Piąta kolumna w Rosji

acidek303

Źródło: http://pravoslav-voin.info/publikacii/11.....ozhin.html

Źródło polskie: http://stopsyjonizmowi.wordpress.com/2011/12/25/piata-kolumna-w-rosji-2/

Autor: Boris Rożin

Tłumaczenie: Swiblowo

Nadszedł czas porozmawiać dokładniej o tym, co sobą reprezentuje „piąta kolumna” w Rosji.

Na początku ustalimy terminologie. Termin „piąta kolumna” początkowo wynikł w trakcie wojny domowej w Hiszpanii /Hiszpańska wojna domowa 1936-1939 – przyp. swiblowo/ i oznaczał siatkę profaszystowsko nastrojonych elementów podważających system obrony republikanów od wewnątrz. Później termin „piąta kolumna” mocno utrwalił się w faszystowskich siatkach, które działały w różnych krajach europejskich w okresie dominacji Trzeciej Rzeszy. W rezultacie, termin „piąta kolumna” stracił związek z konkretnymi wydarzeniami czy ideologią faszyzmu/nazizmu i stał ogólnie przyjętym określeniem wewnętrznych elementów wywrotowych działających w interesach drugich krajów.

Trzeba zrozumieć następujące – piata kolumna nie jest rzeczą samą w sobie. Ona nie egzystuje sama po sobie , ona zawsze działa w czyichś interesach. Dlatego mówiąc o piątej kolumnie, należy wskazywać czyja to piata kolumna. W czyich interesach ona działa. Jeśli elementy wywrotowe działają w swoich interesach, to to już nie jest piątą kolumną, lecz coś innego.

Mówiąc o Rosji, najczęściej w związku z terminem „piąta kolumna” rozumie się USA. Odpowiednio, jeśli mówimy o dzisiejszych zagrożeniach Rosji, w pierwszej kolejności mamy na myśli piątą kolumnę USA, to znaczy niejaką sieciową strukturę umownie łączącą w sobie legalne, półlegalne i nielegalne organizacje stworzone i funkcjonujące w ramach struktur sieciowych i pojedyncze osoby działające w interesach USA.

Dlatego w późniejszym, w tekście pod „piąta kolumną” należy rozumieć piątą kolumnę USA.

Jakie zadania stoją przed piątą kolumną USA?

1. Zamiana obecnej władzy. Istnieją różne stopnie kontroli. Przy wszystkich oczywistych pretensjach do obecnych elit, USA potrzebują jeszcze bardziej kontrolowanego kierunku związanego z odsunięciem od władzy tych części elit, które okazują to czy inne przeciwdziałanie. Mówiąc prościej, prozachodni kierunek Putina – Miedwiediewa powinien byc zamieniony jeszcze bardziej prozachodnim kursem w duchu Jelcyna – Kozyrewa, czy Gorbaczowa – Szewardnadze. Oczywiście, jeśli rozpatrywać te trzy „tandemy”, to pierwsze dwa były dużo bardziej korzystne, niz ostatni. Dlatego w interesie USA jest osadzenie w Rosji władzy bardziej zależnej, słabej i kontrolowanej. Nie ma tu sensu wychwalanie Putina czy jego marionetki Miedwiediewa.

Analiza kierunku polityki zagranicznej Rosyjskiej Federacji ostatnich 10-ciu lat wskazuje na to, że na równi z rzędem bezpośrednich lub pośrednich ustępstw ze strony Rosji, w szeregu epizodów pozycja rządu RF wskazywała na to, że na skutek takich czy innych okoliczności (nawet wynikających z obawy przed wewnętrznym niezadowoleniem), kierownictwo kraju, tak czy inaczej, okazywało ten czy inny sprzeciw strategii USA. W dzisiejszych warunkach taka wyborcza zależność władzy RF jest dla USA niedopuszczalna i właśnie dlatego obserwujemy zewnętrzne działania w rodzaju przesuwania ПРО /System Obrony Przeciwpowietrznej – przyp. swiblowo/ i wciągania RF w wyścig zbrojeń specjalnie na niekorzystnych dla RF warunkach, jak i aktywizację amerykańskiej piątej kolumny, naprawionej na rozchwianie podstaw ustroju od wewnątrz. W głowach obywateli taka fragmentarna obrona nacjonalnych interesów ze strony rządu mieści się z trudem, co słusznie wywołuje masowe niezadowolenie z takiej polityki.

