Dołączył: 20 Sie 2005 Posty: 20407
Post zebrał 0.000 mBTC Podarowałeś BTC
Wysłany: 19:19, 16 Sie '18
Temat postu:
lądowanie na księżycu i 9/11 to są tak oczywiste przekręty w historii ludzkości, że każdy kto ma dostęp do internetu i tego sam nie rozkmini musi mieć coś nie tak z głową.
aczkolwiek muszę przyznać, że tworzenie szumu informacyjnego teorii spiskowych z płaską ziemią, albo pustą, czy ufo jakieś tam chuje - to na pewno przeszkadza człowiekowi który nagle przychodzi na świat dowiedzieć się prawdy.
niemniej jednak, kierując się rozumem i dostępem do internetu w miarę wszystko idzie rozkminić.
tak myślę
Wld - Queqiao relay satellite to satelita przeznaczony do zapewnienia łączności z lądownikiem Chang`e-4, który poleci na Księżyc pod koniec tego roku i wyląduje na jego odwrotnej półkuli. Queqiao znajduje się 60 000km za Księżycem, krąży wokół punktu libracyjnego L2 i ma stała łączność z Ziemią.
AQuatro - To co podlinkowałeś przedstawia trójwymiarowy model terenu, wykorzystany w symulatorze lądowania.
goral - najpierw sam zacznij myśleć, bo własnej ignorancji nie zastąpisz kolejnym sarkazmem.
Obecnie żadna chińska sonda nie lata nad Księżycem, natomiast kilka lat temu sonda Chang`e-2 fotografowała Księżyc z wysokości 100km z rozdzielczością 10m/piksel. Na pewnym etapie lotu obniżyła orbitę do 15 km i wykonywała zdjęcia terenu w rozdzielczości 1,5 metra/piksel. W 1967 satelity 50 lat temu Lunar Orbitery fotografowały wybrane obszary Księżyca z wysokości 48 km w rozdzielczości 1metra i było to wykonalne, tym bardziej wykonalne jest dzisiaj w dobie technologii cyfrowej. Od 9 lat fotografuje Księżyc i skanuje profil terenu sonda ŁRO. Jej kamery wykonują zdjęcia powierzchni Księżyca w rozdzielczości poniżej 0.5 metra/piksel. Dla porównania wklejam dwie fotki miejsca lądowania Apollo 11.
Widzę że nie doczekam się odpowiedzi na pytanie/a .
Więc może powtórzę .
Jak w 1967 roku przesłano zdjęcia na Ziemię ?
Pytanie drugie .
Skoro mieli taką technologię że udało im się te zdjęcia przesłać , czemu owa technologia nie znalazła zastosowania w światowej gospodarce ?
@mooniek odpowiedz na postawione pytania , a nie opowiadasz nam wyświechtane regułki , a ignorancja to bije od ciebie .
Bo jak dla mnie to te zdjęcia co wklejasz to jakieś bzdety dla dzieci , wyglądają jak pianka w kawie po odstaniu kilku minut .
_________________ https://www.youtube.com/watch?v=0K4J90s1A2M
@mooniek ani Kodak ani Polaroid , nie chwalą się że w latach 60tych mieli technologię bezprzewodowego przesyłania zdjęć na duże odległości . Kolejna sprawa to tak że ledwo kilka lat wcześniej - jak już wspomniałem - wystartował przewodowy faks . Technologia bezprzewodowa wydaje się być lepsza , więc po co rozwijać technologię przewodową .
Ale skoro przesyłali owe zdjęcia , to zapewne znasz jeszcze całkiem sporo przykładów użycia tej technologii na Ziemi bo jak dla mnie jest to technologia rewolucyjna z której ludzie zapewne chcieliby korzystać pod koniec lat 60tych .
Chciałby o niej usłyszeć , jak i zobaczyć te urządzenia tylko nie w formie schematu technicznego , czy jakiegoś niewyraźnego jednego zdjęcia .
opowiedz co widzisz na tym "zdjęciu" ?
wszystko się zgadza ?
