Od otwartych serc do przymykania drzwi. Jak imigranci zmienili Szwecję? 18.09.2015 Mariusz Janik
Muzułmańska imigrantka w Szwecji / Shutterstock
Szwedzkie państwo dobrobytu swego czasu określano mianem "raju". Błąd - ze Szwecji do raju jest równie daleko jak z Polski. Tego lata Szwedzi znaleźli winnych tego stanu rzeczy - to imigranci.
Co się stało z naszą szkołą?
- Sprawa nie cierpi zwłoki, każdego dnia tracimy pieniądze. To największy problem szwedzkiej gospodarki - były nauczyciel i od końca ubiegłego roku minister edukacji Szwecji, ledwie 32-letni Gustav Fridolin, przechodził tego lata istny chrzest bojowy. Powodem były wyniki testu PISA organizowanego przez OECD. Jeszcze półtorej dekady temu szwedzcy uczniowie osiągali w nim wyniki lokujące ten kraj gdzieś w końcówce pierwszej dziesiątki badanych państw. Dzisiaj spadli poniżej średniej.
Choć ostatnimi wynikami zachłysnęły się - nie tylko szwedzkie - media, to stopniowy zjazd najmłodszych Szwedów w tym rankingu obserwowano już od 2000 roku, a poniżej średniej tamtejsi uczniowie wylądowali już w poprzednim, przeprowadzonym w 2012 r. badaniu. Problem w tym, że począwszy od lat 80. i 90. tamtejszy system szkolnictwa przeszedł szereg reform i, jak przyznaje sam Fridolin, trudno określić, która z nich przyczyniła się do fatalnych wyników szwedzkich pociech.
Najchętniej wskazuje się rewolucyjny w swoim czasie system voucherów: rozdane rodzicom dzieci, pozwalały na wybór dowolnej, publicznej czy prywatnej, placówki. Edukacja w niej była bezpłatna - placówce płaciło państwo w oparciu o zebrane vouchery. I - jak odmalowują to krytycy reformy - „prywaciarze” zainwestowali i wygarnęli z edukacyjnego rynku najlepszych nauczycieli oraz uczniów. W efekcie poziom nauczania w innych, zwłaszcza publicznych, placówkach spadł na łeb na szyję. Ale jest też inne wytłumaczenie, które cieszy się wśród Szwedów sporą popularnością - to imigranckie dzieci zaniżają poziom, tak w szkołach, jak i w testach PISA.
Otwórzcie serca vs. zamknijcie drzwi
Jeszcze rok temu taki argument olbrzymiej większości Szwedów nie przeszedłby przez gardło. - Otwórzcie serca – zachęcał walczący o utrzymanie władzy, ówczesny konserwatywny premier Frederik Reinfeldt. Jego adwersarze i zwycięzcy wyborów - socjaldemokraci - nie musieli się afiszować ze swoim poparciem dla imigracji: to ugrupowanie zawsze było "za" i przez dekady budowało w Szwedach dumę i swoiste poczucie moralnej wyższości, związane z przyjmowaniem imigrantów.
W rezultacie liczba obcokrajowców w Szwecji dochodzi dzisiaj do poziomu półtora miliona, czyli nieco poniżej piątej części populacji tego skandynawskiego kraju. Jedna trzecia to obywatele państw UE (w tym spora przeszło 80-tysięczna społeczność Polaków), dwie trzecie pochodzi spoza Wspólnoty. W ubiegłym roku przyjęto tam 80 tysięcy nowych rezydentów (dwa razy więcej niż rok wcześniej), w tym roku liczba będzie podobna. Przez lata drzwi dla nich były otwarte na oścież.
Tymczasem gdyby nie imigrancka noga w progu, nawet socjaldemokraci chętnie by je dzisiaj zatrzasnęli. Nad szwedzką polityką unosi się cień antyimigranckiej partii Szwedzcy Demokraci - w sondażach popiera ją już co czwarty obywatel, a dotychczasowy mainstream gorączkowo zastanawia się, jak zepchnąć ją z powrotem na margines. A naturalna droga wiedzie poprzez podebranie im kilku koncepcji i przedstawienie ich w wersji soft. Stąd pomysł resortu finansów, by przyciąć zasiłki dla azylantów, zablokowany przez koalicyjnego partnera - Zielonych. Stąd również pomysł na stworzenie listy "bezpiecznych krajów", gdzie sytuacja wewnętrzna nie usprawiedliwiałaby występowania o azyl - również utrącony w wewnątrzkoalicyjnych sporach.
Mój sąsiad, imigrant
Paradoksalnie, na tle innych społeczeństwo o dużym odsetku imigrantów, Szwedzi mogą mówić o sporym powodzeniu integracji. Przez siedem lat (do 2013 r.) stanowisko ministra ds. integracji i równouprawnienia płaci zajmowała Nyamko Sabuni, urodzona w Burundi działaczka Partii Liberalnej, która w swoim resorcie realizowała twardszą politykę wobec nowo przybyłych niż rodowici Szwedzi - m.in. forsowała zakaz noszenia chust oraz obligatoryjne badania dziewcząt i kobiet, by zapobiegać ich obrzezaniu. Nalegała też na egzekwowanie programów nauki języka - kluczowego czynnika udanej integracji. Z kolei w telewizji brylowała popularna prezenterka, Katarina Sandström, z pochodzenia… Etiopka. Karierę sceniczną zrobiła Laleh Pourkarim - ambitna wokalistka z Iranu, literacką Jonas Hassen Khemiri - z tunezyjskimi korzeniami, Szwedzi rżeli też przy dowcipach komika Őzza Nüyena - rodem z Kurdystanu.
