Autorytaryzm

Tomkiewicz

http://www.racjonalista.pl/kk.php/s,5753

Kapitalny tekst. Pomijając termin "antydemokratyczna propaganda", właściwie trafia w absolutne sedno zagadnienia.
Polacy, Żydzi i inne autorytarne nacje, powinny czytać ten tekst codziennie zamiast klepać modły lub bezmyślnie kalkować tradycję.
Być może wtedy inaczej pytalibyśmy o sens posiadania broni. W końcu przecież ponoć się rozwijamy ?
Choćby jedna osoba zatrzymująca powtarzający się z pokolenia na pokolenie cykl ubezwłasnowolnienia, to już ogromny sukces.

jabba

totalna durnota.
Nawet udowadniać tej durnoty nie warto. Bo każdy myślący to widzi.

Uwaga perełka

Kod:

Wychowanie z jakiego wyrasta osobowość autorytarna otrzymało miano „czarnej pedagogiki". Termin ten sformułowała Katharina Rutschky. Scharakteryzowała ona „czarną pedagogikę"

Dzieci zaraz po urodzeniu trzeba izolować od rodziców bo oni stanowią największe zagrożenia dla dziecka. mega lol

WOW

Kod:

Adorno oraz pozostali autorzy doszli do przekonania, że przyczyny osobowości autorytarnej leżą w konserwatywnych metodach wychowawczych.

Kod:

autorytarna agresja — przejawianie postaw antyspołecznych i zachowań agresywnych względem wybranych grup społecznych, osób łamiących konwencje, indywidualistów.

A tu to chyba niechcący pedziom dowalili.

Kod:

obsesyjne zainteresowanie seksem — wartościowanie ludzi ze względu na ich podejście do spraw związanych z seksem, połączone z aktami agresji względem tych, którzy nie realizują konserwatywnych norm obyczajowych, m.in. mniejszości seksualnych; towarzyszy temu tłumienie własnych popędów seksualnych połączone z ich projekcją na innych

No nie należy się interesować tym co robią pedofile.
Oczywiście każdy kto uważa że pedzie i pedofile są beee ten sam jest kryptopedziem i kryptopedofliem

Kod:

Hipoteza, jaką postawili autorzy tej pracy brzmi następująco: polityczne, ekonomiczne i społeczne przekonania tworzą pewien koherentny wzorzec, który jest ekspresją głęboko zakorzenionych trendów w osobowości. Istnieje potencjalnie faszystowska indywidualność, której struktura jest podatna na antydemokratyczną propagandę

Jejku jeżeli nie jesteś miłośnikiem wszystkiego i wszystkich to jesteś faszystą.
A niby to ja uogólniam.

Drugiej strony nie czytałem i nie zamierzam. Może ktoś inny ją skomentuje.
Racjonalista.pl to jednak szambo
_________________
http://republika.pl/blog_fa_550912/991430/sz/zwoliludu.gif
________________________________
A na drzewach zamiast liści wisieć będą komuniści
i LEWACY

Raz sierpem raz młotem w czerwoną hołotę

Tomkiewicz

Przynajmniej zerknąłeś. A to, co napisałeś, jest tylko dowodem na słuszność wywodu. Dokładnie tak reagują wszystkie osoby autorytarne.

WZBG

Cytat:

Jak obalić autorytaryzm? Czekać, aż reżim popełni jeden z tych błędów [OPINIA] 2.11.2017 Bloomberg

Władimir Putin Fot. Drop of Light / Shutterstock.com źródło: ShutterStock

Wraz ze wzrostem liczby autorytarnych przywódców w wielu częściach świata, można zacząć się zastanawiać, co musi się stać, aby zarządzane przez nich kraje zaczęły się liberalizować. Okazuje się jednak, że największym zagrożeniem dla reżimu autorytarnego okazywali się sami przywódcy autorytarni - pisze Leonid Bershidsky.

Tacy przywódcy, jak Władimir Putin w Rosji, Recep Tayyip Erdogan w Turcji czy Xi Jinping w Chinach są nie tylko dobrze zakorzenieni i doświadczeni, ale także całkiem lubiani w swoich krajach. Czy zatem ich przeciwnicy powinni przygotować się na to, że reżimy nieliberalne szybko nie przeminą?