2. Po co USA potrzebna zmiana władzy w Rosji? W pierwszej kolejności – dla osłabienia Rosyjskiej Federacji, wkluczając w to oderwanie od niej szeregu terytoriów. Przykładowo, uwzględniając wszystkie pretensje do funkcjonującej władzy, ona sprzeciwia się (nieważne jak i po co to robi) oderwaniu od Rosji Kaukazu i Wysp Kurylskich. Analogicznie, z punktu widzenia zadania oderwania Kaukazu od Rosji, zmiana władzy w kraju z przyjściem bardziej zależnych postaci na pierwsze stanowiska, wydaje się konieczna.

Ma się rozumieć – osłabienie RF jako cel zakłada w sobie nie tylko oderwanie tych czy innych terytoriów – Kaliningrad, Kurylly, Kaukaz, udzielenie szerokiej autonomii Tatarstanu/Baszkirii, ale także przyspieszenie procesów de-industrializacji, atomizacji społeczeństwa /atomizacja – w socjologii rozpad więzi społecznych – przyp. swiblowo/, demontażu systemów instytucji socjalnych – szkolnictwa, medycyny, nauki, armii – tj. pełnego rozbicia wszystkich struktur łączących ludzi w naród.

Polityka obecnego reżimu przy całej jego destrukcyjności, przedłuża się w czasie i w ramach zmieniającego się świata już nie odpowiada USA, nawet przy wszystkich poziomach zależności RF od światowej hegemonii.

W stosunkach politycznych – to przejście od zależności do pełnej kontroli. Putin to figura zależna, ale nie kontrolowana. Takimi zależnymi, lecz nie kontrolowanymi byli/są Mubarak, Kaddafi, Asad. Dlatego zamiast niego USA potrzebuje kogoś kontrolowanego. Dlatego z punktu widzenia osiągnięcia celu USA, piąta kolumna powinna starać się odsunąć Putina (co będzie oznaczało pełną likwidacje istniejącego systemu politycznego RF) w celu postawienia na jego miejsce osoby, którą można kontrolować.

Trzeba zrozumieć, że USA potrzebuje konkretnej, w pełni kontrolowanej figury do procesów, którymi oni kierują. Powtórzenie sytuacji z bolszewikami, USA absolutnie niepotrzebne. Na przykład, ustanowienie przy probie obalenia Putina antyzachodniej dyktatury wojennej, antyzachodniego nacjonalistycznego reżimu lub jakiejkolwiek lewej rewolucyjnej dyktatury – byłoby dla Zachodu tak samo niemiłe (jeśli nie gorzej), jak porażka w staraniach pozbycia się Putina. Zamiast zależnego polityka, czy kontrolowanego ПНС /Переходный Националный Совет – Tymczasowa Rada Narodowa – przykładowo jak w Libii – przyp. swiblowo/ istnieje ryzyko dostać kogoś w rodzaju Chaveza czy Ahmadinezada z ciężkim rosyjskim akcentem, lub jeszcze gorzej jakiegokolwiek nowego Lenina czy Stalina, po czym długo i ciężko walczyć z nieprzewidzianymi następstwami „kolorowej rewolucji” w tej zagadkowej Rosji.

