Banki będą miały prawo okradać nasze konta

pszek

Banki będą mogły kraść z naszych kont. Nowa dyrektywa Komisji Europejskiej
Komisja Europejska wprowadziła dyrektywę dzięki której, bankom umożliwi się legalne okradanie kont swoich klientów w sytuacji, gdy grozić im będzie upadłość.
Polska i dziesięć innym krajów ma dwa miesiące na wdrożenie dyrektywy – będzie wyglądać to tak: jeśli dany bank stanie na krawędzi bankructwa, jak było to na Cyprze w 2013r., najpierw sięgnie po pieniądze wierzycieli i akcjonariuszy. Jeśli one na ratunek nie wystarczą, wtedy będą mogły „wspomóc się” pieniędzmi swoich klientów. Kradzież będzie nosić nazwę „opłata jednorazowa”.
Komisja Europejska uspokaja, że banki na razie będą mogły sięgnąć po pieniądze tylko tych najbogatszych. Przetestowany na Cyprze model usankcjonowanego złodziejstwa stanie się wkrótce obowiązującym prawem we wszystkich krajach wchodzących w skład Unii Europejskiej.
http://parezja.pl/banki-beda-mogly-krasc.....opejskiej/
Komisja Europejska uspokaja Laughing

jakbyśmy nie znali zasady że jeśli w pierwszym akcie na ścianie wisi strzelba to po to aby w trzecim akcie wystrzelić.
Już w 2013 słuchając (z wielkim poświęceniem gdyż strasznie mnie nudzą) rozlicznych dyskusji ekonomistów w związku casusem cypryjskim, wielu z nich mówiło że to (znaczy się Cypr) to test na reakcje europejskich społeczeństw i jednocześnie generalna próba przed wielką premierą.
_________________
sasza.mild.60@mail.ru

Bimi

i własnie dlatego nie należy trzymać w bankach pieniędzy

Ordel

A to ciekawe . Instytucje finansowe gwarantują sobie przez prawo ( jako jedyne ) , że w tym liberalnym kapitalistyczny świecie nie będą mogły "upaść" . Wcześniej kiedy bankom groziła taka sytuacja , ratowane były przez "oddolne inicjatywy państw" Wink

. Było to działanie na pewien sposób spontaniczne , gdyż sektor finansów nie przewidział takiego przebiegu akcji ( i przetestowano plan awaryjny ) . Dziś widzimy że uczyniono kolejny krok . Nie chodzi o to ze zabiorą nam pieniądze , bo przecież ktoś musi spłacać zaciągnięte u nich kredyty . Ale sama "możliwość" , stwarza niebezpieczny precedens .
Czy takie decyzje jakie podjęła KE nie powinny być rozpatrywane w ogólnoeuropejskim referendum ? Wydawała by się że na tym polega demokracja , że człowiek ma prawo decydować o pieniądzach które sam zarobił .

Teraz to chyba tylko ludzie ułomni na umyśle nie ze swojej winy , nie powinni mieć wątpliwości kto tak naprawdę rządzi w naszym świecie .

Kolejny krok w kierunku państwa Korporacyjnego został poczyniony . A patrząc na historię jednego takiego pomiotu , kolejnym krokiem będą - np - prywatne więzienia .
A wszystko po to by żyło się nam lepiej Wink

Bimi napisał:

i własnie dlatego nie należy trzymać w bankach pieniędzy

I trzymać , a nade wszystko brać kredyt .
Bo branie kredytu to też "trzymanie" .
Ja należę do takich szczęśliwców co mogą sobie pozwolić na pożyczenie pieniędzy od najbliższej rodziny . W pewien sposób stymuluje to moją odpowiedzialność , bo nie wyobrażam sobie że nie mógłbym spłacić zaciągniętej pożyczki , więc nie wezmę więcej niż nie mógłbym udźwignąć ) .
_________________
https://www.youtube.com/watch?v=0K4J90s1A2M

kyoumass

Bimi napisał:

i własnie dlatego nie należy trzymać w bankach pieniędzy

Pisze to facet,który handluje na giełdzie BTC gdzie walczy z inflacją spekulując na wirtualnej walucie... niby czym się różni Twoja spekulacja od spekulacji banków i agencji ratingowych? Niczym...

A cała nowa dyrektywa po prostu przenosi depozyty na aktywa banku - wsio. W gospodarce fiducjarnej istnienie jakichkolwiek depozytów jest anachronizmem poprzedniego modelu ekonomicznego.

Ordel napisał:

Czy takie decyzje jakie podjęła KE nie powinny być rozpatrywane w ogólnoeuropejskim referendum ? Wydawała by się że na tym polega demokracja , że człowiek ma prawo decydować o pieniądzach które sam zarobił .

Przecież możesz kisić pieniądze w materacu, lub bankach poza jurysdykcją UE - choćby Szwajcarii. Jedyne co musi robić wobec UE to ujawniać dane klientów. Nie ma jednak podatku jednorazowego.

kyoumass

NWO!!!

WZBG

Wybrane treści dyrektywy.
http://eur-lex.europa.eu/legal-content/PL/TXT/?uri=CELEX:32014L0049

DYREKTYWA PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY 2014/49/UE
z dnia 16 kwietnia 2014 r.
w sprawie systemów gwarancji depozytów
(wersja przekształcona)
(Tekst mający znaczenie dla EOG)

[...]
"(7) Dzięki niniejszej dyrektywie deponenci skorzystają ze znacznie lepszego dostępu do systemów gwarancji depozytów w związku z rozszerzonym i przejrzystym zakresem gwarancji, krótszymi terminami wypłaty, lepszą informacją i solidnymi wymogami dotyczącymi finansowania. Zwiększy to zaufanie konsumentów do stabilności finansowej w obrębie całego rynku wewnętrznego."
[...]
"(29)
Pieniądz elektroniczny oraz środki otrzymane w zamian za pieniądz elektroniczny nie powinny – zgodnie z dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/110/WE (9) – być traktowane jako depozyt, a zatem nie powinny wchodzić w zakres stosowania niniejszej dyrektywy"
[...]
http://eur-lex.europa.eu/legal-content/PL/TXT/?uri=CELEX:32014L0049

"2)
„pieniądz elektroniczny” oznacza wartość pieniężną przechowywaną elektronicznie, w tym magnetycznie, stanowiącą prawo do roszczenia wobec emitenta, która jest emitowana w zamian za środki pieniężne w celu dokonywania transakcji płatniczych określonych w art. 4 pkt 5 dyrektywy 2007/64/WE i akceptowana przez osoby fizyczne lub prawne inne niż emitent pieniądza elektronicznego"[1]

[1]DYREKTYWA PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY 2009/110/WE z dnia 16 września 2009 r.
w sprawie podejmowania i prowadzenia działalności przez instytucje pieniądza elektronicznego oraz nadzoru ostrożnościowego nad ich działalnością, zmieniająca dyrektywy 2005/60/WE i 2006/48/WE oraz uchylająca dyrektywę 2000/46/WE (Tekst mający znaczenie dla EOG)
http://eur-lex.europa.eu/legal-content/P.....007.01.POL

[...]
3) „depozyt”
oznacza należność wynikającą z wpłat pozostawionych na rachunku lub z sytuacji tymczasowych w ramach normalnych operacji bankowych, które instytucja kredytowa jest zobowiązana wypłacić zgodnie z obowiązującymi przepisami i postanowieniami umownymi, w tym depozyt terminowy i depozyt oszczędnościowy, z wyłączeniem należności w przypadku gdy:
a) jej istnienie może zostać potwierdzone wyłącznie przez instrument finansowy zdefiniowany w art. 4 pkt 17 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2004/39/WE (14), chyba że jest to produkt oszczędnościowy, który został poświadczony certyfikatem depozytowym wystawionym na nazwisko danej osoby i który istnieje w danym państwie członkowskim w dniu 2 lipca 2014 r.;
b) jej kwota główna nie jest wypłacana w wartości nominalnej;
c) jej kwota główna jest wypłacana w wartości nominalnej jedynie w ramach szczególnej gwarancji lub szczególnego uzgodnienia, udzielonych przez instytucję kredytową lub osobę trzecią;

4) „kwalifikujące się depozyty”
oznaczają depozyty, które nie są wyłączone z ochrony zgodnie z art. 5;

5) „gwarantowane depozyty”
oznaczają część kwalifikujących się depozytów, która nie przekracza poziomu gwarancji określonego w art. 6;
[...]

Artykuł 5

Kwalifikowalność depozytów

1. Następujące depozyty są wyłączone z wypłaty przez systemy gwarancji depozytów:
a) z zastrzeżeniem przepisów art. 7 ust. 3 niniejszej dyrektywy, depozyty składane przez inne instytucje kredytowe w ich własnym imieniu i na ich własny rachunek;
b) fundusze własne, zgodnie z definicją zawartą w art. 4 ust. 1 pkt 118 rozporządzenia (UE) nr 575/2013;
c) depozyty wynikające z transakcji, w związku z którymi doszło do skazania z powodu prania pieniędzy w rozumieniu art. 1 ust. 2 dyrektywy 2005/60/WE;
d) depozyty instytucji finansowych zgodnie z definicją zawartą w art. 4 ust. 1 pkt 26 rozporządzenia (UE) nr 575/2013;
e) depozyty przedsiębiorstw inwestycyjnych zgodnie z definicją zawartą w art. 4 ust. 1 pkt 1 dyrektywy 2004/39/WE;
f) depozyty, których posiadacze nie zostali zidentyfikowani zgodnie z art. 9 ust. 1 dyrektywy 2005/60/WE, gdy stały się niedostępne;
g) depozyty zakładów ubezpieczeń i zakładów reasekuracji, o których mowa w art. 13 pkt 1–6 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/138/WE (15);
h) depozyty przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania;
i) depozyty funduszy rentowych i emerytalnych;
j) depozyty organów władzy publicznej;
k) dłużne papiery wartościowe wyemitowane przez instytucję kredytową oraz zobowiązania wynikające z przyjęć własnych weksli akceptowanych oraz weksli własnych.
2. W drodze odstępstwa od ust. 1 niniejszego artykułu państwa członkowskie mogą zapewnić włączenie następujących depozytów do poziomu gwarancji określonego w art. 6 ust. 1:
a) depozytów indywidualnych systemów emerytalnych i pracowniczych systemów emerytalnych małych lub średnich przedsiębiorstw;
b) depozytów władz lokalnych o budżecie rocznym nieprzekraczającym 500 000 EUR;
3. Państwa członkowskie mogą wprowadzić przepisy przewidujące, że depozyty, które mogą zostać wydane zgodnie z prawem krajowym wyłącznie do celów spłaty pożyczki na zakup nieruchomości prywatnej, udzielonej przez instytucję kredytową lub inną instytucję, w której ulokowany jest depozyt, są wyłączone z wypłaty przez system gwarancji depozytów.
4. Państwa członkowskie zapewniają oznaczanie przez instytucje kredytowe kwalifikujących się depozytów w sposób umożliwiający ich natychmiastową identyfikację.

