Mission finds bright ribbon at solar system border
Thu Oct 15, 10:16 pm ET
WASHINGTON (Reuters) – A bright ribbon of hydrogen atoms marks the edge of the solar system, where the Sun's wind meets emissions from the rest of the galaxy, researchers reported on Thursday.
They used telescopes aboard the orbiting Interstellar Boundary Explorer spacecraft or IBEX to look toward the heliopause, which is the boundary where solar wind meets galactic wind at the edge of the solar system beyond Pluto.
Researchers combined images from IBEX with data from the Cassini spacecraft, which is near Saturn, and said it completely alters their ideas about what this border area looks like.
"The IBEX results are truly remarkable, with emissions not resembling any of the current theories or models of this never-before-seen region," David McComas of the Southwest Research Institute in San Antonio, Texas, who led the research, said in a statement.
"We expected to see small, gradual spatial variations at the interstellar boundary, some ten billion miles (16 billion km) away. However, IBEX is showing us a very narrow ribbon that is two to three times brighter than anything else in the sky."
It consists of hydrogen atoms that were once charged but which have been neutralized, they reported in five separate reports in the journal Science.
The researchers say the findings can tell them about the interstellar cloud through which our Milky Way galaxy is moving and which the galaxy will leave in about 10,000 years.
GIANT RIBBON DISCOVERED AT THE EDGE OF THE SOLAR SYSTEM: For years, researchers have known that the solar system is surrounded by a vast bubble of magnetism. Called the "heliosphere," it springs from the sun and extends far beyond the orbit of Pluto, providing a first line of defense against cosmic rays and interstellar clouds that try to enter our local space. Although the heliosphere is huge and literally fills the sky, it emits no light and no one has actually seen it. Until now.
NASA's IBEX (Interstellar Boundary Explorer) spacecraft has made the first all-sky map of the heliosphere and the results have taken researchers by surprise. The map is bisected by a bright, winding ribbon of unknown origin:
"This is a shocking new result," says IBEX principal investigator Dave McComas of the Southwest Research Institute. "We had no idea this ribbon existed--or what has created it. Our previous ideas about the outer heliosphere are going to have to be revised."
The two Voyager spacecraft (labeled V1 and V2 in the figure) have spent decades traveling to the edge of the solar system for in situ inspection of whatever might be there--but ironically both spacecraft missed the ribbon. "It's like having two weather stations, but missing the big storm that runs between them," says Eric Christian, IBEX deputy mission scientist at NASA's Goddard Space Flight Center.
At the moment, theorists are "working like crazy" to understand this discovery and how the ribbon might effect the ability of the heliosphere to shield us from cosmic rays.
A propo astronomii-badacze są lekko zdziwieni faktem że na obrazie Brueghela z 1617 roku widać typ teleskopu wynaleziony wedle historyków przynajmniej 15 lat później.
Friday, October 02, 2009
The Puzzle of Brueghel's Paintings of Telescopes
A painting from 1617 appears to show a type of telescope thought not to have been built until much later.
It's hard to find an invention more emblematic of the birth of modern science than the telescope. And yet surprisingly little is known about its early development. The inventor of the telescope remains unknown to this day.
Now a study of the paintings of Jan Brueghel the Elder, a Flemish painter of the Baroque era who was working in Amsterdam at the beginning of the 17th century, is throwing some light on the early development of the telescope. It has also uncovered a mystery, say Paolo Molaro and Pierluigi Selvelli at the Istituto Nazionale di Astrofisica in Trieste. One of Brueghel's works appears to show a Keplerian-style telescope in a painting dating from 15 years before this design was thought to have been built.
Although various writers in the 16th century describe glasses that can "recognize a man from several miles away," the early exploitation of this idea is credited to the Dutch lens maker Hans Lippershey, who in 1608 applied for a patent for a device "for seeing things far away as if they were nearby." However, his application was rejected, apparently because the idea was already well known.
Molaro and Selvelli, who have studied the telescopes depicted in five paintings by Brueghel, say that Lippershey is known to have given one of his earliest instruments to Archduke Albert VII of Habsburg, who had a keen interest in natural philosophy.
That's significant because Brueghel was Albert's court painter. Molaro and Selvelli say that the spyglass depicted in Brueghel's "Extensive Landscape with View of the Castle of Mariemont," dated 1608-1612, is the first painting of a telescope ever made. They go further and speculate that this instrument is the one given to Albert by Lippershey.
The earliest telescopes consisted of a convex objective lens and a concave eyepiece. But Johannes Kepler suggested in 1611 that a better design would have a convex eyepiece. The advantage is a larger field of view and greater relief for the eye, which needn't be placed so close to the eyepiece. The disadvantage, which astronomers eventually came to live with, is that the image is inverted.
Kepler's design wasn't built until much later. The first reference to such an instrument appears in 1631. But here's a mystery: Molaro and Selvelli speculate that a telescope in "The Allegory of Sight," a collaboration between Brueghel and Pierre Paul Rubens dating from 1617, is actually Keplerian (see picture above).
The evidence is twofold. First is the length of the instrument: Molaro and Selvelli estimate that the extended instrument would be some 180 cm or so long. Keplerian designs are longer than the earlier Galilean designs (a misnomer, since Galileo did not invent them). Second is the size of the eyepiece, which appears to limit how close the eye can get to the eyepiece lens. That would only make sense in a Keplerian design.
The question then is who built this telescope, and what was it used for. Keplerian designs can achieve much higher magnifications than their Galilean cousins. That would have given its owner a significant advantage over anyone else scanning the heavens.
If they'd troubled to look, that is. Could it be that the owner of one of the most powerful telescopes on the planet failed to point it skywards? And in failing to do so, missed a chance at the kind of scientific immortality that Galileo was later to achieve?
Ref: arxiv.org/abs/0908.2696: The Mystery of the Telescopes in Jan Brueghel the Elder's Paintings
PAP, PH/12:02
Planetoida, która zabiła dinozaury, trafiła w Indie
Olbrzymia planetoida, która 65 mln lat temu przyniosła zagładę dinozaurom, uderzyła w Indie. Wcześniej wskazywano na Meksyk, jednak tam krater uderzeniowy jest dużo mniejszy - uważa zespół naukowców. Wyniki ich najnowszych badań publikuje serwis "EurekAlert".
65 mln lat temu doszło do globalnej katastrofy, spowodowanej najprawdopodobniej uderzeniem w Ziemię planetoidy. Badania geologiczne wskazywały, że krater uderzeniowy znajduje się na półwyspie Jukatan w Meksyku. Okazuje się jednak, że u zachodnich wybrzeży Indii jest znacznie bardziej rozległa pozostałość po uderzeniu innej planetoidy.
