Tai Pan wojna opiumowa Chiny Anglia klamstwa

goracypiach

Witam!

Jakiś czas temu obejrzałem film Tai-Pan.
Jakiś pirat nie pirat,jakaś miłość nie miłość - przecież ona jest jego niewolnicą.
Jednak co najbardziej utkwiło mi w pamięci to to że Anglia
prowadziła wojnę z Chinami o opium. Anglicy chcieli kupować narkotyk a a Chińczycy nie chcieli im sprzedawać.
I o to wojna????? Męczyło mnie to bo nie rozumiałem...
W międzyczasie w jakiejś gazecie przeczytałem że podczas wojny w
Wietnamie (Amerykanie walczyli z Wietnamczykami), Chińczycy
demoralizowali wojsko amerykańskie rozprowadzając narkotyki ..itd

Aż natrafiłem na książeczkę wydawnictwa KAW z serii konflikty pt.

"Mafie chińskie" Norbert S.Sikorski.

Gdzie wyczytałem coś zupełnie odwrotnego. Że Anglicy sprzedawali opium Chińczykom,
że Korona Brytyjska czerpała z tego handlu olbrzymie

dochody,że W Brytanie rozpoczęła wojnę by dalej móc sprzedawać opium na terenach Chin !!!!!!!!!
Teraz, dla mnie, ten film niby przygodowy, jest zwykłą propagandą.
Szlachetni Anglicy ,wzruszająca miłość mezalians. Świetna
gra aktorska nawet łezka w oku może się zakręcić.

A przekaz????
Zafałszować Historie !!!!!!!!!!!!!!

Można postawić pytanie "Kto na tym skorzystał i jak korzysta?"
____________

Podsumowując:
Film Tai-Pan pokazuje, że wojnę opiumową wywołano ponieważ
Chińczycy nie chcieli sprzedawać opium Anglikom.
Co jest sprzeczne z prawdą historyczną.
Fragment z opisu filmu (Kanton, 1839 rok. Cesarz Chin ma dość zagranicznych kupców, którzy nielegalnie wywożą opium. Na jego

rozkaz skrzynie znarkotykiem zostają podpalone, towary zarekwirowane, a handlarze - wygnani)

Historia przekazuje, że Cesarz Chiński zakazał sprzedaży opium przez Anglików na terenach Chin,

widząc zgubne skutki uzależnienia narkotycznego swoich poddanych, oraz imperialistyczne zapędy Wielkiej Brytanii.

Korona Brytyjska niezadowolone z takiego obrotu sprawy a przede wszystkim utraty olbrzymich dochodów,

rozpoczęła wojnę z Chinami.

Wojny opiumowe to łącznie trzy wojny prowadzone przeciwko Chinom:

1. Wielkiej Brytanii 1839–1842 oraz
2. Wielkiej Brytanii i Francji w latach 1856–1858,
3. Wielkiej Brytanii i Francji w latach 1859–1860.

To chyba jak widać powyżej, potwierdzenie obaw Cesarza.
I militarnej słabości Chin.
______________

Zachęcam do podzielenie się swoimi przemyśleniami i spostrzeżeniami.
a szczególnie interesujące są odniesienie do Historii Polski i współczesności nas otaczającej.

Jak teraz spojrzeć na propagowanie używania narkotyków?
Jako wolność jednostki , czy chęć doprowadzenia do upadku Narodu poprzez upadek jednostek????????

Ja nie chce i nie jestem głupcem przynoszącym w zębach pieniądze za
działkę dla firm tytoniowych ani za działkę żadnego
cudownego narkotyku otwierającego trzecie oko ,super świadomość i inne kityyyyyyyy

Wole oglądać świat w takich kolorach jakich jest. Żyć będąc
samoświadomym, ciesząc się codziennie małymi radościami.
Realizując swoje marzenia pamiętam przysłowie
"Nie od razu Kraków zbudowano." oraz

"Niepowodzenie jest naturalnym etapem osiągania celu."
przykład: 10000 prób i eksperymentów zanim skonstruowano żarówkę!!!!!!
a po ilu próbach Ty się poddajesz ?????!!!!!!!!!!!!!

"w życiu nie ma upadków, są tylko konsekwencje" pomyśl!!!!!!

"NIC TAK NIE OSŁABIA CZŁOWIEKA, JAK NADZIEJA NA RATUNEK I SZCZĘŚCIE BEZ WŁASNEGO WYSIŁKU"
tak jakoś smutno mi się zrobiło jak to napisałem...echhh ale ciesze się, że już to wiem.
,,
MYŚL CO PRAWDZIWE
CZUJ CO PIĘKNE
I KOCHAJ CO DOBRE
,,

Gdzieś tu ktoś napisał "... wojna jest teraz prowadzona w naszych głowach..."
Zacytuje napis z tabliczki, z czasów II wojny światowej jaką napisali polscy żołnierze przy
ostro ostrzeliwanej drodze pod Monte Casino.:

"NIE BĄDŹ GŁUPI NIE DAJ SIĘ ZABIĆ" Smile

I jeszcze przypomniało mi się "naród ,który nie pamięta swojej
historii jest skazany na jej powtarzanie"
Obyśmy nie powtarzali Historii Chin. Bo jak sądzę lepiej uczyć się na "cudzych błędach".

