byłaby to bardzo kosztowna (towar deficytowy) i niebezpieczna operacja, wymagająca od ekip więźniów wyciągających ciała użycia masek przeciwgazowych z filtrami i ubrania specjalnych uniformów ochronnych oraz rękawic (gaz działa przez skórę).

I jeszcze o usuwaniu zwłok, czyli krematoriach.

Zbudowane w Oświęcimiu krematoria miały służyć do spalania zwłok zamordowanych (zagazowanych) Żydów. Aby to wykonać musiałyby jednak, przy podawanej oficjalnie liczbie zabitych przez Cyklon B, mieć przepustowość kilkanaście razy wyższą od najnowocześniejszych, sterowanych komputerowo krematoriów współczesnych! Takich obozy nie posiadały.

Podsumowując ten wątek możemy więc stwierdzić bez popełniania większego błędu, że Cyklon B stosowano w obozach do dezynfekcji, nie zaś mordowania ludzi (tak więc słynna “selekcja do gazu” była zwykłym podziałem nowoprzybyłych według wieku, płci, stanu zdrowotnego); łaźnia służyła w obozie do kąpieli, nie była miejscem gdzie mordowano ludzi; opowiadania ocalałych więźniów jakoby widzieli gazowanie ludzi są bezwartościowe. Jest to dramatyzowanie i tak już dramatycznej sytuacji (podobnie rzecz się ma z zeznaniami oskarżonych po wojnie SS-manow – kajających się, ulegających presji i przesłuchujących, chcących odgrywać w obliczu szubienicy rolę “piekielnych facetów” – przypadek Rudolfa Hoessa).

Wniosek ostateczny nasuwa się sam: w obozach ludzie głównie umierali na skutek chorób wynikających z niedożywienia, złych warunków higienicznych, morderczej pracy, a ciała palono w krematoriach by zapobiec epidemii.

3. Ilu Żydów zginęło podczas II wojny światowej na terenach okupowanych przez III Rzeszę?

Dane dotyczące Żydów, którzy ponieśli śmierć na skutek polityki władz III Rzeszy w okupowanej Europie muszą dotyczyć następujących przypadków: choroby i epidemie wywołane “sztucznie” przez władze okupacyjne (zamykanie i zagęszczanie gett, głodowe racje żywnościowe dla przygniatającej większości ludzi), praca ponad siły (obozy koncentracyjne), brutalność deportacji do gett i obozów, uśmiercanie podczas walk Żydów – uczestników ruchu oporu oraz osób zupełnie nieaktywnych, mających jednak nieszczęście przebywać na terenach będących areną działania Einsatzgruppen. Dodajmy do tego ofiary zbrodniczych eksperymentów medycznych oraz Żydów zabitych przez kolaborancie szumowiny społeczne (aryjskie i żydowskie). Powyższe, tragiczne wyliczenie nie będzie więc obejmować ofiar sowieckiej polityki wobec polskich, litewskich, łotewskich, estońskich i rumuńskich (besarabskich) Żydów w latach 1939-1941 (a znacząca to liczba, nie wiedzieć czemu przypisywana Holocaustowi dokonanemu pracz Niemców), ludzi zmarłych z przyczyn naturalnych bez związku z okupacyjną rzeczywistością, czy wreszcie ofiar wypadków drogowych, utonięć, zatruć medykamentami itd. (do tej pory wszystkie te przypadki były włączane do hekatomby Holocaustu). Zsumowując poszczególne kategorie, uwzględniając żydowskie ofiary pacyfikacji, obozów koncentracyjnych, tragicznego, okupacyjnego bytu, wydaje się, że liczba 2,5 miliona Żydów – ofiar Holocaustu – nie będzie daleka od prawdy.

Dariusz Ratajczak

http://www.bibula.com/?p=9698&fbclid.....srGTeSXNwc

Jerzy

Jerzy Ulicki-Rek

Mowi zydowski pisarz John Sack:

JEWS TORTURED & RAPED GERMAN CIVILIANS IN ALLIED CONCENTRATION CAMPS

https://www.bitchute.com/video/kL8cNuGZP.....g9VcSJ1QuQ

Jerzy

viki

Tuż przed Światowym Forum Holocaustu taka kompromitacja

Proces byłego strażnika obozu koncentracyjnego Stutthof Bruno Deya (93 l) przybrał zaskakujący i nieoczekiwany dla żydów obrót po tym, jak rzekomą ofiarę Holocaustu biorącą udział w oskarżeniu, oskarżono o zakłamanie własnej historii życia.

Moshe Peter Loth pojawił się na pierwszych stronach gazet w listopadzie, kiedy czule objął i przytulił oskarżonego Bruno Deya podczas procesu w Hamburgu w Niemczech. Loth to żyd z Florydy, który identyfikował się jako rzekomy ocalały z Holokaustu, a Dey jest byłym strażnikiem obozu koncentracyjnego.

„Teraz uważajcie wszyscy, idę mu wybaczyć”, powiedział 76-letni Loth, zbliżając się do Deya, który przyznaje, że będąc wtedy 17-latkiem, był strażnikiem w obozie Stutthof pod Gdańskiem.

Loth, jak to określają żydowskie gazety "mógł przesadzić ze swoją historią - urodził się w chrześcijańskiej rodzinie i prawdopodobnie nigdy nie był w obozie".

Loth przez lata mówił dziennikarzom, że jego babcia i matka zostali uwięzieni w obozie wskutek donosu złożonego do władz niemieckich przez jego dziadka, którego opisywał jako nazistę. Loth twierdził również, że otrzymał informację od Czerwonego Krzyża, że urodził się w obozie. Okazało się jednak, że kobieta o nazwisku Loth zidentyfikowana jako jego matka - Helene Anna Flood - została zwolniona z obozu miesiąc po tym, jak została tam zabrana, na kilka miesięcy przed urodzeniem Lotha.

Loth opowiedział swoją "tragiczną" historię niemieckiej grupie misyjnej w 2005 r. oraz publikowano ją online w Othello Outlook w 2012 r. Wspomniano o tym także w autobiografii „Peace by Piece” napisanej przez Sandrę Kellog Rath.

Loth, który przedłożył dokumenty w Yad Vashem, twierdząc, że jego babka została zamordowana w komorze gazowej w Stutthofie, przemawiał podczas licznych uroczystości upamiętniających Holokaust i był przedstawiany jako ocalały z Holocaustu.

Magazyn Spiegel pod koniec ubiegłego miesiąca poinformował, że Loth urodził się w protestanckiej niemieckiej rodzinie pod Gdańskiem. Jego babcia zmarła w 1943 r., ale nie w nazistowskim obozie.

Adwokat Lotha powiedział Spiegelowi, że Loth miał wrażenie, że jego babcia zmarła w obozie, i że skoryguje swoje zeznania jako świadka w Yad Vashem.

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Podczas gdy Stutthof może nie jest tak dobrze znany, jak inne niemieckie obozy z czasów wojny, to warto prześledzić historię tego ważnego ośrodka internowania. Schematy deportacji do i z obozu oraz traktowanie więźniów, zarówno żydowskich, jak i nieżydowskich, ujawniają pewne zaskakujące fakty.

Stutthof (Sztutowo) znajdował się 36 km na wschód od Gdańska na zalesionej polanie w pobliżu wybrzeża Bałtyku u ujścia Wisły. Pospiesznie utworzony jako ośrodek internowania w nagłych wypadkach we wrześniu 1939 r., gdy siły niemieckie zajmowały terytorium Polski, wkrótce został utworzony na stałe, a w 1942 r. został oficjalnie wyznaczony jako obóz koncentracyjny. (1).

W 1943 i 1944 r. został znacznie powiększony i obejmował trzy duże sektory obejmujące obszar 2,5 na 1,2 km. Kompleks obozowy Stutthof ostatecznie obejmował kilkadziesiąt mniejszych obozów satelitarnych rozmieszczonych na dużej części Prus Wschodnich i Zachodnich. Oprócz administracji i ogólnych prac związanych z utrzymaniem samego obozu, więźniów zatrudniano w pobliskich warsztatach i fabrykach, które produkowały sprzęt i odzież dla niemieckich sił zbrojnych. Inni internowani pracowali w obozowej fabryce cegieł i szklarni oraz przy pobliskich projektach rolniczych, kamieniołomach, portach i lotniskach. Więźniowie mogli wysyłać listy i odbierać paczki. Pod koniec 1943 r. nowe rozporządzenie zabraniało karania przez bicie. (2).

