Czerwone dynastie nadal rządzą i to nie tylko w radio i telewizji, lecz także w innych kluczowych dla państwa sektorach – w gospodarce, wojsku, sądownictwie. To oni stworzyli „układ”. Gdyby te obszary życia publicznego nie zostały przez „stalinięta” zachowane, a często powiększone, dziś jako kraj bylibyśmy w zupełnie innym miejscu. Powiem więcej – polityka jako taka jest tu najmniej ważna. My żyjemy w pewnej ułudzie, że u nas rządzą politycy. Politycy są potrzebni do sprawowania realnej władzy przez innych. Tyle razy wyszydzany „układ” istnieje i tak naprawdę to on pociąga dziś w Polsce za sznurki, na których końcu są politycy, również rządzącego obecnie ugrupowania. To „układ” wybiera sobie tych, którzy mają być na jego pasku.
O staliniętach w dzisiejszej Polsce i ich wpływie na kraj z Tadeuszem M. Płużańskim – historykiem, dziennikarzem, autorem książki „Bestie” rozmawiała Aldona Zaorska
Jest Pan autorem głośnej książki „Bestie” o nierozliczonych stalinowskich zbrodniarzach. Pana Ojciec został skazany na karę śmierci razem z rotmistrzem Witoldem Pileckim… Książka powstała ze względu na sprawę Pana Ojca?
Nie tylko. Na pewno chciałem doprowadzić do końca historię Ojca, który o tych sprawach nie mówił zbyt wiele, ani w domu, ani wśród swoich studentów. Już po wydaniu „Bestii” miałem kilka telefonów od uczniów Ojca, którzy byli zdziwieni, że po wojnie był represjonowany, nic nie wiedzieli o powojennym śledztwie, procesie, więzieniu. Mnie też najwyraźniej chciał przed tymi sprawami uchronić. Ale ja chciałem się dowiedzieć, kim byli ludzie, którzy planowali go zamordować. Kto przesłuchiwał, oskarżał, skazywał. Ale nie tylko w sprawie Pileckiego i Ojca, lecz także w innych politycznych sprawach stalinizmu. Stąd moje badania i książka.
To wymagało chyba sporej pracy, zwłaszcza że wciąż bardzo mało wiadomo o ludziach, którzy stworzyli aparat terroru komunistycznego. Wielu z nich zmieniło nazwiska, zaginęły akta, nawet zdjęcia… Temat jest niepoprawny politycznie, ale znaczną część aparatu terroru stanowili Żydzi…
Przykładem jest chociażby Henryk a właściwie Hersz Podlaski. Po wojnie zmieniając imię na Henryk zmienił też personalia swoich rodziców… I tak matka Hersza ze Szpryncy stała się Stanisławą, a ojciec z Mojżesza – Maurycym. W ten sposób Podlaski schował swoje pochodzenie, tak jak wiele osób wstępujących do powojennego aparatu represji… Henryk, czyli Hersz Podlaski, jest postacią o tyle „ciekawą”, że prawie w ogóle nieznaną, chociaż to jeden z filarów stalinizmu w Polsce. On był zastępcą słynnego Stanisława Zarako-Zarakowskiego, naczelnego prokuratora wojskowego. I tu jest zachwianie proporcji. Bo oczywiście Zarakowski był katem, ale nie mniejszym a czasami o wiele bardziej wpływowym był jego zastępca. Przysłany ze Wschodu Zarakowski nie orientował się dobrze w polskich stosunkach. On był „twarzą” tej prokuratury, sam wielokrotnie oskarżał, ale właściwym mózgiem był właśnie Podlaski i to on pociągał za sznurki. Miał dużo większą wiedzę, ale był człowiekiem cienia i może dlatego historia go mało zna…
I co się z nim stało?
Po ‘56 roku ślad po nim zaginął. Współcześnie na temat tego, co się z nim stało, pojawiło się kilka wersji. Pierwsza jest taka, że zmarł śmiercią naturalną. To jednak mało wiarygodne. Dziś można z dużą dozą prawdopodobieństwa powiedzieć, że pan Podlaski przepłynął Bug i uciekł do ZSRS – jego siostra wyszła tam za wysokiego oficera NKWD. Nie wiemy, kiedy zmarł. W Urzędzie Stanu Cywilnego w Suwałkach, gdzie się urodził, do dziś nie ma informacji o jego zgonie. Zresztą takich „Henryków Podlaskich” jest całe mnóstwo…
Pisząc „Bestie”, przeanalizował Pan życiorysy wielu z tych ludzi… Ilu stalinowskich zbrodniarzy jeszcze żyje?
Ja myślę, że w skali całego kraju, pomimo upływu wielu lat, jeszcze trzeba liczyć tych ludzi w tysiącach… Był to tak wielki aparat, nie tylko bezpośredniego przymusu – bezpieki, czy Informacji Wojskowej, lecz także prokuratorski, sądowniczy, że w samej w Warszawie tych stalinowców może żyć jeszcze kilkudziesięciu…
Jakieś nazwiska?
Na przykład – krwawy prokurator Kazimierz Graff, mający na sumieniu kilkanaście kar śmierci na polskich patriotów. Żyje kapitan Kazimierz Górski – główny śledczy gen. Fieldorfa. Eugeniusz Chimczak – funkcjonariusz UB, który osobiście katował mojego Tatę, mieszka na Mokotowie. W Hrubieszowie z kolei zastępca naczelnika więzienia mokotowskiego, Ryszard Mońko. Żyje jeszcze Władysław Kochan – jeden z szefów Informacji WP. W III RP był wzywany do sądu tylko jako świadek w sprawie zbrodni swojego podwładnego. Za własne zbrodnie nie odpowiedział nigdy. Za granicą – najsłynniejszym żyjącym stalinowskim zbrodniarzem jest Stefan Michnik – przyrodni brat Adama Michnika – sędzia wojskowy. Ci wszyscy ludzie to są po prostu mordercy. Nie można powiedzieć, że sędzia Stefan Michnik jest mniej winny niż jakiś „śledź”, który torturował podczas przesłuchań. Za sprawą jego wyroków kilka osób poszło do piachu, a inni ledwo się wywinęli. Słusznie tych sędziów i prokuratorów nazywa się mordercami sądowymi.
