Nędza moralna i intelektualna bis

JerzyS

Czym była dawniej Nędza galicyjska?
Wielu odpowie , że to olbrzymia bieda
Bardzo sie mylą ci którzy tak myślą !
Nedza Galicyjska to była Nędza Moralna i Nędza intelektualna.
To było wszechobecne pijaństwo , lenistwo umysłowe i fizyczne.
Był to problem wiązania przyczyn , ze skutkami
Dzis mamy podobnie

W Polsce panuje KK i Nędza Intelektualna , oraz Nędza Moralna!
Pokazaliśmy to doskonale uczestnicząc w zbrodni wojennej w Iraku
Polska wyeksportowała do Iraku Misjonarzy i mięso armatnie
i otrzymała w zamian koszty, trupy i inwalidów wojennych
(o których zresztą zapomniała)

"Źle świadczy o narodzie, gdy zapomina o własnych bohaterach"
--- dr Dariusz Ratajczak

Atakowany i wyśmiewany przez Polaków Łukaszenko wysłał do Iraku traktory i otrzymał dolary

Przykład takiej Nędzy:
http://wiadomosci.onet.pl/raporty/operac.....omosc.html
Polska nie uznaje Kaddafiego
dzisiaj, 06:16 NP / PAP
Radosław Sikorski, fot. PAP/Leszek Szymański

Od czwartku polski ambasador w Libii Wojciech Bożek rezyduje w Benghazi - poinformował minister spraw zagranicznych Radosław Sikorski. Szef polskiego MSZ spotkał się w Warszawie z ministrem spraw zagranicznych sąsiadującej z Libią Algierii.

Sikorski powiedział, że Polska nie widzi możliwości współpracy z pułkownikiem Muammarem Kaddafim i wolałaby, aby konflikt w Libii został rozwiązany za pomocą metod politycznych, a nie wojskowych.

- To co mogę powiedzieć w imieniu Polski to to, że od dzisiaj nasz ambasador w Libii rezyduje już w Benghazi, bo uważamy tymczasową radę w Benghazi za jedynego wiarygodnego partnera do rozmów - podkreślił szef polskiego MSZ.

"Groźby Kaddafiego nas nie powstrzymają" »

Sikorski poinformował ponadto, że w czwartek on oraz jego algierski odpowiedniki Murad Medelsi podpisali umowę o transporcie lotniczym. Politycy uzgodnili także powołanie komitetu sterującego, który - pod kierunkiem ministrów spraw zagranicznych - doprowadzić ma do nasilenia m.in. relacji gospodarczych między Polską i Algierią.

Minister zapowiedział też, że Polska jako kraj sprawujący w drugim półroczu 2011 roku przewodnictwo w Radzie UE będzie zabiegać o podpisanie kolejnych umów Unii Europejskiej z Algierią i sprzyjać procesowi otwarcia Wspólnoty na tak ważnego sąsiada na południu.
===============================================================================
Radek na intelektualistę to nie wygląda.
Raczej ma fizjonomie ubranego w odświętny dres bramkarza
Popatrzcie zamiast podjąć wysiłek intelektualny ,
to już Polska pcha jaja między drzwi.
Ostatecznie po co impotentowi jaja?
- Chyba od parady!
Tak było w 1939 tak było podczas II w św. po niej i aż do dziś
To wszystko poświęci i pokropi KK i rabuje wraz z obcymi durny i ciemny Naród!

Tak czy inaczej już sami prosimy się podobnie jak jak od lat, podobnie jak w Iraku

Polska skutecznie zabiega o członkostwo w "KLUBIE WYJEBANYCH"
_________________
JerzyS
"Prawdziwa wiedza to znajomość przyczyn."
Arystoteles

JerzyS

Kolejny przykład Nędzy Moralnej:

Trudności przy publikacji materiałów o ludobójstwie OUN-UPA
Aktualizacja: 2011-07-7 9:22 pm

Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego robi poważne trudności przy wydaniu książki “Prawda historyczna a prawda polityczna. Przykład ludobójstwa na kresach południowo-wschodnich RP w latach 1939 – 1946″, która miała planowo ukazać się w lipcu br.

Pozycja jest zapisem konferencji, która odbyła się w czerwcu 2010 roku na Uniwersytecie Wrocławskim (UWr). Termin ten z pewnością nie zostanie dotrzymany, zaś samo wydanie jest pod znakiem zapytania. Nie są znane powody takiego stanu rzeczy, zaś redaktor naczelny Wydawnictwa Uniwersytetu Wrocławskiego, Marek Góry jest nieuchwytny. Redaktorem naukowym tomu jest dr hab. Bogusław Paź, organizator ww. konferencji.

Wyznaczony z kolei przed Wydawnictwo Uniwersytetu redaktor wydawniczy dopuścił się cenzorskich interwencji w merytoryczną treść artykułów, przyjętych do druku i wcześniej zrecenzowanych przez profesorów: Włodzimierza Bonusiaka i Juliana Winnickiego, ubliżając swoimi komentarzami kilku autorów. W tomie zamieścili swoje artykuły wybitni polscy znawcy problematyki z Polski (m.in. trzej prokuratorzy Pionu Śledczego IPN) i innych krajów: USA, Kanady, Holandii, Niemiec, Ukrainy i Rosji, wśród których są historycy, politolodzy i jeden filozof.

Wcześniej podobne problemy miała sama konferencja, która pierwotnie miała odbyć się w czerwcu 2009 roku, ale została odwołana decyzję rektora UWr. Po naciskach społecznych, odbyła się ostatecznie rok później, w dniach 20-22 czerwca 2010 r.

jz/Kresy.pl
_________________
JerzyS
"Prawdziwa wiedza to znajomość przyczyn."
Arystoteles

JerzyS

O czym polscy ekonomiści nigdy nie słyszeli?
Oczywiście ,że nigdy nie słyszeli o ekonomi Leibnitza i o Sergeju Glazyev i jego pracach na temat ekonomi.
Prace te są tłumaczone na ponad sto języków.
Tylko nie na język polski
Dlaczego?
Odpowiedź w temacie!

http://www.larouchepub.com/pr/1999/glazyev_book_pr_991203.html
EIR publishes book
by Russia's Glazyev

==============================

Russia in the 1990s: "The rate of annual population loss has been more than double the rate of loss during the period of Stalinist repression and mass famine in the first half of the 1930s.... There has been nothing like this in the thousand-year history of Russia."--Sergei Glazyev

EIR News Service on Nov. 29 announced the publication of the English edition of Genocide: Russia and the New World Order, by Russian economist Dr. Sergei Glazyev. This book is must reading for an understanding of what went wrong, and what was wrong from the outset, after the Soviet Union broke up.

Genocide analyzes the catastrophic decline of the Russian economy and the deformation of society from August 1991 through Aug. 17, 1998, from the author's unique vantage-point as a member of the government, Deputy of the State Duma, and then economist at the Security Council and the Federation Council staff. In documenting the devastation of Russian industry and living standards, Sergei Glazyev's account makes intelligible the anger of many Russian patriots at Western leaders who still preach staying the destructive course that was packaged as "free trade and democracy."

Doctor of Economic Sciences, specialist in "the theory of long-term technological development," and graduate of the prestigious Central Mathematical Economics Institute (CEMI) of the Soviet Academy of Sciences, Glazyev was one of the economists destined for a post as a "young reformer" in post-Soviet Russia. He became Minister of Foreign Economic Relations in independent Russia's first cabinet under President Boris Yeltsin, and was the only member of the government to resign in protest of Yeltsin's abolition of the Parliament and the Constitution in 1993. Dr. Glazyev went on to win election to the State Duma in December 1993, serving as chairman of the Duma's Committee on Economic Policy (1994-96). In December 1994, he became leader of the Democratic Party of Russia. He worked as an economist at the Security Council of the Russian Federation (1996). Since late 1996, Glazyev has headed the Information and Analysis Directorate of the Federation Council staff.

Genocide was first published in Russian in 1997. The English version has been translated by Rachel Douglas from the second Russian edition (1998), which incorporates the author's analysis of the Aug. 17, 1998 financial collapse in Russia. The book is in three parts: I. Genocide (October 1993-August 1998); II. Russia and the New World Order; III. A Strategy for Economic Growth on the Threshold of the 21st Century.

Dr. Glazyev reckons the genocide policy in Russia from the shelling of the Parliament in October 1993, "when the revolutionaries usurped power and assumed full responsibility for the formulation and conduct of social and economic policy.... They carried out, under cover of market reforms, a policy of appropriating the national wealth and colonizing the country for the benefit of international capital, the consequences of which have been catastrophic for the Russian people."

Part I of Genocide documents these consequences for the Russian population as a whole, for children, and for the country's regions, with respect to demographic collapse, nutrition, disease, narcotics addiction, crime, employment, education, culture, and morale.

Part II explores the ideological justifications for Western leaders to treat Russia as merely a source of loot. Glazyev analyzes Zbigniew Brzezinski's book The Grand Chessboard: American Primacy and Its Geostrategic Imperatives, as representative of a geopolitical outlook, coherent with the economic ravaging of Russia. Part II also features the author's evaluation of the Kiriyenko government's Summer 1998 program, the August 1998 "Chernomyrdin Plan" promoted by George Soros and Domingo Cavallo, and how the replenishment of Russian Central Bank currency reserves by the International Monetary Fund in July 1998 bought time for preferred, insider speculators to escape from the Russian government bond pyramid before its collapse.

Glazyev is confident that Russia can recover, but only if the "reform" policies of the 1990s are rejected as the instrument of national catastrophe that they have been. "The bankruptcy of that policy of destruction of the country's productive forces, which transpired on Aug. 17, 1998," he writes, "opened up possibilities for a change in economic policy, ... and the creation of conditions for economic growth."

Part III outlines an approach to exploiting Russia's surviving assets, such as skilled manpower and areas of scientific innovation, as the basis for an economic growth strategy in the next century.

The preface to the English edition, written by Lyndon H. LaRouche, Jr., examines the failed axioms of economic policy worldwide, since the introduction of the floating exchange-rate monetary system in August 1971. As Western leaders continue to adhere to these flawed axioms, he suggests, Russia might well outlive the "Thatcherism" that was so aggressively imported into Russia in the 1990s.

The book is priced at $20 and can be ordered (item number EIB 99-002) from EIR News Service, Inc.; P.O. Box 17390; Washington, D.C. 20041-0390; or, on the web, from eirns@larouchepub.com; or, call toll-free, 1-888-347-3258.

================================

Sergei Yu. Glazyev
Russia Is Facing
Financial Shocks

Testimony of Lyndon LaRouche
Dr. Sergei Glazyev
Testimony of Helga Zepp LaRouche
Testimony of Dr. Tatyana Koryagina,
Academician Dmitri Lvov
Dr. Jonathan Tennenbaum
Sen. Ivo Tarolli
H.E. Datuk Yahya Baba

June 29, 2001, address to Duma official hearing “On Measures To Ensure the Development of the Russian Economy Under Conditions of a Destabilization of the World Financial System.”

The following are Sergei Yu. Glazyev's opening remarks at Parliamentary hearings "On Measures To Ensure the Development of the Russian Economy Under Conditions of a Destabilization of the World Financial System," held in the Maly Zal of the building of the Russian State Duma, June 29, 2001. The hearing was under the chairmanship of Glazyev, who is chairman of the Duma Committee on Economic Policy and Entrepreneurship. The text has been translated from Russian, and subheads have been added.

Our Parliamentary hearings will be devoted to an urgent problem: the adaptation of the Russian economy to threats from the global financial crisis.

We remember very well the events of 1998, when within a period of only two weeks the Russian economy

© Maria Schmitz
Dr. Sergei Glasyev

was devalued by a factor of 30. And to this very day, millions of citizens cannot recover their savings, which were lost as a result of the financial collapse, and they probably will never get them back. The Russian banking system has not regained its maximum pre-crisis level, for either assets or capitalization. Therefore, it is very important for us today, when the Russian economy has entered a growth phase, to carefully evaluate our own sad experience and the experience of other countries, in order to ensure that the potential threats, connected with the deepening of the global financial crisis, do not interrupt the recovery of our industry and our economy as a whole.

The situation appears rather contradictory. On the one hand, we are told that there is no direct danger of a financial catastrophe, and, in particular, that the American economy, according to the statements of many officials, will successfully emerge from the state of instability which arose last year and at the beginning of this year. Nevertheless, there exist certain laws of economic development, whose action cannot be avoided, and which we should always bear in mind, regardless of conjunctural economic fluctuations.

We have invited well-known financial experts to our hearings, working on financial markets, macroeconomic forecasting, and the legal regulation of investments. Among them I am grateful to Mr. LaRouche, Mrs. LaRouche, Mr. Tennenbaum, and Mr. Karl-Michael Vitt, for agreeing to our proposal that they put forward the results of their investigations, which, in general, are quite well-known in the world and which show the depth of the crisis situation in the global financial system. We have colleagues here, who accepted our invitation. On behalf of the Committee on Economic Policy, I want to express our thanks to them.

Unfortunately, our Deputies, and the Russian public in general, have only a weak appreciation of the real data on the state of the global financial system. One can say very directly, that neither in our press, nor in discussions, is this theme regarded today as an urgent one, requiring attention.

I do not wish to run ahead of the presentations. I hope, or rather I am certain, that they will be interesting and comprehensive. But, I would like to say a few words, perhaps, to shape our discussion.
The Bubble Economy

As you can see from reports received—in spite of the appearance of prosperity, both in our country, and in the leading Western countries—in reality, the global financial system is experiencing rather major problems. Beginning in 1971, we have had a unique situation in the world, when the U.S. dollar has assumed the role of a global currency, whose emission is not subject to any serious restrictions.

The financial structures, tied to the money-emission center of the American currency, function under loose budgetary constraints, as we say. That is, they have access to refinancing in dollars from the Federal Reserve System, corresponding to the worldwide demand for dollars. This demand has been artificially supported since 1971, by a variety of speculative financial activities. These speculative activities suck up an enormous quantity of capital, thanks to the principle of financial pyramids, upon which they are based, according to which artificial demand is created for one or another sort of financial security, and derivatives thereof.

The result of this, is the so-called bubble economy, when behind a facade of furious economic activity and high profits on the financial markets, what we really see is the bankruptcy of the real sector of economy, and the deterioration of real productivity. And all the apparent prosperity is built simply upon the redistribution of national wealth to the advantage of financial speculators. Financial pyramids always result in a crash—the collapse of those national financial systems, which have been drawn in, or allowed themselves to be drawn into of this type of financial pyramid.

The crash, which Russia experienced, of course, had internal causes. Above all, there was our own pyramid—first, the pyramid built from the securities of privatized enterprises, and then the GKO pyramid, which inevitably collapsed, dragging with it billions of dollars of currency reserves, which escaped abroad, and causing 400 billion rubles in losses. But the people who speculated on our markets, were able to increase their fortunes dozens of times over. It is estimated, that for $1 invested for speculative purposes into the Russian financial system, the lucky investors ultimately, or, more precisely, by the middle of 1998, could obtain $20-$30 in accumulated profit. By moving this money out of Russia before the financial crash, they could put it back in later, acquiring property rights in the Russian economy worth $900 in pre-crisis prices, due to the devaluation of all assets of the Russian economy by a factor of 30 after the financial crash.
The Chaos Is Out of Control

This example illustrates the magnitude of the loot, which can be obtained in the world economy by those who skillfully manipulate it into a state of managed chaos. But the problem today is, that this chaos has gone out of control.

The national debt of the United States exceeds all reasonable limits. The financial systems of Southeast Asia and Russia were destroyed following the 1997 financial crisis episode. Tens of billions of dollars were required, to save the financial system of the Latin American countries from the crash. But the stresses have only grown since then, because the machinery for extracting speculative superprofits cannot stop all by itself; it moves according to real laws.

And today, we see that the center of crisis is shifting to the nucleus of the global financial system. The shocks, which occurred on U.S. markets last year and at the beginning of this year, would have been regarded as financial catastrophes, if they had taken place five years ago. But, today, we are already so accustomed to permanent financial crisis, that we don't even take notice that the loss of $3 trillion on the American stock market for high-tech corporations, and related segments of the market, is a very serious shock, after which one should expect further shocks to the global financial system. In other words, the flywheel of unlimited financial speculation, fed by the limitless emission of the global currency—which role is currently played by the dollar—has been cranked up to full power, and no one can stop it. It may still be maintained in a state of seeming equilibrium. But, as we know, financial pyramids cannot exist forever.

Given, according to economic forecasts, that the destabilization of the global financial system will deepen in the near future, we should prepare ourselves even now to deflect the consequences and destabilizing effects of the global financial crisis on the Russian economy.

The Russian economy today is very exposed to the world financial system, and very vulnerable. Suffice it to mention that in the functioning of the Russian economy, the Russian national currency is used less than other world currencies. If we look at it, Russian exports and imports are expressed in dollars. Add to this our currency reserves, denominated in dollars. Add to this the dollar-denominated obligations of Russian banks. Add to this dollar-denominated payments, and the dollar-denominated savings of our citizens. It turns out that our financial system is essentially a surrogate continuation of the world financial system, where the dominant role is played by the U.S. dollar.

In the event of a destabilization of this system, the Russian economy will undoubtedly be subjected to very serious shocks. It is not difficult to estimate their scale. It will be, I think, comparable to the consequences of the financial crushing of 1998, if we don't succeed in protecting our financial system from the destabilizing influences of the global financial crisis.
What the Hearing Will Address

This is basically what we want to address in our parliamentary hearings: to discuss possible ways of increasing the stability of our financial system; guaranteeing economic security in a situation of deepening financial crisis. To think about strengthening the ruble, not in terms of strengthening the ruble's exchange rate, but in terms of expanding its sphere of utilization as a full-fledged Russian currency, which would be defended against the possible destabilizing effects of the global financial system. To think about strengthening the stability of our banking system in this situation. And, finally, to think about increasing the stability of the Russian economy as a whole. We are talking both about a diversification of our currency reserves and about the accumulation of real reserves, material reserves, which would permit the Russian economy to operate normally in a situation of destabilization of the global financial system. It is necessary to think about measures, which would allow us to maintain economic cooperation with nations abroad, in a situation, when the system of international payments may have been destroyed to a significant extent. And here, obviously, it is necessary to speak about the possibilities of moving to the use of national currencies for payments, first of all, among the CIS [Commonwealth of Independent States] members, with the European Union, with China, with India, i.e., with our main trading partners, on whom our critical imports depend....

So, with your permission, I want to open our parliamentary hearings and to give the floor to our guest, the well-known philosopher, historian, and economist Mr. Lyndon LaRouche.
http://www.schillerinstitute.org/duma/duma_glazyez.html

Polecam też:

http://www.instytutschillera.org/nsol/ns13.html

a tu mniedzxy innymi to:

Polska w centrum mostu euroazjatyckiego

W poprzednim numerze "Nowej Solidarności" opublikowaliśmy Kościuszkowski program gospodarczy dla Polski, którego częścią jest rozbudowa polskiej kolei, dróg wodnych i autostrad w ramach euroazjatyckiego mostu lądowego. Ze względu na swoje położenie, Polska może odnieść znaczne korzyści z jego realizacji, nie tylko dzięki zwiększonemu transportowi między Wschodem a Zachodem i Północą a Południem, ale również dzięki mobilizacji nauki i technologii, a także różnych gałęzi przemysłu koniecznych dla konstrukcji nowoczesnej infrastruktury.

W wystąpieniu sejmowym ze stycznia br. poseł Wojciech Błasiak (KPN-BBWR) słusznie zauważył: "...olbrzymią szansą rozwoju jest położenie Polski jako zwornika europejskich i azjatyckich połączeń śródlądowych. Polska ma bowiem najlepsze warunki do stworzenia zwornikowych szlaków śródlądowych, określających przyszłe osie rozwojowe świata na terenie Europy i Azji. (...) To czego nie potrafią dostrzec okrągłostołowe elity polityczne lat dziewięćdziesiątych, doskonale rozumiał były wicepremier II Rzeczypospolitej Eugeniusz Kwiatkowski. Wysunął on zaraz po II wojnie światowej ideę połączenia Odry z Dunajem, z kluczową rolą portu międzynarodowego w Szczecinie. Miało to otworzyć drogę krajom Europy Środkowo-Wschodniej z Bałtyku na Morze Śródziemne oraz zainicjować procesy współpracy gospodarczej. Rozwinięciem tej idei stały się projekty współpracownika Kwiatkowskiego -- Janusza Kędzierskiego, który wraz z zespołem opracował szczegółowe programy. Kluczem dla Polski jest właśnie jak najszybsze połączenie Odry z Dunajem, a tym samym połączenie Skandynawii z Kanałem Sueskim. Zainteresowanie jego projektem wyrażała kilka lat temu ONZ, wraz z gotowością finansowania. Jego realizacja kosztowałaby ponad -- wówczas -- 0,5 mld dolarów, a prace trwałyby dwa lata; znalazłoby przy nich zatrudnienie 0,5 mln osób.

Stworzenie na terenie Polski i Czech połączenia wodnego Odra-Dunaj, a w konsekwencji uczynienie z zespołu portowego Szczecin-Świnoujście kluczowego portu w Europie stałoby się potężnym bodźcem rozwoju całej polskiej gospodarki, a szczególnie polskich ziem zachodnich i północnych. Jest to również klucz do zapewnienia trwałej opłacalności polskiego eksportu węgla kamiennego. (...)

Jak najszybsze rozpoczęcie budowy szlaku wodnego Dunaj-Odra to tylko najpilniejsze zadanie wielkiego i śmiałego programu rozbudowy infrastruktury kraju w postaci dróg wodnych, kolei i dróg lądowych dla wykorzystania położenia Polski jako zwornika osi rozwojowych Europy, zarówno osi Północ-Południe, jak i Zachód-Wschód. Wielkiego programu będącego zarazem potężnym katalizatorem rozwoju gospodarczego.

Wyzwaniem historycznym i zarazem olbrzymią szansą rozwojową jest związana z osią Zachód-Wschód strategiczna współpraca gospodarcza na Wschodzie, przede wszystkim z Ukrainą. Rozbudowa infrastruktury transportowej na tym strategicznym dla nas -- i gospodarczo, i politycznie -- kierunku współpracy to warunek ściślejszej współpracy gospodarczej. Polska powinna udzielić Ukrainie w ciągu najbliższych lat dużej oraz zdecydowanej pomocy i wsparcia, przede wszystkim w sferze gospodarczej. (...)

Nasuwa się pytanie o środki i możliwości, przede wszystkim finansowe, na rozbudowę infrastruktury obu osi rozwojowych Europy i Polski. Paradoksalnie posiadamy wszystkie niezbędne zasoby, łącznie z kapitałowymi, aby to uczynić. Państwo polskie ma obecnie 18 mld dolarów rezerw dewizowych. I oto Narodowy Bank Polski jako dysponent 18 mld dolarów zakupił najprawdopodobniej za około 12 mld dolarów papiery skarbowe rządów Stanów Zjednoczonych, Niemiec i Francji oprocentowane faktycznie na 5%. Natomiast najprawdopodobniej około 4,5 mld dolarów ulokował na depozytach w bankach zachodnich na 4% rocznie.

To oznacza, że polski bank centralny finansuje deficyt budżetowy USA, Niemiec i Francji. I robi to państwo, które jest uzależnione od kredytów zagranicznych i samo zabiega nawet o kilkumilionowe pożyczki z Banku Światowego na 12% (...) Polska udziela więc kilkunastomiliardowego kredytu, nisko oprocentowanego na rozwój gospodarczy krajów najbogatszych i na konsumpcję tamtejszej ludności, sama będąc takiego kredytowania nisko oprocentowanego na inwestycje -- podkreślam na inwestycje, nie na konsumpcję -- z własnej woli pozbawiona. (...)

Naszym zdaniem nic nie stoi na przeszkodzie -- poza brakiem woli, wyobraźni i odpowiedzialności rządzących elit -- by wykorzystać te miliardy dolarów rezerw państwowych w formie długoterminowych, nisko oprocentowanych kredytów nie tylko na wielkie przedsięwzięcia w zakresie rozbudowy infrastruktury, ale i na sfinansowanie szybkiej modernizacji polskiego przemysłu".
_________________
JerzyS
"Prawdziwa wiedza to znajomość przyczyn."
Arystoteles

Goniec Króla

wspominałeś o ekonomi leibnitza. to bardzo ciekawe możesz dać jakiś namiar?
_________________
w_Królestwie_TV
http://www.metrykakoronna.org.pl/
#zdejmijMaske i #wyjdźZchaty

JerzyS

chemicloo napisał:

wspominałeś o ekonomi leibnitza. to bardzo ciekawe możesz dać jakiś namiar?

