Wojna i gaz ziemny: Izraelska inwazja i przybrzeżne złoża gazu Gazy
Informacja całkowicie przemilczana przez polskojęzyczne media.
Źródło polskie/ tłumaczenie: http://palestyna.wordpress.com/2010/11/1.....gazu-gazy/
Michel Chossudovsky, Global Research, 8 stycznia 2009
Wojskowa inwazja sił izraelskich na Strefę Gazy ma bezpośredni związek z kontrolą i własnością strategicznych przybrzeżnych rezerw gazu.
To wojna na podbicie. Przy brzegu Gazy znajdują się odkryte w 2000 r. rozległe rezerwy gazu.
[img]http://palestyna.files.wordpress.com/2010/11/gaza-strip-map.jpg?w=416&h=514[/img]
British Gas (BG Group) i jego partnerowi, Consolidated Contractors International Company (CCC) z siedzibą w Atenach, będącemu w posiadaniu libańskich rodzin Sabbagh i Koury, przyznano prawa eksploracji ropy naftowej i gazu na 25 lat w umowie podpisanej w listopadzie 1999 r. z Władzami Palestyńskimi (PA).
Prawa do przybrzeżnego złoża gazu należą odpowiednio do: British Gas (60%), Consolidated Contractors (CCC) (30%) oraz Funduszu Inwestycyjnego Władz Palestyńskich (10%). (Haaretz, 21 października 2007)
Umowa PA-BG-CCC obejmuje budowę instalacji wydobywczych oraz konstrukcję gazociągu. (Middle East Economic Digest, 5 stycznia 2001)
Licencja BG pokrywa cały przybrzeżny morski obszar Gazy, który przylega do kilku izraelskich przybrzeżnych gazowych instalacji. (Zobacz mapę poniżej) Należy odnotować, że 60% rezerw gazowych wzdłuż gazańsko-izraelskiej linii brzegowej należy do Palestyny.
BG Group wywierciła dwa szyby w 2000 r.: Gaza Marine-1 i Gaza Marine-2. British Gas szacuje rezerwy na rzędu 1,4 biliona stóp sześciennych (Tcf), wycenianych na około 4 miliardy dolarów. To liczby upublicznione przez British Gas. Rozmiar gazowych rezerw Palestyny może być znacznie większy.
Kto jest właścicielem złóż
[img]http://palestyna.files.wordpress.com/2010/11/gazagasmap.jpg?w=499&h=453[/img]
Kwestia kontroli nad złożami Gazy jest kluczowa. Z prawnego punktu widzenia, rezerwy gazu należą do Palestyny.
Śmierć Yassera Arafata, wybór rządu Hamasu i ruina Władz Palestyńskich umożliwiły Izraelowi ustanowienie de facto kontroli nad przybrzeżnymi rezerwami gazu Gazy.
British Gas (BG Group) prowadził rozmowy z telavivskim rządem. Pominięto natomiast rząd Hamasu odnośnie praw do eksploracji i eksploatacji złóż gazu.
Elekcja premiera Ariela Sharona w 2001 r. była ważniejszym punktem zwrotnym. Palestyńska kontrola nad przybrzeżnymi złożami gazu została zakwestionowana w Izraelskim Sądzie Najwyższym. Sharon oświadczył jednoznacznie, że „Izrael nigdy nie kupiłby gazu od Palestyny” dając do zrozumienia, że przybrzeżne rezerwy gazu Gazy należą do Izraela.
W 2003 r. Ariel Sharon zawetował początkową umowę, która pozwoliłaby British Gas zaopatrzyć Izrael w gaz ziemny z odwiertów przybrzeżnych Gazy. (The Independent, 19 sierpnia 2003)
Zwycięstwo wyborcze Hamasu w 2006 r. sprzyjało upadkowi Władz Palestyńskich, które zostały ograniczone do Zachodniego Brzegu pod reżimem Mahmouda Abbasa.
W 2006 r. British Gas “był bliski podpisania umowy o dystrybucję gazu do Egiptu”. (Times, 23 maja 2007) Według sprawozdań, brytyjski premier Tony Blair interweniował w imieniu Izraela z intencją odsunięcia porozumienia z Egiptem.