Do 1944 r. przebywało stosunkowo niewielu żydowskich internowanych. Większość więźniów to byli Polacy. Jesienią 1943 r. kilkuset Żydów ukrywających się w białostockim getcie (po stłumieniu powstania) zostało przeniesionych do Stutthofu. (3)

Od czerwca 1944 r. duża liczba Żydów zaczęła przybywać do Stutthofu z Auschwitz. Pierwszy transport 2500 Żydówek z Auschwitz-Birkenau został wkrótce wysłany do kilkuset fabryk w regionie Morza Bałtyckiego. Między czerwcem a październikiem 1944 r. do Stutthofu z Oświęcimia przybyło od 20 000 do 30 000 Żydów, pochodzących z Węgier. Ponadto do Stutthofu z Oświęcimia przybyły również Żydówki pochodzące z łódzkiego getta. (4).

Latem i jesienią 1944 r., gdy siły radzieckie zbliżały się do regionu bałtyckiego, tysiące Żydów, w tym żydowskie matki i ich dzieci, ewakuowano do Stutthofu z więcej niż kilkunastu obozów i pozostałych gett na Litwie, Łotwie i w Estonii. W szczególności Żydów w lipcu 1944 r. przetransportowano z obozów w Rydze (Łotwa) i Kownie (Litwa) oraz getta w Siauliai (Litwa). Większość została ewakuowana drogą morską na deficytowych wtedy statkach. (5).

W drugiej połowie 1944 r., gdy siły radzieckie kontynuowały swój marsz na zachód, Niemcy przetransportowali dużą liczbę Żydów, w tym setki żydowskich dzieci, z Litwy i Estonii przez Stutthof do Auschwitz. (6). Wielu z tych ewakuowanych stanowili Żydzi, którzy wcześniej zostali deportowani z Niemiec do regionu bałtyckiego w ramach polityki „ostatecznego rozwiązania”czyli masowej deportacji na okupowane terytoria radzieckie na „Wschodzie”. (7).

Te transfery do Stutthofu są trudne do pogodzenia z niemiecką polityką tzw. anihilacji europejskich Żydów. Gdyby istniała taka polityka eksterminacji, szczególnie trudno jest zrozumieć, dlaczego Żydzi z regionu bałtyckiego - wszyscy rzekomo skazani na śmierć - zostali ewakuowani przez przeciążony system transportowy Niemiec zamiast zostać zabitymi na miejscu. Fakt, że wielu Żydów ewakuowanych przez Niemców z rejonu Bałtyku do Stutthof było dziećmi, jest szczególnie trudny do pogodzenia z ogólną polityką eksterminacyjną. (8 ).

Ten nowy napływ radykalnie zmienił charakter obozu. Pod koniec 1944 r. Żydzi stanowili około 70 procent populacji tu osadzonych. Rosjanie stanowili około 20 procent, a pozostałe narodowości stanowiły pozostałe dziesięć procent. (9). Obóz został podzielony na osobne ogrodzone jednostki dla mężczyzn i kobiet. Większość więźniów była młoda, przede wszystkim żydowskie dziewczęta i młode kobiety w wieku od 13 do 22 lat. Dla chłopców w wieku poniżej 17 lat istniał oddzielny blok koszarowy. Z reguły Żydzi nie musieli pracować, chociaż niektórzy od czasu do czasu byli przydzielani do pracy na farmie na zewnątrz. (10).

W wyniku chaosu i ogromnego przeludnienia spowodowanego pogarszającą się sytuacją wojenną warunki w obozie pogorszyły się w 1944 r. Chociaż nowo przybyli rutynowo podlegali kwarantannie trwającej od dwóch do czterech tygodni, wybuchła epidemia tyfusu w drugiej połowie roku. Wskaźnik śmiertelności gwałtownie wzrósł i osiągnął najwyższy poziom pod koniec tego roku, kiedy według doniesień 9% całej populacji więźniów zmarło w grudniu 1944 r. Oprócz tyfusu więźniowie padali ofiarą gorączki jelitowej i głodu. (11).

Administratorzy obozów zrobili, co mogli, w prawie niemożliwych warunkach, aby ratować życie. Obiekty szpitalne dla więźniów zostały znacznie rozbudowane i ostatecznie zajęły cały kompleks koszar. W tych placówkach, które zostały podzielone na 12 oddziałów, pracowali więzieni tam lekarze i pielęgniarki oraz personel medyczny SS. Niestety opieka nad chorymi więźniami została poważnie ograniczona przez brak leków i odpowiednich instrumentów. (12). W połowie stycznia 1945 r. było około 50 000 więźniów w Stutthofie, z których około połowy przebywała w obozie głównym. Było tam 29 000 żydowskich internowanych, w tym prawie 26 000 kobiet. (13).

25 stycznia 1945 r., gdy w odległości kilku kilometrów znajdowały się wojska radzieckie, a w oddali słychać było odgłosy wystrzałów, komendant obozu, major Paul-Werner Hoppe, kierując się odgórnymi instrukcjami, zarządził ogólną ewakuację internowanych w głąb Rzeszy. Dodał, że pozostali chorzy więźniowie oraz grupa potrzebna do rozwiązania obozu pozostanie na miejscu. (14). Izraelski historyk Zagłady Yehuda Bauer uznał, że trudno pogodzić ten nakaz ewakuacji z polityką eksterminacji. Na konferencji w 1981 r. zapytał retorycznie: „Jaki był ich zamiar [Niemców]? Dlaczego esesmani odesłali tych ludzi? ... Dlaczego dowódca obozu w Stutthofie wydał rozkaz w styczniu 1945 r., że wszyscy mają wymaszerować z wyjątkiem chorych? ” (15).

Ta masowa ewakuacja w grupach po tysiąc pięćset osób w środku zimy, była straszną próbą, która pochłonęła wiele tysięcy istnień ludzkich. Dziesięciodniowy marsz odbywał się w śniegu i mrozie, z bardzo małą ilością jedzenia lub odpowiednim schronieniem. Jeden polski historyk oszacował, że podczas tej ewakuacji zginęło 30 000 osób. (16). Jedna grupa ewakuowanych została uratowana przez wojska radzieckie w lutym 1945 r., ale wielu z tej grupy zmarło po wyzwoleniu. (17).

Więźniowie Stutthofu nie byli jedynymi, którzy znosili to straszne nieszczęście. W tym samym okresie setki tysięcy niemieckich cywilów, w większości kobiet i dzieci, a także cywilów innych narodowości, powoli zmierzało na zachód w śniegu i mroźnej pogodzie. Wiele z tych osób zmarło także podczas zimowej wędrówki. (18 ).

W marcu i kwietniu 1945 r. radzieckie samoloty wielokrotnie atakowały obóz Stutthof. Bomba, która uderzyła w żydowski szpital 26 marca 1945 r., zabiła 28 osób i zraniła 35. (19). W kolejnych tygodniach radzieckie naloty i artyleryjskie ataki stawały się coraz częstsze, aż do 20 kwietnia 1945 r. jak później wspominał były więzień żydowski (20):
Stutthof został zbombardowany z powietrza i ziemi. Bombardowanie trwało w dzień i w nocy ... Obóz Stutthof był ogromny i od jednego końca do drugiego płonął od ataków lotniczych. Niezliczona liczba Katzetler [więźniów] została zabita przez bomby. Ja sam miałem szczęście, ponieważ bomba uderzyła w nasz oddział, a trzy czwarte chorych zostało zabitych lub rannych.

Ewakuacja drogą morską

Pod koniec kwietnia 1945 r., kliedy Stutthof został odcięty od nieokupowanych Niemiec, z wyjątkiem drogi morskiej, ostatecznie zdecydowano o ewakuacji około 3000 Żydówek, które nadal pozostały w obozie. Jedna z więźniarek, która została ewakuowana na statek towarowy, przypomniała sobie później o swojej strasznej udręce (21):
Płynęliśmy i płynęliśmy, wiele razy wchodziliśmy do portów, których nie pamiętam. Ale żaden port nie pozwolił nam zostać, ponieważ nad nami powiewała żółta flaga, co oznaczało, że statek miał na pokładzie ludzi z chorobami zakaźnymi. ... W każdym porcie kapitan oświadczał, że na pokładzie ma kobiety-uchodźców i prosił o pozwolenie na ich zejście na ląd.