Pisaliśmy na ten temat tu:

http://lists.ceti.pl/pipermail/wiec/

Trzeba by tam szukac
Kopernik, Leibnitz,
Fizyczna ekonomia
Glazyjev / glazijev / glazijew
Fizyczeskaja ekonomia
może to:
http://www.dailymotion.com/video/xbfrue_lyndon-larouche-address-to-moscow-a_news
_________________
JerzyS
"Prawdziwa wiedza to znajomość przyczyn."
Arystoteles

JerzyS

Nędza Moralna wraz z Nędzą Intelektualna zaatakowała w Poznaniu

===============================================
http://www.socjocybernetyka.pl/
Spotkanie na UAM z doc. Józefem Kosseckim

12/05/2011 Autor: Redakcja

W dniu 26.05.2011 o godz. 14.33 (w przeddzień spotkania) otrzymaliśmy poniższe pismo, które było związane z wcześniejszymi naciskami ze strony części kadry. W związku z tym spotkanie z tą samą osobą odbędzie się u nas w lokalu przy al. Marcinkowskiego 20a w Poznaniu. Początek o godz. 16.45 (lokal będzie otwarty już wcześniej od godz. 16). Więcej informacji i relacja ze spotkania wkrótce się ukażą.

Szanowny Panie,

Dowiedziałem się od osób organizujących wykład doc. Kosseckiego, że jest Pan zaangażowany w cały proces organizacyjny. Niestety w związku z tym, że wydarzenie to wzbudziło duże kontrowersje wśród pracowników Uczelni muszę z przykrością poinformować, że wykład nie może się odbyć. Decyzja została przegłosowana większością głosów na spotkaniu Zarządu Koła. Od decyzji nie ma odwołania.

Z poważaniem,

Sergiusz Tokariew
Przewodniczący KSF „Civis Liber” UAM”
================================

http://andrzejwronka.blogspot.com/2011/05/wkrotce-strach-naukowcow-przed.html

niedziela, 29 maja 2011
Strach naukowców przed prawdziwą nauką. Co się wydarzyło w Poznaniu?
Jak poznańscy naukowcy boją się prawdziwej nauki!
Że sami się boją nie dziwota, wszak mogłoby się okazać, iż ich dorobek "naukowy" to przeciętność. Ale prymitywnymi metodami niszczyć postęp nauki wśród studentów? Skandal, żenada i zaprzeczenie idei uniwersytetu!

Ale od początku...

Kilka osób związanych z nowoczesną wiedzą i nowoczesnymi metodami naukowymi z Poznania wystarało się, by studenci Uniwersytetu Adama Mickiewicza w Poznaniu mogli wziąć udział w wykładzie otwartym jedynego samodzielnego pracownika naukowego ze specjalności cybernetyki społecznej - doc. Józefa Kosseckiego.
W związku z tym, iż na uczelni sprawy formalne zostały dograne a także termin z Prelegentem, rozpoczęła się akcja informacyjna: plakaty, zaproszenia, maile itd. Wszystko szło, można by powiedzieć nadzwyczaj pięknie.
Oto treść zaproszeń wraz z plakatem:

W piątek 27 maja 2011 roku Korporacja Akademicka Baltia (www.baltia.pl) oraz Koło Naukowe Studentów Filozofii „Civis Liber” Sekcja Etyki (www.ksf.amu.edu.pl) zapraszają na wykład otwarty doc. Józefa Kosseckiego: cz. 1 Relacje prawa i etyki w różnych cywilizacjach jako systemach sterowania społecznego, cz. 2 Problemy wojny informacyjnej. Początek o godz. 16.00 sala B Collegium Znanieckiego (nowy budynek w w obrębie kampusu przy ul. Szamarzewskiego 89, Wydział Nauk Społecznych i Wydział Studiów Edukacyjnych UAM). Część druga rozpocznie się około godz. 18.30.

Aż tu nagle...
Dosłownie w przeddzień wykładów organizatorzy otrzymują lakoniczną wiadomość, o której poinformowali na swojej stronie (www.socjocybernetyka.pl):

W dniu 26.05.2011 o godz. 14.33 (w przeddzień spotkania) otrzymaliśmy poniższe pismo, które było związane z wcześniejszymi naciskami ze strony części kadry. W związku z tym spotkanie z tą samą osobą odbędzie się u nas w lokalu przy al. Marcinkowskiego 20a w Poznaniu. Początek o godz. 16.45 (lokal będzie otwarty już wcześniej od godz. 16). Więcej informacji i relacja ze spotkania wkrótce się ukażą.

Szanowny Panie,
Dowiedziałem się od osób organizujących wykład doc. Kosseckiego, że jest Pan zaangażowany w cały proces organizacyjny. Niestety w związku z tym, że wydarzenie to wzbudziło duże kontrowersje wśród pracowników Uczelni muszę z przykrością poinformować, że wykład nie może się odbyć. Decyzja została przegłosowana większością głosów na spotkaniu Zarządu Koła. Od decyzji nie ma odwołania.
Z poważaniem,
Sergiusz Tokariew
Przewodniczący KSF „Civis Liber” UAM”

Noc cóż drodzy Studenci: "Pan każe sługa musi..."

Komu to nie spodobała się osoba czy może temat? Kto z naukowców na tyle podszyty jest tchórzostwem, że nie odważył się w twarz wyartykułować naukowych zarzutów co do treści, czy metody, wniosków czy konkluzji prosto w oczy na tle słuchających studentów, a odwołał się do metody niegodnej prawdziwego naukowca?
Wszak jeśli nie zgadzam się z kimś i mam dowody, iż jego uprawianie nauki, osiągnięcia to hochsztaplerstwo, to możliwość "dorwania" go na prelekcji, po której można zadać pytania, zabrać głos i na oczach przyszłych polskich naukowców rzeczowo wykazać braki czy miernotę naukową, zdaje się być idealną okazją do prawdziwej naukowej dyskusji czy konfrontacji.
Nic z tych rzeczy...

Okazuje się, iż tym "odważnym inaczej" jest profesor uczelniany UAM Krzysztof Podemski, prodziekan Wydziału Nauk Społecznych do spraw naukowych i kierownik Zakładu metod i technik badań socjologicznych.

Oczywiście rozumiemy profesora uczelnianego, że strach ma wielkie oczy, ale obawiamy się, iż stosując taką metodologię, jako naukowiec może nigdy nie doczekać się profesora belwederskiego. Ciekawym by też było sprawdzić dorobek naukowy Krzysztofa Podemskiego pod kontem, jakie novum wniósł do nauki w swojej dziedzinie; by się czasem nie okazało, iż dużo więcej tam odtwórczości niż twórczości.

Będziemy przyglądać się osobie. Może wyślemy zaproszenie na debatę publiczną na neutralnym gruncie w dogodnym terminie. Oj wydaje mi się, iż ciekawe miesiące zaczną się dla Pana Krzysztofa Podemskiego. Radzę już wziąć się do nauki....

P. S.
Jak się okazuje z oficjalnej strony Uniwersytetu, którego władze być może skłaniają się do "urdeutsche Stadt Posen", gdzie nie ma miejsca dla osiągnięć polskiej myśli naukowej unikalnej w skali świata, znajduje się miejsce dla wykładu Günthera Verheugena, a jakże "profesora", specjalistę do spraw rozszerzeń Unii Europejskiej. No to teraz poznańscy studenci intelektualnie podgonią.
Autor: Andrzej Wronka

***

W piątek 27 maja 2011 roku Korporacja Akademicka Baltia (www.baltia.pl) oraz Koło Naukowe Studentów Filozofii „Civis Liber” Sekcja Etyki (www.ksf.amu.edu.pl) zapraszają na wykład otwarty doc. Józefa Kosseckiego: cz. 1 Relacje prawa i etyki w różnych cywilizacjach jako systemach sterowania społecznego, cz. 2 Problemy wojny informacyjnej. Początek o godz. 16.00 sala B Collegium Znanieckiego (nowy budynek w w obrębie kampusu przy ul. Szamarzewskiego 89, Wydział Nauk Społecznych i Wydział Studiów Edukacyjnych UAM). Część druga rozpocznie się około godz. 18.30.

Pobierz plakat 27 maj 2011 r. (pdf)

Ludzie mówią:
"Widać że Pozłacana Gnida czyli profesor uczelniany UAM Krzysztof Podemski, prodziekan Wydziału Nauk Społecznych do spraw naukowych i kierownik Zakładu metod i technik badań socjologicznych zaatakował prawdę i naukę!"

Wstyd dla Poznania!
Wstyd dla Uniwersytetu!
To dowód na to ,że demokracja jest to rząd durniów, bo zawsze większość jest durna.
To również dowód na to , że posiadanie tytułu profesorskiego z nauk humanistycznych, to straszny obciach!

Ten przykład dobitnie świadczy o defraudacji pieniędzy z naszych podatków.
_________________
JerzyS
"Prawdziwa wiedza to znajomość przyczyn."
Arystoteles

JerzyS

OSTFORSCHUNG

Na to zabrakło pieniędzy już 12.11.2006
http://www.german-foreign-policy.com/pl/news/

W angielskiej wersji działa do dziś, a Polska zamiast kilka złotych wydać na ten portal to topi miliony w błocie

ten apel pozostał bez odpowiedzi

Wsparcie finansowe
jest pilnie potrzebne dla german-foreign-policy.com, by móc dalej utrzymywać międzynarodowe wydania naszego serwisu informacyjnego. german-foreign-policy.com ukazuje się w czterech językach. Koszty tłumaczeń stanowią ponad jedną trzecią naszych wydatków.

Chcielibyśmy móc informować Państwa jeszcze częściej i jeszcze bardziej regularnie na tematy dotyczące rozwoju niemieckiej polityki zagranicznej – krytycznie i niezależnie od źródeł państwowych. german-foreign-policy.com nie utrzymuje żadnych relacji finansowych z niemieckimi instytucjami rządowymi ani związanymi z nimi organizacjami polityki zagranicznej. Tylko dzięki temu możemy informować Państwa w sposób bezstronny i nieuprzedzony o światowych interesach niemieckiej polityki zagranicznej. Jesteśmy przez to zdani na prywatne wsparcie czytelników naszego serwisu.

german-foreign-policy.com ukazuje się w języku angielskim, francuskim oraz polskim do tej pory za darmo. Chcielibyśmy zachować tę ofertę w takim darmowym kształcie, jeśli uda nam się znaleźć hojnych darczyńców. Jako redakcja cieszymy się z każdego datku, nawet jeśli może on wydawać się niewielki.

Przelew bankowy w ramach większości krajów Unii Europejskiej jest prosty i realizowany w Państwa banku na warunkach krajowych. Jeśli korzystają Państwo z german-foreign-policy.com poza UE a chcieliby Państwo nas wesprzeć finansowo, prosimy o kontakt e-mailowy, wyszukamy najtańszą formę przelewu. Jeśli rozważają Państwo możliwość przekazania nam większej sumy pieniędzy, proponujemy osobistą rozmowę. Z Państwa pomocy ucieszymy się nie tylko my, lecz także wielu międzynarodowych obserwatorów niemieckiej polityki zagranicznej!

German News Information Services GmbH
Kto-Nr. 29 30 08
Kreissparkasse Köln
BLZ 370 502 99
IBAN DE03 3705 0299 0000 2930 08
BIC COKSDE33

Polacy wola stawiać Krzyże i Krasnala na każdym placyku, zamiast dać na obronę i edukację
Wolą drażnić Niedźwiedzia ,
szczypać Łukaszenkę .
Wysyłać Misjonarzy do Iraku i Afganistanu
Przymilać się postbanderowcom na Ukrainie i jak zawsze lizać zupę Amerykanom i Niemcom!
Bo to w opinii Pozłacanych Gnid jest Polską Racja Stanu!
_________________
JerzyS
"Prawdziwa wiedza to znajomość przyczyn."
Arystoteles

JerzyS

Wisiało to na prawica. Po roku sprawdzam i... widać, że znikło z portalu

Widać niebezpieczny temat!
Więc...,
Ktoś usunął!
Koro takie rzeczy usuwają i jednocześnie szukają sponsorów , to znaczy ,
że szukają głupców i co najgorsze znajdują!

"JerzyS
pon, 2010-06-14 14:19
Książki których w Polsce nigdy nikt nie wyda.
Czy ktoś zastanawia się dlaczego?

"Niech pan spróbuje dostać książkę po rosyjsku napisana przez zespól prof Glazijeva parę lat temu, tłumacza ją już na 130 języków a po polsku ani chu chu.. tytuł. - .to najlepszy z podręczników ekonomicznych jaki istnieje obecnie na świecie..."

Poniżej tekst na ten temat z listy dyskusyjnej WIEC :

".........,,,ja wiem ze dla wielu Polakow wszystko to co pokazuje sie po polsku jest NOVE...w tym i Bastiat... dla mnie nie jest,,widzi pan dokladnej w tym samym czasie zyli i inni ludzi ktorzy z Bastiatem dyskutowali, poprawiali i pokazywali- gdzie ma braki....ich pan nie przeczyta bo ich nie tlumaczą..
Widzi pan tak samo jak z Konecznym....autorów jak on bazujących na cywilizacjach było wielu...
Pan jak widze nie zna katolickiej ekonomi.. katolickiej nauki społecznej... jedynej porządnej wiedzy na temat gospodarczej aktywności człowieka...
Czy zna pan ojca katolickiej ekonomiki świątobliwego bpa. Mikolaja z Kuzy??? jego Concordatia Catholica ( 1491) tak wywrotowa- ze do dziś ja nikt z łaciny nie przetłumaczył Smile

)))
NIkt nie przetlumaczyl traktatow gospodarczych Mikolaja Kopernika!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Ze nie wspomne o Schillerze, czy Ojcu Pesch,,,Chestertonie i Bellock'u Ojca Pesch dopiero w zeszlym roku przetlumaczyli na angielski,

i wydali...
książka kosztuje 1500 dollarow......

po niemiecku moze pan dostanie w bibliotece Jesuitow w Monachium ....wiem ze maja,
Widzi pan z Bastiatem jest tak- jak z opowiescia o Ziemi...kiedy przyjmiemy ze Ziemia stoi na maluskim cokolicku...i przejdziemy na tym do porzadku nie pytajac o cokolicek...to wszystko bedzie sie nam piknie zgadzac:-)))
Tak jest z wami wszystkimi ukąszonym przez Korwina,,,przyjmujecie istnienei cokolicka bez dowodu,,..dogmat!
Niech pan sprobuje dostac książkę po rosyjsku napisana przez zespól prof Glazijeva pare lat temu, tlumacza ja juz na 130 języków a po polsku ani chu chu..tytul.. - .to najlepszy z podrecznikow ekonomicznych jaki istnieje obecnie na swiecie...
Tak samo jak Agronomia- wydana przez Agro Mech University of Texas..podrecznik dla rolnictwa....

Zebysmy sie dpobrzr zrozumieli..panei Janku mozemy to oczywiscie przedysutowac,,po to tu jestesmy,,ale ekonomia zaczyna sie z chwila urodzenia czlowieka tylko dla niego,,ona trwa dla jego rodzicow i twala dla przodkow ..powstala z chwila Stworzenia Czlowieka a dokladnei z chwila pogonienia Go z Raju... i jesli o tym zapomnimy,,biada nam.
Ekonomista musi zatem zaczynac od umiejscowienia Czlowieka w splocie współzależności stosunkow roznego rodzaju zarowno fizycznych jak i spolecznych i ich pochodnych, ktore dyktują takie a nie inne warunki Zycia Czlowieka, i powoduja takie a nie inne reakcje,
Podstawowyn pytanie na ktore musi pan odpowiedziec jako ekonomista jest:
Po co czlowiek podejmuje dzialalnosc gospodarcza?
I teraz albo pan odpowie wlasciwie albo nie...i od tego zalezy caly następujący process iu jego konsekwencje!
No niech mi pan odpowie tak od razu z niczego,, na to pytanie...
RomanK"

Dziś nawet googel nie znajduje
Sam sprawdź:
http://www.google.pl/search?q=NIkt+nie+p.....mp;bih=601

a nawet tu było
viewtopic.php?t=14068&start=0&postdays=0&postorder=asc&highlight=
_________________
JerzyS
"Prawdziwa wiedza to znajomość przyczyn."
Arystoteles

Raynold

JerzyS napisał:

Wisiało to na prawica. Po roku sprawdzam i... widać, że znikło z portalu

Widać niebezpieczny temat!
Więc...,
Ktoś usunął!
Koro takie rzeczy usuwają i jednocześnie szukają sponsorów , to znaczy ,
że szukają głupców i co najgorsze znajdują!

PRAWICA

A czym niby, oprócz tego, że jej zwolennicy siedzą przeważnie w kościele blisko ołtarza i udzielają się medialnie na wszystkich uroczystościach katolickich, różni się od innych politycznych organizacji mafijnych Question

Najpierw, jak każda organizacja mafijna, wyprodukują fanatyków a potem ich łupią z ostatniego grosza w imię prawdziwej demokracji Laughing

Pewne zagadnienia, jak prawdziwa ekonomia czy zakulisowe wprowadzanie NWO jest tematem tabu dla wszystkich, więc nie dziw się że niektóre rzeczy, niezgodne z poglądami ich pryncypałów, musieli usunąć Surprised

JerzyS

Raynold napisał:

JerzyS napisał:

Wisiało to na prawica. Po roku sprawdzam i... widać, że znikło z portalu

Widać niebezpieczny temat!
Więc...,
Ktoś usunął!
Koro takie rzeczy usuwają i jednocześnie szukają sponsorów , to znaczy ,
że szukają głupców i co najgorsze znajdują!

PRAWICA

A czym niby, oprócz tego, że jej zwolennicy siedzą przeważnie w kościele blisko ołtarza i udzielają się medialnie na wszystkich uroczystościach katolickich, różni się od innych politycznych organizacji mafijnych Question

Najpierw, jak każda organizacja mafijna, wyprodukują fanatyków a potem ich łupią z ostatniego grosza w imię prawdziwej demokracji Laughing

Pewne zagadnienia, jak prawdziwa ekonomia czy zakulisowe wprowadzanie NWO jest tematem tabu dla wszystkich, więc nie dziw się że niektóre rzeczy, niezgodne z poglądami ich pryncypałów, musieli usunąć Surprised

Walka elit o Polskę
2011-06-14 17:54:36

Członkiem elity musi sie urodzic! Cechą konieczną- bez jakiej nie można być członkiem elity jest altruizm i gleboko uświadamiana wewnętrzna potrzeba i poczucie obowiązku służby dla dobra swojej grupy! świadoma i dobrowolna

Elita- słowo i pojęcie znane i używane codziennie, szastamy pojęciem elita, elity… Ale czym naprawdę są elity i jak zostaje się ich czescią?

Platon pisał o elitach, budował modele elitarnych struktur społecznych, wielu po nim posługiwało się pojęciem elit i używało w swych pracach. Tak na serio zajął się tym zagadnieniem niespełna sto lat temu Vilfredo Pareto. Zajmowali się tym pisarze katoliccy zarowno Chesterton, jak i Belloc, Burke, jak i ojciec Pesh. Poświecili temu jednak najwięcej czasu esoterycy - teozofowie i masoni. Oni- zaraz po Żydach zwrócili uwage, że praktycznie historia świata wpływa na życie mas, ale tak naprawdę zależy od niewielkich grup zwanych elitami. To od nich zależy los wielkich grup społecznych, zarówno etnicznych, religijnych, kast i narodów.

Pomijanie znaczenia tego zagadnienia, czy niewłasciwe jego rozumienie powoduje niepowetowane szkody dla całych dużych grup społecznych, w tym narodów. Poświećmy temu minimum uwagi i spróbujmy ten problem naświetlić na tyle, na ile pozwala nam krótka forma esseju ,żeby pojąć- jaki to ma wpływ na nasze życie. Zajmiemy sie tylko tzw elitą narodową, pomijając inne elity - w szczegolności te, które są dla narodowych zaciekłym wrogiem , próbujace odgrywać ich role- są tu międzynarodowe elity organizacji globalistycznych, korporacyjnych i bankowo finansowych, religijnych i tzw elit zakonspirowanych.

Każdy naród wydaje z siebie elite , sa to ludzie- którzy takimi sie rodzą. Nie można nauczyć się bycia elitą narodu, nie można zostać wytrenowanym, owszem można zostać trenowanym i kształconym do udawania elity..bycia imposterem- ale nigdy do roli prawdziwego członka narodowej elity.

Takim przychodzi się na świat!~

Dlatego też o tym, ile i jaką jest ta elita narodowa decyduje praktycznie tylko jeden czynnik, wielkość przyrostu naturalnego danej wielkiej grupy społecznej. Przyjmuje się mniej więcej , że procentowy skład elity danej społeczności nie jest nigdy większy niz 1% do maximum 3%....

Jeśli elity sa mniejsze niz 1% takie grupy społeczne cechuje stagnacja i kierują nia procesy zachowawcze, brak progresu, a nawet w wielu okolicznościach procesy regresyjne. Dzieje się tak dlatego ,że ta grupa elitarna jest za mała- żeby stać się rozrusznikiem- czy transmisją zdolną do ruszenia masy społecznej w nowym kierunku, przyśpieszać jej działania i zbiorowy wysiłek. Jeśli ta grupa jest wieksza , natychmiast następuje wyraźne ożywienie całej masy społecznej i nastepują szybkie procesy progresywne.

Pozbawiona wpływu właściwej, własnej elity, masa społeczna zachowuje się prezerwująco i konserwatywnie. Zachowawczo, skupia się na przetrwaniu i na zabezpieczeniu i pielęgnowaniu tego co stanowi jej spuściznę, kulturowo- cywilizacyjną odrębność, jej własną identyfikacje i paradygmat cywilizacyjny. Takie zachowania cechują duże grupy społeczne poddane zewnętrznemu zagrożeniu, czy to ze strony elit obcych, elit imposterów, czy poprostu elit stanowiących elitę okupacyjną narodu. Zachowania takie obserwowaliśmy za czasow zaborów, wcześniej zachowania elit chłopskich poddanych Arendzie i Propinacji- kiedy panował tzw Sarmatyzm. Zachowania takie obserwowaliśmy podczas każdej okupacji zrówno hitlerowskiej, jak i niepełnej suwerenności PRL, takie zachowania są zauważalne tak samo dzis i to w coraz szerszym zakresie!

Obserwacja skupisk emigracyjnych polskich pozwala na analizę i poznanie, jakie są główne elementy stanowiące o paradygmacie cywilizacyjno- kulturowym narodu polskiego. Grupy te poddane amerykanizacji przez kilka pokoleń zachowują swoją własną identyfikację, słabnącą z każdym pokoleniem, ale zachowywanym niejednokrotnie aż do siódmego pokolenia, mimo przemieszania z innymi nacjami i poddani wpływom wzorców cywilizacyjnych innych nacji.

Występuje tu też bardzo ciekawe zjawisko. Że wzorce paradygmatu cywilizacyjnego Polaków sa silniejsze niż innych nacji rodzin mieszanych i są zachowywane o kilka pokoleń dłuzej niz inne. Jest to- przyznam uczciwie- phenomen.

Mimo utraty tak ważnego elementu- jakim jest język mówiony, najsilniejszym elementem, ktory trwa i identyfikuje ludzi polskiego pochodzenia jest wiara- credo katolickie wraz z całą otoczka rytualno obyczajową. Ze wszystkim co wypełnia sferę codziennosci rodziny.Pacierz, który się mowi, ale nie rozumie, pieśni, ktore sie śpiewa bez rozumienia treści, kuchnia , jadlospis i rytuał przyrządzania jedzenia, i obyczaj, i obrzęd rodzinny.

Nie udało mi się nigdy spotkać żadnej polskiej rodziny innego wyznania niż katolickie, utrzymującej tradycje polską dłużej - niz dwa pokolenia. Natomiast spotkalem wiele rodzin innoplemiennych- słowiańskich zupełnie tak samo reagujacych, jak Polacy- w tym Morawców i Czechów osiadłych od pokoleń w Texasie.

Tak działa zachowanie prezerwujące, działa przez pokolenia. Działa mimo utraty elit własnych w zupełności i odradza się szybko na wskutek działan ożywiających , natychmiast kiedy pojawia sie taka okazja w postaci młodych ludzi stymulujących zachowanie grupy, która reaguje z radościa , energicznie i w pełnym zaufaniu do swojej budzącej ich elity.

Członkiem elity musi sie urodzic! Cechą konieczną- bez jakiej nie można być członkiem elity jest altruizm i gleboko uświadamiana wewnętrzna potrzeba i poczucie obowiązku służby dla dobra swojej grupy! świadoma i dobrowolna!

Zdawano sobie z tego sprawę od pokoleń, ze selekcję takich zachowań mozna prowadzić od bardzo młodego wieku. Praktycznie od najmlodszych lat! Obserwując dzieci od 2 do 5 lat bawiące sie w grupie zauważyc można stałe i powtarzające się zjawisko naturalnego wyłaniania się osobników o zakładanych cechach. W grupie obserwujemy rożne zachowania dzieci, jedne bawią sie same, inne razem, inne odbierają zabawki innym, co raz to inna i innemu dziecku wykazując cechy egoistyczne i agresję..ale obserwujemy też dzieci- które mimo swojej zabawy od czasu do czasu reagują i zaczynają kontrolować zachowanie innych. Zachodzi to zarówno wśród dziewczynek, jak i chłopców...te dzieci ingerują, kiedy zaczyna sie coś dziać, najczęściej stają w obronie maluchów, którym inne odbierają zabawkę, natychmiast takim oddają zabraną zabawkę strofując zaborcę, biorą w obrone krzywdzone i same przywracją sprawiedliwość. Organizują zabawę dzieciom , które same nie bardzo umieją się zająć sobą, pomagają czyscic nosek, sprzatać, czy jeść. Robią to jakoby mimochodem w trakcie swojej zabawy i zupełnie bez żadnej zewnętrznej motywacji.