Są tu dwa zdjęcia powierzchni Księżyca uzyskane z Lunar Orbitera 5. Zdjęcie "med" wykonane obiektywem f-80mm przedstawia obszar o wymiarach - 68km x 78 km z dwoma dużymi kraterami (Dionysius o średnicy - 18km i Ritter o średnicy 29km). Drugie, podłużne zdjęcie jest zbliżeniem o większej rozdzielczości z obiektywu f-610mm i przedstawia obszar leżący pomiędzy wspomnianymi kraterami.
Obydwa zdjęcia obróciłem w lewo o 90 stopni, by prawidłowo zorientować kierunki N-S-E-W. Dodałem też zdjęcie tarczy Księżyca w małej skali, żeby wskazać położenie sfotografowanego przez LO 5 obszaru, który łatwo odszukać za pomocą dobrego, amatorskiego teleskopu. Zgodność położenia i wyglądu obiektów widocznych na omawianym zdjęciu, potwierdzają późniejsze zdjęcia z programu Apollo jak i współczesne zdjęcia z satelitów obserwacyjnych Księżyca. To tyle, co do twoich "oko" pytań.
Z tobą "Ordel" już skończyłem. Moje wcześniejsze odpowiedzi olałeś, więc nie licz na więcej cierpliwości z mojej strony.
A ja jeszcze nie skończyłem . Wciąż nie odpowiedziałeś o innym wykorzystaniu tej technologii ( radiowego przesyłu zdjęć ) , od roku 1967 . Jak wiemy w 1967 roku USrańce bawiły się w wojnę w Wietnamie , i ja nic nie słyszałem by USA wykorzystywało tę technologię w owym konflikcie . A przecież dobra i szybka łączność to podstawa każdego konfliktu . I jak wiemy konflikty to najlepszy okres na rozwijanie takich technologii .
_________________ https://www.youtube.com/watch?v=0K4J90s1A2M
Dołączył: 06 Mar 2007 Posty: 1250
Post zebrał 0.000 mBTC Podarowałeś BTC
Wysłany: 19:06, 20 Sie '18
Temat postu:
kacapy byli pionierami w skanowaniu I wysyłaniu radiowo ,analogowo zdjęć z przestrzeni kosmicznej
technologia mniej więcej tak stara jak pierwsza fotka "ciemnej "niewidocznej strony księżyca
.....tak mi się przypomniało bo te ruskie fotki miały taką jakość jak wyjęte z dupy osła cierpiącego na wściekliznę
Czy ktoś wie jakie jest oficjalne stanowisko NASA w sprawie tego wgniecenia w lądowniku księżycowym?
https://spaceflight.nasa.gov/gallery/ima.....-19533.jpg
Bo dla osób, które nie wierzą w lądowanie sprawa jest prosta - makieta się wgnietła.
Ale naukowcy mają na pewno jakieś swoje uzasadnienie?
_________________ Zobacz też tutaj
Nic tam się nie wgnietło, tylko podczas startu powrotnego podmuch gazów wylotowych silnika zerwał mocowania ekranów, osłaniających tylną sekcję modułu wznoszenia. Widać to na krótkim wideo.
Pojawił się dosyć obszerny materiał podważający lądowanie na Księżycu.
Analiza różnych wątpliwości, głównie dotychczas nie poruszanych.
Tylko dla wytrwałych - prawie 5 godzin filmu.
Zamiast ślęczeć po nocach w poszukiwaniu starych, odgrzewanych kotletów - poczytaj sobie podlinkowana stronę. Może jej lektura spowoduje, że zaczniesz myśleć?
Zdjęcia mogły lecieć jedynie "rakietą", bo aparaty były na kliszę, którą należy najpierw wywołać w roztworach chemicznych.
