Halo, halo!

moonwalk

Voltar napisał:

Moim zdaniem nie chodzi to o samo słońce ale o cienie.

Po pierwsze: tylna strona lądownika jest doświetlona, nawet na waszych zdjęciach drzewa są całe w cieniu...

Moze zwrociles uwage taki drobniutenki szczegolik, ze drzewa nie rosna na ksiezycu? przyjrzyj sie jeszcze raz, na pewno zauwazysz

Voltar napisał:

Po drugie: cień lądownika jest bardzo krótki, podczas gdy słonce jest nisko nad horyzontem!

Ocenienie dlugosci cienia na "krotki" tylko dlatego, ze kadr sie skonczyl,
to kolejny dowod na wybitny poziom wszechstronej wiedzy i bezblednej logiki u hoaxerow Laughing

Easy_Rider

mooniek napisał:

"Halo" które widzisz nie jest "na Księżycu", tylko powstało w układzie optycznym obiektywu Zeiss BIOGON. Jest to po prostu powiększony obraz dyfrakcyjny Słońca.

Mimo, że nie grałem w okręty na lekcjach fizyki w liceum (a nawet chodziłem na kółko fizyczne), nie bardzo rozumiem, co tutaj miałoby oznaczać określenie "obraz dyfrakcyjny Słońca". Zjawisko "halo" nie ma nic wspólnego z dyfrakcją, lecz załamaniem (w pewnym stopniu również rozproszeniem) fali światła w warunkach ziemskiej atmosfery. Dyfrakcja zachodzi, jeżeli światło przechodzi przez szczeliny porównywalne z długością fali świetlnej i nie bardzo rozumiem, co w tym przypadku miałoby pełnić rolę siatki dyfrakcyjnej - czyżby takowa była założona na aparat? Obiektyw nie może sam pełnić roli siatki dyfrakcyjnej, gdyż w takim przypadku nie mielibyśmy do czynienia z normalnym odwzorowaniem kształtów i barw (pomijam tutaj mającą znaczenie bardziej teoretyczne kwestię bardzo dużych powiększeń w przypadku mikroskopów i teleskopów, gdyż to nie ten temat).

Ale załóżmy nawet, że wewnątrz układu optycznego obiektywu powstaje obraz "halo". I co wtedy się dzieje? Taki obraz nie ma prawa być zarestrowany na negatywie, z tej prostej przyczyny, że aby powstał obraz rzeczywisty, odległość x przedmiotu (którym w tym momencie jest obraz powstały na soczewce) od środka układu optycznego musi spełniać warunek

x > f , gdzie jak wiadomo f - ogniskowa układu optycznego.

Przedmioty znajdujące się w odległości spełniającej warunek

0 < x < f

dają obraz pozorny, który powstaje po tej samej stronie, co przedmiot i jako taki nie może zostać zarejestrowany na negatywie. Na tej samej zasadzie, jeżeli soczewka obiektywu jest porysowana, to na zdjęciu nie zobaczymy tych rys, natomiast skutkuje to ogólnym pogorszeniem wyrazistości konturów obrazu.

Natomiast gdyby uwierzyć w realność omawianego zdjęcia NASA z tym prześwietleniem konstrukcji lądownika oraz tłumaczenia jego obrońców, to nie mielibyśmy prawa obserwować zjawiska zaćmienia Słońca od samego jego początku, lecz dopiero w jego końcowej fazie.

Incognito77

Ladnie przepisujesz podreczniki - szkoda ze ich nie rozumiesz.

Skoro nie grales w nic na fizyce wylicz ile % slonca jest zasloniete:

Bimi

niezłe chmury.
o co chodzi z tym procentem, bo nie skumałem? Razz

Incognito77

Nie o te % chodzi panie bimi Razz

Podobno galazki za malo zaslaniaja aby uzyskac taki efekt - tu mamy slonce zasloniete w ilu % ? Smile

Bimi

aaa.
to ciezko powiedziec bo przez te chmury nic nie widac. zdjecie jest przeswietlone

Easy_Rider

@Incognito77 - zarzucasz mi przepisywanie podręczników, ale niestety pewne zasady fizyki są niezmienne i nie dadzą się kreatywnie interpretować, tak jak chciałbyć to zrobić z tym zaćmieniem Słońca.