Artykuł 6

Poziom gwarancji

1. Państwa członkowskie zapewniają, by poziom gwarancji w odniesieniu do sumy depozytów każdego z deponentów wynosił 100 000 EUR w przypadku niedostępności depozytów.
2. W uzupełnieniu ust. 1, państwa członkowskie zapewniają, by następujące depozyty były chronione powyżej kwoty 100 000 EUR przez co najmniej trzy miesiące i nie dłużej niż 12 miesięcy po uznaniu danej kwoty lub od momentu, w którym zaistnieje prawna możliwość przeniesienia takich depozytów:
a) depozyty wynikające z transakcji dotyczących nieruchomości związanych z prywatnymi nieruchomościami mieszkalnymi;
b) depozyty, które spełniają cele społeczne określone w prawie krajowym i są związane z określonymi sytuacjami życiowymi deponenta, takimi jak małżeństwo, rozwód, przejście na emeryturę, zwolnienie z pracy, inwalidztwo lub zgon;
c) depozyty, które spełniają cele określone w prawie krajowym i opierają się na wypłacie świadczeń z tytułu ubezpieczenia lub odszkodowania za straty będące wynikiem przestępstwa lub za niesłuszne skazanie.
3. Przepisy ust. 1 i 2 nie zabraniają państwom członkowskim utrzymania lub wprowadzenia systemów służących ochronie emerytur oraz produktów zabezpieczenia emerytalnego, pod warunkiem że takie systemy nie tylko gwarantują depozyty, ale zapewniają również obszerną ochronę wszystkich istotnych w tym względzie produktów i sytuacji.
[...]

Artykuł 10

Finansowanie systemów gwarancji depozytów

1. Państwa członkowskie zapewniają, by systemy gwarancji depozytów dysponowały odpowiednimi systemami służącymi określeniu ich potencjalnych zobowiązań. Dostępne środki finansowe systemów gwarancji depozytów są proporcjonalne do tych zobowiązań.
Systemy gwarancji depozytów pozyskują dostępne środki finansowe ze składek, które ich członkowie wnoszą co najmniej jeden raz w roku. Nie wyklucza to dodatkowego finansowania z innych źródeł.
2. Państwa członkowskie zapewniają, by do dnia 3 lipca 2024 r. dostępne środki finansowe systemu gwarancji depozytów odpowiadały co najmniej poziomowi docelowemu wynoszącemu 0,8 % kwoty gwarantowanych depozytów członków tego systemu.
Jeżeli możliwości w zakresie finansowania są mniejsze niż poziom docelowy, płatności składek są wznawiane przynajmniej do czasu ponownego osiągnięcia poziomu docelowego.
Jeżeli po pierwszym osiągnięciu poziomu docelowego dostępne środki finansowe zostały zmniejszone do wysokości poniżej dwóch trzecich poziomu docelowego, stała składka ustalana jest na poziomie umożliwiającym osiągnięcie poziomu docelowego w ciągu sześciu lat.
Stała składka uwzględnia w należyty sposób fazę cyklu koniunkturalnego oraz potencjalne skutki składek procyklicznych przy ustalaniu składek rocznych w kontekście niniejszego artykułu.
Państwa członkowskie mogą przedłużyć początkowy okres, o którym mowa w akapicie pierwszym, o maksymalnie cztery lata, jeżeli system gwarancji depozytów dokonał łącznych wypłat przekraczających 0,8 % kwoty gwarantowanych depozytów.
3. Dostępne środki finansowe, jakie należy uwzględnić w celu osiągnięcia poziomu docelowego, mogą obejmować zobowiązania do zapłaty. Całkowity udział zobowiązań do zapłaty nie przekracza 30 % całkowitej kwoty dostępnych środków finansowych pozyskiwanych zgodnie z niniejszym artykułem.
Aby zapewnić jednolite stosowanie niniejszej dyrektywy, EUNB wydaje wytyczne w sprawie zobowiązań do zapłaty.
4. Niezależnie od ust. 1 niniejszego artykułu państwo członkowskie może – w celu spełnienia swoich obowiązków na mocy tego ustępu – pozyskać dostępne środki finansowe w drodze składek obowiązkowych wpłacanych przez instytucje kredytowe do istniejących systemów składek obowiązkowych ustanowionych przez państwo członkowskie na jego terytorium w celu pokrycia kosztów związanych z ryzykiem systemowym, upadłością oraz restrukturyzacją i uporządkowaną likwidacją instytucji.
Systemy gwarancji depozytów mają prawo do kwoty równej kwocie takich składek do wysokości poziomu docelowego określonego w ust. 2 niniejszego artykułu, którą państwo członkowskie udostępni bezzwłocznie tym systemom gwarancji depozytów na ich wniosek, do wykorzystania wyłącznie w celach przewidzianych w art. 11.
Systemy gwarancji depozytów są uprawnione do otrzymania tej kwoty jedynie wtedy, gdy właściwy organ uzna, że nie są one w stanie pozyskać od swoich członków składek nadzwyczajnych. Systemy gwarancji depozytów wypłacają tę kwotę ze składek otrzymanych od swoich członków zgodnie z art. 10 ust. 1 i 2.
5. Składki na rzecz mechanizmów finansowania restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji na mocy tytułu VII dyrektywy 2014/59/UE, w tym dostępne środki finansowe, jakie należy uwzględnić w celu osiągnięcia poziomu docelowego mechanizmów finansowania restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji na podstawie art. 102 ust. 1 dyrektywy 2014/59/UE, nie są wliczane do poziomu docelowego.
6. W drodze odstępstwa od ust. 2 państwa członkowskie mogą – jeżeli jest to należycie uzasadnione i po zatwierdzeniu przez Komisję – zezwolić na minimalny poziom docelowy niższy niż poziom docelowy określony w ust. 2 pod warunkiem spełnienia następujących warunków:
a) obniżenie poziomu opiera się na założeniu, że istnieje małe prawdopodobieństwo wykorzystania znacznej części dostępnych środków finansowych na działania w celu ochrony właścicieli depozytów gwarantowanych, inne niż przewidziane w art. 11 ust. 2 i 6; oraz
b) sektor bankowy, w którym działają instytucje kredytowe należące do systemu gwarancji depozytów, wykazuje wysoki poziom koncentracji – duża liczba aktywów należy do małej liczby instytucji kredytowych lub grup bankowych podlegających nadzorowi na zasadzie skonsolidowanej, które z powodu ich wielkości zostaną w przypadku niewypłacalności prawdopodobnie objęte procedurą restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji.
Ten obniżony poziom docelowy nie może być niższy niż 0,5 % gwarantowanych depozytów.
7. Dostępne środki finansowe systemu gwarancji depozytów powinny być inwestowane w sposób zróżnicowany i obarczony niskim ryzykiem.
8. Jeżeli dostępne środki finansowe systemu gwarancji depozytów są niewystarczające do dokonywania wypłaty na rzecz deponentów w sytuacji, gdy ich depozyty staną się niedostępne, jego członkowie wnoszą składki nadzwyczajne nieprzekraczające 0,5 % ich gwarantowanych depozytów za rok kalendarzowy. System gwarancji depozytów może w wyjątkowych okolicznościach i za zgodą właściwego organu wymagać wyższych składek.
Właściwy organ może całkowicie lub częściowo odroczyć zapłatę przez instytucję kredytową nadzwyczajnych składek ex post na rzecz systemu gwarancji depozytów, jeżeli opłacanie tych składek zagroziłoby płynności lub wypłacalności instytucji kredytowej. Takiego odroczenia nie przyznaje się na okres przekraczający sześć miesięcy, lecz możliwe jest jego odnowienie na wniosek instytucji. Składki odroczone na podstawie niniejszego ustępu opłaca się, kiedy płatność ta nie zagraża już płynności lub wypłacalności instytucji kredytowej.
9. Państwa członkowskie zapewniają, by systemy gwarancji depozytów dysponowały odpowiednimi alternatywnymi mechanizmami finansowania, umożliwiającymi im pozyskanie krótkoterminowego finansowania w celu zaspokojenia wniesionych przeciwko nim roszczeń.
10. Państwa członkowskie informują do dnia 31 marca każdego roku EUBN o kwocie gwarantowanych depozytów w danym państwie członkowskim oraz o kwocie dostępnych środków finansowych jego systemów gwarancji depozytów na dzień 31 grudnia roku poprzedniego.
[...]

Artykuł 19
Przepisy przejściowe

1. Jeżeli po transpozycji niniejszej dyrektywy lub dyrektywy 2009/14/WE do prawa krajowego określone depozyty lub kategorie depozytów lub inne instrumenty nie są już, w całości lub częściowo, objęte systemami gwarancji depozytów, państwa członkowskie mogą zezwolić na objęcie tych depozytów i innych instrumentów z pierwotnym terminem wymagalności gwarancją do ich pierwotnego terminu wymagalności, jeżeli zostały one wpłacone lub wydane przed dniem 2 lipca 2014 r.
2. Państwa członkowskie zapewniają, aby deponenci byli informowani o depozytach lub kategoriach depozytów lub innych instrumentach, które nie będą już objęte systemem gwarancji depozytów od dnia 3 lipca 2015 r.
[...]
4. W drodze odstępstwa od art. 6 ust. 1 państwa członkowskie, które w dniu 1 stycznia 2008 r. zapewniały poziom gwarancji między 100 000 EUR a 300 000 EUR, mogą ponownie stosować ten wyższy poziom do dnia 31 grudnia 2018 r. W takim przypadku należy odpowiednio dostosować wysokość poziomu docelowego oraz składek wnoszonych przez instytucje kredytowe.
[...]

Artykuł 22

Wejście w życie

Niniejsza dyrektywa wchodzi w życie dwudziestego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
Art. 5 ust. 1 lit. a), b) i c), art. 6 ust. 1, art. 7 ust. 1, 2 i 3, art. 8 ust. 8, art. 9 ust. 1 i art. 17 stosuje się od dnia 4 lipca 2015 r.
[...]
http://eur-lex.europa.eu/legal-content/PL/TXT/?uri=CELEX:32014L0049

WZBG

kyoumass napisał:

W gospodarce fiducjarnej istnienie jakichkolwiek depozytów jest anachronizmem poprzedniego modelu ekonomicznego.