Wokół tych dzieci natychmiast gromadzą sie maluchy ,które wiedzą, że mogą liczyć na tychże pomoc, dlatego bawią się zawsze w ich pobliżu, czując się bezpiecznie i z pełnym zaufaniem poddają się poleceniom swojego naturalnego lidera. Okazują mu swoje względy, oddanie i owszem- donosza co się wokół dzieje, powierzając wszelkie tajemnice i własne odkrycia. Są to zachowania zupełnie naturalne i procesy zupełnie nauralne.

Normalne systemy edukacyjne począwszy od przedszkoli mają za zadanie wyłapywać takie odkrywające sie jednostki naturalnych liderów i otaczać ich szczególna troską i opieką w procesie tzw selekcji pozytywnej. Tylko w takim procesie grupa społeczna może liczyć na wychowanie prawidłowe swojej własnej elity ,której z pełnym zaufaniem przekaże wszystko, czyli swój własny los i swoją przyszłość!

Na tym systemie selekcji bazowała wielka politea Słowian, przejęło to chrześcijaństwo pomagąjąc szlifować charaktery w przyklasztornych szkółkach, czy później w katedralnych i na uniwersytetach. Dopuki istniał przepływ miedzyklasowy i możliwość społecznego awansu, i istniała duża społeczność wolnych kmieci, którzy zasilali zarówno klasy duchownych ,,jak i poprzez służbę wojskową zdobywali nobilitacje, system ten działał prawidłowo i wywierał pozytywny wpływ na życie polityczne i społeczne narodu polskiego.

Pierwszym wstrząsem było zablokowanie wolnego przepływu poprzez przyjęcie ustaw wprowadzających dziedziczność urzędów i wprowadzających urządzenia rozwiązań prawnych, zamykając poszczególne klasy przed dopływem świeżej krwi.Każdy naród wydaje z siebie elite , sa to ludzie- którzy takimi sie rodzą. Nie można nauczyć się bycia elitą narodu, nie można zostać wytrenowanym, owszem można zostać trenowanym i kształconym do udawania elity..bycia imposterem- ale nigdy do roli prawdziwego członka narodowej elity.Takim przychodzi się na świat!~

Poczatkiem choroby- jaka stoczyła Rzeczypospolita - panstwo wspólnoty słowianskiej, było wprowadzenie pojęcia i zinstytucjonalizowanie Sarmatyzmu....

Sarmacji- polegającej na próbie stworzenia narodu szlacheckiego złożonego z wielo etnicznych grup szlachty rozległej Rzeczypospolitej, przyjmując koncepcję opartą na micie wspólnego pochodzenia szlachty od Sarmatów .

Czyli- jako takiej nie mającej żadnych wspólnych korzeni z resztą społeczeństwa- czyli Chłopami i Mieszczanami...Wprowadzono też- jako odrębny stan mniejszość żydowską, nadając jej wiele przywilejów, których posiadanie stanowiło- że była to jedna z najbardziej- zaraz obok szlachty- uprzywilejowanych i wolnych kast w Europie. Co ciekawe- zupełnie odmiennej, obcej etnicznie, kulturowo, religijnie i językowo od miejscowej ludności. Wyalienowana i zależna całkowicie od ich sponsora i gwaranta jej przywilejów, czyli od szlachty- stała sie jej powiernikiem i najwierniejszym sługą. Przynajmiej na pewien czas.

Kasta żydowska też miała swoją elite i to znacznie starszą,bardziej przebiegłą o wiele lepiej i madrzej zorganizowaną, bazującą na Kahale, na całym systemie piramidy kahałów.

Praktycznie nikt, nigdy nie zajmował się organizacją i funkcjonowaniem Kahałów w Polsce, które uważano za organizacje religijne, pełniące pewne funkcje społeczne i sądownicze regulujące życie Żydów.

Po wprowadzeniu w latach 1565-68 Arendy, kahały wykorzystały swoją organizację do przejęcia prawie całkowicie całej Polskiej Ekonomii we własne ręce, czyli pełną władzę ekonomiczną, jedyną realną władzę w państwie przejeła elita nie polska- ale żydowska! Praktycznie- pełnie realnej władzy przejął Żydowski Kahał...nieprzenikniony, posługujący się językiem hebrajskim, pełnym rabinów poddanych żelaznej dyscyplinie kahałów i bezwzglednie im posłusznych. Kahały przejęły role organizatorów życia gospodarczego i bankierów, źródeł inteligencji i wywiadu.
One organizowały fundusze na Arendę i ustanawiały Arendarzy, sprzedawały w procederze hazan wielkie majątki i ich właścicieli, którzy nawet nie mieli pojęcia, że powoli zamieniają ich w..towar. Na skutki nie trzeba było długo czekać...wtedy powstałe przysłowie oddaje najlepiej skutki przejęcia przez obce elity ekonomii Kraju:

Jest ci Rzeczpospolita Niebem dla Szlachty, Rajem dla Żydów, Czyścem dla Mieszczan i Piekłem dla Chłopów!

Niebagatelną rolę odegrała w tym tzw Reformacja, która przewaliła sie przez Rzeczpospolitą- jak potężny huragan przewracając do góry nogami istniejący od trzech stuleci porządek.

Harmonijne współżycie dwóch płuc Kosciola w Rzeczpospolitej zostalo naruszone przez niebywale aktywną działalność heretycka zwolenników reform Koscioła, z których najważniejszą- jak się okazało- był cnotliwy podział jego majątku.

Ludzie, którzy widzieli jakim to jest zagrożeniem dla bytu Rzeczypospolitej doprowadzili w końcu do tego co nazywamy do dziś Konfederacją Warszawską... która dawała równouprawnienie szlachcie heretyckiej, ale -jak pokazała historia- była ona tylko dobrym złego początkiem. Był to koniec Polski Piastów i Jagiellonów, Polski wieloplemiennej wspólnoty Słowian, rządzonych i prowadzonych przez ich najlepszych synów. Synów tej Krwi i tej Ziemi słowiańskich witezi!

Od tego momentu Polska- Rzeczpospolita stała się przytułkiem wszelkiej maści heretyków, wolnomyślicieli w zdecydowanej większości obcych i bez ceregieli wpychających nosy w polskie sprawy, za przyzwoleniem i czasami z pomocą tolerancyjnych do bólu Polaków! Konsekwentnie spychanych w cień, margines, w niebyt!

Kahały zareagowały natychmiast powołując do życia istytucje haniebna! Pierwsze organizacyjne instytucje shtadlanow, czyli- jak ich dzisiaj nazywamy- lobbystów, których jedynym zadaniem bylo wtedy i jest dziś - poprzez przekupstwo, szantaz, czy wymuszenie osiąganie celów korzystnych tylko i wyłącznie dla własnej społeczności. Elita polityczna i społeczna Rzeczpospolitej od tego momentu stała się sterowanym tetrzykiem kukiełek! Pociagana sznurkami pychy, zawiści, chytrosci, pazerności, prożności i zwyczajnej glupoty! Od tego momentu zaczęła się selekcja negatywna w procesie łamiania, niszczenia i eliminowania elit polskich.

Nie mineło nawet 100 lat i Wielka Rzeczypospolita zaczęła sie sypać- jak spruchniałe drzewo! Jak każde wielkie państwo zaczęło sie sypać od rubieży..Na Ukrainie wybuchło Wielkie Powstanie Kozaków, które podniosło hasło Riezat Lachiw, Jezuitiw i Zydiw... i dokładnie realizowało swój plan!

Warto wspomnieć, że za Lachiw uznawano tylko i wyłącznie szlachtę... Należy tu wspomnieć, że po wprowadzeniu Arendy, Arendarze Żydzi podnieśli cieżary nałożone na chłopów ukrainnych sześciokrotnie... i w ciągu zaledwie paru lat, poprzez sytem lichwy i wiązanej sprzedaży, poprzez karczmy, włącznie z procederem obowiązku picia gorzałki pędzonej przez Arendarzy, doprowadzili wieś do takiej nędzy, że kiedy chciano odprawić nabożeństwo musiano płacić Żydowi tzw. kluczowe, po zapłaceniu -którego dawał klucz do cerkwi...ale tylko na czas nabożeństwa. Gdyż i ta była zastawem dłużnym w posiadaniu Arendarza!

Potop i następujacy po nim pomór na wskutek epidemii cholery dokonał dzieła zniszczenia, zmasakrowane ziemie, wyniszczeni chłopi /wymarło prawie 2/3 populacji Polski- Rzeczpospolitej / poddani niemiłosiernemu wyzyskowi Kahałów pełniących role wyżymaczki do wyciskania wszystkich soków z Chłopa i lokowania należnych zysków poza granicami Polski.,,,zwłaszcza w Prusach! Gdyż wlaśnie wtedy rozpoczął się niezwykły sojusz Zorganizowanego Kahału elit Żydostwa z Prusami.

Swoją elitę Żydzi wychowywali w systemie własnych szkół rabinackich, trudno mówić o poziomie tych szkół , ale praktycznie nauki płynące z takiego wykształcenia wystarczyły, żeby utrzymać i non stop umacniać ich uprzywilejowaną pozycje w Rzeczypospolitej.

Próby odbudowy upadłego państwa, jak i jego ekonomii poprzez reformy szkolnictwa dokonywanych zarówno przez Pijarów, jak i Jezuitów- okazało się- były już mało wystarczające.

I kiedy na ziemiach Polski pojawił sie Jakób Frank Dobrudzki, wśród Zydów nastapiło wielkie poruszenie religijno-społeczno- intelektualne, które zakończyło się... stalym i konsekwentnym procesem eliminacji polskiej etnicznej elity narodowej, na domiar złego- z jej własną wielką pomoca i zangażowaniem!

Przyjęcie Chrztu przez Jakóba Franka i jego wiernych i przyjęcie ich (ponad 24 tys rodzin) do herbów poprzez wiele świetnych polskich rodów było przysłowiowym gwoździem do trumny polskich elit!

http://wykluczeni.info/?op=explorer&.....=op=browse

Ludzie z kręgów frankistowskich od tego momentu przejęli inicjatywę i zaczęli , jako imposterzy nadawać ton polskim elitom. Brali oni czynny udział w przygotowywaniu wielu powstań, w których regułą było, ze najczęsciej padała trupem najlepsza młodzież polskiej szlachty. A nowopolscyszlacheccy zdobywali coraz to nowe przywileje i majatki, zabierajac je po zatluczonych i zesłanych. Najlepiej oddają stan ówczesnego świata elit polskich sprawozdania Polaków biorących udział w zebraniach przed Powstaniem Styczniowym...pisząc, że..... brało w nich udział zatrzęsienie adwokatów bez licencji, oficerów bez patentów, lekarzy bez praktyki, wszyscy ogromnie pryncypialni i radykalni , dyszący żądza zemsty i krwi .... i wszyscy bez wyjątku przechrzty- Frankiści...

Zabory przyniosły wielką ulgę chłopom. Zmiany prawne i oddanie chłopów pod opiekę prawa, najprawdopodobniej uratowało polskie chłopstwo przed biologiczna zagłada. Jego stan fizyczny i psychiczny oraz społeczny statut powodowal ,ze jako stan- klasa nie byli żadną konkurencją dla nowej polskiej szlachty i ich pobratymców starozakonnych. Zaborcy ograniczyli władze kahałów i to znacznie, ale nowe prądy oświeceniowe otwierały zupełnie nowe możliwości zwłaszcza po otwarciu dla Żydów szkół w Prusach i Austrii. Kahał odegrał swoją ważną role. Stal się wzorcem i przykładem, ale poprzez przepoczwarzenie sie dzieki Sahbateizmowi Franka w quasi elite narodowa, zaczeto wykorzystywac nowe formy organizacyjne, szybko zamieniajac je na organizacje finansowe, corporacje i towarzystwa.

Stan włościan polskich był opłakany, czytanie raportów wysyłanych do dworów w czasie pierwszych prób przeprowadzania poboru rekruta do zaborczych armii budzi grozę. Urzędnicy zaborczy raportują o masowym zidioceniu i skretynieniu całych wiosek. O szalejącej jaskrze i kurzej ślepocie, o deformacjach anatomicznych i szerokim debilizmie, które- jak stwierdzali lekarze- sa wynikiem zarówno diety pozbawionej proteiny, ale w szczególności wymuszonego pijaństwa, jak i warunków mieszkaniowych i higienicznych urągajacym istotom ludzkim.
Roman Kafel
http://www.propolonia.pl/blog-read2.php?bid=25&pid=3231

Ciekawe skąd dziś wziąć Elity.
Patrzyłem wczoraj w telewizor i widziałem takie gęby , że nawet do sadzenia ziemniaków bym ich nie zatrudnił!
Tak wygląda polska Elita
Taki cham z rodowodem!
_________________
JerzyS
"Prawdziwa wiedza to znajomość przyczyn."
Arystoteles

JerzyS

Podatek ekologiczny – nowy pomysł Ministerstwa Gospodarki
http://www.motofakty.pl/artykul/podatek_.....darki.html

Podatek ekologiczny - taką propozycję ustawy przygotowało Ministerstwo Gospodarki. Będzie on naliczany przy zakupie nowego auta, a jego wysokość uzależniona od poziomu emisji CO2, czyli szkodliwości dla środowiska.

For. Rinspeed Obowiązująca obecnie ustawa o podatku akcyzowym, mówi, że wysokość akcyzy uzależniona jest od pojemności silnika. Pojazdy wyposażone w jednostki o pojemności do 2 litrów objęte są zdecydowanie niższym podatkiem niż auta z większymi silnikami.

Na przykład, za Skodę Octavię 2.0 TDI zapłacimy 3,1% podatku,
a w przypadku Toyoty Avensis 2.2 D-4D akcyza wynosi aż 18,6%.
============================================
[b]A co będzie jak silnik o dwa razy większej pojemności będzie emitował dwa razy mniej CO2?

Pomimo, iż oba auta spalają podobną ilość paliwa, mają podobne osiągi i wytwarzają tyle samo szkodliwych spalin.[/b]

Zdecydowanie nalezy żądać , aby każdy projekt ustawy miał autora i był objęty prawem autorskim.
Tylko za zgoda autora mozna dokonywać zmian.
Tak postanowił sejm w prawe o własności intelektualnej
Projekt anonim ląduje w koszu!
Projekt poprawiany przez posłów ląduje w sądzie o naruszenie praw autorskich!

To jest sto razy ważniejsze niż JOW

[b]Sejm może tylko głosować , może zgłaszać uwagi , lecz nie może zgłaszać poprawek[/b]

Jesli projekt ustawy to nie własność prywatna , tylko publiczna , to taka sama jak dom publiczny!

Ustawę należny traktować jako dzieło.
Jeśli ustawę potraktujemy jako dzieło zbiorowe , to będzie to tak jak latryna .
Bo latryna to też dzieło zbiorowe
_________________
JerzyS
"Prawdziwa wiedza to znajomość przyczyn."
Arystoteles

JerzyS

Polskie Elity maja problem

Ten problem to Nędza Elit i utrata suwerenności państwa
==========================================

Obrona Częstochowy
Opublikowano: 04.08.2011 | Kategorie: Polityka
Im bliżej wyjaśnienia wstydliwej dla klasy politycznej sprawy tajnych więzień CIA w Polsce tym coraz ciekawiej zarysowuje się koalicja przeciw jej wyjaśnieniu. Nie od dziś bowiem wiadomo, że to co złe i wstydliwe równa się polska racja stanu. I przyznają to zarówno politycy prawicy jak i przedstawiciele postkomunistycznej lewicy. Zdaje się, że chcieliby nam zakomunikować „jeśli nawet były to co z tego?”.
Rzecznik PiS Adam Hofman nieoczekiwanie wydawałoby się stanął w obronie byłego prezydenta Aleksandra Kwaśniewskiego, który wg doniesień Gazety Wyborczej nie wiedział o istnieniu tajnych więzień CIA, ale w porywie serca – gdy się już dowiedział – postanowił je szybko zamknąć, choć sam przyznaje, że tych w ogóle nie było.

„W kwestii bezpieczeństwa prezydent działał nie jako Aleksander Kwaśniewski dla jakichś swoich interesów, lecz w imieniu państwa podejmował trudne decyzje i państwo musi go chronić
– mówił w Radiu TOK FM poseł PiS Adam Hofman.
I wcale nie żartował. Okazuje się bowiem, iż w kwestii łamania praw człowieka obowiązuje jakaś dziwna koalicja, podobna do tej, która dotyczyła wojny w Iraku.
Jedyny w całej tej sprawie były już poseł do PE Józef Pinior rozpętał burzę. Najpierw jeszcze w Parlamencie Europejskim, gdzie jako członek komisji „ds. Rzekomego wykorzystywania krajów europejskich przez CIA do transportu i nielegalnego wykorzystywania więźniów”, badał całą sprawę. Niczego sensownego od polskich władz się nie dowiedział, gdyż ówczesna ekipa PiS skutecznie blokowała prace komisji, gdzie aż ponad 10 osób w ogóle nie chciało spotkać się z komisją – „ Polska w tej sprawie była bardziej „bushowska” niż administracja waszyngtońska. Rząd w Warszawie nie uznał za stosowne spotkać się na odpowiednim szczeblu dyplomatycznym z delegacją Komisji. Takie spotkania były regułą w innych krajach, np. w Wielkiej Brytanii w dniu 5 października 2006 r. z Komisją spotkał się były minister ds. obrony, a wtedy minister ds. europejskich w rządzie Tony`ego Blaira, Geoff Hoon. W Polsce do spotkania został oddelegowany podsekretarz stanu w kancelarii premiera RP Marek Pasionek, który poinformował w czasie przesłuchania, że nie jest członkiem rządu. Podsekretarz Pasionek kategorycznie podkreślał przestrzeganie przez Polskę traktatów międzynarodowych w dziedzinie praw człowieka, a jednym z przytaczanych przez niego argumentów przeciwko hipotezie o nielegalnej działalności CIA na terytorium RP były odczytywane fragmenty polskiej konstytucji! Tego typu zachowania szokowały posłów zagranicznych nie zaznajomionych z poziomem polityki polskiej”. [1]
Teraz ten sam Pinior podłożył swoistą polityczną bombę, stawiając zarzuty zarówno rządom SLD jak i PiS. Stwierdził on bowiem, że z jego wiedzy wynika, iż „istnieje dokument z podpisem premiera Millera, który reguluje funkcjonowanie w Polsce ośrodka będącego więzieniem śledczym CIA”. Dodał, że dokument „jest do tego stopnia szczegółowy, że określa, co należy robić, jeśli w ośrodku pojawią się zwłoki przetrzymywanej tam osoby. To oznacza, że strona polska wiedziała, co tam się dzieje” – mówił Pinior.
Sam zainteresowany oczywiście kategorycznie zaprzecza, dodając bezczelnie, że mówiąc w ogóle o tej sprawie zapraszamy terrorystów do Polski, nie zastanawiając się, że sam zrobił to kilka lat wcześniej. A jeszcze nie tak dawno temu sam publicznie kłamał odnośnie wywołanej min przez niego wojny w Iraku” Reżim iracki i jego broń masowego rażenia stanowią wyraźne zagrożenie dla bezpieczeństwa światowego(…) Wysłaliśmy tym samym wyraźne, zdecydowane i jednogłośne przesłanie, że uwolnimy świat od groźby, jaką stanowi broń masowego rażenia będąca w posiadaniu Saddama Husajna.(…) Kombinacja broni masowego rażenia i terroryzmu stanowi zagrożenie o nieobliczalnych konsekwencjach” [2]. Cóż, żadnej broni masowego rażenia w Iraku nie znaleziono do dziś, ale czy ktokolwiek ma wątpliwości, że były premier by sobie z jej znalezieniem nie poradził?
W sukurs Kwaśniewskiemu i Millerowi przychodzi nie kto inny, tylko jedyny oryginalny na swój sposób polski obrońca wolności słowa Adam Michnik, który zdecydowanie wyklucza możliwość istnienia tajnych baz CIA w Polsce – „ Ani premier Miller, ani prezydent Kwaśniewski na pewno nie posiadają wiedzy na temat ewentualnych tortur w tajnych więzieniach CIA na terenie Polski. Trudno mi podejrzewać, żeby Stany Zjednoczone traktowały tortury jako normalny sposób uprawiania polityki. Stosowanie podwójnych standardów można zarzucić każdemu. Konsekwentni są tylko fanatycy. W rozmaitych sytuacjach jesteśmy skazani na niekonsekwencję”. Tak więc Michnik wie na pewno, że zarówno były premier jak i były prezydent nie mają wiedzy na temat ewentualnych tortur w tajnych więzieniach CIA, ciekawe skąd, skoro śledztwo trwa nadal, a byli przywódcy milczą, skutecznie ukrywając się za tajemnica państwową. Ale czego więcej spodziewać się po człowieku dla którego gen. Kiszczak jest człowiekiem honoru i , który uważa, że „antyglobalizm to nic innego, jak pogardliwy antyamerykanizm”. Jako naczelny największego polskiego dziennika udostępniał on swoje łamy największym populistom i propagandzistom, którzy dążyli i bronili wojny w Iraku. Jak skutecznie pokazała historia.
Obrona praw człowieka jest w Polsce tak pojęciem śmiesznym, że aż strasznym. Ale nie ma się co dziwić, skoro byli prezydenci odznaczają tyranów, którzy gnębią swoich obywateli. A z prawami człowieka mają tyle samo do czynienia co polska polityka z prawdą. I tak uwielbiany przez salony Lech Wałęsa – któremu Obama nie pasuje – ustanowił nagrodę, „którą pragnie uhonorować osoby, instytucje lub ruchy społeczne, działające na rzecz porozumienia i solidarnej współpracy narodów”. I tak w 2008 roku nagrodę odebrał znany z łamania praw człowieka król Arabii Saudyjskiej Abdullah Bin Abdulaziz Al Saud . Co warte podkreślenia w skład kapituły wchodzili: Vaclav Havel, b. Prezydent Czechosłowacji i Republiki Czeskiej, Stanisław Szuszkiewicz, b. Przewodniczący Rady Najwyższej Białorusi, Jan Krzysztof Bielecki, b. Prezes Rady Ministrów Rzeczypospolitej Polskiej, Bernard Kouchner, Minister Spraw Zagranicznych Republiki Francuskiej, Władysław Bartoszewski, b. Minister Spraw Zagranicznych Rzeczypospolitej Polskiej. Zbigniew Jagiełło, Prezes Zarządu PKO Banku Polskiego[/b

. Z czego [b]słynie ojczyzna króla wiem, ale dla przypomnienia- w tym kraju stosuje się publiczne ścinanie głowy min. za homoseksualizm, zdradę małżeńską, apostazję a nawet czary! Ale jeśli się jest wiernym sojusznikiem USA i Izraela to przecież można przymknąć oko na takie „drobnostki”…
Nieomal wyniesiony na ołtarze zmarły prezydent Lech Kaczyński, również odznaczył arabskiego króla, tyle, że Order Orła Białego a na dodatek postanowił uhonorować byłego już egiskiego tyrana Hosni Mubaraka wysokim polskim odznaczeniem- Krzyżem Wielkim Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej. Za co? Oficjalnie- jak podaje Kancelaria Prezydenta – „za wybitne zasługi w rozwijaniu współpracy i przyjaźni polsko-egipskiej”. A może za akt szerzenia demokracji, bądź za respektowanie praw człowieka, najpewniej za umiejętność trzymania społeczeństwa w ryzach twardą ręką przez blisko trzy dekady!
Dowodów na istnienie tajnych więzień nie brakuje i wciąż poznajemy nowe. Dowodem niepodważalnym w tej sprawie były tajne loty samolotów CIA zarejestrowane przez Eurocentrol, który stwierdzał, że w latach 2002-2005 odbyło się co najmniej dziesięć takich lotów, m.in. na lotnisku w Szymanach, których wiarygodność podważał tak ówczesny jak i późniejsze rządy. Inną rewelacją w tej sprawie jest fakt dotarcia przez reportera „Panoramy” do książki lotów z lotniska w Szymanach. Dziwnym trafem nie zaginęła, jak informowano oficjalnie. Z kolei Fundacja Helsińska w 2010 roku uzyskała wykaz lotów odrzutowców wynajętych przez CIA, z którego wynikało, że część pasażerów musiała zostawać w Polsce. Jeśli do tego wszystkiego dodamy fakt, iż dwaj Saudyjczycy, którzy uważają, że więziono ich w Polsce dostali w śledztwie status pokrzywdzonych to wszystko zaczyna się układać w logiczną całość.

