Wysłany: 16:13, 10 Sie '09
Temat postu: likwidacja planete w upc
...od kilku dni w sieci telewizji analogowej UPC znieśli kanał PLANETE i zastąpili go DOMO... słaba zamiana, i straciłem z całej oferty jeden z ciekawszych kanałów... ((
Wysłany: 16:27, 10 Sie '09
Temat postu: Re: likwidacja planete w upc
GOLDTRIP napisał:
...od kilku dni w sieci telewizji analogowej UPC znieśli kanał PLANETE i zastąpili go DOMO... słaba zamiana, i straciłem z całej oferty jeden z ciekawszych kanałów... ((
TED to skrót od Technology, Entertainment, Design (Technologia, Rozrywka, Design). Pod taką właśnie nazwą rokrocznie odbywa się konferencja, na której najbardziej wpływowi ludzie świata omawiają idee warte propagowania.
Konferencje TED odbywają się cyklicznie od 1990 roku, a ostatnimi czasy organizowane są pod egidą organizacji non-profit The Sapling Foundation. Myślą przewodnią tego wydarzenia jest zgromadzenie w jednym miejscu najbardziej wpływowych osób na Ziemi, związanych z różnymi dziedzinami życia publicznego i dzielenie się ideami mogącymi zmienić świat w pozytywny sposób. Ceniony magazyn popularnonaukowy Wired obwołał konferencję "najgorętszym zgromadzeniem na świecie".
Edycja TED z roku 2006 była pierwszą, na którą zaproszono osoby z zewnątrz. Skorzystali na tym twórcy filmu "To my tworzymy przyszłość", którzy udokumentowali czterodniowy mityng najbłyskotliwszych umysłów globu, w którym brał udział m.in. prezes Google i twórcy serialu "Simpsonowie", i na który wstęp kosztował ponad 4 000 USD.
Jednym z reżyserów filmu i zarazem przewodnikiem po konferencji jest popularna aktorka Daphne Zuniga. To za sprawą jej wysiłków zostały udokumentowane wystąpienia czołowych postaci świata polityki, kultury i nauki, m.in. byłego wiceprezydenta USA i laureata Pokojowej Nagrody Nobla Ala Gore'a, ekolog Majory Carter, muzyka Petera Gabriela, inżyniera astronautyki Burta Rutana, autora literackich bestsellerów Ricka Warrena, fotografa Gregory'ego Colberta i antropolog Heen Fischer. Twórcy sfilmowali także kulisy całego przedsięwzięcia, a nawet przyjęcia odbywające się każdego dnia po zakończeniu obrad.
"To my tworzymy przyszłość" to niezwykła podróż do centrum progresywnych rozwiązań, kuźni nowoczesnych idei i inkubatora koncepcji, które w najbliższej przyszłości będą wpływać na życie wszystkich ludzi na świecie. Jak konstatuje sama reżyser filmu, konferencja TED w ujęciu obiektywu jej kamery jawi się jako katalizator nieograniczonego potencjału. Potencjału niezbędnego do wprowadzania zmian w świecie.
Zdążyłem przechwycić jedynie 26 ostatnich minut tego filmu - zbyt późno zorientowałem się, że uczestniczy w tej konferencji spora grupa Iluminatów.
Jeśli chodzi o film "Ziemia z Nieba", to muszę stwierdzić, że nie ma on sobie równych - jest bezkonkurencyjny w dziedzinie zwrócenia uwagi ludzi na przyczyny śmierci naszej Ziemi.
Pozostały mi jeszcze dwa ostatnie odcinki do przechwycenia. Większość pociąłem i zachomikowałem do wglądu tutaj=> http://skocz.eu/4ff83f
Wysłany: 11:28, 18 Sie '09
Temat postu: Re: likwidacja planete w upc
GOLDTRIP napisał:
...od kilku dni w sieci telewizji analogowej UPC znieśli kanał PLANETE i zastąpili go DOMO... słaba zamiana, i straciłem z całej oferty jeden z ciekawszych kanałów... :(((
Narastający konflikt między rządem czechosłowackim, chcącym przeprowadzić reformy, a Kremlem doprowadził do tego, że 21 sierpnia 1968 roku doszło do największej operacji militarnej od czasów II wojny światowej.
Wojska Układu Warszawskiego najechały Czechosłowację z armią 460 000 żołnierzy i wyposażone w 7 000 czołgów. Ten akt militarny spowodował, że krótki okres społecznej i politycznej wolności w tym kraju skończył się szybko. Film w chronologiczny sposób przedstawia wydarzenia przed i po inwazji, które przeszły do historii jak Praska Wiosna. Nacisk jest położony na specjalną rolę NRD jako agitatora przeciwko reformom w Czechosłowacji, oraz na kruchą równowagę pomiędzy USA, Związkiem Radzieckim a Chinami. Dokument ukazuje także Praską Wiosnę jako dramat ludzki: wydarzenia te nie nastąpiły w wyniku polityki i rządowych decyzji, lecz były bardziej przebudzeniem, wspólną akcją całego społeczeństwa, którego nadzieje zostały rozbudzone po latach opresji. Materiały archiwalne, wywiady z naocznymi świadkami i inscenizacje pokazują, w jak bohaterski i pomysłowy sposób Czesi odpierali atak najeźdźców - m.in. przestawiając znaki drogowe w złym kierunku, by zmylić wojska okupantów. Praska Wiosna jednak i tak została stłumiona. Skutkiem było zaostrzenie cenzury, uchwalenie aktów prawnych, na mocy których zwalczano opozycję oraz pogrążenie się społeczeństwa w politycznym letargu na następne 20 lat.
"Wielkie marzenia Arabów" to opowieść o współczesnym świecie arabskim. Opowieść o prawdziwym źródle gniewu na Zachód i krytycznym spojrzeniu na politykę Izraela, o historii nigdy nie zaspokojonego głodu wiedzy i pogoni za utopijną ideą zjednoczonej Arabii.
Pochodzący z Syrii holenderski filmowiec Maher Al Sabbagh miał dość jednowymiarowego sposobu przedstawiania Arabów w mediach. Postanowił sprzeciwić się tej stereotypizacji, kręcąc dokument - opowieść o współczesnym Bliskim Wschodzie. Znający arabską kulturę, ale wyposażony w typowo zachodnie poczucie indywidualizmu, reżyser wykorzystał wywiady z napotkanymi w całym świecie Arabami, aby przedstawić obraz ich społeczeństwa z zupełnie nowej perspektywy. Dla widzów swojego filmu, jak i dla siebie samego, odkrył na nowo i bogate kulturowe dziedzictwo Arabów i niektóre ciemne strony ich historii, których próżno szukać w podręcznikach. W efekcie powstał obraz, który nie tyle otwiera oczy, co sprawia, że zwracają się one w innym kierunku.
Właśnie dostałem maila z UPC z informacją wyjaśniejącą:
Szanowni Państwo,
Informujemy, że z dniem 28 lipca oferta programowa Pakietu Pełnego telewizji analogowej UPC została wzbogacona o 2 nowe kanały: Domo oraz Galeria UPC. Ze względu na ograniczenia techniczne usługi analogowej, kanał Planete został usunięty z oferty programowej Pakietu Pełnego i jest dostępny w ramach oferty Telewizji Cyfrowej UPC. W związku z powyższą zmianą, przysługuje Państwu prawo wypowiedzenia umowy abonenckiej w zakresie pakietu telewizji analogowej, nie później, niż w ciągu 14 dni od daty otrzymania niniejszego powiadomienia.
Łączę wyrazy szacunku,
Ewa Wesoły
Dyrektor Ogólnopolskiego Biura Obsługi Klientów
Najzabawniejsze, najbardziej szalone, dramatyczne, poruszające i oryginalne reklamy świata.
Twórcy serii przedstawiają najbardziej interesujące reklamy świata. Każdy z odcinków to inny temat, m.in.: rodzina, muzyka rockowa, film, sport, rozpieszczone dzieci, musicale, science fiction czy moda. Specjaliści wyjaśniają przesłanie poszczególnych reklam, tłumaczą różnice w ich odbiorze, wynikające z istnienia różnych kultur oraz zwracają uwagę na dostosowanie przekazu reklamowego do charakteru konsumentów. Seria ta pomoże zrozumieć reklamę, będącą stałym czynnikiem współczesnego świata.
Historia cywilizacji opowiedziana z perspektywy miski klusek!
Makaron cieszy się popularnością na całym niemal świecie. Kto jednak jako pierwszy przyrządził ten kulinarny przebój? Dlaczego przygotowuje się go w takiej, a nie innej formie? Czemu w Europie kojarzony jest głównie z Włochami? Twórcy cyklu dokumentalnego nie tylko odpowiedzieli na te pytania, ale i w fascynujący sposób zrekonstruowali dzieje makaronu, który codziennie trafia na talerze milionów ludzi.
