RJP rada mędrków zdelegalizowała Izrael

chójaduch

Gdybym chciał nadać synkowi imię: Izrael, to Naczelnik Urzędu Stanu Cywilnego z pewnością zrobi unik, że niby nie wie, czy imię Izrael jest w Polsce legalne, czy nielegalne – i zwróci się do „rady mędrków”, czyli Rady Języka Polskiego przy Polskiej Akademii Nauk, o opinię prawną w tej sprawie.

RJP na stronie zamieściła swoje stanowisko w tej sprawie:

Cytat:

Na list korespondenta: „czy zgodnie z obowiązującym w Polsce prawem jest możliwe, abym nazwał swojego syna Israel ew. Izrael; imię takie przyjąłem podczas bierzmowania (co prawda nie w Polsce)” odpowiedział prof. W. Pisarek:

[…] zgodnie z polskim Prawem o aktach stanu cywilnego (jednolity tekst ustawy DzU nr 161, poz. 1688) kierownik urzędu stanu cywilnego powinien odmówić nadania dziecku „imienia ośmieszającego, nieprzyzwoitego, w formie zdrobniałej oraz imienia nie pozwalającego odróżnić płci dziecka”. Ponadto rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z 26 października 1998 (DzU nr 136, poz. 884) wymaga, by pisownia imienia (jako niebędącego nazwiskiem jednego z wyrazów aktu stanu cywilnego) była zgodna z obowiązującą normą ortograficzną. Wszystkim tym wymaganiom czyni zadość imię Izrael jako imię dla dziecka płci męskiej.

Pomimo to gdyby zwrócił się do naszej Rady z prośbą o opinię o tym imieniu któryś z urzędów stanu cywilnego, prawdopodobnie otrzymałby odpowiedź negatywną, jeśliby chodziło o imię dla dziecka narodowości polskiej i z polskim obywatelstwem. Zgodnie bowiem z „Zaleceniami dla urzędów stanu cywilnego dotyczącymi nadawania imion dzieciom osób obywatelstwa polskiego o narodowości polskiej” z 1996 r. „Nie powinno się nadawać imion [...] pochodzących od nazw geograficznych”. A Izrael we współczesnej świadomości językowej Polaków jest przede wszystkim nazwą własną państwa.

http://www.rjp.pan.pl/index.php?option=c.....;Itemid=58

Art. 50 ust. 1 ustawy Prawo o aktach stanu cywilnego:

Cytat:

Kierownik urzędu stanu cywilnego odmawia przyjęcia oświadczenia o wyborze dla dziecka więcej niż dwóch imion, imienia ośmieszającego, nieprzyzwoitego, w formie zdrobniałej oraz imienia nie pozwalającego odróżnić płci dziecka.

Rada zjebanych mędrków nie przyjebała się i nie twierdzi, że imię Izrael jest ośmieszające, nie twierdzi, że jest nieprzyzwoite, ani zdrobniałą formą, a także rada zjebanych mędrków nie uważa, aby imię Izrael nie pozwalało na rozróżnienie płci.

Dlaczego zatem rada mędrków przyjebała się i nie chce, aby rodzice nadawali synkom imiona Izrael? No bo nie na podstawie prawa obowiązującego w Polsce. Jeśli nie jest to dyskryminacja, ani żadna forma tzw. antysemityzmu, to co to, kurwa, jest?!

RJP wydała „zalecenia”, które w praktyce Naczelnicy USC uznają za źródło prawa. Ciekawe na jakiej podstawie. W mojej ocenie owe „zalecenia” są chója wartym bezprawiem. Konstytucja nie wspomina, aby źródłem prawa były jakieś „zalecenia” rady przemądrzałych mędrków. No ale chój, wszak Rzeczpospolitą trawi rak bezprawia i gwałt na Konstytucji nie jest zjawiskiem rzadkim…
Pozostaje zatem pogodzić się z losem i uznać, że Rada Zjebanych Mędrków uchwaliła powszechnie obowiązujące prawo, które zabrania mi nadania synkowi imienia Izrael. Przeczytajmy te chója warte przepisy zwane „zaleceniami”:

Cytat:

Za zgodą przewodniczącego Komisji Kultury Języka
Komitetu Językoznawstwa PAN
prof. dr. hab. Bogusława Dunaja
publikujemy “Zalecenia dla urzędów stanu cywilnego
dotyczące nadawania imion dzieciom osób
obywatelstwa polskiego i narodowości polskiej”.
Rada Języka Polskiego kieruje się wskazówkami
zawartymi w “Zaleceniach” przy opiniowaniu imion.