Ciekawy głos w tej dyskusji zaprezentował Daniel Treisman, politolog z UCLA (Uniwersytet Kalifornijski w Los Angeles). W swoim ostatnim badaniu przeanalizował przypadki 218 epizodów demokratyzacji w latach 1800-2015 i doszedł do wniosku, że okresy demokratyzacji (z kilkoma wyjątkami) nadchodziły w następstwie błędów popełnianych przez autorytarnych przywódców, którzy chcieli utrzymać się przy władzy. Lista tych błędów może stanowić pożyteczny podręcznik zarówno dla samych przywódców autorytarnych jak i dla ich przeciwników. Wniosek z nich jest jeden – nawet najbardziej sprawni i zdolni przywódcy popełniają błędy, a te mogą być katastrofalne w skutkach dla ich reżimów.

Według Treismana, przemyślana liberalizacja – czy to w obliczu zapobiegania rewolucji, zewnętrznego zagrożenia czy też w wyniku kompromisu elit rządzących z elitami opozycyjnymi – miała miejsce tylko w jednej trzeciej analizowanych przypadków. Reszta to liberalizacja, która była dziełem przypadku. Zachodziła w następstwie nieprzewidzianego łańcucha wydarzeń, a autorytarni przywódcy nie zamierzali oddawać władzy. Niektórzy z nich, jak np. Michaił Gorbaczow, ostatni przywódca ZSRR, przyznali to wprost.

Warto przy tej okazji przytoczyć za Treismanem listę błędów popełnianych przez autokratów, po których następowała utrata władzy i liberalizacja. Oto pięć podstawowych:

1. Pycha

Autorytarny przywódca nie docenia siły opozycji i zbyt późno tłumi ją lub idzie z nią na kompromis. Król Francji Ludwik Filip I, ostatni monarcha z rodu Burbonów, zanim w 1948 roku abdykował i uciekł z kraju, wprowadził serię reform, odmawiając uczynienia nawet najmniejszych ustępstw wobec opozycji. Z kolei rumuński dyktator Nicolae Ceausescu uświadomił sobie, że został obalony dopiero w czasie rutynowego przemówienia. Indonezyjski prezydent Muhammad Suharto wierzył, że uda mu się utrzymać kontrolę nad krajem aż do czasu rezygnacji.

2. Niepotrzebne ryzyko

Autorytarny przywódca zarządza głosowanie, w czasie którego nie może odpowiednio zmanipulować opinii publicznej (casus chilijskiego dyktatora Augusto Pinocheta w 1988 roku, który przegrał plebiscyt ws. dalszego pozostania przy władzy) lub angażuje się w wojnę, której nie może wygrać (np. Leopoldo Galtieri, który rozpoczął argentyński konflikt o Falklandy w 1982 roku).

3. Równia pochyła

To przypadek Michaiła Gorbaczowa, który rozpoczął serię reform, aby uzdrowić system, ale w gruncie rzeczy go podważył.

4. Zaufanie zdrajcy

Nie zawsze błąd ten popełniają sami przywódcy. To przypadek m.in. Francisco Franco w Hiszpanii. Generał na swojego następcę wybrał króla Juana Carlosa, który rozmontował faszyzm. W przypadku Michaiła Gorbaczowa błąd ten popełniło Politbiuro, skupiające radzieckie elity, które zaufały niewłaściwemu człowiekowi.

5. Bezproduktywna przemoc

Brak reakcji na działania opozycji może być przejawem pychy przywódcy, ale reakcja zbyt silna także jest poważnym błędem. To przykład prezydenta Bangladeszu Hussaina Muhammada Ershada, zmuszonego do rezygnacji ze stanowiska w obliczu protestów, które wybuchły się po tym, jak policja zaczęła strzelać do aktywistów opozycyjnych. To również przypadek ukraińskiego prezydenta Wiktora Janukowycza z 2013 roku, gdy policja w bardzo ostry sposób zareagowała na pokojowe protestu, co wywołało silną reakcję społeczeństwa i odsunięcie od władzy Janukowycza.

Wszystkie powyższe błędy odnoszą się do niewłaściwej oceny sytuacji. Dyktatorzy to w końcu też ludzie i czasem działają na postawie błędnych danych lub odczuć. Daniel Treisman idzie jednak dalej i uważa, że na popełnianie tych błędów przywódcy autorytarni są narażeni w większym stopniu, niż przeciętni ludzie. Powód? Sami dyktatorzy dają się omamić własnej propagandzie i sondażom, w których ankietowani nie udzielają odpowiedzi w szczery sposób (to przypadek przywódcy Malawi Hastingsa Bandy. W 1993 roku zarządził referendum, ponieważ był pod wrażeniem dużej frekwencji w czasie spotkań z nim. Tymczasem do udziału w spotkaniach z Bandą obywatele Malawi byli zmuszani). Czasami autorytarni przywódcy rządzą tak długo, aż ich zdolności umysłowe stają się znacznie słabsze niż na początku.