Okazuje się, że najstarszym odnalezionym przez archeologów produktem żywieniowym jest właśnie makaron. Znaleziska w neolitycznej wiosce nad brzegami Żółtej Rzeki w Chinach potwierdzają, że był on już przyrządzany przed 4 000 latami! Legenda mówi, że do Europy sprowadził ów przysmak Marco Polo, ale według niektórych świadectw już wiele wieków wcześniej był znany starożytnym Rzymianom. Jedno jest pewne - na tyle zadomowił się w Italii, że dziś kuchnia włoska rozróżnia blisko sto jego rodzajów.
Zrealizowany przez telewizję koreańską serial śledzi kręte drogi, jakie popularne kluski przebyły w ciągu ostatnich kilku tysięcy lat. Makaron okazuje się bowiem bardzo ważnym elementem kultury kulinarnej i wywarł niepodważalny wpływ na sposób odżywiania się ludzkości. Twórcy "Makaronowego szlaku" przemierzyli cały świat - trafili m.in. do Chin, Uzbekistanu, Butanu, Turcji, Włoch, podglądając kulinarne zwyczaje miejscowych. Przedstawiają niezwykły związek makaronu ze słynnym Jedwabnym Szlakiem, przyglądają się pośmiertnej uczcie egipskiej mumii, oraz pomagają zrozumieć, dlaczego ten popularny produkt z mąki nazywany jest niekiedy pierwszym fast foodem w dziejach świata.
cos godnego polecenia, szkoda tylko że trzeba czekać do 14 października
FALLEN IDOL: THE YURI GAGARIN CONSPIRACY
film dokumentalny
USA, 2009, 88 min.
reżyseria: Denny Hooten, Sam Oldham
Po dekadach wyczerpujących badań i wydanym ponad milionie dolarów grupa filmowców - detektywów przedstawia szokujące dowody, że Jurij Gagarin nie był pierwszym człowiekiem w kosmosie.
Film jednoznacznie potwierdza obecność innego przed Gagarinem kosmonauty na orbicie okołoziemskiej, którego samolot rozbił się w Chinach. Lot był ukrywany przed światem przez 50 lat i wymazany z kart historii przez rząd sowiecki i KGB, lecz agenci CIA wytropili go i nagrali. Reżyserzy na dodatek twierdzą, że choroba psychiczna i alkoholizm Gagarina wynikały z faktu, iż wiedział, że nie był pierwszym człowiekiem w kosmosie, że nie zasługuje na bycie bohaterem narodowym ZSRR i Order Lenina. Twórcy udowadniają, że został zamordowany z zimną krwią przez KGB i spalony w sfingowanym wypadku samolotowym siedem lat po owym sławnym locie 12 kwietnia 1961 roku. Jego ciało nigdy nie zostało odnalezione, a miejsce, gdzie przebywa żywy lub martwy, jest nadal tajemnicą pomimo ogólnonarodowego pogrzebu z pompą i honorami i milionów świadków, którzy wiedzieli, że jego "prochy" spoczęły przed kremlowskim murem.
Super Size Me" było ciekawym dokumentem, ale to kompletna bujda" - twierdzi amerykański komik Tom Naughton. W odpowiedzi na głośny film Morgana Spurlocka postanowił przeprowadzić własny eksperyment, aby udowodnić zgoła inną tezę: można odżywiać się fast foodem i zachować sprawność fizyczną, a nawet schudnąć.
Pięć lat temu Morgan Spurlock zrealizował dokument o skutkach codziennego stołowania się w barach McDonalds. Miesięczną dietę opartą na hamburgerach i coca-coli przypłacił nadwagą i problemami ze zdrowiem, ale jego film "Super Size Me" zyskał ogromną popularność i nominację do Oscara.
Wśród fanów dzieła Spurlocka zabrakło Toma Naughtona, komika, który niegdyś zajmował się pisaniem książek poświęconych zdrowemu życiu. "Przecież każdy, kto spożywa codziennie pięćset tysięcy kalorii utyje i podupadnie na zdrowiu, nie ważne co je" - przekonywał Naughton, uznając "Super Size Me" za manipulację. Postanowił zrealizować zbliżony eksperyment - przez trzydzieści dni odżywiał się tłustymi i słodkimi produktami, nie żałując sobie steków, hamburgerów, frytek, smażonego kurczaka i napojów gazowanych. Swój stan psychofizyczny konsultował z lekarzem. Wynik niecodziennego doświadczenia zadziwić może wielu (tak jak zaszokował osobistego internistę Naughtona), ponieważ twórca filmu zdołał zachować wzorcową formę, łamiąc wszystkie utarte reguły właściwego żywienia.
Parodiując "Super Size Me" i testując na własnym ciele wpływ tłustego jadła, Naughton postawił wiele kontrowersyjnych tez. Komik przekonany jest, że rozmiary epidemii otyłości w Ameryce są wyolbrzymione, ludzie z nadwagą przeciętnie żyją dłużej niż szczupli, niski cholesterol jest szkodliwy dla zdrowia (powoduje zawały i rozwój nowotworów), dieta niskotłuszczowa prowadzi do depresji, a nawet cukrzycy, nasycone tłuszcze są mniej szkodliwe dla serca niż przetworzone oleje roślinne itd. Szukając potwierdzenia tych niecodziennych poglądów, reżyser rozmawiał ze specjalistami: lekarzami, ekspertami żywienia i naukowcami. Przede wszystkim jednak folgował własnemu apetytowi, przekonany, iż kluczem do uniknięcia otyłości i zachowania pełnej sprawności jest rozsądek w prowadzeniu diety.
"Grubsi nie głupsi" to zapis osobliwego eksperymentu Toma Naughtona, a zarazem dowcipna i bardzo kontrowersyjna polemika z obowiązującymi powszechnie poglądami na zdrowe odżywianie.
najbliższe emisje
24.10, so, godz. 22.45
31.10, so, godz. 23.55
8.11, ni, godz. 22.40
Film o przyczynach i skutkach molestowania seksualnego dzieci przez członków rodziny.
Skąd się bierze pedofilia i czy jest jakikolwiek skuteczny sposób, by walczyć z tym rodzajem przemocy? Dlaczego niektórzy czują pociąg seksualny do nieletnich oraz jak ich zachowanie wpływa na funkcjonowanie rodziny i społeczności, w której mieszkają? O tym mówią mężczyźni, który dopuścili się pedofilii wobec swoich dzieci. Film w reżyserii Edwarda Blackoffa ułatwia zrozumienie tego trudnego zagadnienia w sposób racjonalny. Mówi on, że pedofilia, przez to że jest tematem tabu, ułatwia pedofilom popełnianie przestępstw. Społeczeństwo nie rozmawia o problemie otwarcie, rodzice nie są edukowani, a ofiary zostają pozostawione w winie, wstydzie i poczuciu, że same są sobie winne.
W filmie pokazano prowadzone przez wyspecjalizowanych psychologów sesje terapeutyczne z pedofilami, którzy nie radzą sobie ze sobą. Czy jest dla nich nadzieja, aby zostać wyleczonymi? Przed kamerą wypowiadają się pedofile, policjanci, rodziny ofiar i przestępców, psycholodzy oraz zwykli ludzie na ulicy. Każdy ma swój punkt widzenia. Niektórzy nie wierzą, że uda się wyleczyć pedofilów, ale wszyscy mówią, że nie powinniśmy przestawać w szukaniu najlepszego sposobu, by chronić dzieci.
Czy jesteśmy w stanie poświęcić wygodny styl życia dla ratowania planety? Ile możemy zrobić sami, nie zrzucając odpowiedzialności na innych? - te pytania stawia sobie autor "Recepty na klęskę" John Webster.
Nie chcąc być gołosłownym, przeprowadza desperacką naradę z najbliższymi i podejmuje decyzję, że przez rok on i jego rodzina będą stosować dietę z niską zawartością dwutlenku węgla. Film jest dokumentalnym zapisem przebiegu tego eksperymentu. Na początek Websterowie eliminują ze swego życia ropę naftową i jej pochodne. Koniec z samochodem i plastikiem - obwieszcza zapalony do pomysłu ojciec. Rodzina przechodzi na transport publiczny, zamiast auta korzysta z autobusu (taksówka to jednorazowy kompromis), zamiast trujących atmosferę samolotów wybiera kolej. W odstawkę idzie tym samym wygoda i komfort. Nie trzeba długo czekać na emocjonalne skutki nowego sposobu życia. Rodzinne szczęście zostaje rzucone na szalę - znika sielanka, gromadzą się chmury. Dorośli wszczynają utarczki: o używanie plastikowych torebek, o stosowanie pasty do zębów potajemnie kupowanej dla dzieci przez żonę Johna (preparatu z soli i sody nie są w stanie używać), o skalę całego przedsięwzięcia. Autor filmu w bardzo uczciwy sposób przekazuje prawdę na temat rodzinnego eksperymentu, pokazując, jak wysoka bywa cena zmiany stylu życia. On sam z czasem zaczyna przypominać inkwizytora polującego na czarownice, a jego rodzina powoli schodzi do podziemia.