Ale raz za razem byli odprawiani, chociaż w jednym porcie niektórzy żołnierze niemieccy dawali im chleb. Bez wody i jedzenia statek pływał przez jedenaście dni z jednego portu do drugiego. W tym okropnym okresie samoloty alianckie dwukrotnie zaatakowały nieuzbrojony statek, zabijając wielu Żydów na pokładzie. Podczas trzeciego ataku bombowego, który miał miejsce, gdy statek został zakotwiczony poza portem w Kilonii i zaledwie dzień przed przybyciem tam wojsk brytyjskich, statek zapalił się i zatonął. Wielu zginęło w płomieniach lub podczas szalonej wspinaczki, aby dostać się na pokład, a inni utonęli. Jedna z ocalałych wspomina, że zginęły wszystkie oprócz 33 z 2000 żydowskich kobiet na pokładzie (22).

Ostateczna ewakuacja ze Stutthofu miała miejsce 27 kwietnia 1945 r. pod atakiem sowieckich samolotów więźniowie zostali załadowani na kilka barek w pobliskim porcie na Helu, które następnie zostały odholowane na zachód na terytorium pozostające pod kontrolą Niemiec. Jedna barka, pełna chorych więźniów, była skierowana do Kilonii. Inni zostali zabrani do portowego miasta Neustadt niedaleko Lubeki. (23) Polski historyk oszacował, że 3000 internowanych ze Stutthofu, którzy zostali ewakuowani drogą morską, straciło życie w tej ciężkiej próbie (24).
Nie wszyscy więźniowie Stutthofu zostali ewakuowani. Setki osób, które nie były w stanie się ruszyć, pozostały w obozie, który pozostał w rękach niemieckich w ramach zaciekle bronionej enklawy gdańskiej, dopóki nie został przekazany siłom radzieckim 10 maja 1945 r. (25)

Rzekome komory gazowe

Niektórzy historycy utrzymują, że więźniowie byli mordowani w Stutthofie w obozowej komorze gazowej. (26) Według oświadczenia monachijskiego Instytutu Historii Współczesnej z 1985 r. w komorze gazowej Stutthof miało zginąć ponad tysiąc osób. (27) Dowody przytaczane są skąpe i mało wiarygodne. Nadal nienaruszony budynek „komory gazowej” obozu to niewielka ceglana konstrukcja o wysokości około dwóch i pół metra, długości pięciu metrów i szerokości trzech metrów. Amerykańska historyk żydowskiego pochodzenia Konnilyn Feig napisała, że wygląda „prawie jak zabawka” (zdjęcie).

Polscy urzędnicy poważnie twierdzili, że Niemcy gazowali jednocześnie sto osób w komorze (czyli sześć lub siedem osób na metr kwadratowy). W tej komorze podobno przeprowadzano zabójcze gazowanie Cyklonem między czerwcem a grudniem 1944 r. (28 )

Polski historyk Krzysztof Dunin-Wasowicz uważa, że budynek ten nie został zaprojektowany ani zbudowany jako obiekt do mordowania przez gazowanie. W eseju opublikowanym w półoficjalnym wydawnictwie na temat rzekomych zabójczych „komór gazowych” pisze, że budynek ten został zbudowany jako (niezabójcza) komora gazowa do odwszawiania odzieży. Twierdzi jednak, że czasami używano w sposób improwizowany do zabijania więźniów. („Pierwotnie komora gazowa została zbudowana jako pomieszczenie do odwszawiania odzieży i również była używana do tego celu, dopóki istniała.”) (29)

Co ciekawe, budynek „komory gazowej” wcale nie jest ukryty ani zakamuflowany, ani nie jest upozorowany jako prysznic. Dlatego też, gdyby rzeczywiście wykorzystano go jako miejsce zabójczego gazowania, potencjalne ofiary najwyraźniej nie miałyby złudzeń co do losu, który ich czekał. Warto zauważyć, że Niemcy kierujący obozem nigdy nie podjęli żadnych wysiłków w celu zniszczenia lub rozbiórki rzekomego „obiektu zagłady” Stutthofa, w co trudno uwierzyć, gdyby w rzeczywistości była to egzekucyjna komora gazowa. (30).

Sąd zachodnioniemiecki, który usłyszał „zeznania naocznych świadków” o zabójczych gazowaniach w Stutthofie, stwierdził w wyroku z 1964 r., że „w odniesieniu do gazowań pozytywne ustalenie również nie było możliwe”. Dowody złożone przez kilku rzekomych świadków zagazowania zostały uznane za wątpliwe lub niewiarygodne. (31) Raul Hilberg nie wspomina o zabójstwach cyklonem B w Stutthofie w szczegółowej trzytomowej pracy o Holokauście. Również dwaj inni wybitni historycy Holokaustu, Lucy Dawidowicz i Nora Levin, nic nie mówili o domniemanym ośrodku zagłady w obozie.

Szacunki ofiar

Według polskiego historyka Czesława Pilichowskiego, dyrektora polskiej „Centralnej Komisji Dochodzeń w sprawie Zbrodni Niemieckich”, spośród 120 000 osób (Żydów i nie-Żydów), którzy kiedykolwiek byli internowani w Stutthofie lub jego obozach satelitarnych, zmarło 85 000 osób. (32). Polski historyk Krzysztof Dunin-Wasowicz oszacował, że spośród 120 000 więźniów obozu „około 80 000 z nich zmarło lub zostało zamordowanych”. (33). Inny polski historyk podaje „konserwatywne” szacunki 65 000 ofiar Stutthof. (34)

Według historyka żydowskiego Martina Gilberta i Encyclopaedia Judaica ponad 52 000 Żydów zostało internowanych w Stutthofie i jego obozach satelitarnych. Szacuje się, że przeżyło tylko około 3000, i dodaje, że być może 26 000 żydowskich ofiar zmarło lub utopiło się podczas ewakuacji w 1945 r. (35).

Chociaż trudno jest precyzyjnie określić rzeczywistą liczbę zgonów, należy także pamiętać, że znaczna większość ofiar Stutthofu była bezpośrednimi i pośrednimi ofiarami wojny, w tym tysiące osób, które straciły życie w atakach powietrznych aliantów podczas ostatnich tygodni walki. Podobnie jak w przypadku Dachau, Buchenwaldu i innych niemieckich obozów, znaczna część tych, którzy zginęli w obozie głównym Stutthof, była ofiarami tyfusu i innych chorób, którym uległy w ostatnich miesiącach wojny.

Jak widać, większość ofiar Stutthofu najwyraźniej straciła życie w ponurych i pośpiesznie zorganizowanych ewakuacjach pieszo lub drogą morską. Choć były tak ciężkie, ewakuacje nie były częścią żadnej polityki zabijania. Pomimo wysokiej śmiertelności, Stutthof nie był zorganizowany ani nie funkcjonował jako ośrodek eksterminacji, a wiele zgonów nie było wynikiem żadnej systematycznej polityki ani programu.

Na podstawie:

http://www.ihr.org/jhr/v16/v16n5p-2_Weber.html

https://www.jta.org/2019/11/19/global/ch.....in-germany

https://www.jpost.com/Diaspora/Florida-m.....ust-613617

https://pl.wikipedia.org/wiki/Stutthof_(KL)

http://arjanek.neon24.pl/post/152569,tuz.....promitacja

Jerzy Ulicki-Rek

Straszliwa ludobójcza komora gazowa w wersji prototypowej podczas testowania.
Zdjecie z tajnego archiwum SS

https://www.facebook.com/photo.php?fbid=.....yrAA6LEqmN

Jerzy

Jerzy Ulicki-Rek

DR JOSEF MENGELE - ANGEL OF DEATH OR ANGEL OF LIFE

https://www.bitchute.com/video/tQiSbfXIcXND/

Jerzy

Jerzy Ulicki-Rek

RODACY
PRZEZ PONAD 35 LAT MÓWIŁEM I PISAŁEM O TYM ,ZE TZW."HOLOKAUST" JEST NICZYM WIĘCEJ JAK GIGANTYCZNYM PRZEKRĘTEM.
OBUDZCIE SIE !!!
Z POWODU TYLKO I WYŁĄCZNIE NASZEJ BEZCZYNNOŚCI I IGNORANCJI PRZEMYSL HOLOKAUSTYCZNY JEST MOŻLIWY.
CZY WY NAPRAWDE NIE WIDZICIE DO CZEGO TO PROWADZI?!
NIE BĘDZIE POLSKI I NIE BĘDZIE POLAKÓW TYLKO DLATEGO ,ŻE NIE STANĘLIŚMY OBRONIE NASZEGO PAŃSTWA I NARODU.
CZY JEST WAM NAPRAWDE WSZYSTKO JEDNO ?!!!
JUR

NEVER FORGET - THE LIES TAUGHT IN SCHOOL

https://www.bitchute.com/video/spWUy4mq6.....m5NzxehvfI

Jerzy

good why

https://revisionistreview.blogspot.com/2.....ocide.html

Cytat:

Dissident historian David Irving, author of the two-volume Hitler’s War and dozens of others books, speaks for 21 minutes in this video, which is itself an excerpt from a considerably longer, multi-part talk which was video-recorded in the library of his home some years ago. Precise details concerning its provenance will hopefully be forthcoming from the host site.