- Jest to największy znany krater na naszej planecie - tłumaczy szef zespołu badawczego, Sankar Chatterjee z Texas Tech University. - Bolid, który był jego przyczyną, musiał mieć około 40 km średnicy. Dla porównania, ciało niebieskie, które uderzyło w półwysep Jukatan, miało średnicę pomiędzy 8 a 10 km. Pozostaje pytanie, które uderzenie zadało śmiertelny cios dinozaurom.
Jak podkreśla naukowiec, trudno sobie w ogóle wyobrazić następstwa takiej katastrofy. W miejscu uderzenia skorupa ziemska wyparowała, pozostawiając bardzo gorący materiał płaszcza ziemskiego. Prawdopodobnie kataklizm zainicjował gwałtowne procesy wulkaniczne na obszarze Dekanu. Oderwał także Seszele od indyjskiej płyty tektonicznej.
Obrzeża krateru obejmują powierzchnię o średnicy 500 km. Większa jego część znajduje się pod wodą, część przybrzeżna tworzy wysokie klify nadmorskie.
Naukowcy chcą w tym roku kontynuować badania. Istotne będą pomiary pierwiastka irydu na dnie krateru. Jego zwiększony poziom to charakterystyczna cecha kosmicznych kolizji.
65 mln lat temu doszło do jednego z największych wymierań w dziejach Ziemi. Wyginęło wtedy 75 proc. gatunków zamieszkujących naszą planetę, w tym wszystkie dinozaury.
Nieznana struktura w Układzie Słonecznym
średnio PAP | dodano: 2009-10-16 (08:57) 84 komentarzy
Misja kosmiczna IBEX zakończyła pierwszy w historii przegląd granic całej heliosfery. Efektem jej obserwacji jest wykrycie obecności dziwnej struktury o nieznanym pochodzeniu. W badaniach istotny udział mają polscy naukowcy z Centrum Badań Kosmicznych PAN.
Sonda IBEX (Interstellar Boundary Explorer) została wystrzelona przez NASA 19 października 2008 r. Krąży jako satelita Ziemi po orbicie eliptycznej (15 000 x 300 000 km). Celem misji są badania granic heliosfery, czyli strefy wokół Słońca, w której dominujący jest wiatr słoneczny, a nie materia międzygwiazdowa. "Nigdy wcześniej nikt nie obserwował kosmosu w ten sposób. Otworzyliśmy nowe okno na świat i zobaczyliśmy przez nie rzeczy, których nie spodziewaliśmy się dostrzec", mówi doc. Maciej Bzowski z Centrum Badań Kosmicznych PAN, członek międzynarodowego zespołu misji IBEX.
Nasza gwiazda porusza się w przestrzeni poprzez obłok gazu nazywany lokalnym ośrodkiem międzygwiazdowym. Od Słońca porusza się wiele zjonizowanych cząstek, co określa się mianem wiatru słonecznego. Na krańcach Układu Słonecznego wiatr słoneczny zwalnia, zderzając się z materią międzygwiazdową. Gdy prędkość wiatru słonecznego spada do prędkości poddźwiękowej, powstaje fala uderzeniowa - szok końcowy. Słońce wraz ze swoją heliosferą porusza się względem ośrodka międzygwiazdowego, kompresując materię międzygwiazdową znajdującą się na drodze. Powoduje to powstanie kolejnych struktur: heliopauzy, która jest zewnętrzną krawędzią heliosfery oraz fali czołowej, znajdującej się jeszcze dalej.
Dla uzmysłowienia sobie na czym polega szok końcowy, doc. Bzowski proponuje proste doświadczenie, które można wykonać w kuchni. Wystarczy pod strumień wody włożyć nachylony talerzyk. Wtedy nad miejscem, w które trafia strumień wody widać wyraźny łuk - "szok końcowy", za którym jest większa warstwa wody kończąca się "heliopauzą". "Na talerzyku niestety nie zobaczymy fali czołowej, gdyż w rzeczywistości zjawiska badane przez sondę IBEX powstają nie tylko dlatego, że coś wypływa ze Słońca, ale także dlatego, że Układ Słoneczny jest omywany z zewnątrz przez materię lokalnego ośrodka międzygwiazdowego" tłumaczy Bzowski.
Satelita IBEX obserwuje na niebie rozkład strumieni energetycznych atomów neutralnych (Energetic Neutral Atoms, ENA). Takie atomy powstają tuż za szokiem końcowym, gdy elektrony z gazu międzygwiazdowego są wychwytywane przez protony z wiatru słonecznego albo przez zjonizowaną wiatrem słonecznym materię. Energetyczne atomy neutralne ENA poruszają się z dużymi prędkościami, ale rejestruje się ich zaledwie od kilku na sekundę do jednego na godzinę.
Dzięki temu, że ENA są neutralne, na ich ruch nie wpływa pole magnetyczne, czyli poruszają się po liniach prostych. Możemy przez to uzyskać informacje o miejscach na granicy heliosfery, w których powstały. Pracując w różnych zakresach energii IBEX tworzy w ten sposób mapy niezbadanych krańców Układu Słonecznego. Dane zebrane przez satelitę można porównać z obserwacjami z sond Voyager 1 i Voyager 2, które już przeleciały przez szok końcowy, ale ciągle działają i przesyłają pomiary pola magnetycznego i plazmy słonecznej.
Dotychczasowa teoria przewidywała, że powinno się obserwować większe natężenie atomów ENA z kierunku, w którym porusza się Słońce, a mniejsze z kierunku przeciwnego. Wyniki pomiarów IBEX są jednak zaskakujące. Okazuje się, że wokół Słońca rozciąga się wygięta wstęga, przypominająca prawie zamknięty pierścień. Wstęga jest nachylona do płaszczyzny ekliptyki i nie pokrywa się z płaszczyzną Drogi Mlecznej.
Największa intensywność wstęgi pochodzi z kierunku ponad ekliptyką w obszarze, w którym oddziałują wolny i szybki wiatr słoneczny. Wobec tego naukowcy przypuszczają, że przyczyną jej powstania jest jakaś duża struktura lokalna związana z Układem Słonecznym.
W badaniach misji IBEX biorą udział polscy naukowcy z Centrum Badań Kosmicznych Polskiej Akademii Nauk (CBK PAN). Wyniki badań zostały opublikowane w czasopiśmie naukowym "Science" w wydaniu z 15 października 2009 r.