To ta sielankowa strona imigracji. Tę ciemną z kolei najlepiej było widać dwa lata temu. W maju 2013 roku na imigranckich przedmieściach Sztokholmu doszło do wielogodzinnych starć między tamtejszymi rezydentami a policją - poszło o brutalną interwencję policji, w trakcie której zginął jeden z mieszkańców dzielnicy (skądinąd, Portugalczyk). Starannie pielęgnowany mit o harmonijnym współżyciu Szwedów i ich gości - upadł.
Wszyscy są równi, ale...
Ale jest i druga, równie ciemna strona medalu. - Widzisz, to jest tak: najniżej są uchodźcy z Afryki. Potem czarni, którzy mają pracę, po nich biali uchodźcy, dalej szwedzcy alkoholicy i narkomani, a wyżej obcokrajowcy, którzy starają się zasymilować - opowiadał reporterowi Maciejowi Zarembie Bielawskiemu z dziennika "Dagens Nyheter" (skądinąd, imigrantowi z Polski) pewien uchodźca o imieniu Amir. Amir zatrudnił się w niewielkiej firmie metalurgicznej i wkrótce potem dowiedział się, że poza pracą w zakładzie ma też zająć się "karmieniem krów, odgarnianiem gnoju, sprzątaniem i remontami" w gospodarstwie właściciela firmy. Oczywiście bezpłatnie. Mężczyzna w końcu się przełamał. Odmówił weekendowej pracy w gospodarstwie Peterssona i wkrótce potem został zwolniony z fabryki. Amir postawił się jednak, zagroził sądem i z pomocą związków osiągnął unieważnienie wypowiedzenia. Nie ma pojęcia, kto od tamtego zdarzenia siedemnaście razy przecinał mu opony w samochodzie - pisze Bielawski. Inny z bohaterów tego tekstu - również pracownik wspomnianego Peterssona - skończył na bezrobociu, z problemami psychicznymi na karku.
Problem w tym, że masowa imigracja zradykalizowała jej przeciwników. Ostatnie lata to nie tylko wzrost nastrojów antyimigranckich i elektoratu Szwedzkich Demokratów, ale też napływ świeżej krwi do ruchów neonazistowskich, z którymi na pieńku miał choćby autor kultowej już trylogii "Millenium", Stieg Larsson, który na drzwiach swojego mieszkania w Sztokholmie wieszał dla bezpieczeństwa tabliczkę z nazwiskiem swojej partnerki.
- Karlsson prowadzi bujne życie towarzyskie, głównie ze skinami z Uppsali. Kiedy się razem zabawiają, bywa gorąco: czasem Somalijce i jej dzieciom wrzucą przez okno kamień albo zaśpiewają z balkonu pieśń na cześć białej rasy z rękami podniesionymi w hitlerowskim pozdrowieniu. O ile w ogóle pozdrawiają swoich sąsiadów, czynią to słowami: spadaj do domu, czarnuchu! - opisywał w innym swoim tekście koegzystencję miejscowych i przyjezdnych Bielawski.
Zresztą nawet dla tych Szwedów, których określilibyśmy mianem mainstreamu, są bariery, których się nie przekracza. - Z jednej strony hojne państwo opiekuńcze zaspokaja wszystkie potrzeby imigrantów: mieszkaniowe, socjalne i edukacyjne. Ale z drugiej strony trudno choćby w najmniejszym stopniu krytykować szwedzki model - komentował partyjny kolega minister Sabuni, Mauricio Rojas (ten z kolei z Chile). A dla przyjezdnych ten model może graniczyć z obłędem: równouprawnienie posunięte do skrajności (weźmy fryzjerów – na żądanie państwa obowiązują identyczne stawki dla męskiej i damskiej klienteli), wszechobecna polityczna poprawność paraliżująca dyskurs publiczny, reformy oparte na wydumanych ideałach (jak choćby wspomniane vouchery edukacyjne), oficjalna sztywność i chłód (np. w relacjach w miejscu pracy, czy np. między opiekunkami społecznymi i ich podopiecznymi). Cudzoziemcy muszą włożyć wiele wysiłku w to, żeby się z tymi zasadami oswoić.
Szwecja - kraj paradoksów
Cóż, w tym modelu nie trudno o absurdy, ale może niektóre przynoszą jakieś skutki? - Prosimy o zgłoszenie się na stronie www.polisen.se- pisała osiem lat temu szwedzka policja w listach rozesłanych do mieszkańców suburbiów w wieku 19-25 lat. - Nic pan jeszcze nie zrobił, ale chcemy, aby był pan kandydatem do szkoły policyjnej. Pana doświadczenie jako mieszkańca przedmieść ma dla nas bezcenną wartość - dodawała. Paradoksalnie to może być wytłumaczeniem, dlaczego zamieszki na większą skalę przydarzyły się Szwedom tylko raz.