Szkoda, że nie zrozumiałeś wyrażonego przeze mnie skrótu myślowego, w związku z czym muszę ci go podać na łopacie:

Jeżeli jest możliwe, że LM nie stanowi przeszkody dla promieni słonecznych, to ta sama zasada powinna działać w przypadku zaćmienia Słońca, no bo czymże te oba przypadki się różnią? Akurat tak się składa, że na przedstawionym zdjęciu zaćmienia jest w przybliżeniu taki sam procent przysłoniętej tarczy słonecznej, jaki powinien być w przypadku LM-a, czyli gdzieś ok. 30% - a jednak Słońce wychodzi przed LM-a, a nie wychodzi przed Księżyc podczas zaćmienia. Czy jest na to jakaś naukowa odpowiedź?

Incognito77

Cytat:

Akurat tak się składa, że na przedstawionym zdjęciu zaćmienia jest w przybliżeniu taki sam procent przysłoniętej tarczy słonecznej, jaki powinien być w przypadku LM-a, czyli gdzieś ok. 30%

Juz mozna zdychac ze smiechu ?? Ty faktycznie nie grales na fizyce - ciebie wogole tam nie bylo...

mooniek

Easy_Rider napisał:

Natomiast gdyby uwierzyć w realność omawianego zdjęcia NASA z tym prześwietleniem konstrukcji lądownika oraz tłumaczenia jego obrońców, to nie mielibyśmy prawa obserwować zjawiska zaćmienia Słońca od samego jego początku, lecz dopiero w jego końcowej fazie.

"Obraz dyfrakcyjny Słońca" tożsamy z obrazem dyfrakcyjnym gwiazdy - to miałem na myśli. Ilustracja niżej:
http://img169.imageshack.us/img169/1157/dyfrakcyjnyobrazgwiazdyjr3.gif

ER, z prostego zagadnienia potrafisz zrobić poważny dylemat i okrasić go matematyczno-fizyczna retoryką. Nie robi to na mnie wrażenia, bo nie widzę sensu debatowania nad zdjęciem, na którym zza konturów LMa świeci Słońce, którego silne światło załamuje się w układzie optycznym obiektywu, tworząc obraz, który w rzeczywistości nie istnieje. Wokół Słońca nie ma sferycznych pierścieni, tworzy je optyka.

Easy_Rider

mooniek napisał:

[...] Wokół Słońca nie ma sferycznych pierścieni, tworzy je optyka.

Na tej samej zasadzie można powiedzieć, że zjawisko tęczy powstaje w ludzkim oku, gdyż powietrze nie przyjmuje różnych barw. Ale nie jest to złudzeniem zmysłów ludzkich, gdyż zjawisko to rejestruje również fotografia.

@Mooniek - pomimo całych pozorów naukowości Twoich wywodów, unikasz jak ognia ścisłej analizy naukowej i logicznej pewnych spraw. Dlatego chciałbym, abyś odpowiedział na następujące pytania:

1. Co zjawisko "halo" ma wspólnego z dyfrakcją? W wyniku dyfrakcji nie powstaje jeden gruby pierścień, lecz cały obraz składa się z ułożonych naprzemian jasnych i ciemnych pierścieni.

2. Gdzie w aparacie fotograficznym powstaje zjawisko dyfrakcji?

3. Dlaczego zjawisko dyfrakcji obrazu, jeżeli w ogóle ma miejsce, miałoby działać tak wybiórczo, że dotyczyłoby tylko samego "słońca", a nie całego kadru zdjęciowego?

Incognito77

Koles - dla mnie calkowita kompromicha z twojej strony bylo juz podanie 30% zacmienia gdy tak naprawde na zdjeciu mamy 99%. Przykladem z tecza tylko potwierdziles moje obawy iz poprostu jestes niepelnosprawny umyslowo. Zacznij sie leczyc czy cus bo naprawde pomiedzy 30% a 99% istnieje wielka przepasc ktorej nie dostrzegasz a to chyba juz o czyms swiadczy.
_________________
http://pl.wikipedia.org/wiki/Obni%C5%BCenie_poziomu_rozwoju_intelektualnego

mooniek

Easy_Rider napisał:

1. Co zjawisko "halo" ma wspólnego z dyfrakcją? W wyniku dyfrakcji nie powstaje jeden gruby pierścień, lecz cały obraz składa się z ułożonych naprzemian jasnych i ciemnych pierścieni.