An Asteroid Could Have Killed Us Tonight
Oct 16, 2009 11:20 PM
Rejoice, because you are alive: An asteroid named 2009 TM8 just passed only 216,000 miles from Earth, racing at 18,163mph. That's closer than the moon. But don't worry, there'll be plenty of opportunities to panic, says the JPL:
If it's typical density, it would create a 4 kiloton explosion in the Earth's atmosphere if it were to hit, which of course it won't. You'd expect an object of this size to fly within the orbit of the moon every few days or so.
That's what Don Yeomans—manager of the Near-Earth Object Program Office at Jet Propulsion Laboratory, Pasadena, California—said talking about 2009 TM8 and the other 7 million objects in the near-Earth space which, "needless to say we have discovered only a small fraction of them."
Great. At 30 feet, something like 2009 TM8 is not as big as the killer Apophis or as the superkiller that can destroy everything on Earth. But who cares about destroying everything when this thing is large enough to annihilate Brooklyn.
Ah well, as if I needed any excuses to celebrate after this sodding Friday. Zacapa rum, here I come.
Teraz na TVP1 zupełnie przyzwoity (laika zdaniem) program o meteorytach "Discovery w Jedynce - Kosmiczne kolizje odc.1 - Ziemia"
_________________ Limit postów na żądanie - 1
EARTH-DIRECTED ERUPTION: On Saturday, Oct. 17th, starting around 18:24 UT, a spotless active region in the sun's southern hemisphere erupted, hurling a faint coronal mass ejection (CME) in the general direction of Earth. SOHO's extreme UV telescope recorded this movie of the blast. High-latitude sky watchers should be alert for auroras on Oct. 19th or 20th when the CME arrives.
"Międzynarodowa Rada Nauki uznała ostatnio, że społeczne implikacje (socjalne, kulturowe, polityczne i ekonomiczne) kometarnego/asteroidalnego uderzenia w Ziemię zasługują na natychmiastowe rozpatrzenie przez wszystkie kraje na świecie."
"Jeszcze całkiem niedawno badania nad zagrożeniami ze strony komet i asteroid skupiały się na ustalaniu skali i zasięgu przeszłych zderzeń, rzetelnym obliczaniu czasu powrotu i na modelowaniu scenariuszy fizycznego zderzenia…zagrożenia CAI daleko wykraczają poza dziedzinę nieuzasadnionych spekulacji i apokaliptycznych wizji. Wyniki to coś więcej niż tylko nowe odkrycia. Rewolucjonizują one, lub zamierzają zrewolucjonizować, niektóre podstawowe założenia odnośnie Ziemi, jej historii, ewolucji biologicznej i przyszłości. Chociaż ludzkie życie, jak do tej pory, zajmuje malutką przestrzeń w historii, wygląda na to, że nasz los na dłuższą metę zostanie przez te siły poddany próbie i może być przez nie rozstrzygnięty."
Cytaty z bardzo ciekawych(kolejnych po czarnej śmierci) artykułów
Na koniec link do kapitalnego dokumentu o kometach i asteroidach w kontekście zagrożenia...Ziemia tarczą strzelniczą
http://www.dokumentalne.pl/tajem nice-kosmosu-komety-cel-ziemia.h tml
Od jakiegoś czasu nie opuszcza mnie myśl iż rozłożenie nizin i wyżyn lądów przy oceanach a przy morzach czy zatokach jest w dużej mierze uwarunkowane impaktami...Fale tsunami na oceanach były ogromne więc niwelowały niziny,lub kształtowały ich położenie przy głębokim poziomie oceanu(np.wsch. wybrzeże usa,francja itp.)Co sądzicie?
Tutaj można porównać http://encarta.msn.com/encnet/fe atures/MapCenter/Map.aspx
~matrix, 2009-10-19 05:59
Jeszcze umieszczę to video z podanego wczesniej artykułu;
no rzeczywiscie,znowu ktos bawi się w wycinanki...
To może poprosimy o wyjaśnienie dlaczego akurat w tym miejscu gdzie dwa lata temu było widać niesklasyfikowany,czerwony obiekt widnieje obecnie czarna dziura?
Po drugie jakby ktoś pokazał na YT inny czarny prostokąt to, jestem przekonany, wtedy tamten byłby podejrzany o ukrywanie czegoś. Trzecie - bardzo dużo jest nieskatalogowanych obiektów.
Bądźmy racjonalni - poprośmy (albo poproszę) na forach astronomicznych o wypowiedź, może nawet da radę na to spojrzeć przez teleskop. Zakładam, że wg Ciebie do nasa to nie ma co pisać.
Btw, szanuje Cię jako wyszukiwarkę i cenie Twój wkład w forum ale nie uwierzę w planetę wymyśloną przez Sitchina, której jeszcze nie namierzono a przyleci do nas za 3 lata. Apophis (300 metrów) ma się zbliżyć do Ziemi w ~2030 i już o tym wiemy a hipotetyczne "coś" podobno jest wielkości zbliżonej do Jowisza.
Niezależni astronomowie też odkrywają planety itp. Myślę, że jakby coś było na rzeczy to byśmy wiedzieli i tak.
Prostokąt może być powodem wymiany zdjęć i może jeszcze się zapełni. Czy nie łatwiej byłoby wymazać ten jeden obiekt?
Co by nie mówić prędzej obstawiałbym starego znajomego :)
Zgoda,zapytaj na forach astronomicznych o przyczynę takiego wypikselowania i jesli będziesz mogł,zamieść tutaj odpowiedzi.
Jesli chodzi o NASA...coscie się tak uparli na to NASA?
Osobiscie jesli mam jakąś zagwozdkę w tematach astrologicznych to mailuję do rosyjskiej albo chińskiej agencji kosmicznej-i zapewniam że ich odpowiedzi nie są ani o jotę mniej profesjonalne,za to zdarza im się otwarcie mówić o tematach o których NASA jedynie wstydliwie milczy.
Idąc dalej,to nie Sitchin wymyslił Planetę X,muszę cię rozczarować.
Zamieszczałem w tym temacie linki do amerykańskich gazet z poczatku lat 80tych w których to nie tylko pisano o tym obiekcie jako o hipotetycznym,ale opisywano jego od-kry-cie.
I to na dodatek przez NASA.Dotarło?
A z kwestii bieżących:
Czy Einstein był syjonistą i plagiatorem wcześniejszych teorii?
Charles Giuliani of Truth Hertz radio discussed Albert Einstein being a Zionist, plagiarist, and fraud on his audio of 2009/10/12.
Interesting information. I appreciate the valid point of contention being Einstein did not cite any sources within his “original” work which spawned the Theory of Relativity, et al. Any scientist creating any peer reviewed paper will have to cite sources or else the peer review process is a complete fraud; Einstein did not cite a single source yet his “work” is adhered to as gospel with-in the scientific community.