Czy Pana zdaniem uda się ich postawić przed sądem?
Tak powinno się stać, bo to są ludzie, którzy dopuścili się zbrodni. W każdym cywilizowanym kraju zło się potępia i karze. A tymczasem my mamy taki system, że to ofiary muszą przed sądem udowodnić, że były katowane, podczas gdy człowiek, który ich torturował będzie bezczelnie zaprzeczał albo mówił, że wykonywał tylko rozkazy przełożonych. A przecież ta linia obrony nie uchroniła przed odpowiedzialnością zbrodniarzy niemieckich. Nie powinna uchronić i naszych komunistów. Moim zdaniem szanse na sprawiedliwość są jednak coraz mniejsze. Z samej sprawy Pileckiego w ostatnich latach kilku morderców odeszło – sędziowie, prokuratorzy… Tak jak odchodzi pokolenie bohaterów, tak samo odchodzi pokolenie zbrodniarzy. Przez 23 lata wolnej Polski nie udało się ich osądzić. Nie mam złudzeń, że uda się to teraz. Mało tego, większość odejdzie „w chwale” jak ober-zbrodniarz Anatol Fejgin. Wielu z nich jest pochowanych na warszawskich Powązkach Wojskowych. Często z epitafiami w stylu „bohater walki z hitleryzmem”, „pułkownik” czy „generał WP”, „kombatant”, „społecznik”, „wybitny prawnik” czy „zasłużony naukowiec Żydowskiego Instytutu Historycznego”, jak krwawy sędzia Leo Hochberg. Często – ja na „Łączce” – spoczęli obok albo nawet nad swoimi ofiarami, których oprawcy grzebali, wrzucając do głębokich dołów śmierci.
Mówi Pan bardzo odważnie i bardzo bezpośrednio. Nie boi się Pan? Czy po wydaniu „Bestii” spotkał się Pan z personalnymi atakami?
Owszem… Były pogróżki i wyzwiska. Zdarzały się telefony w stylu „zostaw to, nie wtykaj nosa w nieswoje sprawy, daj sobie spokój, bo jeszcze coś ci się przydarzy, a w ogóle to ty jesteś komunista” itd. W kilku przypadkach wiem, kto dzwonił – rodziny tych stalinowców. Czasem były to głuche telefony… To dowodzi, że te sprawy nie są tylko historią. My cały czas żyjemy w świecie, gdzie funkcjonują dzieci, wnuki stalinowców i mogą się zdenerwować, jeśli ktoś będzie drążył temat zbrodni ich ojców i dziadków. Ale ja się nie boję, uważam, że muszę robić swoje. To moja pasja, a zarazem obowiązek wobec zamordowanych i represjonowanych patriotów, żołnierzy wyklętych, również mojego Ojca. Trzeba o tym mówić cały czas, nawet jeśli różnym staliniętom się to nie podoba…
No właśnie. Stalinowscy mordercy mieli żony i dzieci… Czy zmieniając nazwiska, chcieli tylko ukryć niepolskie pochodzenie, czy chodziło o coś więcej – zabezpieczenie przyszłości dzieci… Zresztą powszechne było także, że te dzieci jako pełnoletnie też zmieniały nazwiska… Celowo?
Moim zdaniem wygląda to nie tylko na próbę zabezpieczenia się przed krytyką, lecz także zabezpieczenie sobie pozycji w samym aparacie bezpieki. Jeżeli prześledzimy jej historię, to widać, że tam elementów antysemickich nie brakowało, również bezpośrednio na Kremlu i na Łubiance. Można więc postawić tezę, że zmieniając nazwiska, pierwsze pokolenie stalinowców chroniło się nie przed Polakami, bo przed nim właściwie nie musieli. Wychodzili przecież z założenia, że „władzy raz zdobytej nie oddamy nigdy” i dysponowali szerokim aparatem terroru mającym na celu utrzymanie społeczeństwa w ryzach… Dlatego bardziej wskazywałbym na to, że była to ochrona przed „swoimi”, żeby w ramach walk frakcyjnych ktoś kiedyś nie wyciągnął pochodzenia. Przecież to się sprawdziło w ’68 roku, kiedy za Gomułki te sprawy stały się głośne… Dopiero drugie pokolenie zmieniało nazwiska, żeby ukryć swoje zbrodnicze korzenie… Innymi słowy – Izaak Fleischfarb stał się Józefem Światło z innych powodów niż potem zmieniały nazwiska jego dzieci i wnuki…
Czyli rok ’68 to nie wybuch antysemityzmu tylko walka o władzę dwóch komunistycznych frakcji toczona pod pozorem zdjęcia „Dziadów” Dejmka?
Oczywiście, tak jak większość naszych październików czy grudniów, przełomowych dla funkcjonowania PRL-u, ale semickie pochodzenie było świetnym argumentem do pozbycia się politycznego konkurenta… Natomiast jeśli chodzi o zmianę nazwisk, jest i druga wersja – Stalinowi zależało na tym, żeby nie eksponować obcego pochodzenia kierownictwa UB w Polsce. Byli to jego ludzie, doskonale wiedział, kim są, a chciał pokazać, że jest to rdzenna „polska władza”. Do KPP należał margines społeczeństwa, więc Stalin, przejmując władzę w Polsce, nie miał kadr. Stworzenie wrażenia, że Polacy popierają nową władzę, to jedno z wielu oszustw tamtego systemu. Ale zdecydowana większość znała prawdę, wiedziała, że jest to druga – sowiecka okupacja. Dlatego np. było tak wielkie poparcie dla żołnierzy wyklętych w terenie.