If you watch the video, the visible, edited breaks are apparently Mr. Irving’s own and not those of the host website, CODOH (a “Holocaust” revisionist organization founded by the late Bradley R. Smith and now directed by Germar Rudolf). CODOH titled this video, “How David Irving Thinks the Holocaust Happened.”

Despite Mr. Irving’s affirmation of the Judeocide, he has been hounded and imprisoned because he departs from the canon of the official “Holocaust” liturgy. On certain dogmatic points no historian may dissent without suffering damage to his or her career, reputation, livelihood and freedom.

Irving dissents in several respects, in particular in attempting to lessen Hitler’s culpability by insisting that underlings conducted the Judeocide for years without the führer's knowledge. This notion, even if it were true, violates everything we know about executive responsibility. If I am the director of a bank and the officers beneath me who I have appointed and oversee, and with whom I collaborate regularly, are repeatedly stealing from the bank, my negligent oversight renders me as responsible as they are for the looting. To posit Hitler, who had “eyes” and “ears” independent of Heinrich Himmler’s intelligence apparatus, as duped by his top ministers concerning so enormous a crime as the mass murder of Judaic people, is not credible. How could Josef Goebbels (as evidenced by his diary) know of it, and not Hitler?

Moreover, Mr. Irving himself declares that Hitler personally ordered the commission of a horrific crime, the expulsion of all of Germany’s Judaic residents into the inferno in the east, during a time when a savage war of extermination was raging there between the Soviets and the Nazis. Hitler gave no thought concerning how this large Judaic population would be fed and housed, as their trains arrived behind the German lines, while German generals, whose resources for the Wehrmacht and SS troops were stretched to the breaking point, scrambled for supplies and dodged Russian bombs and bullets? How did Hitler expect his generals to provide for the tens of thousands of extruded Judaic civilians?

It should be apparent that upon, or soon after arrival, Hitler's expelled Judaics were shot en masse by Nazi officers as a potential partisan threat, while the old and the very young were left to freeze and starve to death. Hitler had no knowledge of this mass murder, and neither did he anticipate it?

How was Hitler’s expulsion of the Judaic population of Germany to the eastern war zone any less an act of Judeocide than what Himmler ordered?

Michael Hoffman is the author of Adolf Hitler: Enemy of the German People, and nine other books.

David Irving’s Talk on Video:
https://codoh.com/library/document/7103/?lang=en

Transcript of David Irving’s Talk (excerpts)

"...In the Spring of 1942, after the Wannsee Conference, where they discussed the logistics, the transportation movements of Hitler’s order — all of the Jews had to be thrown out of Germany, shipped to the East. This was Hitler’s order quite without question. In Jan. 20, 1942 this Conference had taken place at Wannsee and a month later another conference took place and the report on that was circulated among the ministers. You can see a reference to it in Goebbels’s diary. He says, 'Well obviously not much is going to remain of the Jews when all this operation is over,' he says. 'You can say that about 80% of them are going to be wiped out and 20% of them are going to be put to work.' That’s what he writes in his diary."

“...October 4, 1943 the German diplomat in Rome, which had just been occupied by the Nazis, sent a telegram to the Foreign Ministry in Berlin saying he had just been told by the SS chief in Rome that he had received orders to round up the 12,000 Jews in Rome and ship them to northern Italy where they were to be liquidated. And he uses the word liquidated. No euphemisms there.”

“...At one point in a speech in October, 1943 Himmler actually says, in a speech to SS generals, ‘I know a lot of you understand why we’re killing the Jews but a lot of you don’t quite understand why we’re also killing the women and children.’ He says, ‘I have taken this decision myself because it would be wrong to leave coming generations to deal with this problem all over again.”

“...The systematic mopping up operations behind the Eastern front in cities like Riga and Minsk. Minsk was in white Russia. The governor of white Russia was Wilhelm Kube. Kube’s son lives in Argentina. Now, his son recently sent me 200 negative photographs from his father’s collection. I scanned these in very close detail and I enlarged one of the scans. One of the photographs shows just a huge heap of baggage...If you zoom in one of the labels on one of the bags you can see that the name begins with Sarah, so it’s probably a Jew. This was typical of what happened in Minsk. The Jews were liquidated in Minsk as well. And I think there’s no question that the Jews in Minsk and Riga and other cities along the Eastern front, particularly down the far south — they were rounded up and taken out in the outskirts and liquidated — systematically liquidated as part of the anti-partisan operations. Preemptive killing. So this did happen. It happened on a huge scale.”

Hitler's Final Political Testimony: (Mr. Irving paraphrases Hitler’s last will from memory): “I command my successor to carry on the remorseless fight against the Jews, which we have carried on for the last twelve years, although we have used methods that are far more humane than have the enemy, the Allies, with their ruthless bombing war against German civilians and German cities.”

[/quote]
_________________
"Uwielbiam good why'a" - chemicloo
"Aj waj, wypunktował mnie. Lecę po ratunek do gei" - chemicloo vel WZBszambo alias szeklan itp.

Jerzy Ulicki-Rek

Cyrus Cox: «Auschwitz: ekspertyza sądowa»
Opublikowano 06/02/2020

Cyrus Cox: «Auschwitz: ekspertyza sądowa»

Review of Auschwitz Forensically Examined

https://inconvenienthistory.com/11/1/6633#_edn28

John Wear 4 kwiecień 2019 tłum. RAM

Cyrus Cox. «Auschwitz – Forensically Examined». Castle Hill Publications, Uckfield, UK, 114 pp., £8/$10.

https://www.amazon.com/Auschwitz-Forensically-Examined-Cyrus-Cox/dp/1591482240

Książka «Auschwitz – ekspertyza sądowa», napisana przez Cyrus’a Cox’a podsumowuje dowody kryminalistyczne dowodzące, że Auschwitz nie był obozem zagłady. W artykule przedstawione zostaną niektóre ważne kwestie tam omówione.

***

Zobacz też : Dyrektor Muzeum Auschwitz przyznaje: „komora gazowa” została sfabrykowana

W bezprecedensowym filmowym wywiadzie z dr. Franciszek Piper – starszy kurator i dyrektor archiwów Państwowego Muzeum w Auschwitz, przyznał przed kamerą, że

— „krematorium 1″, — rzekoma „mordercza komora gazowa” pokazywana setkom tysięcy turystów każdego roku w obozie w Auschwitz — została wybudowana w rzeczywistości po wojnie przez Związek Radziecki na bezpośredni rozkaz Stalina.

To, co faktycznie dr. Piper powiedział przed kamerą dotyczyło raportu Leuchter’a, który okazał się być prawdziwy: — nie było żadnych morderczych zagazowań w budynku oznaczonym jako „komora gazowa” w Auschwitz.

dod. M.J.

***

Cyrus Cox: «Auschwitz: ekspertyza sądowa»
«Na podstawie swych celowo okaleczonych analiz, krakowscy naukowcy doszli do wniosku, że w komorach gazowych w Auschwitz/Birkenau odbywało się gazowanie ludzi…»

Aspekt chemiczny Auschwitz

Testy kryminalistyczne wykazują, że wszystkie pomieszczenia służące do procederów odwszawiania w Oświęcimiu, Birkenau, Stutthof i Majdanku mają jedną wspólną cechę: ich mury przesiąknięte są błękitem pruskim, tj. związkiem cyjanku i żelaza, łatwo rozpoznawalnym ze względu na jego charakterystyczny granatowy kolor.