Another point of discussion within Giuliani’s dissertation was the obvious plagiarism Einstein incorporated within his “work.” Giuliani references Einstein’s own words as testimony against himself (Einstein) as a sort-of purging of sins.
Audio is listed under “Truth Hertz 20091012” on the page titled Bibliography.
ScienceDaily (Oct. 19, 2009) — Today, at an international ESO/CAUP exoplanet conference in Porto, the team who built the High Accuracy Radial Velocity Planet Searcher, better known as HARPS, the spectrograph for ESO's 3.6-metre telescope, reports on the incredible discovery of some 32 new exoplanets, cementing HARPS's position as the world’s foremost exoplanet hunter. This result also increases the number of known low-mass planets by an impressive 30%. Over the past five years HARPS has spotted more than 75 of the roughly 400 or so exoplanets now known.
"HARPS is a unique, extremely high precision instrument that is ideal for discovering alien worlds," says Stéphane Udry, who made the announcement. “We have now completed our initial five-year programme, which has succeeded well beyond our expectations.”
The latest batch of exoplanets announced today comprises no less than 32 new discoveries. Including these new results, data from HARPS have led to the discovery of more than 75 exoplanets in 30 different planetary systems. In particular, thanks to its amazing precision, the search for small planets, those with a mass of a few times that of the Earth — known as super-Earths and Neptune-like planets — has been given a dramatic boost. HARPS has facilitated the discovery of 24 of the 28 planets known with masses below 20 Earth masses. As with the previously detected super-Earths, most of the new low-mass candidates reside in multi-planet systems, with up to five planets per system.
In 1999, ESO launched a call for opportunities to build a high resolution, extremely precise spectrograph for the ESO 3.6-metre telescope at La Silla, Chile. Michel Mayor, from the Geneva Observatory, led a consortium to build HARPS, which was installed in 2003 and was soon able to measure the back-and-forward motions of stars by detecting small changes in a star’s radial velocity — as small as 3.5 km/hour, a steady walking pace. Such a precision is crucial for the discovery of exoplanets and the radial velocity method, which detects small changes in the radial velocity of a star as it wobbles slightly under the gentle gravitational pull from an (unseen) exoplanet, has been most prolific method in the search for exoplanets.
In return for building the instrument, the HARPS consortium was granted 100 observing nights per year during a five-year period to carry out one of the most ambitious systematic searches for exoplanets so far implemented worldwide by repeatedly measuring the radial velocities of hundreds of stars that may harbour planetary systems.
The programme soon proved very successful. Using HARPS, Mayor’s team discovered — among others — in 2004, the first super-Earth (around µ Ara); in 2006, the trio of Neptunes around HD 69830; in 2007, Gliese 581d, the first super Earth in the habitable zone of a small star; and in 2009, the lightest exoplanet so far detected around a normal star, Gliese 581e. More recently, they found a potentially lava-covered world, with density similar to that of the Earth’s.
“These observations have given astronomers a great insight into the diversity of planetary systems and help us understand how they can form,” says team member Nuno Santos.
The HARPS consortium was very careful in their selection of targets, with several sub-programmes aimed at looking for planets around solar-like stars, low-mass dwarf stars, or stars with a lower metal content than the Sun. The number of exoplanets known around low-mass stars — so-called M dwarfs — has also dramatically increased, including a handful of super Earths and a few giant planets challenging planetary formation theory.
“By targeting M dwarfs and harnessing the precision of HARPS we have been able to search for exoplanets in the mass and temperature regime of super-Earths, some even close to or inside the habitable zone around the star,” says co-author Xavier Bonfils.
The team found three candidate exoplanets around stars that are metal-deficient. Such stars are thought to be less favourable for the formation of planets, which form in the metal-rich disc around the young star. However, planets up to several Jupiter masses have been found orbiting metal-deficient stars, setting an important constraint for planet formation models.
Although the first phase of the observing programme is now officially concluded, the team will pursue their effort with two ESO Large Programmes looking for super-Earths around solar-type stars and M dwarfs and some new announcements are already foreseen in the coming months, based on the last five years of measurements. There is no doubt that HARPS will continue to lead the field of exoplanet discoveries, especially pushing towards the detection of Earth-type planets.
This discovery was announced today at the ESO/CAUP conference “Towards Other Earths: perspectives and limitations in the ELT era", taking place in Porto, Portugal, on 19–23 October 2009. This conference discusses the new generation of instruments and telescopes that is now being conceived and built by different teams around the world to allow the discovery of other Earths, especially for the European Extremely Large Telescope (E-ELT). The new planets are simultaneously presented by Michel Mayor at the international symposium “Heirs of Galileo: Frontiers of Astronomy” in Madrid, Spain.
This research was presented in a series of eight papers submitted — or soon to be submitted — to the Astronomy and Astrophysics journal.
A jeszcze propo NASA-własnie jeden z głównych naukowców pracujacych przy programie księżycowym został aresztowany za szpiegostwo...
By LARRY MARGASAK and DEVLIN BARRETT
Associated Press Writers
WASHINGTON (AP) -- Prosecutors say a scientist who worked on the cutting edge of moon exploration has been caught trying to sell classified secrets to an FBI agent posing as an Israeli intelligence agent.
Stewart David Nozette, who is credited with helping discover evidence of water on the moon and has been a leader in recent lunar exploration work, was arrested Monday and charged in a criminal complaint with attempting to communicate, deliver and transmit classified information, the Justice Department said.
CNN, PG/11:08
"Na końcu drogi jest odnalezienie życia i planet podobnych do Ziemi"
Dzięki specjalistycznemu urządzeniu zapewniającemu doskonałą dokładność, które zamontowano na teleskopie chilijskim, udało się odkryć trzydzieści dwie planety znajdujące się poza naszym Układem Słonecznym. Informacje takie przekazała wczoraj międzynarodowa grupa naukowców.
Istnienie tak zwanych exoplanet, czyli planet istniejących poza naszym układem, zostało ogłoszone w Portugalii podczas konferencji Uniwersytetu Porto. Informacje podało grono międzynarodowych naukowców, którzy działają pod przewodnictwem Obserwatorium w Genewie, które stworzyło urządzenie zwane HARPS (ang. High Accuracy Radial Velocity Planet Searcher), czyli bardzo dokładny poszukiwacz planet metodą prędkości radialnej.
