Niewolnik rytmu

M. Jachowicz

W kontekście ostatnich spekulacji na temat Michaela Jacksona - króla popu, pytany jestem niekiedy, jak chyba każdy, co sądzę na jego temat. Oczywiście nie jestem jasnowidzem i podobnie jak większość śmiertelników nie jestem w stanie określić, czy Jaco zmarł śmiercią naturalną, czy też się czegoś naćpał, albo czy też, został zamordowany.

Jackson i jego muzyka cieszą się ogromną popularnością, co można jedynie porównać z królem Rock' n' Rolla. Nieszczęśliwe życie jednego i drugiego pozwala na szukanie paraleli. Zarówno Elvis jak i Jaco byli oklaskiwani przez publiczność i tak samo obaj czuli się samotnie. W sumie można powiedzieć, że obaj królowie są syndromem naszych czasów. Okazuje się że „cysorz” wcale nie ma tak klawego życia. Jackson od dzieciństwa występował na scenie. Lata 80-te to szczyt jego kariery, kiedy to zbił kasę i popularność. Później geniusz go opuścił, a hulaszcze życie spowodowało, że opuścił go również kapitał. Na koniec pozostało jedynie nazwisko.

W historii ludzkości pojawiło się wielu genialnych muzyków. Wielu z nich umarło w zapomnieniu, a jeszcze więcej nie doczekało się sławy. Co spowodowało, że właśnie Jackson cały czas okryty był sławą i chwałą? Pewnie musiał w jakiś sposób odzwierciedlać epokę, skoro tylu fanów potrafiło się z nim identyfikować. Co takiego zrobił Jaco, że miał aż tylu fanów?

Dość dawno temu w jednym ze swych telewizyjnych wywiadów Jackson określił siebie jako niewolnika rytmu (slave of the rhythm). Istotnie od najmłodszych lat musiał podskakiwać w rytm melodii, którą mu ktoś zagrał, a później, którą sam skomponował. Ta wypowiedź wydaje mi się bardzo celna i być może wyjaśnia zagadkę jego popularności. Od przedszkola, a niekiedy już nawet od żłobka zmuszani jesteśmy do podskakiwania w rytm melodii, którą nam ktoś zagra. Stajemy się jakby psami Pawłowa, z wyrobionymi odruchami. Kiedy Jackson określa siebie samego jako niewolnika rytmu, to przypuszczam, że większość fanów czuje bluesa. Przy czym Jackson w wieku dojrzałym mógł sobie pozwolić na podskoki w rytm własnej muzyki, którą sam skomponował, podczas gdy większość śmiertelników zmuszana jest do podskoków w rytm melodii, którą skomponowali inni.

Jackson był wprawdzie niewolnikiem, ale własnego rytmu, natomiast cała rzesza pozostaje niewolnikami cudzego rytmu i podskakują zgodnie z melodią skomponowaną przez innych. I to jest właśnie ta drobna różnica pomiędzy królem a poddanym i to nie tylko w świecie muzyki.

Maciej Jachowicz

Wersja do druku

iaro

Niestety tekst bardzo trafny.
Mam podobne odczucia. Jesteśmy od małego zmuszani do wbijania się w narzucone ramy i schematy- swoisty "rytm". W dzieciństwie są to rytmy narzucone przez rodziców, opiekunów, później przez nauczycieli, a jeszcze później przez pracodawców.
Pytanie tylko- co dalej. U Jacksona niewola była ceną za sukces. Czy nasza "niewola" nie jest przypadkiem ceną za rozwój cywilizacyjny?
_________________
Systemu nie można niszczyć, trzeba go reformować.

Ordel

"Happiness In Slavery"

slave screams he thinks he knows what he wants
slave screams thinks he has something to say
slave screams he hears but doesn't want to listen
slave screams he's being beat into submission

don't open your eyes you won't like what you see
the devils of truth steal the souls of the free
don't open your eyes take it from me
I have found
you can find
happiness in slavery

slave screams he spends his life learning conformity
slave screams he claims he has his own identity
slave screams he's going to cause the system to fall
slave screams but he's glad to be chained to that wall

don't open your eyes you won't like what you see
the blind have been blessed with security
don't open your eyes take it from me
I have found
you can find
happiness in slavery

I don't know what I am I don't know where I've been
human junk just words and so much skin
stick my hands through the cage of this endless routine
just some flesh caught in this big broken machine

Jedni są zmuszani inni nie , jedni mają fajnych rodziców ( mniejszość ) inny nie mają ( większość ).
Wszystko zależy od wychowania , tak i króla jak i ludu.
MJ był tak naprawdę produktem , który miał zaspokoić potrzeby ludu . W obecnej chwili wysyp produktów zalał rynek muzyczny i trudno oddzielić ich od prawdziwych artystów.
Tu chodzi tylko o kase , nie ma zmiłuj . A tam gdzie chodzi tylko o kase panuje spustoszenie i zagłada .
_________________
https://www.youtube.com/watch?v=0K4J90s1A2M