Prawdy trzeba samemu szukać

Cytat:

Tai-Pan
FILM PRZYGODOWY (Tai-Pan), USA, 1986

czas trwania: 122 min

reż. Daryl Duke

wyk. Bryan Brown, Joan Chen, John Stanton

Kanton, 1839 rok. Cesarz Chin ma dość zagranicznych kupców, którzy nielegalnie wywożą opium. Na jego rozkaz skrzynie z

narkotykiem zostają podpalone, towary zarekwirowane, a handlarze - wygnani. Wśród uchodźców jest Dirk Struan (Bryan Brown),

zwany Tai-Panem. Zręczny kupiec postanawia odbudować pozycję, jaką miał przed interwencją cesarza. Osiedla się na niewielkiej

wyspie Hongkong, zajętej przez wojska brytyjskie. Planuje zbudować tu port i miasto. Ciężko pracuje, a wolne chwile spędza u

boku chińskiej niewolnicy May-May (Joan Chen). Wkrótce przybija tam statek z Europy. Na jego pokładzie znajduje się syn

Dirka, Culum (Tim Guinee). Przywozi on smutne nowiny. Cała rodzina Struanów zginęła podczas epidemii. Co gorsza, tym samym

statkiem przybył największy wróg Tai-Pana, kupiec Tyler Brock (John Stanton). Jego manipulacje i intrygi grożą Dirkowi utratą

fortuny. Scenariusz filmu powstał na podstawie powieści Jamesa Clavella pod tym samym tytułem.

http://www.teleman.pl/prog-1065863-tai-pan.html

--
znalazłem takie odnoścniki do torrentów, nie wiem czy działają.
http://torrentcity.pl/torrenty/opis/id/2....._napisy_pl
http://precyl.pl/filmy-torrent/198040-to.....d-mp3.html

obrazek

http://www.filmus.pl/plakat/14994/tai-pan.html

-----------------

Cytat:

Wojny opiumowe

Podstawowe informacje:
Wojny opiumowe to łącznie trzy wojny prowadzone przeciwko Chinom:

1. Wielkiej Brytanii 1839–1842 oraz
2. Wielkiej Brytanii i Francji w latach 1856–1858,
3. Wielkiej Brytanii i Francji w latach 1859–1860.

Ich celem była dalsza ekspansja polityczna i gospodarcza tych mocarstw na terytorium Chin. Bezpośrednią przyczyną wojen stało

się zniszczenie przez władze chińskie ładunku opium z kontrabandy brytyjskiej.
Wojny opiumowe zakończyły się klęską Chin. Na mocy traktatów w Nankinie (1842), Tianjinie (1858) i Pekinie (1860) utraciły na

rzecz Wielkiej Brytanii Hongkong i Kowloon, musiały otworzyć dla okrętów angielskich i francuskich większość swoich portów

morskich, zalegalizować handel opium, oraz zapłacić wysokie kontrybucje.
Wykorzystując osłabienie Chin, USA i Rosja wymusiły wówczas podobne ustępstwa, a sama Rosja dodatkowo znaczne nabytki

terytorialne.

Podłoże gospodarcze:
Na początku XIX wieku sprzedaż opium przez Imperium Brytyjskie było głównym źródłem finansowania ekspansji kolonialnej i

utrzymania brytyjskiej władzy w Indiach i Hongkongu. Imperium brytyjskie za czasów panowania królowej Wiktorii było

prawdopodobnie największą w dziejach instytucję handlująca narkotykami.

Opium zotało wyprodukowane po raz pierwszy do celów leczniczych. Miało to miejsce w Chinach pod koniec XV wieku. Leczono nim

dezynterię, cholerę i inne choroby. Aż do XVIII wieku nie ma zapisów o paleniu opium w celach "rozrywkowych".
W 1729 roku władze chińskie, zaalarmowane wpływem opium na obywateli zabroniły jego palenia i zamknęły liczne już wtedy

palarnie, zaś sprzedawanie samego opium zaklasyfikowały jako przestępstwo karane banicją lub śmiercią (Joshua Rowntree: "The

Imperial Drug Trade,"Londyn, 1905.)

Większość opium produkowana była w Indiach Brytyjskich, choć także inni kolonizatorzy trudnili sie tym procederem. Produkcja

Brytyjczyków wystarczała nie tylko na zaspokojenie popytu w samych Indiach - pozwalała na zakrojony na szeroką skalę eksport

do innych rejonów Azji.
Handel opium, na które Brytyjska Kompania Wschodnioindyjska miała monopol, był przedsięwzięciem niezwykle lukratywnym,

Brytyjczycy robili więc wszystko, aby zapewnić sobie niezakłóconą możliwość sprzedaży narkotyku na terytorium Chin. Władze

chińskie oczywiście starały się ten proceder ukrócić.