W świetle powyższych błędów interesujące jest obserwowanie pod tym kątem Władimira Putina. Można bowiem uznać, że jak dotąd rosyjski przywódca znał tę listę, zanim Treisman ją stworzył. Gospodarz Kremla potrafił odpowiednio i na czas stłumić opozycję, jego manipulacje wyborcze okazywały się zawsze wystarczające, a jego czasowy następca – Dmitrij Miedwiediew - uniknął ześlizgnięcia się po liberalnej równi pochyłej. Putin rozprawiał się także na czas ze znacznie słabszymi rywalami i choć wspiera machinę propagandową, to nie kupuje do końca tego, co jest mówione w państwowych mediach. W najbliższych wyborach w 2018 roku najprawdopodobniej Putin znów wygra. Potrafi utrzymać swojego głównego konkurenta Aleksieja Nawalnego – poza wyścigiem o władzę. Jednocześnie ma świadomość, że nowoczesna technologia pozwala jego rywalowi nieco rozluźnić ograniczenia medialne.

Ale nawet Władimir Putin, po 17 latach sprawowania władzy, także może się przeliczyć, np. w niewłaściwy sposób odczytując nastroje coraz bardziej cynicznie nastawionej rosyjskiej opinii publicznej. Łatwo sobie wyobrazić, że choleryczny Erdogan wda się w konflikt zbrojny, któremu Turcja nie będzie w stanie podołać lub że turecki przywódca użyje nieproporcjonalnie dużej przemocy wobec obywateli, która Turkom w końcu się nie spodoba.

Możliwe jest również, choć w dalszej perspektywie, że po tym, jak Xi Jinping skonsoliduje już władzę, Chińska Partia Komunistyczna powierzy stery komuś nastawionemu bardziej liberalnie, kto nie będzie w stanie utrzymać kraju w cuglach.

Daniel Treisman zauważa, że w 85 proc. przypadków, które badał, demokratyzację poprzedzały masowe zamieszki społeczne. Prędzej czy później ludzie męczą się reżimami, w których mają mało do powiedzenia. Wtedy wystarczy często jeden błąd osoby, która znajduje się w centrum reżimu. Dyktatorzy często też przeceniają zagrożenie zewnętrzne dla ich władzy, snując scenariusze istnienia i interwencji wrogów zza granicy.

http://forsal.pl/gospodarka/aktualnosci/.....ledow.html
_________________
Dzieje się krzywda dokonywana przez jednych na drugich.

WZBG

Cytat:

Przewrót w Ługańsku. Lider separatystów uciekł do Rosji

Igor Płotnicki youtube Rusłan Szoszyn

Centrum separatystycznego Ługańska zajęli uzbrojeni ludzie. Nadchodzą posiłki z sąsiedniego Doniecka.

Rosyjskie media podają, że kolumna wojskowa z Doniecka wjechała w nocy w środę na teren samozwańczej Ługańskiej Republiki Ludowej (LNR).
We wtorek uzbrojeni ludzie zajęli centrum miasta. Działali na zlecenie szefa ługańskiego MSW Igora Korneta, zwolnionego kilka dni temu. Lider "ługańskiej republiki" Igor Płotnicki oskarżył go niedawno o zawłaszczenie cudzego majątku i korupcję. Kornet ze swoją dymisją się nie pogodził i zapowiedział areszt urzędników, którzy "szkodzą interesom republiki". Tego samego dnia jego bojówkarze "aresztowali" szefa lokalnej telewizji.

Obecnie w Ługańsku nie działa żadna stacja telewizyjna i nie nadaje radio. Rzecznik ukraińskiego MSW Artiom Szewczenko oświadczył, że lider LNR Igor Płotnicki uciekł do Rosji.
Rosyjska niezależna telewizja Dożd podaje, że obecnie przebywa on w obwodzie rostowskim.
W nocy w środę do miasta ze strony sąsiedniego Doniecka wkroczyła kolumna wojskowa, składająca się z ponad 200 samochodów ciężarowych.

http://www.rp.pl/Konflikt-na-Ukrainie/31.....Rosji.html
_________________
Dzieje się krzywda dokonywana przez jednych na drugich.