Oczywiście eksperyment ma też dobre strony. Nowa "dieta" naprawdę służy otoczeniu (emisja gazów cieplarnianych zmniejsza się o połowę). Wraz ze zniknięciem wyręczających ze wszystkiego maszyn w życiu Websterów pojawia się też zupełnie nowa wartość - wspólnie spędzany czas i bliskość, o której istnieniu zapomnieli.
Film zdobył Specjalne Wyróżnienie dla Najlepszego Filmu Dokumentalnego na Nordisk Panorama 2008 w Szwecji, był pokazywany na DOK Leipzig 2008, Aarhus Filmfestival 2009 w Danii i na 6. Festiwalu filmowym PLANETE DOC REVIEW.
23.01, so, godz. 22.35
30.01, so, godz. 23.20
7.02, ni, godz. 18.35
W styczniu 2004 roku iracki dziennik Al Mada wywołał poruszenie na całym świecie, publikując listę osób i przedsiębiorstw z całego świata, które w połowie lat 90-tych zanotowały niebotyczne zyski na wielkim szwindlu przeprowadzonym w porozumieniu z reżimem Saddama Husajna i urzędnikami ONZ. Rewelacje te były tym bardziej szokujące, że do afery doszło pod płaszczykiem programu pomocy humanitarnej dla ekonomicznie wyniszczonego przez embarga Irakowi.
W aferze uczestniczyły koncerny z 30 krajów, które w ramach zainicjowanego przez ONZ programu "Oil for Food" miały zapewnić Irakowi dostęp do żywności i lekarstw w zamian za możliwość obrotu iracką ropą. Oficjalnie sprzedano im surowiec o łącznej wartości 64 miliardów dolarów. Jak donosi jednak Al Mada, połowa kontrahentów prowadziła transakcje nielegalnie. Jednocześnie ponad trzy tysiące firm sprzedało ONZ towary z przeznaczeniem na pomoc humanitarną dla Iraku, a ogromna większość z nich płaciła łapówki urzędnikom organizacji! W rezultacie miliardy dolarów trafiły pokątnie do kas zamieszanych w aferę przedsiębiorstw, a niemałą sumę zagarnęła dla siebie także rodzina Saddama Husajna. Korupcyjny system stworzony przy okazji tego szwindlu rozciągał się od Dubaju, przez Genewę po Nowy Jork. Gdy zachodnie media pojęły ogrom nadużyć, uniosły się oburzeniem na "największy skandal w historii". Nie minęło jednak wiele czasu, a o sprawie wszyscy zapomnieli. Tak jakby nigdy się nie wydarzyła.
Początek filmu jest enigmatyczny: chaotyczne, początkowo niezrozumiałe migawki z kamer dozoru domowego pokazują włamanie, szarpaninę i nagich ludzi biegających w popłochu po mieszkaniu. Później okazuje się, że stan psychiczny, w jakim znalazł się główny bohater dokumentu, Arend der Horst, wydaje się bliski chaosowi zarejestrowanemu przez kamery ochrony.
Arend to 62-letni kokainista, od 30 lat na haju. Dużo czasu spędza w Internecie, tropi różne spiski, szuka wyjaśnień i znajduje zaskakujące odpowiedzi. Właśnie teraz, jego zdaniem, trwa zakrojona na szeroką skalę akcja tajnych służb wymierzona w obywateli. Wszyscy są podsłuchiwani i śledzeni. Gdy myślimy, że wiemy już, co jest w tym filmie paranoją, na ekranie pojawiają się "zdrowi" obywatele - adwokat i dziennikarz - którzy potwierdzają obawy wystraszonego bohatera. Cała trójka wydobywa na światło dzienne jeszcze jedną tajemnicę. Do 1945 roku Holandia była największym na świecie producentem kokainy. Mężczyźni spotykają się w pozostałościach fabryki, rozmawiają o obecnej wojnie kokainowej, która jest ich zdaniem tylko przykrywką w wojnie o ropę i rozważają możliwości ożywienia produkcji i obrotu na zasadach Fair Trade...
Autorka jednak nie przesądza o tym, kto w całym zamieszaniu powinien być uważany za normalnego. A największą wartością filmu wydaje się być empatia, z którą Groenendaal podchodzi do głównego bohatera.
http://www.planete.pl/dokument-holenderska-fabryka-kokainy_27610
Wojny w Iraku są trzy. Jedna toczy się na irackich ulicach i w wioskach, w chaosie i pogardzie dla ludzi i narodu. Giną w niej dzieci, kobiety, a ogromny dorobek kraju zamienia się w pył. Druga wojna toczy się w klimatyzowanych biurach w Waszyngtonie, gdzie wysocy rangą urzędnicy podejmują decyzje, które zmieniają los setek tysięcy ludzi. Trzecią wojnę znamy powierzchownie z mediów, w których stale powtarzanych jest kilkadziesiąt podobnych obrazków. Ta wojna w zasadzie nie istnieje.
Z ponad dwustu godzin materiału zdjęciowego z USA i Iraku, z kilkudziesięciu wywiadów z najlepiej zorientowanymi byłymi urzędnikami i oficerami amerykańskimi reżyser Charles Ferguson próbuje odtworzyć historię upadku Bagdadu w kwietniu 2003 roku i zrozumieć przyczyny irackiego kryzysu, który po kilku latach zdaje się nie mieć końca. Z wywiadów wyłania się przerażający obraz: strategiczne decyzje podejmowane były w sekrecie przez kilku ludzi, którzy nigdy nie byli w Iraku i nie znają się na problematyce Bliskiego Wschodu. Brzemienna w skutkach, tragiczna decyzja o demobilizacji i rozwiązaniu irackiej armii została podjęta w Waszyngtonie przez wysokiego urzędnika w drugim tygodniu jego pracy, bez konsultacji ze specjalistami, wojskiem i okupacyjnymi władzami w Iraku.
Film z jednej strony demaskuje ignorancję i bezmyślność urzędniczego aparatu Busha, z drugiej ujawnia jego wyjątkowy cynizm. Na oczach przerażonych Irakijczyków ich dorobek kulturowy i cywilizacyjny jest systematycznie niszczony, gdyż jedyną instytucją, która doczekała się zapowiedzianej przez Armię Stanów Zjednoczonych ochrony jest ministerstwo odpowiedzialne za przemysł paliwowy. Największym przegranym irackiej wojny jest naród, który mamiony pięknie brzmiącymi hasłami i obietnicami uwierzył w lepsze amerykańskie jutro. Zamiast tego doczekał się wojny domowej, chaosu, masowych zabójstw i porwań.
Zasłużenie nominowany do Oscara w 2008 roku "Chmury nad Bagdadem" to przejmujący dokument o prawdziwym obliczu wojny w Iraku, demaskujący niewygodną prawdę o największym partactwie politycznym ostatnich lat, o końcu złudzeń i nadziei. Oprócz nominacji do Oscara film zdobył Nagrodę Specjalną Jury na FF w Sundance 2007, wszedł do oficjalnej selekcji Silverdocs 2007 oraz był pokazywany na Festiwalu filmowym PLANETE DOC REVIEW w 2008 roku.
http://www.planete.pl/dokument-chmury-nad-bagdadem_31262
Świetny film. Stary ale świetny. Widziałem już wcześniej. Było kilka emisji.
Najbardziej obrzydliwy jest Rumsfeld. Jeśli komuś "Bękarty Wojny" miały by wyrżnąć na czole sfastykę to właśnie jemu.... szkoda że to tylko fikcja i nie ma dzisiaj wśród Irakijczyków ludzi z taką wyobraźnią... a tu tylko bomby i bomby.
Ataki terrorystyczne z 11 września 2001 roku poważnie podważyły zaufanie do służb wywiadowczych. Amerykańska opinia publiczna zaczęła się zastanawiać czy utrzymywanie ich z pieniędzy podatników ma sens, skoro nie potrafią zapobiec takim tragediom.