Zarówno stosowanie tortur, jak i przetrzymywanie osób bez postawienia zarzutów jest sprzeczne z Konstytucją Rzeczypospolitej Polskiej (art. 40 i art. 41) oraz złamaniem Kodeksu Karnego (art. 123 i art. 189) i międzynarodowych paktów prawnych wiążących Polskę, takich jak Europejska Konwencja o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności, oraz Międzynarodowego Paktu Praw Obywatelskich i Politycznych.
Co za tym idzie, oznaczało to również utratę suwerenności państwa

. Polskie elity mają spory problem co z tym zrobić, zadziwia jednak fakt, iż w imię niepojętej dla społeczeństwa racji stanu w ogóle dochodziło to takich procedur.
Autor: Przemysław Prekiel
Źródło: Le Monde diplomatique
PRZYPISY
[1] Józef Pinior, „Czy jesteśmy republiką bananową?”, Le Monde Diplomatique – edycja polska, lipiec 2008.
[2] Gazeta Wyborcza, 30 stycznia 2003
_________________
JerzyS
"Prawdziwa wiedza to znajomość przyczyn."
Arystoteles

Goska

Wyklady prof. Jaroszynskiego

Odciac sie od tego co truje : http://www.youtube.com/watch?v=49MTLHLsRJY&feature=related

Maszyna czy malpa ? : http://www.youtube.com/watch?v=hi2kNCz4Gms&feature=related

Cztery filary polskosci : http://www.youtube.com/watch?v=9t6M7dMyDrU&feature=related

Miazdzenie swiadomosci : http://www.youtube.com/watch?v=unJlsozuY9M

JerzyS

Wybory zakończopne
Wynik?
Wynik , to- tragedia narodowa
Wybieraliśmy znajgorszych z najgorszych.

Pycha Syfon i Cykoria

Wybory, to efekt lichej edukacji

Edukacji tak ustawionej , aby zapewniała obcej agenturze łatwy werbunek NĘDZY MORALNEJ , a jak tej zabraknie , to zawsze mogła sięgnąć do NĘDZY INTELEKTUALNEJ
_________________
JerzyS
"Prawdziwa wiedza to znajomość przyczyn."
Arystoteles

JerzyS

Goska napisał:

Wyklady prof. Jaroszynskiego

Odciac sie od tego co truje : http://www.youtube.com/watch?v=49MTLHLsRJY&feature=related

Maszyna czy malpa ? : http://www.youtube.com/watch?v=hi2kNCz4Gms&feature=related

Cztery filary polskosci : http://www.youtube.com/watch?v=9t6M7dMyDrU&feature=related

Miazdzenie swiadomosci : http://www.youtube.com/watch?v=unJlsozuY9M

A tu dopiero perełka!
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
================================
Krasnodębski usunięty z UKSW na zlecenie Środy?

Profesor Zdzisław Krasnodębski został usunięty z UKSW z powodu „jednostronnej“ publicystyki. Choć oficjalnie powody zwolnienia są dydatktyczno-organizacyjne, jego usunięcia z uczelni chciała... Magdalena Środa.

Jako pierwszy o kulisach zwolnienia prof. Krasnodębskiego napisał na łamach „Gazety Polskiej” w swoim felietonie Robert Tekieli.

- Po wyborach ulizani chłopcy i rumiane dziewczyny kończą mokrą robotę. I to nie tylko w mediach. Przekaz dnia rozsyłany jest nie tylko SMS-ami do posłów Platformy. Można też sterować zdalnie rektorami. Najszacowniejszych uczelni. W swoim czasie pani Magdalena Środa napisała gdzieś tekst zatytułowany bodaj „Nieszczęśni patroni”. Wypominała w nim nieprawomyślność profesora Krasnodębskiego. Usłużni pracodawcy wyrzucili go z UKSW. Podlizywanie się władzy jest ułomnością, jak widać, nieśmiertelną. Oficjalnie nic wprost nie zostało powiedziane. Stworzono tylko warunki zaporowe. Wymuszono jego odejście. Działając w białych rękawiczkach, nowe władze uczelni ukarały go za działalność publiczną. – Jeden z członków władz uczelni w rozmowie w cztery oczy wprost powiedział, że piszę zbyt jednostronnie – powiedział mi profesor Krasnodębski. - napisał w swoim felietonie Tekieli.

Dziś na łamach portalu Fronda.pl prof. Krasnodębski osobiście odnosi się do całej sytuacji i potwierdza, że choć oficjalne powody jego zwolnienia są dydaktyczno-organizacyjne, prawda jest zupełnie inna.

- Kłopoty zaczęły się po zmianie rektora UKSW. Poprzedni ks. prof. Raumianek zginął w katastrofie smoleńskiej. Przyszedł inny ks. prof Henryk Skorowski i wiele rzeczy w naszej dotychczasowej współpracy zaczęło nagle uczelni przeszkadzać. - tłumaczy w rozmowie z portalem Fronda.pl prof. Krasnodębski.

Socjolog tłumaczy, że na UKSW był profesorem mianowanym, który pracował głównie na Uniwersytecie w Bremie, a do Warszawy przyjeżdżał na wykłady raz w miesiącu. Profesor Krasnodębski podkreśla, że taka umowa z uczelnią obowiązywała przez 10 lat i nigdy nie było żadnych problemów.

- Teraz dano mi do zrozumienia, że nie chcą mnie w Instytucie Socjologii, gdzie zaszło wiele zmian moim zdaniem na gorsze. Poziom zamiast się podwyższać, obniża się. Gdy odkryłem, że studenci dokonują masowych plagiatów, kopiując z internetu, atmosfera jeszcze się pogroszyła. Dyrektor Instytutu ks. Tadeusz Bąk twierdził, że zaniedbuję studentów z powodu zaangażowania politycznego, co oczywiście nie było prawdą. - tłumaczy prof. Krasnodębski w rozmowie z portalem Fronda.pl.

Profesor Krasnodębski ujawnia, że został poinformowany o tym, iż dyrektor Instytutu Socjologii „nie widzi” już tam dla niego miejsca, a rektor UKSW stwierdził, że musi porozmawiać z profesorem z powodu jego „jednostronnej” publicystyki.

- Zdębiałem, bo w Niemczech byłoby to nie do pomyślenia, aby taka uwaga padła z ust rektora w stosunku do profesora. Do dalszej rozmowy nie doszło. Nie zamierzałem zresztą konsultować się w sprawie moich poglądów politycznych i społecznych z księdzem rektorem. - wyjaśnia prof. Krasnodębski.

Socjolog przyznaje, że mimo iż praca na UKSW była dla niego dużym obciążeniem, nie chciał odchodzić z uczelni. Prosił o zmniejszenie pensum, a nawet próbował przenieść się do Instytutu Politologii. Okazuje się jednak, że rektor ks. prof Henryk Skorowski zakazał przeniesienia.

Uczelnia stawiała profesorowi Krasnodębskiemu zaporowe warunki, a on sam dostrzega w tym dziwną zbieżność z publikacjami Magdaleny Środy.

- Dziwnym zbiegiem okolicznosci mojego zwolnienia domagała się Magdalena Środa w łamach Gazety Wyborczej w tekście z maja „Nieszczęśni patroni“, napisanym w stylu „Żołnierza Wolności“. Może to ona, jako oficer polityczny, nadaje dziś ton polskiej edukacji, choć chyba księża nie muszą jej słuchać? - zastanawia się prof. Krasnodębski.

Kategorie:

Dział wiadomości: Polska
_________________
JerzyS
"Prawdziwa wiedza to znajomość przyczyn."
Arystoteles

JerzyS

Agencja rządowa Amnesty International to oszuści?

Opublikowano: 19.12.2011 | Kategorie: Prawo, Publicystyka

11 grudnia 2011 r. w cafe „Kulturalna” przy Teatrze Dramatycznym w Warszawie, zdarzył mi się kolejny, przypadkowy kontakt z „akcją” stowarzyszenia Amnesty International. Kolejny raz zbierali podpisy, pisali listy – znowu w jakiejś zagranicznej sprawie, gdzieś na Białoafryce, albo w jakiejś Czarnorusi…

Korzystając więc z okazji, puszczając w niepamięć moje wcześniejsze rozczarowania, zapytałem o sekcję do spraw łamania praw ludzkich i obywatelskich w Polsce. „My się tym nie zajmujemy”. No jak to, dociekam, i dodaję – przecież nawet nie ode mnie, ale z mediów macie bez liku przykładów takich zdarzeń, co z nimi robicie?

„Nic nie robimy, bo to nie nasza sprawa. Bo oddział polski Amnesty International nie może zajmować się polskimi sprawami.”

Dosyć tych kłamstw, i dosyć – co dla mnie ważniejsze – naszych złudzeń, drodzy współobywatele RP.

Tak, ja to rozumiem, że większość czytelników żywi może naiwne przekonanie, o skutecznej ochronie praw ludzkich i obywatelskich w Polsce, bo przecież „jest tyle instytucji i organizacji. Rzecznik Praw Obywatelskich. Rzecznik Praw Dziecka. Amnesty International. Transparency International. Fundacja Helsińska. Komitet Taki, Sraki i Owaki.

Na przykładzie „Amnesty International”, łasej i chytrej na wszelkie wpłaty i dotacje, rzekomo „nie mogącej” działać w Polsce z „powodów statutowych”, widać bezczelne kłamstwo dwojakiego rodzaju,i świadomą manipulację opinią publiczną.

Popatrzmy co sami piszą o swojej działalności na własnej stronie www:

„Misja Amnesty International Polska: skutecznie pomaga ludziom, których prawa zostały złamane; wpływa na legislację oraz politykę prowadzoną przez władzę oraz inne osoby mające wpływ na podejmowane decyzje; mobilizuje ludzi do solidarności z osobami, których prawa człowieka są łamane, i mobilizuje do podjęcia skutecznej walki o te prawa; podnosi świadomość praw człowieka, uczy szacunku i otwartości wobec innych; współtworzy globalną społeczność obrońców praw człowieka.Przez te wszystkie działania AI przyczynia się do budowania kultury poszanowania praw człowieka w Polsce i na świecie.”[1]

Jest to obrzydliwe kłamstwo dwojakiego rodzaju – bowiem ani nie robią tego co deklarują, ani nie jest prawdą, że robić tego nie mogą „z powodów statutowych”.[2]

Teraz pan Marek Migalski zawraca gitarę porządnym ludziom, apeluje o pikietowanie jakiejś tam ambasady suwerennego państwa… Może więc pora zacząć pikietować biuro poselskie pana Migalskiego, tak na dobry początek? – a kiedy już dołączy się on wtedy do naszej pikiety, bo „przecież mamy wspólne cele”, bo „przecież my też” walczymy z łamaniem praw ludzkich i obywatelskich – to rosnąc w siłę, wspólnie z Markiem Migalskim zapikietujemy polskie biuro „nic nie mogącej” Amnesty International. Być może wtedy zacznie się rzetelna praca tej dętej, a de facto rządowej agencji, służącej mydleniu oczu zwykłych ludzi, którzy dzięki jej istnieniu wierzą, że „wszystko jest u nas w porządku”. A nie jest. I to nawet bardzo.

Gdyby zaś wziąć za dobrą monetę bezczelne kłamstwa aktywistów Amnesty International, jakoby „ich oddziały nie mogły działać na terenie własnych krajów”, to wtedy kto – jeśli nie polski oddział Amnesty International – powinien prosić siostrzane, zagraniczne oddziały tej organizacji, o pomoc w walce z powszechnym już łamaniem praw ludzkich i obywatelskich w Polsce? No, kto powinien to zrobić? Działacze polskiego Amnesty International, Duch Święty czy może Aleksandr Łukaszenka?

Autor: Dariusz R. Bojda
Źródło: Nowy Ekran

PRZYPISY

[1] http://amnesty.org.pl/poznaj-nas/amnesty.....olska.html

[2] http://amnesty.org.pl/fileadmin/user_upload/docs/statut_Stowarzyszenia.pdf
=====================================

Znów dobitnie widać NĘDZE POLSKICH ELIT!

popatrzcie tez na

Ostforschung

viewtopic.php?t=16236

viewtopic.php?t=3105
_________________
JerzyS
"Prawdziwa wiedza to znajomość przyczyn."
Arystoteles

JerzyS

No i wymyslili!
Nie wp0lno sprzedawać ani kupować
A ciekawe czy można będzie pożyczać sobie psy na długie okresy?
Np dożywotnio?
A czy będzie mozna darować komuś psa?
===========================================
http://wiadomosci.onet.pl/kraj/bedzie-za.....omosc.html
Będzie zakaz handlu psami i kotami. Zakaz wchodzi w życie 1 stycznia
dzisiaj, 15:45 GK / PAP

Od nowego roku handel psami i kotami poza rejestrowanymi hodowlami będzie nielegalny.
Zwierząt domowych nie będzie można sprzedawać na targowiskach i na giełdach
- 1 stycznia wchodzi w życie nowela ustawy o ochronie zwierząt.

Zgodnie z nowelizacją wykroczeniem będzie zarówno sprzedawanie
i kupowanie zwierząt domowych na targowiskach, targach, giełdach, jak i prowadzenie targowisk,
na których handluje się zwierzętami domowymi.
Psami i kotami będzie można handlować tylko w miejscach ich chowu lub hodowlach.
Zwierzęta te będzie można kupić także w schroniskach.

Katarzyna Śliwa-Łobacz z fundacji Mondo Cane działającej na rzecz zwierząt oceniła,
że przepis wpłynie na ograniczenie pseudohodowli zwierząt domowych, m.in. psów i kotów.

- Na giełdzie w Słomczynie (woj. mazowieckie) jednego dnia w bagażnikach samochodów sprzedawanych jest do tysiąca zwierząt. Aby zobaczyć, na jaką skalę działają pseudohodowle, wystarczy wejść na allegro, gdzie można znaleźć oferty: "pies rasowy bez rodowodu". To produkcja zwierząt, które potem trafiają do schronisk. Legalne hodowle płacą podatki, są rejestrowane w związkach kynologicznych i tylko one wydają tzw. rodowody - powiedziała.

Śliwa-Łobacz dodała, że organizacje działające na rzecz zwierząt zwracają się do zarządów targowisk, aby zamieszczały tabliczki informujące o zakazie handlu zwierzętami domowymi od 1 stycznia. - Ktoś, kto ma zwierzęta bez rodowodu, może je rozdać - dodała.

Nowela ustawy o ochronie zwierząt, która wchodzi w życie z nowym rokiem,
wprowadza też zakaz trzymania zwierząt na uwięzi dłużej niż 12 godzin
albo w sposób powodujący cierpienie; długość uwięzi nie będzie mogła być krótsza niż trzy metry.
Złamanie zakazu w tej kwestii będzie wykroczeniem.

Przewodniczący Parlamentarnego Zespołu Przyjaciół Zwierząt Paweł Suski (PO) przyznał, że o ile długość łańcuch można zmierzyć, to strażnikowi miejskiemu trudno będzie określić, ile czasu zwierzę przebywa na uwięzi. - Przepis ma charakter edukacyjny. Chodzi o to, żeby właściciel, który traktuje w ten sposób zwierzę, wiedział, że łamie prawo, że nie postępuje dobrze - powiedział.

Od nowego roku za znęcanie się nad zwierzęciem sąd będzie mógł wymierzyć karę do dwóch lat ograniczenia lub pozbawienia wolności (obecnie jest to rok), a za znęcanie się ze szczególnym okrucieństwem do trzech lat (obecnie dwa lata).
Osoba, która będzie znęcała się nad zwierzęciem, będzie mogła ponadto stracić prawo do jego posiadania na okres od roku do 10 lat.

Gminy będą opracowywały co roku program opieki nad zwierzętami bezdomnymi,
obejmujący m.in. zapewnienie im miejsca w schronisku, sezonowe dokarmianie, poszukiwanie dla nich właścicieli, a także sterylizację lub kastrację.

Zakazano także tzw. kopiowania, czyli przycinania psom ogonów i uszu dla celów estetycznych.
Po wejściu w życie przepisów myśliwi nie będą mogli odstrzeliwać błąkających się po lasach psów i kotów.

Nowelizacja ustawy o ochronie zwierząt powstała w ramach Parlamentarnego Zespołu Przyjaciół Zwierząt,
w pracach zespołu brały udział organizacje działające na rzecz zwierząt.– a kiedy już dołączy się on wtedy do naszej pikiety,
bo „przecież mamy wspólne cele”, bo „przecież my też” walczymy z łamaniem praw ludzkich i obywatelskich
– to rosnąc w siłę, wspólnie z Markiem Migalskim zapikietujemy polskie biuro „nic nie mogącej” Amnesty International.

Być może wtedy zacznie się rzetelna praca tej dętej, a de facto rządowej agencji,
służącej mydleniu oczu zwykłych ludzi, którzy dzięki jej istnieniu wierzą, że
„wszystko jest u nas w porządku”.
A nie jest. I to nawet bardzo.
====================================================
piszą;
"Zakazano także tzw. kopiowania, czyli przycinania psom ogonów i uszu dla celów estetycznych."

Co to będzie jak pod tą ustawę podciągną obrzezanie?
Czyli przycinanie ogona z pobudek religijnych

"wprowadza też zakaz trzymania zwierząt na uwięzi dłużej niż 12 godzin"
Skąd będzie straznik wiedział ,że pies był trzymany na uwięzi więcej niż 12 godz?
nu i trzeba będzie wysyłać straż miejska na naukę języków obcych
Muszą uczyć sie szczekać i rozumieć psi język, a psom trzeba będzie zakupić zegarki
_________________
JerzyS
"Prawdziwa wiedza to znajomość przyczyn."
Arystoteles

JerzyS

Czy Parlament to zorganizowana grupa przestępcza?

Ciekawe kto lobbował za ustawą sejmowa.
i kto i ile za nią wziął?

Dalej to już lobbing mafii farmaceutycznej

Nie daliście się zaczepić przeciw świńskiej grypie , to teraz świnie za to się na Was zemszczą![

viewtopic.php?t=8481
viewtopic.php?t=7401
viewtopic.php?t=7225

=========================================
"Histeria na zamówienie firm farmaceutycznych
http://www.esculap.pl/cholesterolowe_ABC.....r,z_kraju/
Z kraju;2011-12-29 ["Rzeczpospolita"]

Za wciągnięciem na listę refundacyjną określonych leków lobbują firmy farmaceutyczne.

Pomagają im w tym specjaliści, i to za grube pieniądze.

Danych na temat, ile firmy farmaceutyczne wydają obecnie na działania lobbingowe, nie ma. Tygodnik "Wprost" podawał sześć lat temu, że według raportu amerykańskiego farmakologa Josepha DiMasi te wydatki sięgały rocznie 2 mld zł. Zdaniem ekspertów ta kwota raczej się nie zmniejszyła. Nikt nie chce mówić oficjalnie, w jakiej ilości, jak i dokąd trafiają te pieniądze - donosi "Rzeczpospolita".

Koncerny stać nie tylko na wynajęcie agencji PR w tzw. sytuacjach kryzysowych (według informacji „Rz" jednorazowa pomoc w takich przypadkach to zarobek dla agencji nawet 50 – 100 tys. zł).
Płacą one duże pieniądze piarowcom także w ramach miesięcznych abonamentów (20 – 50 tys. zł) oraz w przypadku tzw. usług public affairs (wspierania interesów korporacji w negocjacjach z instytucjami publicznymi). – Oficjalnie agencja PR może dostarczać decydentom informacje i statystyki medyczne. Duże międzynarodowe koncerny farmaceutyczne mają takie raporty i robią to – mówi „Rz" Piotr Czarnowski, założyciel i prezes agencji First PR. – Agencje PR mogą również na zlecenie producenta np. pokazać dane, że leczenie pacjenta nawet drogimi lekami i tak jest w konsekwencji mniej kosztowne niż zaniechanie leczenia tym środkiem. A nieoficjalnie może się zdarzyć, że są robione różne rzeczy.

„Różne rzeczy" to naciski na środowisko dziennikarzy. Chodzi o to, by przedstawić problemy firm wynikające np. ze spadku sprzedaży jako potencjalną stratę pacjentów.

Lobbing nie jest niczym nielegalnym.
I w ostatnich chwilach przed zmianą prawa, jak ma to miejsce teraz, zazwyczaj przybiera na sile. Chodzi bowiem o duże pieniądze. Bo jak dodaje inny nasz rozmówca z branży farmaceutycznej, jakkolwiek wielka byłaby publiczna histeria w przeddzień zmian listy refundowanych leków, zmiana jest rzeczywiście istotna dla biznesu farmaceutycznego. Z listy wypadło 840 ważnych leków, a to oznacza określone konsekwencje finansowe dla firm. Za wcześnie szacować, która z korporacji na tym najwięcej straci i czy miejsce zagranicznych liderów w danym segmencie zajmą np. rodzimi producenci.

Specjaliści przypominają, że z perspektywy czasu niektóre kontrowersyjne decyzje dotyczące dofinansowywania leków są dziś postrzegane zupełnie inaczej.

Ewa Kopacz, była minister zdrowia, kilka lat temu była np. mocno krytykowana za decyzję o niedofinansowaniu szczepionki na świńską grypę. Gdy do epidemii nie doszło, front się zmienił i była za tę decyzję chwalona. Podobnie może być i tym razem. ("Rzeczpospolita")"

====================================
"Wzrost sprzedaży leków przez duże firmy farmaceutyczne (producentów i sieci sprzedaży) w dużej mieże spowodowany był systemem rabatów. producent dawał rabat sprzedawcy nawet do 50% (gdzie jego zysk - a jezli był to jaki był przed rabatem) pacjent kupował lek w aptece za grosz ( a powinien np. za ryczałt - 3,20).W myśl ustawy o działalności gospodarczej powinno się traktować wszystkie podmioty biorące udział w obrocie jednakowo tz. jeżeli udzielamy rabatu odbiorcy to kazdemu proporcjonalnie od zakupów - głównym odbiorcą - płatnikiem - leków refundowanych jest NFZ wię jeny też należy sie w opisanym przypadku 99% rabatu - kto odpowie czy ktoś przestzega ustawy. I nie trzeba zmieniać zasad refundacji ((% budżetu pozostanie w NFZ "
====================================

Nie daliście się zaczepic przeciw świnskiej grypie , to teraz świnie za to się na Was zemszczą!

.
_________________
JerzyS
"Prawdziwa wiedza to znajomość przyczyn."
Arystoteles

JerzyS

Polski “wymiar sprawiedliwości”:
Sędzina orzekała po pijanemu, fałszowała akta.
Sąd Najwyższy wymierzył karę

… przeniesienie na inne stanowisko

Aktualizacja: 2011-12-29 10:45 am

Sędzia Sądu Rejonowego w Krasnymstawie Marta B.- N. stanęła przed sądem dyscyplinarnym obwiniona o prowadzenie rozpraw w stanie nietrzeźwym. Było to 6 lutego 2009 roku. Rozpoznała sześć spraw, po czym wyszła z sali rozpraw, nie odraczając reszty, czyli czterech spraw i nie informując stron o losach i terminach procesów.

Obwiniona tłumaczyła się, że bolały ją zęby i nie mogła z tego powodu kontynuować sesji. Jednakże sędzia B.-N. nie udała się do dentysty, lecz pozostała w swoim pokoju służbowym.
Wreszcie po kilku godzinach prezes polecił odwiezienie obwinionej do domu.

Sędziemu Marcie B.-N. postawiono jeszcze cztery inne zarzuty. Dotyczyły one poprawiania dat posiedzeń i postanowień sądu.
Jednak sprawy te przedawniły się i sąd umorzył postępowanie w tych punktach.

Minister żądał usunięcia z urzędu.

Sąd dyscyplinarny I instancji 29 lipca 2011 r. uznał, że sędzia Marta B.- N. jest winna wszystkich wymienionych czynów (naruszenie art.107 par.1 ustawy Prawo o ustroju sądów powszechnych). Wymierzył Marcie B.-M. karę przeniesienia na inne stanowisko służbowe w okręgu lubelskim.

Od tego wyroku odwołał się minister sprawiedliwości żądając złożenia sędziego z urzędu, a także sama zainteresowana. W ocenie ministra kara była rażąco niewspółmiernie łagodna do popełnionego czynu. Co więcej – zachowanie obwinionej po popełnieniu czynów nie rokuje na poprawę. Wymierzenie najsurowszej kary spowoduje skutek zapobiegawczy – argumentował minister. Zdaniem zastępcy Rzecznika Dyscyplinarnego sędziego Lesława Dąbrowskiego karę należy utrzymać, gdyż obwiniona do tej pory nie była karana i przez 25 lat solidnie pełniła swoją służbę.
SN liczy na zmianę postawy obwinionej

Sąd Najwyższy rozpatrując sprawę Marty B.-N. po raz drugi utrzymał w mocy zaskarżony wyrok.
Słusznie Sąd Apelacyjny dał wiarę zeznaniom przewodniczącego sądu i innych sędziów poświadczających nietrzeźwość sędziego Marty B.-N., a nie protokolantki.
Choć zeznania tej ostatniej nie były jednoznaczne.
Twierdziła ona, że nie wyczuła alkoholu, ale sędzia B.-N. używała bardzo silnych perfum.

- Badanie alkomatem nie jest uchybieniem godności sędziego – mówił na rozprawie w SN sędzia Marian Buliński.
– Odmowa poddania się badaniom powoduje, że stwierdzenie sędziego o swej trzeźwości ulegają osłabieniu, wręcz deprecjacji – dodał sędzia.

Sąd Najwyższy utrzymując karę orzeczoną przez sąd I instancji kierował się dobra postawą sędzi przez 25 lat pracy i tym, że do tej pory nie była karana dyscyplinarnie. SN brał pod uwagę również trudną sytuację rodzinną obwinionej.

- Mamy nadzieję, że kara dyscyplinarna wstrząśnie sędzią B.-N.- konkludował sędzia Buliński.

– Jest to ostatni dzwonek dla niej i wierzymy, że ostatnia sprawa dyscyplinarna
– dodał sędzia sprawozdawca.