Udział w piątej kolumnie, ma niebagatelna właściwość – to udział świadomy – tzn. człowiek lub grupa osób działająca w interesach USA, zdają sobie sprawę z tego, czym się zajmują i dlaczego. To ich świadomy wybór. Mogą nimi kierować dostatecznie niskie pobudki – władza, posiadanie, sława, dogmaty ideologiczne itp., lecz w stosunku do interesów organizatora i sponsora piątej kolumny, te cele maja charakter podporządkowanych.

Z kogo składa się piata kolumna?

1. Cudzoziemców.

2. Obywateli Rosyjskiej Federacji.

Pierwsza kategoria spełnia funkcje organizacyjno – kontrolująca.

a) Stworzenie początkowej sieci kontrolowanego niezadowolenia i rozszerzenia jej do poziomu samodzielnego funkcjonowania.
b) Udział w organizacyjnej działalności stworzonej sieci – finansowanie, rekrutacja, wysuwanie liderów, zabezpieczenie medialne, legalizacja prawna.
c) Ogólne kierowanie operacjami na miejscach.

Ta działalność ma trzy poziomy. Legalny, półlegalny i nielegalny i realizuje się w ramach funkcji kontrolnych w stosunku do wewnątrz rosyjskiego składu piątej kolumny.
Głównym przedmiotem kontroli są przede wszystkim pieniądze, bez których prawidłowe funkcjonowanie piątej kolumny jest niemożliwe. Podstawa finansowania składa się z różnych organizacji pozarządowych i prywatnych fundacji, poprzez które Agencje Rządowe USA (Departament Stanu lub Centralna Agencja Wywiadowcza) prowadzi wsparcie finansowe osób i organizacji realizujących kontrolowaną działalność wywrotową w Rosji. Podziałem tych środków zajmują się tak cudzoziemcy kontrolujący przepływ finansowania i tenże potok rozdzielający, jak i bliskie osoby ze społeczności miejscowej, które swoim zaufaniem i profesjonalizmem odpowiadają tak delikatnym zadaniom. Część tych przepływów finansowych jest legalna, część nie. Także poważną rolę odgrywają pracownicy służb specjalnych, zajmujący się działalnością wywiadowczą i wywrotową i działających skoordynowanie z innymi strukturami i osobami pełniącymi organizacyjno – finansową kontrolę piątej kolumny.

Druga kategoria, składająca się z obywateli rosyjskich, gra role masówki (organizacja i prowadzenie akcji publicznych, promujących oficjalną część ideologii piątej kolumny w szerokie kręgi społeczne + najbardziej banalna propaganda przez kontrolowane środki masowego przekazu (СМИ) i internet) z częściowym samodzielnym kierowaniem (realizacja funkcji organizacji i zarządzania niższego i średniego ogniwa, gdzie wraz z podrzędną funkcją względem celów USA, istnieją i osobiste cele, poglądy, stanowiska, które uczestnicy piątej kolumny starają się realizować równolegle z celem głównym). Ich działalność ma także legalny, półlegalny i nielegalny charakter. Należy jasno rozumieć, że te akcje i działania piątej kolumny, które trafiają do środków masowego przekazu stanowią tylko część obrazu, przy czym ta część, która de facto jest najmniej niebezpieczna, tak jak publiczność nie tylko pozwala na przenikanie idei piątej kolumny do mas, ale odkrywa ich szkodliwość, co jest nie do przyjęcia dla większości społeczeństwa.

Właściwie, te osoby, które są mediatorami piątej kolumny w roli publicznej niesystemowej opozycji, są nawet użyteczne dla władzy, ponieważ bardzo wygodnie jest straszyć nimi społeczeństwo „nie dostrzegając” realnie występującego niezadowolenia, przypisując go intrygom piątej kolumny. Ale jest to raczej publiczne stanowisko władzy a nie głębokie wewnętrzne przekonanie, tak jak władza doskonale rozumie różnice między piątą kolumną a zwykłym niezadowoleniem, chociaż to w niczym nie przeszkadza jej rozgrywać kart „oblężonej twierdzy”, lub zastraszać społeczeństwo „kirgizingiem” /kirgizing – początek rewolucji mas – przyp. swiblowo/.

