Uwaga! Znajdujesz się w jednej z sekcji autorskich forum.
Administracja forum nie ponosi odpowiedzialności za ewentualną cenzurę w tym wątku. Moderatorem tego tematu jest jego założyciel czyli autor pierwszego posta.
Wiceprezydent USA: wartości żydowskie i homoseksualne na sztandarach
Cytat:
Wiceprezydent Stanów Zjednoczonych, Joe Biden podziękował liderom żydowskim za pomoc w zmianie postawy Amerykanów w sprawie „małżeństw gejów i innych problemów”.
Biden docenił postawę Żydów, którzy „mają dużo do powiedzenia w Hollywood”. Wiceprezydent powołał się na propagowane przez nich programy kulturalne, filmy i sztukę, które zmieniły stanowisko obywateli amerykańskich wobec „małżeństw tej samej płci.”
Amerykański przywódca cytował media społecznościowe i seriale nadawane przez NBC np. „Will and Grace.” Wg wiceprezydenta, Żydzi, kierujący mediami społecznościowymi i mający najwięcej do powiedzenia w branży filmowej w Hollywood w „85 procentach przyczynili się do zmiany postawy w sprawie małżeństw homoseksualnych.” Biden zauważył, że ten wpływ był „dobry.”
Swoje uwagi wiceprezydent wygłosił w ub. wtorek na spotkaniu zorganizowanym przez Krajowy Komitet Demokratów z okazji Miesiąca Pamięci Żydowskiego Dziedzictwa. Biden potwierdził, że „żydowskie wartości” w istotny sposób ukształtowały Amerykanów i wciąż są bardzo ważne.
Dołączył: 04 Mar 2009 Posty: 230
Post zebrał 0.000 mBTC Podarowałeś BTC
Wysłany: 18:53, 29 Maj '13
Temat postu:
Cytat:
Biden docenił postawę Żydów, którzy „mają dużo do powiedzenia w Hollywood”. Wiceprezydent powołał się na propagowane przez nich programy kulturalne, filmy i sztukę, które zmieniły stanowisko obywateli amerykańskich wobec „małżeństw tej samej płci.”
Amerykański przywódca cytował media społecznościowe i seriale nadawane przez NBC np. „Will and Grace.” Wg wiceprezydenta, Żydzi, kierujący mediami społecznościowymi i mający najwięcej do powiedzenia w branży filmowej w Hollywood w „85 procentach przyczynili się do zmiany postawy w sprawie małżeństw homoseksualnych.” Biden zauważył, że ten wpływ był „dobry.”
A najważniejsze jest to, że swoim wystąpieniem przyznał, iż to żydzi kreują nastroje społeczne i moralne postawy całej społeczności zachodniej. Zresztą zgodnie z protokołami mędrców Syjonu.
I jak tu poważnie rozmawiać z kimś, kto twierdzi, że mamy wolne media, skoro wiceprezydent USA dziękuje żydom za wykreowanie chorych wzorców społecznych.
[...] Również w Europie historia emisji pieniądza począwszy od XII w. nie jest ani klarowna ani normalna tzn. utrzymywana w ryzach instytucji państwowych i kontrolowana w sposób sprawiedliwy i zgodny i interesem danego kraju. Wystarczy zajrzeć do dostępnej w Internecie Historii Żydów w Polsce[16] by poznać jak łatwo udaje się im przejmować kontrolę nad emisją pieniądza, zarządzaniem finansowym danego państwa a także kontrolą podatków np. w Polsce, Hiszpanii czy Portugalii, czy na Węgrzech. W Polsce Żydzi byli mincerzami (bili monety) z polskimi i żydowskimi napisami już za panowania Mieszka III (1173-1209). Za panowania króla Kazimierza Wielkiego nadwornym jego bankierem był Żyd, Lewko, odpowiedzialny za dzierżawę podatków i zarządzanie kopalniami soli. Także w naszym kraju Żydzi byli poborcami podatków, rytownikami stempli czy lichwiarzami. Już ówczesna lichwa była wręcz rujnująca: pobierano 1 grosz od 1 grzywny (48 groszy) na tydzień, co w stosunku rocznym dawało 108% lichwiarskiego zysku.
Relacje pomiędzy Żydami a Polakami wielokrotnie układały się tak, że mniejszość żydowska starała się na różne, często zakamuflowane sposoby, zdominować większość polską. W XX w. Żydzi dwukrotnie próbowali nawet utworzyć państwo żydowskie na terenie Polski w 1920 r. i 1941. Po zakończeniu II wojny światowej, gdy rząd polski był w większości reprezentowany przez Żydów, Jakub Berman wypowiedział zdania które były zarysem planu kolejnej próby realizacji tego zamiaru : „Żydzi mają okazję do ujęcia w swoje ręce całości życia państwowego w Polsce i rozszerzenia nad nim swojej kontroli. Nie pchać się na stanowiska reprezentacyjne. W ministerstwach i urzędach tworzyć tzw. Drugi garnitur. Przyjmować polskie nazwiska. Zatajać swoje żydowskie pochodzenie. Wytwarzać i szerzyć wśród społeczeństwa opinie i utwierdzić go w przekonaniu, że rządzą wysunięci na czoło Polacy, a Żydzi nie odgrywają w państwie żadnej roli.Celem urabiania opinii i światopoglądu narodu polskiego w pożądanym dla nas kierunku, w rękach naszych musi się znaleźć w pierwszym rzędzie propaganda z jej najważniejszymi działami - prasą, filmem, radiem. Obsadzać stanowiska polityczne, społeczne, gospodarcze, wywiad. Mocno utwierdzać się w gospodarce narodowej. W ministerstwach na plan pierwszy przy obsadzaniu Żydami wysuwać należy: Ministerstwo Spraw Zagranicznych, Skarbu, Przemysłu, Handlu Zagranicznego, Sprawiedliwości. Z instytucji centralnych - centrale handlowe, spółdzielczość. W ramach inicjatywy prywatnej, utrzymać w okresie przejściowym silną pozycję w dziedzinie handlu. W partii zastosować podobną metodę - siedzieć za plecami Polaków, lecz wszystkim kierować”[17].
Aby ocenić obecną relację Polaków do Żydów choćby z perspektywy cytowanego wyżej przemówienia, wystarczy przytoczyć słowa, jakie kilka lat temu sam prezydent Izraela Szymon Perez był w stanie wypowiedzieć przed kamerami, w sposób nieco ironiczny: Z tak małego kraju jak nasz, to jest zdumiewające, widzę, że wykupujemy już Manhattan, Węgry, Rumunię, Polskę. I z tego co widać, nie mamy z tym problemów. Dzięki naszemu talentowi, naszym kontaktom oraz mobilności jesteśmy prawie wszędzie”.[18] Ten właśnie Prezydent był niedawno współorganizatorem nagłośnionego medialnie spotkania Europejskiego Parlamentu Żydowskiego w Krakowie, nie gdzie indziej ale w prestiżowej sali obrad Krakowskiej Rady Miasta. Współprzewodniczący tegoż parlamentu Joel Rubinfeld mówił tam o trzech powodach zorganizowania tej sesji właśnie w Krakowie. Po pierwsze: Polska była przed II wojną światową centrum życia żydowskiego. Po drugie to odradzanie się tutaj tego życia obecnie. Po trzecie, Polska od kilkudziesięciu lat jest przyjacielem państwa Izrael.
Warto również dodać, że sam były prezydent Polski Aleksander Kwaśniewski jest obecnie szefem Rady Reprezentantów Europejskich Społeczeństw Obywatelskich, która to rada powstała pod auspicjami Europejskiego Kongresu Żydów (EJC).O tym, jakie są obecnie struktury żydowskie w Polsce można się choć częściowo dowiedzieć na szczegółowej i wielojęzycznej stronie internetowej z Tel - Avivu[19]. Wiadomym jest również, że istnieją w Polsce: oddział grupy Rotschildów, J.P. Morgan, grupa B’nai B’rith[20], członkowie Mosadu czy członkowie grupy Bildelberg. Na przykład w lipcu 2011 roku członkowie Mosadu byli w stanie przejąć nasze lotnisko Okęcie na prawie całą noc do swojej dyspozycji przy zupełnym braku reakcji za strony policji czy rządu Polski.[21][...]
http://miroslaw.szczepaniak.nowyekran.ne.....orld-order
Telefon do Radia Maryja
Otóż, proszę Państwa, moja dobra sąsiadka, niedaleko, kilka ulic dalej, wierna słuchaczka Radia Maryja, kobieta uczciwa, na wskroś uczciwa i pobożna. I bardzo inteligentna, orientująca się w całej sytuacji doskonale. Powiedziała mi ostatnio coś takiego... I to jest jej świadectwo, proszę się dobrze trzymać i proszę wygodnie usiąść, jak Państwo nie siedzicie:
Proszę pana - mówi do mnie - kiedy pracowałam jeszcze w połowie lat 90-tych jako nauczyciel akademicki na uniwersytecie, to był rok 1995 lub 1996 - tak mówiła - zrobiono u nas test na inteligencję. Napisaliśmy ten test i krótko po zakończeniu tego testu pojawiła się pewna pani. Skontaktowała się ze mną. Okazuje się, że ja napisałam bardzo dobrze ten test, ta pani przyjechała z Uniwersytetu Kard. Stefana Wyszyńskiego, tam gdzieś na wydziale teologicznym również działała, przedstawiła się: pani "Irmina Samulska" (tak się przedstawiła). I mówi do mnie:
- Proszę pani, pani napisała bardzo dobrze ten test. Czy nie chciałaby się pani do nas przyłączyć?
- Jak to? Do kogo: "do was"?
- Proszę pani - mówi - my mamy wszystko, my mamy banki na całym świecie. Proszę pani, ja kiedyś nazywałam się Samuel.
I za chwilę dodała: Was, Polaków, nie będzie.
Ja powtarzam dokładnie to, co powiedziała mi ta kobieta. Powiedziała tak:
"Was, Polaków, nie będzie! Wy będziecie zbierać jedzenie po śmietnikach. My mamy wszystko rozpracowane. Spokojnie, powoli, krok za krokiem. To jest zbyt bogaty kraj, żebyśmy wam go zostawili. To jest nasza Ziemia Obiecana."
Tak powiedziała pani Irmina S. [nazwisko znane redakcji - przyp. SN], ta sama pani Irmina S., która pisuje artykuliki do czasopisma "R." [nazwa czasopisma znana redakcji - przyp. SN].
Kiedy ja powtórzyłem te słowa, to świadectwo, a wierzę...
A jeszcze jest końcówka: ta moja znajoma, moja sąsiadka powiedziała [tej] pani Irminie S.:
Fragment wywiadu prof. Krzysztofa Jasiewicza dla Fokus Historia
FOKUS:
W książce „Pierwsi po diable…” (2002) przedstawia pan zupełnie inne poglądy, m.in. odżegnujące się od przypisywania Żydom winy za większość zbrodni sowieckich na terenach okupowanych Kresów. Wykorzystał pan wszystkie dostępne archiwa, w tym dostępne w latach 90. archiwa radzieckie.
Krzysztof Jasiewicz:
Niestety myślę, że uległem wówczas pewnej modzie – że w dobrym tonie jest krytykować przedstawicieli własnego narodu. Zdecydował także proces ponownego przyjrzenia się źródłom, sięgnięcie do źródeł wcześniej niewykorzystanych lub wykorzystanych słabo.