WZBG

Cytat:

Zielone ludziki zajęły Ługańsk. To wojna domowa "separatystów"? OSKAR GÓRZYŃSKI 22.11.2017

Zielone ludziki pojawiły się w Ługańsku (EAST NEWS/AFP, Fot: ALEKSEY FILIPPOV)

Znane i pewne są jak dotąd jedynie podstawowe fakty sprawy. W poniedziałek, "prezydent" ŁRL Ihor Płotnicki zdymisjonował szefa Igora Korneta pod pozorem śledztwa w sprawie "ukraińskiej siatki szpiegowskiej" ujawnionej w jego ministerstwie. W odpowiedzi, ludzie Korneta - przy pomocy "zielonych ludzików" wysłanych przez Aleksandra Zacharczenkę, lidera "sojuszniczej" z Donieckiej Republiki Ludowej - zajęli centrum miasta wraz z kluczowymi punktami, w tym siedzibę telewizji. Aresztowali też prokuratora generalnego.

Według władz Ukrainy oraz doniesień rosyjskich mediów, Płotnicki uciekł do Rosji i negocjuje tam swoją przyszłość w ŁRL. Ale sam zainteresowany temu zaprzeczył, publikując wideo z posiedzenia swojego rządu. Oskarżył przy tym Korneta o zamach stanu. Wiele wskazuje na to, że zamach był udany i to teraz on kontroluje sytuację.

Co kryje się za tym donbaskim chaosem? Teorii jest wiele, pewności nie ma nikt - być może nawet nie ma jej Moskwa. Płotnicki był dotąd wiernym wykonawcą rozkazów Kremla. Jeszcze niecały tydzień temu rosyjski prezydent Władimir Putin osobiście zatelefonował do Płotnickiego (i Zacharczenki), by przedyskutować z nimi sprawę wymiany jeńców z Kijowem.
Szef ŁRL miał wśród podwładnych wielu wrogów i krytyków, m,in. ze względu na podejrzenia o korupcję i przywłaszczanie sobie środków płynących z Rosji. Ale jego wrogowie byli sukcesywnie mordowani - jak spekulowano, z czynnym udziałem Kremla. Mimo tego wsparcia, nie potrafił jednak zapanować nad sytuacją. Jak donosi rosyjska gazeta RBK, władze w Moskwie już po przewrocie poparły Korneta, jednak wciąż zastanawiają się nad tym, by przywrócić Płotnickiego, tym razem już w czysto symbolicznej roli.

Co się za tymi ruchami kryje? Teorii jest wiele. Jedni eksperci widzą w tym manewr szefa Donieckiej Republiki Ludowej Aleksandra Zacharczenki by podporządkować sobie całe terytorium pod kontrolą separatystów. Inni spekulują, czy chaos nie jest dla Rosji pretekstem do wprowadzenia swojej "misji pokojowej" lub - według innej wersji - porzucenia separatystów na pastwę losu. Zdaniem Roberta Chedy, najbardziej prawdopodobne wytłumaczenie jest inne.

- Obie separatystyczne republiki są zarządzane w różny sposób. W Doniecku działa FSB, w ŁNR wojskowe służby GRU. W obydwu za polityczną nadbudowę odpowiada doradca Putina Władysław Surkow. Wszystkie te grupy mają swoje interesy To, co się teraz dzieje, to wyraz jakichś przetasowań kryminalno-gospodarczych w tych republikach. Widzę to jako podchody miejscowych grup wpływów, które szukają protektorów po stronie rosyjskiej - mówi Cheda. Jak dodaje, sprzyja temu kontekst polityczny, w tym narastająca presja ze strony USA oraz nadchodzące wybory prezydenckie w Rosji. - Putin nie zdecydował jeszcze, jaką kreację przyjąć na tę kampanię: czy ojca zjednoczyciela, czy ojca pokoju, czy jakąś inną narrację - dodaje.
Cheda oddala jednak idee, że problemy w prorosyjskich ukraińskich pseudo-republikach skłonią go do szybkiego porzucenia Donbasu - nawet jeśli ich utrzymanie Moskwę sporo sił, pieniędzy i środków.

- On z pewnością będzie sprawą Donbasu grał i czynił zachęcające gesty. Presja gospodarcza i polityczna na niego zaostrza się, ale to dla niego zbyt ważna karta przetargowa, by porzucić ją z byle okazji. O wycofaniu się na razie nie może być mowy - podsumowuje.

https://wiadomosci.wp.pl/zielone-ludziki.....355883649a
_________________
Dzieje się krzywda dokonywana przez jednych na drugich.