Nie tylko wewnętrzne powierzchnie murów pomieszczeń służących do odwszania, ale także powierzchnie zewnętrzne oraz zaprawa między cegłami mają zabarwienie błękitu pruskiego. Natomiast niczego podobnego nie można zaobserwować w żadnej z rzekomych, komór gazowych w Auschwitz/Birkenau używanych do eksterminacji. [1]

Cyrus Cox pisze:

Podczas gdy w murach komór dezynsekcyjnych zauważa się obecność ogromnych pozostałości cyjanku, w rzekomych, śmiercionośnych komorach gazowych w ogóle nie ma znaczącej jego obecności… Najprostszym wyjaśnieniem tego (paradoksu) jest (stwierdzenie), że w domniemanych, eksterminacyjnych komorach gazowych, gazowanie Zyklonem B wcale nie odbywało się – (wniosek) prosty i oczywisty. [2]

Orędownicy ortodoksyjnej opowieści o Holocauście nie mogą jednakże zaakceptować, iż gazowanie w rzekomych, eksterminacyjnych komorach gazowych w Auschwitz/Birkenau nie miało miejsca.

Podjęli więc następujące próby wyjaśnienia wyników badań kryminalistycznych, wykazujących brak znaczących pozostałości cyjanku w tychże komorach w obozie Auschwitz/Birkenau: [3]

1) W roku 1994, Krakowski Instytut Badań Sądowych opublikował wyniki, na podstawie których utrzymywano, iż nie pojmuje się, jak jest to możliwe, że błękit pruski uformował się w murach w wyniku wystawienia ich na działanie cyjanowodoru. Dlatego więc krakowscy naukowcy przyjęli metody, które błękit pruski i jemu podobne związki żelaza/cyjanku wykluczyły z analiz.

Ich założenia praktycznie uniemożliwiały rozróżnienie pomieszczeń silnie wystawionych na działanie cyjanowodoru od tych, które na jego działanie nie były wystawione: (w ten sposób) wszystkie pomieszczenia miały posiadać pozostałości cyjanku bliskie zeru.

Na podstawie swych celowo okaleczonych analiz, krakowscy naukowcy doszli do wniosku iż: ponieważ tak komory gazowe jak i pomieszczenia służące odwszawianiu zawierały podobne ilości pozostałości cyjanku – w komorach gazowych w Auschwitz/Birkenau odbywało się gazowanie ludzi. [4]

[b]Cox odrzuca raport Krakowskiego Instytutu Badań Sądowych i pisze:

Idiotyczny bełkot o niezrozumieniu lub o niebieskiej farbie ściennej to w najlepszym razie rażące oszustwo; w rzeczywistości jednak kłamstwo to służy do zdezorientowania opinii publicznej [5].

2) W roku 1988, podczas procesu Ernsta Zündela, dr. James Roth zeznał, że otrzymał próbki od Freda Leuchtera, kierownika laboratorium Alpha Analytical Laboratories. Celem testów było określenie w próbkach całkowitej zawartości żelaza i cyjanku.

Dr. Roth zeznał, że błękit pruski powstały w wyniku reakcji żelaza i cyjanowodoru może wnikać głęboko w porowate materiały, takie jak cegła i żelazo [6].

Dr. Roth zmienił później swe zeznanie – tj. w filmie z roku 1999, zatytułowanym «Mr. Deathº wyprodukowanym przez Errol’a Morris’a.[/b]

https://en.wikipedia.org/wiki/Ernst_Z%C3%BCndel

https://en.wikipedia.org/wiki/Mr._Death:.....chter,_Jr.

W owym filmie dr. Roth stwierdza:

Cyjanek wchodzi w reakcje powierzchniowe. Prawdopodobnie nie przenika głębiej niż 10 mikronów. Włosy ludzkie mają średnicę 100 mikronów. Zmiażdż tę próbkę, właśnie rozcieńczyłem ją 10 000; 100 000 razy. Jeśli zamierzasz szukać cyjanku, patrz wyłącznie na powierzchnię. Nie ma powodu, by szukać go głębiej, ponieważ nie znajdzie się go tam. [7]

Cox, w odniesieniu do oświadczenia dr. Roth’a w filmie «Mr. Death», pisze:

To było kłamstwo. Tynk i zaprawa są dla cyjanowodoru tak samo przepuszczalne, jak gąbka do wody… Roth wie o tym, ponieważ kiedy w roku 1988 zeznawał pod przysięgą w procesie Zündel’a, zgodnie z prawdą stwierdził: „W materiały porowate, takie jak cegła i zaprawa, [cyjanowodór] może wchodzić dość głęboko – dopóki powierzchnia pozostaje dostępna ”… [8]

3) Dr. Richard Green – który mówi: „Negowania Holocaustu nie wstydzę się nazywać mową nienawiści” – zgadza się z Germar’em Rudolfem co do tego, że błękit pruski znaleziony w komorach dezynsekcyjnych jest wynikiem gazowania cyjanowodorem. Jednakże, dr. Green proponuje alternatywne wyjaśnienie niebieskiego zabarwienia zewnętrznych ścian komór dezynsekcyjnych.

Green pisze:

[Przebarwienie] na zewnątrz ścian [komór dezynsekcyjnych], powinno zmusić do zastanowienia się czy na zewnątrz tychże komór nie miały miejsca jakieś inne procesy. Na przykład, czy możliwe jest, że materiały nasączone wodnymi roztworami HCN dotykały zewnętrznych ścian owych budynków? Brakuje zadawalającej ilości informacji, jednakże wnioskowanie, iż zewnętrzne zabarwienie murów budynków jest wynikiem procesów zachodzących w ich wnętrzu jest przedwczesne [9].

Cox komentuje oświadczenie dr. Greena:

Jaka będzie kolejna absurdalna teza pomocnicza? Może ta autorstwa dr. Richarda Greena, który stwierdził, że pozostałości cyjanku w komorach dezynsekcyjnych nie pochodzą z fumigacji, ale zostały spowodowane przez przedmioty nasączone „roztworem cyjanowodoru” – oparte o ich ściany? Skąd zatem pochodzą pozostałości cyjanku znajdujące się w pobliżu sufitu oraz w środku i na zewnątrz muru? [10]

4) Francuski biochemik i weteran Auschwitz, dr. Georges Wellers, podaje inne wyjaśnienie, stwierdzając, że ludzie są znacznie bardziej wrażliwi na cyjanowodór niż owady. Gazowanie eksterminacyjne w Auschwitz/Birkenau prowadzono zatem przy użyciu mniejszych ilości cyjanowodoru i w krótszym czasie. Wellers mówi, że ofiary wdychały prawie cały cyjanowodór, więc prawdopodobnie nie pozostało nic, co mogło wejść w reakcję z murami [11].

Cox pisze, że wyjaśnienie Wellersa pomija kilka aspektów:

Egzekucje w amerykańskich komorach gazowych trwały średnio około dziewięciu minut, zanim skazani umierali;
Zyklon B stosowany w Auschwitz/Birkenau uwalnia toksynę powoli, tj. przez okres od jednej do dwóch godzin, w przeciwieństwie do metod amerykańskich, w których „jajko” cyjanku praktycznie „gotuje się” w pojemniku zawierającym czysty kwas siarkowy;
Żadna z rzekomo eksterminacyjnych komór gazowych używanych w Auschwitz/Birkenau nie posiadała urządzeń takich jak dmuchawy ciepłego powietrza, które wspomagałyby proces odparowywania cyjanowodoru. Takie urządzenia były częścią standardowego wyposażenia komór dezynsekcyjnych używanych w owym czasie (mówi się, że w komorach gazowych stosowana była dokładnie taka sama forma Zyklonu B, jak w komorach dezynsekcyjnych);
Stężenie toksycznego gazu w komorach wzrastałoby przez jedną lub dwie godziny; dlatego wentylacja komory przed całkowitym odparowaniem cyjanowodoru byłaby bezskuteczna;
Ofiary przed śmiercią wdychałyby tylko nieznaczną część cyjanowodoru, który miał znajdować się w eksterminacyjnych komorach gazowych [12].
Cox wymienia kilka dodatkowych czynników wskazujących na to, że domniemane eksterminacyjne komory gazowe powinny posiadać znacznie wyższą tendencję do tworzenia długotrwałej pozostałości cyjanku niż budynki służące dezynsekcji.