Rok ‘68 to także bardzo charakterystyczny moment, kiedy wiele osób, dziś traktowanych jako autorytety, które od 1944 roku grzecznie milczały, którym nie przeszkadzały pokazowe procesy (a wręcz je popierali jak Tadeusz Mazowiecki proces biskupa Kaczmarka), strzały w Poznaniu w 1956 roku, tortury, aresztowania i terror, nagle przeszło do opozycji…
Rzeczywiście. Śledząc życiorysy kadry kierowniczej bezpieki, Informacji Wojskowej czy w ogóle całej wierchuszki „partyjno-państwowej” i porównując je z nazwiskami, które się pojawiły potem w tzw. opozycji demokratycznej, bardzo często zachodzi dziwna zbieżność. Takich osób było naprawdę dużo. My często pod wpływem dzisiejszej propagandy traktujemy tę naszą drogę do wolności jako czysty, niczym nie skażony akt. To błąd. Trzeba pamiętać, że ci opozycjoniści w dużej mierze nie chcieli żadnej wolności czy tym bardziej – niepodległości. Oni tylko rewidowali system. To były właśnie dzieci stalinowców. Nie chcieli do końca iść drogą rodziców – twardego betonu, zamordyzmu i terroru, ale zamierzali dalej działać w ramach tamtego systemu, bo byli w nim i przez niego rodzinnie i środowiskowo ukształtowani. Jeśli mówimy o naszej opozycji i o naszej drodze do 1989 roku – bardzo duży wpływ mieli w niej rewizjoniści stalinizmu, co skutkowało w Magdalence i przy Okrągłym Stole. Dogadali się z władzą, bo w gruncie rzeczy byli z tego samego pnia narzuconego nam po wojnie siłą przez Stalina.
A pokłosie tego wciąż odczuwamy. Na przykład ostatnio pojawiła się informacja, że redaktor naczelny jednego z wpływowych dzienników jest wnukiem Anatola Fejgina. Prawda czy krzywdząca plotka?
Słyszałem taką wersję… Ale też drugą, że nie jest jego wnukiem biologicznym, że to było bardziej skomplikowane. Problem z takimi rodowodami polega na tym, że często nie mamy potwierdzenia w dokumentach. A jak nie ma dokumentów, to trzeba bardzo uważać, żeby komuś nie wyrządzić wielkiej krzywdy.
Ale są przypadki, kiedy „oskarżeni” nie zaprzeczają „oskarżeniom”… Pan Bartosz Węglarczyk – korespondent „Gazety Wyborczej” w Moskwie, a dziś gwiazda TVN-u, nie zaprzeczył informacjom, że jest wnukiem Józefa Światło…
O tym nie wiedziałem. Ale takie przykłady układają się w ciekawą ciągłość tych samych – komunistycznych układów w Polsce. Ja oczywiście nigdy nie powiem, że dzieci odpowiadają za rodziców, bo tak nie można tego rozpatrywać. Ale mamy prawo wiedzieć. Poza tym jest jeszcze poważniejsza sprawa – trwających uwarunkowań rodzinnych. Dzieci stalinowców dorastając w otoczeniu władzy, uważały, że ona w naturalny sposób należy się właśnie im.
Dzisiejsza elita w dużej części to potomkowie osób, które kiedyś przyjechały z NKWD, zmieniały nazwiska i wprowadzały w Polsce stalinowski terror. Mamy takich ludzi i w polityce, i w gospodarce, i w mediach. O ich sposobie myślenia najlepiej świadczą ich wypowiedzi o Polsce, patriotyzmie… Czy nam się to podoba, czy nie na poglądy i postawy ludzi dorosłych wpływa wychowanie. Nikt nie kwestionuje genetycznego nabywania cech fizycznych… Tak samo cechy charakteru czy osobowości też są dziedziczone i wzmacniane wychowaniem…
O którym nie wolno mówić. Tomasz Lis, który głosi, że na Zachodzie prześwietla się polityków, w Polsce dopuszcza prześwietlanie tylko polityków jednej opcji. Nie wspominając w ogóle o własnym ojcu, czego też nie omieszkali mu wytknąć internauci… Nie ma np. prześwietlenia rodziny Aleksandra Kwaśniewskiego. A przecież uparcie krąży informacja, że jego ojcem nie był Zdzisław Kwaśniewski, lekarz, tylko Izaak Stoltzman – sadystyczny ubek odpowiedzialny za bestialskie torturowanie i mordowanie ludzi przez gdański urząd bezpieczeństwa..
Jeśli chodzi o ojca Aleksandra Kwaśniewskiego to są duże wątpliwości, czy „ten” Stoltzman, który bardzo aktywnie niszczył Polaków w Gdańsku, to ten sam Stoltzman, który żył w Białogardzie. W ogóle nie ma pewności, czy Zdzisław Kwaśniewski to jakikolwiek Stolzman, choć tak mówili i mówią o nim mieszkańcy miasta. Ale przysłowiowej „metryki” nie ma. Szczerze mówiąc, bardzo wątpię, czy uda się to kiedykolwiek wyjaśnić. Moim zdaniem osoby z dzisiejszego świecznika nie dopuszczą do przeprowadzenia śledztwa i wyjawienia, co to są za ludzie i kim byli ich rodzice. To właśnie jeden z wyników okrągłostołowego paktu. Efekt „grubej kreski” Mazowieckiego i ochrony życiorysów ludzi najważniejszych. Właśnie takich, jak Aleksander Kwaśniewski. Musiałaby chyba wybuchnąć rewolucja, żebyśmy dotarli do prawdy o uczestnikach Okrągłego Stołu.