Tymczasem CIA z FBI przerzucały między sobą pałeczkę odpowiedzialności. Inny jest bowiem podział ich kompetencji: ta pierwsza prowadzi akcje wywiadowcze poza granicami USA, druga - na terenie państwa.
Centralna Agencja Wywiadowcza (Central Intelligence Agency) została utworzona przez prezydenta Harry'ego Trumana w 1947 roku pośrednio w wyniku nieudolnych działań FBI przed japońskim atakiem na Pearl Harbour. Samo powołanie do życia nowej agencji było policzkiem dla szefów już istniejącej. Antagonizm między CIA i FBI przetrwał przez kolejne pół wieku. Truman zadecydował jednak wówczas, że potrzebna jest instytucja, która koncentrowałaby się wyłącznie na rozszyfrowywaniu potencjalnych spisków i akcji dywersyjnych poza granicami Ameryki. CIA (powołana równocześnie z Krajową Radą Bezpieczeństwa) gromadzi i analizuje dane pozyskiwane też od innych wywiadów (FBI, Pentagonu lub obcych). Od początku istnienia dysponowała bardzo szerokimi kompetencjami i dużymi funduszami na realizację swoich celów. Również sama - choć pośrednio - finansuje rozmaite stowarzyszenia, związki czy instytucje.
W trzyodcinkowym dokumencie "Tajne wojny CIA" poznajemy chronologicznie historię agencji, o której opowiadają jej byli i obecni pracownicy różnych szczebli hierarchii: od szefów instytucji po szeregowych agentów operacyjnych, w sumie niemal trzydzieści osób.
CZĘŚĆ 1: TAJNE OPERACJE
Pierwsze trzy dekady istnienia CIA: od powołania przez prezydenta Harry'ego Trumana po prezydenturę Geralda Forda. Początkowo agencja zatrudnia jedynie 35 osób; z czasem liczba ta wzrasta do 100 tysięcy (!). Truman podporządkowuje CIA bezpośrednio prezydentowi, ale to też szybko się zmienia. Do zadań agencji należy zbieranie informacji - interwencje można podjąć jedynie wtedy, gdy zawodzi dyplomacja, a działania wojskowe są niemożliwe. Od lat 50. agencja skupia całą swoją uwagę głównie na Związku Radzieckim i działaniach w tzw. "bananowych republikach". Sen z powiek kolejnych szefów CIA spędza szczególnie przywódca socjalistycznej Kuby - Fidel Castro, na którego przeprowadza się łącznie kilkadziesiąt zamachów. Na przełomie lat 60. i 70. dochodzi do pierwszych poważnych zachwiań autorytetem agencji (wojna w Zatoce Świń, zabójstwa braci Kennedych, prezydentura Nixona).
CZĘŚĆ 2: STRACONE ZŁUDZENIA
W połowie lat 70. CIA zaczyna zmieniać swój wizerunek. Ujawnianie szczegółów kolejnych afer (w tym najgłośniejszej - Watergate) poważnie podważa zaufanie do agencji. Złą reputację CIA stara się podreperować werbując nowych członków (również za pośrednictwem reklam radiowych). Inicjatorem tych reform jest prezydent Jimmi Carter, który w ramach łagodzenia skutków Zimnej Wojny spotyka się z I sekretarzem KC KPZR Leonidem Breżniewem. Nie pozwala to jedna uniknąć wojny sowiecko-afgańskiej. W walce o niepodległość, Afgańczyków wspierają Amerykanie nie zdając sobie jeszcze wtedy sprawy, że dają w ręce broń przyszłym terrorystom. W 1986 roku na Kremlu dochodzi do spotkania właśnie wybranego sekretarza generalnego KC KPZR Michaiła Gorbaczowa i prezydenta USA Ronalda Reagana. Pierwsze lody zostają przełamane. Nikt jednak nie przypuszcza, że zaledwie parę lat później upadnie całe ZSRR.
CZĘŚĆ 3: WOJNA RODZI WOJNĘ
W 1989 roku zostaje zburzony mur dzielący wschodnią część stolicy NRD od kapitalistycznego Berlina Zachodniego. Był to symboliczny koniec epoki Zimnej Wojny, który w USA przypada na czasy prezydentury George'a Busha Seniora, byłego dyrektora CIA. Sama agencja traci jednak wówczas na znaczeniu, bo z mapy świata znika jej główny wróg. Zostaje obcięty jej budżet i zredukowane wydatki. Pojawia się jednak nowe niebezpieczeństwo - terroryzm. CIA nie interweniuje podczas ataku Saddama Husaina na Kuwejt, bo Stany chciały zachować swoje wpływy ze sprzedaży ropy naftowej. Szybko okazuje się, że to krótkowzroczna polityka. W końcu dochodzi do Wojny w Zatoce zakończonej patowym dla USA rozwiązaniem. Kolejny prezydent Bill Clinton nie interesuje się pracą CIA. Na okres kontrowersyjnej prezydentury George'a Busha Juniora przypada tragiczny atak na WTC. Amerykanie obwiniają za to nie tylko swojego przywódcę, ale i - nieudolną ich zdaniem - CIA.
http://www.planete.pl/dokument-tajne-wojny-cia_9549
JAK WYDOIĆ NOSOROŻCA
film dokumentalny
USA, 2009, 85 min.
reżyseria: David E. Simpson
najbliższe emisje
16.05, ni, godz. 20.45
Afryka - olbrzymie przestrzenie pełne dzikich zwierząt na wolności, piękne i kolorowe pejzaże, turyści stymulujący rozwój gospodarki, zrównoważony rozwój z poszanowaniem środowiska naturalnego... tak powinien wyglądać świat idealny. Film "Jak wydoić nosorożca" ukazuje kulisy realizowania afrykańskiego raju dla białych turystów, którzy uwielbiają samochodowe safari i wizyty w słomianych lepiankach u uśmiechniętych tubylców.
W Kenii i Namibii od kilku lat tworzone są rezerwaty, którymi zarządzają lokalne społeczności pod okiem organizacji pozarządowych. W sercu parków znajdują się luksusowe bungalowy dla gości z Europy i Ameryki. Duża część zysków trafia do ludzi, którzy mieszkają na terenie rezerwatu. To Masajowie i Himba - najstarsze żyjące na świecie ludy pasterskie, które od tysięcy lat nie zmieniły stylu życia. Wszelkie decyzje dotyczące np. planowanej rozbudowy są z nimi konsultowane, oni mają również prawo do zerwania umowy, gdy właściciel nie dotrzymuje warunków. Część z mieszkańców rezerwatów, ośmielona sukcesem sąsiadów, postanowiła stworzyć podobne ośrodki na własną rękę. By zarządzać nimi, muszą zasięgać rady bardziej doświadczonych białych farmerów - potomków kolonizatorów. Współpraca prowadzi do zmniejszenia rasowego napięcia, wciąż odczuwalnego w wielu rejonach obu krajów.
Powstanie rezerwatów rodzi wiele pytań - czy trwanie w archaicznej kulturze, atrakcyjnej wizualnie dla turystów, nie zatrzyma rozwoju obu krajów? Czy chętnie fotografowane lwy nie staną się zbyt wielkim zagrożeniem dla autochtonów i ich bydła? Czy współpraca z aktywistami nie zachwieje patriarchalną strukturą społeczności? Jak pogodzić autentyzm ludowej kultury z technicznymi wymaganiami, jakie stawia zachodnia cywilizacja? Na odpowiedzi przyjdzie poczekać - na razie mieszkańcy rezerwatu z czułością obserwują nosorożca, który po wielu latach znów zawitał na ich sawannie. To, że przyleciał helikopterem, nie ma najmniejszego znaczenia. Pluskające się w rzece krokodyle są darzone mniejszym uczuciem, ale ich obecność oznacza więcej gotówki wpływającej co miesiąc do kasy... "Jak wydoić nosorożca" to ciepły, zaskakujący obraz Afryki, która potrafi podnieść się po wielu latach wyniszczających konfliktów.
http://www.planete.pl/dokument-jak-wydoic-nosorozca_32427
posiada ktoś z was może program, który był swego czasu pokazywany na planete : NARKOTYKI I MÓZG było 5 odcinków w każdym omawiano inny rodzaj narkotyków, w tym konopie halucynogeny nikotyna etanol. Bardzo rzetelny program, operujący faktami a nie zabobonami i propagandą. Nagrywala mi to siostra, ale niestety coś się stało z dvd i nie można go włączyć i przerzucić danych...