Urządzenie to może wykryć niewielkie wstrząsy gwiazd, kiedy reagują one na przyciąganie wynikające z grawitacji exoplanet. Metoda ta, zwana właśnie metodą prędkości radialnej, "jest najbardziej skuteczną metodą wykorzystywaną w szukaniu exoplanet" – czytamy w oświadczeniu Europejskiego Obserwatorium Południowego (European Southern Observatory).
Urządzenie pozwala wykryć już tak niewielkie ruchy jak 3,5 km/godzinę, co można porównać do wolnego spaceru – mówią przedstawiciele obserwatorium.
Licząc najnowsze odkrycia, HARPS pozwolił już w sumie zlokalizować 75 exoplanet z około 400 znanych planet istniejących poza naszym Układem Słonecznym, "umacniając pozycję HARPSa jako najlepszego na świecie łowcy exoplanet" – poinformowano w oświadczeniu. 75 planet znajduje się w 30 różnych systemach planetarnych.
- HARPS jest unikatowym, wyjątkowo dokładnym instrumentem, który jest idealny do odkrywania obcych światów – powiedział Stephane Udry z Uniwersytety Genewskiego, który przekazał informacje o odkryciu w imieniu międzynarodowego grona naukowców. "Zakończyliśmy teraz nasz wstępny, określany na pięć lat program, który przyniósł sukcesy o wiele większe, niż się spodziewaliśmy".
- Jesteśmy na dobrej drodze – powiedział Udry podczas rozmowy telefonicznej z CNN. - Na końcu drogi jest odnalezienie życia i innych planet podobnych do naszej, ale musimy iść tam krok po kroku.
HARPS przyspieszył także odkrycie tak zwanych SuperZiemi (z ang. super-Earths), czyli planet o masie kilkukrotnie większej od masy Ziemi. Z 28 znanych nam Superziemi HARPS umożliwił odkrycie 24 – poinformowali przedstawiciele Europejskiego Obserwatorium Południowego. Większość z nich istnieje w systemach zawierających wiele planet, do pięciu planet w systemie.
Choć ogłoszono teraz istnienie tylko 32 exoplanet, zespół naukowców wie, że istnieje ich więcej, ale zanim ich odkrycie ogłosi się oficjalnie, trzeba przeprowadzić dalsze obserwacje. - Jest ich mnóstwo – powiedział Udry.
W zamian za stworzenie HARPS, konsorcjum naukowców ma zapewnione prowadzenie obserwacji przez 100 nocy w roku w ciągu pięciu lat, aby szukać w tym czasie exoplanet. Jest to jeden z najbardziej ambitnych projektów poszukiwawczych tego rodzaju, prowadzony kiedykolwiek na skalę globalną – informują przedstawiciele Europejskiego Obserwatorium Południowego.
- Te obserwacje pozwoliły naukowcom z bliska zapoznać się z różnorodnością systemów planetarnych i pomagają nam zrozumieć, w jaki sposób one się tworzą – mówi jeden z członków zespołu, Nuno Santos.
- Odkrycia, jakich dokonano z pomocą HARPS, potwierdzają przewidywania tych, którzy badali proces tworzenia się planet – mówi Udry.
Ważnym odkryciem dla badania tworzenia się gwiazd jest fakt, że trzy exoplanety znajdują się koło gwiazd, które są ubogie w metale – mówi Udry. Uważa się, że tego rodzaju gwiazdy nie sprzyjają tworzeniu się planet, a jednak odkryto, że planety kilkukrotnie większe od Jowisza orbitują właśnie wokół takich gwiazd – poinformowało Europejskie Obserwatorium Południowe.
Jak wynika z informacji znajdujących się na stronie internetowej, Europejskie Obserwatorium Południowe (European Southern Observatory - ESO) jest wiodącą międzynarodową organizacją astronomiczną w Europie i "najbardziej produktywnym obserwatorium astronomicznym na świecie". Współpraca obejmuje czternaście państw.
Tłumaczenie: Onet.pl
A jeszcze,czy dalej twierdzicie że to Sitchin wymyslił sobie Planetę X?
Współczesny stan wiedzy [edytuj]
Liczba znanych ciał pasa Kuipera, w zależności od odległości od Słońca.
W latach 90 XX wieku okazało się, że odkryty 60 lat wcześniej Pluton jest jednym z większych ciał zewnętrznego pasa planetoid skalno-lodowych, nazwanego pasem Kuipera. W jego obrębie krążą też inne ciała dostatecznie masywne, aby pod wpływem własnej grawitacji utrzymać kształt bliski kulistemu - tzw. plutoidy. Odkryta w 2005 roku Eris jest nawet większa od Plutona, ale też nie jest planetą.
Te odkrycia nie oznaczają jednak, że w Układzie Słonecznym nie ma dziewiątej planety. Astronomowie znają coraz więcej obiektów pasa Kuipera, ale okazuje się, że w odległości ok. 50 j.a. od Słońca ich liczba drastycznie spada - jest to tzw. klif Kuipera[5]. Takie ostre granice nie powstają bez powodu, a prawdopodobnym wyjaśnieniem jest oddziaływanie grawitacyjne z masywniejszym ciałem.
Patryk Lykawka i Tadashi Mukai z Uniwersytetu Kobe w Japonii stworzyli model Układu Słonecznego, według którego w odległości 100-170 j. a. od Słońca krąży planeta o masie ok. 30% - 70% masy Ziemi[6]. Może ona mieć średnicę 10000-15000 km i obiegać Słońce w czasie od 1000 do 2500 lat, po orbicie nachylonej do ekliptyki pod kątem 20-40°
Okazuje się że istnienie Planety X potwierdzono metodą matematyczną prawie czterdzieści lat temu,
o czym obszernie pisze "The Time" z 8 maja 1972 roku:
It has been 42 years since Clyde Tombaugh, at Arizona's Lowell Observatory, discovered the last and outermost of the solar system's nine known planets. But many astronomers have never given up hope of finding a tenth planet even farther from the sun. They have been encouraged in their search by irregularities in the orbit of the eighth planet, Neptune, which some suspect could be caused by the gravitational tug of a mysterious "Planet X." Until now, however, all efforts to sight Planet X have failed.
This week a University of California scientist announced that he may finally have found that elusive target. Writing in the journal of the Astronomical Society of the Pacific, Joseph L. Brady of the Lawrence Livermore Laboratory gave a description of the long-sought tenth planet, complete with its distance from the sun and its current position in the heavens. His "discovery" was made, not by scanning photographic plates, but by analyzing the erratic behavior of Halley's Comet, which comes into view every 76 years (next appearance: 1986), as it nears the sun in its elliptical and far-ranging orbit.
