Wysłany: 23:12, 05 Gru '08
Temat postu: Czy wiesz co jesz?
W reportażu programu "Uwaga" (TVN) 04.12.2008 ponownie przedstawiono kolejne życia kurczaków i wędlin czyli odnowę biologiczną lub spa jak kto woli.
Prysznic kurczaków:
- Kiedy pierwszy raz otworzyłam gablotę, wędlina kleiła się do rąk.
Miała biały i zielony nalot. To już była pleśń. Ale trzeba było to umyć, wysuszyć, naoliwić.
Wędlina wyglądała na świeżą na pierwszy rzut oka – mówi była pracownica delikatesów centrum Warszawy.
Jej słowa potwierdza reporterka UWAGI!, która zatrudniła się w sklepie. Ukrytą kamerą zarejestrowała odświeżanie wędlin i rozmrażanie kurczaków w toalecie, tuż obok otwartego sedesu.
nie, no to skandal jest poprostu.. dlatego, zawsze w miare mozliwosci, staram trzymac sie z dala od wielkich aglomeracji.. niby wszedzie to jest mozliwe, ale w przebieglej warszawce gdzie kazdy kombinuje jak moze to jest bardziej prawdopodobne niz np. na malomiasteczkowym rynku..
@Hunahpu- a myslisz, ze nie-jedzenie miesa cie uratuje? nie martw sie.. w razie, czego zawsze jakis aspartamik czy inny antybiotyk cie znajdzie w innym pozywieniu..
Nie jem niczego z aspartamem, nie zażywam antybiotyków, nie zażywam śordków przeciwbólowych bo ból to iluzja, unikam konkretnych barwników czy konserwantów. Wiem co jem, uwierz mi =P Tak naprawdę unikanie wysokoprzetworzonych pokarmów to kwestia miesiąca samodyscypliny, a potem to już nawyk _________________ Jam jest Hunahpu!
Jak można twierdzić, że "BÓG" nie istnieje i twierdzić, że samemu się jest?
Na wsiach, rolników trudniej jest oszukać.
Sami zabijali świnie,
Sami produkowali wędliny,
Więc trudniej wcisnąć im dziadostwo.
Miastowi zeżreją wszystko...
Panga
Kilka razy znajomi pytali mnie czy wiem coś więcej o tej nowej rybie, która pojawiła się w naszych sklepach i restauracjach. Niestety oprócz zdawkowych informacji, nie miałam wiele do powiedzenia. Od wczoraj wiem trochę więcej. Dzięki francuskiemu kanałowi M6, który wyemitował poświęcony jej reportaż - Francuzi też zadają sobie pytanie co to za jedna. A może zwłaszcza Francuzi - oni są przecież przyzwyczajeni do tego, że wszystko ma swój rodowód i to rejestrowany skrupulatnie od wieków, a teraz potwierdzony przez UE.
Tymczasem nikt w Europie nie widział nawet pangi w całości!
We Francji kilogram przeciętnej ryby kosztuje 20 EUR. Panga jest o połowę tańsza. U nas panga jest po około 16 zł, a w Wietnamie po 1,5 EUR. Jeden z największych wietnamskich pośredników w handlu pangą zarabia miesięcznie 450 tys EUR. Tak, pół miliona euro co miesiąc.
Panga, którą w coraz większych ilościach sprowadza się do Europy pochodzi z Wietnamu, a dokładnie z Mekongu. Jeśli żyje w stanie naturalnym, samice rok w rok płyną w górę rzeki, aby tam złożyć ikrę. Niestety, ta "góra rzeki" leży poza granicami Wietnamu, więc z ekonomicznego punktu widzenia, to dla Wietnamczyków cios. Dlatego zakładają masowo sztuczne hodowle - na mniejszą skalę (interesy rodzinne) lub na większą (hodowle i przetwórnie zatrudniają tysiące osób, a będą jeszcze większe). Aby zmusić ryby do rozmnażania w zamknięciu, samicom robi się zastrzyk hormonalny. Używa się do tego importowanych z Chin fiolek zawierających hormon pobierany z moczu kobiet w zaawansowanej ciąży - hormon, który u ludzi wyzwala akcję porodową. Umieszczone w niewielkich basenach pangi rosną w potwornym ścisku - wyglądało to tak, jakby w zamkniętych basenach było więcej ryb niż wody. Podobno żaden inny gatunek nie wytrzymałby takiej koncentracji.