Sygnatura akt SNO 44/11

Za: Stowarzyszenie Przeciw Bezprawiu (28 grudnia 2011 ) (" Sędzia z Krasnegostawu orzekała po pijanemu. Sąd Najwyższy wymierzył karę: przeniesienie na inne stanowisko w okręgu lubelskim,")
_________________
JerzyS
"Prawdziwa wiedza to znajomość przyczyn."
Arystoteles

JerzyS

JerzyS napisał:

Czy Parlament to zorganizowana grupa przestępcza?

Ciekawe kto lobbował za ustawą sejmowa.
i kto i ile za nią wziął?

Dalej to już lobbing mafii farmaceutycznej

.

Rzecznik Praw Pacjenta działa w zorganizowanej grupie przestępczej i nawołuje do łamania prawa
==============================================================

Aktualności z kraju
Z kraju; 2012-01-03; Śląska Izba Aptekarska
"Rzecznik Praw Pacjenta szkaluje farmaceutów i namawia ich do łamania prawa"

Szanowni Państwo
przekazuję Państwu list skierowany do Rzecznika Praw Pacjentów w związku z oczernianiem farmaceutów i zawaleniem obrony pacjentów, gdy była na to pora.

Z uszanowaniem

Wiceprezes Rady ŚIA
dr farm. Stanisław Piechula
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Rzecznik Praw Pacjentów poszukuje "ludzkich farmaceutów".

Odpowiedź na wystąpienie Rzecznika Praw Pacjentów w sprawie poszukiwania "ludzkich farmaceutów".

Sz. P.
Krystyna Barbara KOZŁOWSKA
Rzecznik Praw Pacjenta
Aleja Zjednoczenia 25
01-829 Warszawa

Szanowna Pani Rzecznik

Nie będę się rozpisywał ale ze ZDUMIENIEM!!! czytam Pani wystąpienie, w którym informuje Pani pacjentów, że powinni szukać „ludzkiego farmaceuty”, który zrealizuje receptę niezgodną z rozporządzeniem Ministra Zdrowia w sprawie recept lekarskich jako receptę refundowaną.

W wyniku niedopracowania wprowadzonych zmian wszystkie wystawiane recepty w 2012r. są niezgodne z rozporządzeniem, chociażby w zakresie opisanej tam numeracji recept, pomijając nawet inne błędy.

Przecież zupełnie niedawno pisałem do Pani o problemach i łamaniu praw pacjentów, którym recepta powinna zawsze zostać zrealizowana w aptece, niestety najpierw Pani pracownicy zbywali temat, a następnie gdy bezpośrednio zwróciłem Pani na to uwagę, nic Pani nie zrobiła, a w każdym razie nic nie osiągnęła w temacie zapewnienia pacjentom ich praw przy realizacji recept. Gdyby Pani zadbała o przestrzeganie praw pacjentów w opisanym zakresie, nie mielibyśmy dzisiaj z tym najmniejszych problemów.

Proszę nie szkalować zgnębionych i doprowadzonych do desperacji farmaceutów, którzy boją się wydawać leki refundowane na podstawie recept niezgodnych z rozporządzeniem, gdyż to nie farmaceuci, ale nieludzkie instytucje oraz ich przedstawiciele, którzy niby dbają o prawa pacjentów doprowadzili do takiej sytuacji.

Proszę sobie przypomnieć naszą korespondencję pod linkiem i w zamieszczonym tam załączniku:

http://www.katowice.oia.pl/wpisy-act-more-id-3987.html

Przesyłam też Pani propozycje zapisów (załącznik), które powinny obowiązywać, by prawa pacjentów były zawsze zapewnione.
Może tym razem postara się Pani bardziej, by prawa pacjentów były zawsze zapewnione, a nie tylko przy takich wpadkach i sytuacjach awaryjnych. Jeżeli zadba Pani o to, to nikt nie będzie musiał poszukiwać „ludzkiego farmaceuty”.

Z uszanowaniem
Wiceprezes Rady ŚIA
dr farm. Stanisław Piechula

******************************************************************

Załącznik

USTAWA z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych gwarantuje pacjentowi jego praw oraz lek jako świadczenie gwarantowane i nie daje nikomu możliwości jego ograniczania, nawet nie daje Ministrowi Zdrowia delegacji, by w innych aktach prawnych mógł to prawo ograniczać, uzależniać od czegokolwiek, czy modyfikować.

Art. 34. 1. Zaopatrzenie w leki i wyroby medyczne przysługuje świadczeniobiorcy na podstawie recepty wystawionej przez lekarza ubezpieczenia zdrowotnego, z zastrzeżeniem art. 40.

Art. 34a. Leki i wyroby medyczne określone w wykazach, o których mowa w art. 36 ust. 5 i art. 37 ust. 2, są świadczeniami gwarantowanymi.

NIESTETY, NIKT NIE CHCE PACJENTOWI ZAGWARANTOWAĆ TYCH PRAW !

Jak uzdrowić sytuację z wystawianiem i realizacją recept

Doprowadzić by Ministerstwo Zdrowia i NFZ przestrzegali i gwarantowali prawo pacjenta do bezproblemowej realizacji recepty w aptece!
Nie jest sprawą pacjenta zabieganie o poprawę recepty, a aptece nie wolno zmuszać ubezpieczonego pacjenta do ponoszenia pełnej odpłatności za lek, gdy przysługuje mu lek refundowany.

Do prawodawstwa należy bezwzględnie wprowadzić zapisy:

1 – do rozporządzenia w sprawie recept lekarskich wprowadzić zapis potwierdzający i gwarantujący prawa pacjenta do otrzymania leku i realizacji recepty, które wynikają z ustawy o świadczeniach zdrowotnych i prawa farmaceutycznego:

§26a. Apteka lub punkt apteczny zgodnie z art. 96 ust. 7 pkt. 2 Prawa farmaceutycznego ma obowiązek zrealizować receptę z wyjątkiem przypadków określonych w §5 rozporządzenia Ministra Zdrowia w sprawie wydawania z apteki produktów leczniczych i wyrobów medycznych i niezależnie od poprawności jej wystawienia.

Jak zostanie rozwiązany problem błędnie wystawianych recept i w takiej formie realizowanych przez apteki jako refundowane, co zapewni przestrzeganie praw pacjentów, jest już tylko sprawą pomiędzy NFZtem a lekarzami, ale nie jest to z pewnością problemem pacjentów.

dr farm. Stanisław Piechula
Wiceprezes Rady ŚIA
_________________
JerzyS
"Prawdziwa wiedza to znajomość przyczyn."
Arystoteles

JerzyS

03.07.2007 12:36 9
Bertold Kittel, czyżby banalna prostytucja dziennikarska

Dziennik robi sensację w materiale Dziennikarz "Rzeczpospolitej" oskarża swoją gazetę o tekscie jaki na swoim blogu zamieścił Bertold Kittel. Jednak do wszystkich materiałow Kittla o dziennikarstwie, zwłaszcza „śledczym“ należy podchodzić bardzo ostrożnie. Bowiem związkach Anny Marszałek i Bertolda Kittla z różnymi dziwnymi służbami mówiło się „na mieście“ już od dość dawna. Było nawet w tej sprawie prowadzone przed kilku laty śledztwo (info poniżej). Para ta była także zamieszana w ataki prasowe na Marka Kempskiego, które okazały się fałszywe — a Rzeczpospolita przegrała proces o oszczerstwo w tej sprawie (info poniżej).

Dziennik podaje, że Kittel „dawno napisał duży, mocny tekst, który do tej pory leży.” Ponieważ "duży i mocny” — to nic więc dziwnego, że skoro napisał go red. Kittel — to redakcja „Rzeczpospolitej” jest bardzo ostrożna. Bo przecież właśnie przegrała kolejny proces, tym razem w Sądzie Najwyższym. Był to proces przeciwko innej parze „śledczych” obecnie pracujących w „Newsweeku-Polska” — za cykl publikacji pt. „Leki za miliony dolarów”. Za ten tekst autorzy Małgorzata Solecka i Andrzej Stankiewicz otrzymali w roku 2003 Główną Nagrodę Wolność Słowa przyznawaną przez Stowarzyszenie Dziennikarzy Polskich oraz nagrodę Fundacji im. Batorego w konkursie „Tylko ryba nie bierze”.

Jednak właśnie zakończony proces sądowy wykazał, że materiały te były napisane w interesie lobbujacej firmy farmaceutycznej.

Jak informuje „Dziennik”: „Wyznanie, jakie zamieścił na blogu dziennikarz śledczy "Rzeczpospolitej" Bertold Kittel - na temat swojej gazety pod nowym kierownictwem Pawła Lisickiego - wstrząsnęło nawet ludźmi, którzy od lat pracują w mediach. Bo zarzuty, jakie padły, są najcięższego kalibru. To oskarżenia o bratanie się "Rz" z władzą i mafią.”

Szkoda, że jednak jakoś Kittel nie widział tego bratania się z władzą czy michnikowskim salonem u poprzedniego red. naczelnego tej gazety, który praktycznie zrobił z niej kolejne niszowe salonowe pisemko... Można zrozumieć, że dla red. Kittla zmiany wprowadzone przez nowego naczelnego są — z powodu jego osobistych poglądów — nie do przyjęcia. Jednak, to jak bardzo tych zmian nie cierpi — pokazał jednak dopiero w w pytaniu o „ideały”...

Chyba tylko po to, żeby było jeszcze trochę zabawniej — Kittel na swoim blogu pisze: „Dziś pytam siebie, gdzie są nasze ideały. Dlaczego dziennikarstwo stało sie zawodem prostytutki władzy?” To zapytajmy red. Kittla czym były jego materiały o wojewodzie Marku Kempskim, lub o ministrze rządu Buzka Jerzym Widzyku. Czy właśnie to nie była banalna prostytucja dziennikarska?

Mimo wszystko, jednak szkoda, że Kittel w swojej niechęci do aktualnego kierownictwa Rzeczpospolitej ucieka się do tak prymitywnych oskarżeń. A może należałoby jednak zapytać — tak jak pyta Teresa Kuczyńska w swoim materiale Dziennikarze uzależnieni są: „Kto za tym stał?
* * * * *

Wolne media w Polsce? Raczej wolnoamerykanka

Dziennikarze uzależnieni są
Teresa Kuczyńska

Kto za tym stał?
Jak ostatnio ujawniono, w grudniu 2000 roku Elżbieta Kruk, wówczas dyrektorka gabinetu ministra sprawiedliwości Lecha Kaczyńskiego, sporządziła dla niego notatkę tej oto treści: "Pozyskałam informację, że dziennikarze «Rzeczpospolitej» Anna Marszałek i Bertold Kittel... otrzymali zlecenie wykorzystania mediów do wyeliminowania z życia politycznego trzech polityków: Marka Kempskiego, Jerzego Widzyka i Lecha Kaczyńskiego. Działania te prowadzone są w porozumieniu z UOP".
W tymże miesiącu 2000 roku ukazał się na pierwszej stronie "Rzeczpospolitej" artykuł zatytułowany skandalizująco "Wojewoda w sieci". Chodziło o byłego szefa śląskiej Solidarności, mianowanego nieco wcześniej wojewodą śląskim, Marka Kempskiego. Zdobywającego w regionie sławę skutecznie działającego na rzecz bezpieczeństwa ludzi i pogromcy korupcji. Artykuł Anny Marszałek i Bertolda Kittla oskarżał wojewodę o to, że zatrudnił jako doradców biznesmenów, którzy wykorzystywali swoją pozycję przy wojewodzie do ciemnych interesów.

Marek Kempski ujął się honorem i zrezygnował z urzędu. Wycofał się z polityki. Prokuratura, która wszczęła śledztwo, nie potrafiła jednak potwierdzić zarzutów przeciw wojewodzie ani też jego wymienionym przez dziennikarzy "Rz" współpracownikom. Wytoczyli oni proces "Rzeczpospolitej" o oszczerstwo, który redakcja przegrała.

Wkrótce pojawił się na łamach "Rzeczpospolitej" i "Gazety Wyborczej" podobny oskarżycielski artykuł o ministrze rządu Buzka Jerzym Widzyku. Dziennikarze sugerowali nieuczciwe pochodzenie pieniędzy na budowę jego willi. Śledztwo niezwykle długo trwające nie wykazało jednak żadnych ukrytych źródeł dochodów Widzyka, a willa okazała się skromnym segmentem. Gazety nie przeprosiły ministra, zamieściły tylko krótkie notki, że dochodzenie umorzono.

Mimo to media zainscenizowały taką sytuację, że nieco strachliwy premier Buzek poczuł się zobligowany do zdymisjonowania ze stanowiska ministra sprawiedliwości Lecha Kaczyńskiego. I tak urzeczywistniła się do końca treść notatki dyrektor Kruk. A Anna Marszałek i Bertold Kittel, mimo falstartów - w glorii dziennikarskiej chwały, nagradzani przez organizacje dziennikarskie - brali pod obcas coraz to nowych polityków.
Czasem ich zarzuty znajdywały potwierdzenie, czasem nie, ale stali się sławni jako najbardziej przebojowi i skuteczni dziennikarze śledczy.

Z pomocą służb specjalnych?
Tymczasem w środowisku dziennikarskim coraz głośniej było o inspirowaniu tych osiągnięć dwojga reporterów, przede wszystkim Anny Marszałek, przez służby specjalne. Mówiono o tym przy okazji jej wcześniejszych publikacji, które zadziwiały jej możliwościami dotarcia do tajnych informacji, i to w superszybkim czasie. Na przykład o tajnych kontach różnych polskich menedżerów czy polityków w egzotycznych krajach, gdzie nie pytają o pochodzenie pieniędzy.
Wszystko wskazywało, że informacje nie były wynikiem żmudnego dziennikarskiego śledztwa. Dlatego napisałam wówczas w "Tygodniku Solidarność", że dziennikarze mogą czerpać informacje z różnych źródeł, nawet od służb specjalnych, ale muszą sprawdzać skrupulatnie ich prawdziwość i baczyć na to, jakie cele chcą nadawcy tych informacji osiągnąć. Dopiero wówczas mogą z nich korzystać. Poza tym nie może to być stała współpraca, bo to uzależnia. Wchodzimy w układ ze służbami specjalnymi.
cytat z http://www.tygodniksolidarnosc.com/2006/12/14d_dzi.html
+ +

Jak pisał Newsweek, 2006-03-03
Cytat za: http://www.mediarun.pl/news/id/14274

W ostatnim numerze Newsweek Polska zamieściła artykuł "Dziennikarze pod specjalnym nadzorem", przypominający sprawę sprzed pięciu lat, kiedy na polecenie ówczesnego ministra sprawiedliwości Lecha Kaczyńskiego i prokuratora krajowego Zbigniewa Wassermanna powstał zespół prokuratorów kontrolujący pracę Marszałek i Kittela. Artykuł wywołał duże zamieszanie. Powstał pomysł powołania komisji śledczej do zbadania sprawy. - To jest modelowy przykład sytuacji, w której powinna zostać powołana komisja śledcza, bo skoro w śledztwo przeciwko dziennikarzom została włączona prokuratura, to przecież nie prokuratura powinna to oceniać - zauważa Bertold Kittel. Także Anna Marszałek nie ma nic przeciwko powstaniu komisji.

* * *

Anna Marszałek i Bertold Kittel byli gośćmi Moniki Olejnik w programie Prosto w oczy

Monika Olejnik: W każdym razie, teraz obecni ministrowie, wtedy też ministrowie.
Minister Ziobro i prokurator ówczesny Wasserman twierdzą, że to nie było śledztwo przeciwko dziennikarzom, tylko śledztwo w sprawie służb, które mogły Państwa inspirować.

Bertold Kittel: Ja jestem zbulwersowany. Jak usłyszałem wypowiedź ministra Ziobry na ten temat. Myślę, że Pan Ziobro zna te akta doskonale i nie rozumiem dlaczego nie powie co w nich jest. To szukanie rzekomych inspiracji polegało między innymi na tym, że prokuratura poświęciła wiele tygodni pracy na to, żeby ustalić czy nasz fotograf miał zezwolenie na przelot i zrobienie zdjęcia po sesji ...
http://salski.salon24.pl/42637,bertold-k.....ennikarska
_________________
JerzyS
"Prawdziwa wiedza to znajomość przyczyn."
Arystoteles

JerzyS

Skoro w 2001 już wiedzieli to na co czekali?

===================================================================

Prezentacja ta pojawia się w 18 maja 2001 emisyjnej Executive Intelligence Review. Zobacz także RealMedia audio-video archiwum przemówieniu .
Odbudowa po kryzysie

dr Siergiej Glazyev
Dr Glazyev jest przewodniczącym Komitetu Polityki Gospodarczej do Dumy Państwowej Federacji Rosyjskiej, członek korespondent Rosyjskiej Akademii Nauk. Wygłosił ten adres w dniu 4 maja 2001 r. na konferencji Instytutu Schillera , która odbyła się w Bad Schwalbach, Niemcy. Subheads zostały dodane.

Przede wszystkim chciałbym powitać pana i pani LaRouche i Schiller Institute, i podziękować im za takiego konferencji ciekawą i wydajne. Myślę, że jest to bardzo ważne wydarzenie, które odbywa się w samą porę, zanim finansowych zawalenia systemu, kiedy mamy jeszcze może jakieś miesiąc lub tak, aby myśleć o przyszłości io tym, co można zrobić w celu przezwyciężenia te wąskie gardła i zagrożenia, które może pojawić się w najbliższej przyszłości. Dla mnie to wielka przyjemność i zaszczyt uczestniczyć w tej konferencji i dzielić się kilka pomysłów na tematy, które Pan LaRouche poruszonych w swojej doskonałej prezentacji.

Skoncentruję się na zgodnych z prawem procesów, które determinują nowoczesnego rozwoju gospodarczego, a które musimy wziąć pod uwagę, myśląc o najbliższej przyszłości oraz działań, które mogłyby być wdrożone w celu pokonania światową katastrofę, i znaleźć drogę wyjścia z Kryzysy, które Pan LaRouche opisane.

Pan LaRouche pokazał, że jesteśmy w obliczu kryzysu światowego systemu finansowego i obecnego globalnego porządku gospodarczego. Ale w jaki sposób ten kryzys zmieni globalnego systemu? Czy proces przystanków globalizacji, lub jeśli będzie znaleźć nowe formy, lub, być może światowa gospodarka załamie się w niektórych regionach, które starają się odkryć swoją własną drogę wyjścia z chaosu, albo oligarchia świat znajdzie nowe możliwości utworzenie nowego porządku globalnego, opartego na wojny, terroryzm, czy na całym świecie dyktatury - co może się zdarzyć? Aby odpowiedzieć na te wszystkie pytania, myślę, że powinniśmy wziąć pod uwagę pewnych cech istotnych obecnego procesu globalizacji.
Grabieże poprzez globalizację

Zazwyczaj, globalizacja jest uważana za proces tworzenia rynku światowym, który będzie stać więcej możliwości dla każdego kraju do rozwijania własnych przewag konkurencyjnych, w celu poprawy jego efektywności i znaleźć nowe sposoby współpracy ze sobą. , A według teorii ekonomicznej głównego nurtu, to tworzenie rynkach światowych jest również tworzenie nowych możliwości i wydajności nie tylko w gospodarce światowej, lecz efektywność gospodarki każdego kraju, uczestnicząc w procesie globalizacji. Ale to jest w rzeczywistości, nie prawdy.

Są pewne cechy, które widzimy na powierzchni, gdzie rządy nawet najpotężniejszych państw zmniejszy się, niszczą samych siebie, aby stworzyć nowe możliwości dla wolnego handlu, dla wolnych przepływów kapitału, pracy i informacji, myśląc, że w to światowy wolny rynek, będą one stworzyć nowe możliwości dla swoich firm i ich mieszkańców. Musimy pamiętać o drugiej stronie medalu procesu globalizacji. W rzeczywistości, to jest nie tylko integracja różnych krajów w jeden światowy rynek, to również rozpad świata, w którym możemy zobaczyć bardzo małą liczbę krajów wysoko rozwiniętych, które koncentrują bogactwo, skoncentrować siły i skoncentrować kapitał , informacji i wiedzy. A duży obwód tego centrum gospodarki światowej, gdzie widzimy rosnące nierówności, ubóstwo, ogromne ucieczkę kapitału, ogromny mózg Kanały, i tak dalej. I wreszcie, widzimy także rodzącego się zbiór tak zwanych martwych państw a nawet państwa zmarłych, o których nikt nie obchodzi, co się tam dzieje.

Tak więc, obecny proces globalizacji obejmuje legalnych procesów, które prowadzą do polaryzacji krajach poprzez nierównej wymiany towarów, kapitału i informacji.

Rdzeń globalnego systemu, który obejmuje Ameryki Północnej i krajów Europy Zachodniej i Japonii, a także kilka nowo uprzemysłowionych krajów, w rzeczywistości koncentruje się możliwości, aby wyodrębnić czynsz od reszty świata. Te możliwości pojawiły się z dwóch głównych źródeł. Pierwszym z nich jest wiodąca rola zmian technologicznych w rozwoju światowego. Akcje nauki i postępu technologicznego rachunków gospodarczych wzrostu w krajach wiodących w tym czasie, na trzy-czwarte - lub nawet 95%, według niektórych obliczeń - o wzroście PKB.

Oznacza to, że te kraje i te firmy, tych konstrukcji w światowym rynku, które koncentrują potencjału intelektualnego i są w stanie produkować nowe technologie i nowe możliwości dla produkcji i podejmowanie zysków, w rzeczywistości mają możliwość uzyskania własności czynszu, poprzez nierówne handlu z resztą świata - ze swoimi partnerami. Te kraje, które nie mogą być na granicy zmian technologicznych, muszą dać w zamian, tani pracy i zasoby naturalne, więc muszą finansować rozwój gospodarczy i dalszy rozwój podstaw światowego systemu gospodarczego. A to stwarza ogromne nierówności w wymianie gospodarczej. Jeśli spojrzeć na obecnych rynkach, widać, że intelektualista czynsz obejmuje około 50% lub nawet więcej, o ceny produktów science-intensywnych. Są to superprofits, które zostały uzyskane z wymiany na rynku. To jest pierwsze źródło nierówności.

Drugim źródłem jest prywatyzacja światowego systemu walutowego przez co najmniej części tych krajów, które stanowią rdzeń światowego porządku gospodarczego. W rzeczywistości nie jest nawet kraje, ale powinniśmy mówić o Federalnego Systemu Rezerwy amerykańskiej, która w rzeczywistości została sprywatyzowana globalnej waluty. A te spekulantów finansowych, o którym Pan LaRouche ramienna, mają szczęście mieć dostęp do taniego kapitału i tanie źródło waluty światowej, poprzez prywatyzowanych pieniędzy utworzenia centrum dla całego świata.

Ten system finansowy prowadzi do nieuniknionego upadku, ponieważ zgodnych z prawem procesów ucieleśnia.

Finansowych spekulantów, którzy mają dostęp do -, a nawet mieć możliwość tworzenia - pieniądze za nic, i mają możliwość skoncentrowania finansowego bogactwa w skali światowej, można łatwo naruszyć stabilność finansową każdym kraju na świecie, i uzyskać superprofits w tej sztucznie stworzonej sytuacji nierównowagi. Na przykład, biorąc obecną rosyjską historię jako przykład: Widzimy, że od 1993 roku (kiedy Rosja otworzyła swoje rynki finansowe i dał spekulantów finansowych możliwość zorganizowania baniek finansowych w gospodarce rosyjskiej) do 1998 (kiedy mieliśmy awarię w całości System), za każdego dolara zainwestowanego w tych finansowych piramid w rynku rosyjskim, spekulantów finansowych wykonane zysków o 30 dolarów w tych pięciu lat. To jest skala, na której bogactwo narodowe z całego kraju został schwytany i dystrybuowane przez oligarchii finansowej, wykorzystując swoją nieograniczoną finansowego bogactwa, ze względu na dostęp do prywatyzowanej pieniędzy utworzenia centrum.
Po wypadku

Tak, jak Pan LaRouche wykazał w swoim przemówieniu, aw jego papierach, porządek gospodarczy tego rodzaju niewątpliwie należy zwinąć, dla oczywistych powodów, które prowadzą do upadku jakiejkolwiek finansowej piramidy. Widzimy to nie tylko w Rosji doświadczenia, ale także w kryzysie finansowym w Azji niedawno, że kryzys finansowy w Meksyku wcześniej, i tak dalej.

Pytanie brzmi: Co zniknie wraz z tym bańki finansowej, a co pozostanie dla dalszego procesu rozwoju gospodarczego?

W rzeczywistości, powinniśmy rozważyć dwa scenariusze. Pierwszy, który Pan LaRouche wspomniano, jest scenariusz na całym świecie, globalnej zapaści finansowej, a następnie, od razu, jakiś nowy porządek powinien go zastąpić, lub w inny sposób światowa gospodarka będzie się w chaosie, a nikt nie wie, co będzie Wyjściem z tego chaosu.