Anachronizmem jest istnienie środków pieniężnych - wielotransakcyjnego pieniądza (poszczególnych walut).

Krok w przyszłość to jednostki procentowe ogólnej zdolności produkcyjnej.

aximia

To chyba o tą dyrektywę chodzi ?

http://eur-lex.europa.eu/legal-content/PL/TXT/?uri=CELEX:32014L0059

Kto poniesie koszty upadającego banku?

Jeżeli trzeba będzie zrestrukturyzować i zlikwidować bank, w pierwszej kolejności koszty poniosą akcjonariusze i wierzyciele banku (umorzenie lub konwersja długu), a następnie wykorzystany zostanie fundusz restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji.

Depozyty osób fizycznych oraz małych i średnich przedsiębiorstw są wyłączone z tego przepisu. Takie depozyty będą traktowane preferencyjnie, tzn. znajdą się na samym końcu w ramach umorzenia lub konwersji długu.

Depozyty obywateli oraz małych i średnich przedsiębiorstw w wysokości do 100 000 EUR będą chronione przed stratami przez system gwarancji depozytów. Inne zobowiązania na stałe wykluczone z umorzenia lub konwersji długu to depozyty gwarantowane i obligacje.

http://www.consilium.europa.eu/pl/polici.....esolution/
_________________
https://www.youtube.com/watch?v=a6EnyQ0Dy50

WZBG

aximia napisał:

To chyba o tą dyrektywę chodzi ?

http://eur-lex.europa.eu/legal-content/PL/TXT/?uri=CELEX:32014L0059

Kto poniesie koszty upadającego banku?

Jeżeli trzeba będzie zrestrukturyzować i zlikwidować bank, w pierwszej kolejności koszty poniosą akcjonariusze i wierzyciele banku (umorzenie lub konwersja długu), a następnie wykorzystany zostanie fundusz restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji.

Depozyty osób fizycznych oraz małych i średnich przedsiębiorstw są wyłączone z tego przepisu. Takie depozyty będą traktowane preferencyjnie, tzn. znajdą się na samym końcu w ramach umorzenia lub konwersji długu.

Depozyty obywateli oraz małych i średnich przedsiębiorstw w wysokości do 100 000 EUR będą chronione przed stratami przez system gwarancji depozytów. Inne zobowiązania na stałe wykluczone z umorzenia lub konwersji długu to depozyty gwarantowane i obligacje.

http://www.consilium.europa.eu/pl/polici.....esolution/

Przywołana dyrektywa powołuje się na zapisy DYREKTYWY PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY 2014/49/UE
z dnia 16 kwietnia 2014 r. w sprawie systemów gwarancji depozytów

Kluczowa wartość depozytów to: 100 000 EUR (wg Dyrektywy 2014/49/UE )
=====
DYREKTYWA PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY 2014/59/UE

z dnia 15 maja 2014 r.

ustanawiająca ramy na potrzeby prowadzenia działań naprawczych oraz restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji w odniesieniu do instytucji kredytowych i firm inwestycyjnych oraz zmieniająca dyrektywę Rady 82/891/EWG i dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2001/24/WE, 2002/47/WE, 2004/25/WE, 2005/56/WE, 2007/36/WE, 2011/35/UE, 2012/30/UE i 2013/36/EU oraz rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1093/2010 i (UE) nr 648/2012

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

[...]
(70)
Nie jest właściwe wykorzystanie instrumentu umorzenia lub konwersji długu w stosunku do roszczeń, które są zabezpieczone różnymi formami zabezpieczeń lub gwarancji. Aby jednak zapewnić skuteczność instrumentu umorzenia lub konwersji długu i realizację celów, którym służy, pożądane jest, by instrument ten mógł być stosowany w stosunku do jak najszerszego zakresu niezabezpieczonych zobowiązań instytucji będącej na progu upadłości. Z zakresu stosowania instrumentu umorzenia lub konwersji długu należy jednakże wyłączyć niektóre rodzaje niezabezpieczonych zobowiązań. Aby chronić właścicieli depozytów, gwarantowanych instrumentu umorzenia lub konwersji długu nie należy stosować wobec depozytów chronionych przepisami dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/49/UE
[...]

(72)
Organy ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji powinny mieć możliwość całkowitego lub częściowego wyłączenia zobowiązań w pewnych okolicznościach, w tym w przypadkach gdy nie jest możliwe umorzenie lub konwersja takich zobowiązań w rozsądnych ramach czasowych, gdy takie wyłączenie jest absolutnie niezbędne i jest proporcjonalne w celu uzyskania ciągłości funkcji krytycznych i głównych linii biznesowych lub gdy zastosowanie instrumentu umorzenia lub konwersji długu spowodowałoby takie obniżenie wartości, że straty poniesione przez innych wierzycieli byłyby wyższe niż gdyby zobowiązań tych nie wyłączono z umorzenia lub konwersji długu. Organy ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji powinny mieć możliwość wyłączenia lub częściowego wyłączenia zobowiązań, jeżeli jest to konieczne dla uniknięcia efektu domina i nasilenia niestabilności finansowej, co może spowodować poważne zakłócenia w gospodarce danego państwa członkowskiego. Przy dokonywaniu takiej oceny organy ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji powinny wziąć pod uwagę konsekwencje ewentualnego umorzenia lub konwersji długu wynikającego z kwalifikujących się depozytów posiadanych przez osoby fizyczne oraz mikroprzedsiębiorstwa, małe i średnie przedsiębiorstwa powyżej pułapu gwarancji określonej w dyrektywie 2014/49/UE.
[...]

(112)
Jeżeli depozyty są przenoszone do innej instytucji w ramach restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji prowadzonej w odniesieniu do instytucji, deponenci nie powinni być zabezpieczeni powyżej poziomu gwarancji przewidzianego w dyrektywie 2014/49/UE. Roszczenia dotyczące depozytów pozostałych w instytucji objętej restrukturyzacją i uporządkowaną likwidacją powinny być zatem ograniczone do różnicy między środkami przeniesionymi a poziomem gwarancji przewidzianym w dyrektywie 2014/49/UE. Jeżeli przeniesione depozyty przekraczają wspomniany poziom gwarancji, deponenci nie powinni mieć prawa do roszczeń przeciwko systemowi gwarancji depozytów w odniesieniu do depozytów pozostających w instytucji objętej restrukturyzacją i uporządkowaną likwidacją.
[...]

72)
„system gwarancji depozytów” oznacza system gwarancji depozytów utworzony i urzędowo uznany przez państwo członkowskie zgodnie z art. 4 dyrektywy 2014/49/UE;
[...]
94)
„depozyty gwarantowane” oznaczają depozyty gwarantowane w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 5 dyrektywy 2014/49/UE;
95)
„kwalifikujące się depozyty” oznaczają kwalifikujące się depozyty w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 4 dyrektywy 2014/49/UE;
[...]
104)
„deponent” oznacza deponenta w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 6 dyrektywy 2014/49/UE;
[..]

2. Organy ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji nie wykonują uprawnień do umorzenia lub konwersji w odniesieniu do następujących zobowiązań niezależnie od faktu czy podlegają ustawodawstwu państwa członkowskiego czy też kraju trzeciego:
a)
depozytów gwarantowanych;
[..]
g)
zobowiązań w stosunku do:
[...]
(iv)
systemów gwarancji depozytów powstałych ze składek należnych zgodnie z dyrektywą 2014/49/UE.
[...]

Przepisy akapitu pierwszego lit. a) nie uniemożliwiają organom ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, w stosownych przypadkach, wykonania tych uprawnień w odniesieniu do dowolnej kwoty depozytu, która przekracza poziom zabezpieczenia przewidziany w art. 6 dyrektywy 2014/49/UE.

[..]

Artykuł 102

Poziom docelowy

1. Państwa członkowskie zapewniają, aby do dnia 31 grudnia 2024 r. ich krajowe mechanizmy finansowania posiadały dostępne środki finansowe w wysokości co najmniej 1 % kwoty depozytów gwarantowanych wszystkich instytucji, które uzyskały na ich terytorium zezwolenie na prowadzenie działalności. Państwa członkowskie mogą ustalić poziomy docelowe przekraczające tę kwotę.
2. W początkowym okresie, o którym mowa w ust. 1, składki na rzecz mechanizmów finansowania pobierane zgodnie z art. 103 są rozkładane w czasie możliwie równomiernie aż do osiągnięcia poziomu docelowego, jednak przy należytym uwzględnieniu fazy cyklu koniunkturalnego oraz wpływu, jaki procykliczne składki mogą mieć na sytuację finansową instytucji wpłacających składki.
Państwo członkowskie może przedłużyć początkowy okres o maksymalnie cztery lata, jeżeli w ramach mechanizmu finansowania dokonano łącznych wypłat przekraczających 0,5 % kwoty depozytów gwarantowanych wszystkich instytucji, które uzyskały na terytorium tego państwa członkowskiego zezwolenie, gwarantowanych na mocy dyrektywy 2014/49/UE.
[...]

Artykuł 108

Stopień uprzywilejowania depozytów w hierarchii roszczeń w postępowaniu upadłościowym

1. Państwa członkowskie zapewniają, by w prawie krajowym regulującym standardowe postępowanie upadłościowe:
a)
następujące roszczenia miały taki stopień uprzywilejowania, który jest wyższy stopnia uprzywilejowania niż roszczenia zwykłych, niezabezpieczonych, nieuprzywilejowanych wierzycieli:
(i)
części kwalifikujących się depozytów osób fizycznych oraz mikroprzedsiębiorstw, małych i średnich przedsiębiorstw, nieprzekraczające poziomu gwarancji przewidzianego w art. 6 dyrektywy 2014/49/UE;
(ii)
depozyty osób fizycznych oraz mikroprzedsiębiorstw, małych i średnich przedsiębiorstw, które byłyby kwalifikującymi się depozytami, gdyby wpłaty nie dokonano za pośrednictwem pozaunijnych oddziałów instytucji mających siedzibę w Unii;
b)
następujące roszczenia miały taki stopień uprzywilejowania, który jest wyższy od stopnia uprzywilejowania niż w lit. a)
(i)
depozyty gwarantowane;
(ii)
system gwarancji depozytów wchodzących w prawa i obowiązki depozytów gwarantowanych w postępowaniu upadłościowym.;
[...]

Artykuł 109

Wykorzystanie systemów gwarancji depozytów w kontekście restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji
[...]