_________________ nie ma żadnej prawdy, wszystko jest tym samym, wielu się załamie, wielu parsknie śmiechem, to wszystko jedno
23.05, nd, godz. 20.45 - czyli dziś
29.05, so, godz. 15.45
7.06, pn, godz. 23.40
Nie było łatwo o sukces tam, gdzie nawet Oliver Stone poniósł porażkę w starciu z biurokracją. Niemniej jednak reżyser Petr Lom dzięki swojej wytrwałości, uporowi i sprytowi zrealizował film o irańskim prezydencie Mahmudzie Ahmadineżadzie.
Obraz przedstawia kilka ukradkowych spojrzeń na kraj, pilnie strzeżony przed zagranicznymi dziennikarzami i filmowcami. Zobaczymy m.in. sceny z kilkudniowej podróży populistycznego przywódcy po prowincji, gdzie rozradowane tłumy witają go z wielkim entuzjazmem. Ci, którzy zarzucają reżyserowi pochwałę reżimu, nie oglądali filmu uważnie. Widać panującą wokół projektu atmosferę nieufności i podejrzeń oraz wielokrotne sygnały, że reżyser nie do końca może pokazać to, co by chciał, gdyż władza depcze mu po piętach. Prawdę możemy dostrzec na drugim planie, przede wszystkim w listach pisanych do prezydenta. Pełne nadziei listy wysyła bezpośrednio do Mahmuda Ahmadineżada aż 10 milionów Irańczyków, licząc na pomoc w rozwiązaniu własnych problemów. Są to prośby o pożyczkę na zakup owiec, utrzymanie rodziny, pielgrzymkę, a nawet na kupno truskawek. O pomoc w chorobie, biedzie i głodzie. Ponieważ podstawą islamu jest jałmużna, obywatele wierzą, że wódz im pomoże. W odpowiedzi sługa narodu osobiście odwiedza wioski, poklepuje mieszkańców po plecach, stwarza wrażenie bliskości. Tylko czy błagania zawarte w listach zostaną wysłuchane? Niektórzy są bardziej sceptyczni i nigdy nie przyszło im do głowy, żeby prezydenta o cokolwiek prosić. Gdyby jednak do niego napisali, co zawarliby w liście? Reżyser pokazuje to w rozmowach z zamożnymi mieszkańcami Teheranu, którzy nie mogą się doczekać, aż ich podróżujący Marco Polo zajmie się wreszcie skutecznymi działaniami.
Film początkowo, ku zadowoleniu prezydenta Iranu, miał nosić tytuł "Demokracja w działaniu" i ujawnia całkowity brak sensownych działań zmierzających do rozwiązania problemów narodu. Wbrew oczekiwaniom władz, na podstawie wywiadów z Irańczykami, rysuje się obraz kraju szarpanego biedą, o szalejącej inflacji, ograniczonej wolności, pełnego problemów, jakie rodzi islam, którego tożsamość buduje się na pojęciu ofiary i wrogości do innych narodów.
http://www.planete.pl/dokument-listy-do-prezydenta_32428
NIEDOSKONAŁY ŚWIAT In Complete World
film dokumentalny
USA, 2008, 53 min.
reżyseria: Shelley Silver
najbliższe emisje
24.05, pn, godz. 21.50 czyli jutro
"Czy jesteś odpowiedzialny za rząd?", "czy czujesz, że posiadasz kontrolę nad własnym życiem?" - to tylko dwa z różnych pytań jakie reżyserka Shelly Silver zadawała ludziom spotkanym na nowojorskich ulicach. Jej dokument "Niedoskonały świat" jest pozbawioną dydaktyzmu, niekonwencjonalną rozprawką na temat nowoczesnego poczucia obywatelstwa.
Badacze w USA mówią, że Amerykanie są ogarnięci apatią, biernością i zniechęceniem. Shelly Silver postanowiła się przekonać, czy tak jest naprawdę. Wychodząc na ulice Nowego Jorku z kamerą, starała się dotrzeć do przedstawicieli różnych grup społecznych i poznać ich opinie na tematy polityczne, społeczne i egzystencjalne. Jej uwaga skupiła się przede wszystkim na swoistym starciu między obowiązkami jednostki a zbiorowości. Rezultat tego eksperymentu, przedstawiony w "Niedoskonałym świecie" może zaskoczyć niejednego.
http://www.planete.pl/dokument-niedoskonaly-swiat_32667
Czyli, wiem jak spędze najbliższe dwa wieczory
A jeszcze dziś na Planete :
BLIŻEJ PRAWDY Closer to Truth
film dokumentalny
Kanada, 2000, 39 x 27 min.
reżyseria: Peter Getzels
najbliższe emisje
23.05, nd, godz. 16.50, odc. 23/39 Czym jest wolna wola?,
23.05, nd, godz. 17.25, odc. 24/39 Jak brzmią dowody na nieistnienie Boga?,
24.05, pn, godz. 06.45, odc. 15/39 Co łączy Boga i moralność?,
24.05, pn, godz. 16.50, odc. 21/39 Czy Bóg ma coś wspólnego ze złem?,
24.05, pn, godz. 20.15, odc. 36/39 Czy emergencja tłumaczy rzeczywistość
Seria dokumentalna o kosmosie, podświadomości i Bogu. Twórcy podróżują przez cały świat w poszukiwaniu odpowiedzi na najważniejsze pytania dotyczące ludzkiej egzystencji.
Ile istnieje wszechświatów? Czy podróże w czasie są możliwe? Jak brzmią dowody na nieistnienie Boga? Czym jest wolna wola? Czy żyjemy w czasach ostatnich? Jak wygląda życie po śmierci? Co tak naprawdę istnieje?
Naukowcy, akademicy i artyści omawiają najnowsze odkrycia oraz ich obecny i ewentualny wpływ na życie ludzkości, przy okazji poruszając fundamentalne kwestie dotyczące wiary i wiedzy. Głos zabiera kilkudziesięciu intelektualistów - reprezentantów różnych dziedzin i dyscyplin naukowych. Ze swoją wiedzą i doświadczeniem dociekają odpowiedzi na nurtujące wszystkich pytania, aby w rezultacie znaleźć się bliżej celu - bliżej prawdy. Lecz czy to jest możliwe?
Żona go opuściła, zabrała dzieci, on sam jest alkoholikiem i żyje w poczuciu winy za śmierć kilku kolegów w kopalni.
Jest na dnie, jednak posiada to, czego czasem nawet ludzie sukcesu nie mają... prawdziwą przyjaźń. Wprawdzie dosyć specyficzną, gdyż z psem słynnym w całym Poznaniu. Mały, niepozorny, rudy, z odstającymi uszami. Już od siedmiu lat stoi na rogu kamienicy i samodzielnie handluje kwiatami. W zasadzie to on utrzymuje swojego pana.
Film "Lump" to historia dramatu człowieka i opowieść o niezwykłej przyjaźni, za którą Piotr Borucki otrzymał za reżyserię Nagrodę Wytwórni Filmów Oświatowych i Programów Edukacyjnych w Łodzi podczas Festiwalu "Człowiek w zagrożeniu".
http://www.planete.pl/dokument-lump_26423 _________________ https://www.youtube.com/watch?v=0K4J90s1A2M
dkąd człowiek nauczył się wytwarzać plastik, wyprodukował taką ilość tego tworzywa, że sześciokrotnie można by owinąć nim kulę ziemską. Jesteśmy dziećmi epoki plastiku - przekonuje reżyser Werner Boote. "Nasz świat jest uzależniony od syntetycznego materiału i powoli przez niego niszczony".
"Kiedyś na Ziemi nie było plastiku. W 1907 roku belgijski chemik Leo Hendrik von Baekeland wynalazł jednak bakelit - pierwsze całkowicie sztuczne tworzywo, wyprodukowane z ropy naftowej" - tak zaczyna się dokument "Plastikowa planeta". Jego autorem jest Werner Boote, człowiek, który dosłownie dorastał w cieniu tworzyw sztucznych. Dziadek filmowca był dyrektorem niemieckiego oddziału firmy Interplastik, pionierskiego przedsiębiorstwa na polu produkcji plastiku. Boote pamięta jeszcze ekscytację wywoływaną przez kolorowe zabawki przynoszone do domu przez dziadka, ale fascynacja syntetykiem dawno już ustąpiła w jego życiu miejsca sceptycznej ciekawości. W duchu tejże powstał ten dokument.
Plastik jest dosłownie wszędzie - wystarczy przyjrzeć się wyposażeniu każdego domu. O istnieniu "cudownego materiału" przypominają również góry śmieci, nie podlegające łatwej i szybkiej utylizacji. W morzach i oceanach plastiku jest sześć razy więcej niż żywego planktonu, a jakby tego było mało, plastik obecny jest nawet w ludzkim organizmie, krążąc w układzie krwionośnym!