Podsumowuje:

W próbkach murów podziemnej kostnicy powinniśmy znaleźć w przybliżeniu podobne pozostałości jak w komorach dezynsekcji, jeśli nie większe, pod warunkiem, że historie opowiadane przez świadków są prawdziwe. [13]

Kremacje w Auschwitz

Cyrus Cox obala zeznania naocznych świadków, opowiadających o gigantycznych płomieniach wychodzących z kominów krematoriów Auschwitz/Birkenau.

Plany konstrukcji pokazują, że przewody i komin największych krematoriów w Auschwitz/Birkenau miały wysokość około 15 metrów. Koks i węgiel używane do spalania w piecach palą się krótkim płomieniem, nieprzekraczającym pół metra wysokości. Paliwo to nie mogło wytwarzać płomieni wychodzących na zewnątrz pieców kremacyjnych [14].

Wielu świadków twierdzi również, że całą okolicę Auschwitz/Birkenau pokrywał dym.

Jednak żadne ze zdjęć lotniczych Birkenau, wykonanych przez alianckie samoloty zwiadowcze – od końca maja 1944 roku – nie pokazuje kolumn dymu z krematoriów. I to pomimo iż (wówczas) krematoria te miały rzekomo – przy ich mocy szczytowej – kremować Żydów deportowanych z Węgier. [15]

Zwolennicy oficjalnej historii Holokaustu przesadzili także jak chodzi o wydajność krematoriów Auschwitz/Birkenau.

Krematoria Auschwitz/Birkenau miały piece muflowe z otworami o szerokości i wysokości 1,97 stopy (60 cm) i były zaprojektowane do kremacji (na raz) wyłącznie jednego ciała bez trumny.

Pełne spalenie pojedynczego ciała zajmowało około godziny [16]. Biorąc pod uwagę, że piec musiał być codziennie czyszczony z popiołów i żużli, krematorium opalane koksem mogło działać maksymalnie przez około 20 godzin dziennie [17].

W Auschwitz/Birkenau funkcjonowało jednocześnie maximum 38 mufli kremacyjnych. Ich teoretyczna maksymalna dzienna wydajność przy 20-godzinnym harmonogramie operacyjnym wynosi:

38 mufli x 20 godzin x 1 ciało/godzina = 760 zwłok spalonych.

Ponieważ pojedyncze piece lub nawet całe krematoria musiały być niekiedy wyłączane z użycia w celu przeprowadzenia niezbędnych napraw i ponieważ piece te były często obsługiwane przez niewykwalifikowanych więźniów, można założyć, że faktyczna wydajność kremacji w Auschwitz/Birkenau była znacznie niższa [18].

Krematoria w Auschwitz/Birkenau nigdy nie posiadały wystarczającej wydajności, by kremować 4800 zwłok dziennie, jak utrzymują historycy pro-holokaustowi [19].

Zachował się także zbiór dokumentów ujawniający ilość koksu dostarczonego do Auschwitz/Birkenau w okresie od lutego 1942 do października 1943.

Na ich podstawie wynika, że nowe krematoria w Birkenau nie były wykorzystywane tak intensywnie jak stare krematoria w obozie głównym w Auschwitz i że nie dostarczono wystarczającej ilości paliwa do kremacji dodatkowych setek tysięcy zwłok rzekomo nagromadzonych w Auschwitz/Birkenau.

Dokumenty te wskazują również na to, że dostawy koksu od marca 1943 roku odpowiadają w przybliżeniu liczbie kremacji zmarłych wpisanych w rejestry zgonów obozu Auschwitz/Birkenau. [20]

Cox przyznaje, że w roku 1942, około 13 000 zwłok zostało zakopanych w masowych grobach w Birkenau, jako że liczba ofiar epidemii tyfusu przekroczyła wówczas ograniczoną wydajność kremacyjną w obozie.

Większość tychże ciał została później ekshumowana, a wiele zwłok prawdopodobnie spalono bezpośrednio na stosach [21]. Jednakże Cox twierdzi, że fotografia Birkenau z 31 maja 1944 roku stanowi niezbity dowód na to, że rzekome spalanie węgierskich Żydów na ogromnych stosach, na zewnątrz budynków obozowych nie było niczym innym jak gigantycznym kłamstwem propagandowym [22].

Carlo Mattogno zgadza się z analizą Coxa. W swojej książce «Auschwitz: Koniec Legendy», Mattogno – w odniesieniu do zdjęć lotniczych wykonanych 31 maja 1944 roku przez aliantów w Birkenau stwierdza:

Należy podkreślić, że zdjęcia lotnicze, wykonane przez wojska alianckie w dniu 31 maja 1944 roku, w kluczowym momencie przypuszczalnej eksterminacji (Żydów) – w dniu przybycia do Birkenau około 15 000 deportowanych i po 14 dniach intensywnych ich przyjazdów (184 000 deportowanych, średnio 13 000 osób dziennie)

– szacując liczbę zabitych (zgodnie z hipotezą Pressac’a) na co najmniej 110 000 osób zgazowanych na śmierć, czyli średnio 7 800 osób zagazowanych dziennie, każdego dnia przez 14 kolejnych dni –

wobec tego wszystkiego, zdjęcia nie pokazują najmniejszego nawet dowodu potwierdzającego przeprowadzenie tejże rzekomo ogromnej eksterminacji:

– (do odnotowania) brak śladu dymu, brak śladów dołów, krematoriów lub podobnych – funkcjonujących lub niefunkcjonujących, brak śladu ziemi wydobytej z dołów, brak śladu zmagazynowanego drewna używanego w przypadku użycia dołów, brak śladów pojazdów lub jakiejkolwiek działalności w kluczowych strefach dziedzińca krematorium V, to samo odnosi się do okolic bunkra 2, krematoriów II i III. Fotografie te stanowią niezbity dowód, że historia zagłady węgierskich Żydów jest historycznie bezzasadna [23].

https://en.wikipedia.org/wiki/Carlo_Mattogno

Eliminacja dowodów

Cox opisuje pierwszy niezależny raport kryminalistyczny na temat Auschwitz:

W roku 1972, dwaj architekci Walter Dejaco i Fritz Ertl, którzy brali udział w planowaniu i budowie krematoriów w Auschwitz-Birkenau, stanęli przed sądem w Wiedniu, oskarżeni o pomoc w masowym morderstwie.

(W związku z tym) Muzeum Auschwitz przesłało wiedeńskiemu sądowi plany budowy tychże budynków. Ponieważ sędziowie nie byli w stanie ocenić ich, zbadanie projektów, po to by ustalić, czy pomieszczenia wskazane przez Muzeum Auschwitz jako komory egzekucyjne mogły być wykorzystane jako takie lub być użyte tego celu po ich restrukturyzacji, powierzyli wiedeńskiemu architektowi Gerhardowi Dubinowi, certyfikowanemu inżynierowi.

W swojej ekspertyzie, Dubin, na obydwa pytania odpowiedział „Nie”. Był to jeden z powodów, dla których obaj oskarżeni zostali ostatecznie uniewinnieni.

W trybie późniejszym, ktoś usunął wstydliwy (dla ortodoksji holocaustu), ekspercki raport Dubina z akt procesu, jako że dziś nie ma go tam. Tego rodzaju niszczenie dowodów jest nie tylko rażąco antynaukowe, ale jest także aktem przestępczym [24].

https://de.wikipedia.org/wiki/Walter_Dejaco

https://de.wikipedia.org/wiki/Fritz_Ertl

Ortodoksja Holokaustu eliminuje dowody (przeciwko sobie) do dnia dzisiejszego.

Publiczne kwestionowanie oficjalnej narracji o Holokauście jest przestępstwem w około 19 krajach.

Ponadto, w Niemczech, pod groźbą kary zabrania się składania do sądu wniosku o akceptację dowodów mających na celu udowodnienie poprawności oświadczeń rewizjonistycznych.

Uzasadnienie jakie podaje się mówi, że wnioski tego rodzaju stanowią „negację Holokaustu”, a zatem byłyby przestępstwem podczas publicznego procesu. W związku z tym kilku adwokatów-obrońców zostało skazanych po prostu dlatego, że złożyli podobny wniosek [25].