4. Jeżeli kwalifikujące się depozyty w instytucji objętej restrukturyzacją i uporządkowaną likwidacją zostają przeniesione do innego podmiotu w wyniku zastosowania instrumentu zbycia działalności lub instrumentu instytucji pomostowej, deponenci nie posiadają żadnych roszczeń na mocy dyrektywy 2014/49/UE w stosunku do systemu gwarancji depozytów w odniesieniu do tej części ich depozytów w instytucji objętej restrukturyzacją i uporządkowaną likwidacją, która nie została przeniesiona, pod warunkiem że kwota przeniesionych środków finansowych jest równa łącznemu poziomowi gwarancji określonemu w art. 65 dyrektywy 2014/49/UE lub jest większa od tego poziomu.
5. Niezależnie od ust. 1–4, jeżeli dostępne środki finansowe systemu gwarancji depozytów wykorzystano zgodnie z zawartymi w nich przepisami, a ich wysokość spadła w związku z tym do kwoty niższej niż dwie trzecie poziomu docelowego, wysokość regularnej składki na rzecz systemu gwarancji depozytów ustala się na poziomie pozwalającym na osiągnięcie poziomu docelowego w ciągu sześciu lat.
W każdym przypadku odpowiedzialność systemu gwarancji depozytów nie przekracza kwoty równej 50 % docelowego poziomu zgodnie z art. 10 dyrektywy 2014/49/UE. Przy uwzględnieniu specyfiki swoich krajowych sektorów bankowych państwa członkowskie mogą ustalić próg przekraczający 50 %.
Udział systemu gwarancji depozytów na mocy niniejszej dyrektywy w żadnym wypadku nie przekracza wysokości strat, które poniósłby w wyniku likwidacji instytucji w ramach zwykłego postępowania upadłościowego.
[...]

http://eur-lex.europa.eu/legal-content/PL/TXT/?uri=CELEX:32014L0059

7070

Czołem,
sorry , ale bez tego zawoalowanego pierdolenia poproszę.
Znaczy w razie "W" mogą nam "wyzerować konto do zera" ????

WZBG

7070 napisał:

Czołem,
sorry , ale bez tego zawoalowanego pierdolenia poproszę.
Znaczy w razie "W" mogą nam "wyzerować konto do zera" ????

W założeniu jest gwarancja depozytów o wartości do 100 000 EUR.
Pod warunkiem, że "system gwarancji depozytów" zgromadził wystarczające środki.

Do dnia lipca 2024 r. dostępne środki finansowe systemu gwarancji depozytów mają wynosić co najmniej 0,8 % kwoty gwarantowanych depozytów członków tego systemu.

Własny wniosek:
Jeśli później upadłby bank mający depozyty o wartości 5% kwoty gwarantowanych depozytów członków systemu, to albo

1. Nie wypłaci się pełnych kwot 100 000 EUR, a np. 16% z 100 000 EUR = 16 000 EUR, czyli max. do 16 000 EUR, albo
2. Skarb Państwa dofinansuje system gwarancji depozytów do wysokości, która gwarantuje wypłatę do 100 000 EUR.

Jeśli miałoby wypłacić się np. 30% kwoty gwarantowanych depozytów członków systemu, to albo
1. Wypłaca się do ~ 2 666 EUR, albo
2. Zmienia się przepisy, aby Bank Centralny (dodruk pieniędzy) lub instytucje finansowe udzieliły pożyczki Skarbowi Państwa na dofinansowanie systemu gwarancji depozytów.

Wartość kwoty gwarantowanej depozytu - 100 000 EUR jest zapisana w prawie krajowym:
Ustawa z dnia 14 grudnia 1994 r. o Bankowym Funduszu Gwarancyjnym.

[...]
Art. 23. 1.
62)
Środki gwarantowane są objęte obowiązkowym systemem gwarantowania od dnia ich wniesienia na rachunek bankowy, nie później niż w dniu poprzedzającym dzień spełnienia warunku gwarancji, a w przypadku należności wynikających z czynności bankowych, o ile czynność ta została dokonana przed dniem spełnienia warunku gwarancji – do wysokości (łącznie z odsetkami naliczonymi do dnia spełnienia warunku gwarancji, zgodnie z oprocentowaniem wskazanym w umowie niezależnie od terminu ich wymagalności) równowartości w złotych 100 000 euro – w 100%.
[...]

WZBG

"Kalkulator gwarancji

Ustawa o Bankowym Funduszu Gwarancyjnym określa limit kwoty gwarantowanej wypłacanej w przypadku spełnienia warunku gwarancji. Wyliczenie należnych Państwu środków gwarantowanych w przypadku spełnienia warunku gwarancji umożliwia załączony kalkulator.

Przykładowe wyliczenie:

Aktualny kurs średni EUR (wg NBP) na dzień 2015-07-02
4.1935 PLN
BFG gwarantuje wypłatę środków do wysokości 100 000 EUR w 100%, tj.
419 350.00 PLN

Sprawdź dla własnej kwoty depozytu:

Wg kursu NBP na dzień 2015-07-02, lub proszę podać samodzielnie kurs

Wpisz kwotę swoich depozytów we wszystkich oddziałach banku/kasy (PLN)

Oblicz

BFG wypłaci w tym przypadku kwotę"

http://www.bfg.pl/kalkulator-gwarancji

Czyje depozyty nie podlegają ochronie?

"W przypadku banku gwarancje BFG nie obejmują środków zdeponowanych w banku przez:

- Skarb Państwa,
- banki krajowe, banki zagraniczne oraz instytucje kredytowe - w rozumieniu ustawy - Prawo bankowe,
- spółki prowadzące giełdę, rynek pozagiełdowy lub alternatywny system obrotu, firmy inwestycyjne, zagraniczne firmy inwestycyjne, zagraniczne osoby prawne prowadzące działalność maklerską oraz Krajowy Depozyt Papierów Wartościowych S.A w rozumieniu ustawy o obrocie instrumentami finansowymi,
krajowe i zagraniczne zakłady ubezpieczeń, krajowe i zagraniczne zakłady reasekuracji, w rozumieniu ustawy o działalności ubezpieczeniowej oraz Ubezpieczeniowy Fundusz Gwarancyjny w rozumieniu ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych,
- fundusze inwestycyjne, towarzystwa funduszy inwestycyjnych, fundusze zagraniczne, spółki zarządzające, oddziały towarzystw inwestycyjnych w rozumieniu ustawy o funduszach inwestycyjnych,
- otwarte fundusze emerytalne, pracownicze fundusze emerytalne, powszechne towarzystwa emerytalne, pracownicze towarzystwa emerytalne w rozumieniu ustawy o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych,
- spółdzielcze kasy oszczędnościowo-kredytowe, Krajową Spółdzielczą Kasę Oszczędnościowo-Kredytową w rozumieniu ustawy o spółdzielczych kasach oszczędnościowo-kredytowych,
- osoby posiadające w dniu spełnienia warunku gwarancji pakiet co najmniej 5% ogólnej liczby głosów na walnym zgromadzeniu lub udziału w kapitale zakładowym, a także osoby, które w stosunku do nich są podmiotami dominującymi lub zależnymi w przypadku gdy osoby te pełniły swoje funkcje w dniu spełnienia warunku gwarancji, bądź w okresie bieżącego roku obrotowego (obrachunkowego) lub poprzedzającego dzień spełnienia warunku gwarancji,
- członków zarządu i rady nadzorczej banku krajowego oraz osoby pełniące w tym banku funkcje dyrektorów i zastępców dyrektorów w centrali banku, jak również dyrektorów i zastępców dyrektorów oddziałów tego banku, w przypadku gdy osoby te pełniły swoje funkcje w dniu spełnienia warunku gwarancji, bądź w okresie bieżącego roku obrotowego (obrachunkowego) lub poprzedzającego dzień spełnienia warunku gwarancji,
- dyrektorów oraz zastępców dyrektora oddziału banku zagranicznego lub oddziału instytucji kredytowej, w przypadku którego nastąpiło spełnienie warunku gwarancji, jeżeli osoby te pełniły swoje funkcje w dniu spełnienia warunku gwarancji, bądź w okresie bieżącego roku obrotowego (obrachunkowego) lub poprzedzającego zawieszenie działalności banku lub dzień spełnienia warunku gwarancji.

W przypadku spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej gwarancje BFG nie obejmują środków zdeponowanych przez:

- spółdzielcze kasy oszczędnościowo-kredytowe,
- Krajową Spółdzielczą Kasę Oszczędnościowo-Kredytową
- członków zarządu i rady nadzorczej kasy oraz pracowników podlegających bezpośrednio członkom zarządu, osób pełniących funkcje kierowników lub dyrektorów oddziałów tej kasy i ich zastępców, w przypadku gdy osoby te pełniły swoje funkcje w dniu spełnienia warunku gwarancji, bądź w okresie bieżącego roku obrotowego lub poprzedzającego dzień spełnienia warunku gwarancji"
http://www.bfg.pl/faq-najczesciej-zadawa.....pozyt_w___

Co dzieje się ze środkami pieniężnymi, których wielkość przekracza gwarancje Funduszu? Czy można je odzyskać?

"Środki pieniężne, których wielkość przekracza gwarancje Funduszu stanowią wierzytelność deponenta do banku lub kasy. Po ogłoszeniu upadłości banku lub kasy deponent ma prawo dochodzić swoich roszczeń na ogólnych zasadach prawa upadłościowego i naprawczego. Wówczas środki te stanowią wierzytelność deponenta do masy upadłości banku lub kasy. W przypadku zawarcia układu między wierzycielami a upadłym bankiem lub kasą, wierzytelności te zaspokojone będą w sposób określony w tym układzie. Jeśli natomiast układ taki nie zostanie zawarty, a przedsiębiorstwo upadłego banku lub kasy zostanie sprzedane w całości, nabywca przejmuje zobowiązania wobec klientów. W przypadku, gdy przedsiębiorstwo nie zostanie sprzedane w całości, to kwoty nie objęte gwarancjami BFG mogą być odzyskane w wyniku podziału masy upadłości banku lub kasy, jeżeli będzie ona wystarczająca. Deponent powinien zgłosić swoje wierzytelności sędziemu-komisarzowi w terminie wskazanym w postanowieniu sądu o ogłoszenie upadłości banku lub kasy"
http://www.bfg.pl/faq-najczesciej-zadawa.....pozyt_w___

WZBG

Jeśli akcjonariusze i wierzyciele nie pokryją straty w wysokości co najmniej 8% łącznych zobowiązań banku to:
- nie można skorzystać ze środków funduszu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji (gdy korzysta się ze środków tego funduszu, wkład ten nie może przekroczyć 5 % całkowitych zobowiązań banku),
- nie można ubiegać się o finansowanie z alternatywnych źródeł finansowania poprzez zastosowanie rządowych narzędzi stabilizacji: (rządowe instrumenty stabilizacji finansowej, publiczny instrument wsparcia kapitałowego, instrument tymczasowej własności publicznej).