Patrząc z niepokojem na taki stan rzeczy, Werner Boote postanowił poszukać odpowiedzi na kilka pytań. Czy - a raczej jak bardzo - codzienny kontakt z plastikiem szkodzi zdrowiu? Kto ponosi odpowiedzialność za tony odpadków w morzach i na pustyniach? I wreszcie - co ludzie powinni wiedzieć o tworzywach sztucznych, a co przemysł syntetyczny stara się zataić? W poszukiwaniu prawdy reżyser wybrał się w podróż dookoła świata, rozmawiał z naukowcami i przedstawicielami największych producentów plastiku. Bezkompromisowe śledztwo Bootego, dynamiczny montaż, efektowne zdjęcia i muzyka legendarnej grupy The Orb sprawiają, że wyprawa ta staje się fascynującą, ale i niepokojącą opowieścią o cywilizacji zakutej w kajdany z plastiku.
http://www.planete.pl/dokument-plastikowa-planeta_32694
"STALAGI". HOLOKAUST I PORNOGRAFIA W IZRAELU
film dokumentalny
Izrael, 2007, 63 min.
reżyseria: Ari Libsker
najbliższe emisje
19.06, so, godz. 22.45
Książki zwane "stalagami", których tematem był Holokaust i pornografia, pojawiły się w Izraelu w latach 60-tych XX wieku i szybko zyskały wielką popularność.
Ich fabuła powtarza się i dotyczy zawsze tego samego tematu. Rzecz dzieje się podczas II wojny światowej, a bohaterami są amerykańscy lub brytyjscy żołnierze, którzy dostali się do niemieckiej niewoli. W stalagu, w którym ich umieszczono, rolę strażników pełnią sadystyczne esesmanki, gwałcące i torturujące więźniów. Zwykle pod koniec bohater uwalnia się i mści na nich, gwałcąc je i mordując. W rzeczywistości jednak przez cały czas odczuwa do nich wielki pociąg seksualny.
W kolejnych wydaniach pojawiały się inne wariacje, ale zawsze dotyczące wykorzystywania seksualnego więźniów przez nazistowskich oprawców. W latach 60-tych książki te, sprzedawane na dworcu autobusowym w Tel Awiwie, czytali wszyscy. Oficjalnie były to przekłady autorów amerykańskich, opowiadających o swych doświadczeniach z niemieckich obozów. Powstawały jednak w Izraelu, a jedynie ilustracje pochodziły z amerykańskich magazynów. Izraelscy autorzy ukrywali się pod angielsko brzmiącymi pseudonimami i pisali tak, by tekst wyglądał jak tłumaczenie.
W 1961 roku rozpoczął się w Jerozolimie proces Adolfa Eichmanna. Według wielu właśnie to wydarzenie spowodowało, że "stalagi" zdobyły taką popularność. Do tamtego czasu niewiele mówiło się w Izraelu o Holokauście, a Zagłada Żydów podczas II wojny światowej była tu niemal tematem tabu. W latach 50-tych ocaleni z Holokaustu przybyli do nowo powstałego państwa, ale chociaż stanowili połowę jego populacji, ich historia pozostawała tajemnicą. Dopiero proces Eichmanna odsłonił wiele faktów, o których przez lata nie wspominano i dopuścił do głosu byłych więźniów obozów koncentracyjnych. Pierwszym autorem, który pisał o Oświęcimiu po hebrajsku był Yehiel Feiner-Dinur. Pod pseudonimem Kacetnik jako jedyny w latach 50-tych opowiadał w swych książkach o Zagładzie. Dopiero podczas procesu Eichmanna, w którym zeznawał jako świadek, ujawniono jego tożsamość. Według znawców literatura Kacetnika oraz proces Eichmanna dały początek pornograficznych "stalagów". Dwa lata po pierwszym wydaniu na skutek skarg rodziców, a przede wszystkim ofiar Holokaustu, odbył się proces sądowy, w wyniku którego zakazano wydawania książek z tego gatunku.
http://www.planete.pl/dokument-stalagi-holokaust-i-pornografia-w-izraelu_27470
Katanga w Demokratycznej Republice Konga słynie z cennych surowców. To tutaj dochodzi do transakcji opiewających na miliardy dolarów, podczas gdy w cieniu wielkiej ekonomii tysiące górników nielegalnie wydobywają złoto lub miedź z terenów należących do międzynarodowych korporacji.
Nieprzyzwoicie bogaty gubernator prowincji, belgijski menedżer zwany królem Katangi, chiński biznesmen, który właśnie podpisał kontrakt stulecia z miejscowym rządem - to tylko kilka postaci z filmu o afrykańskim El Dorado. Ci ludzie odpowiedzialni są za zawieranie nowych strategicznych sojuszy, mających decydować o przyszłości całego regionu. Ich losy łączą się ze sobą w tragikomicznej scenerii społeczno-gospodarczego konfliktu, którego symboliczny wymiar każe traktować Katangę jako dotkliwy przykład działania ekonomicznej globalizacji.
Kongijska prowincja słynna jest z licznych złóż surowców. Stąd na cały świat wędruje złoto, srebro, miedź, cynk, ołów, węgiel, kobalt i uran. Bogactwo miejscowej ziemi nie przekłada się jednak na sytuację materialną lokalnej ludności. Surowce eksploatowane są przez międzynarodowe koncerny, walczące bezpardonowo o każdy metr kwadratowy gruntu, zwłaszcza od czasu, gdy w tutejszy biznes zaangażowały się także firmy z Chin i Indii. Ryzykując życiem, miejscowi nielegalnie wydobywają z ziemi cenną rudę lub kruszec. Mały kawałek surowca może zapewnić przeżycie ich rodzinom. Priorytety tubylców oraz przybyszów ze świata wielkiego biznesu są więc diametralnie różne.
Sytuacja w Katandze do złudzenia przypomina czasy kolonialne. Kongijski grunt jest dosłownie rozkopywany na wyścigi przez żądnych zysku inwestorów, część zysku trafia do skorumpowanych funkcjonariuszy administracji, gdy tymczasem masy muszą przetrwać w porażającej biedzie. Film Thierry'ego Michela "Dochodowa Katanga" ukazuje szaleństwo panujące w regionie, rażący przykład bezkarności możnych tego świata i wielką rozgrywkę gospodarczych sił, bardziej wpływowych od państwowych rządów.
http://www.planete.pl/dokument-dochodowa-katanga_32702
Współczesne okręty bojowe są w prostej linii potomkami łodzi Wikingów. Ewolucję okrętów wojennych, aż po ich dzisiejszy schyłek odkrywa dwuodcinkowy dokument "Historia okrętów wojennych", będący fascynującą podróżą przez wieki na pokładach legendarnych łodzi.
Historia żeglugi militarnej i kupieckiej jest ze sobą ściśle powiązana. Drakkary wikingów przekształciły się z czasem w kupieckie żaglowce - kogi, z których zaś wyewoluowały piętnastowieczne karraki. Wraz z rozwojem technik wojennych karraka dała początek galeonom, legendarnym władcom mórz w XVI i VXII wieku, takim jak osławiona "Złota Łania" sir Francisa Drake'a. Kolejnym stadium rozwoju jednostek pływających były statki handlowe kursujące na Holenderskie Indie Wschodnie, te natomiast stały się na ponad 200 lat podstawą do budowy nowych okrętów wojennych. Słynny liniowiec "Victory", na którym admirał Horacy Nelson walczył z flotą Napoleona, był w istocie większą, nieznacznie tylko zmodyfikowaną wersją tamtych jednostek handlowych. Dalsze zmiany w żeglarstwie zaszły w epoce pary, a prawdziwym przełomem było zwodowanie pancernego statku "Warrior" w 1860 roku.
http://www.planete.pl/dokument-historia-okretow-wojennych_32703
ZABIĆ PAPAŁĘ
film dokumentalny
Polska, 2008, 83 min.
reżyseria: Sylwester Latkowski
najbliższe emisje
26.06, so, godz. 22.20 16/9
Dokument śledczy Sylwestra Latkowskiego "Zabić Papałę" to efekt ponad dwuletniej pracy. Dzięki temu to najważniejsze w Polsce dochodzenie ma po raz pierwszy swoje filmowe podsumowanie.