Ale jest też inna możliwość. Być może ten upadek nie nastąpi w ciągu jednej nocy. Być może, obecny system finansowy będzie na nowej trajektorii trwałego kryzysu finansowego w różnych częściach świata, i mamy do czynienia z pewnego rodzaju burzliwym i chaotycznym okresie destabilizacji światowego systemu finansowego. Trzeba pomyśleć również o tym, jak radzić sobie z tym niestabilność, nawet jeżeli niektóre mechanizmy procesu globalizacji nadal pracować.

Jeśli myślimy aobut co zniknie, a co przetrwa ten kryzys finansowy, jak sądzę, po pierwsze, że system finansowy oparty na prywatyzacji światowego pieniądza tworzenia centrum - który obecnie jest System Rezerwy Federalnej Stanów Zjednoczonych , co stwarza nieograniczone dolarów na całym świecie - to pójdzie, na pewno. O ile mówimy o nowym światowym porządku ekonomicznego, powinniśmy również pomyśleć o nowej finansowej światowego systemu, który albo będzie się opierać na całym świecie walutę, a nie prywatnej waluty (co jest dolar, w tej chwili), czy też będzie opierać się na czymś w rodzaju unijnych dopłat - na pewnego rodzaju mieszanki. W każdym razie, moim zdaniem, obecny etap globalizacji wchodzi w silnym konflikcie z prywatyzowanego globalnej waluty, która tworzy wszystkie te możliwości dla oligarchii finansowej w celu stworzenia takiej globalnej niestabilności, co nieuchronnie prowadzi do kryzysu finansowego.

Ale w tym samym czasie, inne instytucje, które teraz odgrywają ważną rolę w procesie globalizacji i światowego rozwoju, będzie nadal działać, a przynajmniej niektóre z nich przetrwa. Myślę, że duża liczba korporacji transnarodowych, zwłaszcza tych pracujących w sektorze realnym, będzie nadal działać. Powinniśmy myśleć o tym, jak będą rozwijać się w nowym otoczeniu makroekonomicznym. Globalna sieć infrastruktury i informacji będzie nadal pracować również. Nauka i technologia jako główny motor wzrostu gospodarczego będzie również na miejscu, i nie mogliśmy sobie wyobrazić dalszy rozwój gospodarczy bez wzrostu badań i rozwoju, bez innowacji, bez zmiany technologiczne, które, jak już wspomniałem, jest głównym czynnikiem nowoczesnego wzrostu gospodarczego.

Co stanie się z organizacji światowych, nie tylko MFW i Bank Światowy, ale także WTO i innych organizacji międzynarodowych? To jest pytanie. W celu znalezienia własnej odpowiedzi lub naszą wizję tego, jak odpowiedzieć na to pytanie, musimy najpierw zastanowić się co można zrobić w celu utrzymania globalnego rozwoju po kryzysie finansowym miejsce, zarówno na poziomie krajowym i na poziomie światowym .
Polityka Rozwoju Kraju

Na poziomie krajowym, mamy dobre doświadczenia, jak niektóre narody były w stanie dostosować się do zawirowań w światowej sytuacji finansowej. Weźmy przykład Malezji. Malezyjski rząd pokazał przykład jak wprowadzenie filtrów, które pomagają gospodarki narodowej w celu zapobieżenia wstrząsy dochodzące z atakami finansowych oligarchów. Ważne Filtry tego rodzaju, które pomagają zapobiegać atakom spekulantów finansowych od naruszania i podważania krajowego systemu finansowego, działać. To działa w Malezji i w niektórych innych krajach, które wprowadziły ten czy inny rodzaj kontroli walutowej, a które uniemożliwiają spekulantów finansowych od podejmowania pieniędzy z kraju, kiedy tylko chcą.

Bardzo ważnym elementem udanego szczeblu krajowym polityki gospodarczej, poszukuje własnych perspektyw rozwojowych. Chodzi o to, że jeśli spojrzeć na świat rozwojem gospodarczym, widać, że jest nierówny, nie tylko w przestrzeni, ale również w czasie. Od czasu do czasu, na całym świecie paradygmaty technologiczne lub technologiczne tryby zmienić. Od czasu do czasu, gospodarka światowa przechodzi do nowej bazy technologicznej. Mechanizm ten został opisany przez prof Kondratiewa w 1920 roku, a teraz mamy całą szkołę na falach długich, lub tzw ekonomiczne paradygmaty, które opisuje jak długoterminowe ekonomiczne wpływy rozwoju jako nierównego procesu, nierównomierny proces zmiany technologiczne Tryby lub technologiczne paradygmaty.

Co to oznacza dla wizja narodowej polityki rozwoju? Jest oczywiste, że ze względu na niedostatek zasobów, że każdy naród, ważne jest, aby skupić się na tych branżach i że te rodzaje produkcji, które są na wznoszącej części ich trajektorii. To jest pozbawione sensu inwestować w przestarzałych gałęzi przemysłu. Te kraje i te przedsiębiorstwa, które jest w stanie przewidzieć, gdzie nowe możliwości są i które z pojawiających się nowych technologii są nowe lokomotywy wzrostu gospodarczego, te narody, które są w stanie skupić się na rozwoju tych nowych możliwości - to szczęście mogli korzystać z nowej długą falę rozwoju gospodarczego, w celu poprawy ich sytuacji ekonomicznej.

To była opowieść o rozwoju Japonii, na przykład. Administracja amerykańska w Japonii próbował ustanowić własną politykę gospodarczą. Myśleli, że Japonia, przynajmniej przez kilka najbliższych dziesięcioleciach, specjalizuje się w pracochłonnych gałęzi przemysłu tekstylnego. Ale japoński rząd był na tyle mądry by zrozumieć, gdzie nowe możliwości wzrostu świeckich, i inwestować właśnie w tych branżach, które zaczęło rosnąć z prędkością cztery lub pięć razy większy od przeciętnego rozwoju gospodarczego.

Teraz, nawet w sytuacji finansowej chaosu, możemy znaleźć te nowe możliwości i tych gałęzi przemysłu, które nie będą rosnąć przy 3 lub 4% [rocznie], który jest średnia stopa wzrostu gospodarki światowej, ale w tempie 20 proc , 30%, 50% lub nawet 100%, jak widzimy w przypadku biotechnologicznych przemysłu i infrastruktury informacyjnej.

Tak, to jest oczywiste, że dla udanych polityk krajowych w burzliwym środowisku finansowym, musimy mądre i aktywne polityki rządu, które korzystają nie tylko ich dobre prognozy dalszego rozwoju gospodarki światowej, ale również przewagę konkurencyjną w gospodarce narodowej dla dalszego wzrostu gospodarczego, a które mogłyby stworzyć instytucje rozwoju, które mogą przyciągnąć kapitał z Zachodu w tych nowych możliwości. Nie mam czasu, aby mówić o doświadczenia różnych krajów, które starają się znaleźć drogę w tej trudnej sytuacji, ale jestem pewien, że każdy kraj może się do tego przyczynić.

W Rosji też dyskutujemy co przyszła polityka gospodarcza będzie. Albo będziemy kontynuować politykę, która spowodowała katastrofę rosyjskiej gospodarki - polityka Konsensus Waszyngtoński, bez aktywnej roli rządu, który jest polityka samozniszczenia rządu, aw tym przypadku rosyjska gospodarka załamie , wraz z kryzysem finansowym - albo będziemy znaleźć wyjście, próbując odnaleźć własne alternatywy i zaproponowanie innych narodów do udziału w wzajemnie korzystnych programów, włącznie z panem LaRouche wspomniał w swoim bardzo ciekawym opisem Rozwój Eurazji korytarz i tak dalej.
Nowy porządek gospodarczy świata

Wreszcie przychodzi do światowych kwestiach: Jeśli mówimy o nowym światowym porządku gospodarczego po kryzysie finansowym, powinniśmy myśleć, jak pokonać te niesprawiedliwości i nierówności, które zostały utworzone w poprzednim porządku gospodarczego. Tutaj kluczową kwestią jest kwestia dystrybucji czynszu. Przede wszystkim, czynszu finansowego, który w tej chwili jest kontrolowany przez System Rezerwy Federalnej wraz z spekulantów. Następnie intelektualny czynsz, który w tej chwili koncentruje się w krajach wiodących - rzeczywiście, w korporacji transnarodowych, potem czynsz i naturalny monopol czynsz, w różnych gałęziach gospodarki światowej.

Aby przezwyciężyć polaryzacji i wzrost napięcia w światowym systemie społecznym i gospodarczym, powinniśmy znaleźć nowe sposoby dystrybucji tego czynszu. I już wspomniano konieczność przełączenia się do nowego porządku finansowego. Można to zrobić w różnych formach: w formie unijnych dopłat, gdzie każdy kraj zbiera swoją finansową czynsz i używa waluty krajowe do obrotu ze sobą, lub, utworzenie nowej waluty światowej, która byłaby podstawą przynajmniej części gospodarki światowej. W takim przypadku, kraje uczestniczące w tworzeniu nowej waluty światowej, powinien dzielić się suwerenności tego finansowej wspólnoty. Na pewno będą musieli ograniczyć możliwości stworzenia własnych pieniędzy, albo będą musieli przejść na system izby walutowej. Jestem pewien, że bardzo nieliczne kraje są gotowe to zrobić. Powinniśmy więc pomyśleć o jakiejś mieszaniny różnych rodzajów międzynarodowych mechanizmów finansowych w celu promowania światowego handlu, inwestycji i rozwoju świata, świata.

Pod względem intelektualnym czynszu, powinniśmy pomyśleć o bardziej sprawiedliwy mechanizmów transferu technologii. Ponadnarodowe korporacje, które w tej chwili podjąć intelektualną czynsz z innych krajów i rozpowszechniać go według własnych prywatnych interesów, powinien rozumieć konieczność dla większego rozwoju tylko gospodarczej. Każdy kraj ma prawo do tworzenia własnych barier przed ucieczką kapitału. Niech ponadnarodowe korporacje rozwijać produkcję w krajach na całym świecie, ale myślę, że powinniśmy nalegać, że intelektualista czynsz zbierają powinny być reinwestowane w tych krajach, w celu przezwyciężenia nierówności i tworzenia nowych możliwości technologicznych.

Oczywiście, jest rzeczą oczywistą, że różne rodzaje rajach podatkowych, które zapewniają możliwości dla nielegalnych transakcji pieniężnych i podważają cały porządek gospodarczy świata, muszą zostać wyeliminowane.

Jeśli chodzi o naturalnym czynszu, zgodnie z konstytucjami w większości krajów i, moim zdaniem, według światowych zasad moralnych, powinna należeć do tych krajów, które mają te naturalne pokłady zasobów. Tutaj musimy myśleć, być może, o pewnego rodzaju międzynarodowych karteli między narodami, które będą starać się utrzymać naturalną czynsz, i aby zapobiec nierówny podział czynszu pomiędzy krajami rozwiniętymi i zacofanymi, przez ponadnarodowe korporacje lub innych mechanizmów handlu światowego.

Dotyczące rozwoju infrastruktury, w pełni popieram te idee, które Pan LaRouche położył się w swoim przemówieniu o konieczności rozwijania infrastruktury na całym świecie, oparty na nowych technologiach. Powinna ona obejmować nie tylko nowej infrastruktury transportowej, ale również infrastruktura informacyjna - telekomunikacja, badania i rozwój instytucji działających na światowym poziomie, a świat infrastruktury społecznej, jak również. Myślę, że narody prowadzące powinny ponosić wspólną odpowiedzialność za dostawę podstawowych artykułów żywnościowych, wody, ciepła, i tak dalej, do ludności całego świata. Nie ma znaczenia, gdzie mieszkają ludzie.
Nowa architektura finansowa

Ostatnie pytanie, co stanie się z organizacji światowych? Obecnie większość organizacji światowych, z wyjątkiem być może organizacjom naukowym i niektórych społecznych niekomercyjne organizacje, używać przestarzałej technologii planować i rozwijać swoją działalność. Opierają się one głównie na wkładów państw uczestniczących w tych organizacjach, i to oczywiście oznacza, szczególnie dla głównych organizacji finansowych, że ich polityka są określane przez kraje, które są głównymi Dostawcy kapitału i możliwości. Nie jest tajemnicą, że MFW, w rzeczywistości jest filią amerykańskiego Departamentu Skarbu, albo rezerwat Federalnej. Sytuacja jest taka sama z Bankiem Światowym. WTO również nie jest organizacją niezależnych państw jest, wiemy, kto odgrywa kluczową rolę w nim. I to jest wspólny obraz.

Kiedy mówimy o nowym porządku ekonomicznym, powinniśmy myśleć o nowej architekturze organizacji światowych, która musi mieć możliwość pracy na poziomie światowym, jak zadaniowego. Jeśli światowy pieniądz stworzenie centrum pojawia się, oznacza to, że obiekty handlowe na świecie pojawi się razem z nim. Bardzo trudno jest mówić o tanich kredytów dla całego świata, w różnych krajach, jeśli nie masz światowego systemu finansowego. Więc, kiedy światowa waluta ma siedzibę, to znaczy, że organizacja na świecie, za tej walucie, powinny być pod kontrolą narodów, które organizują tego mechanizmu, a także mieć możliwość tworzenia i organizowania taniego kredytu, na całym świat.

Oczywiście takie pomysły nie mogą być realizowane natychmiast, myślę, że jest to krok po kroku proces. Ale w każdym razie, powinniśmy pomyśleć o tworzeniu międzynarodowych możliwości inwestycyjnych, które będą kontrolowane przez narody, lecz będą opierać się na własnej działalności gospodarczej. Na przykład, możemy myśleć o świecie podatku od korporacji transnarodowych. Lub na całym świecie podatku od spekulacji walutowej. I to podatki, przynajmniej na operacji spekulacyjnych, mogą być wykorzystane do finansowania projektów infrastrukturalnych, niezbędnych dla całej ludzkości.

Aby nie tylko myśleć o tych wszystkich możliwości, ale do ich realizacji potrzebujemy woli politycznej, i mam nadzieję, że ta konferencja przyczyni się do niej. Całkowicie zgadzam się z panem LaRouche, że Rosja może odegrać - i być może zagra - bardzo ważną rolę w tworzeniu tej nowej światowej architektury, ale niestety Prezydent Rosji nie ma wśród uczestników naszej konferencji. Mamy więc wiele problemów we wszystkich krajach. Mam nadzieję, że ta konferencja pomoże nam rozwiązać te problemy i znaleźć wyjście z finansowej katastrofy. Dziękuję.
http://www.larouchepub.com/pr/1999/glazyev_book_pr_991203.html
========================================
http://translate.google.pl/translate?hl=pl&langpair=en|pl&u=http://en.wikipedia.org/wiki/Sergey_Glazyev
Sergey Glazyev
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Sergey Glazyev

Sergey Yurievich Glazyev ( rosyjski : Сергей Юрьевич Глазьев) (ur. 01 stycznia 1961) to rosyjski polityk i ekonomista, akademik z Rosyjskiej Akademii Nauk od 2008 roku. Był ministrem w 1993 roku, członek Dumy Państwowej w 1993-2007 i pobiegł na prezydenta Rosji w 2004 roku. Glazyev był współzałożycielem w Rodina partii.

Urodzony w Zaporożu i Ukrainy , Glazyev udział Uniwersytecie Moskiewskim , uzyskując tytuł licencjata i tytuł magistra , a wreszcie doktora , wszystko w ekonomii . Opuścił uniwersytet w 1990 roku. Rok później wszedł do służby rządowej, stając Pierwszy wiceminister spraw Zewnętrznych Stosunków Gospodarczych pod Jegor Gajdar . Służył w tym charakterze przez rok, a następnie awansował na ministra przez Wiktora Czernomyrdina , służąc aż do roku 1993, kiedy opuścił ubiegać się o urząd.

Wybrany do Dumy Państwowej jako członek Demokratycznej Partii Rosji w 1993 roku gdzie po raz pierwszy kojarzy z takimi swego ówczesnego przyjaciela, a potem gorzkie rywal, Dmitrij Rogozin , zrezygnował z urzędu przed jego pierwszą czteroletnią kadencję był zakończyć, bo został mianowany bezpieczeństwo ekonomiczne doradca Rady Federacji Rosji i szef Rady analitycznej działu. Był także związany z Rogozin i Aleksandr Lebed w krótkotrwałej nacjonalistycznej projektu politycznego, Kongres Wspólnot Rosyjskich .

W 1999 roku zrezygnował ponownie kandydować do Dumy i został wybrany tym razem na liście z Komunistycznej Partii Federacji Rosyjskiej . Tym razem jednak, że starli się z kierownictwa partii, aw 2003 roku porzucił partię pomocy formularza Rodina i nacjonalistycznej partii na lewym skrzydle z rosyjskiej sceny politycznej . W tym samym roku, stał się jednym z 37 kandydatów Rodina wybranych do Dumy . Inni prominentni kandydaci zawarte Dmitrij Rogozin , przewodniczącego Duman Komisji Spraw Zagranicznych i współ-przewodniczący (z Glazyev) z Rodina, a także dawny Bank Centralny głowy Wiktor Gieraszczenko .

W 2004 roku zarówno Glazyev i Gieraszczenko szukać przewodnictwo na osobnych biletów, z liderami Rodina jego głosu pozostać neutralny w konkursie. Gieraszczenko został nominowany jako kandydat jednej z mniejszych partii, które składają się z koalicji Rodina, co doprowadziło do Centralnej Komisji Wyborczej o odmowie umieścić go w głosowaniu, gdyż nie został nominowany przez całą stronę. Glazyev, który nominowany się jako niezależny , nie miał takich problemów, a pojawił się w głosowaniu tajnym.

W wyborach, Glazyev wcielił się jako orędownik sprawiedliwości społecznej i przeciwnikiem korupcji politycznej , zwłaszcza w postaci rosyjskich oligarchów . Zobowiązał się do pisania gwarancję wysokiego standardu życia w konstytucji , zapewniają uniwersalną opiekę zdrowotną oraz bezpłatny publicznej edukacji dla mas, potroić płacy minimalnej , ochrony praw związków zawodowych , redystrybucji bogactwa należącej do oligarchów i zwiększyć wzrost gospodarczy . Obiecał również do wyeliminowania osławiony rosyjskiej mafii , oczyścić skorumpowanych biurokratów i członków policji i chronić kraj przed terroryzmem . Platforma ta okazała się umiarkowanie popularna, a Glazyev otrzymał 2,826,641 głosów, tj. 4,1%, trzecie miejsce z pola sześciu lat.

Po wyborach, w Rogozin, który od dawna starał się usunąć rywala od władzy partii, udało się coraz partii szeregowych plik do głosowania Glazyev jako Współprzewodniczący pozostawiając Rogozin pod kontrolą. Doprowadziło to do Glazyev i jego zwolennicy próbują stworzyć własną partię o nazwie dla przyzwoitego życia , choć to też poniósł porażkę, gdy Ministerstwo Sprawiedliwości odmówiło uznania ważności partii.

Po podział między Rogozina i Siergiej Baburin w 2005 r., Glazyev ponownie przyłączył się do Rodina frakcji i pogodzić ze swoim byłym partnerem politycznym. Po Rogozin został zastąpiony na stanowisku lidera partii przez Aleksandra Babakov na początku 2006 r. Rodina połączył się z Rosyjskiej Partii Życia i na Partię Rosji emerytów w 2006 r. do stworzenia nowej partii, Targi Rosja .

Glazyev zapowiedział odejście od polityki w marcu 2007 r. i powiedział, że nie zamierza starać się o kolejną kadencję w Dumie , argumentując, że Władimir Putin reguła jest już wypierane wszelkich form opozycji politycznej i debaty w kraju.

Glazyev jest autorem ponad czterdziestu książek i setki broszur i opracowań naukowych. Jedna z jego książek została opublikowana w tłumaczeniu na angielski przez firmy Ruchu LaRouche Executive Intelligence Review jako ludobójstwa: i Rosji Nowego Porządku Świata ust ISBN 0-943235-16-2 ).
_________________
JerzyS
"Prawdziwa wiedza to znajomość przyczyn."
Arystoteles

JerzyS

Ten artykuł ukazał się w 27 marca 1998 r. emisji Executive Intelligence Review.
Kluczowe działania dla przejścia do wzrostu gospodarczego w Rosji
Siergiej Glazyev

Uwaga redaktora: Siergiej Glazyev, doktor nauk ekonomicznych, kieruje Działem Informacji i Analiz w Federacji Rady Federacji Rosyjskiej, wyższa izba parlamentu Rosji. Jako Minister Spraw Zagranicznych Stosunków Gospodarczych Federacji Rosyjskiej, post objął w 1991 roku w wieku 31 lat, Glazyev walczyli przeciwko grabieży rosyjskich surowców w pierwszej fazie reformy gospodarczej. Był jedynym członkiem gabinetu prezydenta Borysa Jelcyna do dymisji w proteście we wrześniu 1993 roku, kiedy Jelcyn zniósł parlament i konstytucję.

Wybrany do nowego parlamentu, Dumy Państwowej w grudniu 1993 r. z Demokratycznej Partii Rosji, Siergiej Glazyev czele jej Komitetem Polityki Gospodarczej do roku 1995, następnie pracował w Radzie Bezpieczeństwa w 1996 roku. Dr Glazyev utrzymuje swój związek z Centralnego Ekonomii Matematycznej Instytutu CEMI) Rosyjskiej Akademii Nauk, gdzie podjął swoją studia podyplomowe. Jego kwietnia 1996 raport do Rady Naukowej CEMI jest "Teoria wzrostu gospodarczego w przejściowym Gospodarki", został zaczerpnięty w EIR, 31 maja 1996 roku.

Dokument ten został napisany w styczniu 1998 roku.
Obecna sytuacja

Głównymi przyczynami utrzymującego się upadku gospodarczego i niszczenia zdolności Rosji naukowych i technologicznych są brutto błędy w polityce makroekonomicznej, która wyprodukowała kilka zaklętych kręgów, przyczyny i skutku, stworzenie warunków dla przedłużenia depresji i kurczenie się gospodarki reprodukcji.

Pierwszy krąg: rozpad gospodarki i kryzys zadłużenia. Zmiana podaży pieniądza do spekulacji, ze względu na niezwykle wysokie zyski w tym miejscu (piramidy finansowe spekulacje na akcje prywatyzowanych przedsiębiorstw, spekulacje walutowe spekulacje co GKOs [rosyjskie bony skarbowe]), jak również dławienie inflacji poprzez ograniczenie podaż pieniądza, spowodowało odejście pieniędzy z realnego sektora gospodarki, aw konsekwencji kryzysu płatności i kryzys budżet. W efekcie gospodarka kraju rozłożona na dwie luźno powiązanych ze sobą dziedzin - polityki finansowej spekulacji i produktywne - były charakteryzujący się szybkim wzrostem i koncentracji bogactwa i majątku, a drugi, w roli dawcy dla byłego , jest w stanie głębokiej depresji i upadku.

Polityka państwa będzie promowanie i wspieranie spekulacyjnych instrumentów regulacji rynku, w szczególności emisji z super-wydajnych obligacji państwowych i narastanie zadłużenia państwa, doprowadziły do jeszcze szybszego odpływu kapitału z produkcyjnej w sferze spekulacji GKO , dalej pogłębieniem kryzysu płatniczego, a także spadek dochodów z podatków. W chwili obecnej gospodarka wylądował w pułapkę kryzysu zadłużenia, w których wydatki bieżące na obsługę zadłużenia państwa mają więcej niż dwu wpływy z podatków federalnych, co wymaga ciągłego wzrostu kredytów, w tempie wzrostu 1,5 razy w roku. Obsługi zadłużenia państwa stała się największą pozycją wydatków budżetu; zadłużenia państwa okazała od okoliczności łagodzącej w czasie kryzysu budżetowego w potężny czynnik jej zaostrzenia, pogłębiając kryzys zarówno bezpośrednio (poprzez zwiększenie wydatków budżetowych), a pośrednio (poprzez zaostrzenie kryzysu płatniczego).

Drugi krąg: Załamanie popytu, ograniczenie produkcji, wzrost kosztów i spadek konkurencyjności. Z ograniczeniem podaży pieniądza, redukcja zagregowanego popytu wywołał kosztów inflacji oraz załamania produkcji, co pogarsza wzrost kosztów. Inflacji kosztowej osiągnęło szczególną punkt, z ustaleniem proporcji cenowych, które są bardzo niekorzystne dla sektora produkcyjnego. Wraz ze skutku obniżenia zapotrzebowania zamawiającego, błędne koło spadku produkcji ukształtowała się:

wzrost cen surowców powyżej światowych poziomach-> wzrost kosztów w przemyśle-> produkcji spadek konkurencyjności krajowych producentów-> ich przemieszczenie przez importowane towary-> spadek produkcji-> wzrost kosztów-> pogorszenia sytuacji finansowej przedsiębiorstw w sferze realnej gospodarki-> obniżenia płac-> zmniejszania popytu-> załamanie produkcji, i tak dalej.

Wpływ zgubny tego cyklu została znacznie pogarsza polityki podniesienia realny kurs rubla. Czynnik ten sam spowodował ponad sześciokrotny spadek konkurencyjności towarów krajowych w porównaniu z analogicznymi importu.

Pierwsze dwa zaklętych kręgów wywołać jedna trzecia: obniżenie wydajności produkcji i redukcji inwestycji. Zmniejszenie skali produkcji prowadzi do zmniejszenia jej efektywności, do pogorszenia kondycji finansowej przedsiębiorstw produkujących i do utraty ich zdolności do inwestowania. Obniżenie kosztów inwestycji, co z kolei powoduje dalszy spadek efektywności i konkurencyjności, co prowadzi do jeszcze większego załamania produkcji.