Pierwsza wojna opiumowa trwała w latach 1839-1842.

Podłoże
Na początku XIX w. panująca wówczas w Chinach Dynastia Mandżurska, ograniczyła handel zagraniczny do kilku organizacji

kupieckich, znajdujących się pod ścisłym nadzorem. Europejczycy, a zwłaszcza Kompanie Wschodnioindyjskie, prowadzące

agresywną politykę kupiecką, tracili rynki zbytu dla swoich towarów. Domagali się oni otwarcia chińskiego rynku zbytu dla

towarów europejskich - władze chińskie nie zgadzały się na wymianę barterową (towar za towar) i Europejczycy byli zmuszeni

płacić srebrem za herbatę, jedwab i inne dobra.
Aby zrónoważyć bilans płatniczy, kupcy angielscy zaczęli sprowadzać do Chin w dużych ilościach opium z upraw w Indiach

Brytyjskich. Palenie opium w tamtym okresie bardzo się w Chinach rozpowszechniło, a handel nim przybrał formę zorganizowanego

przemytu.
Brytyjska Kompania Wschodnioindyjska używała opium jako waluty, którą płaciła za chińskie towary. Znaczne obszary Chin,

zwłaszcza południwa ich część, zostały zarzucone przez indyjskie opium, szerząc spustoszenie wśród miejscowej ludności. Chaos

i osłabienie władzy centralnej zostały wykorzystane przez chińskie organizacje przestępcze. Organizacje te zaczęły zarabiać

spore pieniądze na dostarczaniu Brytyjczykom zaopatrzenia. Triady (tak nazywały się owe organizacje) często pośredniczyły

między osłabioną władzą centralną a cudzoziemcami.

W 1839 roku, na polecenie cesarza, władze Kantonu (廣州 Guangzhou) zarekwirowały i spaliły około 20 tys. skrzyń opium. W wyniku

tego wydarzenia rząd Wielkiej Brytanii wszczął karną wojnę przeciwko Chinom. Eskadra okrętów brytyjskich zaatakowała Kanton,

a oddziały desantowe piechoty zajęły port, a później także szereg innych miast przybrzeżnych, łącznie z Szanghajem. Jako że

Brytyjczycy dysponowali znacznie nowocześniejszym uzbrojeniem, Chińczycy nie potrafili się im przeciwstawić i musieli

skapitulować.

Skutki
W wyniku wygranej Wielkiej Brytanii, podpisano Traktat Nankiński. Jego postanowienia to m. in.
- udostępnienie W. Brytanii pięciu dużych portów,
- ograniczenie cła wwozowego do 5 %,
- przyznanie praw eksterytorialnych dla Brytyjczyków,
Traktaty o zbliżonej treści zostały podpisane również z Francją i USA. Francuzi uzyskali dodatkowo pozwolenie na prowadzenie

w Chinach działalności misyjnej przez Kościół Katolicki.

Druga i Trzecia Wojna Opiumowa
miały miejsce w latach 1856-1858 oraz 1859-1860

Podłoże
W drugiej połowie XIX wieku na Chiny sypały się problemy ze wszystkich stron. Znaczny obszar cesarstwa był w ogniu Powstania

Tajpingów. Skorzystały z tego państwa zachodnie - Anglia, Francja i USA wysunęły kolejne roszczenia ekonomiczne - przede

wszystkim otwarcia Chin dla nieograniczonego handlu. Żądania brytyjskie dotyczyły głównie pozwolenia na handel brytyjskim

opium. Rząd chiński odrzucił jednak te żądania.

Bezpośrednia przyczyna
Wojna rozpoczęła się za sprawą przechwycenia przez władze chińskie w Kantonie statku "Arrow". Był to statek należący do

Chińczyka i z chińską załogą na pokładzie. Statek jednak zarejestrowany był w Hongkongu, tak więc pływał pod banderą

brytyjską.
8 października 1856, pod zarzutem przemytu opium i piractw, statek ten został zatrzymany przez władze Kantonu. 12-osobowa

załoga została aresztowana. Brytyjczycy całe zajście nagłośnili propagandowo i użyli jako casus belli do kolejnej ekspedycji

karnej.

Pierwszy etap wojny - 1856-1868

23 października 1856 eskadra 9 brytyjskich i 2 amerykańskich okrętów, pod dowództwem kontradmirała Seymoura, wpłynęła na

rzekę Xijiang i po przyjęciu ostrzału z fortów nadbrzeżnych, podeszła pod Kanton.
28 i 29 października okręty brytyjskie zbombardowały miasto, powodując duże zniszczenia i śmierć wielu cywilów. Zniszczono

także forty nadbrzeżne.