Jest też element czysto ludzki. Zrozumiałem, że przypadkowo znalazłem się po niewłaściwej stronie barykady. Szokujące bowiem dla mnie było, gdy moja znajoma, Żydówka, zafascynowana moimi prożydow- skimi wywodami, usiłowała mnie zaprosić na spotkanie, na którym – jak to ujęła – różni ludzie mówią, jak powrócili do swoich żydowskich korzeni. Stąd nietrudno wywnioskować, że moje wywody sugerowały tzw. wrażliwość żydowską, a zatem budzenie się we mnie Żyda.
Być Żydem to żaden wstyd, ale ja nim nie jestem, a ta konstatacja dość mocno mnie zreflektowała. Zwłaszcza gdy kolejny przedstawiciel tegoż narodu, a zarazem redakcji bardzo znanego pisma zagranicznego, zajmującego się tematyką żydowską (pewnie kierując się podobną interpretacją moich poglądów), zaproponował mi napisanie artykułu o stosunku polskiego Kościoła do zagłady Żydów. Sugerując, by napisać o tym mocno – cytuję z pamięci – „żeby Kościołowi dokopać”. Zrozumiałem, że niekoniecznie może tu chodzić o dialog lub poszukiwanie prawdy, lecz o zupełnie inne rzeczy.
http://niszczsyjonizm.blogspot.com/2013/04/zydzi-byli-sami-sobie-winni.html
A czy Ty odnalazłeś w sobie żyda?
Nie chciałbyś do nich dołączyć?
A czy Ty odnalazłeś w sobie żyda?
Nie chciałbyś do nich dołączyć?
Jak się okazuje chcących dołączyć do tej elity jest w Polsce coraz więcej:
Cytat:
"Wprost": rośnie liczba osób deklarujących się jako Żydzi
Mówienie o żydowskich korzeniach staje się w Polsce modne, a liczba osób deklarujących się jako Żydzi wzrosła w ciągu ostatniej dekady ośmiokrotnie – pisze tygodnik "Wprost".
Do Żydowskiego Instytutu Historycznego coraz częściej przychodzą ludzie, którzy nie mają wprawdzie żadnych racjonalnych podstaw, by sądzić, że są Żydami, lecz proszą, by odnaleźć im żydowskich przodków.
- Powołują się na przykład na zwyczaje pielęgnowane od pokoleń w domu. Chociażby, że babcia w domu oddzielała mleko od mięsa albo że w sobotę w domu było wyjątkowo cicho. Czasem dowodem ma być to, że w domu nie było antysemityzmu – wylicza Anna Przybyszewska-Drozd z Działu Genealogicznego ŻIH.
Według najnowszego spisu powszechnego aż 52 proc. polskich Żydów ma wyższe wykształcenie, 83,3 proc. – co najmniej średnie. Jest to wynik nieporównywalny z jakąkolwiek inną mniejszością.
Dlatego też, jak pisze "Wprost", dla wielu ludzi marzenie o byciu Żydem staje się odtrutką na pospolitość i daje poczucie przynależności do elity. Motywacje są jednak zróżnicowane.
Malka Kafka, restauratorka, nie ukrywająca swoich żydowskich korzeni, uważa, że żydowskie fascynacje Polaków są odpowiedzią na silną potrzebę duchowości, która nie jest obciążona instytucją religijną.
- Katolicyzm i protestantyzm kładą nacisk na pokorę. Judaizm – na budowanie pewności siebie – tłumaczy.
Izraelska socjolożka Paulina Celnik wskazuje natomiast, że "moda na bycie Żydem" nie zmienia tego, że polski antysemityzm ma się dobrze.
- Macie trend na Żydów, jak na całym świecie. Uczycie się kabały, słuchacie klezmerów, celebryci fascynują się naszą muzyką. Mam jednak poważne wątpliwości, czy jest to głęboka zmiana społecznej mentalności, czy powierzchowna tendencja – stwierdza.
Amerykański departament obrony wydał tłumaczenie licznych irackich dokumentów wywiadowczych z czasów Saddama. Jeden raport Generalnego Dyrektoriatu Wywiadu Wojskowego z września 2002r., zatytułowany „Powstanie wahabizmu i jego historyczne korzenie”, ukazuje że iracki rząd obawiał się nikczemnych celów wahabitów z Arabii Saudyjskiej, często zwanych salafistami, knujących z Zachodem w celu podminowania islamu.
Raport opiera się głównie na „Pamiętnikach Hemphera”, które szczegółowo opisują jak brytyjski szpieg na Bliskim Wschodzie, w połowie XVIIIw., nawiązał kontakt a Abdulem Wahhabem, w celu utworzenia wywrotowej wersji islamu, niesławnej wahabistycznej sekty, która stała się kamieniem węgielnym reżimu Saudów. Ruch był czasowo zwalczany przez ottomańskie armie w połowie XIXw. Jednak z pomocą Brytyjczyków, wahabici i ich sponsorzy – Saudowie, powrócili do władzy i założyli własne państwo w 1932r. Od tamtego czasu, Saudowie ściśle współpracowali z Amerykanami, którym winni byli ogromne bogactwa ropy za sponsoring różnych islamskich fundamentalistycznych organizacji i innych tajnych operacji, szczególnie „dzihadu” w Afganistanie. Lecz Saudowie jednocześnie używali swego potężnego bogactwa do promowania niszczycielskiej wersji islamu w różnych częściach świata, co stanowiło jedną z największych kampanii propagandowych w historii świata.
Wielu obrońców wahabitów, jako legalnego ruchu reformatorskiego islamu, próbowało zdyskredytować pamiętniki jako fałszywe. W tym np. Bernard Haykel, profesor Studiów Bliskowschodnich na Princeton University, który, bez jakiegokolwiek dowodu, zakłada iż pamiętniki napisał Ayyub Sabri Pasha.
Jednakże, gdy pamiętniki pojawiły się w latach 70. XXw., Pasha napisał swoją wersje historii już w 1888r. Ayyub Sabri Pasha był dobrze znanym ottomańskim pisarzem i tureckim admirałem, który służył w ottomańskiej armii na Półwyspie Arabskim. Napisał kilka książek o tym regionie i jego historii, np. „Początki i rozprzestrzenianie się wahabizmu”, gdzie opisuje związki Abdula Wahhaba i jego spiski z Hempherem.
Ponadto, iracki wywiad odkrył kilka zaskakujących twierdzeń, pochodzących z prac w języku arabskim, które nie zostały przetłumaczone na angielski. Raport podsumowuje, że zarówno Abdul Wahhab i jego sponsor ibn Saud, który założył dynastię Saudów, mieli żydowskie pochodzenie.
Np. D. Mustafa Turan napisał w The Donmeh Jews [żydzi donmeh - Ussus], że Muhammad ibn Abdul Wahhab był potomkiem donmeh-żydowskiej rodziny z Turcji. Donmeh byli potomkami wyznawców fałszywego mesjasza, Sabbataja Cwi, który zaszokował żydowstwo w 1666r. przechodząc na islam. Upatrując to jako świętą tajemnicę, wyznawcy Cwiego naśladowali jego konwersję na islam, jednakże w skrytości trzymali się swoich kabalistycznych doktryn. W Europie sabiatianom, w następnym wieku, przewodził Jakub Frank, twierdzący że jest reinkarnowanym Cwi. I, według To Eliminate the Opiate [wyeliminować narkotyk] rabina Antelmana, należeli do nich Rotshildowie, którzy przyłożyli rękę do ufundowania bawarskich iluminatów. Społeczność donmeh w Turcji była skupiona w Salonikach, które stały się masońską gawrą. Tutaj powstał ruch młodoturków, który przyczynił się do upadku imperium muzułmańskiego Turków Ottomańskich. Jest dowód na to, że sam Ataturk, założyciel nowoczesnego państwa tureckiego, był także donmeh.
Turan utrzymuje, że dziadek Abdula Wahhaba, Sulayman, był właściwie Shulmanem i należał do żydowskiej społeczności Bursy w Turcji. Następnie osiedlił się w Damaszku i symulował wiarę islamską, ale został podobno wygnany za praktykowanie czarów. Udał się do Egiptu, ale i tam spotkał się z potępieniem więc udał się do Hidżazu, gdzie się ożenił i spłodził Abdula Wahhaba. Według raportu te same informacje znajdują się w The Donmeh Jews and the Origin of the Saudi Wahabis [żydzi donmeh i powstanie saudyjskich wahabitów], Rifata Salima Kabara.
Twierdzenie iż rodzina Saudów ma żydowskie pochodzenie zostało opublikowanie przez Mohammada Sakhera, o którym uważa się, że został zamordowany przez reżim za swoje rewelacje. W raporcie znajdują się podobne ustalenia, lecz z innych źródeł. Według The Wahabi Movement/The Truth and Roots [ruch wahabitów/prawda i pochodzenie] Abdula Wahhaba Ibrahima Al-Shammari, np. ibn Saud był w rzeczywistości potomkiem Mordechaia bin Ibrahima bin Mushi, żydowskiego kupca z Basry. Wydaje się, że gdy został zaproszony przez członków arabskiego plemienia Aniza, oświadczył że jest jednym z nich i podróżował z nimi do Najadu, a jego nowym imieniem stało się Markhan bin Ibrahim bin Musa.
Ponadto, Abdul Wahhab pochodził z Wahib Al-Tamimi, więc jak powiedział al Said Nasir w The History of the Saud Family [historii rodzimy Saudów], ambasador Saudów w Kairze, Abdullah bin Ibrahim al Mufaddal, zapłacił Muhammadowi Al-Tamimi 35000 [jinee – nie mam pojęcia co to było] w roku 1943, aby stworzył drzewo genealogiczne rodziny Saudów i Abdula Wahhaba i połączył je w jedno, dowodząc jednocześnie ich pochodzenia od proroka Mahometa.
Trudne może być potwierdzenie tych rewelacji. Są one jednak interesujące w świetle roli jaką odgrywa Arabia Saudyjska w odniesieniu do wspierania sił Zachodu na Bliskim Wschodzie i wszędzie indziej. Szczególnie zadziwiająca i wątpliwa jest forma islamu jaką reprezentują wahabizm i salafizm; obecnie zaprowadza to tylko zamęt do islamskich tradycji, dzieli muzułmanów – przez co zajmują się trywialnymi utarczkami – umożliwiając prowadzenie skutecznej wojny z wyznawcami tej religii.
3 VI 2013 r.
źródło: David Livingstone, War is crime
przygotował: Ussus
Dołączył: 17 Sie 2009 Posty: 1411
Post zebrał 0.000 mBTC Podarowałeś BTC
Wysłany: 21:14, 25 Cze '13
Temat postu:
Naczelny rabin Izraela podejrzany o korupcję.