Oczywiście dla państwa i społeczeństwa największe niebezpieczeństwo stanowią działania o charakterze półlegalnym i nielegalnym.:

a. Pośrednie podżeganie do niezadowolenia drogą różnic nacjonalnych, socjalnych i religijnych.

Główny cel organizatorów – przedstawić przypadki tak, jakby napięcie rosło w krótkim czasie, samodzielnie i bez wpływów zewnętrznych. Sztuczny wzrost niezadowolenia ( kiedy nie wynika ono z następstw polityki rządu a z przyczyn o charakterze zewnętrznym) mimo jasności, że to dzieło rąk, powinien nosić maksymalnie naturalny charakter, aby masy na pobudzanie których obliczane są takie akcje, przyjmowały to sztuczne niezadowolenie jako jeszcze jeden faktor przemawiający za bliskim upadkiem reżimu. W tej sytuacji trzeba podkreślić, że nie jest ważne jaki to faktor – religijny, nacjonalny czy socjalny – w działaniach piątej kolumny te kwestię rozpatruje się z punktu widzenia technologii, gdzie główną kryteriom jest efektywność w osiąganiu postawionego celu.

b. Skryta praca z kluczowymi, publicznymi postaciami zwykłego masowego niezadowolenia w celu pozyskania tych ludzi do projektu programu piątej kolumny. Przy czym, dokonuje się faktyczna reorientacja takich osób na nowe cele, przy zachowaniu poprzedniej retoryki. W istocie, można to przedstawić jako wariację banalnego werbowania, którego dokonują miedzy innymi struktury wywiadowcze.

c. Wciąganie do projektu ludzi zaangażowanych w systemy władzy państwowej i struktury siłowe. Może odbywać się to dobrowolnie jak i przymusowo. Ideologiczna obróbka poszczególnych ludzkich elementów systemu lub ustanowienie zależności finansowej (przy obecności depozytów w bankach zagranicznych, lub obecności dochodów nie tyczących się pracy) służy jednemu celu – w sytuacji otwartej realizacji „kolorowego scenariusza” takie ludzkie elementy systemu powinny albo przyłączyć się do buntu / rewolucji / zamachu stanu, lub sprzyjać im swoją bezczynnością.

We wszystkich bez wyjątku „kolorowych rewolucjach” mogliśmy obserwować, jak część administracyjnego i siłowego aparatu, powołanego do stabilności i bezpieczeństwa systemu, albo oficjalnie popierała „kolorowa rewolucje”, lub całkowicie odsunęła się od wypełniania bezpośrednich obowiązków. W rezultacie w momencie zorganizowanego i kontrolowanego protestu synchronicznie upadała nie tylko legitymność władzy w różnych jej przejawach, ale i filary istniejącej władzy.

Należy zrozumieć, że nie wszystkie osoby sympatyzujące lub bezpośrednio uczestniczące w realizacji celów piątej kolumny są bezpośrednimi agentami wywiadów innych państw. Wcale nie - wręcz odwrotnie. Większość osób spośród tych, które działają w ramach celów piątej kolumny a należących do systemu kierowania państwem lub do bloku siłowego, może robić to w pełni dobrowolnie , ponieważ mogą mieć swoje ideologiczne, handlowe, polityczne lub inne cele, które mają nadzieje realizować obalając istniejący system państwa.