No przecież @mooniek twierdzi że szły drogą radiową na Ziemie . Na początku tej strony pytałem się go o wykorzystanie tej technologi przesyłania zdjęć w gospodarce . Nic nie napisał .
_________________ https://www.youtube.com/watch?v=0K4J90s1A2M
Zwracam uwagę na fragment o polskim satelicie i transmisji zdjęcia. I rodzi to pytanie - jak przeprowadzali transmisję video w latach 60 skoro dziś transmisja fotografii tyle zajmuje?
_________________ http://www.triviumeducation.com/
Punkt startowy dla wszystkich.
http://trivium.wybudzeni.com/trivium/
Wersja PL
Lądowanie na Księżycu: 50 lat wierzących i niewierzących
W niektórych krajach liczba niewierzących przekracza już liczbę wierzących w amerykańskie lądowania na Księżycu. Wierzące media załamują ręce, albo próbują analizować zjawisko wzrostu niewierzących, jako np. skutek generalnego braku zaufania do Ameryki, do mediów, złego wpływu niewierzącej strony internetu, upadku autorytetów, czy nawet obyczajów, które stały się jakby niepoważne. Amerykanie byli tam, czy nie?
Wiara ma swoich kapłanów, tzw. debunkersów, którzy z zajadłą cierpliwością z jednej strony wskazują błędy niewierzących, a z drugiej próbują umacniać „powszechną” wiarę, że lądowanie na naszym satelicie miało jednak miejsce. Zazwyczaj odmawiają litanie w formie pytań i odpowiedzi, trochę jak w starych katechizmach bądź współczesnych FAQach, które mają odpędzić złe duchy. Jest tego bardzo dużo, ale powiedzmy, że typowym przykładem przeznaczonym dla zdezorientowanych lub początkujących niewierzących może być hasło w polskiej Wikipedii o teoriach spiskowych na temat zeszłowiecznych podróży na Księżyc.
W jednej z odpowiedzi pada tam zresztą coś, co niespodziewanie łączy wierzących i niewierzących. Dla obu stron nie ulega wątpliwości, że amerykańskie lądowania były przede wszystkim akcją propagandową, która miała wykazać całej naszej planecie, że Ameryka przewyższa ZSRR, gdyż były to lata zimnej wojny – należało walczyć o serca i umysły, wywrzeć decydujący wpływ. Wierzący wierzą, że ta akcja wymagała rzeczywistego wyjazdu na Księżyc, podczas gdy niewierzący śmieją się, że zrobiono to po staremu, za pomocą teatralno-medialnych sztuczek, tyle, że aby uprawdopodobnić planetarne oszustwo, wydano gigantyczne pieniądze, które rozeszły się na mega-silniki rakietowe, pionierskie badania , ale i karton, blachę i taśmę klejącą, jak to w teatralnej rekwizytorni.
Pierwszy problem
Niewierzący mają fundamentalny problem (ku uciesze wierzących): nie da się udowodnić, że coś nie zaistniało, czy nie istnieje. Ci, którzy próbowali zaprzeczać istnieniu Boga, czy diety-cud, odczuli to na swojej skórze. Dlatego ciężar dowodu spoczywa na tych, którzy mówią, że coś zaistniało. Anegdotycznie można zwrócić uwagę, że w polskiej Wikipedii, która przecież odbija potoczną wiarę, przed samą litanią jest wymieniona św. Trójca niezbitych dowodów, że Amerykanie byli na Księżycu: na pierwszym jest „fakt” niezaistnienia czegoś, mianowicie radzieckiej demaskacji amerykańskiego teatru telewizji (jakby to mogło obalić wiarę!), na drugim jarmarczna sztuczka z młotkiem i piórem pokazana na mocno niewyraźnym przekazie przez Davida Scotta z Apollo 15, i na trzecim ponad 380 kg kamieni, które według wierzących muszą pochodzić z Księżyca. Można powiedzieć, że zwycięstwo pobożnych życzeń jest tu wręcz konsternujące.