Cytat:
Aszkenazyjski naczelny rabin Izraela, Yona Metzger wraz z trzema innymi osobami został oskarżony o przekupstwo, oszustwa, malwersacje finansowe i pranie brudnych pieniędzy.Oczywiście rabin odrzuca wszystkie zarzuty, ale do zakończenia postępowania zawiesił swoje uczestnictwo w posiedzeniach rady rabinów oraz w mianowaniu sędziów rabinackich.Przesłuchanie rabina przez policję w dniu 20 czerwca br. było wynikiem długotrwałego tajnego śledztwa, prowadzonego przez wydział ds. korupcji i przetępstw gospodarczych.Metzger i jego najbliźsi współpracownicy podejrzani są m.in. o kradzież setek tysięcy dolarów poprzez przekierowywanie pieniędzy pochodzących z datków na organizacje religijne non profit na konta zewnętrzne. Z tych zdefraudowanych środków finansowych rabin zakupił w imieniu członków swojej rodziny kilka mieszkań.Po zatrzymaniu rabina Metzer'a policja przeszukała jego dom i biuro zatrzymując wiele dokumentów.Pozostałymi podejrzanymi w sprawie rabina Yona Metzger'a są jego osobisty asystent, Chaim Nissan Eisenschtat oraz dwie nie ujawnione przez źódła policyjne osoby.Jednocześnie policja nie odniosła się do wielokrotnie zgłasznych oskarżeń o molestowanie seksualne mężczyzn przez rabina Yona Metzger'a, chociaż niektóre z zarzutów sięgają aż końca lat osiemdziesiątych
całość i bardzo ciekawe zdjęcia na stronie http://adnovum.nowyekran.net/post/94670,.....o-korupcje _________________ bankierska lichwa - nowoczesne niewolnictwo -złudzenia na raty /
NIE WIERZĘ POLITYKOM -NIE . / bo to sprzedajne marionetki i cyniczni psychopaci /
Jest powszechnie wiadome, że Stany Zjednoczone bezwarunkowo popierają Izrael w stopniu i zakresie często niezgodnym, a nawet rażąco sprzecznym z interesami amerykańskiej polityki zagranicznej. Poparcie to wyrażane jest:
- W dotacjach finansowych, sięgających 3 miliardów dolarów rocznie i w gwarantowaniu izraelskich długów państwowych
- W darmowym uzbrojeniu
- W bezwarunkowym poparciu w Radzie Bezpieczeństwa ONZ, często z całkowitym lekceważeniem prawa międzynarodowego
- W przymykaniu oka na aktywność izraelskiego wywiadu wojskowego i gospodarczego na terenie USA
- W bezwględnym tępieniu wszystkich krytycznych wobec Izraela wypowiedzi przez członków amerykańskiego ?establishment?u?. Najbardziej widocznymi przykładami w ostatnich latach było utrącenie kandydatury Chas Freeman?a i zmuszenie do ustąpienia dziennikarki Helen Thomas.
- W budowie ?tarczy antyrakietowej? przeciw Iranowi, która jest niepotrzebna ani Europie, ani USA, natomiast bardzo potrzebna Izraelowi.
- W akcjach zbrojnych, których celem jest zabezpieczenie Izraela przed potencjalnymi zagrożeniami. Jednym z głównych elementów neo-konserwatywnej doktryny ataku na Irak i ew Iran jest uczynienie Bliskiego Wschodu bezpiecznym dla Izraela
Państwa satelitarne USA, zwłaszcza Wielka Brytania i Australia, a w mniejszym cokolwiek stopniu członkowie NATO i inni sojusznicy amerykańskiego hegemona, posłusznie go w tej dziedzinie naśladują. Bezstronnego obserwatora zadziwić musi, że liczący 5 mln mieszkańców maleńki Izrael wydaje się sterować amerykańską polityką zagraniczną na Bliskim Wschodzie. Większość komentatorów przypisuje to wpływom potężnych żydowskich grup nacisku (?lobbies?) na terenie USA, dominacją propagandystów syjonizmu w mediach i uczelniach i wszechobecną pro-izraelską i pro-żydowską propagandą, przedstawiającą Żydów jako najbardziej prześladowany naród w historii, a przeciwników Izraela i Syjonizmu jako anty-semitów i spadkobierców Hitlera. Mają oni na pewno w znacznym stopniu rację ale czynniki te, choć potężne, nie tłumaczą w pełni nieracjonalnej na pierwszy rzut oka polityki supermocarstwa. Wedle jednak niektórych analityków polityki blisko-wschodniej, dominującą rolę grają tutaj broń atomowa i doktryna obronna syjonistycznego państwa. Nagminne ignorowanie łamania prawa międzynarodowego przez Izrael i nieugięte amerykańskie poparcie dla syjonistycznego państwa mogą być w znacznym motywowane strachem przed izraelskim terrorem strategicznym.
W początkach swego istnienia Izrael wciąż balansował na ostrzu noża. Państwo utworzone na skradzionej ziemi, zbudowane przez terror, czystki etniczne i masakry, w regionie który uważa je za kolonialne przedsięwzięcie Zachodu, płacącego Żydom arabską ziemią za prześladowania w Europie, było przez 25 pierwszych lat swego istnienia o jedną porażkę wojenną od zniszczenia. Mały rozmiarami kraik, który nie ma głębi strategicznej do obrony w razie przełamania jego granic, stworzył zatem dla ich ochrony tzw ?Opcję Samsona?. Nazwa wiąże się z biblijną opowieścią o Samsonie, który, okaleczony i uwięziony, odzyskał nadludzką siłę i zburzył filistyńską świątynię, która zmiażdżyła zarówno jego jak i jego wrogów (jest to najstarszy opis samobójczego ataku terrorystycznego w literaturze). W praktyce sprowadza się do groźby, że gdyby Izrael miał upaść, pociągnie w przepaść za sobą cały Bliski Wschód, a być może nawet i Europę. Gen. Mosze Dajan: ?Izrael musi być jak wściekły pies, zbyt niebezpieczny by go ruszać?. Profesor Historii Wojskowości Hebrajskiego Uniwersytetu w Jerozolimie, Martin van Creveld: ?mamy kilkaset głowic atomowych i rakiety i możemy odpalić je we wszystkich kierunkach, nawet np na Rzym. Większość stolic Europy jest w zasięgu naszego lotnictwa. Mamy środki, by wciągnąć za nami w przepaść cały świat? Prof. Van Creveld wygłosił te słowa, gdy, podczas 1-j Intyfady, wydawało się, że Izrael straci kontrolę nad społeczeństwem i upadnie. Ilustrują one dobrze nastawienie izraelskiej elity politycznej. ?Opcja Samsona? od wczesnych lat 60-tych jest mniej lub więcej oficjalną doktryną strategiczną Izraela i syjonistyczne państwo ma z pewnością środki do spełnienia tej groźby.
Uważa się powszechnie, że w latach 60-tych Izraelowi udało się zbudować pierwsze prymitywne głowice atomowe. Bardzo szybko i skutecznie unowocześnił i rozbudował swą broń atomową przy entuzjastycznej pomocy naukowców pochodzenia żydowskiego z Francji i USA, którzy często przy tym łamali lokalne prawo i lekceważyli rozkazy rządów swych krajów. Zgodnie z ocenami magazynu ?Jane?, izraelski arsenał atomowy jest większy niż się powszechnie uważa. ?Jane? twierdzi, na podstawie zdjęć satelitarnych, że Izrael dysponuje co najmniej kilkudziesięcioma rakietami balistycznymi typu ?Jerycho?, z zasięgiem do 5000 km i głowicami do 4 ton wagi oraz ok 50 megatonami w 400 bombach/głowicach atomowych i wodorowych. Niemcy usłużnie ?sprzedali? Izraelowi 5 okrętów podwodnych typu ?Delfin?, zmodyfikowanych do przenoszenia broni atomowej. Poza ?Bombą?, Izrael posiada jeszcze znaczne zasoby broni chemicznej i biologicznej. Może przy tym dokonać ataku odwetowego broniami masowego rażenia z wody i powietrza, nawet jeśli sam kraj zostanie pokonany na lądzie. W praktyce oznacza to, że Izrael jest wojskowym supermocarstwem, które może zagrozić Bliskiemu i Środkowemu Wschodowi i całej Europie i, biorąc pod uwagę fanatyczny i paranoidalny charakter i nastawienie syjonistów i ich rządu w Izraelu, świat musi traktować tą groźbę poważnie. Wydaje się to dobrze tłumaczyć usłużność USA i ich satelitów w popieraniu finansowym, politycznym i wojskowym Izraela. Tak długo jak państwo syjonistyczne ma bowiem miażdżąca przewagę konwencjonalną, nie musi uciekać się do broni masowego rażenia. Izrael jest tym samym nuklearnym terrorystą, albo ?państwem bandyckim?, które, podobnie jak Koreal Północna, groźbą użycia broni masowego rażenia zmusza świat do tolerowania jego bezprawnych poczynań. Zakrawa na wyjątkową ironię losu, że potencjalni przeciwnicy Izraela, jak Irak, czy Iran są oskarżani o budowę broni masowego rażenia i gotowość ich użycia, sankcjonowani i atakowani. Zwłaszcza Iran, który jest przedstawiany jako dążący do budowy broni atomowej kraj nieobliczalnych i nieracjonalnych religijnych fanatyków. Wygląda to na tradycyjny chwyt propagandowy, polegający na przypisywaniu przeciwnikowi własnych cech i przewinień.
Interesującym zagadnieniem jest amerykańska ?tarcza antyrakietowa? dla Europy. Mogłaby ona bowiem być zabezpieczeniem i ochroną przez atakiem z Izraela, a nie, jak się oficjalnie głosi, Iranu. Czy opcja taka jest rozpatrywana/planowana przez jej amerykańskich projektantów, trudno powiedzieć, każda jednak racjonalna polityka powinna brać pod uwagę wszystkie możliwe scenariusze.
Reakcja izraelskiego MSZ na polską ustawę o uboju rytualnym. Żydzi apelują o "zrewidowanie decyzji" Sejmu
Cytat:
MSZ Izraela komentując wprowadzenie zakazu uboju rytualnego w Polsce stwierdziło, że jest to nie do przyjęcia. Ministerstwo zwróciło się do władz Polski o niedopuszczenie do
jawnego zamachu na religijną tradycję narodu żydowskiego.
Izrael jest rozczarowany decyzją polskiego parlamentu
- zaznaczono w oświadczeniu.
Historia Polski przeplata się z historią narodu żydowskiego. Decyzja ta poważnie szkodzi procesowi przywracania żydowskiego życia w Polsce. Jesteśmy zdumieni, że spośród wszystkich państw UE to właśnie Polska zakazała uboju koszernego
- ocenił izraelski resort.
Resort dyplomacji Izraela w komunikacie apeluje do polskiego Sejmu, by
zrewidował swoją decyzję,
a od zaangażowanych stron oczekuje
znalezienia sposobu na uniknięcie jawnego zamachu na religijną tradycję narodu żydowskiego.
W piątek Sejm odrzucił rządowy projekt ustawy dopuszczającej ubój zwierząt bez ich ogłuszania, czyli tzw. ubój rytualny. Projekt nowelizacji ustawy o ochronie zwierząt powstał po wyroku Trybunału Konstytucyjnego z listopada 2012 r., który orzekł, że rozporządzenie ministra rolnictwa z 2004 r., na podstawie którego dokonywany był tego rodzaju ubój, było sprzeczne z ustawą o ochronie zwierząt, a przez to z konstytucją.
Jeszcze przed głosowaniem minister rolnictwa Stanisław Kalemba apelował do posłów, by nie odrzucali projektu. Wskazywał, że odkąd w Polsce ubój bez ogłuszania zwierząt jest niedozwolony, eksport mięsa do krajów islamskich i Izraela spadł o 70 proc. Zwracał też uwagę, że inni wielcy producenci żywności w Europie dopuszczają w swoich krajach ubój rytualny. Powoływał się także na wielowiekową tradycję tolerancji religijnej w Polsce.
Krytycznie wypowiedziała się także społeczność żydowska, w tym naczelny rabin Polski Michael Schudrich i reprezentujący gminy żydowskie Piotr Kadlcik, a także Amerykański Komitet Żydowski (AJC) i działająca w USA żydowska Liga Przeciw Zniesławieniom (ADL).
Gigantyczny protest amerykańskich Żydów przeciw Izraelowi.