2. Gdzie w aparacie fotograficznym powstaje zjawisko dyfrakcji?

3. Dlaczego zjawisko dyfrakcji obrazu, jeżeli w ogóle ma miejsce, miałoby działać tak wybiórczo, że dotyczyłoby tylko samego "słońca", a nie całego kadru zdjęciowego?

1. Na zdjęciu o którym mowa nie ma zjawiska "halo"(bo takowe na Księżycu nie występuje), natomiast mamy silnie prześwietlony obraz Słońca z dodatkowymi elementami pierścieniowymi, podobnymi do zjawiska dyfrakcji. W zjawisku dyfrakcji nie ma "ciemnych pierścieni, są tylko minima fali świetlnej, które nie są "ciemniejsze" od tła.
2. Zjawisko uwidocznione na zdjęciu tworzy układ optyczny obiektywu.
3. Rzeczone zjawisko dotyczy wyłącznie Słońca będącego najjaśniejszym, na dodatek silnie prześwietlonym punktowym elementem obrazu, dzięki czemu owe pierścienie tak wyraźnie kontrastują z czarnym tłem.

W odróżnieniu od Ciebie, nie ubieram swych wypowiedzi w pozory "naukowości" i przypinanie mi takich łatek, jest zwykłą złośliwością z Twej strony. Very Happy

Żeby zrozumieć co dane zdjęcie przedstawia, nie potrzeba wytaczać naukowych dogmatów, wystarczy podstawowa wiedza wyniesiona ze szkoły średniej.

kalizantin

w żargonie fotograficznym zwie sie to flarą
http://www.dfv.pl/szkola-podstawy-fotografia.html?id=90

poniżej ciekawy przykład
[img=http://img260.imageshack.us/img260/8632/flarana6.th.jpg]
_________________
Bóg stworzył człowieka, ponieważ rozczarował się małpą. Z dalszych eksperymentów zrezygnował.

— Mark Twain

AQuatro

mooniek napisał:

Na zdjęciu o którym mowa nie ma zjawiska "halo"(bo takowe na Księżycu nie występuje)

To przez niewiadomo ile udowadniacie, że wszystkie aureole świetlne wokół astronautów są efektem halo, a teraz mówisz, że ten efent na księżycu nie występuje ?
Czym są więc te prześwietlenia:
http://history.nasa.gov/alsj/a15/AS15-85-11528HR.jpg
I wszystkie aureole na piasku ?

Bimi

AQuatro napisał:

mooniek napisał:

Na zdjęciu o którym mowa nie ma zjawiska "halo"(bo takowe na Księżycu nie występuje)

To przez niewiadomo ile udowadniacie, że wszystkie aureole świetlne wokół astronautów są efektem halo, a teraz mówisz, że ten efent na księżycu nie występuje ?

typowe

mooniek

AQuatro napisał:

To przez niewiadomo ile udowadniacie, że wszystkie aureole świetlne wokół astronautów są efektem halo, a teraz mówisz, że ten efent na księżycu nie występuje ?
Czym są więc te prześwietlenia:
http://history.nasa.gov/alsj/a15/AS15-85-11528HR.jpg
I wszystkie aureole na piasku ?

Ty sam nadałeś taka nazwę temu zjawisku, więc nie miej do mnie pretensji. Ja znam zjawiska typu halo z obserwacji ziemskich i dotyczą one załamania światła w atmosferze wokół tarczy Słońca i Księżyca, jak choćby te poniżej.
http://www.phys.ncku.edu.tw/~astrolab/mi.....on_big.jpg
http://www.astronomywa.net.au/images/james_a_5.jpg

AQuatro

Ja wogóle nie wiedziałem, że takie zjawisko istnieje.
Wy żeście mnie uświadomili Smile

.
No to wróćmy do początku:
Czym jest w takim razie to zjawisko jeżeli nie efektem halo:
http://www.hq.nasa.gov/alsj/a11/AS11-40-5906HR.jpg
Rozumiem, że tam gdzie centralnie skierowano źródło światła odbija się ono mocniej. Ale skierowano... no właśnie....

mooniek

Reflektory Ci w głowie? Very Happy

Niestety, tylko Słońce może tak równomiernie oświetlić tak wielki obszar. Jego promienie padając centralnie na księżycowy grunt i wracają do oka obserwatora skupione w plamę jaśniejszą od otaczającego terenu. Grunt jest porowaty i zawiera sporą ilość szkliwa. Patrząc na wprost (w osi cienia)widzimy maksymalną ilość światła odbitego. Im dalej w bok, tym mniej promieni trafia do obserwatora, gdyż biegną równolegle, lecz obok obserwatora. Dlatego też, przemieszczając się w bok, obserwator stale widzi aureolę rozproszonego światła wokół swej głowy. Patrząc na drugi cień astronauty obok, aureoli nie widzimy.

http://www.hq.nasa.gov/alsj/a17/AS17-134-20424HR.jpg
http://www.hq.nasa.gov/alsj/a17/AS17-134-20435HR.jpg

AQuatro

mooniek napisał:

Reflektory Ci w głowie?