"Po blisko 12 latach od śmierci generała policji Marka Papały wciąż nie wiemy, kto go zabił i dlaczego. Schwytanie sprawców tej zbrodni to punkt honoru organów ścigania. Trzeba więc zadać pytanie: gdzie są sprawcy i gdzie jest honor? Do dzisiaj nikt nie miał odwagi powiedzieć wprost, iż ci, którzy prowadzili śledztwo w sprawie śmierci generała, błądzili we mgle i błądzą nadal". Latkowski nie tylko to powiedział, ale i przekonująco udowodnił. Dotarł do najwyższych urzędników zajmujących się sprawą Papały. Nie szukał sprawców morderstwa, nie epatował wiedzą tajemną, nie stawiał karkołomnych hipotez i nie mnożył listy podejrzanych. Chciał się dowiedzieć, jak przebiegało śledztwo i dlaczego nie przyniosło efektów. Zadawał suche pytania i sumiennie egzekwował odpowiedzi. Zdobył nieznane opinii publicznej dokumenty ze śledztwa, stenogramy przesłuchań, prywatne listy i ekspertyzy. Swoim filmem zadał pytanie: czy w wymiarze sprawiedliwości znajdzie się ktoś na tyle odważny, by podjąć zdecydowane działania w sprawie śledztwa, które tylko od czasu do czasu odżywa w mediach?
http://www.planete.pl/dokument-zabic-papale_32705 _________________ https://www.youtube.com/watch?v=0K4J90s1A2M
Podróż do najciemniejszych zakamarków międzynarodowego handlu bronią ręczną.
Z broni małokalibrowej ginie rocznie pół miliona osób na całym świecie. Shelley Saywell swój film zaczyna na amerykańskich targach broni, skąd podróżuje do Somalii, RPA, Bośni i Mołdawii, do Francji i z powrotem do USA. Na lokalnych bazarach w Somalii można kupić każdy rodzaj pistoletów i karabinów. W tym pełnym przemocy kraju władzę sprawują ci, którzy mają czym zabijać. Lecz broń ręczna nie jest produkowana w Somalii. Reżyserka stara się zrozumieć, w jaki sposób tworzy się szara strefa i nielegalne rynki handlu. Rozmawia z dilerami, pilotami, przestępcami, a także z niedoszłymi ofiarami ulicznych strzelanin i porachunków mafijnych. Okazuje się, że broń ręczna nie jest niszczona po wojnie na danym terenie, tylko dystrybuowana do innych zagrożonych konfliktem regionów. Często jest przemycana w ciałach ludzi i zwierząt lub nielegalnymi transportami lotniczymi. Tak się stało na przykład z 200 000 sztuk AK47, które znikły z bośniackich magazynów.
Winą za ten proceder obarcza się Zachód. Jak długo USA będzie dostarczać broń Afryce, tak długo nie zmieni się beznadziejna sytuacja gospodarcza i polityczna na tym kontynencie. Ostatnio Stany Zjednoczone zablokowały nawet próby ONZ zahamowania rozwoju handlu śmiercionośną bronią.
http://www.planete.pl/dokument-sprzedawcy-smierci_33016
JEDEN DZIEŃ W PRL
film dokumentalny
Polska, 2005, 58 min.
reżyseria: Maciej Drygas
15.08.2010
27 września 1962 roku nie wydarzyło się w PRL nic szczególnego. Prognoza pogody przewidywała zachmurzenie umiarkowane. Ponad 1600 obywateli przyszło na świat, około 600 zmarło. Dzień jak co dzień.
"Trybuna Ludu" na pierwszej stronie zamieściła wywiad z wiceministrem przemysłu chemicznego oraz informację o uroczystym koncercie artystów z ZSRR, na który przybyli przedstawiciele partii i rządu. Nakładem wydawnictwa "Iskry" ukazała się książka poświęcona życiu Włodzimierza Lenina. W "Życiu Warszawy" pisano, że zatrzymano liczne partie kawy zbożowej, kwestionując jej jakość. Słowem, szara codzienność.
Wybitny polski reżyser Maciej Drygas zwrócił jednak uwagę na ten dzień dlatego, że tego dnia, w południe, w gmachu Komitetu Centralnego PZPR, odbyło się rutynowe spotkanie towarzysza Zenona Kliszki, drugiego człowieka w hierarchii władzy w PRL, z biskupem Michałem Klepaczem, odpowiedzialnym za kontakty episkopatu z władzą. Treść tego spotkania pewnie do dziś pozostałaby nieznana, gdyby nie fakt, że towarzysz Kliszko miał pod stołem ukryty mikrofon i rozmowa została zarejestrowana na taśmie magnetofonowej.
Maciej Drygas ponad rok zbierał dokumentację do swego filmu w m.in.: archiwach WFD, wytwórni Czołówka, WFO, TVP, Archiwum Warszawy i zbiorach prywatnych. Powstała interesująca opowieść o czasach, które wydają się tak odległe, a zarazem tak bardzo znajome. Autor otrzymał liczne nagrody, w tym Srebrnego Smoka na Krakowskim FF 2006 dla najlepszego filmu dokumentalnego za "błyskotliwy humor, mistrzowski montaż materiałów archiwalnych i przekonującą wizję absurdów systemu totalitarnego w Polsce", Specjalne Wyróżnienie Jury na Międzynarodowym Festiwalu Filmów Dokumentalnych w Tai Pei 2006 i Srebrną Muszlę na MFF w Bombaju 2008.
http://www.planete.pl/dokument-jeden-dzien-w-prl_33071
STRACH MA WIELKIE GOOGLE
Faut-il avoir peur de Google?
film dokumentalny
Francja, 2007, 90 min.
reżyseria: Sylvain Bergere
najbliższe emisje
8.08, nd, godz. 21.40
Czy czeka nas era Google Brother?
W 1998 roku doktoranci Uniwersytetu Stanforda, Larry Page i Sergey Brin, autorzy prototypu wyszukiwarki internetowej, założyli firmę Google. W 2004 roku spółka weszła na amerykańską giełdę i dziś zatrudnia ponad 10 000 pracowników. Google z ogromną prędkością i skutecznością realizuje swoje cele, zamieszczając w sieci wszelkie możliwe informacje, w tym również książki, nagrania wideo, zdjęcia i grafiki, zatrudniając najlepszych ludzi i specjalistów z branży. Dzięki temu mamy dostęp do informacji bez wychodzenia z domu czy zaglądania do słowników i encyklopedii, a internet stał się już nieodłączną częścią naszego życia, narzędziem używanym przez ponad miliard ludzi na świecie.
Twórcy dokumentu przyglądają się spektakularnemu rozwojowi firmy, której dzisiejsza potęga przeraża. Wielu ludzi postrzega Google jako pośrednika oferującego ludziom wszelkie potrzebne informacje, a inni jako Wielkiego Brata zagrażającego wolności słowa. Czy kierownictwo firmy zdaje sobie sprawę z ogromnej odpowiedzialności, jaką ponosi, stając na straży informacji światowej, włączając w to prywatne źródła. David Wise, autor książki "The Google Story" wraz z profesorami, dziennikarzami i były pracownikami korporacji dyskutują o fenomenie Google. Ich wypowiedzi są przeplatane filmami wideo, które można znaleźć w internecie - najczęściej wyszukiwanymi zabawnymi skeczami i popularnymi teledyskami, czyli tym wszystkim, co uzależnia młodych internautów.
http://www.planete.pl/dokument-strach-ma-wielkie-google_25030 _________________ https://www.youtube.com/watch?v=0K4J90s1A2M
Alkohol jest kołem zamachowym ekonomii i polityki, niewidzialną siła sprawczą stojącą za wszelkimi wstrząsami, jakimi na przestrzeni lat uległa Rosja. Tak przynajmniej twierdzi reżyser Alexei Khanyutin, który w zupełnie nowym świetle ukazuje niechlubny symbol i narodowy mit swojego kraju.
Stereotyp Rosjanina każe myśleć o człowieku, który każde wydarzenie celebruje wychyleniem szklanki wódki. Rozcieńczony wodą destylat alkoholowy stanowić ma fundament społecznego życia u naszych wschodnich sąsiadów. Ile jednak jest prawdy w tym wyobrażeniu? Film "Wódka. Artykuł pierwszej potrzeby" odsłania przed widzem tło historyczne oraz szereg nieznanych faktów na temat przemysłu alkoholowego w Rosji. Jak się okazuje, od niepamiętnych czasów produkcja wyskokowych napojów związana była nierozerwalnie z władzą. Fakt, że zysk z obrotu wódką potrafił w trakcie ostatnich czterech stuleciach wynosić nawet 40% narodowego budżetu, wiele mówi o powszechności tego "narodowego napoju".
Z bronią w gotowości talibowie czekają na umówionych pozycjach - porozumiewając się przez walkie talkie, zaczynają odmawiać modlitwę. Zaraz po sakramentalnych słowach "Bóg jest wielki", rozlega się odgłos broni maszynowej. Podobnych ataków na amerykańskie konwoje odbywa się rokrocznie dziesiątki. Ten jednak jest pierwszym, który sfilmował z bliska człowiek Zachodu.