Cytat:
W Nowym Jorku dziewiątego czerwca odbyła się gigantyczna demonstracja przeciwko syjonistycznemu tworowi znanemu jako Izrael. Oczy Was nie mylą, w jednym miejscu protestowało ponad 10 tysięcy Żydów i było to na początku czerwca.Teraz mamy już połowę lipca jednak do tej pory ani jeden bloger (jestem pierwszy w Polsce) a co dopiero dziennikarz (zaraz by z roboty wyleciał) o tym nie napisał. Co ciekawe, filmy pokazujące to wydarzenie zostały w przeważającej mierze na portalach filmowych zablokowane. Nastąpiła totalna blokada medialna.
Przypomina to trochę historię z aktualnym wiceprezydentem USA Joe Bidenem, który niedawno przyznał publicznie, że to (ateistyczne) środowiska żydowskie rządzące mediami przyczyniły się do skłonienia USA i świata do akceptacji pederastów i pochodnych sodomii poprzez m.in. produkcje z Hollywood. Zmowa milczenia została jednak przełamana, informację (jako jedyny) zacytował portal PCH24.pl
W przypadku jednak tego protestu blokada okazała się znacznie bardziej szczelna. Poniżej prezentuje przetłumaczony przeze mnie film, zrobiony i udostępniony przez samych Żydów. Tłumaczyłem jak mogłem najlepiej, więc wybaczcie ewentualne niedostatki.
Skąd zatem pomimo blokady mam ten film? Swego czasu zaoferowałem listownie swoją darmową i pełną pomoc ortodoksom z Nowego Jorku. Zrobiłem to, ponieważ jako katolik wierzę, że należy ofiarowywać pomoc prześladowanym szczególnie gdy powodem prześladowań jest wiara w Boga, nawet jeśli są to innowiercy. Rabinat odpisał dosyć szybko. Poproszono mnie, abym przetłumaczył na język polski odezwę ortodoksyjnych Żydów do wszystkich narodów świata, w której tłumaczą dlaczego w trakcie corocznego święta Purim na całym świecie (Nowy Jork, Londyn, Melbourne), diaspory Żydów ortodoksyjnych palą flagi Izraela (o czym media również solidarnie milczą).
W dużym skrócie robią to dlatego, że wedle wiary żydowskiej bezczelny i krwawy sposób w jaki odebrano palestyńskim Arabom ziemię pod Izrael (i to co się dalej tam wyprawia), świadczy iż za tworem tym stoi nie Bóg lecz szatan i za karę naród żydowski zostanie ukarany. Poza tym elementem niezbędnym jest również przybycie mesjasza, na którego ciągle czekają gdyż nie uznają Jezusa. Patrząc na nienawiść świata do Żydów wzbudzaną właśnie bestialstwem syjonistów m.in względem Arabów z Palestyny nabieram pewności i przekonania co do obaw ortodoksów.
Od czasu przetłumaczenia pisma ortodoksów, mam kontakt z tą żydowską diasporą i stąd również wiem o istnieniu tych materiałów, inaczej nie miałbym szans by się o tym dowiedzieć. Tylu Żydów w centrum Nowego Jorku protestuje a Wyborcza z TVNem czy media niby niezależne jak Nie?zależna.pl ani słowa nie powiedziały, co innego gdyby matka Madzi puściła bąka – NEWS dnia by był, że hej tutaj jednak nic ciekawego się nie dzieje. Syjonistyczny żołnierz bijący w Izraelu Żyda, który protestuje przeciw okupacji Palestyny to przecież dla syjonistycznych mediów coś normalnego i zdrowego i nie trzeba tym polskim gojom zaprzątać uwagi, mogło by przecież potem nie starczyć czasu, na wmawianie nam antysemityzmu.
... a więc kto tu jest prawdziwym antysemitą?
Czy nie oglądaliśmy podobnych scen na Krakowskim
Przedmieściu, gdzie pijany ateizm atakował Krzyż?
Zagadnienie Żydów ortodoksyjnych jest dla Izraela tematem dosyć wstydliwym, nie ma się zatem co dziwić że kontrolowane przez nich media wyciszają temat. Swego czasu żydowski dziennikarz Gazety Polskiej i wielki orędownik syjonizmu Dawid Wildstein określił tych ortodoksów mianem wariatów (lub użył podobnego słowa, trudno mi przywołać precyzyjnie jego wypowiedź, gdyż po burzliwej i pełnej wulgaryzmów „debacie” ostatecznie ją z FB wykasował). Natomiast ja, jako katolik mam o nich inne zdanie, znacznie lepsze choć rozumiem Wildsteina juniora. Jak się mógł o nich wypowiedzieć inaczej niż w sposób nieprzychylny? On – żydowski ateista, wielokrotnie mówiący iż nie wierzy? Zachował się zresztą podobnie do innego żydowskiego ateisty, prof. Hartmana, który również wyraził ostatnio negatywną opinię o osobach wierzących, choć w tym przypadku o katolikach. Najwyraźniej ludzie niewierzący mają wspólny mianownik – niechęć do ludzi wierzących. Niechęć Wildsteina juniora do ortodoksów ma oczywiście konkretny powód, wynikające z ich wiary wartości a więc krytyka istnienia Izraela stoją w sprzeczności z krwiożerczym żydowskim nacjonalizmem, któremu on kibicuje choć jawiących się przy wyczynach syjonistów jako piknikowych, polskich narodowców krytykuje na każdym kroku – on Polak! Ojciec Rydzyk o takiej „żelaznej logice” zwykł mawiać „talmudyczna mentalność”.
Izrael oraz siły, które stały za jego utworzeniem mają z ortodoksyjnymi Żydami nie tylko ten problem. Żydzi owi w swej krytyce Izraela wypominają syjonistom wiele paskudnych wątków. Wytykają im, bratanie się z Hitlerem i współprace z nim mającą na celu stworzenie możliwie najgorszych warunków dla Żydów w Europie i „zachęcenia” ich w ten sposób do emigracji na kolonizowane ziemie palestyńskich Arabów. Mało jednak kto w czasach polowania na antysemickie czarownice ma odwagę pisać o tej czy innych sprawach pokazujących zbrodnie syjonizmu. Co by się bowiem stało, gdyby podczas II wojny światowej nie doszło do Holokaustu? Najprawdopodobniej nie udało by się uruchomić Izraela. Skoro dzisiaj jest tak wielka krytyka tego tworu to jaki byłby opór, gdyby nazistowskie Niemcy nie wymordowały znacznej części religijnych Żydów? Czy "bez poczucia winy" zrzuconej później na świat przez syjonistów udało by się przekonać zachód do rabunkowej polityki względem palestyńskich Arabów?
W poniedziałek 2 września, w klubie Ronina odbyła się debata na temat „Polacy, Żydzi, Izrael”. Wypowiadali się Dawid Wildstein, Filip Memches, Tomasz Terlikowski, Piotr Gontarczyk i Grzegorz Braun. Publiczność zbyt przychylna Braunowi, i sam Braun, byli co chwilę strofowani przez organizatora spotkania Józefa Orła.
Grzegorz Braun rozpoczął stwierdzeniem, że według opinii publicznej wypowiadanie się o Żydach jest szkodliwe dla życia i zdrowia. Według Brauna tematyka żydowska w debacie publicznej jest zakłamana w duchu idealizowania Żydów.
W rzeczywistości, zdaniem Brauna, elity społeczności żydowskiej były wrogie idei niepodległej Polski – widoczne było to i w 1918 w Wersalu i podczas wojny 1920 roku. I dziś Polacy są ofiarami kampanii kłamstw i szantaży ze strony elit żydowskich. Pomimo tych bolesnych faktów, media aspirujące do miana patriotycznych, nawołują by Polska popierała interesy Izraela. Państwa w którego władzach, niezależnie czy za rządów prawicy, czy lewicy, jest partia Szas, której lider Rabin Owadia Josef, osobnik twierdzący zgodnie z Talmudem, że goje są zwierzętami, a nie ludźmi.
Podsumowując swoje wypowiedzi Braun uznał, że kwestia żydowska jest niezwykle ważna. Ubolewał, że nie istnieje polskie państwo skłonne do obrony prawdy historycznej. Reżyser zanegował tezę jakoby Izrael był forpocztą cywilizacji europejskiej. Braun nie krył też swoich obaw co do tego, że może powrócić pomysł Judeopolonii.
Braun przypomniał również o prożydowskiej propagandzie mediach aspirujących do miana mediów patriotycznych. Poparciu państwa żydowskiego dla działań diaspory żydowskiej zmierzających do przejęcia mienia w Polsce. Milczeniu mediów rządowych i opozycyjnych wobec antypolskich działań Izraela i diaspory. Naukach Talmudu głoszących o tym, że goje nie są ludźmi.
Zdaniem Brauna nie ma Żydów chętnych do dialogu z Polakami. Reżyser ubolewał też, że inni prelegenci reprezentujący media opozycyjne boją się bronić Polski i Polaków. Uznał, że publicystyka filosemicka ogłupia Polaków i czyni ich niezdolnymi do obrony prawdy.
Kolejny dyskutant Dawid Wildstein zanegował znaczeni Rabina Owadi Josefa stwierdzając, że został on potępiony i odrzucony przez wszystkich Żydów w Izraelu i diasporze. Zdaniem Wildsteina dogmatem w polityce powinno być prawo Izraela do istnienia. Zdaniem Wildsteina chrześcijanie winni bronić Izraela, bo Izrael broni chrześcijan przed islamskimi bestiami żądnymi mordu.
Wildstein podczas swojej wypowiedzi odmówił „Gazecie Wyborczej” prawa do wypowiadania się w imieniu Żydów. Zdaniem publicysty „Gazeta Wyborcza” podszywa się pod Żydów i czerpie dochody z istnienia polskiego antysemityzmu. Zdaniem Wildsteina Żydzi są istotni dla Polski gdy niemiecka propaganda, jak słuchacze mogli się domyśleć wroga i rewanżystowska spod znaku Hubki i Czaja, chce odpowiedzialność za holocaust przerzucić na Polaków. Polacy muszą zdobyć sympatie Żydów by skutecznie walczyć z propagandą historyczną Niemiec.
Zdaniem Filipa Memchesa Żydzi i Polacy są podobni w epatowaniu swoim cierpieniem. Według publicysty Żydzi w naturalny sposób czują się pępkiem świata. Nowy Testament nie neguje, że są narodem wybranym. Memches stwierdził też, że Żydzi nie-judaiści nie są Żydami. Równocześnie uniwersalizm katolicki jest lepszy od judaizmu, a Izrael promuje sowiecką narracje historyczną.
Według Filipa Memchesa po 1968 roku w PRL obowiązywała obrzydliwa, kłamliwa, hagiograficzna narracja gloryfikująca polski patriotyzm. Zdaniem Memchesa Żydzi komuniści nie byli Żydami. Jakub Berman nie był Żydem, ale Polakiem żydowskiego pochodzenia. Komunizm dla Żydów był sposobem radzenia sobie z wyobcowaniem z polskiej społeczności. Żydzi w Rosji zostawali bolszewikami nie by walczyć z Rosją, ale by móc podlegać w Rosji awansowi społecznemu.
Tomasz Terlikowski uznał, że wielu spośród Żydów w Izraelu to ukryci chrześcijanie, którzy udawali Żydów by żyć w dobrobycie Izraela. Żydami są tylko wyznawcy judaizmu. Judaizm ma wiele nurtów i nie ma jednej wykładni judaizmu. Tora jest wspólnym fundamentem judaizmu i chrześcijaństwa, islam to zaś obca religia nie mająca nic wspólnego z monoteizmem biblijnym.
Zdaniem Terlikowskiego Żydzi są i pozostaną narodem wybranym. Z potępieniem Terlikowskiego spotkały się niechętne Żydom reakcje słuchaczy i obecny wśród prawicowców antysemityzm. Zdaniem redaktora portalu Fronda Talmud to zapis dialogu, zawiera sprzeczne nauki, i kłamstwem jest ograniczanie go tylko do krytyki chrześcijaństwa.