Praca Służb Bezpieczeństwa sprowadza się głównie do zapobiegania przenikania tych elementów w organy władzy państwowej i we własne szeregi, jak również do monitorowania reorientacji już tam będących. Ale ze względu na specyficzny charakter działań piątej kolumny, skuteczność stosowanych środków zawsze będzie nosić fragmentaryczny charakter i nie jest zaskakujące, że przy kolejnej „kolorowej rewolucji” wśród rewolucjonistów widzimy szybko przefarbowanych urzędników i współpracowników ГБ (Służba Bezpieczeństwa).
Nie ma absolutnie żadnej gwarancji, że w przypadku realizacji w Rosji „kolorowego scenariusza” nie wystąpią akty zdrady i sabotażu ze strony osób należących do systemu władzy państwowej lub siłowych bloków (najprostszy przykład – na początku aktywnych protestów w jednym z większych miast Rosji naczelnik lokalnej Policji już wdrożony w mechanizm „kolorowego scenariusza”, po otrzymaniu rozkazu rozpędzenia zbierającego się tłumu, sam decyduje o niewykonaniu rozkazu lub daje rozkaz nie przeciwdziałać. Przy czym, w przypadku sukcesu „kolorowego scenariusza’ dany naczelnik dostaje szansę szybkiego awansu lub po prostu moralną satysfakcję z widoku spadających ze swych stołków przełożonych).
Trzeba zrozumieć, że poziom przenikania takich elementów, bezpośrednio lub pośrednio zainteresowanych w demontażu istniejącego systemu może sięgać i do poziomu rządu Rosyjskiej Federacji, nie mówiąc już o strukturach zarządzania Ministerstwa Obrony lub Federalnej Służbie Bezpieczeństwa /FSB, ФСБ/ .

I to, moim zdaniem jest głównym, wewnętrznym elementem, który wraz z obiektywnie istniejącym niezadowoleniem jest w stanie przy obiektywnym zjednoczeniu obalić system całkowicie i umożliwić realizację celów USA. Zadanie piątej kolumny w tym zakresie jest przejrzyste – zabezpieczyć synchronizację kontrolowanych wystąpień i wywrotowej działalności wewnątrz istniejącego pionu władzy, atakując jednocześnie zewnętrznie i wewnętrznie.

Często można zobaczyć plątaninę, kiedy wszystkich niezgadzających się z obecnym stanem rzeczy, w taki lub inny sposób krytykujących istniejący ustrój zaliczają do piątej kolumny. Trzeba zrozumieć co następuje:

1. Każda piąta kolumna jest utworzona sztucznie. Nie pojawia sie sama z siebie, ale organizuje legalnym, półlegalnym i nielegalnym sposobem.

2. Z czego tworzy się piątą kolumnę ? Tworzy się ją na bazie takiego lub innego niezadowolenia z istniejącego stanu rzeczy tak w społeczeństwie, jak i wewnątrz ustroju. To niezadowolenie jest wszędzie. Można go zauważyć i w Rosji i w USA. To niezadowolenie zajmuje pierwsze miejsce, dlatego próby spisania istnienia niezadowolonych mas na intrygi zewnętrznych wrogów celowo przekłamują rzeczywistość.

3. Jak pokazuje scenariusz „kolorowej rewolucji 2.0″, podstawowa zasada obalenia niezadowalających USA ustrojów jest wyjawienie punktów krytycznych z już istniejącej masy niezadowolonych, zebranie tych punktów w sieć, która swoją pracą akumuluje istniejące niezadowolenie do organizowanego obalenia rządzącej władzy.

4. Tak więc, w ramkach dialektyki, obiektywnie istniejące niezadowolenie jest bazą. Piąta kolumna to nadbudówka. Zadanie piątej kolumny – urzeczywistnić szereg kontrolowanych procesów w tej bazie dla osiągnięcia podstawowego celu. Dlatego piąta kolumna nigdy nie była i być nie może uniwersalną strukturą, włączającą w siebie większość niezadowolonych.

W odniesieniu do czynników niestabilności i nastrojów protestu w Rosji, piąta kolumna USA w stosunku liczbowym stanowi procent trudny do określenia (tak jak znaczna część działalności piątej kolumny jest nieprzejrzysta również dla organów ГБ).