W szwedzkich etnicznych gettach panuje bowiem względny spokój. A takich miejsc tu nie brakuje: Szwedzi wyjątkowo nie cierpią życia w blokach i po budowlanej gorączce lat 60. i 70. kraj jest usiany pustymi blokowiskami. Jedno z nich – Rosengard w Malmö – mogłoby z powodzeniem uchodzić za żywcem przeniesione z Maghrebu lub Bliskiego Wschodu: żyją tu przeważnie Kurdowie, Irakijczycy, Turcy, Marokańczycy i Somalijczycy. Kobiety są szczelnie zasłonięte chustami, w przyosiedlowym centrum handlowym rozsiadają się niemal wyłącznie mężczyźni sączący kawę. A jednak Zlatan Ibrahimović, który spędził tu dzieciństwo, wspomina to miejsce z sentymentem. Ot, taki szwedzki paradoks.
"Politycznie poprawna nowomowa stosowana przez media i przeróżne organizacje i środowiska promujące multikulturalizm, feminizm, masową imigrację czy ideologię gender została oficjalnie wprowadzona do szwedzkiego słownika. Ze słowników usunięte zostaną słowa, które uznano za obraźliwe lub rasistowskie.
Kolejna edycja słownika wydanego przez Szwedzką Akademię zaoferuje alternatywne wyraz mające zastąpić te, które uznano za obraźliwe. I tak z nowego wydania znikną słowa takie jak „neger” (murzyn) czy „zigenare” (Cygan). Zastąpione one zostaną słowami „svart” (czarny) i „Roma” (Rom). Inne słowa, dla których nie znaleziono politycznie poprawnych odpowiedników znikną ze słownika całkowicie. Taki los spotka nazwę popularnych w Szwecji czekoladowych kulek pokrytym wiórkami kokosowymi nazywanych „negerboll”.
Szwedzka Akademia jest niezależną instytucją utworzoną w 1785 roku przez króla Gustawa III w celu rozwijania języka szwedzkiego.
„Myślę, że dobrze będzie gdy ludzie otrzymają słowa zastępcze dla tych obraźliwych, bardziej neutralne słowa.” – powiedziała Sophia Malmgard z rządowej agencji zajmującej się językiem Spakradet. Mówi ona, że powinno to pomóc w eliminacji „rasizmu”. Według niej ludzie wiedzą, które słowa kojarzą się negatywnie ale często nie wiedzą jakimi innymi mogliby je zastąpić.
Imigracja oraz integracja imigrantów są w Szwecji gorącym tematem. Szwecja jest pierwszym europejskim krajem, który zagwarantował natychmiastowe nadawanie statusu rezydentów syryjskim uchodźcom w 2013 roku. W tym roku spodziewanych jest 90 tysięcy wniosków o azyl w tym kraju. Dużym problemem są także Cyganie z Rumunii i Bułgarii. W zeszłym tygodniu przeprowadzono badania na temat poglądu Szwedów na imigrację i integrację. Spośród 60 procent Szwedów uważających, że imigracja jest dobra dla kraju zaledwie 10 procent zgadza się z twierdzeniem, że wysiłki podejmowane na rzecz integracji imigrantów dają pozytywne skutki.
W wywiadzie radiowym profesor Sven-Goran Malmgren, redaktor naczelny nowego słownika, powiedział, że decyzja Szwedzkiej Akademii dotycząca zaoferowania alternatywnych określeń została podjęta pod wpływem „nastrojów i debat społecznych”. Czternasta edycja szwedzkiego słownika zawierać będzie trzynaście tysięcy nowych słów. Ma on przykładać dużą wagę do „większej równowagi płci”. Budzącym największe kontrowersje słowem jest zaimek „hen”, wprowadzony niedawno do określania tzw. „osób neutralnych płciowo” np. transseksualistów a użyty po raz pierwszy w książeczce dla dzieci.
Autorzy słownika, po latach dyskusji uznali, że słowo jest w użyciu i spełnia swoją rolę. Słownik mówi, że słowo to może zostać użyte gdy nieznana jest płeć lub gdy mowa jest o „trzeciej płci” np. w przypadku transseksualistów.
na podstawie: thelocal.se"
Z nudów to się, niektórym potrafi popierdolić w głowie
Projekt Tech Farm realizowany w Sztokholmie ma – w założeniu – pomóc Szwedom opuszczającym rodzinne strony, by poczuli się w stolicy jak u siebie w domu. Ma także służyć integracji obcokrajowców oddelegowanych przez korporacje do Szwecji. To jednak przede wszystkim próba zastąpienia tradycyjnej rodziny i sposób na ochronę środowiska – przekonuje biznesmenka Lisa Renander, która oferuje dom kolektywny.
Renander założyła firmę Tech Farm i uruchomiła pierwszy dom dla wszystkich tych, którzy nie chcą mieszkać samotnie w oddzielnych apartamentach, lecz z innymi, obcymi sobie osobami. Powodzenie projektu przerosło najśmielsze oczekiwania. Co tydzień – mimo braku akcji marketingowej – ludzie aplikują o miejsce w kolektywnym domu.
W centrum Sztokholmu, w XVI-wiecznym domu, mieszka już kilkanaście osób. To młodzi przedsiębiorcy z różnych krajów, którzy rozmawiają ze sobą po angielsku. – Mamy prawnika, artystów, konsultantów – wyjaśnia Lisa Renander. Dom – chociaż (wedle słów właścicielki) „ciasny jak królicza nora”– oferuje w sumie 50 miejsc sypialnych w 30 pokojach, wspólny salon, kuchnię i tak zwany pokój socjalny.