Na to wychodzi... Tylko taka opcja pozostaje. Smile

Cytat:

Niestety, tylko Słońce może tak równomiernie oświetlić tak wielki obszar.

Zgadza się, ale na księżycu jakoś tego nie robi. Brzegi są ciemniejsze centra jaśniejsze, bywa, że połowa jest ciemniejsza druga jaśniejsza itd.., a gdy to równomierne światło świeci centralnie robi charakterystyczne koła.

Cytat:

Jego promienie padając centralnie na księżycowy grunt i wracają do oka obserwatora skupione w plamę jaśniejszą od otaczającego terenu.

Oczywiście promienie biegną wszędzie. Ale rozumiem, że chodzi ci o to, że największa ilość promieni odbitych wraca teoretycznie w kierunku słońca. Jeżeli staniemy na lini słońce, głowa, głowa cienia, to najwięcej promieni powróci do naszego wzroku. Im dalej będziemy się oddalać na boki od centrum cienia tym bardziej będzie słabło światło.

Tyle że jest mały problem. Ta jasność nie rozchodzi się równomiernie. Silne światło towarzyszy tylko najbliższemu otoczeniu cienia, a już dalej jest takie jak całości gruntu.
Gdyby cień faktycznie robiło słońce to powinno rozchodzić się płynnie po całym widocznym obszarze...

mooniek

AQuatro napisał:

Oczywiście promienie biegną wszędzie. Ale rozumiem, że chodzi ci o to, że największa ilość promieni odbitych wraca teoretycznie w kierunku słońca. Jeżeli staniemy na lini słońce, głowa, głowa cienia, to najwięcej promieni powróci do naszego wzroku. Im dalej będziemy się oddalać na boki od centrum cienia tym bardziej będzie słabło światło.

Tyle że jest mały problem. Ta jasność nie rozchodzi się równomiernie. Silne światło towarzyszy tylko najbliższemu otoczeniu cienia, a już dalej jest takie jak całości gruntu.
Gdyby cień faktycznie robiło słońce to powinno rozchodzić się płynnie po całym widocznym obszarze...

Zróżnicowanie jasności krajobrazu wynika z niskiej wysokości Słońca nad horyzontem (10 stopni) oraz dodatkowo spowodowane jest nierównościami terenu. W miarę podnoszenia się Słońca, teren jest bardziej równomiernie oświetlony, nierówności przestają być zauważalne. Porównaj na przykład zdjęcia z Apollo 12 i z Apollo 16.

Incognito77

AQuatro napisał:

mooniek napisał:

Reflektory Ci w głowie?

Na to wychodzi... Tylko taka opcja pozostaje. Smile

Tylko taka opcje jest w stanie przyjac czlowiek o niskim poziomie wiedzy w dodatku majacy problemy z jej przyswajaniem. Normalny czlowiek wklepalby w google/wiki/encyklopedii online slowo 'halo' i szukal z czym sie to je ale nie hoaxer - dla niego kazda rzecz o ktorej nie wie nie istnieje.

Smialo moge postawic wniosek oparty na obserwacjach i poparty wieloma dowodami iz 'hoaxerzy' stanowia grupe najmniej inteligennych osob na Ziemi.
_________________
http://pl.wikipedia.org/wiki/Obni%C5%BCenie_poziomu_rozwoju_intelektualnego

Bimi

Incognito77 napisał:

Smialo moge postawic wniosek oparty na obserwacjach i poparty wieloma dowodami iz 'hoaxerzy' stanowia grupe najmniej inteligennych osob na Ziemi.

viewtopic.php?t=1856

Przynajmniej nie unikamy odpowiedzi na proste pytania Smile

mooniek

No to odpowiedzcie sobie na nie. Smile

Bimi

myślę, że A. a ty?