Checking historical observations dating back nearly 1,700 years, Brady found a peculiar irregularity: on each approach to the sun, Halley's Comet shows up as many as four days earlier or later than its predicted arrival date. That variation seemed to indicate that some unknown force must be influencing the comet's motion. Could it be the gravitational tug of a planet beyond Pluto?
For four years, Brady fed into a computer mathematical models of a ten-planet solar system, seeking the characteristics of a still undiscovered planet that would cause the irregularities in the comet's orbit. Gradually the description of Planet X emerged: it would be three times as massive as Saturn (second largest of the planets) and nearly 6 billion miles from the sun (more than half again as far as Pluto). It would take 464 years to complete a single trip around the sun, and the plane of its orbit would be tilted an angle of approximately 60° from the general orbital planes of the planets. Strangest of all, its motion would be retrograde; that is, it would travel around the sun in the opposite direction from all the other planets.
To convince skeptics, Brady has already begun additional computations to check the gravitational effects that Planet X would have on the known orbits of the outer planets. Still, the real test must be visual—a photograph of Planet X. At its great distance from the sun. however, Planet X would reflect only a modicum of light. Furthermore, Brady's calculations indicate that the planet is now located in the Constellation Cassiopeia, which is cluttered with so many stars that the planet would be hard to find. Nonetheless, Brady is hopeful that a sharp-eyed astronomer, scanning photographic plates, will some day detect a dim pinpoint of light reflected from far-off Planet X.
O matko...
Priv znowu się ekscytuje biorąc polską wiki za prawdę objawioną...
Spoko...
Wątpię iż tytuł Planeta X w Wikipedii tworzą jacyś łebscy goście.
Teraz zamiast Nibiru/Karła brązowego chcesz nam pokazać że jest więcej niż 9 planet..
ok może i jest więcej.
Ale jowiszo podobnej , gwiazdy , czy wielkiej zbliżającej się planety raczej niema :/
A łączenie pomysłów Sitchin-a z tekstami na Wiki, które nie są wcale tak ważne na jakie mogą wyglądać...
MODEL układu... czyli to tylko pomysł pewnie nie pierwszy i nie ostatni.
Więc jak idea 2 Japończyków ma nam przybliżać realność zagłado-zmiano-niosącej planety/gwiazdy ?
_________________ Moja odpowiedź na zaczepki TROLL-i.
Oboje próbujemy ośmieszyć rozmówcę nie posiadając niczego co mogłoby potwierdzić to co mówimy.
Z wyjątkiem mnie.
Nie wiem czemu zakładasz że specjalnie ekscytuję się polską wiki i załozonym w niej tematem o Planecie X-a nie ekscytuję się bo widziałem o wiele bardziej przekonywujące mnie poszlaki.
Zalinkowałem tylko dlatego zeby pokazać że nawet w mainstreamie są ujawniane pewne wątpliwości o których mowi się raczej cicho i niechetnie,a poza tym,że są ludzie którzy uzywając czystego rozumu przekonali się że wszystkie oficjalne teorie są gówno warte.
Cytat:
Ale jowiszo podobnej , gwiazdy , czy wielkiej zbliżającej się planety raczej niema :/
Sam bym tego lepiej nie ujął.Ale dopóki są sterty dokumentów i badań stwierdzających że nie tyle "raczej nie ma",co "raczej jest",będę się trzymał swojej wersji.
Nie wiem czy idea tych naukowców z Japonii ma podstawy aby stać się podwaliną pod analizy stwierdzające że sumerowie mieli jednak rację,ale stwierdza wyraźnie że w Pasie Kuipera jest coś co powoduje anomalie w orbitach mniejszych obiektów.A we Wszechswiecie obowiazaują proste prawa fizyki-i nic nie dzieje się bez przyczyny.
Ale czegoś Privvan nie rozumiem, zakładając najbardziej optymistyczną prognozę, że Niburu znajduje się w odległości 2-3 razy takiej jak Pluton i ma rozmiar ~Jowisza, to przeciętny astronom amator mógłby ją zauważyć.
Ale wtedy nie stanowiła by zagrożenia dla Ziemi w 2012, nawet jeżeli jej orbita przecina naszą, to dotarcie tutaj zajmie jej przynajmniej paredziesiąt lat. Zagrożenia widzę 2, po pierwsze, proca grawitacyjna może wyrzucić w nas mnóstwo kosmicznego śmiecia, ale i jego podróż zajmie co najmniej tyle, co planety X. Po drugie, teoretycznie może być tworem sztucznym, statkiem matką który ma się uaktywnić w 2012 i zrobić bum, ale wyjaśnienie to uważam za tak bzdurne, że nawet nie warto go brać pod uwagę. No więc, jaki ma być związek między końcem świata w 2012 a hipotetyczną planetą X?
Z góry dziękuję za odpowiedź.
_________________ "Nic nie jest skończone, dopóki się nie skończy" Miś Yogi.
"Wysoko rozwinięta technika jest nieodróżnialna od magii" I. Asimov
Może ona mieć średnicę 10000-15000 km i obiegać Słońce w czasie od 1000 do 2500 lat, po orbicie nachylonej do ekliptyki pod kątem 20-40°
Z tym że Sitchin upierał sie ze jest to 3600 lat, co żwawo podchwycił od Majów. Średnica też sie nie zgadza. Tak duzy obiekt byłby z pewnoscia odpowiedzialny za anomalie w ruchu swojego podwórka....A Dysputant może np nie wiedzieć (watpię) o :
_________________ "W pozornie beznadziejnej walce, rozwiązanie tych problemów jest proste. Jedyną broń jaką mają przeciwko nam jest ukrywanie przed nami wiedzy. Musicie dużo czytać, by
poznać prawdę i dostrzec korzenie zła"
Takich planet karłów jest sporo wiem o tym :/
Sedna to nie WIELKA planeta/słońce szukam czegoś powiedzmy...
od 10'000 km średnicy w górę.
Średnica 1200-1600 km - wielkość Sedny. kiedy ją zauważono była ona prawie 3 razy dalej niż Pluton od Słońca.
To teraz ta planeta x jest gdzie?
10 razy dalej niż pluton czy może 100 ?
Bo jeśli jest ona z 10 razy większa od Sedny powinny być zdjęcia takie jakie wkleił Aya Sophia
Jeśli Sednę się dało to czemu nie Nibiru?
Ekscytacja?
"O matko,Sitchin edytuje polską wiki! "
Nie potrzeba studiów z psychologi aby ocenić taką wypowiedź :/
Tyle że to szczegół , Priv odwalasz tu kawał dobrej roboty.
Na tylu użytkowników nie każdy musi wykonywać to co Ty,
dodatkowo Ja po prostu staram się być krytycznym-obserwatorem.