Dalej mały katechizm z Wikipedii obala pomylone zarzuty niewierzących, głównie te dawno przestarzałe, drugorzędne lub zdeformowane przez wierzących. Mamy tu nawet żelazne wyjaśnienie, obecne we wszystkich bodaj tego typu FAQach dla niewierzących, dlaczego na zdjęciach z Księżyca nie widać gwiazd na niebie. Ano dlatego, że „astronauci” nie nastawiali tak czasu naświetlania kliszy, żeby było je widać – tłumaczą kapłani debunkingu. Ewangeliczna prostota tego wyjaśnienia powinna zadowolić każdego, kto nie wie, gdzie leży problem. Słowo „astronauci” można chyba pisać w cudzysłowie, bo żaden nie interesował się gwiazdami, ani ich zresztą nie zauważył. Wszyscy „astronauci” z Księżyca, od Apollo 11 po ostatni 17, deklarowali, że nie tylko nie widzieli gwiazd ze Srebrnego Globu, ale nawet w czasie podróży przez kosmos. „Niebo było jak czarny aksamit – całkowicie czarne” – wyjaśniał np. szósty człowiek z Księżyca Edgar Mitchell.
Michael Collins, który według wierzących wielokrotnie okrążył Księżyc, podczas gdy jego koledzy 50 lat temu stawiali tam „mały, wielki krok”, pytany na konferencji prasowej o gwiazdy, odpowiedział, że „nie pamięta, żeby je widział”. Jedyne, co mogło mu przeszkodzić w zauważeniu gwiazd, gdy latał po ciemnej stronie Księżyca, to jednak jakaś pomroczność ciemna. Tym zresztą „księżycowi” różnią się od całej reszty astronautów i kosmonautów, począwszy od Gagarina, poprzez Amerykanów, którzy uczestniczyli w programie Gemini (1965-66) orbitując wokół Ziemi, aż po współczesnych. Każdy widział w kosmosie miliony gwiazd. W tej sytuacji można zrozumieć, że NASA wolała, by urwani z Księżyca zajmowali się geologią, zamiast gapić się w kosmos. Zbierali kamienie.
Wszystko zginęło?
NASA zorganizowała co najmniej dwie wyprawy na Antarktydę (w 1967 i 1972) w poszukiwaniu meteorytów. W pierwszej uczestniczył zresztą hitlerowiec Wernher von Braun, zatrudniony przez Amerykanów główny propagandysta misji księżycowych. Nie sposób udowodnić, że zebrane próbki pochodzą raczej z Księżyca, niż z Ziemi. Udowodniono za to, że co najmniej część próbek jest fałszywa. W latach 90. brytyjski astrobiolog Andrew Steele miał szczególny przywilej zajrzenia do sejfów NASA. Był zdziwiony, że znalazł w próbkach włos, drobiny plastiku, nylon, teflon i szczątki małych, ziemskich robaczków. Inny księżycowy kamień, kiedy w 40 lat po darowaniu go przez USA narodowi Holandii został zbadany, okazał się skamieniałym kawałkiem drewna. Administracja Nixona obdarowała zagraniczne rządy w sumie ok. 270 kamieniami. Według depesz Associated Press z 13 września 2009 r., na 135 skał z misji Apollo 17 darowanych przywódcom różnych państw, tylko 25 zostało zlokalizowanych. Szanse odnalezienia 134 próbek z historycznej misji Apollo 11 są jeszcze mniejsze – wiadomo jedynie coś o losie 12.