Renander pochodzi z północnej Szwecji. Po ukończeniu stażu na amerykańskim uniwersytecie Stanforda, powróciła w swoje rodzinne strony, ale trudno jej było tam się odnaleźć. – Zawsze ciągnęło mnie do dużego miasta – wyznaje. – Chciałam spotkać ludzi podobnie myślących – dodaje.
Kobieta postanowiła przenieść wzorce z amerykańskiego Blackbox Mansion. – Było nas 30 młodych przedsiębiorców mieszkających razem i po raz pierwszy czułam, że byłam w domu z ludźmi, którzy mnie rozumieli – wspomina.
Zaciągnęła kredyt i zakupiła dom, który może pomieścić nawet 50 osób. Większość jego lokatorów pochodzi spoza Sztokholmu i zdaniem Renander „oni naprawdę stają się jak rodzina”.
Podobne domy jak w Sztokholmie, Szwedka chce tworzyć na całym świecie. – Trudno jest poznać ludzi w wielkim mieście – tłumaczy Fredrik Forss, współwłaściciel Tech Farmy. Dodaje, że „jeśli mieszkasz w miejscu takim jak to, od razu tworzysz wspólnotę”.
Domy Tech Farm mają być nie tylko „jednymi z najmodniejszych miejsc do życia”, ale także „najmądrzejszymi”. – Mamy tu aspekt zrównoważonego rozwoju. Kiedy ludzie żyją w mikro-apartamentach, to ma to mniejszy wpływ na środowisko niż gdyby mieszkali w oddzielnych domach. Jest mniejsze zużycie mediów – wyjaśnia Forss. – Chcemy budować kolektywne domy z ogrodami, kawiarniami, siłowniami, może nawet zbiorowymi samochodami i wspólnym szefem kuchni. Chcemy wykorzystywać panele słoneczne, by nie tylko nie zużywać energii, ale jeszcze ją produkować i dostarczać do systemu – tłumaczy.
Choć kolektywne mieszkania popierane są przez urzędników miejskich, polityków, firmy i ekologów, to jednak głównym powodem ich tworzenia – jak przyznają twórcy Tech Farm – jest problem z samotnością i brakiem poczucia przynależności do wspólnoty.
Wspólne zamieszkiwanie w budynkach kolektywnych to obecnie swoista moda wśród młodych ludzi pracujących w wielkich miastach. To także – jak zwracają uwagę socjolodzy – sposób, by jeszcze bardziej odwlec decyzję o zawarciu małżeństwa, albo w ogóle z niego zrezygnować.
Szwedzcy policjanci masowo odchodzą z pracy
Opublikowano: 24.09.2016 | Kategorie: Prawo, Wiadomości ze świata
Szwecja islamizuje się w zastraszającym tempie i nawet policja nie jest w stanie zapanować nad sytuacją. Norweska telewizja NRK donosi, że każdego dnia nawet trzech funkcjonariuszy rezygnuje z pracy, zaś 80% pracowników policji rozważa jak najszybsze zakończenie swojej kariery.
Masowe zwolnienia z policji spowodowane są wyjątkowo trudną sytuacją kryminalną w całym kraju – na terenach zamieszkanych głównie przez migrantów dochodzi do gwałtów, przemocy, a nawet ataków z użyciem granatów ręcznych. Sytuacja jest po prostu fatalna.
Sierżant Peter Larsson powiedział dla telewizji NRK, że w Szwecji zapanował „wielki kryzys” – wielu jego kolegów postanowiło odejść z policji. Funkcjonariusze nie są w stanie badać przestępstw, nie mają czasu aby przybyć na miejsce zdarzenia a „warunki pracy” pogorszyły się. Policjanci, służby medyczne oraz strażacy są coraz częściej atakowani.
Tina Svensson, mieszkanka peryferii Göteborga, podczas spaceru z psem była świadkiem morderstwa. Dwie osoby zostały zastrzelone z broni automatycznej. Okolica w której mieszka jest wyjątkowo niebezpieczna, a ludzie żyją w strachu. Svensson dodaje, że liczba przestępstw jest tak wielka, że policja nie zawsze przyjeżdża na miejsce.
Sytuacja jest szczególnie niebezpieczna w większych miastach, takich jak Göteborg, czy Sztokholm, gdzie żyje spora liczba tzw. uchodźców. W całej Szwecji, policja naliczyła już 55 stref, do których nie ma dostępu. Służby porządkowe po prostu unikają tych miejsc. Kryzys stale się pogłębia, a szwedzki rząd prędzej czy później może uznać, że kraj nie posiada już żadnej zdolności do obrony przed zagrożeniami.
Autorstwo: John Moll
Na podstawie: Breitbart.com
Źródło: ZmianyNaZiemi.pl
Sweden: Asylum Seeker Chaos Accounts for Quarter of Police Resources VIRGINIA HALE14 Sep 2016
[...]
The government yesterday announced an extra 2 billion krona for policing up to 2020, from which an additional 1,500 officers will be trained.
National police chief Dan Eliasson welcomed the planned cash injection, calling it “an important contribution and an important signal that the police will continue to grow in coming years”.
The funding boost follows a letter sent earlier this year in which Eliasson asked that the government fund up to 2,500 new police officers, so as to keep up with migration flows. [...]
Szwecja: Kryzys imigracyjny przerósł policję 16 września 2016
Policja w Värmland ujawniła, że 25 procent czasu i zasobów konsumują sprawy związane z osobami poszukującymi azylu. Informacja została podana w odpowiedzi na pytanie mediów związane ze wzrostem imigracji.