We współczesnych Niemczech, w sądzie zabrania się nawet czytania tekstów rewizjonistycznych, dotyczących holokaustu.

Cox pisze:

Ponadto, aby utrzymać opinię publiczną w niewiedzy na temat faktu, że pozwani wysyłani są do więzienia za całkowicie nieszkodliwe i naukowo uzasadnione oświadczenia, ich pisma za które są sądzeni, nie są odczytywane na głos na sali sądowej, co zwykle jest wymagane, natomiast uczestników procesu – sędziów, prokuratorów i obronę – zobowiązuje się do samodzielnego przeczytania owego materiału w domu.

Od czasu wprowadzenia tego rodzaju środków, milczenie ponownie stało się podstawowym obowiązkiem każdego obywatela w niemieckich salach sądowych. Zamknij się i nie waż się protestować! [26]

Wniosek

«Auschwitz – ekspertyza sądowa» stanowi doskonałe wprowadzenie jak chodzi o dowody kryminalistyczne dowodzące, że Auschwitz/Birkenau nie był obozem zagłady.

Czytelnicy zainteresowani bardziej szczegółową analizą dowodów kryminalistycznych mogą przeczytać książki napisane przez Germar’a Rudolf’a i Carlo Mattogno, zapewniające pozyskanie dodatkowych informacji.

Cyrus Cox podaje główny powód, dla którego wiadomo, że w Auschwitz/Birkenau nie było eksterminacyjnych komór gazowych:

„Podczas gdy w murach komór dezynsekcyjnych znajdują się ogromne pozostałości cyjanku, w rzekomych, eksterminacyjnych komorach gazowych – żadna znacząca jego ilość nie została odnaleziona”. [27]

Historycy sprzyjający teorii Holokastu powinni przedstawić wiarygodne wyjaśnienie, dlaczego nie stwierdzono znaczącej obecności pozostałości cyjanku w rzekomych eksterminacyjnych komorach gazowych w Auschwitz/Birkenau.

Dr. Nicholas Kollerstrom pisze:

„Odnośnie każdej domniemanej komory gazowej – odnalezionej w niemieckim obozie pracy (funkcjonującym podczas II wojny światowej) – mającej służyć gazowaniu ludzi, pozwólcie nam całkiem zwyczajnie zmierzyć ilość cyjanku w jej murach:

Jeśli nie ma go tam, to nic podobnego tam się nie odbywało”. [28]

Przypisy końcowe:

[1] Rudolf, Germar, “Some Technical and Chemical Considerations about the ‘Gas Chambers’ of Auschwitz and Birkenau,” in Gauss, Ernst (ed.), Dissecting the Holocaust: The Growing Critique of Truth and Memory, Capshaw, Ala.: Theses and Dissertations Press, 2000, pp. 363-371.

[2] Cox, Cyrus, Auschwitz—Forensically Examined, Uckfield, UK: Castle Hill Publishers, 2019, pp. 41, 53.

[3] Ibid., p. 41.

[4] Rudolf, Germar. op. cit., pp. 368-369.

[5] Cox, Cyrus. op. cit., p. 40.

[6] Kulaszka, Barbara, (ed.), Did Six Million Really Die: Report of Evidence in the Canadian “False News” Trial of Ernst Zündel, Toronto: Samisdat Publishers Ltd., 1992, pp. 362-363.

[7] https://en.wikiquote.org/wiki/Mr._Death; Richard J. Green, “Report of Richard J. Green”, introduced in evidence during the libel case before the Queen’s Bench Division, Royal Courts of Justice, The Strand, London, David John Cawdell Irving v. (1) Penguin Books Limited, (2) Deborah E. Lipstadt, ref. 1996 I. No. 1113, 2001, p. 16; http://www.phdn.org/archives/holocaust-h.....ffweb.pdf.

[8] Cox, Cyrus. op. cit., p. 42.

[9] Richard J. Green. “The Chemistry of Auschwitz,” 10 May 1998, p. 18. http://phdn.org/archives/holocaust-history.org/auschwitz/chemistry/.

[10] Cox, Cyrus. op. cit., p. 54.

[11] Ibid., p. 42.

[12] Ibid., pp. 42-45.

[13] Ibid., pp. 45-47.

[14] Ibid., pp. 57-58.

[15] Ibid., pp. 59-60.

[16] Ibid., pp. 61-62.

[17] Ibid., pp. 64-65.

[18] Ibid., p. 66.

[19] Ibid., p. 61.

[20] Ibid., pp. 67, 70-71.

[21] Ibid., pp. 69-70.

[22] Ibid., p. 84.

[23] Mattogno, Carlo. Auschwitz: The End of a Legend, Newport Beach, Cal.: The Institute for Historical Review, 1994, p. 32.

[24] Cox, Cyrus. op. cit., pp. 21-22.

[25] Ibid., pp. 92-94.

[26] Ibid., p. 95.

[27] Ibid., p. 41.

[28] Kollerstrom, Nicholas. Breaking the Spell: The Holocaust, Myth and Reality, Uckfield, UK: Castle Hill Publishers, 2015, p. 70.

**************

https://ram.neon24.pl/post/150088,siegmu.....y-w-minsku

https://ram.neon24.pl/post/142329,zyklon.....-skazancow

http://ram.neon24.pl/post/152944,sterbeb-cher-z-auschwitz-online

https://ram.neon24.pl/post/142121,gen-sh.....h-wnuczkow

Wybór tekstów, tłumaczenie i opracowanie: RAM

Rozpowszechnianie treści przetłumaczonych artykułów (z podaniem nick’a autora tłumaczeń i wskazaniem adresu tekstu źródłowego) jest dozwolone wyłącznie na darmowych platformach elektronicznych.

https://ram.neon24.pl/post/152969,cyrus-cox-auschwitz-ekspertyza-sadowa

https://forumemjot.wordpress.com/2020/02.....more-71710

Jerzy

Ordel

_________________
https://www.youtube.com/watch?v=0K4J90s1A2M

Jerzy Ulicki-Rek

SCIENCE VS. ZOG PROPAGANDA AND THE HOLOHOAX, WEAPONIZED AGAINST THE WHITE RACE

https://www.bitchute.com/video/OVR1h5in5.....qblU9fslKo

Jerzy

Jerzy Ulicki-Rek

The Persecution of Revisionists: The Holocaust Unveiled by Mark Ferrell (2006)

by Mark Ferrell

A BRILLIANT DOCUMENTARY that covers some of the hapless victims of the ruthless, brutal and violent Jewish attacks on revisionists, and the best footage I have seen of Jewish life in the labor camps.

https://nationalvanguard.org/2019/08/the.....30k2XtRM7U

Jerzy

Jerzy Ulicki-Rek

PASTOR STEVEN ANDERSON WORKS OUT THE MATH BEHIND AUSCHWITZ

https://www.bitchute.com/video/0IZDRFverilu/

Jerzy

viki

Nieszablonowa deklaracja na temat Auschwitz

W liście skierowanym do brytyjskiego historyka Davida Irvinga ( http://fpp.co.uk/Letters/Auschwitz/Stelzel_220408.html ) z 22 kwietnia 2008 roku, pewien Niemiec opisuje to, czego był świadkiem, będąc – bezpośrednio po wojnie – więźniem Sowietów w Auschwitz.

Byłem więźniem Rosjan w Auschwitz; oto, co widziałem

Na moje nieszczęście, zaliczam się do tych nierozsądnych ludzi (zgodnie z waszą definicją), którzy, prawdę mówiąc, nie zaprzeczają Holocaustowi, kwestionują jednakże jego realia.

Tak się składa, że latem 1945 roku byłem więźniem Sowietów w Auschwitz i stąd wiem, że nie było tam komór gazowych do gazowania ludzi i że obóz wcale nie był czymś, co nazywacie obozem zagłady.

Byliście kiedyś w Auschwitz?

Szukając owych komór gazowych, w sektorze przeznaczonym dla więźniów znalazłem 20-metrowy basen wyłożony kafelkami, z trampoliną i chromowanymi schodami służącymi do wejścia i wyjścia z wody. Zastanawiałem się, czy pozwalano więźniom kąpać się przed „zagazowaniem”.

Pewnego dnia spotkałem dwóch polskich kapo, którzy jeszcze podczas wojny mieszkali w obozie. Podczas naszych długich rozmów zadawałem im pytania dotyczące warunków życia w obozie i komór gazowych.