Aby w ciągu 6 miesięcy ryby zyskiwały 1,5 kg mięsa karmi się je specjalnymi granulkami - składa się na nie mączka rybna (importowana z Peru), witaminy, ekstrakt soi i manioku. Podrośnięte ryby łowi się ręcznie, przekłada do ażurowych koszy i na małych motorkach, jak tylko szybko się da, przewozi na stateczki ze zbiornikami wody, skąd ryby płyną, już nie o własnych siłach, do przetwórni. Dalej następuje standardowa droga - filetowanie, mrożenie, pakowanie, transport do Europy.
Póki co, UE nie zakwestionowała metod hodowli. Szacuje się, że w przyszłym roku import pangi wzrośnie dwukrotnie. Naszym rodzimym rybom, takim jak np. dorsz, grozi wyginięcie (zostały przełowione, lub są łowione niewłaściwymi sieciami, które zgarniają też małe osobniki, a nie powinny), a więc ich ceny rosną. Już Wietnamczyków w tym głowa, abyśmy pangi mieli pod dostatkiem.
poniedziałek, 30 października 2006
nie ma to jak dobra rybka na stole wigilijnym
ps. art trochę przeterminowany i nie wiadomo jak jest teraz, no ale lepiej uważać jakby ktoś nie lubił np. karpia...
Wszystko co jest robione na skale przemysłową jest be, ponieważ pieniądz zawsze przekona ludzi by zastosowali dowolną metodę do osiągnięcia większych zysków. Nawet jak konsekwencją tego będzie śmierć klientów .
Przykładem takich inwestycji są zbrojenia i wojna. Jedzenie przemysłowe zabija tylko wolniej. Mówi się trudno
Dzisiaj zmarł Maciej Kuroń.
Zabił się za pomoca widelca, noża i talerza. Wiedział dużo o jedzeniu. Nie wiedział NIC o odżywianiu. Serwował to , co wszyscy wielcy kucharze, czyli fuzję rzeczy bardzo dobrych i bardzo niejadalnych. Wyszło z tego setki dań kolorowych i pięknych, które za otoczką wizualnego piękna, skrywały paskudny bilans składników odżywczych.
Żal mi gościa, ale też wkurwił mnie. Kolejny przykład niepotrzebnego zgonu, którego można było uniknąć. Wiedziałem, że to się stanie. Było zagadką jedynie, czy po 50-tce czy jeszcze przed. Śmierć Z Talerza pojawiła się niestety w wieku 48 lat.
ps: A jeszcze przedwczoraj, szperaliśmy z Żoną na forum, gdzie pisał, w nadziei znalezienia przepisu na dobry sos do żeberek. Achh...gdyby tylko serwował żeberka, podgardla, pieczenie, ale niestety - jak każdy kuchmistrz, mieszał. Mieszał, aż zmarł.
Pytam ekspedientkę w rybnym:
skąd ta panga?
Ona, że z Koszalina.
- Jak to z Koszalina, jak w Koszalinie pangi nie żyją?
- To z Bałtyku.
Nie wie, że ta panga pochodzi z Wietnamu, z hodowli w delcie Mekongu.
A delta Mekongu jest ściekiem.
Rozmowa z Markiem Szczygielskim, kujawsko-pomorskim inspektorem jakości towarów rolno-spożywczych, który śledzi masło, chleb i chodzące mięso
U dużego producenta wędlin znaleźliśmy w zeszłym roku kontener z mięsem bez mała chodzącym. Zapach miało tak odrażający, że inspektorzy niemal wymiotowali. To było przygotowane do wrzucenia w wędlinę przeznaczoną dla wojska. Wojsko niby wszystko zje. Ale żołnierze się skarżyli na jakość wędlin i jednostka poprosiła mnie o skontrolowanie dostawcy.
Dołączył: 04 Sie 2008 Posty: 524
Post zebrał 0.000 mBTC Podarowałeś BTC
Wysłany: 12:05, 23 Mar '09
Temat postu:
Cytat:
Tanio czy naturalnie?
Roman Wieczorkiewicz
02-01-2009, 12:45
W przeszłości przy wytwarzaniu wędlin stosowano jedynie sól, saletrę i przyprawy. Obecnie lista stosowanych i dozwolonych dodatków liczy kilkaset pozycji. Skąd taka popularność dodatków?
