Pierwsza w historii interakcja kryształów czasu

Azizami

Pierwsza w historii interakcja kryształów czasu. Otwiera drzwi do przełomowych odkryć

Istnienie kryształów czasu, szczególnie fascynującego stanu materii, zostało potwierdzone zaledwie kilka lat temu. Teraz fizycy dokonali kolejnego przełomu – wywołali i zaobserwowali interakcję między dwoma takimi kryształami czasu.

Po raz pierwszy w historii zaobserwowano interakcję krzyształów czasu (fot. Getty Images)

Naukowcy zaobserwowali, że w nadciekłym helu-3 kryształy dwukrotnie wymieniły kwazicząstki bez zakłócania ich spójności. To proces, który zdaniem badaczy, otwiera nowe możliwości dla wielu dziedzin – m.in. kwantowego przetwarzania informacji.

– Kontrolowanie interakcji dwóch kryształów czasu jest dużym osiągnięciem. Wcześniej nikt nie zaobserwował dwóch kryształów czasu w tym samym układzie, nie mówiąc już o ich interakcji. Kontrolowane interakcje są numerem jeden na liście życzeń każdego, kto chce wykorzystać kryształ czasu do praktycznych zastosowań, takich jak kwantowe przetwarzanie informacji – powiedział główny autor badań Samuli Autti, fizyk z Uniwersytetu Lancaster w Wielkiej Brytanii.

Kryształy czasu od lat budzą fascynację. Wyglądem przypominają zwykłe kryształy, ale mają dodatkową, osobliwą właściwość.

W zwykłych kryształach atomy tworzą ustaloną, trójwymiarową strukturę siatki, podobną do struktury atomowej diamentu czy kwarcu. Te powtarzające się siatki mogą różnić się konfiguracją, ale nie przesuwają się – powtarzają się tylko w przestrzeni.

W kryształach czasu atomy zachowują się nieco inaczej. Oscylują, wirując najpierw w jednym kierunku, a potem w drugim. Te oscylacje zachodzą w regularnej i określonej częstotliwości. Tak więc w kryształach czasu siatki powtarzają się w przestrzeni i czasie.

Teoretycznie kryształy czasu oscylują w najniższym możliwym stanie energetycznym, znanym jako stan podstawowy, i dlatego są stabilne i spójne przez długi czas.

Samuli Autti wraz z zespołem naukowców z Wielkiej Brytanii i Finlandii najpierw schłodził hel-3 do temperatury zera absolutnego (−273,15 °C = 0 K) z dokładnością do jednej dziesięciotysięcznej stopnia. W ten sposób uzyskali nadciekły hel-3 – płyn o zerowej lepkości i niskim ciśnieniu.

W tej postaci dwa kryształy czasowe wyłoniły się jako przestrzennie odrębne kondensaty kwazicząstek magnonowych Bosego-Einsteina. Magnony są kwazicząsteczkami opisującymi elementarny kwant propagujących się wzbudzeń spinowych w krysztale.

całe https://www.focus.pl/artykul/po-raz-pier.....alow-czasu