Może mi to jeszcze za dobrze nie wychodzi , ale z czasem się wyrobię.
Jeśli widziałeś lepsze dowody to je przedstaw.
Do tej pory otrzymujemy tutaj
olbrzymie ilości zdjęć i filmów z których nie pamiętam aby choć jeden okazał się naprawdę zadziwiający lub w pewnym stopniu "udowadniającym istnienie takowej Planety x zbliżającej się w ciągu 3-4 lat w bliskie okolice Ziemi."*
Ujmę to w nawias , (takie ważniejsze zdanie, CZEGO dowody spodziewałem się znaleźć w tematach Nibiru/planeta x)
Nie ośmieszam, jeśli próbę ukazania możliwego błędu uznajesz za ośmieszanie.. to niestety nic na to nie poradzę :/
*
3-4 lata > może ogólniej : w tym stuleciu
bliskie okolice > powiedzmy około 1 - 3 j.a. od Słońca
_________________ Moja odpowiedź na zaczepki TROLL-i.
Z tym że ja nie jestem przekonany że Planeta X i Nibiru to jeden i ten sam obiekt,to raz.
Dwa,artykuł z The Washington Post opisuje odkrycie obiektu co do którego natury pozostają wątpliwosci czy jest planetą czy może brązowym karłem(czyli inaczej protoplanetą,lub stadium pośrednim pomiędzy planetą typu gazowy gigant a gwiazdą),
które to karły charakteryzują sie między innymi:
Brązowy karzeł – obiekt gwiazdopodobny o masie zbyt małej (poniżej 8% masy Słońca - 80 mas Jowisza), by mogły zachodzić w nim reakcje przemiany wodoru w hel, które są głównym źródłem energii gwiazd ciągu głównego. Od gazowych planet odróżnia je to, że są zdolne do syntezy deuteru przynajmniej na początku istnienia[1] i często występują samotnie w przestrzeni. Pierwszego brązowego karła zaobserwowano w 1995 roku. Określa się je czasem (potocznie) mianem niewypałów, nieudanych gwiazd bądź superplanet.
Inną charakterystyczną cechą brązowych karłów jest silniejsze promieniowanie w podczerwieni niż w innych długościach fal.
Masywna planeta czy brązowy karzeł? [edytuj]
Część naukowców za brązowe karły uważa również wiele spośród odkrytych do tej pory planet pozasłonecznych. Najczęściej stosowana technika pomiarów prędkości radialnej daje tylko dolne oszacowanie na masę obiektu, w związku z czym obiekt o masie minimalnej kilka razy większej niż masa Jowisza, w rzeczywistości może być znacznie masywniejszy. Jednakże w niektórych wypadkach znane jest także nachylenie orbity planety, np. obserwowane są przejścia planet przed tarczą gwiazdy, co pozwala z całą pewnością stwierdzić, że nie mamy do czynienia z brązowym karłem.
Jednak niektórzy uczeni uważają, że na miano brązowego karła zasługują wszystkie obiekty, które formują się podobnie jak gwiazdy, bezpośrednio z zapadającej się chmury gazu i pyłu, a nie na skutek kolizji mniejszych ciał. Takie zjawiska mogą też zachodzić w dyskach protoplanetarnych i niewykluczone, że w ten sposób powstały np. Jowisz i Saturn w Układzie Słonecznym. Ta definicja ma więc poważną wadę - na jej podstawie można by uznać wszystkie gazowe olbrzymy za mało masywne brązowe karły.
Obecnie przyjęta robocza definicja stwierdza, że każde ciało nie będące gwiazdą, o rzeczywistej masie powyżej 13 mas Jowisza (przy zawartości metali takiej jak w przypadku Słońca), jest brązowym karłem[1].
Nieregularne wahania jasności wskazują, że obiekty te mogą posiadać nieprzezroczyste atmosfery, w których przy temperaturze rzędu 800-2500°C powstają chmury z parujących metali, przede wszystkim żelaza. Zachodzące tam zjawiska atmosferyczne byłyby podobne do tych na Jowiszu, ale nieporównywalnie gwałtowniejsze.
W miarę ochładzania, coraz mniej związków chemicznych osiąga stan gazowy. Gdy chmury zanikną całkowicie, odsłonięcie powierzchni wywołuje nagły wzrost jasności karła.
A co opisuje The Washington Times na podstawie danych dostarczonych przez NASA?
-obiekt został wykryty przez teleskop pracujacy w podczerwieni,jako że wydziela zbyt mało swiatła aby zostać zauważony przez teleskop optyczny lub ludzkie oko...
Cytat:
Inną charakterystyczną cechą brązowych karłów jest silniejsze promieniowanie w podczerwieni niż w innych długościach fal.(...)W miarę ochładzania, coraz mniej związków chemicznych osiąga stan gazowy.Gdy chmury zanikną całkowicie, odsłonięcie powierzchni wywołuje nagły wzrost jasności karła.
A teleskopów pracujacych w podczerwieni jest z deka mniej niz optycznych-i jakoś dziwnym trafem są w posiadaniu niemal tylko agend rządowych...
@Aya Sophia
Jak wyzej,obiekt o którym piszę wcale nie musi być Nibiru...
@Dysputant
Te same argumenty,jezeli chodzi o obiekt który emituje wyłącznie promieniowanie podczerowne to "niewtajemniczeni" mogą go nie zauważyć do chwili kiedy będzie naprawdę bardzo blisko.Nie emituje światła-wiec jak go dostrzec?
Można jedynie obserwować przesłonienie gwiazd przez jego tarczę-ale wtedy będzie już naprawdę za późno.
Ok więc nawet jeśli jest tam ten brązowy karzełek to go nie dostrzeżemy.
A czy ma on jakieś swoje planetki/księżyce? czy jest samotnym ciałem ?
Jeśli ma takie planety lub księżyce to może Je dało by się zaobserwować.
Skoro Sednę zauważono to czy nie ma zdjęć planet/księżyców tego B.karła ?
Zakładając że jest to samotne ciało (B.karzeł) nie zauważalny w spektrum widzialnym dla ludzi to wszelkie zdjęcia / filmy są automatycznie
oszustwem.
I wtedy wracamy do punktu wyjścia gdzie nie można przedstawić żadnego konkretnego dowodu na istnienie tego ciała (B.karła)
_________________ Moja odpowiedź na zaczepki TROLL-i.
Obecnie przyjęta robocza definicja stwierdza, że każde ciało nie będące gwiazdą, o rzeczywistej masie powyżej 13 mas Jowisza (przy zawartości metali takiej jak w przypadku Słońca), jest brązowym karłem[1].