OPINIE
Andrzej Pawelczak
rzecznik prasowy Grupy Animex
Joanna Gajda-Wyrębek
Narodowy Instytut Zdrowia Publicznego, Państwowy Zakład Higieny
Przyczyną popularności dodatków jest pośpiech. Kiedyś świnia żyła dłużej, obecnie tuczniki średnio żyją tylko 6 miesięcy.
Inaczej wygląda i smakuje mięso młodej świni, inaczej dwuletniej.
Według starych technologii mięso po uboju było chłodzone 2-3 doby. W tym czasie zachodziły właściwe procesy pośmiertne.
Obecnie czas ten jest skrócony do kilku godzin i owe procesy nie zachodzą tak jak należy. Do tego, aby zwiększyć ciężar, mięso jest nastrzykiwane solanką. - Problemem współczesnej branży mięsnej jest to, że często nie technolog decyduje o procesie produkcji, ale księgowy. Gdy nie zajdą właściwe procesy, które są naturalne, trzeba dodać właściwy emulator. Po nastrzyku solanką mięso traci odpowiednią barwę, zatem dodaje się barwnika - mówi Marek Panasik, były zastępca dyrektora Biura Rozwoju Produktu w Zakładach Mięsnych "Rawa" SA, wieloletni pracownik Instytutu Przemysłu Mięsnego i Tłuszczowego.
Rodzaje dodatków
Przede wszystkim są to środki przedłużające trwałość i stabilizujące barwę (NaCl, azotyny, azotany), przeciwutleniacze ograniczające powstawanie nitrozoamin (izoaskorbnian i askorbinian sodu), dodatki regulujące kwasowość (cytryniany), konserwujące i stabilizujące smak, barwę (sorbiniany, octany, mleczany) oraz wzmacniające smak i zapach (glutaminian sodu). Również ważną grupą dodatków, mającą wpływ na atrakcyjny wygląd, są sekwestranty (fosforany), emulgatory (estry kwasów tłuszczowych), a także cała gama tzw. wypełniaczy i zagęstników (skrobie, hydrokoloidy, żelatyny i białka). Mieszanki niektórych dodatków działają na zasadzie synergii. Do dodatków o bardzo wszechstronnym zastosowaniu należą fosforany, które mogą pełnić funkcje stabilizatorów pH, emulgatorów, są substancjami teksturotwórczymi, inhibitorami utleniania, bakteriostatykami, a także wzbogacają produkty o składniki mineralne. Jedną z najważniejszych ich zalet jest zdolność wiązania wody, co pozwala na tzw. podnoszenie wydajności produktów mięsnych.
- Najczęściej sprzedawane dodatki dla przemysłu mięsnego to: chlorek sodu, azotyny i azotany - sodu, potasu, fosforany, przeciwutleniacze - izoaskorbinian i askorbinian sodu, wzmacniacze smaku i zapachu - glutaminian sodu, regulatory kwasowości - cytrynian sodu, dwuoctan i octan sodu, mleczan sodu, kwas cytrynowy, także glukono- delta-lakton i konserwanty - sole kwasu sorbowego oraz kwas sorbowy - wymienia Katarzyna Korgol, kierownik sekcji dodatków spożywczych Cheman SA.
Powszechnie używane są także cukry i ich pochodne - glukoza, maltodekstryny, substancje uzyskiwane z mleka, dodatki smakowe, ekstrakty, hydrolizat, izolat i koncentrat białka sojowego, emulgatory i hydrokoloidy - guma guar i rzadziej karageny, inne przeciwutleniacze, rzadziej kwas octowy oraz barwniki, które głównie rozpuszczalne są w wodzie, a nie w tłuszczach, co znacznie zawęża zakres ich stosowania w przemyśle mięsnym.
Jako dodatki, lub raczej środki pomocnicze w przemyśle mięsnym, można także uznać gazy stosowane do pakowania żywności - tlen, azot, przy czym ten drugi może być dodatkowo stosowany jako czynnik zamrażający.
Za najpopularniejsze dodatki, jeśli chodzi o ilość, uznaje się: skrobię - głównie natywną, glukozę, maltodekstryny, peklosól, fosforany, białka, cytrynian, izoaskorbinian sodu i glutaminian sodu. Zdaniem Rafała Mosiewicza, dyrektora handlowego Chr. Hansen Poland, firmy, która produkuje dodatki dla przemysłu spożywczego, farmacji, żywności funkcjonalnej oraz rolnictwa, najbardziej popularnym dodatkiem jest peklosól, która utrwala barwę i konserwuje mięso. Jest stosowana od ponad 150 lat. Niektórzy uważają, że ze względu na zawartość soli powinna zostać wycofana. W Skandynawii były takie próby, ale wędliny nie miały właściwego smaku, a ponadto były szare.