"Zalecenia dla urzędów stanu cywilnego
dotyczące nadawania imion dzieciom osób
obywatelstwa polskiego i narodowości polskiej"
(opublikowane w “Komunikatach Komisji Kultury Języka
Komitetu Językoznawstwa PAN”, nr 1(4) / 1996)

Obowiązujące przepisy dają kierownikom urzędów stanu cywilnego prawo, a w niektórych wypadkach nakładają na nich obowiązek oceny nadawanych dzieciom imion. Zgodnie bowiem z art. 50 ustawy Prawo o aktach stanu cywilnego (DzU 1986 nr 36 poz. 180)
Kierownik Urzędu Stanu Cywilnego odmawia przyjęcia oświadczenia o wyborze dla dziecka więcej niż dwóch imion, imienia ośmieszającego, nieprzyzwoitego, w formie zdrobniałej oraz imienia nie pozwalającego odróżnić płci dziecka.
Tymczasem urzędnicy stanu cywilnego, jak świadczą ich dość liczne pytania kierowane do Komitetu Językoznawstwa, Instytutu Języka Polskiego PAN i polonistycznych instytutów uniwersyteckich, napotykają niekiedy poważne problemy wynikające z chęci rodziców nadania dziecku imienia niezwykłego, bądź to pochodnego od wyrazu pospolitego, bądź też w postaci obcej, nie przyswojonego. Z myślą o tych problemach przedstawiamy poniższe wyjaśnienia i zalecenia.

I. Imiona należą do kultury narodowej, choć pochodzą z różnych stron świata. Znaczna ich część została przyswojona przez język polski w wiekach średnich i późniejszych, co spowodowało, że stały się wyznacznikiem narodowości ich nosicieli. Przez związek podstawowego zasobu imion używanych w Polsce z tradycją chrześcijańską należą one do zbioru imion używanych w wielu krajach Europy i świata. Szukając imienia dla dziecka, należy się starać o pogodzenie wolnego wyboru z tradycją i tendencjami uniwersalnymi. Temu celowi służą opublikowane (por. załączony spis godnych polecenia książek z tej dziedziny) zbiory imion obecnych w języku polskim, związanych z szeroko rozumianą kulturą europejską, a także następujące zalecenia:
1. Zaleca się nadawanie imion w postaci przyswojonej przez język polski, a więc np.: Jan, nie John lub Johann; Katarzyna, nie Catherine; Klara, nie łacińskie Clara ani włoskie Chiara; Małgorzata, nie Margareta; Marcin, nie Martin; Piotr, nie Peter itp.
2. Nie powinno się nadawać imion:
a. pochodzących od wyrazów pospolitych, takich jak antena, bławatek, goździk, kąkol, sonata, sonatina itp.
b. pochodzących od nazw geograficznych, np. Dakota, Eurazja, Korea, Malta.