Zdaniem Terlikowskiego nie wolno też ukrywać wielowiekowego zbrodniczego antyjudaizmu w Kościele katolickim. Terlikowski stwierdził też, że uniwersalizm i emisyjność judaizmu zablokowała wroga opresyjna działalność chrześcijan. Szacunek dla judaizmu jest też zdaniem Terlikowskiego obowiązkiem katolików wynikającym z drugiego Soboru Watykańskiego. Zdaniem Terlikowskiego tezy o Judeopolonii to bzdury.
Według Terlikowskiego my Polacy powinniśmy się bić w swoje piersi, nie powinniśmy wspominać o winach Żydów. Nie wolno nam Polakom domagać się od Żydów przyznania do win wobec Polaków. Jezus wymagał nadstawiania drugiego policzka, i zgodnie z tą filozofią powinniśmy dialogować z Żydami.
Piotr Gontarczyk uznał, że nie wolno przedstawiać Polaków jako ofiary Żydów. Nie ma też wrogości współczesnych Żydów wobec Polaków, ani dominacji Żydów w debacie publicznej. Zdaniem historyka Żydzi nie są problemem Polski. Zdaniem Gontarczyka Izrael jest lotniskowcem cywilizacji europejskiej, cywilizacji judeochrześcijańskiej, stabilizacji w regionie, i gwarancja bezpieczeństwa dla chrześcijan, w porównaniu z dzikimi arabami. Patologie antypolskich publikacji niektórych Żydów wynikają z ich niewiedzy i nie są fragmentem zorganizowanej akcji. Gontarczyk uznał też Alinę Całą za osobę bez znaczenia, o Pawła Śpiewaka za osobę, którą trudno jednoznacznie ocenić. Z krytyką Gontarczyka spotkał się Krzysztof Jasiewicz, którego prelegent uznał za osobę opowiadająca głupoty, i nie stałą w swoich poglądach. Gontarczyk zdecydowanie potępił też ekscytowanie się Judeopolonią i publikacjami antyżydowskimi.
Dyskusja w Roninie choć nie wzbogacała wiedzy o Żydach niewątpliwie ukazała co gra w duszy poszczególnym prelegentom. Niektóre wypowiedzi panelistów trudno pozostawić bez komentarza. Tezę Gontarczyka o Izraelu jako lotniskowcu cywilizacji europejskiej można uzupełnić sformułowaniem, że został lotniskowiec ten zbudowany w nazistowskich stoczniach. Rasistowska polityka państwa żydowskiego mająca na celu eksterminacje Palestyńczyków, nie ma nic wspólnego z standardami cywilizacji zachodniej. Metody takie stosowały tylko nazistowskie Niemcy podczas II wojny światowej.
Dyskusyjna jest też opinia Terlikowskiego o rzekomo katolickim przeświadczeniu, że Żydzi są narodem wybranym. Żydzi odrzucając Jezusa odrzucili i proroków, my chrześcijanie przyjmując Jezusa przyjmujemy i zapowiadających Jezusa proroków, więc to my chrześcijanie jesteśmy narodem wybranym, biblijnym Izraelem, a nie Żydzi. Dodatkowo nie ma co się oszukiwać, nie ma zbawienia poza Kościołem katolickim - judaizm prowadzi do potępienia nie do zbawienia. Żydzi mają prawo do zbawienia, i nie wolno przed nimi ukrywać, że muszą porzucić judaizm i nawrócić się na katolicyzm by zostać zbawionymi.
Wypowiedzi panelistów negujące żydowskość osób niepraktykujących judaizm są też dyskusyjne. Bo po pierwsze dla wielu Żydów ateistów ich żydowskość jest faktem bezdyskusyjnym. Po drugie Żydzi komuniści nie widzieli problemu w łączeniu swego judaizmu i zaangażowania w komunizm. Po trzecie dziwnym założeniem jest to oprawcy stalinowscy nie byli Żydami, by w 1968 emigrować z Polski już jako Żydzi ofiary antysemickich czystek.
Dość przewrotny zdaje się też być argument Tomasza Terlikowskiego, że w relacjach z Żydami Polacy muszą nadstawiać drugi policzek i z pokorą przyjmować razy. Zgodnie z tą logiką przeciwnicy aborcji powinni z milczeniem i pokorą przyjmować propagandę i działania proaborcyjne. A sam pan Terlikowski w kwestii aborcji nie nadstawia drugiego policzka, ani w pokorze nie przyjmuje proaborcyjnej agresji.
[...] Kwestią ochrony najuboższych zajęły się rząd i Sejm już na samym początku istnienia II RP. W Dzienniku Przepisów Prawa Polskiego już 14 grudnia 1918 r. opublikowano dekret "dla bardziej skutecznej obrony ludności przed lichwą wojenną, utrudniającą jej otrzymanie niezbędnej ilości pożywienia i ciepła oraz dachu nad głową".
Dekret, wzorowany na niemieckiej ustawie z maja 1918 r., przewidywał kary do nawet 6 lat więzienia "za gromadzenie, ukrywanie, niszczenie" przedmiotów pierwszej potrzeby "celem sztucznego podniesienia ceny". Ustawodawca wyróżniał wśród nich: żywność, opał, odzież i papierosy. Jednak nie wspominał nic na temat nadmiernie oprocentowanych kredytów, określając mianem lichwy działania nazywane później potocznie spekulacją. Z tym zjawiskiem miał walczyć utworzony w tym czasie Urząd do Walki z Lichwą i Spekulacją.
Tymczasem kwestia wysoko oprocentowanych kredytów burzyła społeczny spokój. A to dlatego, że lichwiarzami, zwłaszcza w miejscowościach na wschód od Wisły, byli często obywatele wyznania mojżeszowego.
"Wypożyczaniem pieniędzy trudnią się przeważnie żydzi (pisownia oryginalna - aut.)" - donosiła Kasa z Wyszonek Kościelnych, powiat Wysokie Mazowieckie. Dodając, że lichwiarze ci "z zasady dają pożyczki krótkoterminowe na weksel bez wstawienia daty, czyli dłużnik w każdej chwili spodziewa się swego wierzyciela, który przy każdej bytności we wsi nie omieszka odwiedzić dłużnika i przypomnieć o terminie".
Czasami pożyczkodawcy zachowywali się aż nazbyt arogancko. "Otóż miejscowy żyd (pisownia oryginalna - aut.) pożycza pieniądze, pobiera 75 proc., a nadto jeszcze, gdy jedzie przez wieś, wstępuje po swoich dłużnikach i od tego paszy, od drugiego kartofli, od innego kury i masła itp., co od którego wydrzeć może. A za jakiś czas, gdy upłynie 3-4 tygodni, znowu to samo robi" - opisywał dyrektor Kasy Stefczyka w Stryju.
Wściekłość budziła też wysokość spłacanych odsetek wynoszących często więcej niż 600 proc. w skali roku. Jak donosiło kierownictwo Kasy Stefczyka z Beremowic pod Zborowem, miejscowy chłop "pożyczył u zborowskiego żydka lichwiarza 100 zł na jeden dzień, za co zmuszony był oddać kurę wartości 5 zł. Ten pozornie niewinny datek wyniósł 1825 proc. w stosunku rocznym!".
Chłopi i mieszkańcy miasteczek dobrowolnie pożyczali pieniądze od Żydów, czując się jednocześnie bardzo oszukiwanymi. W dużej mierze konflikty ekonomiczne sprawiły, że wiosna roku 1919 rozpoczęła się w Polsce wyjątkowo koszmarnie. W małopolskim Miechowie, gdzie prawie połowę mieszkańców stanowili Żydzi, doszło 9 maja do zamieszek, podczas których pobito ponad stu obywateli wyznania mojżeszowego, z czego dwoje na śmierć. Trzy tygodnie później w Częstochowie po podobnych zajściach doliczono się dziewięciu zabitych. Na początku czerwca antysemickie zamieszki ogarnęły Kraków.
Posłowie z Koła Żydowskiego wystąpili w parlamencie z apelem o potępienie zajść przez parlament i rząd Ignacego Paderewskiego. Po długiej awanturze ostatecznie przyjęto uchwałę ganiącą antysemickie zajścia, zaś kierownictwo PSL Wyzwolenie wystosowało apel do premiera i jego ministrów, by zajęli się przede wszystkim zwalczaniem lichwiarstwa, ponieważ to ono - zdaniem partii chłopskiej - "stanowiło główne źródło antysemityzmu".
Według byłego ministra spraw zagranicznych Wielkiej Brytanii główną przeszkodą dla pokoju na Bliskim Wschodzie jest działalność American Israel Public Affairs Committee (AIPAC) i wpływ jaki ta organizacja wyposażona w „nieograniczone” zdaniem Strawa fundusze wywiera na polityków amerykańskich. Oprócz lobby syjonistycznego, drugim istotnym czynnikiem jest według polityka Partii Pracy „obsesja” Niemiec w sprawie obrony tworu syjonistycznego i prowadzonej przezeń polityki. Uwagi Strawa, który w latach 2001-06 stał na czele brytyjskiej dyplomacji padły podczas zeszłotygodniowej debaty w Izbie Gmin poświęconej sytuacji na Bliskim Wschodzie.
Dziś czy wczoraj pokazywali, wypuszczonych z izraelskich wiezień 26 Palestyńczyków ze 104 ( chyba) których ma uwolnić Izrael , oczywiście druga informacja , zaraz po pierwszej była taka że Izrael ma zamiar wybudować 1500 mieszkań na Zachodnim Brzegu . Jedną ręką dają bochenek chleba, drugą zapierdolą piekarnie , ot całe żydostwo ( i jeszcze zrobią to tak ,że obdarowany będzie się cieszył z chlebka jak dzieciak , tak jak ci Palestyńczycy co dzisiaj się cieszyli z uwolnienia swoich braci).
_________________ https://www.youtube.com/watch?v=0K4J90s1A2M
Według byłego ministra spraw zagranicznych Wielkiej Brytanii główną przeszkodą dla pokoju na Bliskim Wschodzie jest działalność American Israel Public Affairs Committee (AIPAC) i wpływ jaki ta organizacja wyposażona w „nieograniczone” zdaniem Strawa fundusze wywiera na polityków amerykańskich. Oprócz lobby syjonistycznego, drugim istotnym czynnikiem jest według polityka Partii Pracy „obsesja” Niemiec w sprawie obrony tworu syjonistycznego i prowadzonej przezeń polityki. Uwagi Strawa, który w latach 2001-06 stał na czele brytyjskiej dyplomacji padły podczas zeszłotygodniowej debaty w Izbie Gmin poświęconej sytuacji na Bliskim Wschodzie.
Co ciekawe obecnym liderem Partii Pracy jest żyd Ed Miliband
Cytat:
Ed Miliband, właśc. Edward Samuel Miliband (ur. 24 grudnia 1969 w Londynie) – brytyjski polityk, lider Partii Pracy, lider opozycji, były minister energii i klimatu.