Szwedzki rząd ogłosił, ze do końca roku 2020 wyda dodatkowe ponad 200 mln euro na zatrudnienie i wyszkolenie 1 500 policjantów, chociaż sama policja, by zarządzać napływem imigrantów wnioskowała o 2 500 funkcjonariuszy.
To jednak wywołało kpiny Petera Larssona, funkcjonariusza straży granicznej, bo jego zdanie 2 500 nowych stanowisk potrzebnych już było dawno temu, bo policja ma już od dawna coraz więcej pracy, włączając w to „walki w ośrodkach azylantów” i „wzrost zagrożenia terrorystycznego”.
Pod ostrzałem krytyki znalazł się szef policji Dan Eliasson, którego obarcza się odpowiedzialnością za masowe odejścia policjantów i zajmowanie się polityką zamiast policją. Eliasson wielokrotnie bowiem krytykował sprzeciwiającą się masowej imigracji partię Szwedzkich Demokratów. Według krytyków przedkładał tym samym polityczną poprawność nad bezpieczeństwo.
Nils Lofren, który opuścił policję po 30 latach pracy określa sytuację jako „katastrofa”. „To nie jest tymczasowy kryzys. To katastrofa. Rządy prawa upadły. Kto posługuje się największą przemocą w stolicy ten kontroluje lokalne społeczności”, napisał detektyw kryminalny dla szwedzkiej gazety Expressen
Szwedzka policja rozdaje kobietom na festiwalach opaski z napisem "Nie dotykaj mnie" ale nie pomagają
Szwedzkie media bez większych emocji lub analizy problemu piszą o kolejnych przypadkach napaści seksualnych, które w Szwecji stają się codziennością.
Niedawno pisaliśmy o horrorze, jaki się wydarza na basenach w Szwecji.
Okazuje się, że poza basenami sytuacja wcale nie jest o wiele lepsza.
19, 21 i 22 lipca doszło do trzech zbiorowych gwałtów w okręgu Kalmar. W pierwszym przypadku ofiarą była 17-letnia dziewczyna, która przed gwałtem została wypuszczona do lasu. Pozostałe ofiary miały 30 i 50 lat. Sprawcy pozostają nieznani, a policja nie podaje szczegółów o ich przynależności etnicznej. Również w Kalmarze w maju tego roku sąd skazał 19-letniego imigranta na grzywnę 4000 koron za molestowanie dwóch dziewcząt 13- i 14-letniej. Mężczyzna, który przebywa w Szwecji nielegalnie, gdyż odmówiono mu azylu, łapał dziewczynki za organy płciowe i piersi.
W miniony weekend w miejscowości Skellefteå odbył się festiwal muzyczny Trästockfestivalen. Doszło tam do 12 zgłoszeń o molestowanie seksualne; rok temu było tylko jedno takie zgłoszenie. W tym roku organizatorzy wynajęli dwa autobusy, żeby dowieźć na festiwal nowoprzybyłych do Szwecji imigrantów. Natomiast o bezpieczeństwo uczestników zadbali aranżując „panel dyskusyjny o roli mężczyzny” gdyż, jak piszą na stronie festiwalu, „większość przestępców to mężczyźni”.
W nocy z 16 na 17 lipca 20 letni „obywatel Szwecji” dokonał gwałtu na 25-letniej kobiecie w miejscowości Sundsvall. Mężczyzna jest imigrantem z Iraku, przybył do Szwecji wraz z rodzicami pod koniec lat 90′, otrzymał obywatelstwo w 2006 roku.
W zeszłym tygodniu w idyllicznej miejscowości Visby na wyspie Gotland doszło do dwóch gwałtów dokonanych przez imigrantów. Jeden ze sprawców jest Arabem z Libii, drugi nie ma meldunku w Szwecji, podaje swoje pochodzenie jako portugalskie.
W Malmö, 22 lipca w środku dnia doszło do gwałtu na 14-letniej dziewczynce. Ofiara spacerowała w okolicy kompleksu sportowego Husiegårds Idrottsplats, gdy jakiś mężczyzna podjechał na rowerze, zsiadł, wciągnął ją w krzaki i zgwałcił. Dziewczynka jest zdruzgotana, pierwszego dnia nie była w stanie rozmawiać z policją.
W zeszłym tygodniu na międzynarodowym turnieju piłki nożnej dla młodzieży Gothia Cup, który odbywa się w Göteborgu doszło do wyłączenia z turnieju drużyny z Maroka. Podczas uroczystości otwarcia turnieju trener drużyny Mohammed El Asmar wraz z wieloma swoimi zawodnikami otoczyli trzy nastoletnie dziewczęta. Napastnicy łapali ofiary za narządy płciowe, piersi oraz całowali. El Asmar został aresztowany. Policja nie chciała początkowo podać kraju ani nazwiska napastnika.
Między 17 a 23 lipca w miejscowości Malung odbył się festiwal muzyczny ”Dansbandsvecka”. Doszło tam do dwóch gwałtów na 17- i 18-letnich dziewczętach. Jedną z nich zgwałcono na parkiecie tanecznym. Wiele kobiet obłapiano. Według wpisów na Facebooku napastnikami byli imigranci, policja jednak podaje, że nie może się wypowiedzieć na temat pochodzenia napastników.