Krótko mówiąc: nie wiedzieli absolutnie nic na temat komór gazowych. Jeśli chodzi o warunki życia, były one znośne: ci, którzy pracowali, otrzymywali pieniądze obozowe, za które mogli kupić dodatkową żywność, tytoń, a nawet odwiedzić burdel obozowy. Ci, którzy skończyli odbywanie kary, byli zwalniani.

Czy nie jest zastanawiającym fakt, że Elie Wiesel wolał oddalić się razem z Niemcami na zachód, niż być uwolnionym przez Armię Czerwoną?

Ponadto, moneta, która była w obiegu w Auschwitz, do dziś jest przedmiotem wymiany wśród kolekcjonerów numizmatyków.

Friedrich Stelzel
Packenreiterstr. 25
81247 München

https://www.andreacarancini.it/2008/05/una-testimonianza-fuori-dal-coro-su/
Tłum.: http://ram.neon24.pl/post/153042,nieszablonowa-deklaracja-na-temat-auschwitz

***
http://ram.neon24.pl/post/153027,carlo-mattogno-o-auschwitz
http://ram.neon24.pl/post/152969,cyrus-cox-auschwitz-ekspertyza-sadowa
http://ram.neon24.pl/post/152944,sterbeb-cher-z-auschwitz-online
https://ram.neon24.pl/post/150088,siegmu.....y-w-minsku
https://ram.neon24.pl/post/142329,zyklon.....-skazancow
https://ram.neon24.pl/post/142348,o-bory.....ce-fiction

Goska

Gdzie jest ten oboz Auschwitz ? W Czechach, przeciez nie w Polsce !

Ordel

Niesamowite odkrycie żydowskiego historyka Smile

.

Izraelski historyk odkrywa że na syjonistycznej konferencji w 1944 wymyślono 6 milionów ofiar holocaustu .

Joel Rappel, dyrektor archiwum Elie Wiesel z Uniwersytetu Bostońskiego, historyk z Instytutu Badań Holokaustu Uniwersytetu Bar-Ilana, odkrył pochodzenie niesławnej liczby „6 000 000”: spotkanie pionierskich organizacji syjonistycznych w 1944 r. W tak zwanym stanie Izrael.

Od lat zwolennicy narracji o Holokauście utrzymują, że liczba ta pojawiła się po raz pierwszy na procesach w Norymberdze, wykorzystując wysoce zdyskredytowane zeznania komendanta Auschwitz Rudolfa Hossa. Liczbę 6 000 000 powtórzył ponownie Adolf Eichmann, który został porwany przez Mossad i zmuszony do wzięcia udziału w międzynarodowym programie telewizyjnym z 1962 roku w Izraelu.

Według dokumentów w Centralnym Archiwum Syjonistycznym pierwsza wzmianka o 6 milionach roszczeń pojawiła się na spotkaniu wysokiej rangi syjonistycznych postaci politycznych w Palestynie 19 stycznia 1944 r. - ponad rok przed końcem wojny w Europie i spis ludności mógł zostać wzięty, a rok przed wkroczeniem Armii Czerwonej do Auschwitz.

Rappel wymienia Eliezer Unger, polskiego Żyda, który pomógł kierować religijną syjonistyczną organizacją młodzieżową Hashomer Hadati, jako główną postać w zwiększaniu liczby Żydów zabitych przez nazistów. Unger twierdził, że uciekł ze swojego polskiego getta przez Europę Wschodnią.

Nie mogę wkleić całego tekstu , tu reszta ; https://truthtopowernews.com/israeli-his.....1944-n3180
_________________
https://www.youtube.com/watch?v=0K4J90s1A2M

Ordel

Znalazłem artykuł z izraelskiej prasy . Jest tak , Żydzi się chwalą że to Żydzi pierwsi doliczyli się 6 milionów ofiar holocaustu Very Happy

.

Cytat:

Naziści chwalili się około sześciu milionami ofiar Holokaustu. Ale to był Żyd, który pierwszy cytował tę postać.

Historyk wyrusza w pionierską archiwalną podróż, aby odkryć, kiedy ktoś po raz pierwszy użył tego numeru.

21 stycznia 1944 r., Około półtora roku przed końcem II wojny światowej, dramatyczny artykuł został opublikowany na pierwszej stronie Haaretz. Pod nagłówkiem „Sześć milionów żydowskich ofiar” przyniosło to niecodzienne zeznania dotyczące liczby Żydów zamordowanych podczas Holokaustu. „Sześć milionów - to obliczenia dokonane przez dwóch młodych mężczyzn podczas spotkania z członkami ich organizacji partyjnych w Palestynie” - czytamy w raporcie.

„Z ołówkiem w ręku policzyli liczbę ofiar w każdym kraju i osiągnęli zdumiewającą liczbę - 6 milionów Żydów zostało zamordowanych i zabitych oraz zmarło w krajach okupowanych przez nazistów w obozach śmierci, obozach koncentracyjnych, obozach pracy i różnych gettach” artykuł powiedział.

https://www.haaretz.com/israel-news/.pre.....-1.8781961

Z ołówkiem w ręku Laughing

Bezczelność i buta syjonistów nie zna granic .
_________________
https://www.youtube.com/watch?v=0K4J90s1A2M

easy russian

Ordel napisał:

..............

Z ołówkiem w ręku Laughing

Bezczelność i buta syjonistów nie zna granic .

Wystarczy proste obliczenie (nie pamiętam szczegółów)
1. ciało ludzkie pali się w piecu ileś tam godzin (sporo z tego co pamiętam- chyba około 7).
2. Wojna trwała określony czas, wiadomo w jakich ramach czasowych działało
takie na przykład Auschwitz.
Bierzemy ilość pieców razy "dobowa norma" (przyjmujemy, że piece paliły non stop)
razy liczba dni istnienia obozu.
WYNIK: za uja nie da się spalić tylu ciał.
Z tego co pamiętam to wychodzi coś w tysiącach - nawet miliona nie da się.
_________________
"istnieje tylko jedno dobro - WIEDZA, oraz tylko jedno zło- IGNOROWANIE WIEDZY "

- Sokrates

Ordel

easy russian napisał:

Ordel napisał:

..............

Z ołówkiem w ręku Laughing

Bezczelność i buta syjonistów nie zna granic .

Wystarczy proste obliczenie (nie pamiętam szczegółów)
1. ciało ludzkie pali się w piecu ileś tam godzin (sporo z tego co pamiętam- chyba około 7).
2. Wojna trwała określony czas, wiadomo w jakich ramach czasowych działało
takie na przykład Auschwitz.
Bierzemy ilość pieców razy "dobowa norma" (przyjmujemy, że piece paliły non stop)
razy liczba dni istnienia obozu.
WYNIK: za uja nie da się spalić tylu ciał.
Z tego co pamiętam to wychodzi coś w tysiącach - nawet miliona nie da się.

A widzisz , twoje obliczenia są niepełne , przez co wiesz co możesz sobie z nimi zrobić Wink

.
Jedna ważną rzecz pominąłeś . Na konferencji w Wannsee , 20 stycznia 1942 podjęto decyzję o "przemysłowej" eksterminacji Żydów . Od decyzji do realizacji też jakiś czas jest potrzebny ( nie wiem jaki i nie chce mi się teraz nad tym myśleć Wink

) . Tak więc wiosną tudzież latem 1942 roku poszli na masówkę . Do tego czasu Żydów mordowano w sposób konwencjonalny rozstrzeliwanko , gazowanko spalinami samochodowymi i tam jakieś głodowanko Wink

. Ale to wszystko było nieefektywne , w dodatku strasznie orało to banie ( takie rozstrzeliwanko np. ) . Czytałem o SS- manie który brał udział w mordach w Babim Jarze , to najebany opróżnił cały magazynek z MP-40 do kolegów . Rozumiesz , nieefektywne . A z tymi spalinami to za mało wchodziło na pakę i za długo trzeba było grzać silnik . I jeszcze te jęki umierających ,
A i tak wyszło tego około 500 tysięcy . Dlatego człowiek z ołówkiem w ręku z narodu wybranego wpadł na genialny pomysł , dopisał skromne zero i naciągną na 6 baniek Wink

.
_________________
https://www.youtube.com/watch?v=0K4J90s1A2M