Podstawa prawna:

"Artykuł 37
Ogólne zasady dotyczące instrumentów restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji
[...]
10. W nadzwyczajnej sytuacji kryzysu systemowego organ ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji może ubiegać się o finansowanie z alternatywnych źródeł finansowania poprzez zastosowanie rządowych narzędzi stabilizacji zgodnie z art. 56 do 58, jeżeli spełnione zostaną następujące warunki:
a)
akcjonariusze i posiadacze innych instrumentów właścicielskich, posiadacze odpowiednich instrumentów kapitałowych i innych zobowiązań kwalifikowalnych przekazali wkład w postaci umorzenia, konwersji lub w inny sposób na poczet pokrycia strat i dokapitalizowania równy kwocie co najmniej 8 % całkowitych zobowiązań, w tym funduszy własnych danej instytucji objętej restrukturyzacją i uporządkowaną likwidacją, wycenionych w chwili podjęcia działania w ramach restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji zgodnie z wyceną przewidzianą w art. 36;
b)
podlega to uprzedniemu i ostatecznemu zatwierdzeniu zgodnie z unijnymi ramami dotyczącymi pomocy państwa.
[...]

Artykuł 44

Zakres instrumentu umorzenia lub konwersji długu
[...]
5. Mechanizm finansowania restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji może przekazać wkład, o którym mowa w ust. 4, jedynie, gdy:
a)
wkład w celu pokrycia strat i dokapitalizowania równy kwocie nie niższej niż 8 % łącznych zobowiązań, w tym funduszy własnych, instytucji objętej restrukturyzacją i uporządkowaną likwidacją, ustalony w momencie podjęcia działania w ramach restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji zgodnie z wyceną przewidzianą w art. 36, został dokonany przez akcjonariuszy i posiadaczy innych instrumentów właścicielskich, posiadaczy odpowiednich instrumentów kapitałowych i innych zobowiązań kwalifikowalnych poprzez umorzenie, konwersję lub w inny sposób; oraz
b)
wkład z mechanizmu finansowania restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji nie przekracza 5 % całkowitych zobowiązań, w tym funduszy własnych danej instytucji objętej restrukturyzacją i uporządkowaną likwidacją, wycenionych w chwili podjęcia działania w ramach restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji zgodnie z wyceną przewidzianą w art. 36."

DYREKTYWA PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY 2014/59/UE z dnia 15 maja 2014 r.
http://eur-lex.europa.eu/legal-content/PL/TXT/?uri=CELEX:32014L0059

manhattanman

zasadniczo w ogóle nie opłaca się trzymać już pieniędzy gdziekolwiek.

Goska

Jak cyberprzestępcy kradną nam z kont olbrzymie pieniądze
Na początku tego roku na jaw wyszła operacja Carbanak. Cyberprzestępcy ukradli w sumie miliard dolarów ze 100 instytucji finansowych na całym świecie - w tym także z polskich banków. - Szacuje się, że największe kwoty zostały ukradzione w wyniku ataków na banki - w każdym napadzie cyberprzestępcy wzbogacili się o niemal 10 mln dol. - mówi Piotr Kupczyk z firmy Kaspersky Lab Polska. Złodzieje kradli pieniądze na kilka sposobów: infekowali komputery pracowników banku i przejmowali potrzebne dane, sztucznie pompowali cudze konta, dopisując zera, a potem przelewając sobie różnicę na własne konta; przejmowali kontrolę nad bankomatami i nakazywali im wypłacić gotówkę o określonej godzinie (według relacji świadków maszyny wręcz pluły pieniędzmi). Złodzieje bezkarnie kradli aż przez dwa lata!
Z danych CERT Polska - podlegającego pod NASK zespołu reagującego na wszelkie zdarzenia naruszające bezpieczeństwo w sieci - wynika, że średnio w ciągu każdej doby w Polsce zainfekowanych jest 280 tys. komputerów. W zeszłym roku CERT.GOV.PL, zajmujący się reagowaniem na incydenty teleinformatyczne w systemach rządowych, odnotował aż 7,5 tys. ataków na systemy rządowe.
http://wyborcza.biz/biznes/1,101716,1826.....BoxBizLink

Erwin

manhattanman napisał:

zasadniczo w ogóle nie opłaca się trzymać już pieniędzy gdziekolwiek.

Można trzymać jedynie tylko w wartościowym towarze, o czym wiedzieć będziesz tylko ty sam. Może diament? Może super perła? Może fash gun? Może generator czystej wody?

Przyszłość pieniądza należy do bezgotówkowego, niezależnie od tego czy to się komuś podoba, czy nie. I niezależnie kto nim będzie zarządzał, bo jest on najdoskonalszym technologicznie pieniądzem. A ponieważ związane jest to z wysoko zaawansowaną wiedzą, nie będą nad nim panowali bankierzy dotychczasowi z obecną popierniczoną ich teorią o pieniądzu i teorią depozytu nieprawidłowego.
W tej technologii zarządzanie pieniądzem należeć będzie do firm informatycznych i przemysłowo elektronicznych, które zajmują się produkcją terminali płatniczych, transmisją informacji oraz personalizacją kart płatniczych. Klasyczna funkcja ochronna banków (budynki bankomaty kasy sejfy) odejdzie w przeszłość. Ale oni i tak już to owładnęli. Lecz to nie koniec. Można robić rzeczy konkurencyjne i lepsze od tego co się wymyśla na dzisiaj.
Już obecnie jest tak, że poza wiedzą banku z parametrów napisanych na karcie można przekazać z banku do banku bez logowania się do niego i podawania pinu. Putinowi np firma od kart płatniczych zrobiła blokadę, a nie banki. Dlatego musiał potem wynając inną firmę do tego, aby banki mogły robić przelewy na inne karty.

Żeby system był niezawodny i odporny na ataki, musi mieć nowy system transmisji danych. Inny niż przesył internetowy. Chodzi o algorytmy łączenia i przekazywania danych. Wiedza ma być tajna, by haker o tym nie miał pojęcia.
Doskonały system emisji pieniądza musi być inny niż żydowski. Pieniądz ma się rodzić nie w banku lub mennicy, tylko w miejscu produkowania towaru. Zaś przy sprzedaży towaru terminal ma w odpowiedni sposób anihilować pieniądz, aby jego ilość w systemia była zawsze zgodna z ilością towarów na rynku. Jeśli taka wiedza by się rozwinęła i przyjęła zanim żydowski system bankowy zawładnie światem, to zmiany mogą iść na lepsze. Jak nie, to będzie niewola bezrozumnych ludzi.

Złoto i srebro to jest tylko pieniądz towarowy, który może zawsze istnieć równolegle oprócz pieniądza kreowanego przy wytwarzaniu towaru lub usługi. Co to za problem dać uprawnienia paru gościom w firmie do kreowania wypłat ludziom, co mają odpracowane dniówki. To żaden problem, by terminalem robili ludziom wrzuty forsy na konta. Taki ktoś robi to na podstawie kalkulacji w firmie i to jest jego dupochron. On nie kreuje z powietrza.

Złoto i srebro jest wyśmienitym towarem do tezauryzacji w celach zbierania na emerytury. To likwiduje nadmiar użytkowego towaru na rynku. Do handlu metalami szlachetnymi wystarczy zwykły komis, a nie bank. Giełdy spekulacji akcjami wtedy są niepotrzebne. Firmy mogą same proponować różne lokaty dla ludzi, które się będą same obsługiwały, dzięki umowom i elektronice. Zaś handel akcjami np u notariusza. Żaden żyd nie ma takiej wiedzy o pieniądzu, bo ma jedynie inteligencję pasożyta jaką wszczepił im dawno temu ich bożek i kazał zapisać to w talmudzie.

WZBG

Erwin napisał:

Przyszłość pieniądza należy do bezgotówkowego, niezależnie od tego czy to się komuś podoba, czy nie..

Przyszłość należy do jednostek procentowych ogólnej zdolności procentowej.
Po odebraniu towaru takie jednostki znikają. Przez to te jednostki są jednotransakcyjne. Nie mają wad wielotransakcyjności.

WZBG

WZBG napisał:

Erwin napisał:

Przyszłość pieniądza należy do bezgotówkowego, niezależnie od tego czy to się komuś podoba, czy nie..

Edit.

Przyszłość należy do jednostek procentowych ogólnej zdolności produkcyjnej.
Po odebraniu towaru takie jednostki znikają. Przez to te jednostki są jednotransakcyjne. Nie mają wad wielotransakcyjności.

Erwin

Ten system o skrótowej nazwie takiej samej jak twój nick, który od dawna już starasz się promować jest ułomny, bo polega on na na minimalnej produkcji wynikającej tylko z tego co zdeklarowali na potrzeby sami ludzie. Nie stwarza on komfortu w cywilizacji, jakim jest możliwość dokonywania chwilowych wyborów, na co przeznaczane będą własne pieniądze.
Ponadto wadą systemu WZBG jet to, że nie istnieje środek pieniężny do handlu wtórnego. Czyli handlu towarami używanymi np. sprzedaż swojego domu lub używanego samochodu, który nie pochodzi z rynku towarowego, ale z zasobów osobistej własności. Pieniądz z rynku towarowego może zaś spełniać tę dodatkową funkcję, dopóki przebywa na rynku towarowym.

Czytającym wątek innym użytkownikom pragnę przy okazji wyjaśnić, że z uczestnikiem WZBG odbyłem na prawda2.info długą debatę, w czasie której wyczułem, że promowany przez niego system gospodarczo-pieniężny ma zapach czosnku.
Użytkownik WZBG nie jest twórcą tego projektu, jedynie tylko pracownikiem reklamowym, lub może fascynatem. Na zapytanie moje w tamtej dyskusji o wynalazcę tego projektu nie padło nazwisko, ani nick. Użytkownik WZBG zupełnie podobnie ukrywał go jak ukrywa się twórca bitcoina.

Tamta dyskusja zrobiona aż 4 lata temu zaczyna się tu:
viewtopic.php?t=15631

Zaś w sprawie długiej prośby na temat, kto wymyślił system WZBG, uczestnik WZBG odpowiedział jedynie tak:

"Ze względu na bezpieczeństwo osobiste autorstwo nie może zostać wyłonione."