Jej główną cechą charakterystyczną jest dominacja celów USA nad pozostałymi celami, ponieważ piąta kolumna USA ukierunkowana przede wszystkim na osiągnięcie celów USA (organizują ja i finansują Stany Zjednoczone), a już potem na osiągnięcie celów wszystkich zaangażowanych i przyłączonych. Twierdzenie w rodzaju „każdy krytykujący rządzącą władzę jest agentem piątej kolumny” jest w najlepszym razie tylko złudzeniem, które mimo wszystko jest na rękę władzom wewnętrznym zainteresowanym w akumulacji niezadowolenia wokół kontrolowanych jednostek i struktur.

Wszystkie inne protesty skupiają się w ramkach innych wektorów:

1. Niezadowolenie molekularne - najbardziej masowe zjawisko zwykle związane z różnymi aspektami wewnętrznej i zewnętrznej polityki władz, powodujące oburzenie tak wśród jednostek jak i całych grup społecznych. To najbardziej podatny grunt do działań wywrotowych, gdyż tak atomizacja jak i amorficzność robią z danej masy niezadowolonych najbardziej podatnych na manipulację i ukierunkowanie. To klasyczni „nieszczęśliwi w kuchni” albo „oburzeni na forum”. Zwykle nie należą do żadnych partii politycznych ani organizacji, nie uczestniczą w aktywnych formach protestu, nie zajmują się działalnością wywrotową. Zasadniczo ich niezadowolenie jest tylko werbalne.

2. Niezadowolenie systemowe - niezadowolenie w strukturze opozycji do obecnego kierunku rozwoju paradygmatów. Największe z nich dzisiaj – lewy – mocarstwo imperialny projekt i projekt rosyjskiego państwa narodowego, wyrażane w różnych odrębnych strukturach organizacyjnych.

Niezadowolony molekularny /pojedynczy – przyp. swiblowo/ (abstrakcyjny obywatel) dużo prościej poddaje się „obróbce” dla celów piątej kolumny, niż systemowi niezadowoleni. Mówiąc prosto – molekularnego niezadowolonego łatwiej wykorzystać (porozumieć się) niż strukturalnego, działającego w ramkach projektu stawiającego inne cele.

System niezadowolonych lewicowego lub nacjonalistycznego kierunku w istocie prowadzi konkurencyjną walkę i między sobą i z piątą kolumną aby przyciągnąć w swoje szeregi molekularnego niezadowolonego, który szuka wyrażenia swoich obaw i protestów w istniejacych organizacjach odpowiadających jego poglądom na tematy rozwiązywania sprzecznosci w społeczeństwie.

Zadaniem organizacji strukturalnego niezadowolenia lub piątej kolumny jest rekrutacja ludzi z amorficznej masy molekularnego niezadowolenia w celu przejścia tych ostatnich od protestu werbalnego w kuchniach lub internecie do realnej praktycznej działalności (protestacyjnej i wywrotowej) – tak w kuchni jak i w internecie.

Musimy zrozumieć, że tak jak piata kolumna oba rodzaje frustracji faktycznie podważają istniejący system. Ale to inny rodzaj działalności wywrotowej. W obecnej chwili formułuje się ona w dwóch rozbieżnych terminach : „pomarańczowa rewolucja” i „ruski bunt”. Sławetny „ruski bunt” (pod którym można rozumieć tak lewą jak i nacjonalistyczną rewolucję / przewrót) generalnie jest wrogi zarówno względem bieżącego kursu, jak i kursu na „kolorowa rewolucje” w interesach USA. [Problem w tym, że bieżący kurs także prowadzi się w interesach USA. Ponadto w narodzinach obecnego systemu USA były bezpośrednio zaangażowane błogosławiąc pomarańczową rewolucję w Rosji w 1991 - 1993 latach. Różnicą między tymi starymi pomarańczowymi z 1993r. a obrońcami nowej kolorowej rewolucji 2012 roku - pomimo grupowych i indywidualnych interesów tylko w szybkości wydania kraju i kolejności przekazywania resursów. - Redakcja sajtu ДЗВОН.]