Czwarty krąg: Upadłość przedsiębiorstw produkcyjnych, utraty krajowej kontroli nad nimi, i kolonizacji kraju przynieść pełne koło tej negatywnej opinii, która utrwala proces depresji ekonomicznej i degradacji sektora produkcyjnego. De facto brak masowej prywatyzacji jako instrumentu tworzenia skutecznych właściciele nieruchomości, na tle odpływu kapitału z sektora produkcyjnego i rozpad gospodarki, zachęcał do rozwoju motywacji drapieżnych zachowań biznesu: stworzenie kontroli nad przedsiębiorstwem, sprywatyzowane za bezcen, w celu grabieży, czy sprzedając je konkurencji. Te ostatnie są zwykle firmy zagraniczne, zainteresowane nawiązaniem kontrolę odpowiednich segmentów rynku krajowym lub w eliminowaniu potencjalnych rosyjskich konkurentów na rynku światowym. W wyniku prywatyzacji najczęściej nie przyniosła ze sobą wzrost efektywności zarządzania, ale raczej odwrotnie: Firmy są ściśnięte ich płynnych zasobów, wydajność zmniejsza się, upadłości wynika, czy poddać się kontroli przez zagranicznych konkurentów.

W chwili obecnej niestabilnej równowagi został osiągnięty w systemie gospodarczym, która wyraża się w zwalczaniu inflacji, wzrostu zera, a stabilizację kursu rubla. W warunkach kontynuacji depresji w sferze produkcyjnej i zmniejszenia inwestycji, ta równowaga została zachowana za pomocą "gorących pieniędzy" jest sztucznie związani w sferze spekulacji, poprzez narastanie zadłużenia państwa "piramidy". W celu utrzymania tej równowagi, bank centralny i rząd, tak, aby uniemożliwić wzrost zagregowanego popytu na waluty i rynkach towarowych, zmuszeni są do zapewnienia wysokiego zwrotu z inwestycji w relacji długu państwowego "piramidy" i odwrócić Znaczna część emisji pieniądza i jedna czwarta wszystkich wydatków budżetu federalnego, do tych celów. Poprzez utrzymanie tak wysokiej stopy zwrotu z operacji spekulacyjnych w nie poniżej 20% rocznie z odsetkami), jednak w scenerii spadek rentowności (spadek do poziomu 7%) i trwa wysokiego ryzyka finansowania przedsiębiorstw przemysłowych, Bank Centralny skutecznie blokuje wszelkie Napływ kapitału do sfery produkcyjnej lub wzrostu inwestycji, które są wykluczone, biorąc pod uwagę takie korelacja gospodarczych wycen.

Następujące parametry aktualnego stanu równowagi makroekonomicznej zostały empirycznie ustalone:

GKO daje 20-30%
Stopa refinansowania Banku Centralnego 20-30%
Rentowność w sektorze produkcyjnym% 07/05
Wykorzystanie mocy produkcyjnych w przemyśle ok. 40 proc
Bezrobocie (w tym ukryte) 10-15%
Inflacja około 10 proc

Rokowanie

Jest oczywiste, że w obecnym stanie równowagi, nie może być wzrost inwestycji produkcyjnych, w ożywienie produkcji przemysłowej, lub poprawa ogólnej sytuacji gospodarczej, ze względu na luki pokonania pomiędzy rentowności operacji spekulacyjnych i rentowności w sektorze produkcyjnym . Centralnego Banku najnowsze działania, w podnoszeniu stopy refinansowania, a zatem zwrot GKOs, potwierdzają, że ta równowaga może być utrzymana na poziomie wydajności, które są poza zasięgiem dla inwestycji przemysłowych, a to osiąga się kosztem Gwałtowny wzrost długu państwowej, unieruchomienia ludności na oszczędności, wzrost wydatków budżetu federalnego na obsługę zadłużenia, a odpływ kapitału ze sfery produkcji. Dlatego już aktualne saldo utrzymuje się, pogarsza stan sektora produkcyjnego i działalność inwestycyjna. 7% spadek inwestycji i 1,5-krotny wzrost zadłużenia w domyśle, 14,5% (50,6 bln rubli) wzrost strat w sferze produkcji, niewypłacalność połowa wszystkich przedsiębiorstw produkujących, wraz ze wzrostem zadłużenia państwa ponad 100 bln rubli - to są koszty utrzymania tej równowagi w ciągu ostatniego roku [1997].

Aby utrzymać tę równowagę w 1998 r., będzie wymagać emisję ponad 100 miliardów nowych rubli [denominacja rubla wystąpił na 1 stycznia 1998 roku, z usunięciem trzech zer] wartego nowych obligacji, a także 124,1 mld rubli Federalne wydatki budżetu, zawarte w projekcie budżetu federalnego na rok bieżący. Ale nawet ta kwota może być niewystarczająca do obsługi rozszerzoną "piramida" państwowych papierów wartościowych; rząd domaga się, aby zostać przyznane prawo arbitralnie realokacji niezabezpieczone wydatków zaplanowanych w budżecie na rzecz obsługi zadłużenia państwa, zapowiadając, że dodatkowe wymaganych przydziałów dla tego celu może trwa od 25 do 40 mld nowych rubli. W zależności od stawek podatkowych zbiórki, może to doprowadzić do sekwestracji 20-50% niezabezpieczonym wydatków budżetowych, co w efekcie oznaczałoby ostateczne zniszczenie systemu budżetu państwa.

Alternatywy byłaby stosunkowo większa pieniężna emisji, w celu nabycia obligacji państwowych, lub zwiększyć zadłużenie za granicą. Piramida GKO jest daleko przekroczyła granice trwałości; w tym roku lub następnym, równowaga utrzymywana w takiej cenie wysoki będzie "eksplodował" przez bankructwa finansowego państwa, które jest nieuniknione w takiej polityki. Ponadto, już równowaga jest zachowana, bardziej dotkliwe będą skutki wypadku. Aby wyjść z kryzysu zadłużenia będzie wymagać albo dziesiątki miliardów dolarów nowych pożyczek awaryjnych, bądź przejście do polityki gospodarczej mobilizacji, wraz rzutami do systemu poleceń administracyjnych. Koszty takich działań będą, odpowiednio, albo ostateczna utrata suwerenności gospodarczej, obrona i polityka zagraniczna, lub nagłe pogorszenie się ludności standardu życia. W każdym razie niekontrolowanego kryzys zadłużenia spowoduje najnowszej destabilizacji poważnego systemu gospodarczego, unicestwiając wartość ogromnych wyrzeczeń dokonywanych dla polityki stabilizacji w poprzednim okresie.
Wytyczne

Kontynuacja polityki pasywnej zakwaterowania na kryzys zadłużenia i depresji gospodarczej, poprzez tworzenie zadłużenia państwa i wydatków budżetowych na obsługę długu, doprowadzi do szybkiego bankructwa państwowego systemu finansowego, z bardzo poważne konsekwencje polityczne i społeczne. Dlatego należy podjąć działania, przede wszystkim, aby kryzys zadłużenia w zarządzaniu, a po drugie, aby stworzyć realne warunki dla wzrostu gospodarczego i przynieść pewną stabilność na tej podstawie, do rozwoju kraju społeczno-gospodarczego. W związku z tym niektórzy krótko-i średnioterminowych wytyczne są w porządku.

Krótkoterminowe wytyczne powinny zapewnić przede wszystkim, na wyjście z długu i kryzysów budżetowych. Są to: wzrost federalnych dochodów budżetowych o co najmniej jednej trzeciej; dwojakie ograniczenie wydatków na obsługę długu państwowego; znaczną redukcję nowych pożyczek krótkoterminowych.

Średnioterminowe wytycznych określonych przez przewodniczącego oficjalnych kierunkach na przejścia do wzrostu gospodarczego. Przewidują one: osiągnięcie stabilnych rocznych stóp wzrostu PKB o 5-7%, gwałtowny wzrost inwestycji, w wysokości nie mniejszej niż 25% rocznie, w tym wzrost inwestycji w przemyśle science-intensywnej i nowych technologii w do 40% rocznie, podczas gdy inflacja jest sprowadzona do rocznej 15-25%. Dodatkowe społeczne wytyczne są: wzrost liczby ludności w dochodach w tempie 3-4%, zmniejszenie bezrobocia nie wyższa niż 5%, znaczące złagodzenie stratyfikacji społecznej oraz wyeliminowanie biedy masowej.

W ramach obecnej polityki makroekonomicznej, nie jest możliwe do osiągnięcia, a nawet przybliżone, te cele. Jednocześnie, funkcjonariusze, którzy wdrażania tej polityki są dziś w stanie zmieniając go, ze względu przede wszystkim na ich niekompetencji, po drugie, na ich silną zależność od wpływów kapitału zagranicznego, a ciśnienie z wiodących krajów zachodnich i Szefowie międzynarodowych instytucji finansowych, po trzecie, do ich osobistego interesu w jego kontynuacji, a po czwarte, do obawy przed usunięciem od władzy, w przypadku zmiany polityki ich realizacji.

Są to powody, które tłumaczą, dlaczego przywódcy rządu i banku centralnego stanowczo odrzucić wszelkie propozycje rozwiązania budżetowego i długu kryzysów, wysunięty przez społeczność naukową, środowisk biznesowych, czy w domach Zgromadzenia Federalnego, a ignorować oczywiste zagrożenia dla narodowego bezpieczeństwa ekonomicznego. Dlatego osiągnięcie wyżej wskazanych celów polityki gospodarczej i realizacji prezydenta kierunkach na przejścia do wzrostu gospodarczego, będzie wymagać znaczącej poprawy kadrową w górnym kierownictwem organów państwowych odpowiedzialnych za kształtowanie i realizację polityki gospodarczej.

Aby przenieść się do wzrostu gospodarczego, system należy przyjąć środki, które zapewniają: pokonywanie różnic między sferą produkcji i Finansów; zmiana proporcji cen, korzystnych dla przemysłu wytwórczego; wzrost popytu, wzrost w konkurencyjność i efektywność produkcji krajowej; gwałtowny wzrost aktywności inwestycyjnej; odbudowa gospodarki w oparciu o rozprzestrzenianiu się kolejny technologiczny pracy; [1] wyjście z budżetu i kryzysów zadłużenia. Wdrożenie tych środków zakłada odejście od obecnego stanu równowagi, który prawdopodobnie zostanie wraz tymczasowe pogorszenie wskaźnika inflacji będzie wymagać restrukturyzacji zadłużenia państwa i spowoduje pewne problemy z wierzycielami i międzynarodowymi instytucjami finansowymi. Przejście do wzrostu gospodarczego także zakłada kardynał zmianę priorytetów polityki gospodarczej, pociągając za sobą znaczących zmian proporcji w dystrybucji i podziału dochodu narodowego, [2] na rzecz płac, budżetu państwa oraz inwestycji produkcyjnych, a to będzie również wymaga poważnego wsparcia politycznego, aby pokonać opór finansowej oligarchii.

Średniookresowej polityki gospodarczej wzrost zakłada tworzenie ogólnych warunków makroekonomicznych oraz stosowanie specjalnych środków, skierowanymi ku rozpoczęcie ożywienia inwestycji i działalności produkcyjnej. Jednocześnie, krótkoterminowe polityka, wraz z przyjęciem tych środków, powinny być skierowane w kierunku szybkiego rozwiązania dla zadań przezwyciężania kryzysów budżetowych i zadłużenia, co oznacza, kardynał zmiany w budżecie i kredyt priorytetów polityki, przyjęcie środków w celu restrukturyzacji zadłużenia państwa, oraz pozyskiwania dodatkowych dochodów budżetowych.
Ogólne warunki

Warunkiem stworzenia ogólnych warunków dla wzrostu gospodarczego jest istotne zmiany w zasadach ogólnych założeń polityki gospodarczej oraz odrzucenie wielu dogmatów, które zmniejszyły makroekonomicznej rozporządzenia do prymitywnych formalnymi procedurami dyrektywy pieniężnej planowania, które służą tylko do mieszanek kryzys. Polityka gospodarcza powinna stać się złożona i systemowa, podporządkowania się nie tylko walutowej, ale także inwestycja, strukturalne, przemysłowe, handel zagraniczny, nauka i technika, i inne elementy, niezbędne dla zapewnienia warunków koniecznych dla wzrostu gospodarczego w obecnych warunkach. Musi ona dostarczyć sposób na pokonanie rozpad systemu ekonomicznego, na wykresie ekonomicznych reprodukcji krzywych wzrostu dla transformacji oszczędności w inwestycje, w celu przywrócenia normalnego ruchu płatniczego, oraz podniesienie konkurencyjności rosyjskich jednostek produkcyjnych. Krótki zarys głównych elementów polityki gospodarczej wzrostu przedstawiono poniżej.

1. W odniesieniu do polityki pieniężnej i kredytowej, zmiany muszą być wykonane z prymitywnego polityki formalnie planuje podwyżki podaży pieniądza, do kompleksowej polityki, która utrzymuje stopę procentową korzystnego dla inwestycji produkcyjnych i odzyskaniu kapitału obrotowego Przedsiębiorstw , przy jednoczesnym zachowaniu podaży pieniądza, która jest odpowiednia do zagwarantowania płatności, a naciśnięcie walucie zagranicznej i monetarnej Surrogates z krajowym obrocie płatniczym.

Takie przejście oznacza znacznie bardziej złożoną technologię pieniężnej planowania i regulacji. W szczególności, ruch podaży pieniądza powinny być planowane jako wartość szacunkowa, a nie jako specjalnie ukierunkowaną wartości, w zgodzie z faktycznego zapotrzebowania na środki pieniężne, nie tylko na rynkach finansowych, ale także w sferze produkcji. Biorąc pod uwagę rozpad systemu ekonomicznego, która miała miejsce, regulacja obiegu pieniężnego powinny być prowadzone w sposób zróżnicowany, w tym działań na rzecz grupy docelowe regulacji przepływów pieniężnych, aby utrzymać je w sferze realnej gospodarki, przyciąganie inwestycji produkcyjnych i uzupełnianie kapitału obrotowego przedsiębiorstw. Można to osiągnąć poprzez wprowadzenie rachunków inwestycyjnych, normy kredytowania, ukierunkowaną regulacji emisji pieniądza w ustalonych granicach, zróżnicowanie poziomu rezerwy obowiązkowej, w zależności od rzeczywistych operacji, udzielanie gwarancji państwowych, i używaniem wielu innych instrumentów, na celu przyciągnąć i trzymać pieniądze w sferze produkcyjnej i stymulować inwestycje w produkcję.

W polityce pieniężnej, konieczne jest zwiększenie roli parametrów jakościowych (stopy procentowe, przede wszystkim), zmierzamy w kierunku planuje je w sposób zróżnicowany, która uwzględnia potrzeby różnych sfer działalności gospodarczej, charakteryzującej się różnych stawek obieg pieniężny i różne stopnie, do których inflacja zależy od dynamiki dostępności pieniędzy. Przede wszystkim wymaga to rozważenia potrzeby sektora produkcyjnego dla zasobów pieniężnych, w celu przywrócenia normalnego ruchu kapitału i przewidują ożywienia działalności inwestycyjnej. Przy szacowaniu prawidłowy poziom monetarnej podaży do sfery obrotu, należy wziąć pod uwagę dodatkowy popyt na pieniądz, związany z pożądanych działań dedollarize gospodarki i zwiększenie wykorzystania rubli dla międzynarodowych płatności, jak również z Rozwój rynku papierów wartościowych i wejście z ziemi i złóż surowców do obrotu rynkowego.

Środki te muszą zostać przyjęte w celu zlokalizowania i wyeliminowania kryzys płatniczy. W szczególności konieczne jest, w końcu do rozwiązania problemów organizacji obiegu kredytowego, przenosi się do płatności elektronicznych i restrukturyzacji zadłużenia największych dłużników.

2. Jeśli chodzi o politykę w zakresie regulacji rynków finansowych i wyjść z kryzysu zadłużenia, należy podjąć środki w celu zmniejszenia powrotu na, a tym samym atrakcyjność, spekulacyjne operacje, nie związane z inwestycjami w produkcję. Sztuczne środki, które zwiększyły rentowności i zmniejszenie ryzyka działalności w sferze obrotu powinny zostać zniesione, takie jak: Banku Centralnego świadczenia usług, takich jak przeprowadzenie wolnych banków komercyjnych zasobów w rachunkach centralnych depozytów bankowych, lub werbowanie bezpośredni komercyjne kredyty bankowe dla celów wydatków budżetowych finansowania, gwarancje rządowe. Nie powinno być zakończenie do różnych machinacji, że "cykl" środków budżetowych przez uprzywilejowanych banków, i tak dalej. Jednocześnie, gwarancje państwowe powinny zostać rozszerzone na atrakcyjności kredytów inwestycyjnych. Wskazane jest także, aby wprowadzić system gwarancji państwowych dla ludności depozytów w bankach, które spełniają określonych minimalnych norm dla rozszerzenia kredytów dla sektora produkcyjnego.

Tu musi być kardynał spadek rentowności obligacji państwowych, co najmniej do poziomu porównywalnego ze światowymi standardami. W celu wyeliminowania anty-inwestycyjnej efekt obligacji państwowych "piramidy", ich plony muszą być dostosowane do poziomu nieprzekraczającej stopy zysku w sektorze produkcyjnym, który nie jest wyższy 7% rocznie w ujęciu realnym.

To będzie niemożliwe, by uniknąć katastrofy finansowej GKO "piramida" bez restrukturyzacji go, tak aby przywrócić pewną zbieżność pomiędzy obecnych obowiązków państwa i możliwości dla nich być serwisowane. Jednym niezbędnym elementem tej restrukturyzacji powinny być zamrożenie obsługi GKOs posiadanych przez Bank Centralny; mogą być one umorzone lub przekształcona długoterminowych obligacji nieoprocentowanych. Konieczne jest, aby zakończyć absurdalną sytuację, w której Bank Centralny rośnie super-bogatych, przez przydzielanie emitowane pieniądze na zakup GKOs i przyswaja ogromne zyski kosztem budżetu federalnego. Ponadto, niektóre z obligacji, które są w rękach banków kontrolowanych przez państwo mogą być restrukturyzowane za pomocą konwersji krótkoterminowych do zobowiązań długoterminowych. Nie mogą być również specjalne negocjacje z bankami krajowymi, które są największymi posiadaczami obligacji państwowych, na wzajemnie akceptowanych warunkach dla ich restrukturyzacji. Bez tych środków nie będzie można zatrzymać spontanicznego wzrostu GKO "piramida" i obniżyć koszty serwisowania go, co oznacza zmniejszenie zysków na rynkach finansowych na poziomie akceptowalnym dla inwestycji przemysłowych.

Zmniejszenie rentowności i restrukturyzacji tych obligacji spowoduje spadek popytu na nie, aw konsekwencji pogorszy problem finansowania deficytu budżetu federalnego. Ten problem będzie częściowo rozwiązany, z jednej strony, przez zmniejszenie wydatków na obsługę i spłatę tej części długu państwowego, który jest własnością Banku Centralnego i innych agencji państwowych, a także poprzez działania na rzecz zwiększenia Dochody niepodatkowe budżetu, wskazane poniżej. Jednocześnie, w celu zmniejszenia obciążenia zadłużeniem oraz związanych z nimi wydatków budżetowych, konieczne jest, aby wznowić praktykę korzystania z nieoprocentowanych kredytów Central Bank na sfinansowanie luki pieniężnych między przychodów i wydatków budżetowych w ciągu roku, które są określane przez obiektywne czynniki sezonowe w gospodarce rosyjskiej.

Biorąc pod uwagę negatywny wpływ wysokiego długu krajowego o ratingu kredytowego Rosji, która pogorszyła się po wysoce niekorzystne (dla Rosji) odpis z większej części swoich zagranicznych aktywów finansowych jako warunek wstąpienia do Klubu Paryskiego, [3] wydaje się, Należy odpisać ekonomicznie nieuzasadnioną część krajowego Dług wobec banku centralnego ust zaległości spłaty kredytów państwowych na wsparcie gospodarki, dostawy do północy, itp.), a do rozpoczęcia negocjacji w sprawie umarzania części zagranicznej Rosji długu, który w 2003 roku nie będą mogli sobie pozwolić na usługi.

W związku z nieuniknionym spadkiem popytu na GKOs, a ich spadek rentowności, środki wyrównawcze powinny zostać przyjęte. Na przykład Bank Centralny mógł liczyć jakieś części inwestycji w państwowych papierów wartościowych jako odpisy od rezerw obowiązkowych banków komercyjnych, że zakup takich papierów wartościowych, i może wprowadzić przepisy, zobowiązujące firmy ubezpieczeniowe trzymać część swoich aktywów w postaci papierów wartościowych państwowych, i tak dalej.

Środki na restrukturyzację zadłużenia państwa może doprowadzić do czasowego zmniejszenia stabilności rynków finansowych. W przypadku braku takich środków, jednak rynek będzie doświadczyć katastrofalnej destabilizacji. W każdym razie ma sens wprowadzenie mechanizmów przeciwdziałania destabilizujące wpływy ze strony dużych spekulantów, które obejmowałyby procedury w celu powstrzymania swobodnego repatriacji kapitału, tymczasowe zaprzestanie sprzedaży zagranicznej waluty, elastyczne dewaluacja rubla, itd.

3. Reforma podatkowa i przezwyciężenie kryzysu budżetowego. Reforma podatkowa powinna zapewniać: zmniejszenie obciążeń podatkowych do nie więcej niż o łącznej wysokości 35% dla podatków na wartość dodaną, zysk, i płac; zwolnień z podatku dla tej części zysków, przeznaczona na poprawę w zakresie produkcji i przyswajania nowych technologii , badania naukowe i rozwój oraz uzupełnianie z kapitału obrotowego przedsiębiorstw; podwójny zmniejszenie podatku od wartości dodanej; uproszczenie systemu podatkowego, wykorzystanie automatycznych procedurach płatności podatkowych, a nie deklaratywne; redystrybucja obciążeń podatkowych od biednych obywateli do osób o dochodach wysokich i superhigh.

Zmniejszenie obciążeń podatkowych w sprawie informacji bieżących dochodach, przewidywanych w projekcie reformy podatkowej, powinny być kompensowane przez rozszerzenie bazy podatkowej, w wyniku zamykania "szarej strefy" i ogólnego animacji przemysłu; eliminacja wszystkich przywileje i zwolnienia z obowiązków płatniczych, celnych, podatku od wartości dodanej, i obowiązki z tytułu importu towarów; wzrost podatków od przedmiotów zbytku, wyższe opodatkowanie społecznie i ekologicznie szkodliwych rodzajów działalności, operacji spekulacyjnych oraz dochód z nieruchomości, regulacje rynku alkoholu, zgodnie z przyjętym prawem federalnym "Na regulacji państwa w produkcji i obrotu etylowych spirytusowych i produktów alkoholowych,", a także aktywację niepodatkowych źródeł dochodów budżetowych.

Wśród nich najważniejszym jest naturalne czynsz, znaczna część z nich powinny być zbierane jako dochody budżetu państwa - za pomocą odpowiednich płatności zasobów i wykorzystanie w taryfie wywozowej dla kolekcji naturalnej wynajęcia na eksportowanego gazu ziemnego, a niektóre inne surowce o niskim stopniu przetworzenia. Jako alternatywę lub uzupełnienie taryfy eksportu, monopol państwowy może być wprowadzony na wywóz tych towarów, w celu konfiskaty odpowiednie nadmiernych zysków do budżetu państwa.

W polityce budżetowej, wszystkie jawne i ukryte formy zalegalizowanego malwersacje powinny być wstrzymane ("kolarstwo" środków budżetowych przez uprzywilejowanych banków; wymiana środków budżetowych komercyjnych kredytów bankowych gwarantowanych przez Ministerstwo Finansów; posiadanie rezerw na obsługę zadłużenia państwa, w uprzywilejowane banki komercyjne, itp.). Wydatki budżetowe powinny być zarządzane przez Skarb Państwa i Bank Centralny.

W całości, środki te mogłyby zwiększyć Federalnej dochody budżetu o jedną czwartą, przy jednoczesnym zmniejszeniu wydatków bezproduktywne w tym samym stopniu. Oznaczałoby to podwojenie wydajności systemu budżetowego, który jest zupełnie wystarczające do rozwiązania kryzysu budżetowego i zrobić prawdziwą reformę podatkową możliwe.

4. Reforma systemu emerytalnego powoduje przejście do systemu kont osobistych, a jednocześnie rozwój systemu niepaństwowych funduszy emerytalnych, wraz z wprowadzeniem odpowiednich gwarancji państwowych i zwolnienia podatkowe dobrowolnych składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe. Plan reformy systemu emerytalnego przyjęta przez rząd można uznać za zadowalające, choć spóźniona.

5. Poszanowanie antymonopolowego polityki, konieczne jest zaostrzenie kontroli cen na surowce i monopoli naturalnych, trzymając wzrost tych cen do połowy ogólny poziom inflacji cen oraz wprowadzenie ścisłej reglamentacji, włącznie monopol państwowy energii elektrycznej i dystrybucji gazu ziemnego oraz usług transportu kolejowego, w celu uniknięcia kosztów z zawyżone są. Głównym zadaniem w tym obszarze jest wyrównanie proporcji cen, w celu podniesienia rentowności przedsiębiorstw przemysłowych i rolnych, tworząc podstawy do rozwoju produkcji.