Atak ten wywołał w Chinach rozruchy przeciw obcokrajowcom, połączone często z niszczeniem europejskich faktorii handlowych.
Dalsze działania angielskie zostały opóźnione przez wybuch powstania Sipajów w Indiach. Przez rok 1857 Anglicy atakowali

jedynie żeglugę chińską i przegrupowywali siły.
12 grudnia 1857 sprzymierzone ze sobą Francja i Wielka Brytania, wystosowały ultimatum do namiestnika chińskiej prowincji

Guandong. Sprzymierzeńcy zarządali odszkodowań za spalone faktorie oraz dalszych ustępstw gospodarczych. Po odrzuceniu

ultimatum, wznowiono działania zbrojne. 28 grudnia okręty brytyjskie i francuskie ponownie ostrzelały Kanton, po czym 30

grudnia miasto zostało zajęte.

Podjęto rokowania, jednak mimo tego okręty sprzymierzonych 20 maja 1858 zaatakowały i zdobyły twierdzę Taku (Dagu) leżącą na

północy u ujścia rzeki Peiho. Po zdobyciu portu Tianjin (天津), w pobliżu Pekinu, w górze rzeki Peiho, droga do Pekinu Kanałem

Cesarskim stanęła otworem.
Siły sojusznicze nie były wystarczające do opanowania stolicy, jednak przerażony chiński rząd cesarski przystał na warunki

najeźdźców.

Zakończenie
Traktat pokojowy podpisano 13 czerwca 1858 w Tianjinie. Traktat przewidywał m.in. otwarcie dla handlu zagranicznego

większości portów chińskich i legalizację handlu opium. Traktat miał być ostatecznie ratyfikowany po roku. Początkowo

Chińczycy nie godzili się na jego uznanie.

Drugi etap wojny - 1859-60

Przyczyna
Chińczycy przegrodzili ujście rzeki Peiho zagrodą oraz wzmocnili forty twierdzy Taku leżące nad jej ujściem.
20 czerwca 1859 odmówili przepuszczenia sojuszniczych okrętów do Tianjinu, Brytyjczycy zaatakowali więc forty z morza.
25 czerwca eskadra 10 kanonierek rozpoczęła działania ofensywne. Jednak ich ostrzał nie przyniósł rezultatów, a desant

piechoty zakończył się porażką. Dodatkowo Brytyjczycy nie byli w stanie sforsowac zagrody na rzece, tak więc zostali zmuszeni

do wycofania się.

Przebieg
Porażka pod Taku wywołała w Anglii i Francji burzę. Wykorystano ją propagandowo i pod hasłem odzyskania honoru, wysłano siłę

19 tysięcy żołnierzy korpusu ekspedycynego - 12 tysięcy żołnierzy Brytyjskich i 7 tysięcy francuskich.
8 czerwca 1860 rząd chiński odrzucił złożone równo 3 miesięce wcześniej ultimatum sojuszników, którzy domagali się

"zadośćuczynienia" i przystąpiono do działań zbrojnych.
Na ich początku sojusznicy zajeli wyspy Choushan oraz port Czyfu (Yantai) na Półwyspie Szatuńskim, uzyskując bazę wypadową do

dalszych działań.

Dnia 1 sierpnia 1860 siły ekspedycyjne wylądowały na północ od ujścia Peiho, koło Pehtang (Beitang), następnie 21 sierpnia,

przy wsparciu okrętów, zaatakowały i zdobyły od lądu forty Taku.
Następnego dnia zajęto Tianjin, a 7 października, zwalczywszy słaby opór Chińczyków, sojusznicy dotarli do Pekinu,

opuszczonego przez dwór cesarski. Pałac cesarski został następnie splądrowany przez siły okupacyjne.

Podsumowanie

24 października 1860 roku w Pekinie zawarto pokój, ratyfikując tym samym poprzedni traktat z Tianjin.
Traktat postanawiał co następuje:
- porty chińskie zostały otwarte dla handlu z Wielką Brytanią i Francją, w tym także handlu opium.
- kupcy Wielkiej Brytanii i Francji, a także Rosji i USA, uzyskali przywileje w handlu z Chinami. Dodatkowo
- Rosja, która nie brała udziału w II wojnie opiumowej, uzyskała sporne terytoria położone na lewym brzegu Amuru. Ponadto,
- Wielka Brytania uzyskała południową część półwyspu Kowloon, a
- Chiny zobowiązały się do zapłacenia wysokiej kontrybucji.
- Tianjin został otwarty dla handlu,
- w Pekinie, do tej pory zamkniętym dla cudzoziemców, otwarto ambasady zwycięskich państw,
- misjonarze chrześcijańscy uzyskali prawo do szerzenia religii i posiadania własności.

http://www.chiny.pl/yapianzhanzheng.php

ps. zauważyłem że mój podpis pod profilem znika.wklejam jako zwykły tekst
człowiek potyka sie o kretowiska nie o góry ## nie ma pytań ważniejszych od pytań naiwnych ## myśl w kategoriach przyczyny i skutku ##Nie ma zbiegu przypadków, są tylko nieuświadomione okoliczności. ## po czynach ich rozpoznacie ## Ufaj ale kontroluj ## Szukaj tam gdzie nikt nie szuka a znajdziesz więcej niż sie spodziewałeś.## upadaj zawsze do przodu ##Jeżeli upadniesz nie podnoś sie z pustymi rękami##zastanów sie kto na tym zyska##

goracypiach

fragment wspomnianej ksiazki:

Cytat:

.....Była jednak pewna specyficzna dziedzina działalności pod każdym względem korzystna i przynosząca dochody najlepsze z możliwych: handel opium.
Nie ma bezpośrednich dowodów na to, że przed rewolucją 1911 roku triady zajmowały się w bardziej masowej skali hodowlą czy dystrybucją tego narkotyku. Nałóg palenia opium był w Chinach rozpowszechniony i to od dawna więc wielu chłopów było nałogowcami, a roczna produkcja tego narkotyku wynosiła ponad 20 tysięcy ton, triady zajmowały się tymi sprawami w nieznacznym stopniu, traktując to zajęcie marginesowo. Zresztą, handel narkotykami w dziewiętnastym wieku i jeszcze na początku naszego stulecia, jakkolwiek był interesem dochodowym, nie obiecywał krociowych zysków tak, jak stało się to w okresie późniejszym. Według wszelkiego prawdopodobieństwa, wielu członków triad paliło opium, ale było to raczej traktowane jako prywatna sprawa tych ludzi.
Z innych zresztą względów zajmowanie się hodowlą i handlem opium nie leżało w interesie tajnych stowarzyszeń, prawdopodobnie ze względów w pewnym sensie patriotycznych. Nieszczęście nowoczesnych Chin zaczęło się bowiem właśnie od opium.
Aby to nieco bliżej, choć krótko wyjaśnić, musimy znów na moment powrócić do historii.
* * *

Istnieją wiarygodne świadectwa, że już w VIII wieku w Chinach znano opium i stosowano je jako lekarstwo. Nałóg palenia opium zaczął się upowszechniać w XVIII wieku i przynieśli go do Chin pierwsi europejscy kupcy, zwłaszcza Holendrzy. Dekretem cesarskim z 1719 r. handel opium został objęty całkowitym zakazem. Nie był on widać zbyt rygorystycznie przestrzegany, bowiem w 1830 r. wydano nowy zakaz handlu tym narkotykiem. Było zatem oczywiste, że władze Chin liczyły się z niebezpieczeństwem i chciały uniknąć kłopotów, jakie narkomania w masowej skali może ściągnąć na kraj.
Ale warunki wybitnie nie sprzyjały tym usiłowaniom. Pech chciał, że Brytyjczycy, którzy za wszelką cenę usiłowali dorwać się do nieograniczonych możliwości rynku chińskiego, mieli poważne trudności w handlu z Chinami. I to z dwóch powodów. Raz, że Chińczycy tradycyjnie zamknięci w sobie i świadomie izolujący się od świata zewnętrznego nie przejawiali zbyt wielkiej ochoty na robienie handlowych interesów z cudzoziemcami i nie byli skorzy udzielać takiemu handlowi jakichś szczególnych preferencji, a dwa, że akurat opium było tym towarem, który w Chinach aktualnie szedł. Bowiem, co wynika z pierwszej przesłanki, nawet ci kupcy brytyjscy, którzy załatwili sobie możliwość handlu z Chińczykami, mogli na rynku chińskim kupić wiele, jak jedwab czy herbata, ale niewiele mogli Chińczykom sprzedać.
Chiński cesarz Czien Lung tak pisał w 1793 r. do króla angielskiego Jerzego III: „Posiadamy wszystko co istnieje. Nie przywiązuję wagi do przedmiotów dziwnych lub wymyślonych i nie odczuwam potrzeby wyrobów Waszego kraju... Nasze cesarstwo posiada wszystkie rzeczy w nieprzebranej obfitości i nie brakuje nam żadnych produktów wewnątrz jego granic. Nie istnieje zatem potrzeba przywożenia wyrobów barbarzyńców zagranicznych w zamian za nasze własne wytwory. Ponieważ jednak herbata, jedwab i porcelana produkowane przez Cesarstwo są całkowicie niezbędne dla narodów Europy i dla Was, pozwoliliśmy, jako wyjątkowa oznaka łaski, kupcom europejskim osiedlić się w Kantonie, aby Wasze potrzeby mogły być zaspokojone, a Wasz kraj doznał Naszej dobroczynności"*)