Wszystkie opisane przypadki (oprócz jednego w Kalmarze) wydarzyły się w ciągu 9-10 dni. Pokazuje to skalę problemu. Podobnie jak ostatnio w Niemczech nie ma dnia bez zamachu, tak w Szwecji – nie ma dnia bez gwałtu.
Rządowy program „Nowy Kraj”. Szwedzi muszą integrować się z imigrantami w swojej ojczyźnie 2016-09-26
Fot.Jacek Szydlowski/FORUM
Władze Szwecji prowadzą kampanie „Nowy Kraj”. Apelują w niej otwarcie do rdzennych Szwedów, by integrowali się w „nowym kraju”, czyli we własnej ojczyźnie, odmienionej przez wielką migrację.
W ramach akcji „Nowy Kraj” w telewizji pokazywane są spoty video propagujące multi-kulti. „Nie ma już powrotu do przeszłości. Szwecja już nigdy nie będzie taka jak dawniej” – głosi przekaz płynący z ekranów. Uzasadnia się to tym, że „Szwecja jest bezpiecznym miejscem, którego potrzebują osoby prześladowane”.
„Musimy iść naprzód, znaleźć sposób życia wszyscy razem. Dzisiaj Europa i Szwecja są w trakcie zmiany. Nadszedł czas, by uświadomić sobie, ze nowi Szwedzi przyjdą z ich kulturą, ich językiem, ich tradycjami. Trzeba widzieć w tym siłę pozytywną. To nowe państwo formuje nową przyszłość. Musi się zaakceptować, że bycie Szwedem nie jest kwestią koloru skóry i miejsca urodzenia. To musi być siła bycia tobą, mną i nami wszystkimi” – głosi przesłanie rządu.
Wbrew zdrowemu rozsądkowi i przeciw narodowym interesom twierdzi się, że to nie tylko nowi Szwedzi muszą się integrować. Wszyscy muszą się integrować, nawet rdzenni Szwedzi”.
Szwedki zapraszamy do Polski. Szwedów też, ale oni zasiali to co mają to niech teraz to sprzątają.
Sądzisz że są tam ludzie na tyle głupi by pracować za 1500 zł i słuchać co rano w TV głupich jak but polityków dyskutujących o aborcji, zarodkach, in vitro i roli KK w życiu społeczeństwa?
oni nie mają czasu na takie pierdoły, jak to ordel kiedyś dobrze określił, że muchy zawsze lecą do gówna. widać to było po pierwszej fali emigracji do uk.
swoją droga tak sie zastanawiac jak mozna byc tak naiwnym by wlasne podworko i dobrobyt z dziada prawdziada zamieniac w taki burdel. w polsce czy tym bardziej rosji by to chyba nie przeszlo.
"Nowy kraj"
Ale siermiężna propaganda - nie ma odwrotu , muszą się integrować ,
Tak sobie myślę , że skoro nowy kraj to i nowa flaga powinna być , ten żółty krzyż obraża, drażni uczucia religijne większości imigrantów , zamienić to na żółty półksiężyc , i tak żołto-niebieskie to barwy czysto kurewskie
Ale serio , jest to możliwe , to tylko kwestia czasu kiedy żółte narzędzie tortur zniknie z flagi Szwecji , bo źle się kojarzy nowym obywatelom .
_________________ https://www.youtube.com/watch?v=0K4J90s1A2M
Szwedzka policja poszukuje aktualnie 12 350 obcokrajowców, którzy dostali odmowę azylu w Szwecji i mają być wydaleni. Poszukuje, ale bez skutku – niedoszli azylanci zeszli do podziemia, a policyjne siły są zbyt małe by podołać zadaniu. W ostatnich trzech latach udało się wytropić zaledwie 1/3 poszukiwanych zanim sprawa uległa przedawnieniu.
Wobec obowiązującego w Szwecji prawa, ukrywanie się jest całkiem rozsądnym wyjściem dla imigrantów. Po czterech latach decyzja o deportacji ulega przedawnieniu i przybysz może składać nowe podanie o azyl – i tak w kółko. (ak)
Szwedzka firma windykacyjna Gothia Inkasso zamierza ścigać internautów udostępniających i pobierających filmy z internetu. Gothia reprezentuje w Szwecji producentów filmowych i telewizyjnych Scanbox, Noble Entertainment, Atlantic och Crystalis Entertainment. Za pomocą specjalnej aplikacji firma zamierza wyśledzić adresy IP internautów dzielących się plikami filmów, po czym zmusić dostawców Internetu do ujawnienia ich danych osobowych. Według informacji do 1000 internautów jest zagrożonych otrzymaniem rachunku w wysokości nawet do blisko 1000 zł.
Przeciwko tej akcji, prowadzonej pod nazwą Spridningskollen (dosł. monitoring rozpowszechniania), protestuje dyrektor firmy Bahnhof, Jon Karlung. Bahnhof, dostawca szeroko pasmowego internetu i telefonii jest znany z walki o wolność komunikacji. Karlung domaga się od rządu zmiany przepisów o prawach autorskich. Akcję Gothia Inkasso nazywa "zakrojonym na szeroką skalę szantażem". Przypomina, że odpowiedzialny za cyfryzację minister, Peter Eriksson z partii Zielonych, zanim zasiadł na tym stołku, domagał się by "dzielenie się plikami do prywatnego użytku było dozwolone".