W maju 2007 r. rząd Izraela przyjął projekt premiera Ehuda Olmerta, „by kupić gaz od Władz Palestyńskich”. Zaproponowany kontrakt opiewał na 4 miliardy dolarów, z profitami rzędu 2 miliardów dolarów, z których 1 miliard miał przypaść Palestyńczykom.
Jednakże Tel Aviv nie zamierzał dzielić dochodów z Palestyną. Izraelski rząd powołał grupę negocjatorów, by przeforsowali umowę z BG Group, pomijając zarówno rząd Hamasu jaki i Władze Palestyńskie:
„Izraelskie władze obronne chcą, by Palestyńczycy zostali wynagrodzeni w dobrach i usługach i nalegają, by żadne pieniądze nie zostały dostarczone rządowi kontrolowanemu przez Hamas”.
Celem było zasadniczo unieważnienie kontraktu podpisanego w 1999 r. pomiędzy BG Group i Władzami Palestyńskimi pod rządami Yassera Arafata.
Na mocy zaproponowanej w 2007 r. umowy z BG, palestyński gaz z przybrzeżnych odwiertów Gazy miał być przesyłany podmorskim gazociągiem do izraelskiego portu Ashkelon, tym samym będąc przekazanym pod kontrolę nad jego sprzedażą Izraelowi.
Umowa nie doszła do skutku. Negocjacje zawieszono:
„Szef Mossadu Meir Dagan sprzeciwił się transakcji ze względów bezpieczeństwa, jako że jej kontynuacja ufundowałaby terror”.
(Członek Knessetu Gilad Erdan, Przemówienie do Knessetu na temat „Zamiaru wicepremiera Ehuda Olmerta zakupu gazu od Palestyńczyków kiedy wynagrodzenie przysłuży się Hamasowi”, 1 marca 2006, cytowane w Does the Prospective Purchase of British Gas from Gaza’s Coastal Waters Threaten Israel’s National Security? generała broni (w st. spocz.) Moshe Yaalona, Jerozolimskie Centrum Spraw Publicznych, październik 2007)
Izraelskim zamiarem było wykluczenie możliwości zapłacenia wynagrodzenia Palestyńczykom. W grudniu 2007 r. BG Group wycofała się z negocjacji z Izraelem, a w styczniu 2008 r. zamknęła swoje biuro w Izraelu. (strona internetowa BG)
Plan inwazji na desce kreślarskiej
Plan inwazji na Strefę Gazy pod nazwą “Operacja Płynny Ołów” został według izraelskich źródeł wojskowych wprawiony w ruch w czerwcu 2008 r.:
„Źródła w organach obrony powiedziały, że minister obrony Ehud Barak poinstruował Izraelskie Siły Obronne, by przygotowały się do operacji ponad 6 miesięcy temu [w czerwcu bądź wcześniej], nawet kiedy Izrael zaczynał negocjować zawieszenie broni z Hamasem”. (Barak Ravid, Operation „Cast Lead”: Israeli Air Force strike followed months of planning, Haaretz, 27 grudnia 2008)
Tego samego miesiąca władze izraelskie skontaktowały się z British Gas z nadzieją na wznowienie krytycznych negocjacji dotyczących zakupu gazu ziemnego Gazy:
„Zarówno dyrektor generalny Ministerstwa Finansów Yarom Ariav jak i dyrektor generalny Ministerstwa Narodowej Infrastruktury Hezi Kugler zgodzili się poinformować BG o izraelskim pragnieniu wznowienia rozmów.
Źródła dodały, że BG jeszcze oficjalnie nie odpowiedziało na izraelską prośbę, ale że kierownictwo firmy prawdopodobnie przybędzie do Izraela za kilka tygodni, by odbyć rozmowy z rządowymi oficjelami”. (Globes online – Israel’s Business Arena, 23 czerwca 2008)
[img]
http://palestyna.files.wordpress.com/2010/11/gazagasmap2.gif?w=325&h=306
[/img]
Decyzja o przyspieszeniu negocjacji z British Gas (BG Group) zbiegła się chronologicznie z planowaniem inwazji na Gazę zainicjowanym w czerwcu. Wydaje się, że Izraelowi zależało na osiągnięciu porozumienia z BG Group przed inwazją, która była już na zaawansowanym etapie planowania.