II. Imiona nadawane w Polsce jako należące do języka polskiego powinny pozostawać w zgodzie z jego regułami gramatycznymi i ortograficznymi.
1. Imię powinno odróżniać płeć dziecka ze względów językowych (język polski wymaga odmiany imienia przez przypadki) i praktycznych. Wobec współczesnego zaniku dodawania do nazwisk kobiet tradycyjnych przyrostków -owa, -ina, -ówna,
-anka, poza nazwiskami na -ska i -cka często tylko imiona wskazują płeć swych nosicielek, np. Zuzanna Nowak, Karolina Sobczyk; mylące by były np. zestawienia mecenas Susan Nowak, doktor Carol Sobczyk. Nie znając zaś płci nosiciela lub nosicielki imienia, nie można zbudować o nich poprawnego zdania po polsku.
a. Wskazane jest nadawanie dziewczynkom imion kończących się na -a (np. Barbara, Ewa, Maria), chłopcom zaś imion kończących się na spółgłoskę (np. Andrzej, Marcin, Tomasz) oraz na -i||-y (np. Antoni, Konstanty, Walery), rzadko na -o (np. Mieszko). Niektóre imiona męskie na -o, np. Apollo, mogą stwarzać trudności w odmianie, w dopełniaczu i dalszych przypadkach, np. Apolla, Apollona czy Apollina?
b. Są jednak utrwalone w tradycji kulturalnej lub literackiej imiona kobiece zakończone na spółgłoskę lub samogłoskę inną niż -a, które — wbrew ogólnej zasadzie — można nadawać dziewczynkom, np. Beatrycze, Noemi, Karmen, Rut (natomiast nie można ich nadawać chłopcom).
2. Nie powinno się stosować pisowni archaicznej (wyjątkowo można taką pisownię zachować dla utrzymania już istniejącej tradycji rodzinnej), a także niezgodnej ze współczesną ortografią polską.
a. Piszemy ks, nie x (nie ma litery x we współczesnym alfabecie polskim), np. Aleksandra, Ksenia, Ksymena, także na końcu wyrazu, np. Aleks, Aleksa, Aleksowi... nie: Alexandra, Xenia, Xymena, Alex.
b. Piszemy w, nie v, a więc np. Wirginia, Wioleta; pisownia przez v może powodować niejednoznaczność wymowy: w czy f (tzn. np. “Fioleta”). Także -w-, nie -f- piszemy w imieniu Kwiryna, nie Kfiryna.
c. Piszemy -ia, -ie, jak nakazują przepisy ortograficzne, a nie -yja, -yje, np. Maria, Zofia, Gabriel, nie Gabryjel itd.
d. Piszemy -j-, nie -i-, w połączeniach: samogłoska + j-, np. Rajmund, nie Raimund. Wyjątek stanowi imię Aida (wymawiane też A-i-da),
e. Piszemy k, nie c, w imionach pochodzenia łacińskiego, a więc Benedykt, nie Benedict; Klaudia, nie Claudia; Klemens, nie Clemens.
3. Ze względu na tradycję rodzinną, a także tradycję literacką dopuszcza się:
a. formy oboczne imion z pojedynczymi albo podwojonymi spółgłoskami, np.: Bernadeta obok Bernadetta, Izabela obok Izabella, Wioleta obok Wioletta (ale tylko Balladyna) oraz
b. oboczne formy słowotwórcze takich imion, jak Apolinary obok Apolinariusz, Bazyl obok Bazyli, Konstanty obok Konstantyn, Wasyl obok Wasyli.
4. Nie powinno się nadawać imion zdrobniałych, powszechnie używanych nieoficjalnie, jak np.: Jaś, Kasia, Lonia, Wiesiek. Natomiast można nadać dziecku imię z pochodzenia zdrobniałe, skrócone, ale współcześnie odczuwane jako imię samodzielne, np. Betina, Lena, Nina, Rita.
5. W nowszych zapożyczeniach imion dopuszcza się grupy: di-, ri-, si-, ti-, np. Dina, Rita, Simona, Tina.
6. Przy nadawaniu nowych imion, na które moda często szybko przemija i które mogą nie wejść do zbioru polskich imion, zaleca się stosowanie obcej oryginalnej pisowni, np. Dustin, Jessica, a nie Dastin, Dżesika.
Urzędnik powinien zwracać rodzicom uwagę na to, że dziecko będzie ponosić konsekwencje ich decyzji. Obce, nie przyswojone imię będzie w różny sposób wymawiane i zapisywane. Rodzice muszą pamiętać, że forma oficjalna imienia jest używana nie tylko przez nich, ale też w różnych środowiskach przez ludzi o różnym wykształceniu. Nie ma żadnych ograniczeń w nazywaniu dziecka w rodzinie czy wśród przyjaciół dowolnym zdrobnieniem. Forma oficjalna (urzędowa) imienia jest używana w sytuacjach i dokumentach oficjalnych (w dowodzie osobistym, dzienniku szkolnym, na świadectwach itp.) i powinna być jednoznaczna.

IV. Podtrzymuje się zakaz nadawania więcej niż dwóch imion, pisanych osobno, bez łącznika, żeńskich dla dziewczynek, męskich dla chłopców. Wyjątkowo imię żeńskie Maria można — zgodnie z tradycją — nadać jako drugie imię chłopcu, np. Artur Maria, Tadeusz Maria.

V. Należy bezwzględnie unikać nadawania imion budzących ujemne skojarzenia (mówi o tym ustawa), np. Belzebub, Kurtyzana, Lucyfer. Takie imiona krzywdzą dziecko.