Czemu dokładnie służą
Jakość wędlin bardziej zależy od rodzaju użytego mięsa (wieprzowe, wołowe czy drobiowe) oraz jego klasy określającej poziom zawartej tkanki tłuszczowej (I, II, III) niż od rodzaju dodatku, który najczęściej jest wyznacznikiem smaku, zapachu czy koloru produktu końcowego. Są jednak takie, które wpływają na kruchość mięsa, jego soczystość czy stopień wysuszenia. Takim najbardziej znanym dodatkiem do kiełbas suchych i podsuszanych są specjalne kultury biologiczne przyspieszające proces wysuszania, np. kiełbasy typu salami.
- Obecnie każda wędlina musi posiadać odpowiednią ilość i rodzaj dodatków smakowych.
Bez ich użycia nie można mówić o wyrobie spełniającym oczekiwania najbardziej "konserwatywnego" konsumenta - mówi Andrzej Pawelczak, rzecznik prasowy Grupy Animex. Wartość dodatków i przypraw stanowi średnio 10-30 proc. udziału w tzw.TKW, czyli koszcie wytworzenia produktu.
Jest to więc spory przedział i spory udział.
Trzeba wspomnieć, że używa się także dodatków kształtujących teksturę. Ich stosowanie zwiększa wydajność produktu, a tym samym obniża koszt jego wytworzenia.
- Przede wszystkim trzeba mieć świadomość, że dodatki stosowane w przemyśle spożywczym, nie tylko mięsnym, pozwalają w znacznym stopniu obniżyć koszty produkcji poprzez podnoszenie pewnych parametrów fi zykochemicznych, zwiększenie trwałości oraz nadanie produktom formy bardziej atrakcyjnej wizualnie - uważa Michał Wójcik, konsultant ds. importu, Cheman SA. - Obniżenie w ten sposób kosztów produkcji niesie ze sobą pewne ograniczenia i zagrożenia. Przede wszystkim wtedy, gdy producenci nie stosują zalecanych ilości dodatków lub w znaczącym stopniu zaniżają zawartość głównego składnika mięsnego w produkcie końcowym. Moim zdaniem, nie da się obecnie produkować mięsa i wędlin bez zastosowania dodatków funkcjonalnych, choć produkt końcowy powinien być pewnym kompromisem pomiędzy produktem bezpiecznym, dobrym jakościowo i posiadającym niewygórowaną cenę - mówi Michał Wójcik. Przyznaje jednak, że obecnie kompromis ten jest bardzo trudny do osiągnięcia, ponieważ producenci są pod ciągłą presją ze strony konsumentów oraz sieci handlowych, które chcą kupować produkty jak najtańsze. Dodatkowo nacisk zwiększa wizja długotrwałego kryzysu bądź recesji, co sprawia, że Polacy będą szukać produktów tańszych, a ograniczać spożycie produktów z tzw. górnej półki.
To z pewnością będzie miało wpływ na obniżenie jakości pewnej gamy produktów mięsnych i wędliniarskich.
- W sumie stosowanie dodatków wpływa na spełnianie oczekiwań klientów. Kupujemy oczami, zatem produkt musi dobrze wyglądać i być w przystępnej cenie. A to jest niemożliwe bez zastosowania dodatków - mówi Rafał Mosiewicz.
Jeśli nie one, to co ?
- W najbliższym czasie będzie następowało zwiększenie ilości stosowanych dodatków, w dalszej przyszłości jednak może nastąpić obniżenie dynamiki tego wzrostu lub nawet zmniejszenie ilości stosowanych dodatków. Będzie to konsekwencją wzrostu świadomości wśród konsumentów oraz ogólnej tendencji do bogacenia się naszego społeczeństwa. Spowoduje to częściowy odwrót od stosowania niektórych dodatków oraz zastępowanie ich surowcami uważanymi za mniej szkodliwe lub wręcz prozdrowotne - uważa Michał Wójcik. Przeciwnego zdania jest dyrektor handlowy firmy Chr. Hansen Poland. - Zwiększa się obecnie popyt na dodatki do produktów nisko wydajnych, z wyższej półki. Więcej sprzedajemy ekstraktów olejowych, z papryki czy trawy cytrynowej.
Obecnie rynek wędliniarski jest nasycony.