Co więcej, negocjacje z British Gas były prowadzone przez rząd Ehuda Olmerta ze świadomością, że inwazja wojskowa była na desce kreślarskiej. Według wszelkiego prawdopodobieństwa, nowy „powojenny” polityczno – terytorialny układ dla Strefy Gazy również był brany pod uwagę przez izraelski rząd.
W gruncie rzeczy, negocjacje pomiędzy British Gas i izraelskimi oficjelami były w trakcie w październiku 2008 r., 2 – 3 miesiące przed rozpoczęciem bombardowań 27 grudnia.
W listopadzie 2008 r. izraelskie Ministerstwo Finansów i Ministerstwo Narodowej Infrastruktury poinstruowało Izraelską Korporację Elektryczną (IEC), by ta przystąpiła do negocjacji z British Gas względem zakupu gazu ziemnego z przybrzeżnej koncesji BG w Gazie. (Globes, 13 listopada 2008)
“Dyrektor generalny Ministerstwa Finansów Yarom Ariav oraz dyrektor generalny Ministerstwa Narodowej Infrastruktury Hezi Kugler napisali ostatnio do dyrektora naczelnego IEC Amosa Lasera informując go o decyzji rządu, by zezwolić na kontynuowanie negocjacji zgodnie ze szkicem propozycji, który zatwierdził wcześniej tego roku.
Rada nadzorcza IEC pod przewodnictwem prezesa Moti’ego Friedmana zatwierdziła podstawy ramowe propozycji kilka tygodni temu. Rozmowy z BG Group rozpoczną się z chwilą, gdy zarząd zatwierdzi zwolnienie z procedury przetargowej”. (Globes, 13 listopada 2008)
Gaza i energetyczna geopolityka
Militarna okupacja Gazy ma na celu przeniesienie kontroli nad złożami gazu do Izraela w pogwałceniu prawa międzynarodowego.
Czego możemy się spodziewać w następstwie inwazji?
Jakie są zamiary Izraela względem palestyńskich rezerw gazu ziemnego?
Nowy terytorialny układ, ze stacjonującymi izraelskimi i/lub „pokojowymi” wojskami?
Militaryzacja całego wybrzeża Gazy, które jest strategiczne dla Izraela?
Natychmiastowa konfiskata palestyńskich złóż gazu i jednostronna deklaracja izraelskiej kontroli nad obszarami morskimi Gazy?
Jeśli doszłoby to do skutku, gazowe złoża Gazy zostałyby włączone do izraelskich przybrzeżnych instalacji, które sąsiadują z tymi należącymi do Strefy Gazy. (Zobacz Mapę 1 powyżej)
Te rozmaite przybrzeżne instalacje są również powiązane z izraelskim energetycznym korytarzem transportowym, rozciągającym się od portu Eilat, który jest terminalem naftowym, na Morzu Czerwonym do portu morskiego – terminalu naftowego w Ashkelon, i w kierunku północnym do Hajfy, i w końcu łącząc się przez proponowany izraelsko – turecki rurociąg z tureckim portem Ceyhan.
Ceyhan jest terminalem Baku, transkaspijskiego rurociągu Tblisi Ceyhan. „Istnieje wizja przyłączenia rurociągu BTC do transizraelskiego rurociągu Eilat –Ashkelon, znanego również jako Tipline (skr. od ang. Trans-Israel pipeline – przyp. tłum.). (Zobacz The War on Lebanon and the Battle for Oil Michela Chossudovsky’ego, Global Research, 23 lipca 2006)
Źródło: globalresearch.ca/index.php?context=va&aid=11680
_________________
http://palestyna.wordpress.com/
Wiki2
Wykop2
Linki
Szukaj
Ekipa
Rejestracja
Zaloguj