Ale to nie oznacza, że oba nurty w poszczególnych momentach nie mogą się połączyć, ponieważ formalnie ich cele sa identyczne – demontaż reżimu i przejęcie władzy. Różny jest cel samego demontażu. Jeśli umowni właściciele – patrioci – Euroazjaci marzą o, dajmy na to obaleniu reżimu i zaczęciu budowy nowego Rosyjskiego Imperium to piąta kolumna ma cel zgoła antagonistyczny – nie dopuścić do jakichkolwiek prób tworzenia z Rosji nowego Imperium poprzez jej demontaż. I tu jest taki intrygujący moment – obecny system stara się tak zapobiegać planom bezpośredniego demontażu Rosyjskiej Federacji, jak i hamować przebudowę Rosji w nowe imperium. Stąd właśnie bierze się niezadowolenie wielokierunkowe – jedni sa niezadowoleni z samego faktu istnienia Rosji jako państwa w obecnych granicach, innych nie zadowala opór władz w tworzeniu z Rosji Imperium, którym ona zawsze była.

Trzeba być świadomym, że jakkolwiek piąta kolumna stanowi „nadbudówkę” spełniając funkcję kontrolną w stosunku do „podstawy”, może obejmować zarówno poszczególnych członków i całe organizacje niezadowolonych pierwszej lub drugiej kategorii, faktycznie realizując proces rekrutacji czy werbowania.

1. Grając otwarcie (bezpośrednie współdziałanie) – osoby/organizacje, nie wchodzące w skład piątej kolumny, zgadzają się z nią współpracować, uznając dominację jej celów, licząc na realizację swoich. Jest to współpraca świadoma. Przykładowo, część molekularnych lub systemowych niezadowolonych w całości lub częściowo zgadza się z tezą, że Rosja powinna być okupowana wojskami NATO, jej zasoby powinny być pod kontrolą „cywilizowanego świata”, państwem powinna kierować zewnętrzna administracja, ponieważ Rosja nie może odgrywać cywilizacyjnej roli. Przy tym oczekują, że przy realizacji celów USA poprzez piątą kolumnę otrzymają „wolne społeczeństwo”, „lustrację czekizmu”, „Rosję zamienioną w cywilizowane państwo”.

Oni, w pełni świadomie gotowi są płacić w/w cenę i dlatego okazują się bezpośrednimi sojusznikami piątej kolumny, formalnie do niej nie należąc.

2. Grając w ciemno (pośrednie współdziałanie) – osoby/organizacje, nie wchodzące w skład piątej kolumny wykorzystuje się dla realizacji celów piątej kolumny. Jest to nieświadoma manipulacja. Przykładowo, nacjonaliści – redukcjoniści (nie biorąc nawet pod uwagę bezpośredniej agentury i agentów wpływu) wysuwają tezy zbudowania zmniejszonej Rosji, przyjmując za podstawę nacjonalizm etniczny z odcięciem kraju od wielu obszarów. Oni mogą nie mieć nawet bezpośrednich kontaktów z piątą kolumną, ale cele nacjonalistów – redukcjonistów w pełni zgadzają się z podstawowymi zadaniami stojącymi przed piątą kolumną, dlatego współpraca dokonuje się, nawet jeśli redukcjoniści nie są tego świadomi.

3. Gra na przechwycenie – jest jeszcze jeden sposób współpracy, kiedy piątą kolumnę próbują wykorzystać w swoich celach przedstawiciele tzw. „ruskiego buntu” w celu osłabienia istniejącego rządu. Motyw jest jasny - podlizując się piątej kolumnie, w efekcie przechwycić kierownictwo i realizować swój projekt. Taka idea jest aktywnie dyskutowana w środowisku patriotycznym. Istnieje także przykład historyczny, to Rewolucja Październikowa 1917 r., kiedy takie przechwycenie rzeczywiście miało miejsce, który jednak nie mówi nam, czy stanowi to zasadę, czy historyczny wyjątek. Nie ma żadnych gwarancji na powodzenie takiego projektu.