Sprawa była więc jasna. Jeżeli Chińczycy nie chcieli kupować towarów angielskich, to trzeba ich było jakoś do tego zmusić. A ponieważ najbardziej chodliwym towarem w Chinach było opium, to widocznie bogowie już tak chcieli...
Jak pisze Witold Rodziński w „Historii Chin" opium istotnie było chodliwym towarem: jeśli w latach 1720--1730 Anglicy wwozili do Chin 200-300 skrzyń opium rocznie (1 skrzynia— około 133 funtów), to tuż przed pierwszą wojną opiumową w latach 1838-1839 — 40 000 skrzyń. W 1836 r. Anglicy zarobili na tym interesie 18 milionów dolarów (nie mylić z dzisiejszą wartością dolara! na owe czasy była to ogromna suma), to jest o milion dolarów więcej niż wynosił brytyjski import herbaty i jedwabiu. A ponieważ brytyjski import wynosił w latach trzydziestych XIX w. około 30 mln funtów herbaty i rząd angielski nakładał na tę herbatę podatek i on sam partycypował w tych zyskach; podatek od herbaty wynosił 3,3 mln funtów szterlingów, co stanowiło 1/10 dochodów rządu angielskiego. Tak więc wszyscy, z wyjątkiem Chińczyków byli zadowoleni. Interes szedł bowiem znakomicie. Kompania Wschodnioindyjska zarabiała krocie na taniej produkcji opium w Indiach, gdzie uprawa opiumowego maku była przymusowa dla chłopów—dzierżawców ziemi, oraz na eksporcie tego narkotyku do Chin; zarabiał przy okazji rząd brytyjski, handlarze i pośrednicy. I kolejno eksport opium do
*) Tekst ten podaje Witold Rodziński w:.,Historia Chin", O,, ",I,neum 1974. Chin finansował import towarów chińskich do Wielkiej Brytanii. To, że ofiarą tego precederu były Chiny, że niezależnie od groźby, jaką dla zdrowia ludności oznaczał masowy napływ tego narkotyku, że wzrastający handel opium pogarszał bilans handlowy cesarstwa i ujemnie wpływał na gospodarkę kraju — tego nikt nie chciał brać pod uwagę. Interes był wystarczająco dobry, aby z niego rezygnować. Takiego biznesu nie wypuszcza się z ręki.
Handel opium wskazywał ponadto, jak wielkie potencjalne możliwości tkwiły w ewentualnym eksporcie innych towarów do Chin. Europejscy kupcy dobrze zdawali sobie z tego sprawę. Słali na dwór cesarski wciąż nowe misje z ofertami rozpoczęcia szerokiej wymiany handlowej. Ale skutki tych zabiegów były żadne.
Sytuacja nabrzmiewała konfliktem. Zbyt potężne siły mocarstw kolonialnych były zaangażowane w sprawę dotarcia do rynku chińskiego nawet ryzykując wojnę. Należało za wszelką cenę dokonać „otwarcia Chin".
Pretekst się znalazł, to jasne. Najpierw namiestnik cesarza Chin — Lin Tse-sii zakwestionował 20 291 skrzyń opium wartości około 10 mln dolarów nielegalnie wwożonych na obszar cesarstwa i zniszczył cały ten ładunek. Kilka tygodni później pijany marynarz brytyjski zabił na lądzie Chińczyka, a władze brytyjskie odmówiły wydania zbrodniarza, aby ten stanął przed chińskim trybunałem. Władze chińskie chciały wymusić respekt dla swych decyzji i nakazały statkom brytyjskim opuszczenie chińskich wód terytorialnych. Ale siła, jaką wtedy Chińczycy dysponowali, była niewspółmierna do sił przeciwnika: dżonki bojowe przeciw fregatom. Brytyjczycy nie czekali na rokowania. Dżonki zostały zniszczone 3 listopada 1839 r. Kilka miesięcy później rozpoczęła się I wojna opiumowa, którą Chiny przegrały, bo były militarnie słabsze....