Jest młodszym o cztery lata bratem Davida Milibanda, byłego szefa brytyjskiej dyplomacji. Byli oni pierwszym rodzeństwem zasiadającym w tym samym gabinecie od 1938 (członkami gabinetu byli wówczas Edward i Oliver Stanleyowie). Jest synem belgijskiego (o polsko-żydowskich korzeniach) marksisty-teoretyka Ralpha Milibanda i Marion Kozak, Polki żydowskiego pochodzenia.
i z naszego podwórka:
Cytat:
[...]Sławomir Zakrzewski namalował banner o treści: "ŁĄCZYMY SIĘ Z NASZYMI STARSZYMI BRAĆMI W BULU" czym świadomie poruszył czułą strunę niby-spokoju społecznego w Warszawie. Warszawa to wiadomo - miasto SB. Co ciekawe (i znamienne chyba!) skrót "SB" pasuje do określeń: Służba Bezpieczeństwa, służby bertonowskie i Starsi Bracia. . No i jak tak sobie grzecznieśmy stali i się łączyli ze Starszymi Braćmi (SB) w bólu (Pan Prezydent Komorowski pisze "w bulu") - zaczepilo nas kilka osób, szczegolnie jeden siwy mężczyzna o urodzie słowiańskiej zażywny, ktory wyszarpnął banner z dłoni Zakrzewskiego, drugi starszy w kaszkiecie o charakterystycznych suchych nie-słowiańskich rysach i w ciemnych okularach popchnął mnie i zaczął krzyczeć "No co?" - że niby to ja go popchnąłem, trzeci byl łysy i wyglądał jak rodzina tego drugiego - mial rysy charakterystyczne i niesłowianskie, podobny nos i oczy z kącikami skośnymi na boki, ten był mlodszy - około lat 30-tu i popychał oraz szarpał Zakrzewskiego, no i uderzał w moją kamerę dłonią. Włączyła się jeszcze pewna niska staruszka w kapelusiku i zaczęła wymyślac Zakrzewskiemu od esbeków i chwaliła się, że też jest Żydówką. Policjantki obecne na miejscu zdarzenia nieśmialo reagowały i były zaskoczone, jak widać na filmie. Szczęście, że nikomu nic się nie stało, swoją drogą.
Jak podaje Dziennik Gazeta Prawna George Soros inwestujący w polskie łupki od 2010 roku ma już udziały w co czwartej koncesji na poszukiwania gazu łupkowego. Soros ma interesować się także przejęciem 11 koncesji Marathon Oil.
Jeden z największych graczy giełdowych George Soros od 2010 roku zainwestował dziesiątki miliony dolarów nabywając udziały firm, które poszukują gazu łupkowego w Polsce. Zdaniem Sorosa Europa może podążyć śladem USA i eksploatować złoża łupkowe pomimo trudniejszych warunków geologicznych i większej gęstości zaludnienia.
Udziały dla George’a Sorosa skupują firmy należące do niego. Jednym z największych akcjonariuszy firmy San Leon, spółki posiadającej 17 koncesji w Polsce, jest firma Quantum. Z kolei Soros Fund nabył za 70 mln dol. 17,5 proc. akcji BNK Petroleum, spółki mającej 6 koncesji poszukiwawczych w naszym kraju. Soros dysponuje także prawie 10-proc. pakietem akcji 3Legs Resources, posiadającej udziały w Lane Energy. W 2013 r. San Leon kupił za niemal 100 mln dol. spółkę Aurelian Oil & Gas, związaną z najbogatszym Polakiem Janem Kulczykiem, oraz udziały w trzech koncesjach Talisman Energy. Kolejnym celem ma być przejęcie 11 koncesji amerykańskiego koncernu Marathon Oil.
To będą największe międzynarodowe manewry lotnicze w historii Izraela. Ponad sto samolotów będzie ćwiczyć walki powietrzne.
W zaczynających się w najbliższych dniach manewrach „Niebieska Flaga" wezmą udział samoloty z Izraela, Włoch, USA, Grecji i Polski. Nad pustynią Negew będą symulować starcia z samolotami specjalnej eskadry lotnictwa izraelskiego, która będzie udawać wroga.
Manewry, prowadzone na wzór sławnych amerykańskich ćwiczeń „Czerwona Flaga", będą prowadzone w języku angielskim. O udziale w nich Polaków poinformował izraelski portal Defense-update.com.
Mojżeszowy lud w państwie środka. posted by Andarian on czw., 13.10.2011 - 11:46
Cytat:
Pośrod zwolenników spiskowej teorii dziejów dominuje nurt silnie utożsamiający globalny spisek z wyznawcami judaizmu. Wiele osób w związku z tym widzi nadzieję na walkę z Nowym Porządkiem Świata w Chinach. W powszechnym mniemaniu utarła się wizja Chin jako kraju etnicznie i wyznaniowo wolnego od wpływów judaistycznych. Wizja taka, jak zaraz pokażę jest daleka od doskonałości.
Już Marco Polo donosił, że w państwie chińskim można napotkać gminy żydowskie. Najstarszym dowodem na obecność żydów w Chinach jest notka biznesowa z VIII wieku znaleziona w Danfan Uiliq. W XVII wieku kupcy holenderscy donieśli, że takie gminy nie tylko istnieją, ale także zachowały całkowitą odrębność kulturową. W szczególności tyczyło się to mieszkańców Kaifeng. W tamtych czasach wywołało to swoistą euforię wśród europejczyków. Tak odległa, pełna bogactw kraina jak Chiny uważana była za istną kopalnię złota dla kupców. Założono wtedy, że skoro istnieje w Chinach społeczność żydowska to możliwa będzie za ich pośrednictwem przemiana kulturowa chińczyków na wzór europejski. Świeżo tworzonym imperiom finansowym takie rozwiązanie spędzało sen z powiek. Bez integracji kulturowej niemożliwa jest bowiem pełna integracja gospodarcza, a za jej pośrednictwem trwała dominacja nad kontrolowanym narodem. Doskonale pokazała to historia, czy Rosji Carskiej, czy też Austro-Węgier.
Historia prób wykorzystania chińskich gmin żydowskich w celu integracji kulturowej stanowi białą kartę dziejów. Wiemy natomiast, że integracja taka odniosła całkowitą porażkę. Chińska świadomość społeczna całkowicie odbiega od europejskiej. Ich kultura pracy, podejście do innowacyjności są całkowicie odmienne od norm znanych w Europie. Winę za porażkę można wskazywać w różnicach fizjologicznych. Liczne badania wskazują, że z natury rzeczy Japończycy, Koreańczycy czy Chińczycy mają bardziej rozwinięte myślenie przestrzenne, a słabsze zdolności empatyczne. Ja osobiście winy doszukiwałbym się zupełnie gdzie indziej. Nie potrafię wskazać w historii przykładu, by jednej cywilizacji udało się zdominować drugą. Znane są przypadki zniszczenia (patrz Indianie) lub podbicia i kontroli (patrz Afryka), jednak różnice prędzej czy później ujawniały się ze zdwojoną siłą. Wyjątkiem nie jest cywilizacja judaistyczna (mylnie mieszana przez współczesnych z cywilizacją chrześcijańską). Do XIX wieku odrębność wyznawców judaizmu była oczywista. Zarówno dla chrześcijan jak i dla ludu Mojżeszowego. Z tej odrębności wynikały liczne konflikty, pogromy i nieporozumienia. Również w Chinach wiek XIX stanowi istoty przełom. Spalenie synagogi w Kaifengu spowodowało rozproszenie licznej społeczności po całych Chinach. Odbudowana później gmina żydowska nigdy nie odzyskała świetności. Do dziś pozostały jednak istotne pamiątki z dawnych czasów. Trzy stelle ze spisaną pobieżnie historią żydów z Kaifeng. Według tych tekstów żydzi do Chin przybyli za panowania dynastii Han, jest to o tyle ciekawe, że można to wiązać z okresem panowania Rzymu nad ziemiami Izraela.
Tragiczne wydarzenia II Wojny Światowej przysłoniły całkowicie historię relacji w drugiej połowie XIX wieku. Niewiele osób wie dzisiaj, że to właśnie w tym okresie nastąpiła masowa asymilacja rodów Izraela na całym świecie. Jak w przypadku Europy zjawisko to można całkiem rozsądnie wytłumaczyć narastającymi wpływami ideologii liberalnych, czy nawet marksistowskich, tak w przypadku Chin zjawisko to było całkowicie niewytłumaczalne. Gminy, które zachowywały pełną odrębność przez ponad tysiąc lat w przeciągu pół wieku całkowicie rozpłynęły się w społeczeństwie chińskim. Tyczy się to nie tylko Kaifeng ale także gmin w Shanghaju czy Hangzou. Uporczywie nasuwa się tu skojarzenie z wierzeniami talmudystów. Wszak jest wyraźnie napisane, że w czasach ostatecznych ludy te całkowicie się wymieszają z innymi. Warto więc się zastanowić nad przyczyną tego wymieszania. Czy nastąpiło ono samoistnie jako zwiastun, czy też stanowi efekt zamierzonego zwiastowania początku końca dotychczasowego rozdziału w historii ludzkości?
Należy wspomnieć, że wśród chińskich żydów dziedziczenie odbywa się po linii męskiej. Jest to o tyle ciekawe, że dzięki temu możemy wskazać dzisiejszych potomków tej społeczności (pod warunkiem, że nie zmienili nazwisk). W czasach dynastii Ming natępujące nazwiska zarezerwowano dla społeczności wyznania Mojżeszowego : Ai, Shi, Gao, Jin, Li, Zhang oraz Zhao. Można wskazać, że Jin i Shi są odpowiednikami Gold oraz Stone. ( nie jestem specjalistą od chińskiego ale odnoszę wrażenie, że znaczyło by to, że Jintao stanowi chińską formę Goldberga czy też Goldsteina )
Osoby zainteresowane tematem odsyłam pod adres http://www.jewsofchina.org/ . Można znaleźć tam bardzo wiele informacji o historii społeczności żydowskiej w Chinach. Warto również odwiedzić angielską wikipedię, gdzie można znaleźć bardzo dobry tekst o gminie w Kaifeng http://en.wikipedia.org/wiki/Kaifeng_Jews .
Powołany w Kuala Lumpur Trybunał ds. Zbrodni Wojennych uznał wczoraj Izrael winnym zbrodni ludobójstwa na Palestyńczykach. Jednym ze świadków procesu był izraelski historyk, prof. Ilan Pappe. Polecam ponad godzinne nagranie wywiadu z jego zeznań
W trzecim dniu procesu przeciw Państwu Izrael 22 listopada międzynarodowy Trybunał ds. Zbrodni Wojennych powołany w Kuala Lumpur, stolicy muzułmańskiej Malezji (The Kuala Lumpur War Crimes Tribunal, KLWCT) przesłuchał szczególnego świadka. Był nim znany izraelski historyk i działacz socjalistyczny prof. Ilan Pappe. Jego zeznanie było świadectwem systematycznych czystek etnicznych prowadzonych przez państwo żydowskie wobec rdzennych Palestyńczyków od 1948 roku. Prof. Pappe opisał realizację tzw. Planu Daleta z 1947 roku – metodyczną kampanię zabójstw, zastraszania i wypędzania rdzennej ludności palestyńskiej – muzułmańskiej i chrześcijańskiej – z ich siedzib, burzenie ich domów, niszczenie ogrodów i gajów oliwnych etc. Wbrew temu, co twierdzą niektórzy historycy, iż były to działania przypadkowe, nieskoordynowane i podejmowane ad hoc, prof. Pappe dowiódł, że były to celowe strategiczne działania syjonistów i władz Izraela zaplanowane i podjęte zaraz po 1940 roku w celu oczyszczenia Palestyny pod osadnictwo żydowskie. Opisał typowe działania armii izraelskiej, która w latach 1948-49 otaczała kolejne wsie i osady arabskie z trzech stron i zaczynała wystraszanie ludności tak, aby uciekła przez pozostawioną wolną, czwartą stronę. W ten sposób w pierwszym etapie przejęto 93% ziemi i 730.000 Palestyńczyków wypędzono do sąsiednich krajów. Około 530 wsi starły następnie buldożery. Po 1967 roku Izrael zajął też Gazę i Zachodni Brzeg Jordanu. Po zabraniu ziemi zmienił się priorytet i pojawiła się nowa strategia i nowy cel: fizyczna eksterminacja Palestyńczyków jako ludzi. Stąd np. masakra w Sabra i Szatila, obozach uchodźczych dla Palestyńczyków w Libanie. Stąd oblęzenie Gazy i stworzone jej mieszkańcom nieludzkie warunki bytowania. Świadek udowodnił też, że podejmowane pod byle pretekstem duże i zmasowane akcje wojskowe przeciw bezbronnej ludności cywilnej Gazy (operacje Letni Deszcz, Jesienne Chmury, Lany Ołów itp.) były obliczone na złamanie ducha, oraz biologiczne, ekonomiczne i kulturalne wyniszczenie ludności.