Tak czy inaczej, jest oczywiste, że nieokreślony odsetek niezadowolonych z systemu w mniejszym lub większym stopniu realizują tą czy inną współpracę z piątą kolumną. Człowieka krytykującego władzę można uważać za agenta wpływu piątej kolumny, chociaż może nim nie być. I odwrotnie – możemy uważać za szczerego człowieka krytykującego władzę, ale w rzeczywistości będzie to dobrze przybrana maska. W tym zawiera się główna przeszkoda oddzielenia ziarna od plew, z którą nawet nie zwykli obywatele ale organy bezpieczeństwa często nie mogą sobie poradzić. Z tych powodów, nie starałem się koncentrować na konkretnych nazwiskach i organizacjach, które można traktować tak czy inaczej, ale zatrzymałem się na samym mechanizmie działania.

Podsumujmy:

1. Piata kolumna USA jest częścią obiektywnie istniejącej masy społecznego niezadowolenie.

2. Działa ona przede wszystkim w interesach USA, ale może mieć swoje lokalne cele i interesy.

3. Głównym celem piątej kolumny w ramkach realizowania celi USA jest demontaż istniejącego systemu i Rosyjskiej Federacji w jej obecnych granicach.

4. Głównym kierunkiem działalności piątej kolumny jest synchronizacja kontrolowanego wybuchu gniewu społecznego i działalności wywrotowej elementów piątej kolumny wpisanych w obecny system.

Moim zdaniem, w tym momencie wariant realizacji w Rosji „kolorowego scenariusza” jest dużo bardziej wiarygodny, niż „ruski bunt” we wszystkich jego formach i przejawach. Piąta kolumna, nie zważając na względnie małą liczebność masy cząsteczkowej czy strukturalnych niezadowolonych posiada lepsze finansowanie, lepszą organizację, aktywne wsparcie zewnętrzne, szerokie medialne echo i wsparcie bezpośredniej / pośredniej agentury czy agentów wpływu należących do istniejącego pionu władzy. Z punktu widzenia zasobów, piątej kolumnie brakuje wystarczającej masy krytycznej, aby przekształcić bazę zasobową w rezultat praktyczny. Niedostateczna masowość piątej kolumny jest w pełni logiczna, jako ze jej cele (ściślej, wcielone poprzez nią cele USA) większość obywateli postrzega jako destrukcyjne. Z tego powodu piąta kolumna legalnymi i półlegalnymi metodami stara się akumulować niezadowolenie bez swojego jawnego uczestnictwa aby następnie opanować falę społecznej masy, która utraciła orientacje.

Tak więc w ciągu najbliższych kilku lat głównym zadaniem piątej kolumny będzie (między innymi) nabór masowości, aby w odpowiednim momencie zabezpieczyć wyprowadzenie ludzi na ulice dla rozpoczęcia „kolorowego scenariusza”, po czym aktywnie i jawnie włączą się zewnętrzni decydenci by w ostatniej transformacji przekształcić przywódców i struktury piątej kolumny w Tymczasową Krajową Radę Rosyjskiej Federacji.

W następnym artykule na ten temat, postaram się naszkicować przykładowy scenariusz zastosowania w praktyce technologii „kolorowych scenariuszy 2.0″ w stosunku do reali rosyjskich w 2013 – 2014 latach, kiedy szanse piątej kolumny na realizację tych scenariuszy będą maksymalnie wysokie.

Aby nie pojawiły się nieporozumienia – dany materiał nie jest apologią istniejącego systemu, który sam w sobie daje więcej niż dostatecznie powodów dla „ruskiego buntu”, jak i realizacji „kolorowego scenariusza”.

Борис Рожин
_________________
http://palestyna.wordpress.com/