Zwłaszcza, że w chwili obecnej nawet ujawniona przeszłość jest bagatelizowana, jak w przypadku Adama Michnika…
Który – jak czytamy – wytacza proces temu, kto ośmieli się napisać, co robił jego ojciec Ozjasz Szechter. A przecież działał na zachodniej Ukrainie w ramach tamtejszej (nie polskiej!) partii komunistycznej. O tym, że pewnych spraw lepiej „Gazecie Wyborczej” czy Agorze nie przypominać przekonał się prof. Rymkiewicz a teraz proces z Michnikiem ma Rafał Ziemkiewicz, który napisał, że Michnik „terroryzuje swoich krytyków pozwami sądowymi”. Ziemkiewicz mówi, że to zakrawa na historię z Monty Pythona.
Robota medialnych staliniąt?
Jeśli chodzi o publiczne media, to mamy do czynienia z całą genealogią dziedziczenia miejsca pracy. Zresztą większość mediów w Polsce jest kontynuacją mediów PRL-u. Jak widzę, że znowu na szerokie wody polskiej publicystyki wypływa Jerzy Urban czy Daniel Passent, to dla mnie jest to po prostu hańba. W jakich my czasach żyjemy, że te osoby zabierają głos jako normalni uczestnicy debaty publicznej? I jeszcze są uważani za znawców i mentorów, formułują oceny – kto jest dobry, a kto nie. Kto ma rację, a kto nie. To jest niebywałe…
Czyli nic się nie zmieniło?
Mamy tu do czynienia z pewnego rodzaju analogią. Otóż – bardzo często pada argument, że władza komunistów w Polsce została uznana przez większość państw na świecie, że to był system legalny. To kłamstwo. Ten system został oparty na dwóch filarach – referendum i wyborach parlamentarnych – obu sfałszowanych w wyjątkowo bezczelny sposób. A zatem ta władza nie miała społecznej legitymacji, nie została wybrana przez Polaków. Nie można więc traktować PRL-u jako państwa legalnego. A dzisiejsza rzeczywistość jest taka, że jeśli chodzi o pewne schematy rządzenia, wracamy do Polski Ludowej, a nawet jej początków. Oczywiście władza dziś jest legalna, ale chodzi o stosowane przez nią mechanizmy. Tak jak w pierwszych latach stalinizmu z przeciwników politycznych robiono bandytów, szpiegów i morderców, tak współcześnie robi się oszołomów i wariatów. Różnica leży w języku, nazewnictwie. Ale mechanizm jest nastawiony na niszczenie szeroko pojętej opozycji – politycznej, artystycznej, intelektualnej, Kościoła. Nawet procesy polityczne wróciły, choć nie ma dziś zagrożenia karą śmierci.
I to jest efekt tej wymiany pokoleń u władzy przy zachowaniu ciągłości poglądów, kontynuowania dyrektywy ze stanu wojennego?
Nie bez powodu mówi się, że przełom w Polsce został bardzo gruntownie przygotowany. Istnieją wskazówki, że główne zalecenia pochodziły prosto z Moskwy. Przecież oczywiste jest, że stalinowsko-komunistyczna ekipa nie oddałaby władzy ot tak sobie. Rok 1989 został dużo wcześniej świetnie zaplanowany po to, żeby przejąć wszystkie dziedziny życia. Oczywiście dokooptowano trochę osób, głównie z tzw. koncesjonowanej opozycji, wywodzącej się z tego samego komunistycznego środowiska, i zrobiono „przełom”. Czyli komuniści pozornie oddali władzę, a w rzeczywistości zapewnili sobie jeszcze lepszy byt, przy zawłaszczeniu majątku narodowego, ale mówiło się, że przecież mamy wolny rynek, demokrację, wolność słowa. Można to nazwać nie tylko – za Antonim Dudkiem – reglamentowaną rewolucją, lecz także rewolucją fasadową. Te wszystkie zapewnienia o odcięciu komunistycznej przeszłości to kłamstwa, a słowa o swobodzie demokratycznej to tylko wytrychy. Czerwone dynastie nadal rządzą i to nie tylko w radio i telewizji, lecz także w innych kluczowych dla państwa sektorach – w gospodarce, wojsku, sądownictwie. To oni stworzyli „układ”. Gdyby te obszary życia publicznego nie zostały przez „stalinięta” zachowane, a często powiększone, dziś jako kraj bylibyśmy w zupełnie innym miejscu. Powiem więcej – polityka jako taka jest tu najmniej ważna. My żyjemy w pewnej ułudzie, że u nas rządzą politycy. Politycy są potrzebni do sprawowania realnej władzy przez innych. Tyle razy wyszydzany „układ” istnieje i tak naprawdę to on pociąga dziś w Polsce za sznurki, na których końcu są politycy, również rządzącego obecnie ugrupowania. To „układ” wybiera sobie tych, którzy mają być na jego pasku. Na przykład obecna kadencja rządów PO to już jest takie całkowite wejście w ten układ biznesowo-polityczny. O ile jeszcze w czasie pierwszej kadencji politycy tego ugrupowania przynajmniej udawali, że mają jakieś własne koncepcje, idee, o tyle teraz nawet nie próbują. Taśmy PSL-u to pikuś w porównaniu z ogromem nieprawidłowości -– tym przez kogo i jak ten kraj jest rządzony. A jest rządzony przez wielki biznes, czyli dawną nomenklaturę z bardzo silnymi powiązaniami na Wschodzie.
I to wszystko zasługa tylko staliniąt?