Pytany w wywiadzie przez Jasona Kaya (Amicus Curiae) prof. Pappe, który urodził się w Hajfie, ale obecnie żyje i pracuje w Anglii, zgodził się, że jego pogląd nie jest podzielany przez większość w Izraelu. Przyznał ponadto, że o ile jest wdzięczny syjonistom, którzy uratowali jego rodziców od Holokaustu, to nie może zgodzić się moralnie na sposób traktowania Palestyńczyków i uważa, że trzeba nauczyć się z nimi żyć.
Roger Waters z Pink Floyd: Żydowskie lobby jest potężne
Cytat:
„ONI UWAŻAJĄ, że KAŻDY, kto NA TEJ ZIEMI nie JEST ŻYDEM, POWINIEN im SŁUŻYĆ ORAZ, że RODZIMI MIESZKAŃCY REGIONU, których WYGNALI z ICH WŁASNYCH ZIEM w 1948 ROKU i KTÓRYCH NADAL WYPĘDZAJĄ, to JACYŚ PODLUDZIE” !!!
W wydaniu internetowego magazynu CounterPunch okazał się wywiad z Rogerem Watersem, który wywołał burzę, zwłaszcza w izraelskiej prasie. Były frontman światowej sławy kapeli rockowej, angielskiego zespołu Pink Floyd, w bardzo ostrych (w tym niecenzuralnych) słowach skomentował działalność syjonistycznego reżimu w Palestynie, dodając, że żydowskie lobby sięga swoimi mackami daleko poza granice państwa Izrael.
Waters nie wahał się obnażyć rasowej supremacji czołowych duchownych judaizmu:
„Prawicowy rabinat mówi głosem, który jest tak dziwny, że aż trudno uwierzyć, że jest prawdziwy. Oni wierzą w jakieś dziwaczne rzeczy, wiesz? Oni uważają, że każdy, kto na tej ziemi nie jest Żydem, powinien im służyć oraz, że rodzimi mieszkańcy regionu, których wygnali z ich własnych ziem w 1948 roku i których nadal wypędzają, to jacyś podludzie.”
Skomentował także wylewnie realia polityki Stanów Zjednoczonych wobec Izraela i Bliskiego Wschodu:
„Kłamstwo, które powtarzali od 20 lat to „och, chcemy pokoju” i opowiadają o Clintonie, Arafacie i Baraku spotykających się w Camp David, i o tym, że już było tak blisko porozumienia, i sprzedają nam historię, że „och, Arafat wszystko spierdolił.
Cóż, nie było tak. Fakt jest taki, że żaden izraelski rząd od 1948 roku nie traktował poważnie możliwości stworzenia państwa palestyńskiego. Zawsze stosowali się do idei Ben Guriona – by wypędzić wszystkich Arabów i stać się Wielkim Izraelem.
Przykładowo, nawet kiedy Obama przybył do Kairu i wygłosił przemówienie na temat Arabów i Izraelczyków, każdy mówił: „Och, nareszcie jakiś krok w innym kierunku”. Ale jak tylko odwiedził Izrael, usłyszał, że „tak w ogóle, budujemy kolejne 1200 osiedleń.”
Dokładnie tak samo było rok temu, gdy Kerry przybył z przesłaniem z cyklu: „Spróbuję pogodzić zwaśnione strony i ustanowić pokój.” Na co Netanyahu odparował: „Pierdol się, zbudujemy następne 1500 osiedleń.”
To jest tak przeźroczyste, że trzeba mieć IQ na równi z temperaturą domową, żeby nie rozumieć, o co w tym chodzi. To tylko kwestia ogłupienia.
Trudno jest z tym walczyć tu, gdzie żyję, w Stanach Zjednoczonych. Żydowskie lobby jest tu niesłychanie potężne, zwłaszcza w przemyśle, w którym ja pracuję, to znaczy w przemyśle muzycznym i rockowym.”
Zapytany, dlaczego inni popularni muzycy nie mówią otwarcie o ich stosunku do zbrodniczego reżimu w Izraelu, Rogers odpowiedział:
„Cóż, tam gdzie żyję, w USA, myślę, że A: boją się oraz B: sądzę, że propagandowa maszyna, która zaczyna się w izraelskich szkołach i ucieleśnia w pogróżkach Netanyahu, wylewa się na Stany Zjednoczone, nie tylko na falach Fox, lecz także CNN i w zasadzie wszystkich mediów Mainstreamu.
To ogromny kontener pełen śmieci, który w moim przekonaniu wsypują w usta łatwowiernej opinii publicznej, kiedy mówią: „boimy się Iranu, Iran dąży do zbudowania broni jądrowej…” To taktyka dywersyjna.
Mówię ci, nie wymieniając nazwisk, rozmawiałem z ludźmi, których przeraża, że jeśli staną ze mną ramię w ramię, to zostaną dojebani. Wielokroć pytali mnie: Nie obawiasz się o własne życie? Odpowiadałem, że nie.”
Znany rockman ujawnił też, że oferowano mu 10 milionów dolarów za zagranie koncertu w Izraelu celem pomocy w przełamywaniu bojkotu tego państwa:
„Wiesz, że Shuki Weiss[znany izraelski promotor muzyczny - red.]oferował mi stutysięczną publikę w cenie stu dolarów za bilet, żebym tylko przyjechał kilka miesięcy temu na koncert do Tel-Awiwu? Pomyślałem sobie, Shuki, czy ty kurwa jesteś głuchy czy tylko głupi? Należę do ruchu BDS[organizacja bojkotująca Izrael - red.], za żadne pieniądze nie pojadę do Izraela, bo w ten sposób legitymizowałbym tylko politykę[izraelskiego]rządu.”
Roman Dmowski: Kwestia Żydowska
Kwestia żydowska, która w życiu Polski ma tak doniosłe znaczenie, jest zarazem wielką kwestią całego świata naszej cywilizacji. Jej rozwój w Polsce ściśle się wiąże z ogólną pozycją Żydów w Europie i Ameryce, a losy jej w świecie zależą w większej, niż to się może wydawać, mierze od położenia żydostwa w Polsce. Stąd, chcąc sobie zdać sprawę z jej stanu, nie można się zamykać w naszych stosunkach wewnętrznych, ale trzeba ją rozważać w całości.
W dobie głębokich i niesłychanie szybko postępujących przemian, które przeżywa dziś świat naszej cywilizacji, kwestia żydowska nie uniknęła ogólnego losu zagadnień jego życia. I ona weszła w okres głębokiego kryzysu, który musi doprowadzić do wielkich zmian w położeniu Żydów i w roli, przez nich odgrywanej.
Ten kryzys zjawia się w chwili największej siły i największego znaczenia żydostwa.
Koniec wojny 1914-18 roku przyniósł Żydom najświetniejszy bodaj triumf, jaki odnieśli kiedykolwiek w ciągu całych swoich dziejów. Lista ich zwycięstw jest bardzo długa…
Jeżeli na konferencji pokojowej, przygotowującej Traktat Wersalski, nie wszystko poszło po ich myśli, to nie tylko dlatego, że interesy i dążenia narodów w żadnych warunkach nie mogą być całkowicie od nich uzależnione, ale także i to w znacznej mierze dlatego, że, zajęci sporami między sobą, byli z początku nieobecni w Paryżu i przysłali swój komitet wtedy, kiedy pewnym sprawom, a przede wszystkim sprawie polskiej, nadano już kierunek, w którym poszło ich rozstrzygnięcie. Wpływ ich na ostateczne decyzje w tych sprawach był niemały, ale nadanego kierunku już zmienić nie mogli. Musieli się pocieszać nadzieją, że w okresie powojennym niejedno da się odrobić.
To trzeba stwierdzić, że z chwilą, kiedy zaczęli działać na konferencji, wpływ ich był ogromny, większy bodaj, niż któregokolwiek z przedstawianych tam narodów.
Mieli oni w swych rękach głównych ludzi, decydujących o losach świata, a niektórych używali wprost jako swych agentów.
Pozycja ich pod koniec wojny i w latach powojennych w największych państwach, zwłaszcza w Anglii i w Stanach Zjednoczonych, stała się tak silną, że do zajmowania w nich pierwszorzędnych stanowisk nie mieli już potrzeby deklarować się jako Anglicy czy Amerykanie. Najwyższe urzędy stały się tam dostępnymi dla ludzi jawnie zaliczających siebie do narodowości żydowskiej, dla syjonistów, a w Anglii rządzącym ministrem został nawet członek komitetu wykonawczego organizacji syjonistycznej.
W Niemczech, gdzie przed wojną już odgrywali pierwszorzędną rolę w finansach, handlu i przemyśle, ale mieli bardzo ograniczony dostęp do udziału w machinie państwowej, te ograniczenia zostały po wojnie usunięte, i od razu wzięli niemały udział w rządzeniu nową republiką.
Rosja, jedyne państwo, które się przeciw nim broniło systemem praw wyjątkowych, została wywrócona przez rewolucję, której duszą i kierownikami byli przede wszystkim Żydzi. Przedstawiciele systemu walki z Żydami za swoje względem nich przewinienia drogo zapłacili.
Polska, która w latach przedwojennych, przekonawszy się aż nadto dobitnie o wrogim stanowisku Żydów względem jej dążeń narodowych i widząc całe niebezpieczeństwo, płynące z zażydzenia swych miast, zaczęła energiczniej organizować swój handel i popierać tę pracę bojkotem handlu żydowskiego — po odbudowaniu państwa zatarła swe wrogie względem nich stanowisko, a w dalszym ciągu otrzymała rządy wyraźnie im przyjazne, popierające ich w życiu gospodarczym oraz otwierające im szeroko dostęp do armii i wszelkiej służby państwowej.
Z ich właściwie inicjatywy ustanowiona została Liga Narodów, w której to organizacji zajęli wiele miejsca, a jednocześnie z Traktatem Wersalskim została podpisana konwencja o mniejszościach, przeznaczona do tego, żeby Żydom w państwach środkowej Europy zapewnić opiekę z zewnątrz.
Głośny ruch antysemicki, istniejący do niedawna w różnych krajach, umilkł, jego organizacje się porozwiązywały lub pędzą żywot suchotniczy, organy prasowe pozamykały się lub utraciły czytelników. Z wyjątkiem autorów kilku książek, które się po wojnie ukazały, dziś prawie nikt na Żydów nie napada, nikt ich nie krytykuje; natomiast ukazuje się niemało publikacji, które ich gloryfikują.
Wreszcie — najbardziej widoczne zwycięstwo — przyznano im Palestynę jako ognisko czy siedzibę narodową żydowską (Jewish national home),pod opieką Wielkiej Brytanii sprawowaną na mocy mandatu Ligi Narodów. Jak wynika z ducha mandatów, ta opieka ma istnieć dopóty, dopóki Palestyna żydowska nie dojrzeje do całkowitej niepodległości.
