za:
http://sliwerski-pedagog.blogspot.com/20.....styce.html
Sensacyjna metoda badań w humanistyce
W naukach humanistycznych zaczyna robić karierę najnowsza metoda badań jaką jest sondaż plotkostyczny (z niem. – die Klatschesologie), czyli zbieranie politycznie poprawnej opinii o interesującym nas zjawisku lub osobach. Dane empiryczne uzyskujemy dzięki prowadzeniu wywiadów z osobami, którym coś się wydaje, o czymś słyszały lub mają na jakiś temat pewne przypuszczenia. Ta najnowsza i najbardziej wiarygodna metodologia badań biograficznych, jakościowych (z niem. - qualitative Forschung) - choć może sugerować podobieństwo do technik projekcyjnych - stanowi jednak w sposób wyjątkowo odrębny o tym, w jaki sposób rejestrować domysły, pomówienia lub niedorzeczne sądy o charakterze negatywnie oceniającym lub pejoratywnie normatywnym na temat jakiejś osoby lub procesu, a nie dające się w żadnej mierze sprawdzić i udokumentować innymi, czyli wrogimi jej metodami ze względu na to, że być może sprawami tymi lub osobami interesowały się kiedyś tajne służby, a dzisiaj być może na ich temat dane zbiera CBŚ, CBA lub FBI. Jest to zresztą ta metoda badań, w wyniku której można wzmocnić ideę dehumanistycznego egalitaryzmu wyznawaną przez oponentów, zazdrośników czy zawistników przedmiotu badań, jakim jest – używając języka psychologii organizacji - osoba centralna (VIP-a). Poprawnie metodologicznie skonstruowana plotka, wyniesiona dzięki uniwersyteckim badaniom do rangi właściwego źródła wiedzy, nie pozwoli żyć „odmieńcowi” w chwale, a badaczowi (z niem. der Klatschesgeber) pozwoli na uzyskanie stopnia zawodowego magistra, a w przyszłości, jak rozwinie swoją metodologię, to nawet doktora (re)habilitowanego. Dzięki tej metodzie badań biograficznych źródło wiedzy (z łac. homo ludens), choć nie jest przekonane co do istoty prawdy, świetnie się tym bawi, powtarzając ją tak, jakby ona nią była.
Sondaż plotkostyczny uzyskał pierwszy atest wśród ponowoczesnych historyków, którzy odkryli walory jego niezwykłej mocy w usuwaniu tlenków pamięci z lat durnych i chmurnych znaczących na scenie politycznej VIP-ów. Od kilkudziesięciu lat odnawiano pamięć o ich dokonaniach, ale miało to charakter wysoce amatorski. Do czasu, kiedy to jeden z absolwentów tej dyscypliny wiedzy odkrył skuteczną metodę detabuizacji, oczyszczania VIP-ów z brązu, na osłabianie mocy ikon, legend, mitów czy na zredukowanie siły peanów, jakie na nieszczęście krążą o osobach znaczących w danym społeczeństwie. Nie jest prawdą, że najlepsza jest do tego technologia chemiczno-spożywcza w postaci trawienia VIP-a „Coca-Colą”, gdyż oblanie tym płynem „bohatera” może ulec szybkiemu zatarciu i zapomnieniu przez oddanie jego odzieży do pralni. Konieczne jest zatem spreparowanie odpowiedniej tekstury, która zastąpi, na zawsze wyprze (od „ociec prać”) dotychczasowe o nim lektury. Jedynym sposobem na dyskonfirmację tej metody badań jest samoujawnienie, czego najlepszym przykładem jest odtajnienie z własnej inicjatywy przez b. premiera RP potajemnych związków z postacią, z którą jego interakcje czyli związki interpersonalne mogłyby przez ich odkrycie naukowe naruszyć stan jego ozłocenia, a przez to mógłby stracić na wadze nieco funtów. Jak stwierdzają ponowocześni metodolodzy istotą odkrycia naukowego jest uzyskanie dostępu do źródeł wiedzy o interesującej nas postaci zanim ona sama dokona aktu samoodkrycia lub zanim dotrą do niej „pa, pa raz z I”. Istotnie, ważne jest w tym procesie poznawczym postawienie kropki nad i, jeśli się z nią już przespało powiew wiatru historii.
Już przed laty Aleksander Świętochowski odkrył zalety tej metody badań pisząc o niej, iż jest: „ze wszystkich woni najlotniejszą, a ze wszystkich świateł najdalej promieniującą”.
Wiki2
Wykop2
Linki
Szukaj
Ekipa
Rejestracja
Zaloguj