Nie tylko. Problem jest szerszy, bardziej międzynarodowy. Tak jak w czasie II wojny światowej europejscy przywódcy jak z jajkiem obchodzili się ze Stalinem, tak dziś obchodzą się z Putinem. Cały czas mamy do czynienia z tym samym schematem. Jak można oczekiwać potępienia komunizmu, skoro nasze elity nie są w stanie powiedzieć prawdy o Putinie, który w ewidentny sposób do tego systemu nawiązuje? I oprócz tych spraw życiorysowych to właśnie jest zasadniczy problem – polska i europejska abolicja dla komunizmu. Ten system nie funkcjonuje jako zbrodniczy totalitaryzm. Owszem, jest czasami mowa, że ileś osób zginęło, że były pewne błędy i wypaczenia, ale mają przeważać sukcesy – zwłaszcza w odbudowie Polski. Nie chce się pamiętać o zbrodniach politycznych, które miały przecież miejsce nawet pod koniec PRL-u, co świadczy o tym, że ten system do końca mordował. Nie można zbyt głośno mówić o agenturze. Zwróćmy uwagę – druga Solidarność powstawała w czasie, kiedy wielu działaczy tej pierwszej jeszcze siedziało w ośrodkach internowania. To nam pokazuje, jak można opanować nawet najpiękniejsze idee i kłamać potem, że mamy „wolną Polskę”.
Ma Pan żal do państwa polskiego za brak tego rozliczenia, za dzieci stalinowców w najważniejszych sektorach?
Ja nie czuję potrzeby zemsty. Ja jestem od tego, żeby te sprawy opisać, a nie żeby stawiać stalinowców przed sądem, ale uważam, że powinno to mieć miejsce. Jeszcze jest czas, żeby tych „szczególnie zasłużonych” ukarać. Bo tego wymaga elementarna sprawiedliwość. Ale podstawą jest najpierw uznanie tamtego systemu za zły. Jeżeli to się nie stanie, a na razie nasze państwo nie uznaje nielegalności PRL-u i zbrodni PRL-u, to i szanse na osądzenie zbrodniarzy są znikome. Stare komunistyczne układy nie są zainteresowane nawet mówieniem o tych sprawach. Ci ludzie chronią swoje życiorysy, swoje tyłki. I będą to robić….
Dołączył: 18 Gru 2007 Posty: 9351
Post zebrał 0 sat Podarowałeś sat
Wysłany: 12:09, 10 Wrz '12
Temat postu:
"Toż cały kapitał młodego Płużańskiego to to że jest synem starego Płażyńskiego."
Pszek...
Co wy macie z tym "kapitalem"?
Toz to tylko u was ,pejsiatych,wszystko jest przeliczne na geld:)
W tym wypadku syn mowi o tych ,ktorzy zamordowali jego ojca ale ty oczywiscie mierzysz wszystko swoja holokaustyczna miarka:"Skoro mowi o smierci ojca to chce pieniadz...".
Nawet czytajac zydowski wpis o nim ,(ktory podkreslasz) trudno dopatrzyc sie tutaj wspolpracy z zydowska okupacja Wspolpracy ,ktora pomiedzy wierszami podle i po zydowsku -sugerujesz.
Wiem ,ze zamkniety w blednym kole nie jestes w stanie zalozyc nawet przez chwile ,ze ktos moze miec uczucia nie zwiazane z zyskiem i strata ale prosze uwierz mi:tylko wy jestescie wykastrowani z uczuc wyzszych.
Dołączył: 18 Kwi 2010 Posty: 2310
Post zebrał 0 sat Podarowałeś sat
Wysłany: 12:54, 10 Wrz '12
Temat postu:
Cytat:
Wiem ,ze zamkniety w blednym kole nie jestes w stanie zalozyc nawet przez chwile ,ze ktos moze miec uczucia nie zwiazane z zyskiem i strata
Oczywiście że mam uczucia i to odnoszące się do całej polskiej klasy politycznej, jednych nienawidzę a drugimi gardzę
Po za tym cóż to za nieznośny obyczaj odpowiadania pytaniem na pytanie.
Cytat:
Nawet czytajac zydowski wpis o nim ,(ktory podkreslasz) trudno dopatrzyc sie tutaj wspolpracy z zydowska okupacja
Takie dyrdymałki możesz prawić dzieciom neostrady,one może wierzą w to że tak wysokie tytuły naukowe jak profesurę, w PRL-u dostawało się ot tak.
Uwaga dla dzieci neostrady:
kto chce się przybliżyć do specyficznych klimatów jakie dominowały w środowiskach akademickich polecam film "Barwy ochronne".Z niego dowiecie się jak się robiło karierę naukową i przed jaką kategorią ludzi kariera stała otworem.
_________________ sasza.mild.60@mail.ru
Dołączył: 18 Gru 2007 Posty: 9351
Post zebrał 0 sat Podarowałeś sat
Wysłany: 13:47, 10 Wrz '12
Temat postu:
Pszek
"Barwy ochronne" to nie byla krytyka systemu ale jego przeslanie wspaniale do przyszlych kadr naukowych jak maja sie zachowywac aby robic kariery.
W genialny zydowski sposob-bo na tym polega wlasnie ich diabelska genialnosc-Wajda zrobil z tego film,ktory rzekomo mial owze system krytykowac.
I sztuczka sie udala...
My uwierzylismy ,ze cos sie zmienia "bo nawet filmy o tym robia" a ci ,do ktorych PRAWDZIWE przeslanie bylo adresowane zrozumieli od razu.
Nie znasz zadnego naukowca i porzadnego czlowieka,ktory "zrobil' profesure w prl?
Bo to przeciez sugerujsz ,ze kazdy z tego okresu smierdzi.
A to przeciez klamstwo.
Dołączył: 18 Kwi 2010 Posty: 2310
Post zebrał 0 sat Podarowałeś sat
Wysłany: 14:54, 10 Wrz '12
Temat postu:
Cytat:
I sztuczka sie udala...
To nie żadna sztuczka a akademicka realność.Taka właśnie była,nieznośnie konformistyczna,gęsta od intryg,ze żrącą się między sobą kadrą a studentami po środku.I żeby się jeszcze żarli o pryncypia,ale nie.W gre wchodziły osobiste anse o niewiadomym podłożu.No i oczywiście zagraniczne stypendia,sympozja,i związana z tym forsa.