Tamtą dyskusję świetnie podsumował uczestnik erde, który napisał tak:

Jedynym rozwiązaniem jest zniesienie monopolu na tworzenie pieniądza, czy to takie trudne do pojęcia?

erde powiedział najistotniejszą rzecz, jaką należy dokonać w każdym nowym systemie na początek. Potem można brać się za normalizowanie i projektowanie systemów pieniężnych.

W moim np pierwszym projekcie, pieniądz tworzył społecznie wyłaniany urząd i materialnie odpowiedzialni za to ludzie. W nowym systemie o wiele lepszym jak pierwszy projekt, tworzeniem pieniądza zajmują się wybrani ludzie w firmach i robią to na podstawie bilansu rachunkowego wynikającego z produkcji i wydefiniowanej taryfikatorami robocizny. I takie tworzenie nie ma formy monopolu. W systemie niezależnie od elektronicznego tworzenia pieniądza, zawsze można tłoczyć monety ze złota lub srebra w jednostkach wagowych i może to tworzyć każdy kto chce. Pieniądz towarowy stanowi jedynie uzupełnienie i urozmaicenie pieniądza. Pieniądz towarowy jest podstawą do handlu międzynarodowego.

Światowej władzy bardzo trudno jest wdrożyć usunięcie gotówki, bo ludzie zawsze zrobią sobie alternatywny pieniądz towarowy. Np zapłaty bitcoinem władza nie usunie. No chyba, że twórca bitcoina będzie agentem władzy i go wtedy zniszczy, gdy wysączy on jeszcze ostatnie gotówki i złoto. Ale w stanie wojennym do jakiego dążą, takie coś może się im udać, bo wchodzi wtedy inne prawo i narzędzie terroru na ludzi. Są przydziały żywności i dóbr. Mogą być wtedy np promowane komórki do mobilnych przelewów bankowych, by kupić sobie wodę w supermarkecie, zamiast stać w kolejce na przydział wody rozdawanej na kartki z beczkowozów.

To że stoją wojska natowskie przy granicy Rosji służy jedynie zastraszaniu ludzi, a nie planowaniu wojny międzymocarstwowej. Zaś może być to wojsko użyte na wsparcie do utrzymania porządku w stanie wojennym. Ustawy komorowski zdążył już powdrażać.

Brak u ludzi wiedzy o pieniądzu niszczy im społeczeństwo. Podstawowym błędem ludzi jest pobieranie pożyczek w bankach i wkładanie bankom dużych lokat i depozytów. Ludzie powinni wymyślać sobie inne pieniądze.

WZBG

Na wstępie. Erwin nie tylko krytykuje tu wspominany system. Odnośnie krytyki modelu istniejącej teorii demokracji finansowej.
Zacytuje słowa Jacka Rossakiewicza, który opisywał ten model.

"Erwin, stworzył fałszywy; nadmiernie uproszczony model istniejącej teorii demokracji finansowej . Po prostu nie doczytał lub nie zrozumiał DF do końca" viewpost.php?p=129134

Erwin stawia pytanie problemowe, jak przystało na badania.

Erwin napisał:

Na zapytanie moje w tamtej dyskusji o wynalazcę tego projektu nie padło nazwisko, ani nick. Użytkownik WZBG zupełnie podobnie ukrywał go jak ukrywa się twórca bitcoina.

Brak odpowiedzi na pytanie nie przeszkadza Erwinowi w postawieniu wniosku, czyli jego manipulacje:

Erwin napisał:

Jeśli chodzi o twoje zapytanie jakie mają potrzeby żydowskie koła naukowe z wprowadzeniem takiego systemu wzbg, to powinieneś się domyśleć w tej części mojego tekstu, gdy o tym pisałem.

Tą potrzebą jest zapewnienie swoim talmudycznym pobratymcom realizację ich zadań głównych w przypadku, gdyby czasem wytracono im władzę nad pieniądzem, a ich agenci wcisnęliby wówczas przez ich media ludziom, ich podstępny nowy twór wzbg tylko po to, aby pozbawić ludzi prawa do własności. Oni zaś prowadząc buchalterię towarowo zamówieniową, będą zbierać sobie śmietanę z dóbr produkowanych przez gojów.
Więc ich zadanie główne co do samorealizacji się w pozycji leżkowej z drinkiem w dłoni przez 24h/dzień z przerwami na posuwanie, będzie robione jak dawniej po staremu i z ciągłym jak to się mówi siedzeniu na grzbiecie utrudzonym gojom i wypijania z nich soków życiowych.

viewpost.php?p=179681

Dalej mamy interpretacje Erwina na temat systemu.

Erwin napisał:

Ten system o skrótowej nazwie takiej samej jak twój nick, który od dawna już starasz się promować jest ułomny, bo polega on na na minimalnej produkcji wynikającej tylko z tego co zdeklarowali na potrzeby sami ludzie.

Erwin dopuścił się błędu logicznego.
Skoro ludzie zadeklarowali coś na swoje potrzeby, to produkcja jest taka, jaką zadeklarowali w zamówieniu. A mogą zadeklarować maksymalnie tyle ile można.
W systemie zbierane są informacje o całym zakresie potrzeb ludzi i hierarchii tych potrzeb (preliminarze zapotrzebowania wraz z hierarchią potrzeb).
Sumaryczne potrzeby ludzi przewyższają możliwości ich zaspokojenia.
A ogranicza to ogólny poziom zdolności produkcyjnych (nawet w przypadku pełnego zatrudnienia).
Stąd system może wyprodukować maksymalnie tyle na ile pozwala ogólny poziom zdolności produkcyjnych.
Ogólny poziom zdolności produkcyjnych pozwala zaspokoić część sumarycznych potrzeb ludzkich, tj. potrzeb, które stoją wyżej w sumarycznej hierarchii potrzeb.
Przykładowo z dziesiątek tysięcy produktów i usług, które chcieliby mieć ludzie, tylko część z nich można wyprodukować, aby móc je dostarczyć każdemu potrzebującemu (na własność lub poprzez wynajem).
Zatem nie chodzi tu o jakiś minimalny poziom, a o maksymalny, możliwy poziom produkcji.

Erwin napisał:

Nie stwarza on komfortu w cywilizacji, jakim jest możliwość dokonywania chwilowych wyborów, na co przeznaczane będą własne pieniądze.

Jest zasada najpierw zamówienie, później wytworzenie tego, a na koniec dostarczenie i odbiór zamówionego dobra.
Jedne dobra można wytworzyć i odebrać prawie natychmiast (np. wiele usług, jak m.in. strzyżenie), inne potrzebują nawet sezonu (jak m.in. płody rolne).
Erwin oczekuje, że dysponując banknotem np. 100 zł, będzie miał możliwość zaspokojenia każdej chwilowej potrzeby, a to oznacza, że musiałaby być dostępna ilość towarów, wielokrotnie przewyższająca wartość 100 zł, chociażby np. 1 000 000 zł.
Nawet obecnie, jak Erwin będzie chciał nabyć kręconego loda w środku nocy, to np. w Koluszkach nie znajdzie otwartej budki z lodami. Fryzjer go nie ostrzyże. Nie kupi truskawek tyle ile można w sezonie. Nie pojeździ na koniu, o każdej porze dnia i nocy. Na Erwina nie będzie czekać 1000 szt artykułów łatwo psujących się. Nie wypożyczy czegoś, co inny wypożyczył przed nim.
Ile osób mogłoby chcieć być na zawołanie chwilowych wyborów Erwina? Albo czy Erwin chciałby podlegać chwilowym wyborom innych i po rozpoczęciu czegoś zmieniać to wiele razy?

Erwin napisał:

Ponadto wadą systemu WZBG jet to, że nie istnieje środek pieniężny do handlu wtórnego. Czyli handlu towarami używanymi np. sprzedaż swojego domu lub używanego samochodu, który nie pochodzi z rynku towarowego, ale z zasobów osobistej własności. Pieniądz z rynku towarowego może zaś spełniać tę dodatkową funkcję, dopóki przebywa na rynku towarowym.

To nie wada, a zaleta systemu.
Po co wprowadzać taki środek, który istniałby w wyniku monopolu tworzenia pieniądza?

Erwin napisał:

Tamtą dyskusję świetnie podsumował uczestnik erde, który napisał tak:

Jedynym rozwiązaniem jest zniesienie monopolu na tworzenie pieniądza, czy to takie trudne do pojęcia?

Jest to świetne podsumowanie i tej wypowiedzi.
Chcesz mieć handel wtórny, stwórz sobie pieniądz, bez oczekiwania na systemowy monopol tworzenia pieniądza na ten cel.

Nie okradnie Ciebie bank, którego w tym systemie nie będzie.

Erwin

Teraz wstawiłeś WZBG talmudyczy wywód krok po kroku, że brak monopolu na kreację pieniądza, oraz dokładna i synchronizowana ilość pieniądza w obiegu zgodna z towarami i usługami na rynku, co zapewniają terminale płatnicze z częściową anihilacją pieniądza przy zakupie, to rzecz niewłaściwa i błędna.
Ja nadmieniałem przecież, że system gospodarczy WZBG z preliminarzami (wypisaną listą od każdego na potrzebne mu towary i usługi, oraz posłaną do centrali np wojskowej), to anachronizm. Jednak w sytuacji stanu wojennego, lub trwania wojny bywa przydatny, gdy trwa reglamentacja dóbr.

Gdyby bank centralny wdrożył brak gotówki jak postanowili Bilderbergi i w trakcie trwania np stanu wyjątkowego, gdzie ludzie nie mają nic do gadania, aby móc się sprzeciwić. System WZBG może być uzupełnieniem do rozdawania towarów tym, którzy nie umieli by się posługiwać pieniądzem elektronicznym, aby nie zdechli.

WZBG powiedz lepiej, który to facet lub facetka o zapachu czosnku, zaprojektował ten system, krytykujący pieniądz w ogóle.

WZBG

Erwin napisał:

Teraz wstawiłeś WZBG talmudyczy wywód krok po kroku, że brak monopolu na kreację pieniądza, oraz dokładna i synchronizowana ilość pieniądza w obiegu zgodna z towarami i usługami na rynku, co zapewniają terminale płatnicze z częściową anihilacją pieniądza przy zakupie, to rzecz niewłaściwa i błędna.
Ja nadmieniałem przecież, że system gospodarczy WZBG z preliminarzami (wypisaną listą od każdego na potrzebne mu towary i usługi, oraz posłaną do centrali np wojskowej), to anachronizm. Jednak w sytuacji stanu wojennego, lub trwania wojny bywa przydatny, gdy trwa reglamentacja dóbr.