6. Dekryminalizacja działalności gospodarczej, poprzez wzmocnienie ochrony państwa dla praw własności, odpowiedzialności za przestrzeganie dyscypliny umowy, poprawa efektywności systemu rozstrzygania sporów gospodarczych w sądach, bardziej rygorystyczne odpowiedzialność za wypełnienie zobowiązań umownych i spłaty z kredytów. Musi być kardynał poprawa efektywności systemu sądowniczego, z eliminacji korupcji, która jest korozją go.

. 7 Obrona interesów rosyjskiego producenta, w handlu zagranicznym: zniesienie nieuczciwej konkurencji zagranicznej, zatrudniając zarówno cła, jak i pozataryfowych ograniczeń; przywrócenie ścisłych kontroli jakości dla importowanych towarów, wprowadzenie ograniczeń dotyczących zagranicznych inwestycji w bezpieczeństwo narodowe- wrażliwe gałęzie przemysłu i pól aktywności (przemysł obronny, eksploatacja złóż surowców, telekomunikacji, handlu, finansów, elektroenergetyce, itp.); utworzenie unii celnej z WNP [Wspólnoty Niepodległych Państw] kraje członkowskie, z Rosja gra główną rolę.

Kurs walutowy jest ważnym elementem polityki handlu zagranicznego. Strategia realizowana aż do teraz, podniesienia realnego kursu walutowego [z rubla] doprowadził do ponad sześciokrotnym spadku konkurencyjności produktów krajowych w ciągu ostatnich czterech lat. Jak najszybciej, polityka kursowa muszą być doprowadzone do korespondencji z wymogami zapewnienia konkurencyjności towarów krajowych. Oznacza to w szczególności potrzebę 20-30% dewaluacji i późniejszego utrzymania kursu w pewnym korespondencji z krajowego tempa dewaluacji rubla. W obecnej sytuacji kryzysu zadłużenia, polityka ta powinna być zaprojektowana w parze z rozwiązań problemu zmniejszenie kosztów obsługi długu krajowego.

Polityka handlowa powinna być powiązana z polityką przemysłową i strukturalnych, tworzenie warunków dla rozwoju obiecujących sektorów, wykorzystania istniejącego potencjału naukowo-przemysłowych oraz zachęt dla inwestycji produkcyjnych. Powinien on być nie tyle protekcjonizmu, jako mające na celu realizację przewagi konkurencyjnej przedsiębiorstw rosyjskich wytwarzania, w szczególności science-intensywne jedynek. W szczególności oznacza to wprowadzenie na wielką skalę system środków wsparcia państwa dla eksportu science-intensywne (państwo-gwarantowane kredyty eksportowe, dotacje dla standaryzacji, kontroli jakości i poprawa jakości programów, programów marketingowych, aktywne wsparcie poprzez dyplomację, i tak dalej), a także przywrócenie możliwości kontroli i efektywności w systemie współpracy wojskowo-technicznej.

8. An active industrial, structural, and science and technology policy is a necessary component of an economic growth policy. It subsumes the following: definition of priorities of long-term technological-economic development, credit privileges, by means of state guarantees, for its implementation, implementation of state investment and science and technology programs, and the cultivation of leading national projects as locomotives for economic growth.

Conditions must be created for the efficient organization of industrial production, the integration of finance capital with industrial enterprises, including through the elimination of contrived limitations on mutual co-ownership between financial and industrial entities, mergers and combinations of enterprises, scientific research, and financial organizations. It is important to stimulate the establishment of finance and industry groups, capable of surviving on their own under conditions of domestic instability and tough international competition; the process of privatization of the remaining state-owned shares of enterprises should be exploited for the purpose of forming an efficient and competitive structure for the organization of industry.

The reorganization of industrial enterprises, including in the defense industry, should be oriented toward the improvement of their competitiveness and the creation of new opportunities for their development, rather than being limited to analysis of their financial condition and bankruptcies, as is the case at present.

A significant element of industrial policy should be state purchases and state guarantees for investments in purchases of domestic-produced capital-intensive equipment (aircraft, ships, agricultural implements, etc.), for subsequent leasing to the companies that use it. There should also be an absolute halt to the use of budget funds to import products, if analogous goods are produced in Russia and the CIS countries.

There should obviously be priority state support for the conversion of science-intensive industry and incentives for scientific and technological progress, by means of a sharp increase in state subsidies for R&D and the adoption of a real program for structural reorganization of the economy on the basis of new technologies, in which specific priority lines of work are defined and which receives state budgetary and administrative support, as well as the active use of the development budget. An important element of this policy should be the deliberate shaping of coherent reproduction contours for modern macrotechnologies, in order to achieve the maximum effect in systematic penetration of the relevant segments of the world market.

Measures should be adopted for the preservation and development of industry's technological potential, including:

elaboration of Federal programs for the development and dissemination of key technologies of the new technological mode;

creation of a mechanism to stimulate the transfer of new technologies from the defense industry to the civilian sector;

identification and support for the development of technologies that will provide Russian companies with competitive advantages on the world market;

elaboration and implementation of development programs for regions with a high concentration of scientific and technological potential (technopolises and science cities);

improved functioning of the export control system, an active state policy for the prevention of industrial espionage and the illegal export of promising scientific technologies, and defense of domestic science-intensive firms from unscrupulous foreign competition;

state-supported creation of infrastructure to facilitate commercialization of the results of R&D.

At the same time, it is necessary to begin the retooling and modernization of those state-subsidized enterprises and branches of industry that are deemed economically ineffective and do not correspond to the goals of the structural policy being implemented. In regions with a high concentration of depressed industries, it is appropriate to create preferential terms for economic activity and investment, including by the establishment of free economic zones.

Special measures should also be adopted for the preservation of scientific and technological potential:

protection of state spending on science and incentives for scientific and technological progress, against devaluation and cuts, and fixing of the portion of budget spending, allocated for R&D, at no lower than 3% of GDP;

incentives for innovation activity, such as state support to risky start-up projects for promising innovations;

a transition from the financing of scientific institutions, to financing R&D on a competitive basis, in accord with priority lines for formation of the new technological mode;

preservation of the information infrastructure for scientific research work, support for the network of science and technology libraries, subsidies for spending by scientific research organizations on the use of information networks and databases and on the purchase of scientific literature from abroad;

support for the functioning of testing units, experimental devices, and pilot production;

active involvement of the scientific potential of CIS countries, in the implementation of priority lines of scientific and technological progress;

subsidized spending on the protection of intellectual property and the establishment of intellectual property rights, in Russia and abroad.

The entire economic policy of the state should be oriented toward realization of the competitive advantages of the Russian economy. World experience with successful structural economic changes shows that support for those areas of the national economy, which can be drivers of economic growth on a world-market scale, is a key aspect of structural reorganization.

Implementation of the above-mentioned measures will create favorable overall conditions for a positive shift in the economic situation and for overcoming the crisis. But, in and of themselves, they will not break the vicious circles by which the depression is perpetuated, as described above, which will undercut the positive effect of the proposed measures and continue to exert a depressive influence on the national economy. To break those vicious circles will require strong initiating impulses, capable of abruptly shifting the current conjuncture and redirecting money flows into the productive sector. Special measures for this purpose are proposed below: measures to stimulate investment activity (introduction of investment accounts, with the deployment of development institutions); stimulation of aggregate demand by the directed activation of state purchases and a restitution program for citizens' savings; a system of measures to dedollarize the economy; establishment of order in the area of state property.
Special measures

1. Measures to stimulate investment activity include:

introduction of a special regime for the channeling of enterprises' depreciation allowances and funds that are tax-exempt because they are earmarked for investment purposes, through a system of investment accounts, where use of the funds accumulated in such accounts is limited exclusively to capital construction and equipment purchases;

restriction of the emission of securities exclusively to raising funds for productive capital investment, which must be accumulated in investment accounts;

creation of special development institutions, which provide financing for investment projects on preferential terms, and enjoy state support in the form of state guarantees, the ability to utilize the population's resources that are on deposit in the Sberbank [state Savings Bank], and the management of companies' investment accounts;

active exploitation of the development budget, and the credit guarantees that it provides, for the purpose of attracting private investment in production;

exemption from taxes, for any profits of enterprises that are used for purposes of investment and R&D, and are entered in investment accounts;

channeling of monetary emission through the system of investment accounts or investment contracts with commercial banks, meaning the mandatory "cycling" of additional emitted monies through productive investments, before they appear on the consumer market;

restructuring of the state debt, by means of paying off previously issued bonds through investment accounts.

Introduction of this system of measures will make it possible to organize the return of capital to the productive sphere, and to establish control over money flows, preventing capital flight out of the productive sector, back into speculative operations and abroad. Certain shortcomings in the system of investment accounts are justified by the absence of any other realistic proposals for a cardinal increase in investment activity, under present conditions of economic disintegration. These shortcomings may be partly compensated by flexible mechanisms for organizing the circulation of monetary resources in investment accounts, including market mechanisms for their conversion into regular rubles.

2. Stimulation of aggregate demand. Under conditions of very low capacity utilization in industry (around 40%) and productive enterprises' virtually total loss of circulating capital, a transition toward economic growth presumes the adoption of a system of measures to stimulate aggregate demand. These measures should be linked, in their direction, with the priorities of industrial and structural policy, and should be economically highly efficient. They should provide for the stimulation of consumer demand and a targetted activation of state purchases.

2.1. The stimulation of consumer demand includes raising real wages and restitution of the population's savings.

The increase of labor remuneration requires the strict enforcement, as well as improvement, of labor laws, and also includes measures to expand employment and utilize industrial capacities, in the framework of the industrial, structural, and investment policy. It is important for the expansion of consumer demand to be achieved through purchases of domestic, not imported goods, which requires appropriate measures to protect the domestic market, above all against the dumping of poor-quality goods and other forms of unscrupulous competition.

A powerful lever for expanding consumer demand and thus increasing the utilization of production capacities, lies in a properly organized restitution program for the population's savings. For this purpose, the use of citizens' savings in the Sberbank, restored in correspondence with the purchasing power of their mid-1991 deposits, [4] should be restricted to three purposes: purchase of domestically produced consumer durables; investment in housing or production; payment of a certain portion of housing and utilities debts. In each of these areas, there will be a registration of payments, for the purpose of monitoring the correspondence of their aggregate volume to the planned limits on the increase of the money supply or consumer demand. The supply price of the relevant products should be fixed in advance. Simultaneously, limits are to be introduced on where Sberbank credit resources may be allocated, those having been increased as a result of the restoration of the population's savings. Their utilization should be restricted to investment in the productive sphere, in accord with the established structural policy priorities. For this purpose, they should be restricted to investment accounts, with a ban on their sale and limitation of inter-bank credits to the provision of credits to authorized investment banks and development institutions.

Organized in this way, the restitution program for citizens' savings makes it possible to rapidly reduce real budget spending as against the paid-off state bonds, as well as to return a portion of these funds to the budget, which will be the result of the general expansion of economic activity and, consequently, the tax base. In parallel, it becomes possible to economize on budget resources, by replacing them with a program of housing and utilities subsidies, by the reduction of unemployment, and the increase of citizens' incomes.

The program for the restitution of citizens' savings may become a key lever for shifting to economic growth and a socially oriented market economy, as well as an instrument for the consolidation of society, which is extremely important for ensuring social stability and a transition to social partnership, which are necessary for the stable development and prosperity of society.

2.2. The expansion of state demand should be linked with the natural functions of the state (defense, social protection, education, health care), as well as with the solution of problems of economic development, not affordable for the private sector (science, transportation and telecommunications infrastructure, the power industry). Within this, it is crucial that there be a strict ban on the purchase of imported products with budget funds. State purchases should also correspond to structural and industrial policy priorities, and should have a high multiplier effect, stimulating economic growth.

The effectiveness of special measures to activate state demand and provide for the structural reorganization of the economy, depends to a decisive degree upon the correct choice of priorities.

From the standpoint of science and technology, the selected priorities should correspond to promising directions for establishing the new technological mode and for timely preparatory work for the next one.

From an economic standpoint, state support for efforts to carry out the priority lines of work should be characterized by two most important features: 1) to have a significant radiating effect, improving the general economic environment and the conditions for developing business activity; 2) the ability to initiate the growth of business activity in a broad range of branches of industry, involved with priority types of production, ie to have a multiplier effect, generating a spreading impetus for the growth of demand and of business activity.

From the standpoint of production, state incentives should bring about growth of the relevant enterprises' competitiveness, such that, starting at a certain moment, they can take their own trajectory of expanded reproduction on a world market scale, playing the role of "locomotives of growth" for the economy as a whole.

From a social standpoint, implementation of the priority directions of the economy's structural reorganization should be accompanied by an increase in employment, growth in the real wages and skill levels of the working population, and a general improvement of the people's welfare. It goes without saying, that the selection of the priority directions should take into account the preparatory work already done and the competitive advantages, which there are objective possibilities to develop.

Among the priority directions, implementation of which under appropriate state programs meets the above-indicated criteria, are the following, in particular:

development of biotechnologies, sharply raising the efficiency of the agroindustrial complex;

development of new microelectronic technologies, which make possible a rapid increase of the competitiveness and efficiency of domestic machine-building;

renovation of the civil aviation fleet, whose obsolescence has reached a critical level; the relevant possibilities exist for producing a new generation of airliners to replace it;

renovation of equipment at electric power stations, where obsolescence is approaching critical limits, including modernization of nuclear power plants;

modernization of management systems in rail transport, as well as creation of efficient management systems for mixed carriage freight;

production of up-to-date means of flexible automation and mechanization for agriculture;

development of up-to-date transport junctions: seaports, airports, railway stations, highway interchanges--these make it possible to substantially improve the speed and reliability of mixed carriage deliveries, to create conditions for the introduction of modern delivery-management systems using the "just-in-time" principle, which is critically important for developing enterprises of the new technological mode, and for expansion of interregional and international production cooperation;

development of housing construction based on the latest technologies;

development of information infrastructure on the basis of modern satellite and fiber-optics communications systems, and cellular phone communication in cities;

modernization of the non-productive sphere of the economy on the basis of the most up-to-date domestically produced equipment (diagnostic devices for medicine, computer technology for the education system, and so forth);

the active use of state purchases of the very latest equipment, to be leased in order to accelerate productive capital renovations;

development of the space services sector, support and development of competitive advantages in the area of rocket technologies and space exploration;

improvement of the environment through the use of modern, ecologically clean technologies.

3. Dedollarization of the economy includes measures to strengthen control over currency, which means the decisive application of existing sanctions for the violation of currency laws, as well as strict enforcement of limitations on the acquisition of foreign currency--exclusively to pay on import contracts and other legal currency operations. It is necessary to impose severe limitations on the importation of foreign currency in cash (the present influx amounts to $1-2 billion per month), at the established norms for physical persons, as well as to ban such operations for all juridical persons except the Central Bank of Russia.

A complex of measures must be carried out to strengthen the position of the ruble on the domestic market and in international transactions. In particular, mandatory sale to the Central Bank of all foreign currency earnings by exporters should be instituted, with the gradual elimination of enterprises' foreign currency accounts. Simultaneously, it is appropriate to lift restrictions on the export of rubles, and their acquisition by non-residents, while ensuring their convertibility for current operations. There should be incentives for the use of rubles to pay for exports from Russia, and as a reserve currency in the CIS and Eastern European countries.

Insofar as this process, in essence, will mean the replacement of one component of the total money supply (foreign currency) by another (rubles), its implementation should be supported by a ruble emission, equivalent to the volume of foreign currency collected into Central Bank reserves, plus the additional ruble demand for purposes of paying for exports from Russia and forming currency reserves in CIS countries. This emission will be non-inflationary, because it will not lead to an increase in the total volume of the money supply (its "dollar" part will merely be reduced, while the ruble part grows). For the state, this process will mean a net increase of currency reserves and an increase in revenues from their placement abroad.

The potential summary impact of the replacement of dollars by rubles, in domestic and foreign payments, as well as in foreign currency savings on the Russian market, is estimated at 250 billion new rubles. The real increase of the ruble component of the aggregate money supply, as a result of dedollarization alone, may reach at least 60 billion new rubles annually in the 1998-2000 period. This means a significant increase in monies available for investment on the domestic market, greatly expanding the potential to increase capital investments and facilitating the lowering of interest rates and resupply of money to the productive sector.

The program of dedollarization of the Russian economy should be coordinated with solving the problem of restructuring the state debt; substantial speculative foreign investments now go into servicing that debt, which exerts great potential pressure on the currency market.

Considering possible sharp fluctuations in demand for foreign currency and its supply, in the course of dedollarization of the economy, it is important to restrain these by fixing the exchange rate of the ruble for a period, while the normative levels for return on investment in circulation and production sectors are being evened out. Therefore, immediately after the transition to mandatory sale of foreign currency, and until a steep reduction in the yield on state bonds takes place, it is expedient to devalue the ruble by a factor of at least 1.5, then fix it or peg it to a basket of freely convertible currencies (above all, to the euro) for at least one year. This will make it possible, on the one hand, drastically to reduce the attractiveness of speculative operations, and, on the other, to ensure a partial restoration of the competitiveness of domestic manufacturers, which, in turn, will mean an improvement of the financial situation in the productive sector, an expansion of opportunities for the sale of domestic products, increased returns on operations in the productive sphere, approaching yields in the sphere of circulation. An additional effect of this operation will be substantial reduction of the cost of servicing the domestic state debt.

4. Incentives for effective property management. The formal transformation of property relations, as a result of mass privatization, has not been backed up by any real economic responsibility mechanisms, which would ensure that economic entities are interested in raising economic efficiency and the long-term development of enterprises. To solve this problem requires a system of measures to regulate property relations.

4.1. An inventory of the results of privatization, with cancellation of any acts that were illegal and obviously harmful to the country's economy, or that threaten national security interests, as well as deals in which state property was acquired, but the obligations assumed are not being fulfilled, and with a final definition of property rights with respect to the remaining enterprises.

4.2. Firm protection of legally acquired property, and a cardinal improvement in the effectiveness of the judicial system's work in this area.

4.3. Introduction of state control of land transfers through a system of land banks; speedy completion of the drafting of land legislation.

4.4. Introduction of a strict system of responsibility for the efficient management and handling of state property.

4.5. Tightening of standards for paid officials, with respect to responsibility--before shareholders, employees, and the state--for the efficient management of corporate property. There should also be legal provisions for the participation of the representatives of labor and of small shareholders in the governing bodies of joint-stock societies, especially in large privatized enterprises.

Implementation of the above-listed measures and lines of economic policy defines a way out of the depression, onto a new trajectory of economic growth, ensuring that the above-mentioned guidelines can be followed.

In the present state of equilibrium, there can be no growth of productive investments, revival of industrial production, or improvement in the general economic situation, due to the insuperable gap between yields on speculative operations and profitability in the productive sector.

The officials who are implementing this policy are incapable of changing it, due, first of all, to their incompetence; secondly, to their strong dependence on the influence of foreign capital, and pressure from the leading Western countries and heads of international financial institutions; thirdly, to their personal interest in its continuation; and, fourthly, to their fear of being removed from power, in the event of a revision of the policy they have implemented.

Measures to restructure the state debt may result in a temporary decrease of financial market stability. In the absence of such measures, however, the market will experience catastrophic destabilization. It makes sense to introduce mechanisms to counter destabilizing influences on the part of big speculators.

The reorganization of industrial enterprises, including in the defense industry, should be oriented toward the improvement of their competitiveness and the creation of new opportunities for their development, rather than being limited to analysis of their financial condition and bankruptcies, as is the case at present.

There should obviously be priority state support for the conversion of science-intensive industry and incentives for scientific and technological progress, by means of a sharp increase in state subsidies for R&D and the adoption of a real program for structural reorganization of the economy on the basis of new technologies.

It is important for the expansion of consumer demand to be achieved through purchases of domestic, not imported goods, which requires appropriate measures to protect the domestic market, above all against the dumping of poor-quality goods and other forms of unscrupulous competition.

From the standpoint of production, state incentives should bring about growth of the relevant enterprises' competitiveness, such that, starting at a certain moment, they can take their own trajectory of expanded reproduction on a world market scale, playing the role of "locomotives of growth" for the economy as a whole.

Dedollarization of the economy includes measures to strengthen control over currency, which means the decisive application of existing sanctions for the violation of currency laws, as well as strict enforcement of limitations on the acquisition of foreign currency--exclusively to pay on import contracts and other legal currency operations.

[1] The author uses terminology from the so-called long-wave school of economic research, initiated by the Russian ND Kondratieff (1892 until his 1930s death in a Siberian prison camp), and continued by Harvard's Joseph Schumpeter (1882-1950) in his 1939 book, Business Cycles, and others. Dr. Glazyev terms successive sets of technological innovations, dominating the economy during given periods, each as a distinct uklad, which may be translated as "structure," "mode," or even "vintage."

[2] "National income" ( natsionalny dokhod ) is an economic reporting category used in the Soviet Union and Russia. It denotes the value added in a year by all branches of production--in Soviet usage, only material production and productive services.

[3] Russia's membership in the Paris Club of creditor nations was finalized in September 1997, on terms that included the write-off of Soviet-era debts owed to Russia by developing sector and other foreign countries.

[4] In the first phase of Russia's "reforms," 1992-93, quadruple-digit annual inflation rates and the devaluation of the ruble by an order of magnitude wiped out the value of these savings deposits.
_________________
JerzyS
"Prawdziwa wiedza to znajomość przyczyn."
Arystoteles

JerzyS

A w Austrii wierzą w zabobony

==============================================================

Profesor zawieszony za „negowanie Holokaustu”

Opublikowano: 20.02.2012 | Kategorie: Prawo, Wiadomości ze świata

AUSTRIA. Wiedeński uniwersytet Die Wirtschaftsuniversität Wien (WU), zawiesił w trybie natychmiastowym naukowca, profesora Franza Hörmanna,
gdyż ten wypowiedział swoje wątpliwości dotyczące ludobójczego wykorzystania komór gazowych w niemieckich obozach koncentracyjnych.

Ogłaszając swoją decyzję w dniu 1 lutego br. władze Uniwersytetu WU stwierdziły, że “publiczne wypowiedzi [prof. Hörmanna] podważają Holokaust” i “nie można ich tolerować”. Jako, że wypowiedzi te “narażają na niebezpieczeństwo właściwe nauczanie i zagrażają reputacji uniwersytetu [...] w trybie natychmiastowym zawieszamy go w swoich obowiązkach”. Ostateczną decyzję o podtrzymaniu zawieszenia i zwolnieniu, ma podjąć Minister Nauki.

Według władz uniwersyteckich, prof. Franz Hörmann, który pracował w Instytucie Zarządzania (Institut für Revisions-, Treuhand- und Rechnungswesen), miał już w przeszłości wyrażać “kontrowersyjne teorie dotyczące pieniędzy i finansów”.

Nieznana do tej pory wypowiedź prof. Hörmanna, która padła podczas wiecu na placu św. Stefana, została rozpropagowana w uniwersyteckim pisemku przez trzech studentów.

Jakkolwiek, prof. Hörmann próbuje wyjaśniać, że być może padło “nieporozumienie lingwistyczne” w jego wypowiedzi, to jednocześnie uważa, że obowiązujące w Austrii niezwykle rygorystyczne prawo – w praktyce zabraniające jakiejkolwiek wypowiedzi mogącej nawet w pośredni sposób poddać w wątpliwość obowiązującą narrację dotyczącą tzw. Holokaustu – powinno być zmienione.
Uważa on również, że
“będzie szczęśliwy jeśli jego przypadek posłuży do już dawno koniecznej rewizji tych przepisów”.

Opracowanie: Bibula Information Service
Na podstawie: Wiener Zeitung
Źródło: Bibuła
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

Ciekawe dlaczego tak głośno o holokauście, a całkowicie milczą o masowych rozstrzeliwaniach Żydów na terenach okupowanych przez cywilizowane Niemcy
_________________
JerzyS
"Prawdziwa wiedza to znajomość przyczyn."
Arystoteles

Komzar

Cytat:

Pokazaliśmy to doskonale uczestnicząc w zbrodni wojennej w Iraku
Polska wyeksportowała do Iraku Misjonarzy i mięso armatnie
i otrzymała w zamian koszty, trupy i inwalidów wojennych
(o których zresztą zapomniała)

"Źle świadczy o narodzie, gdy zapomina o własnych bohaterach"
--- dr Dariusz Ratajczak

Niemalże w jednym zdaniu nazywasz tych samych ludzi zbrodniarzami i bohaterami. Smile

Prawdę mówiąc nie widzę powodu dla którego moje podatki miały by iść na pomoc dla zbrodniarza wojennego. Dla mnie to mogli by ich tam wszystkich na tych przyczółkach zostawić.
Pewnie oni nie wiedzą, że źle robią (Ci żołnierze) ale nie zmienia to faktu, że większość z nich pewnie nawet nie zapytała czemu strzela do ludzi w obcym kraju których nigdy nie widziała i nic złego ani jemu ani jego rodzinie nie zrobili.