Cytat:
Nie znasz zadnego naukowca i porzadnego czlowieka,ktory "zrobil' profesure w prl?
Znam tylko jednego.Był to przyjaciel rodziny (ojca).Bezpartyjny,nie zainteresowany polityką,kobietami(czterokrotny rozwodnik) i alkoholem owszem bardzo.Był przy tym cholernie zdolnym chemikiem więc politechnika patrzyła przez palce na jego "niedoskonałości".Dostał nie tylko tytuł profesora ale i jednorodzinny dom na budującym się wówczas osiedlu dla prominentów.Niestety wprawdzie on lubił alkohol ale epilepsja na którą cierpiał stanowczo nie lubiła,więc pewnego dnia dała o sobie znać tak stanowczo że "wujek Jurek" (Jerzy mu było -jak boga kocham),w trybie naglym "odmeldował się" i to nie tylko z nowo zasiedlonego domku.
Cytat:
Bo to przeciez sugerujsz ,ze kazdy z tego okresu smierdzi.
Pracownik uniwersytetu na mur beton każdy.Może na politechnikach było inaczej-tego nie wiem.W połowie 90-tych lat jakiś pracownik naukowy opisał w książce stosuneczki panujące na śląskiej akademii medyczne-książka wywołała skandal.Wiem że mniej więcej w tym samym czasie to samo zrobiło dwóch absolwentów warszawskiego wydziału prawa-też był skandal.
I żebyśmy się dobrze rozumieli;dla mnie pojęcie "śmierdzi" nie ogranicza się wyłącznie do poglądów lub działań politycznych.Tyczy też,a może przede wszystkim,ich "ludzkich" cech.Cóż wynika z tego że ktoś jako obywatel deklaruje się patriotą ale jako człowiek jest złośliwą,nieżyczliwą,przewrotną, mendą?
_________________ sasza.mild.60@mail.ru
No,skoro sam pan Szaniawski w dodatku w tak szacownym gronie,to właściwie przesądza o wszystkim.
Gwoli usprawiedliwienia się przed autorem tematu wyjaśniam że choć z pozoru niewiele mówimy o panu Tymochowiczu to de facto
mówimy wyłącznie o problemach z dziedziny która jest jego specjalnością.Bo o czym mówi Tymochowicz? o tym że ludzie wołają o prawdę ale w gruncie rzeczy chcą tylko potwierdzenia własnych mniemań a sprytne jednostki,np politycy,umiejętnie tę skłonność wykorzystują.Dodajmy-wykorzystują dla swojego, nie społecznego pożytku.
Zaprezentowany wywiad z Tymochowiczem przeprowadziła pani Monika Jaruzelska i to ona skupiła główną uwagę.Dlaczego? ponieważ jest córką znanego i przez część społeczności (tej forumowej również) nielubianego polityka.Niechęć do ojca przenosi się na córkę,choć ona ani polityką ani społeczną dydaktyką się nie zatrudnia.(zajmuje się damską modą czy czymś równie ważnym)
Na okoliczność tego jakim bydlakiem był W.Jaruzelski przywołuje się tu róznych świadków np pana Józefa Szaniawskiego.A cóż my właściwie wiemy o panu Szaniawskim? wiemy że był synem profesora Uniwersytetu Warszawskiego Ignacego Szaniawskiego. ( w spisie rzeczonych profesorów nie ma "profesora Ignacego Szaniawskiego" ) .Nie ma to nie ma,trzeba sięgnąć po to co jest.Na przykład po akta IPN
Materiały IPN dotyczące Ignacego Szaniawskiego,ojca Józefa Ignacy Szaniawski obywatel polski pochodzenia żydowskiego,pracownik Służb Bezpieczeństwa
Cytat:
NOTATKA SŁUŻBOWA
Dnia 30.IV.46 R. Agencja Żydowska uzyskała zgodę Ambasady Francuskiej w Warszawie na udzielenie zbiorowej wizy tranzytowej przez Europę - z prawem pobytu we Francji na pewien okres, termin który będzie określony przez władze francuskie na miejscu - grupie 500 dzieci i młodzieży narodowości żydowskiej ob. polskich, jak również personelowi wychowawczemu i sanitarnemu, przyłączonemu do tej grupy w chwili, kiedy będą zaopatrzeni w wizę wyjazdową polską.
Dnia 1-7.br. Agencja Żydowska wniosła podanie wraz z listą zbiorową do Biura dla spraw żydowskich M.S.Z. dla otrzymania paszportu zagranicznego.
Po dwóch miesiącach wicedyrektor Biura dla spraw żydowskich ob. Szaniawski oświadczył przedstawicielom Agencji Żydowskiej, iż wiza zbiorowa nie może być załatwiona. Proponował rozbić tę wizę na dziesiątki. Od tego czasu z grupy 500 wydano paszport dla 340 dzieci.
Ostatnio MSZ zawiadomiło Agencję Żydowską, iż ww. grupa paszportów zagranicznych nie otrzyma, przy czym ob. Szaniawski oświadczył: „UB nie zezwala na wydanie tej grupie paszportów zagranicznych, ponieważ MBP nie zgadza się na udzielenie wiz wjazdowych do Polski osobom posiadającym wizy tranzytowe.
Mjr Słomiński, z-ca Naczelnika II Wydz. Sam. wyjaśnił, iż w rzeczywistości Wydz. II Sam. nie zgadza się na udzielenie paszportów zagranicznych emigrantom posiadającym wizy tranzytowe, motywując, to tym, że czasowy pobyt ob. polskich za granicą, utrudnia pracę zagranicznym palcówkom dyplomatycznym.