Paul Refsdal jest jednym z najbardziej rutynowanych reporterów wojennych na świecie. W ciągu ostatniego ćwierćwiecza Norweg pojawiał się wszędzie tam, gdzie wrzały konflikty. W Kosowie śledził członków albańskiego ruchu oporu, na Sri Lance towarzyszył tamilskim separatystom, a z miejscowymi partyzantami przeczesywał dżungle Ameryki Centralnej. Bogata kariera doświadczonego dziennikarza rozpoczęła się w połowie lat 80. od wyprawy do Afganistanu. W azjatyckim kraju trwały wówczas walki między inwazyjnymi siłami Armii Czerwonej a islamskimi mudżahedinami. Wówczas zachodnie media przedstawiały "świętych wojowników" jako bohaterów. Dziś w ich spadkobiercach - talibach - widzą zagrożenie dla całego świata.
Po 25 latach, które upłynęły od poprzedniej wyprawy, Refsdal postanowił powrócić do Afganistanu. Jako cel wybrał region przy granicy z Pakistanem, uchodzący za epicentrum aktywności talibów i obszar wpływów osławionej Al-Kaidy. Jego zamiary: przeniknąć do zbrojnego podziemia i sfilmować je z bliska. Karkołomny plan Norwega zaczął nabierać rumieńców, gdy nawiązał kontakt z grupą Dawrana Safiego, zdolnego przywódcy, za którego głowę Amerykanie wyznaczyli 400 tysięcy dolarów nagrody. Początkowo niechętni białemu człowiekowi, talibowie z czasem zaczęli otwierać się przed przybyszem. Refsdal powoli zdobywał zaufanie bojowców, pozwalał im oswoić się z kamerą, opadały maski zimnokrwistych zabójców. Film, który udało mu się nakręcić, daje pierwszą i być może jedyną okazję przyjrzenia się funkcjonowaniu wyklętych wojowników świętej wojny. Unikalne zdjęcia ukazują talibów naradzających się przed kolejnym zbrojnym rajdem, z troską pielęgnujących broń, ale także rozluźnionych, nawet żartujących ze sobą. "Przyjechał przedstawić nas jako tych złych" - śmieje się jeden z nich wskazując na Norwega. Chwilę później znajdujemy się wraz z kamerą w ogniu walki. "Należymy do Boga i nie boimy się nikogo" - deklarują zwycięscy partyzanci, powracając z kolejnego udanego ataku. Talibowie nie mogą poszczycić się już tak bogatym arsenałem, co ich ojcowie walczący przeciw Rosjanom. A jednak uderzają w Amerykanów celnie i dotkliwie. Szacuje się, że za sprawą uprowadzeń cudzoziemców rokrocznie z okupów inkasują 10 milionów dolarów. Także rajdy ludzi Dawrana, lokalnego lidera, dają się we znaki ich wrogom. Wreszcie Amerykanie przypuszczają kontruderzenie. W jego wyniku ginie dwójka dzieci przywódcy, a Refsdal dostaje wyraźne polecenie: uciekać i wrócić po miesiącu. Gdy wraca, zostaje na sześć dni zakładnikiem bohaterów swojego filmu.
Dokument "Talibowie - prawdziwe oblicze" stwarza widzom niepowtarzalną okazję wniknięcia w szeregi najbardziej hermetycznej społeczności - wrogów publicznych całego zachodniego świata.
film dokumentalny
USA, 2007, 4 x 50 min.
6 września ale nie ma podanej godziny
reżyseria: Mike Sinclair
Są zjednoczeni i fanatyczni, a działając na zupełnym marginesie społeczeństwa ulegają coraz większej radykalizacji. Z jednej strony neonaziści, skinheadzi i członkowie Ku Klux Klanu, z drugiej ekstremistyczna Nowa Partia Czarnych Panter. Wszyscy starają się, by płomień nienawiści płonął jasnym blaskiem w dzisiejszej Ameryce.
Nazistowscy skinheadzi nie ustaną w swym celu: pozbycia się wszystkich kolorowych z USA. Podobne cele wyznacza sobie Ku Klux Klan, ale zamiast kijów baseballowych i ciężkich butów jego narzędziem terroru są materiały wybuchowe i broń palna. Po drugiej stronie barykady stoi Nowa Partia Czarnych Panter, odszczepieńcy z szeregów "starej" partii, którzy postulaty walki o prawa Afroamerykanów zamienili na hasła czarnego suprematyzmu. Pomimo różnic, czyniących je nieprzejednanymi wrogami, wszystkie te ugrupowania łączy jedno - podszyty skrajną nienawiścią rasizm. Serial "Inside American Hate" to intrygująca wyprawa w głąb ekstremistycznego podziemia, które - choć praktycznie niewidoczne dla przeciętnych obywateli - staje się coraz poważniejszym zagrożeniem dla demokracji w Ameryce.
PLANETE Administrator forum:
Drodzy Widzowie, obecnie nadajemy III sezon serii. Poprzednio emitowaliśmy I i II. Odcinki najnowszej serii nie mają tytułów, bo nie dostaliśmy ich od dystrybutora i jedynie ponumerowaliśmy. W tej serii jest tylko sześć odcinków, stąd mamy jednak nadzieję, że nie będzie dużych problemów z identyfikacją
O najnowszych badaniach naukowych dotyczących wpływu palenia marihuany na ryzyko występowania chorób psychicznych.
Chorobę psychiczną może wywołać wiele, niekiedy nakładających się na siebie czynników: geny, trauma z dzieciństwa, a nawet miejsce zamieszkania. W dużych miastach jest dwukrotnie większy odsetek schizofreników niż na wsiach. Najnowsze badania naukowe dowodzą, że palenie marihuany nie powoduje choroby psychicznej, ale może ją "uruchomić". Nastolatkowie, którzy zaczynają palić popularną "trawkę" przed szesnastym rokiem życia, są cztery razy bardziej narażeni na schizofrenię. Naukowcy odkryli również, że lekkie narkotyki podwajają ryzyko występowania psychoz, paranoi i halucynacji wśród młodzieży. Dzieje się tak dlatego, że obecnie w marihuanie znajduje się zwiększona ilość THC - jej psychoaktywnego składnika. Działa on bezpośrednio na mózg i wyzwala dopaminę, która kontroluje emocje. Film opowiada historię trójki młodych ludzi, którzy uważają, że ich chorobę uruchomiła marihuana. Po miesiącach pobytu w szpitalu psychiatrycznym wciąż walczą z objawami.
Dołączył: 05 Mar 2009 Posty: 1458
Post zebrał 0.000 mBTC Podarowałeś BTC
Wysłany: 18:12, 05 Sty '11
Temat postu:
Sam mam planet ale rzadko oglądam w ogóle tv ...Fajnie gdyby ktoś umieszczał gdzieś te filmy z Planet bo są naprawdę rodzynkami w całym tym gównianym TV ...
Ordel będę śledził watek to może czegoś ciekawego nie przegapię _________________ Gaza Strefa śmierci
Jedzenie, tak jak powietrze, jest niezbędne do życia. Rzadko zastanawiamy się jednak, jaką drogę przebywa, zanim trafia na nasz stół.
We współczesnym świecie żywność to produkty masowe. W wielkich halach hoduje się tysiące stłoczonych kurczaków, w gigantycznych szklarniach zbiera genetycznie modyfikowane pomidory, a w nowoczesnych rzeźniach pozbawia życia bydło "humanitarnie'' - strzałem w głowę.
Materiał do swojego niecodziennego dokumentu NIKOLAUS GEYRHALTER - reżyser, scenarzysta, producent i autor zdjęć w jednej osobie - zbierał w kilku krajach europejskich, również w Polsce. Uwagę zwraca ascetyczna forma filmu, przez niemal 90 minut na ekranie nie pada ani jedno słowo komentarza - obraz jest wystarczająco sugestywny. Kamera cierpliwie i uważnie śledzi prozaiczne z pozoru czynności: zbieranie owoców, karmienie zwierząt, oprawianie mięsa. Wszystko, jak na XXI wiek przystało, zmechanizowane, higieniczne, wykonywane taśmowo.
najbliższe emisje
8.01, so, godz. 22.25
15.01, so, godz. 18.05
22.01, so, godz. 01.45
Wszystkie czasy w strefie EET (Europa) Strona: « 1, 2, 3 »
Strona 2 z 3
Nie możesz pisać nowych tematów Nie możesz odpowiadać w tematach Nie możesz zmieniać swoich postów Nie możesz usuwać swoich postów Nie możesz głosować w ankietach Nie możesz moderować swoich tematów
Wiki2
Wykop2
Linki
Szukaj
Ekipa
Rejestracja
Zaloguj
((