c.d.n.
______________
twoje słabości czynia z ciebie niewolnika

AQuatro

Znam ten film.
To film o powstaniu państwa Hong-Kong.

Z tego co ja zrozumiałem, jest dokładnie odwrotnie jak piszesz.
To Anglia handlowała z Chinami opium w zamian za bawełnę i różnorakie produkty, głównie tkaniny i sukna.
Władze Chińskie, zdawały sobie sprawę z tego, że Anglicy ruchają ich za pomocą narkotyku, dlatego spalili cały skład opium, i nie chcieli go w zamian za swoje produkty.
Ale ludność to się uzależniała, i Anglicy zbijali na słomie makowej duży interes.
Opium nie było w przeszłości uznawane za narkotyk, było nawet jedynym znanym lekarstwem na cukrzycę, zanim wynaleziono insulinę.
Taj Pan był handlarzem, który woził opium do Chin a nie z Chin.

W filmie najbardziej urzekła mnie scena,
gdy główny bohater mówi do swego syna coś w stylu:
- synu, podcieraj dupę jak robią to Chińczycy, oni nie chorują.

Fakt faktem ludy azjatyckie podcierały dupę wcześniej niż mieszkańcy Europy.
W Europejskich miastach w ogóle nie wycierano dupy, bo niby czym ? Kamieniami ? Smile

te wszystkie epidemie, mają swoje uzasadnienie. Smile

Goska

AQuatro, o jakich czasach Ty piszesz ? Cukrzyca jest nowa choroba. Musisz wiedziec, ze nie bylo mozliwosci badania krwi i moczu. Takie badania zaczeto przeprowadzac dopiero w latach 50-tych i wtedy nikt nie badal poziomu cukru jeszcze. Nie bylo chorych na cukrzyce. Cukrzyca w Polsce rozwinela sie dopiero w latach 80-tych.
Przestancie czytac historie wspolczesnie wydana. Dajcie sobie powiedziec, ze strasznie Wami manipuluja.

goracypiach

Aquatro
Źle zrozumiałeś, nie czytasz ze zrozumieniem.
Film fałszuje prawde historyczną, zamieniając słowo wwozili na słowo wywozili.
I nie jest odwrotni jak ja pisze. Ale to ty, nie zauważasz zaprzeczenia historii wojen opiumowych w treści filmu. Poczytaj http://www.speedyshare.com/797875362.html innych tez zachęcam, na pewno nie zaszkodzi, a warto spopularyzować taka wiedze jako obrone przed czym tylko ze

chcecie.
Napisałem na samym początku postu.
We filmie powiedziano, że Anglicy wywozili opium, tzn. że kupowali go w Chinach.
Zadziwiło mnie to bardzo!!! Na potwierdzenie mojego spostrzeżenia zacytowałem recenzje w której wyraźnie jest napisane.
„Kanton, 1839 rok. Cesarz Chin ma dość zagranicznych kupców, którzy nielegalnie wywożą opium.”
W rzeczywistości to Anglicy sprzedawali opium do Chin. Zmuszali Chińczyków do zakupu opium. Ba, mało tego, Anglicy wywołali trzy wojny przeciwko Chinom. Które to wojny nazywane są’’ wojnami opiumowymi”, nazwa wymownie określa przyczynę konfliktu. Jeszcze raz napisze, to Anglicy wwozili do Chin, to znaczy ‘’eksportowali” z Indii do Chin. Ładowano opium na okręty w indyjskich portach (mam na myśli Indie na kontynencie Azjatyckim), statki płynęły do porów chińskich. Opium wędrowało z Indii do Chin. Anglicy zarabiali krocie na tym procederze. Aby to przybliżyć cytuje fragmenty książki.

INTERESUJE MNIE SZCZEGULNIE WĄTEK DOMINACJ JEDNEGO PAŃSTWA NAD INNYM PAŃSTWEM,
NARODEM POPRZEZ WYKORZYSTANIE NARKOTYKÓW, BĄDŹ INYCH ŚRODKÓW UZALEŻNIAJĄCYCH W TYM I ALKOHOLU.

Jaskrawym przykładem takiej dominacji są konflikty Angielsko Chińskie.
Oprócz Anglii na słabości Chin skorzystały Francja, Rosja, Niemcy, USA.
Interesująca jest dalsza historia Indochin.
Wracając do dominacji i kolonializmu. Naród to grupa obywateli, zwykłych szaraczków. Trzeba uzależnić tych małych zwykłych ludzi, każdego z osobna i wszystkich naraz. Trzeba ich ogłupiać, mówiąc jakie to fajne, jak otwiera świadomość, jakiego daje kopa ,czyni człowieka twórczym, cool i trendy, jakie ma się odlotowe wizje.
Aquatro pisze że opium było lekiem. W załączonych przeze mnie cytatach tez można o tym przeczytać ’’ Istnieją wiarygodne świadectwa, że już w VIII wieku w Chinach znano opium i stosowano je jako lekarstwo. Nałóg palenia opium zaczął się upowszechniać w XVIII wieku i przynieśli go do Chin pierwsi europejscy kupcy, zwłaszcza Holendrzy. Dekretem cesarskim z 1719 r. handel opium został objęty całkowitym zakazem” Wszystko zależy od dawki i celu zastosowania. W Europie opium było stosowane jako lek pod nazwą „laudanum”. Często było nadużywane przez ‘’chorych” zgony od przedawkowania i choroby psychiczne, szaleństwo. Opium ,którego głównym składnikiem jest morfina silnie uzależnia fizycznie, zainteresowani mogą poczytać – morfinizm, np. żołnierzy amerykańskich po wojnie w Wietnamie, albo po II wojnie światowej. Nie rozwijam tego tematu , bo jak wspomniałem interesuje mnie DOMINACJA JEDNEGO PAŃSTWA NAD INNYM PAŃSTWEM, NARODEM POPRZEZ WYKORZYSTANIE NARKOTYKÓW, BĄDŹ INYCH ŚRODKÓW UZALEŻNIAJĄCYCH W TYM I ALKOHOLU

Cytat:

W jej następstwie utraciły Hongkong na rzecz W. Brytanii, musiały też otworzyć 5 swoich portów dla handlowych flot cudzoziemskich i zobowiązały się do prowadzenia handlu z W. Brytanią.
Ale szczęście mocarstw zachodnich nie było jeszcze pełne. Chociaż Chiny respektowały zobowiązania, jakie na siebie przyjęły w kończącym tę wojnę traktacie nankińskim z 19 sierpnia 1842 r., handel nadal nie rozkwitał! Graniczyło to niemal ze skandalem, tak przynajmniej mówiono w kręgach Europejczyków. Wniosek był oczywiście prosty: jeśli Chińczycy w dalszym ciągu nie chcą handlować z Zachodem, to trzeba ponownie ich do tego zmusić. I znów znalazł się pretekst i znów rozpoczęła się w 1856 r. wojna, i znów Chiny, jako słabsze, przegrały i musiały podpisać w 1858 r. traktat bardziej jeszcze ograniczający ich suwerenność. Otwarto dla handlu z Zachodem dalsze 11 portów chińskich, wyjęto Europejczyków spod jurysdykcji chińskiej, Francuzi przy okazji zażądali i uzyskali prawa do nieskrępowanej działalności swych misjonarzy w jakże złudnej nadziei, że dzięki temu będą mogli sprawować w Chinach rząd dusz! Przy okazji nawet Stany Zjednoczone i carska Rosja podpisały traktaty gwarantujące ich interesy w Chinach.
Ale to jeszcze nie był koniec. Po dwóch wojnach opiumowych przyszła trzecia — skończona konwencją pekińską z 24 października 1860 r. Tym razem już szło o upokorzenie krnąbrnych Chin — chodziło bowiem o sposób, w jaki ma zostać przyjęty w Pekinie pierwszy poseł brytyjski nazwiskiem Elgin. Alianci — Brytyjczycy i Francuzi siłą otworzyli sobie drogę do Pekinu i spalili perłę architektury — Pałac Letni sądząc, że tym aktem zmuszą Chińczyków raz na zawsze do ugięcia się przed siłą. W rezultacie tych wojen opium uzyskało legalny wstęp na obszar Chin.
Chiny przegrały wojny opiumowe również z powodów innych niż tylko militarne. Na dworze cesarskim ścierały się bowiem dwie koncepcje: jedna z nich głosiła idee oporu i walki w imię obrony państwa; inna jednak kierowała się bardziej interesem dynastii, obawą, że wojna z kolonialistami wciągnie masy chłopskie, a te, broniąc ojczyzny, mogą jednocześnie wypowiedzieć posłuszeństwo Mandżurom. Dynastia miała bowiem świadomość, że mimo upływu czasu ciągle jest traktowana jako obca. Toteż nurt ugodowy, dążenie do zakończenia konfliktu metodą pertraktacji z potęgami kolonialis- tycznymi osłabiał wysiłek zbrojny i tym samym wystawiał państwo na niebezpieczeństwo. Ale ten właśnie nurt wziął ostatecznie górę, co w połączeniu z militarną i gospodarczą słabością Chin, ignorancją Mandżurów w sprawach polityki międzynarodowej — z góry skazywało Chiny na klęskę.
W taki sposób opium odegrało niesławną rolę w historii stosunków Chin ze światem zewnętrznym i w historii samych Chin. Wojny opiumowe były ciosem, po zainkasowaniu którego cesarskie Chiny nie były w stanie się podnieść.

twoje słabości czynia z ciebie niewolnika

-----
człowiek potyka sie o kretowiska nie o góry ## nie ma pytań ważniejszych od pytań naiwnych ## myśl w kategoriach przyczyny i skutku ##Nie ma zbiegu przypadków, są tylko nieuświadomione okoliczności. ## po czynach ich rozpoznacie ## Ufaj ale kontroluj ## Szukaj tam gdzie nikt nie szuka a znajdziesz więcej niż sie spodziewałeś.## upadaj zawsze do przodu ##Jeżeli upadniesz nie podnoś sie z pustymi rękami##zastanów sie kto na tym zyska##

AQuatro

Goska napisał:

AQuatro, o jakich czasach Ty piszesz ? Cukrzyca jest nowa choroba. Musisz wiedziec, ze nie bylo mozliwosci badania krwi i moczu. Takie badania zaczeto przeprowadzac dopiero w latach 50-tych i wtedy nikt nie badal poziomu cukru jeszcze. Nie bylo chorych na cukrzyce. Cukrzyca w Polsce rozwinela sie dopiero w latach 80-tych.
Przestancie czytac historie wspolczesnie wydana. Dajcie sobie powiedziec, ze strasznie Wami manipuluja.

Wg. moich informacji problem cukrzycy jest dużo starszy.
Za samo wynalezienie insuliny, Banting otrzymał nagrodę w 1924 r.
Po coś tej insuliny szukano ?
Pierwsze naukowe ślady cukrzycy datuje się na 1872 rok, kiedy to odnaleziono w Luksorze papirus Ebersa, w którym mowa o chorobie, polegającej na nadmiernym oddawaniu moczu, uznanej za cukrzycę.

Ale idźmy jeszcze dalej, już w 1633 r. dr James Hurt wspominał o chorobie spowodowanej nadmiarem cukru,

Gdyby się jeszcze cofnąć, cukrzyca sięga roku 1622, i bierze początek w Anglii, bo tam właśnie zaczęto cukier sprowadzać.

Dawniej cukrzycę nazywano: diabetes mellitus, a później hipoinsulinizm,
to wszystko było przed okresem, który wspominasz.
To, że insulinę wynaleziono w 1922, i rozpoznano na czym polega ta choroba, nie oznacza, że choroba wcześniej nie występowała.