Polecana literatura
J. Bubak: Księga naszych imion, Wrocław 1993.
H. Fross, F. Sowa: Twoje imię, Przewodnik onomastyczo-hagiograficzny, wyd. IV Kraków 1995.
W. Janowowa, A. Skarbek, B. Zbijowska, J. Zbiniowska: Słownik imion, wyd. 2 poprawione i rozszerzone, Wrocław 1991.
B. Kupis: Nasze imiona, Warszawa 1991.
W. Kupiszewski: Dlaczego Agnieszka a nie Ines? Wybierz imię dla swojego dziecka, Warszawa 1991.

http://www.rjp.pan.pl/index.php?option=c.....;Itemid=58

W przepisie pkt I ppkt 2 lit. b owych „zaleceń” przeczytamy:

Cytat:

Nie powinno się nadawać imion: (…) pochodzących od nazw geograficznych, np. Dakota, Eurazja, Korea, Malta.

To jest podstawa, na której Rada Językowych Mędrów zdelegalizowała Izrael, a posłuszne jej organy władzy Rzeczypospolitej (naczelnicy USC) pilnują przestrzegania zakazu.
Tylko nie mogę pojąć dlaczego legalne są Kazimierz, Włodzimierz czy Wiktoria, które na takiej samej zasadzie jak Izrael, mogą zostać uznane za „pochodzące od nazw geograficznych”. Bo rada zjebanych mędrków w chóju ma fakt, że to nazwy geograficzne pochodzą od imion…

i jeszcze ciekawostka – rada zjebanych mędrków – wbrew ustawowemu zakazowi (art. 50 ust. 1 cyt. ustawy) – łaskawie zezwoliła na stosowanie dla chłopców żeńskiego imienia – Maria. Jeżeli facet ma na imię Maria, to z całą pewnością jest to imię, które w tym przypadku nie pozwala na rozróżnienie płci. A zatem mamy gwałt na cytowanym przepisie. Okazuje się, że zalecenia Rady Zjebanych Językowych Mędrków są aktem wyższego rzędu niż ustawa, gdyż przepisem pkt IV owych „zaleceń” rada łaskawie utrzymała w mocy ustawowy zakaz, jednakże wprowadziła wyjątek dla męskiego Maryśki…

Cytat:

Podtrzymuje się zakaz nadawania więcej niż dwóch imion, pisanych osobno, bez łącznika, żeńskich dla dziewczynek, męskich dla chłopców. Wyjątkowo imię żeńskie Maria można — zgodnie z tradycją — nadać jako drugie imię chłopcu, np. Artur Maria, Tadeusz Maria.

… a niektórzy się dziwią, że w Polsce ABW może wg własnego uznania zamknąć dowolną stronę internetową, Sanepid może pozamykać sklepy z legalnymi towarami… Nie ma co się dziwić, jeśli rada zjebanych mędrków może bezczelnie zmodyfikować przepis ustawy, a nadto utworzyć niekonstytucyjne źródło prawa….

Lestar

Hmmm, bardzo mądre spostrzeżenia, jakbyś usunął sformułowanie "rada mędrków", to sam bym ten tekst upowszechniał jako ciekawy artykuł, w obecnej formie to niestety nie wygląda zbyt poważnie...

kacdor

Niby kurwa jakim prawem ktoś ma mówić mi jak mogę a jak nie mogę dać na imię swemu dziecku? Niby kurwa jakim prawem rodzice mogą mi nakazać zachować imię, jakie mi nadali, gdy moja świadomość nie była jeszcze rozwinięta? Niby kurwa jakim prawem nie mógłbym sobie zmienić imienia nadanego mi przez rodziców, które po prostu mi się nie podoba na imię, które sam sobie bym nadał? Niby kurwa jakim prawem musi to być imię wymyślone wcześniej przez chuj wie kogo tam? Niby kurwa jakim prawem nie mogę sobie sam wymyślić nowego, innowacyjnego i niepowtarzalnego imienia? Niby kurwa jakim prawem w ogóle muszę mieć coś takiego jak imię czy nazwisko?

Jeszcze sprawa rzekomego pokrzywdzenia człowieka przez nadanie mu nietypowego imienia. Zwróćcie proszę uwagę na to, kto kogo krzywdzi. Krzywdzą ludzie, którzy ośmieszają i upokarzają ludzi o nietypowych imionach. Podług tych ośmieszających i upokarzających ludzi stworzyło się w Polsce prawo odnośnie nadawania imion. Zaprawdę, godny polecenia wzór, na podstawie którego tworzy się prawo.

Jerzy Ulicki-Rek

Nie boj sie..To dla twojego dobra...

Jerzy