Tu dochodzimy do jądra zwątpienia niewierzących. Od dziesięcioleci badacze domagali się dostępu do oryginalnych taśm wideo z wypraw lunarnych, aż w 2006 r. NASA rozłożyła ręce, by oświadczyć, że wszystkie gdzieś się zapodziały na amen. Poza tym w przyrodzie rozpłynęły się wszystkie nagrania audio, dane telemetryczne rytmów serca astronautów i funkcjonowania lądowników, oryginalne plany tychże, jak i księżycowych jeepów. Dane biomedyczne pozwoliłyby ustalić, jak astronauci przeżyli temperatury co najmniej ponad 100 stopni C w słońcu i najmniej 60 stopni mrozu w cieniu. System regulacji termicznej ich genialnych skafandrów, pozwalających utrzymać znośną temperaturę nawet gdy człowiek robił coś będąc częściowo w cieniu, też niestety zaginął. Zostały co prawda jakieś poboczne dane, jak np. budowa baterii z lądownika, ale wynika z nich, że jej moc była groteskowo słaba, b. daleko niewystarczająca, by np. wysłać sygnał wideo na Ziemię.
Co zostało?
Zostały slajdy z poczciwego, analogowego Hasselblada, pozbawionego celownika, dyndającego swobodnie na szyi tego, czy innego astronauty. Każde z tych zdjęć jest stosunkowo łatwe do reprodukcji w studio i można je bez problemu obejrzeć na stronach NASA. Na tychże zdjęciach koncentrują się więc różni niewierzący. Jan Lundberg, inżynier Hasselblada, który przygotował aparat dla Apollo, rozkładał ręce: nie miał pojęcia, jak wytłumaczyć liczne niespójności tych ujęć. Debunkersi uparcie i bez końca rozpraszali wątpliwości niewierzących w kwestii położenia części cieni tak, że można było zapomnieć, co właściwie figuruje na zdjęciach. Najbardziej interesujące są tymczasem księżycowe lądowniki widoczne w zadowalającej rozdzielczości. Tu niewierzący nierzadko pękają ze śmiechu. Pokazane urządzenia, które miały odstawić astronautów na Księżyc, a potem ich stamtąd zabrać na orbitę, wyglądają jakby zostały zrobione z byle czego. Wśród instruktywnych analiz można zobaczyć np. tę, gdyż jest stosunkowo krótka.
Pewien dowcipny brak wiary zaczął towarzyszyć wyprawom księżycowym jeszcze kiedy one trwały. Już w 1971 r. James Bond przedzierał się przez tajne studio księżycowe, ale pierwsze prace niewierzących, obciążone błędami początków, zaczęły zdobywać fanów niemniej gorących, niż późniejsi debunkersi. Do Polski docierały z opóźnieniem, otoczone śmiechem lub oburzeniem kapłanów, dla których ludzie małej wiary szukają dziury w całym. Utarło się, że to fantaści, niemal zwolennicy teorii płaskiej Ziemi, trolle i „spiskowcy”. W istocie obie strony odwołują się do racjonalizmu i nauki, aż doszło do swego rodzaju remisu. Skład niewierzących jest podobny zresztą do przekroju wierzących: w obu przypadkach przeważają lekko najbardziej wykształceni. Różnica jest taka, że wierzącym wystarczą ogólnodostępne media, książki i filmy, by utwierdzić się w wierze, podczas gdy niewierzącym pozostają zagraniczne książki i trudno dostępne w Polsce filmy dokumentalne, jak znakomity American Moon Massimo Mazzucco.
Oczywiście pozostaje jeszcze internet. Półwiecze lądowania na Księżycu jest tam gwiazdą sezonu ogórkowego, tak samo jak w zwykłych mediach. W końcu Amerykanie zdobyli Księżyc właśnie w sezonie ogórkowym. I my z tego korzystamy, by puścić do Was niezobowiązujące oko, drodzy czytelnicy, jak w Matrixie.
Nie możesz pisać nowych tematów Nie możesz odpowiadać w tematach Nie możesz zmieniać swoich postów Nie możesz usuwać swoich postów Nie możesz głosować w ankietach Nie możesz moderować swoich tematów
Wiki2
Wykop2
Linki
Szukaj
Ekipa
Rejestracja
Zaloguj
.
