Dzień dobry, ja jestem tu po to, aby walczyć z systemem, ode mnie dowiecie się prawdy na temat związków damsko-męskich, religii, systemu, szczęścia, a także o istnieniu i działaniu podświadomości. Zaczynamy zatem.
Czy kiedykolwiek zastanawiałeś się czemu pierwsze wrażenie jest tak błędne? Czemu maksyma "nie oceniaj książki po okładce" jest tak bardzo popularna? Dlaczego ludzie, którzy spędzili ze sobą wiele lat, można by rzecz, znają się na wylot, wypowiadają słowa w stylu "byliśmy razem przez tyle lat, a ja go w ogóle nie znałam, jak on mógł to zrobić"?
Z pewnością słyszałeś o maskach społecznych, które codziennie zakładamy, w zależności od sytuacji zachowujemy się w określony sposób, w pracy jesteśmy oficjalni, a w gronie znajomych swobodni. Jednak czy osoba, którą widzisz wśród znajomych nie przybiera żadnej maski? Czy podczas przebywania z kimś w cztery oczy twój towarzysz żyje pełnią siebie? Mówi to co czuje, nikogo nie udaje, nie gra? Jest sobą?
Otóż nie, zachowanie tej osoby to tylko obraz, iluzja którą wytworzyliśmy sobie o danej osobie na podstawie jej zachowań, tego co mówi, jak mówi, jak gestykuluje, jakie ma przekonania, czym się zajmuję, jak spędza czas, co lubi, a czego nie lubi, co dla niej jest akceptowalne itd. Czynniki, które miały wpływ na kształtowanie tego obrazu można by wymieniać w nieskończoność.
Czy nie znasz nikogo, kto nie był tym samym gościem za jakiego go postrzegałeś?
Najciekawszą rzeczą jednak jest to, że ten obraz mamy na wyłączność. Sami go sobie z resztą stworzyliśmy, każdy ma inną kalibrację społeczną, więc gdybyś się spytał swojego kolegi co myśli o tym Maćku, z którym zawsze w czwartek chodzicie na basen dowiedziałbyś się ciekawych rzeczy. Najprawdopodobniej powiedziałby ci coś, z czym nie do końca się zgadzasz. Mógłby ci powiedzieć, że ten Maciek to straszny cwaniak jest, a tobie może jego pewność siebie imponować. Zatem ten obraz nie jest tą osobą, nie jest Maćkiem, jest tylko iluzją, którą na podstawie jego zachowań sobie o nim stworzyłeś!
Tak samo z resztą jest z pierwszym wrażeniem, najczęściej jest ono mylne, na pierwszy rzut oka ktoś może nam się wydawać chamski, ale z czasem gdy go poznajemy myślimy sobie, że jednak z niego jest spoko gość. Uważam, że nie wolno nikogo oceniać, albowiem nikt nie zna nas samych, prócz nas samych. Tylko przed samym sobą jesteśmy absolutnie szczerzy, nikogo nie udajemy i nie gramy.
Niektórzy ludzie mają świadomość tego mechanizmu i umieją wykreować dowolny wizerunek (ale większość ludzi robi to nieświadomie), jednak w takiej zabawie najważniejsza jest spójność. Ludzie generalnie są wyczuleni na spójność, jeśli twoje słowa, czyny i myśli nie pójdą w jednym kierunku (w sensie; nie będziesz swoim zachowaniem potwierdzał swojego wizerunku) to najczęściej będziesz słyszał "zmieniłeś się", "przecież ty nigdy taki nie byłeś", ale ty wcale się nie zmieniłeś, ty cały czas byłeś sobą, to tylko ich obraz się posypał.
To nie ludzie się zmieniają, to ich postrzeganie się zmienia, ludzie non-stop kalkulują opłacalność, szukają walidacji, "nie powiem tego, bo co oni sobie o mnie pomyślą", rozmowy w stylu
- "Krystian się zmienił, taki miły gość z niego był, a teraz"?
- "Masz rację, kiedyś był fajniejszy!"
Skoro nikt cię nie zna to jaki jest sens przejmować się zdaniem innych? W szczególności przypadkowych osób, przechodniów, albo osób działających na naszą niekorzyść? Żadna. Nikt nie ma prawa cię oceniać, bo nikt cię do końca nie zna. Oczywiście można kogoś lubić lub nie, to jest normalne, ale branie wszystkiego co o sobie usłyszysz do serca jest idiotyczne. Ludzie lubią się nad kimś znęcać i pompować własne ego, własne poczucie wartości.
Niektórzy będą jednak silnie przekonani, że wiedzą lepiej czego chcesz. Żyj tak jak ty chcesz, postaw sobie cele i do nich dąż, nie patrz na innych, inni w niczym ci nie pomogą, za to wyśmieją w chwilach zwątpienia.
http://spira.pl/index.php?a=post&id=3
Wiki2
Wykop2
Linki
Szukaj
Ekipa
Rejestracja
Zaloguj