Zaledwie 7 proc. sprzedawanych produktów mięsnych to produkty z wyższej półki.
Procent ten będzie się zmieniał w zależności od zamożności społeczeństwa, a wraz z nim zmieniać się będzie zapotrzebowanie na dodatki do produktów droższych i bardziej ekskluzywnych - wyjaśnia Mosiewicz.
Jeśli chodzi o przyszłość konkretnych dodatków dla przemysłu mięsnego, to trudno powiedzieć, które surowce będą się w najbliższym czasie częściej lub rzadziej pojawiały w produktach końcowych. Oczywiście pojawiają się różne nowe surowce, ale nie zastępują one masowo obecnie używanych dodatków. Na pewno rozwój następuje wielobiegunowo, tzn. pojawiają się zarówno nowe surowce, jak i zmieniają się tendencje w używaniu obecnie stosowanych. Przykładem pewnej zmiany tendencji było np.częściowe zastępowanie chlorku sodu przez chlorek potasu, którego zawartość w takich mieszankach może osiągać 40 proc. Zjawisko to związane było przede wszystkim z modą na produkty o obniżonej zawartości sodu - którego nadmierne spożycie powoduje nadciśnienie tętnicze. Jeśli chodzi o nowe produkty, to zwiększa się zainteresowanie tokoferolami jako substancjami przeciwutleniającymi.
Ponadto wzrasta zainteresowanie dodatkami substancji uważanych za prozdrowotne, np. kwasami omega-3.
Ilości dodatków funkcjonalnych bazujących na składnikach czysto naturalnych są dodawane zgodnie z tzw. dobrą praktyką produkcyjną, natomiast w przypadku dodatków funkcjonalnych istnieją przepisy jasno określające te wielkości. Każdy producent musi ich przestrzegać, a końcowy poziom często sprawdzany jest nie tylko w zakładowym laboratorium, ale także w laboratoriach organów kontrolujących gotowe produkty mięsne, czyli w SANEPID- zie czy IJHARiS-ie.
Zdaniem Andrzeja Pawelczaka, konsument będzie miał wybór, gdyż coraz więcej będzie produktów z linii tzw. eko, czyli ekologicznych produkowanych z minimalną ilością dodatków. Trzeba jednak zdać sobie sprawę z tego, że produkcja tzw.niekonwencjonalna jest znacznie droższa i dlatego konsument musi się liczyć z ceną wyższą o 20-30 proc. Jest to zasadnicza różnica powodująca, że tylko nieliczni zmienią swoje dotychczasowe upodobania.
W wysoko rozwiniętych krajach świata wyroby ekologiczne stanowią bardzo niski procent produkcji i konsumpcji, np.w Niemczech poniżej 4 proc.
Dołączył: 04 Sie 2008 Posty: 524
Post zebrał 0.000 mBTC Podarowałeś BTC
Wysłany: 12:08, 23 Mar '09
Temat postu:
Cytat:
Na unijnym rynku będzie więcej wołowiny z USA?
Kraje Wspólnoty chcą zaproponować preferencyjny dostęp do swojego rynku dla większych ilości wołowiny pochodzącej ze Stanów Zjednoczonych, co rozwiązałoby problem handlu mięsem z hormonami - podaje FAMMU/FAPA.
Unijna Komisarz ds. handlu Catherine Ashton, przebywająca w Waszyngtonie, zaproponowała takie rozwiązanie stronie amerykańskiej, oczekując w odpowiedzi na zrozumienie i zaniechanie stosowania karnych ceł w handlu. Unia Europejska nie rozważa jednak dopuszczenia do swojego rynku mięsa pochodzącego od zwierząt hodowanych z użyciem hormonów wzrostu.
Zakaz ten jest utrzymywany od 1988 roku. Obecnie Amerykanie oraz Kanadyjczycy posiadają preferencyjny kontyngent eksportowy do UE na „tradycyjną" wołowinę w wysokości 11,5 tys. ton. Komisją oferuje zwiększenie tej kwoty do przynajmniej 20 tys. ton.
Nie możesz pisać nowych tematów Nie możesz odpowiadać w tematach Nie możesz zmieniać swoich postów Nie możesz usuwać swoich postów Nie możesz głosować w ankietach Nie możesz moderować swoich tematów
Wiki2
Wykop2
Linki
Szukaj
Ekipa
Rejestracja
Zaloguj
filmy,dźwięki 
Ha, ale się z tego ulałem ! 