Wnioski
Systematycznie zsyłanie się ob. Szaniawskiego na „winę UB" koliduje z obowiązkiem urzędnika przestrzegania tajemnicy służbowej i zawiera u siebie aspekty mogących zdekonspirować i zdyskredytować organy BP.
Źródło: IPN BU 0204/329
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Do Komisji Kontroli Partyjnej
przy K.C.
Polskiej Partii Robotniczej
Warszawa
Od: Członka PPR, mjr. J. Wargin-Słowińskiego II Wydz. Samodz. MBP
Niejednokrotnie Żydzi - emigranci zwracali się do mnie po telefon, żeby ja zastępując płk. Burgina przyspieszył w naszym referacie wiz i paszportów wydanie sankcji na otrzymanie paszportów emigracyjnych. Na moją odpowiedź, że my nie robimy żadnych trudności w sprawach wydawania paszportów emigracyjnych dla Żydów, a tylko nawał pracy nie pozwala nam odręcznie załatwić tych spraw /zwykle cała procedura w MSZ i u nas, trwa nie dłużej niż 14 dni/ to otrzymuje za często odpowiedź takiej treści: Myśmy kilkakrotnie napominali p. Szaniawskiego, aby dotrzymywał swojego słowa. On obiecał załatwić tę sprawę w ciągu kilku dni, a my czekamy znacznie dłużej. 3.10.br miałem następującą rozmowę telefoniczną: Jest nas kilku Żydów repatriantów ze Związku Radzieckiego, myśmy się rozprzedali do nitki, ażeby przyśpieszyć nam wydanie paszportów emigracyjnych. P. Szaniawski tylko obiecuje a nic w tej sprawie nie robi. Kiedy ja prosiłem interesantów na rozmowę do Ministerstwa B.P. oni odkszali (jak w oryginale - red.) się, motywując tym, że o ile pan Szaniawski będzie z tego powodu miał nieprzyjemności, to oni już nigdy nie wyjadą za granicę. Ja osobiście nie reagowałem na te rozmowy, które w pewnym stopniu dają niekorzystną opinię o działalności p. Szaniawskiego kierownika wydziału żydowskiego MSZ, gdyby nie raport tow. „Oczykowskiej", który załączam. Następny raport o działalności p. Szaniawskiego skierowany do mnie przez tow. Leśniewską /załączam raport/ niedwuznacznie wskazuje na fakty, że p. Szaniawski „załatwia sprawy", o których głośno mówi się w MSZ i naszym ministerstwie, że p. Szaniawski rozpoczął akcję na szeroką skalę. Ponieważ p. Szaniawski jest PPR, uważam za swój obowiązek powyższe podać do wiadomości Komisji Kontroli Partyjnej przy KC PPR.
Źródło: IPN BU 0204/329
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Szaniawski
- Centrala MSZ
Poznałem go w Lwowie w r. 1945 będąc delegatką Rządu Jedności Narodowej do spraw repatriacji Uniwersytetu i teatru Lwowskiego. Szaniawski wówczas Szlajer by znajomym Lewandowskiego Zygmunta, inspektora Min. Oświaty biorącego udział w wyżej wymienionej delegacji. Korzystając z tej znajomości, Szaniawski nie stracił żadnej okazji ażeby nam towarzyszyć przy każdej reprezacyjnej wizycie czy to u władz miejscowych czy też w Zw. Patriotów Polskich. Czynili to tak manifestacyjnie i natrętnie, że od razu spostrzegliśmy, że zależy mu na pokazywaniu się w oficjalnym towarzystwie. Nie było wprost sposobu odczepić się od niego. Początkowo, nastawiona na to, że jest to znajomy tow. Lewandowskiego, nie zorientowałam się w postaci Szaniawskiego i nawet nawiązałam bliższe stosunki z jego żoną, której opowiadając o stosunkach warszawskich o mym własnym wyniszczeniu wskutek powstania i tym samym ciężkich warunkach bytu.
Moje słowa zostały zrozumiane w sposób niedwuznaczny. W kilka dni po tym Szaniawski korzystając z moich stosunków w Państwowym Urzędzie Rep., z którym nawiązałam urzędowy kontakt we Lwowie, zaproponował mi, aby ułatwiła wyjazd ze Lwowa jednemu z jego znajomych, co nie kosztowałoby mnie wiele trudu, a za to dobrze by się opłaciło. Propozycja była zrobiona bez żadnych ogródek i skrupułów, co więcej Szaniawski nie mógł zrozumieć, dlaczego odmawiam spełnienia jego propozycji, nie rozumiał absolutnie, że popełnia nie tylko nietakt, ale przestępstwo. Pojęcie łapówki jako takiej - nie istnieje dla niego.
Propozycje ponowił po kilku dniach, znowu okazując zdumienie z powodu odmowy. Z wyżej podanego wynika zupełny brak etyki, zarówno w sprawach finansowych, jak i dobrego urządzenia się.
Znamiennym jest, że do czasu przyjazdu naszej delegacji Szaniawski, nie brał żadnego udziału w ZPP, a po kilku tam wizytach z nami, zrobił się bardzo aktywnym działaczem. Z różnych jego powiedzeń wyciągnęłam wnioski, że w Lwowie handlował walutą, dorabiając tym poza uposażeniem, które otrzymywał jako wykładowca w Instytucie Pedagogiki. We Lwowie absolutnie nie chciał zostać, gdyż stosunki sowieckie absolutnie mu nie odpowiadały - o tym wiem od Lewandowskiego.
Wg opinii towarzysza Lewandowskiego, pod względem politycznych przekonań zupełnie wątpliwej wartości.
Do niedawna „pracował" w Min. Oświaty, skąd za nieróbstwo został usunięty i szczęśliwie dla siebie wylądował w MSZ. Pełni funkcję kierownika Wydz. Żydowskiego. Pole do łapówek nieograniczone. Zajęcie w MSZ, bardzo sobie chwali, mieszkanie, przydziały, etc.