Twoje insynuacje z "talmudyczne" przeczą nazwie tego forum Smile

Nie znasz systemu, a opisujesz go jak ekspert.

Handel wtórny nie jest częścią systemu.
System poznaje pragnienia ludzi co do nabywania określonych dóbr i produkuje, to co ludzie zamówią w ramach kontraktów zatrudnienia.
Ludzie posługują się "jednostkami procentowymi" w ramach przetargów na zatrudnienie oraz przy ustalaniu kontraktu na zatrudnienie.
Na ich kartach płatniczych widnieje to co maja odebrać. Odbiór dóbr oznacza, że jednostkowe udziały (%) w ogólnej zdolności produkcyjnej zostały zrealizowane.

Erwin napisał:

Gdyby bank centralny wdrożył brak gotówki jak postanowili Bilderbergi i w trakcie trwania np stanu wyjątkowego, gdzie ludzie nie mają nic do gadania, aby móc się sprzeciwić. System WZBG może być uzupełnieniem do rozdawania towarów tym, którzy nie umieli by się posługiwać pieniądzem elektronicznym, aby nie zdechli.

Nie może być uzupełnieniem, bo nie zapewnia towarów tym, którzy nie pracują i nie chcą pracować, a są zdolni do pracy. I system nie może być uzupełnieniem obecnego systemu prywatnej własności środków produkcji, gdyż sam nie przewiduje takiej formy własności środków produkcji.
Pomyliłeś sposób dystrybucji dóbr już wytworzonych z systemem wytwarzania dóbr, którego pierwszą częścią jest poznawanie potrzeb potrzebujących, a ostatnią odebranie zamówionych dóbr.

Erwin napisał:

WZBG powiedz lepiej, który to facet lub facetka o zapachu czosnku, zaprojektował ten system, krytykujący pieniądz w ogóle.

Piszący tu nie przyłoży się do Erwina studiów nad zapachem czosnku

Przypomnę, że w systemie jednostek procentowych nie ma banków, czyli nie okradną one Erwina.
A jak Erwin zechce pracować, to będzie podlegał konkurencji na równi z innymi chętnymi podjęcia pracy.

kyoumass

WZBG napisał:

Ludzie posługują się "jednostkami procentowymi" w ramach przetargów na zatrudnienie oraz przy ustalaniu kontraktu na zatrudnienie.
Na ich kartach płatniczych widnieje to co maja odebrać. Odbiór dóbr oznacza, że jednostkowe udziały (%) w ogólnej zdolności produkcyjnej zostały zrealizowane.

To jest ino dalej pieniądz. Jedne oparte są na parytecie jakiegoś metalu, inne wyrabiane z muszli, innych wartość jest czysto powiernicza. Twój pieniądz oparty jest o pracę. Zmieniasz hierarchie społeczną, lecz wciąż praca jednych jest wartościowsza od innych. Marks w pierwszej części "Kapitału" zauważył, że ta sama praca jest wyceniania inaczej przez ludzi o tych samych możliwościach motorycznych i surowcowych.
Twój system od obecnie istniejące różni się wyłącznie tym, że państwo będzie ustalało wartość "jednostek produkcyjnych" w danej branży. Teraz o tym decyduje wolny rynek dzięki czemu możemy pozwolić sobie na tańsze laptopy dzięki pracy "chińskich dzieci", które sa tańsze od wykwalifikowanych "niebieskich kołnierzy" na Zachodzie. Tzw. komperatywna korzyść. Chiński przemysł ma szansę na podniesienia stopnia technologicznego produkcji, a Zachód ma tanie półprzewodniki.

Cytat:

Pomyliłeś sposób dystrybucji dóbr już wytworzonych z systemem wytwarzania dóbr, którego pierwszą częścią jest poznawanie potrzeb potrzebujących, a ostatnią odebranie zamówionych dóbr.

W mojej opinii poza potrzebami fizjologicznymi i bezpieczeństwa, wszystkie pozostałe są wymogiem cywilizacyjnym. Społeczeństwo technokratyczne będzie wymagało bezwzględnej znajomości programowania i pozostałych dziedzin informacyjnych. Nie da się wdrożyć systemu opartego o twoją dystrybucje dóbr, gdyż nigdy wcześniej nie rozwijaliśmy się tak szybko. 100 lat temu 90% społeczeństwa nie miało prądu. Dzisiaj ponad 1 mld ludzi nie ma prądu (tj. 6/7 ludzkości ma prąd). Obecnie umiejętność prowadzenia pojazdów jest niezbędna do otrzymania pracy, lecz za 20 lat prawdopodobnie w wielu krajach przestanie istnieć zawód "kierowca", gdyż zastąpią go maszyny i oprogramowanie. Ci ludzie będą musieli podnieść stopień swoich kwalifikacji, albo wyjechać i pracować jako kierowca za o wiele mniej niż dotychczas.

Twój system ma sens wyłącznie wówczas gdy gospodarka światowa jest zbilansowana i oparta na zrównoważonym rozwoju. Innymi słowy, zdecydowana większość państw musiałaby być rozwinięta by wprowadzać twoje nowinki. A tak nie jest, długo nie będzie, a w wielu przypadkach nigdy.

Cytat:

Przypomnę, że w systemie jednostek procentowych nie ma banków, czyli nie okradną one Erwina.
A jak Erwin zechce pracować, to będzie podlegał konkurencji na równi z innymi chętnymi podjęcia pracy.

Można zawsze wprowadzić banki na zasadach krajów arabskich, tj. bez lichwy. Nic nie stoi na przeszkodzie poza kulturą.

Co do drugiego stwierdzenia to śmiem twierdzić, że Erwin konkuruje na rynku pracy bez istnienia Twojego systemu. W twoim systemie o zatrudnieniu decyduje jakiś algorytm w ministerstwie, który centralnie zarządza rynkiem pracy. Obecnie o tej pracy decyduje rynek konsumencki. Dużo zasobów się marnuje, lecz gospodarka wolnorynkowa wynalazła "recykling" właśnie w celach odzyskania potrzebnych zasobów do ponownej produkcji dóbr wysokiej jakości. Pamiętaj, ze produkty oznaczone jako "recycled" są zazwyczaj droższe od ich odpowiedników wyprodukowanych z nowych surowców.

Popatrzmy na strukturę wykształcenia w Polsce. Mamy dużo ludzi z dyplomami bez pracy. Ci sami ludzi mogą wyjechać z Polski i pracować w wyuczonym zawodzie zagranicą za mniejsze lub porównywalne pieniądze (mówię tutaj o Ameryce Płd i Azji). Decydują się jednak na wyjazd do krajów wysokorozwiniętych by podejmować się prac poniżej ich kwalifikacji (choć nie rzadko powyżej kompetencji). Żeby to lepiej zobrazować:
W Azji i Ameryce Płd. mieszka kilka milionów potomków Polaków. Polsce grozi kryzys demograficzny. Co można zrobić? Wykształciuchów z Polski wysyłać za państwowe do tych krajów, by w swoich zawodach (nauczyciele, kulturoznawcy, socjologowie itp.) uczyli Polonię języka, kultury oraz przygotowali do życia w Europie. Ci pojadą, podejmą sie prac których "tutejsi" nie chcą dotykać, a koszta wysyłki "ynteligencji" do krajów trzeciego świata zwróci się w podatkach przybyszów...

Co stoi na przeszkodzie? Kultura i cywilizacja. Człowiek zawsze dąży do tego by wchodzić wyżej po drabinach ewolucji i dorobku ludzkiego, niż schodzić niżej i babrać się z plebejuszami, którzy nie zrozumieją "naszej wyższości". Wątpię, by ktokolwiek (poza drumerem) miał chęci babrania się z "pracą u podstaw". To nie okres XIX w. gdzie pozytywizm był obowiązkiem każdego wykształconego.

No, ale się rozpisałem.
Ekonomia ekonomią, lecz kultura, cywilizacja także odciskują piętno na rozumowaniu.

WZBG

kyoumass napisał:

WZBG napisał:

Ludzie posługują się "jednostkami procentowymi" w ramach przetargów na zatrudnienie oraz przy ustalaniu kontraktu na zatrudnienie.
Na ich kartach płatniczych widnieje to co maja odebrać. Odbiór dóbr oznacza, że jednostkowe udziały (%) w ogólnej zdolności produkcyjnej zostały zrealizowane.

To jest ino dalej pieniądz. Jedne oparte są na parytecie jakiegoś metalu, inne wyrabiane z muszli, innych wartość jest czysto powiernicza. Twój pieniądz oparty jest o pracę. Zmieniasz hierarchie społeczną, lecz wciąż praca jednych jest wartościowsza od innych. Marks w pierwszej części "Kapitału" zauważył, że ta sama praca jest wyceniania inaczej przez ludzi o tych samych możliwościach motorycznych i surowcowych.
Twój system od obecnie istniejące różni się wyłącznie tym, że państwo będzie ustalało wartość "jednostek produkcyjnych" w danej branży.

Jednostki procentowe ogólnej zdolności produkcyjnej to udziały procentowe, a ogólna zdolność produkcyjna to czas pracy ludzkiej (50% wagi), ilość surowców żywnościowych (25% wagi) i nieżywnosciowych (25 % wagi).
Jednostki są oparte w 50% o pracę ludzką. Po zastąpieniu pracy ludzkiej przez pracę maszyn zostają pozostałe dwie wagi (2 x po 25%). Poszczególne wagi są mierzalne w jednostkach czasu, i ciężaru - kg. Wagi liczone w kg są skorygowane o dostępność wagową poszczególnych surowców. 3 kg surowca A dostępnego w ilości 3 razy większej od surowca B jest równe 1 kg surowca B.
Wagi dotyczą każdej z branż w takim samym stopniu.

Cytat:

Pomyliłeś sposób dystrybucji dóbr już wytworzonych z systemem wytwarzania dóbr, którego pierwszą częścią jest poznawanie potrzeb potrzebujących, a ostatnią odebranie zamówionych dóbr.