Ja bym już do "karzełka" nie zdrabniał biorąc powyższe pod uwagę.
Być może obserwacja księżyców lub planet takiego obiektu byłaby możliwa,
o ile założymy że nie są zbudowane z tej samej materii co obiekt wokół którego krążą.
Bo jeżeli byłyby jedynie jego pomniejszonymi kopiami to z obserwacji nici.
Przykładowo,gdyby Ziemia była brązowym karłem a Księżyc pochodziłby z wybitej przed miliardami lat materii z naszej planety,również nie mógłby zostać dostrzeżony metodami optycznymi.
Cytat:
Zakładając że jest to samotne ciało (B.karzeł) nie zauważalny w spektrum widzialnym dla ludzi to wszelkie zdjęcia / filmy są automatycznie
oszustwem.
Nie czytasz dokładnie.Masz jak byk w podanym przeze mnie artykule napisane że:
Cytat:
Gdy chmury zanikną całkowicie, odsłonięcie powierzchni wywołuje nagły wzrost jasności karła.
A jeżeli obiekt o którym rozprawiamy,znajdując się w punkcie swojej orbity znajdującym się maksymalnie blisko Słońca-lub w pobliżu tego punktu-przekracza pewną wartość krytyczną gęstości wiatru słonecznego którym jest bombardowany,następuje pewna reakcja łańcuchowa powodująca właśnie odsłonięcie jego powierzchni przez zepchnięcie chmur na odwróconą od Słońca stronę obiektu,nagły rozbłysk i...ktoś to zauważa,robi fotkę...następnie jeżeli przykładowo następuje chwilowe uspokojenie aktywności słonecznej(jak przez ostatni miesiąc gdzie nowych zdjęć obiektu wykonanych przez amatorów jakoby brak)następuje ponowne przesunięcie atmosfery obiektu które powoduje jego praktyczne znikniecie z pasma widzialnego dla oka ludzkiego...co ty na to?
Po pierwsze:
Teoretyczne ciało niebieskie Nibiru/planeta x / B.karzeł
ponoć ciągle się do Nas oraz słońca zbliża.
Więc jeśli w tym czasie miała nastąpić jakaś reakcja na taki wiatr
to czemu z każdym kolejnym dniem nie zachodzi to częściej.
To że teraz słońce ma niska aktywność nie będzie żadnym dowodem.
Prędzej dowodem było by połączenie jakiś intrygujących nagrań
, ich dat z pomiarami aktywności słonecznej.
Czy zachodzi jakaś zbieżność.
I to co teraz pisze ma odniesienie jedynie do teorii okresowych rozbłysków takowego ciała.
Jeśli mówimy o zmianach w atmosferze na obiekcie większym od Jowisza czy naprawdę można mówić o "nagłych" zmianach w atmosferze?
Czy wiatr słoneczny miałby taką siłę aby "zdmuchnąć" tą przysłonę z
niemal połowy ciała kosmicznego a potem brak tego wiatru
powodował by nagły powrót przysłony?
Bo WYDAJE mi się że zwykłe wahania aktywności słonecznej nie powodują takich rozbłysków (było by chyba więcej nagrań)
Zostają okresy maksimum oraz minimum słonecznego
Minimum mamy teraz , a tajemniczego ciała niema nigdzie na niebie.
Więc Zostaje maksimum.
Czyli wzrosty aktywności wyższe od stałych zmian.
Jak dużo jest ich , oraz czy nawet teoretycznie miały by one możliwość
wprowadzania zmian w atmosferze innych ciał niebieskich?
(mówimy o przemieszczaniu masowym partii czegoś co nazwałem przysłoną)
Rozumiem też że chodzi o pewien związek z zachowaniem się warkocza komet. Lecz wiatr słoneczny działa na nie niemal nieustannie.
Takowe ciało jest widoczne epizodycznie.
I teraz powstaje pytanie. Które szczyty aktywności słonecznej miały powodować takowe zmiany na poszukiwanym obiekcie?
_________________ Moja odpowiedź na zaczepki TROLL-i.
* By Alexis Madrigal Email Author
* October 20, 2009 |
* 4:31 pm |
* Categories: Space
The basic ingredients for life have been found around a second extrasolar planet, scientists reported Tuesday.
Although the planet itself is not habitable by life as we know it, the discovery could mean that the basic components of life are widespread in the atmospheres of many kinds of exoplanets.
The new find was made by training both the Hubble and Spitzer Space Telescopes on HD 209458b, a hot Jupiter that orbits very close to its sunlike star. It’s located 150 light years away in the Pegasus constellation. In December of last year, Jet Propulsion Laboratory astronomer Mark Swain and his team found a similar Jupiter-like planet, HD 189733b, with carbon dioxide in its atmosphere.
“Detecting organic compounds in two exoplanets now raises the possibility that it will become commonplace to find planets with molecules that may be tied to life,” Swain said in a press release.
The study of exoplanets has exploded since the first were discovered in the early 1990s. Just Monday, astronomers announced the discovery of 32 new exoplanets. And detections aren’t just growing in number, but sophistication as well. Exoplanetary scientists are learning more and more about the systems in which the planets are found.
Early exoplanet discoveries were made using a variety of techniques, but primarily by measuring the “wobble” a star exhibits in the presence of another massive body. In more recent years, scientists have looked for “transiting” planets, which pass in front of and behind their stars. Far more can be learned about these celestial bodies.
When an exoplanet passes in front of its star, scientists are able to translate small differences in the color of the light arriving at Earth into a chemical signature for the planet’s atmosphere. For example, HD 209458b has water and carbon dioxide, just like HD 189733b, but it’s also got a lot more methane.
“The high methane abundance is telling us something,” said Swain. “It could mean there was something special about the formation of this planet.”
Planetary spectroscopy is easiest to do for systems in which a large exoplanet orbits very close to its home star. With smaller planets orbiting farther from their star, it is harder to detect the minute changes in the star’s light.
Though the Kepler Space Telescope is likely to find many Earth-like planets, it could be a decade before we have the technological capability to definitively detect a rocky planet with an atmosphere and orbit like ours, an Earth twin.
A tak luźniej,ciekawa reklama jest od kilku dni emitowana w światowych telewizjach...
Nie możesz pisać nowych tematów Nie możesz odpowiadać w tematach Nie możesz zmieniać swoich postów Nie możesz usuwać swoich postów Nie możesz głosować w ankietach Nie możesz moderować swoich tematów
Wiki2
Wykop2
Linki
Szukaj
Ekipa
Rejestracja
Zaloguj