W sumie - postać politycznie niepewna, pod względem politycznym w najwyższym stopniu ujemna - łapówki, dobre urządzenie się, etc.
„Oczykowska"
absolwentka Szkoły Kons. Dyplom. członek Kom. Osw.
KCPPR
W-wa, dnia 1.X.46 r.
Źródło: IPN BU 0204/329
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Notatka służbowa
Dotyczy:
Szaniawskiego
Dyrektora Biura do Spraw Żydowskich przy MSZ
a/ dnia 26.10.46 dowiedziałem się od Szaniawskiego, który mi oświadczył co następuje:
Sprawa paszportów:
Wydział paszportowy przy MSZ ma do załatwienia trzy rodzaje paszportów zagranicznych - co do których biuro dla spraw żydowskich służy jako organ opiniodawczy:
1. Paszporty indywidualne i zbiorowe podane przez Wydział Emigracyjny przy C.K.Ż.P.
2. Paszporty podane przez przedstawicielstwo Agencji Żydowskiej
3. Paszporty podane przez „Hejan" i „Joint". Biuro dla spraw żydowskich jest również organem opiniodawczym, przy udzielaniu wiz wjazdowych, do kraju przedstawicielom organizacji żydowskich.
Załatwienie formalności związanych z otrzymaniem paszportu zagranicznego trwa 4 do 5 miesięcy, co jest wynikiem przeciążenia pracą Wydziału Paszportowego MSZ, najdłużej jednak sprawy leżą w MBP.
Wydział paszportowy przy MSZ, jest w stanie dziennie wydać sto paszportów, z powodu zaległości przyjmuje ostatnio od Biura dla Spraw Żydowskich tylko 30 paszportów dziennie wg następującego rozdzielnika:
10 Agencji Żydowskiej
10 „Ortodoksowi"
10 różnych
Biorąc pod uwagę, iż większość wiz wyjazdowych jest zbiorowa po 500 do 1000 osób razem, załatwia się tylko po 10 sztuk dziennie, przy czym wywołuje jeszcze komplikacje fakt, że niektórzy nie mogąc doczekać się na paszporty, wyjeżdżają nielegalnie, sprawy ciągnął się długo i wizy nie są wykorzystane.
Co do wiz wjazdowych skarżył się, iż palcówki zagraniczne nie zawsze liczą się z opinią Biura dla Spraw Żydowskich. I tak: Departament Polityczny nie zgodził się na udzielenie zezwolenia na przybycie do Polski Rabinowi Szenfebdowi z Londynu i ob. Brond i Cohenowi z Ameryki Południowej. Mimo to placówki MSZ w Londynie i Paryżu zezwolenia ww. udzieliły.
Stosunki ob. Szaniawskiego z z organizacjami społecznymi i politycznymi:
Ob. Szaniawski, że ob. Bajn Wijalm dyrektor Jointu, i ob. (nieczytelne) sekretarz generalny Jointu zaproponowali mu spotkanie w cztery oczy, a ponieważ ob. Szaniawski odmówił im takiego spotkania, ob. Bajn i ob. Gitler dali mu wyraźnie do zrozumienia, że jeśli będzie z nimi współpracował, a zwłaszcza jeśli załatwi przyjazd delegatów „Jointu" - wówczas będzie mógł korzystać z bogatych funduszów „Jointu". „Joint" wyda na cześć ob. Szaniawskiego kolację w Polonii. Również Kongregacja Religijna w przed dzień poddania prośby o udzielenie im paszportów zagranicznych do USA przysłała ob. Szaniawskiemu do domu skórzaną teczkę /o wartości tysiąca złotych oraz dwie paczki żywnościowe z życzeniami szczęścia z (nieczytelne) żydowskich świąt.
Dołączył: 07 Sty 2009 Posty: 229
Post zebrał 0 sat Podarowałeś sat
Wysłany: 11:42, 12 Wrz '12
Temat postu:
Pomijając kwestie osobowe, ten wywiad jest wspaniałym instruktarzem demagogii i PR. Zwróćcie uwagę jak zręcznie ten facet odwraca kota ogonem. Na przykład pytanie - czy nie gryzie go sumienie kiedy pomaga osobom niemoralnym oszukiwać wyborców? On w swojej pokrętnej odpowiedzi dowodzi, że to nie on jest winny, bo sam dobiera klientów i postępuje zgodnie z moralnością i w ogóle to nie pracuje z kłamcami. Winni są wyborcy bo są idiotami. (trzeba być wielkim cynikiem by wyrazic takie zdanie). Jednocześnie kreując się na ideał, Tymochowicz oczernia też klasę polityczną twierdząc że to karierowicze, kłamcy i dorobkiewicze (tym samym brata się z nami wyrażając zdanie nas wszystkich przecież). Najpierw mówi o nas "idioci" a potem brata się z nami pod wspólnym hasłem - polityk złodziej.
On - skromny człowiek, robi tylko robotę i za nic nie odpowiada.
Poza tym sporo tam wypowiedzi świadczacych o sposobie myślenia ludzi, co akurat niestety jest prawdą. Problemem jest jednak nie to, że człowiek myśli wg schematu opisanego przez Freuda, a jest nim fakt chamskiej manipulacji skłaniającej go do tego. I Tymochwicz jako specjalista i znawca natury ludzkiej, cynicznie korzysta z tej wiedzy i mechanizmów manipulacji bazujących na niej. To jest właśnie niemoralne według mnie.
Nie możesz pisać nowych tematów Nie możesz odpowiadać w tematach Nie możesz zmieniać swoich postów Nie możesz usuwać swoich postów Nie możesz głosować w ankietach Nie możesz moderować swoich tematów
Wiki2
Wykop2
Linki
Szukaj
Ekipa
Rejestracja
Zaloguj