Pikanterii dodaje fakt, że akcja Gothia Inkasso narusza sama prawa autorskie prowadząc swą akcję pod nazwą Spridningskollen. Podanie o ochronę tej nazwy złożył Bahnhof już dużo wcześniej, więc to jemu zostanie ona przyznana. Nic tylko wysłać rachunek do Gothii – słony. (rn)
Szwecja,
Jon Karlung, dyrektor firmy Bahnhof.
Szwecja, Norlandia Firma Novus zapytała mieszkańców Norlandii – północna część Szwecji – czy kraina powinna ogłosić niepodległość. Spośród 533 pytanych 41% było zdania, że tak, a 39% wolałoby pozostać pod berłem króla Szwecji. Reszta się waha.
Wśród argumentów za oderwaniem się od Szwecji przeważa chęć zachowania dochodów z eksploatacji bogactw naturalnych. Niechęć do secesji jest spowodowana brakiem wiary w możliwość samodzielnego ekonomicznego przetrwania.
Jednocześnie aż 86% uważa, że Norlandia jest niedoceniana przez resztę kraju, mimo ogromnych bogactw naturalnych regionu. Sonda internetowa, na którą odpowiedziało aż 8 877 osób wskazuje, że temat jest nośny. Tutaj aż 86% jest za oderwaniem się Norlandii od Szwecji. Może więc lepiej nie wywoływać wilka z lasu. (rn)
Drony z kamerami zakazane w Szwecji Andrzej Spyra 31 października 2016
Jeśli planujecie wakacje w Szwecji, lepiej zostawcie swoje drony w domu. Tamtejszy najwyższy sąd administracyjny wydał wyrok, z powodu którego praktycznie zakazano w tym kraju korzystania z dronów wyposażonych w kamery.
Wszystko dlatego, że w wyroku tym uznano takie urządzenia za narzędzia służące do inwigilacji. W praktyce przekłada się to na, że zwykła osoba nie będzie mogła posługiwać się nimi bez odpowiedniej licencji. Która, jak nietrudno się domyślić, tania nie jest. Z dronów umożliwiających nagrywanie będą mogły za to nadal korzystać agencje rządowe.
Rozstrzygnięcie jest więc bardzo kłopotliwe nie tylko dla wszystkich szwedzkich fotografów czy filmowców, którzy wzbogacili swoją ofertę o zdjęcia i nagrania wykonywane z dronów, sportowców czy po prostu amatorów, ale też dla tamtejszego producenta UAS Sweden (Unnamed Aerial System), który już zapowiedział, że z powodu rozstrzygnięcia będzie musiał zmniejszyć zatrudnienie, co w samej firmie i wśród jej kontrahentów przełoży się na utratę około pięciu tysięcy miejsc pracy.
Budzącym największe kontrowersje słowem jest zaimek „hen”, wprowadzony niedawno do określania tzw. „osób neutralnych płciowo” np. transseksualistów a użyty po raz pierwszy w książeczce dla dzieci
A czy stary już (sięgający Kochanowskiego jak nie dalej) polski zaimek osobowy "ono" który w praktyce jest tym samym co szwedzki "hen", też jest dla ciebie @El kontrowersyjny? Polska pionierem dżendera?
W lutym 1986 na jednej z centralnych ulic Sztokholmu został zastrzelony ówczesny premier Szwecji, Olof Palme. Mordercy szukają Szwedzi do dziś. Zespół śledczy zajmujący się tą sprawą nazywany jest Palmegruppen. Od 1 lutego przyszłego roku jego szefem będzie prokurator... Krister Petersson.
Dla polskiego czytelnika te trzy kropki przed nazwiskiem prokuratora są zapewne niezrozumiałe. Ale w duszy każdego Szweda wybuchają wspomnienia. Krister Petersson szefem śledczych Palme-grupy!? Tośmy się doczekali! Internet zatrząsł się ze śmiechu.
Głównym podejrzanym o zabójstwo Palmego był mianowicie pewien kryminalista i alkoholik o nazwisku... no właśnie – Christer Petersson. Christer i Krister wymawia się tak samo. – Rzeczywistość prześciga fantazję – komentują szwedzcy internauci. (rn)
Prokurator Krister Petersson i podejrzany o zabójstwo Olofa Palme nieżyjący już Christer Pettersson.
Od 1 lipca 2017 roku złagodzone będą przepisy dotyczące zmiany nazwiska. Wśród nowości jest możliwość przybrania przez każdego popularnego szwedzkiego nazwiska, typu Svensson, Andersson, Johansson itp. Jedynym warunkiem jest to, że co najmniej 2000 osób musi już tak się nazywać. Ale z tym nie będzie problemu. Już dzisiaj np. Anderssonów jest w Szwecji 240 649.
Swoim dzieciom rodzice będą mogli wybierać każdemu inne nazwisko, również inne niż swoje, nawet gdy wszyscy żyją w jednej rodzinie. Nazwisko będzie można zmieniać ile razy się chce. Zmianą nazwisk będzie się zajmował tylko Urząd Podatkowy – Skatteverket – a nie jak dotąd wspólnie z Urzędem Patentowym – PRV.
Zmianę przepisów wprowadza się głównie po to by umożliwić obcokrajowcom ukrywać swoje pochodzenie i przybierać szwedzkie nazwiska. (rn)[...]
Dzisiaj rząd Szwecji podpisał umowę z USA o kontroli granicznej między obydwoma krajami... na szwedzkim terytorium. Podróżni udający się ze Szwecji do USA będą przechodzili amerykańską kontrolę graniczną już na sztokholmskim lotnisku Arlanda. Dzięki czemu podróżni nie będą już musieli przechodzić żadnej kontroli w Stanach.