W mojej opinii poza potrzebami fizjologicznymi i bezpieczeństwa, wszystkie pozostałe są wymogiem cywilizacyjnym. Społeczeństwo technokratyczne będzie wymagało bezwzględnej znajomości programowania i pozostałych dziedzin informacyjnych. Nie da się wdrożyć systemu opartego o twoją dystrybucje dóbr, gdyż nigdy wcześniej nie rozwijaliśmy się tak szybko. 100 lat temu 90% społeczeństwa nie miało prądu. Dzisiaj ponad 1 mld ludzi nie ma prądu (tj. 6/7 ludzkości ma prąd). Obecnie umiejętność prowadzenia pojazdów jest niezbędna do otrzymania pracy, lecz za 20 lat prawdopodobnie w wielu krajach przestanie istnieć zawód "kierowca", gdyż zastąpią go maszyny i oprogramowanie. Ci ludzie będą musieli podnieść stopień swoich kwalifikacji, albo wyjechać i pracować jako kierowca za o wiele mniej niż dotychczas.

Twój system ma sens wyłącznie wówczas gdy gospodarka światowa jest zbilansowana i oparta na zrównoważonym rozwoju. Innymi słowy, zdecydowana większość państw musiałaby być rozwinięta by wprowadzać twoje nowinki. A tak nie jest, długo nie będzie, a w wielu przypadkach nigdy.

Z zasady system obejmowałby cały glob, aby uwzględniać całość ziemskich zasobów. Docelowo w systemie nie ma różnicowania terytorialnego, bo nie ma podziału na państwa (brak granic).
Dla systemu bez znaczenia jest to, czy potrzeby są fizjologiczne, bezpieczeństwa czy pozostałe, liczy się ich istnienie i ich hierarchia zaspokajania.
W przyszłości ogół kreują porządek. Jeśli ludzie zgłoszą zapotrzebowanie na A, to z tego może wynikać istnienie potencjalnych zawodów, które wiążą się z wytworzeniem A.
Ludzie w referendum określają liczbę roboczogodzin (tygodniowo czy miesięcznie). Nie widzę przeszkód, aby to było i 2-4 h na dobę, czy 8-16 h na tydzień, przy świadomości uczestników referendum, że w swojej części zmniejsza to wielkość ogólnej zdolności produkcyjnej.

Cytat:

Przypomnę, że w systemie jednostek procentowych nie ma banków, czyli nie okradną one Erwina.
A jak Erwin zechce pracować, to będzie podlegał konkurencji na równi z innymi chętnymi podjęcia pracy.

Można zawsze wprowadzić banki na zasadach krajów arabskich, tj. bez lichwy. Nic nie stoi na przeszkodzie poza kulturą.

Oprocentowanie to tylko jedna z wad, istotniejszą wadą jest wielotrasakcyjność samego środka płatniczego. Prowadzi to do zakłócenia okrężnego obiegu pieniężnego.
System to eliminuje, bo sprowadza obieg do stanu zero-jedynkowego, 1 - stan istnienia zdolności produkcyjnej, 0 - stan po zrealizowaniu się zdolności produkcyjnej (po produkcji i odbiorze dóbr).

Cytat:

Co do drugiego stwierdzenia to śmiem twierdzić, że Erwin konkuruje na rynku pracy bez istnienia Twojego systemu. W twoim systemie o zatrudnieniu decyduje jakiś algorytm w ministerstwie, który centralnie zarządza rynkiem pracy. Obecnie o tej pracy decyduje rynek konsumencki. Dużo zasobów się marnuje, lecz gospodarka wolnorynkowa wynalazła "recykling" właśnie w celach odzyskania potrzebnych zasobów do ponownej produkcji dóbr wysokiej jakości. Pamiętaj, ze produkty oznaczone jako "recycled" są zazwyczaj droższe od ich odpowiedników wyprodukowanych z nowych surowców.

Zatrudnienie wynika z przetargów zatrudnieniowych, a wygrani to ci co zaproponowali najniższe wynagrodzenia z przedziału min-max, określonego w referendum.
Recykling, jak najbardziej przydatny dla systemu, wszak zwiększa ogólną zdolność produkcyjną.

Cytat:

Popatrzmy na strukturę wykształcenia w Polsce. Mamy dużo ludzi z dyplomami bez pracy. Ci sami ludzi mogą wyjechać z Polski i pracować w wyuczonym zawodzie zagranicą za mniejsze lub porównywalne pieniądze (mówię tutaj o Ameryce Płd i Azji). Decydują się jednak na wyjazd do krajów wysokorozwiniętych by podejmować się prac poniżej ich kwalifikacji (choć nie rzadko powyżej kompetencji). Żeby to lepiej zobrazować:
W Azji i Ameryce Płd. mieszka kilka milionów potomków Polaków. Polsce grozi kryzys demograficzny. Co można zrobić? Wykształciuchów z Polski wysyłać za państwowe do tych krajów, by w swoich zawodach (nauczyciele, kulturoznawcy, socjologowie itp.) uczyli Polonię języka, kultury oraz przygotowali do życia w Europie. Ci pojadą, podejmą sie prac których "tutejsi" nie chcą dotykać, a koszta wysyłki "ynteligencji" do krajów trzeciego świata zwróci się w podatkach przybyszów...

Co stoi na przeszkodzie? Kultura i cywilizacja. Człowiek zawsze dąży do tego by wchodzić wyżej po drabinach ewolucji i dorobku ludzkiego, niż schodzić niżej i babrać się z plebejuszami, którzy nie zrozumieją "naszej wyższości". Wątpię, by ktokolwiek (poza drumerem) miał chęci babrania się z "pracą u podstaw". To nie okres XIX w. gdzie pozytywizm był obowiązkiem każdego wykształconego.

No, ale się rozpisałem.
Ekonomia ekonomią, lecz kultura, cywilizacja także odciskują piętno na rozumowaniu.

Kryzys demograficzny ma dwa aspekty: ekonomiczny, narodowy. System zmniejsza wpływ aspektu ekonomicznego, ponieważ jest systemem ekonomicznym.
Edukacja obejmująca każdego na globie to rezultat zaspokajania potrzeb, m.in. bezpieczeństwa. Wytwarzanie dóbr wymaga odpowiednich kwalifikacji - ogólno-kierunkowego wykształcenia.
Mniej osób chętnych na stanowiska pracy związane np z kształceniem ludzi w danych regionach, może przełożyć się na wyższe wynagrodzenie.

kyoumass

WZBG napisał:

Jednostki procentowe ogólnej zdolności produkcyjnej to udziały procentowe, a ogólna zdolność produkcyjna to czas pracy ludzkiej (50% wagi), ilość surowców żywnościowych (25% wagi) i nieżywnosciowych (25 % wagi).
Jednostki są oparte w 50% o pracę ludzką. Po zastąpieniu pracy ludzkiej przez pracę maszyn zostają pozostałe dwie wagi (2 x po 25%). Poszczególne wagi są mierzalne w jednostkach czasu, i ciężaru - kg. Wagi liczone w kg są skorygowane o dostępność wagową poszczególnych surowców. 3 kg surowca A dostępnego w ilości 3 razy większej od surowca B jest równe 1 kg surowca B.
Wagi dotyczą każdej z branż w takim samym stopniu.

Nie będziesz tworzył maszyn, których praca będzie trwała 1h w tygodniu. To jest zmarnowanie surowca, gdyż zużyjesz więcej surowców do stworzenia tych maszyn, niż ich praca jest potrzebna społeczeństwu. Ponadto maszyny trzeba naprawiać, ergo produkować do nich części zamienne. Po X latach trzeba je wymienić, ze względu na niższą produktywność od maszyn nowego modelu.

Wg mnie będzie tutaj zachodzić inflacja proporcjonalnie do zużytych surowców i eksploatacji maszyny. W pewnym momencie produkcja nowych maszyn > od wartości tworzonych przez nich dóbr != nie zbilansuje.

Teraz produkcje się przenosi do krajów biedniejszych. W Twoim systemie opartym o zrównoważony globalny rozwój, będzie to nie lada problem.

Cytat:

Z zasady system obejmowałby cały glob, aby uwzględniać całość ziemskich zasobów. Docelowo w systemie nie ma różnicowania terytorialnego, bo nie ma podziału na państwa (brak granic).
Dla systemu bez znaczenia jest to, czy potrzeby są fizjologiczne, bezpieczeństwa czy pozostałe, liczy się ich istnienie i ich hierarchia zaspokajania.
W przyszłości ogół kreują porządek. Jeśli ludzie zgłoszą zapotrzebowanie na A, to z tego może wynikać istnienie potencjalnych zawodów, które wiążą się z wytworzeniem A.
Ludzie w referendum określają liczbę roboczogodzin (tygodniowo czy miesięcznie). Nie widzę przeszkód, aby to było i 2-4 h na dobę, czy 8-16 h na tydzień, przy świadomości uczestników referendum, że w swojej części zmniejsza to wielkość ogólnej zdolności produkcyjnej.

Ludzie to zwierzęta.
Jeśli większości nie wyjaśnisz potrzeby pracy w danej cywilizacji, to się jej nie podejmą. Cywilizacja wymaga stworzenia rynku pracy, a aby ludzie mieli motywacje do jej podjęcia potrzebna jest warstwa biedoty. Jeśli nigdy nie ujrzysz człowieka żyjącego na granicy egzystencjalnej, to praca traci sens. O ile zaspokoić mogą potrzeby fizjologiczne żrąc ze śmietników, to wyższe potrzebny z drabiny Maslowa sie po prostu pierdolą. Parafrazując pewien tekst, to "pracownik pracuje tylko wówczas gdy w drzwiach miejsca pracy czai się zwolnienie". W systemie komunistycznym nie można było nie pracować. Nawet jeśli robiłeś coś "na czarno", to musiałeś gdzieś być zarejestrowany i pojawić się tam od czasu do czasu. Brak presji utraty pracy miał wpływ na wydajność oraz jej kulturę. Mogłeś przyjść najebany - liczyło się że przyszedłeś.

Cytat:

Oprocentowanie to tylko jedna z wad, istotniejszą wadą jest wielotrasakcyjność samego środka płatniczego. Prowadzi to do zakłócenia okrężnego obiegu pieniężnego.
System to eliminuje, bo sprowadza obieg do stanu zero-jedynkowego, 1 - stan istnienia zdolności produkcyjnej, 0 - stan po zrealizowaniu się zdolności produkcyjnej (po produkcji i odbiorze dóbr).

Nie wiem na czym polegać ma zakłócenie obiegu pieniądza.

Cytat:

Zatrudnienie wynika z przetargów zatrudnieniowych, a wygrani to ci co zaproponowali najniższe wynagrodzenia z przedziału min-max, określonego w referendum.
Recykling, jak najbardziej przydatny dla systemu, wszak zwiększa ogólną zdolność produkcyjną.

Teraz wynika z rynku pracy. Nie widze powodu by wstawiać państwowo widełki zatrudnieniowe. To już było i się nie sprawdzało.