Wprowadzenie w Szwecji tzw. systemu preclearance – wczesnego przekraczania granicy – ma zwiększyć atrakcyjność kraju dla zagranicznych inwestorów. Szwecja będzie drugim krajem w Europie, który będzie posiadał bezpośrednią granicę z USA na swoim terenie – pierwszym jest Irlandia. (rn)
Tymczasem w Szwecji myślą inaczej , jak dla mnie prawidłowo .
Cytat:
Szwecja nie wprowadza lockdownu, zdaje się biernie obserwować koronakryzys.
Podczas gdy większość państw w Europie w reakcji na rozwój pandemii zaostrza restrykcje i zaleca niewychodzenie z domów, Szwecja zdaje się biernie obserwować koronakryzys. W kraju wykryto 3 460 przypadków koronawirusa, zmarło 110 osób. Wciąż otwarte są jednak stoki narciarskie, restauracje i puby, zaostrzono jedynie środki ostrożności.
Władze zalecają zachowywanie dystansu, ale tylko osoby powyżej 70. roku życia proszone są o pozostanie w domu. Nie zamknięto granic, nie zaleca się podróżować, ale nie jest to zakazane. Otwarte są szkoły podstawowe i przedszkola, uczelnie wyższe przeszły na naukę zdalną.
W opinii Lionela Laurenta, publicysty Bloomberga bierna polityka władz Szwecji wynika z dwóch czynników: troski o gospodarkę, która już teraz stoi w obliczu recesji i obawy o utratę zaufania społecznego. W przeciwieństwie do Wielkiej Brytanii, gdzie bierność władz wywoływała protesty, mieszkańcy Szwecji - jak pisze Laurent - "wydają się bardziej zaniepokojeni załamaniem porządku, który może wywołać lockdown".
Strategię Szwecji krytykują niektórzy eksperci. Epidemiolog Fredrik Elgh uznaje ją za "wielki eksperyment, który może pójść szaleńczo źle", a analityk Marcus Carlsson stwierdza, że to "rosyjska ruletka". Głosy krytyki płyną też z sąsiedniej Norwegii, ale i z lokalnych mediów. Te krytykują władze przede wszystkim za to, że nie zorganizowały pomocy dla Szwedów, którzy utknęli za granicą.
W odpowiedzi na krytykę rząd ogłosił wczoraj zakaz organizowania imprez powyżej 50 osób. Zacznie on obowiązywać w niedzielę.
Premier Stefan Loevfen, pytany przez dziennikarzy o strategię walki z koronawirusem uznał, że "opiera się na odpowiedzialności jednostek".
- Nie da się wszystkiego określić w przepisach ani zakazać - podkreślił.
Dołączył: 20 Sie 2005 Posty: 20406
Post zebrał 0.002 mBTC Podarowałeś BTC
Wysłany: 13:21, 01 Lis '22
Temat postu:
Sweden Ditches Agenda 2030’s Climate Change Scam
On 17 October 2022, Ulf Kristersson was elected Sweden’s Prime Minister. The next day Prime Minister Kristersson made it clear there would be no climate and environment minister – he dissolved the Ministry of the Environment. Environmental issues have been relocated to the Ministry of Enterprise and Innovation.
Two weeks before, the Ministry of the Environment Sweden issued a press release stating it was “supporting efforts of developing countries on emission reductions, climate adaptation, capacity-building and technology transfer.” In other words, supporting the implementation of Agenda 2030.
In June 2019, the World Economic Forum (“WEF”) and the United Nations (“UN”) signed a strategic partnership framework to accelerate the implementation of the 2030 Agenda. WEF has a Strategic Intelligence platform which includes Agenda 2030’s 17 Sustainable Development Goals (“SDGs”). You can explore the interactive map for SDG13 (climate action) HERE or the map for “climate change” HERE and it will soon become obvious that the “climate change” agenda’s aim is not to protect wildlife or the environment nor is it about “saving the planet.”
Dołączył: 17 Sie 2009 Posty: 1409
Post zebrał 0.000 mBTC Podarowałeś BTC
Wysłany: 20:51, 15 Lut '23
Temat postu:
Wychowanie bez stresu ,wychowanie bez płci,wychowanie bez rozumu....
_________________ bankierska lichwa - nowoczesne niewolnictwo -złudzenia na raty /
NIE WIERZĘ POLITYKOM -NIE . / bo to sprzedajne marionetki i cyniczni psychopaci /
Troche mnie śmieszy podkreślanie roli Polski czy wyjątkowego zadania w zakresie przyjmowania uchodźców. Takie kraje jak Szwecja, Niemcy UK i wiele innych swoje gospodarki i system edukacji mają na tym oparty. Akurat brałem w tym udział i wiem jak to wygląda. Oni to przyjęli jako nieuniknione i rozumieją a my przeżywamy jeszcze sprawy sprzed ponad 75 lat.
_________________ ...
Nie możesz pisać nowych tematów Nie możesz odpowiadać w tematach Nie możesz zmieniać swoich postów Nie możesz usuwać swoich postów Nie możesz głosować w ankietach Nie możesz moderować swoich tematów
Wiki2
Wykop2
Linki
Szukaj
Ekipa
Rejestracja
Zaloguj
Fot.Jacek Szydlowski/FORUM
Jon Karlung, dyrektor firmy Bahnhof. 