Można by powiedzieć, że to zwycięstwo niepełne, ponieważ nie ustanowiono od razu państwa żydowskiego. Tak wszakże nie jest. Żydzi sami tego państwa obecnie nie chcieli. Palestyna, jako niepodległe państwo żydowskie, musiałaby własnymi siłami żydowskimi stworzyć obronę przeciw otaczającemu ją, a wrogiemu Żydom światowi arabskiemu i na własną rękę radzić sobie z przytłaczającą większością arabską na wewnątrz. Takie państwo zniknęło by nazajutrz po jego ustanowieniu. Trzeba było mieć czas na umocnienie żywiołu żydowskiego w kraju, a zrobić to można było tylko pod opieką potęgi, dla której świat arabski ma respekt. Przez pewien czas Żydzi spierali się między sobą, czy tą potęgą ma być Anglia, czy Stany Zjednoczone; zwyciężyło wszakże na realniejszych podstawach oparte dążenie Żydów angielskich. Stany Zjednoczone są za daleko, nie mają w tej części świata żadnego punktu oparcia i choćby chciały najgorliwiej sprawować swą opiekę, nie posiadają do tego warunków. Anglia natomiast, ze swą pozycją w północno-wschodniej Afryce, panująca w Indiach i biorąca mandaty w części krajów arabskich, w sąsiedztwie Palestyny, była stworzona na protektorkę fundamentów żydowskiej państwowości. Silna zaś pozycja Żydów w samej Anglii dawała gwarancję, że ochoty do tej opieki jej nie zabraknie.
Usadowienie się w Palestynie, jako w kraju mandatowym angielskim, było z punktu widzenia Żydów najświetniejszym rozwiązaniem i dawało podstawę do najśmielszych nadziei. Trudno przeczuć, jak daleko szły te nadzieje: wyparcie z kraju ludności arabskiej, skolonizowanie go przez Żydów, później zapewne posunięcie dalej kolonizacji, rozszerzenie granic Palestyny, stworzenie państwa z wielką pozycją w świecie i udział w sprawach międzynarodowych już jawny, firmowy, w imieniu państwa żydowskiego, nie zaś, jak dziś, gdy chodzi o udział oficjalny, w charakterze przedstawicieli innych narodów.
Zrozumiałą jest rzeczą, że po tak długim szeregu świetnych zwycięstw ogromnie wzrosło w Żydach poczucie własnej siły i wyższości nad innymi narodami. Wstąpili w nowy okres dziejów z niezachwianą wiarą w swą wielką przyszłość. Na rozpoczęcie tego okresu, prócz wszystkich innych, mieli jeszcze jeden, niemały atut w ręku. Gdy wszystkie narody, wojujące w wojnie światowej, okrutnie się skrwawiły, potraciły miliony ludzi w kwiecie wieku, Żydzi, których udział w armiach był bardzo duży, strat mieli niewiele. Na ogół bowiem służyli nie na froncie, ale w kancelariach.
całość: http://konwent-narodowy-pol.neon24.pl/post/103213,roman-dmowski-kwestia-zydowska
Jak ujawnia na podstawie tajnych dokumentów, dzisiejsze wydanie (20.12.2013r.) izraelskiej gazety "Haaretz", Mandela był szkolony przez Mossad.
Dziennikarze izraelskiej gazety dotarli do ściśle tajnych dokumentów przechowywanych w Archiwach Państwowych Izraela, które nigdy nie były publikowane publicznie. Dokumenty te odnalazł kilka lat temu student badający archiwa dotyczące Republiki Południowej Afryki.
Z dokumentów tych wynika, że w 1962 roku do izraelskiej ambasady w Etiopii zgłosił się rodezyjczyk David Mobsari (dokumentami na takie nazwisko posługiwał się Nelson Mandela) w celu odbycia tam szkolenia w zakresie znajomości broni oraz sabotażu:
Podczas tego szkolenia Mandela przejawiał duże zainteresowanie metodami działania izraelskiej organizacji terrorystycznej Haganah działającej w latach czterdziestych na terenie Palestyny oraz innymi izraelskimi organizacjami podziemnymi.
Jak wynika z opublikowanego dokumentu, Mandela był bardzo dobrze obeznany z problematyką żydowską, jak i samego Izraela oraz, że miał światopogląd socjalistyczny z lekkim przechyłem w stronę poglądów komunistycznych.
W trakcie tych kontaktów z izraelską ambasadą, Mossad nadał mu wewnętrzny pseudonim "Czarny Pimpernel".
Przypomnę, że Scarlet Pimpernel (Szkarłatny Kurzyślad-w tlumaczeniu na j.polski) był tytułowym bohaterem książki o rewolucji francuskiej napisanej przez Sir Percy Blakeney wydanej w 1905 roku. W książce tej bohater ukrywający się pod maską dandysa i pod wspomnianym przydomkiem, wypowiada wojnę narastającemu terrorowi rewolucji francuskiej, ratując niewinnie skazywanych na śmierć arystokratów.
Po powrocie do RPA już dwa miesiące później Mandela zostaje skazany na dożywotnie więzienie za zamachy, sabotaż i za udział w spisku obalenia władzy zorganizowanym przez wrogie kraje.
Wtedy to na podstawie zdjęć, przedstawiających skazanego Mandelę, które opublikowała po procesie prasa południowoafrykańska wywiad izraelski zorientował się, że mężczyzna posługujący się nazwiskiem David Mobsari z Rodezji, którego przeszkolono w ambasadzie w Etiopii, nazywał się naprawdę Nelson Mandela.
Cóż z tego faktu ujawnionego przez gazetę Haaretz wynika?
Otóż wynika z tego, że wywiad izraelski szkolił w latach sześćdziesiątych ubiegłego wieku w krajach afrykańskich (a może nie tylko w krajach afrykańskich i szkolenia takie organizowano również w innych częściach świata w ambasadach izraelskich?) każdego chętnego, który chciał prowadzić walkę terrorystyczną z legalnymi władzami swego kraju.
Proszę w związku z tym przypomnieć sobie sprawę rodzących się gwałtownie, w tych czasach gdy przeszkolono Mnadelę, w Afryce ruchów narodowowyzwoleńczych, które w efekcie doprowadziły do całkowitego przemodelowania mapy politycznej tego kontynentu.
Jednocześnie bardzo interesujący jest tu wątek podobnego działania podejmowanego w krajach afrykańskich- i nie tylko, bo obejmowało to obszar tzw. Trzeciego Świata- przez radzieckie służby specjalne.
Tak więc takie tajne działania podejmowane dwutorowo przez Izrael i ZSRR były ze sobą zbieżne i miały dokładnie taki sam cel.
Ciekawe czy był to przypadek czy też skoordynowane działanie?
Proszę zwrócić również uwagę na bardzo charakterystyczny efekt takich działań: otóż okazuje się, że prawie we wszystkich krajach Trzeciego Świata, w których doszło do rewolty na przełomie lat szśćdziesiątych i siedemdziesiątych władze przejmowały siły określające się jako socjalistyczne lub komunistyczne.
Jednocześnie cechą wspólną tych rewolt było to, że w krajach nimi obiętych powstawały niesamowicie skorumpowane reżymy, które zezwoliły na rabunkową eksploatację bogactw naturalnych prowadzoną przez zagraniczne międzynarodowe korporacje, zaś same te kraje pogrążyły się w wyniszczających je brutalnych wojnach domowych, bezprawiu i masowych mordach etnicznych czy też rasowych.
Czy matoda ta stosowana z sukcesem przez wspomniane wyżej służby specjalne nie przypomina państwu tego co się działo i gdzieje obecnie w europejskich krajach postkomunistycznych?
"Jedwabne kłamstwo w Ogrodzie Krasińskich" - tygodnik Najwyższy Czas!, Jan Bodakowski:
"Trwające właśnie prace archeologiczne mające na celu odnalezienie archiwum Bundu, jakie toczą się w warszawskim Ogrodzie Krasińsich, podważają zasadność blokowania ekshumacji w Jedwabnem, którego dopuścił się Lech Kaczyński
Przypomnijmy, że w 2001 roku, gdy rozpoczęto ekshumację w Jedwabnem, Lech Kaczyński bł ministrem sprawiedliwości, a Ewa Juńczyk-Ziomecka (w latach 2006-2010 podsekretarz i sekretarz stanu Kancelarii Prezydenta Kaczyńskiego) była dyrektorem do spraw rozwoju Muzeum Historii Żydów Polskich. Po jej telefonie Lech Kaczyński przybył na wielogodzinne rozmowy do Muzeum, po których zdecydował o zablokowaniu ekshumacji w Jedwabnem.
To co się działo między 30 maja a 4 czerwca 2001 roku, było raczej parodią ekshumacji. Przeprowadzeniu rzetelnych prac sprzeciwili się bowiem rabini, argumentując, że wykopywanie zwłok jest sprzeczne z religią żydowsą - opowiadał później prof. Andrzej Kola, który miał jej przeprowadzić. Lech Kaczyński uznał, że głos rabinów ma większe znaczenie niż prawda materialna i zabronił kontynuacji wykopalisk.
(...)
Dwanaście lat później, podczas prac archeologicznych prowadzonych w Ogrodzie Krasińskich, mających na celu znalezienie archiwum Bundu (...) (sojuszniczej wobec ZSRR, najsilniejszej komunistycznej partii Żydów) natknięto się na kości, które wedle wszelkiego prawdopodobieństwa, należały do Żydów. Tym razem jednak wykopalisk nie przerwano. Nie odezwał się w tej sprawie Żaden rabin (...). Wręcz przeciwnie - okazało się, że żydowskie kości ruszać jak najbardziej można, a na warszawsim Cmentarzu Żydowskim znajduje się specjalna kwatera dla takich znalezisk..."
Więcej w nr 52-53 tygodnika Najwyższy Czas! z 21 grudnia 2013 roku.
Piłkarz poklepał się po ramieniu. Grozi mu zawieszenie za „antysemityzm”
Cytat:
W dzisiejszych czasach bardzo łatwo zostać antysemitą. Przekonał się o tym piłkarz Nicolas Anelka, który w trakcie meczu piłki nożnej miał użyć „antysemickiego” gestu poklepując się po ramieniu.
Urodzony we Francji zawodnik brytyjskiej drużyny West Bromwich Albion w czasie sobotniego meczu z West Ham United odbywającego po strzeleniu pierwszej ze swoich dwóch bramek w tym spotkaniu poklepał się po ramieniu. To wystarczyło, by wywołał falę oburzenia we Francji, zareagował na niego nawet francuski minister sportu, który na Twitterze oznajmił światu, iż „gest Anelki to szokująca prowokacja”.
Gest jakiego użył Anelka nazywany jest we Francji „quenelle”, został on tam spopularyzowany przez znanego komika Dieudonne’a M’balę. Komik został już kilkakrotnie skazany za ten gest; tłumaczenia, że ma on charakter antysyjonistyczny, a nie antysemicki nie trafiały do francuskiego wymiaru sprawiedliwości.
Histeryczna reakcja na taką błahostkę mocno zaskoczyła samego piłkarza. Komentując całą sprawę wyjaśnił, że nie miał nic złego na myśli, a sam gest „to była tylko specjalna dedykacja dla mojego przyjaciela Dieudonne’a” – oświadczył za pomocą Twittera Anelka.
Podobną opinię wyraził szkoleniowiec drużyny Keith Downing. „To była dedykacja dla francuskiego komika, którego zna bardzo, bardzo dobrze. Myślę, że czas skończyć o tym mówić, bo jest to absolutnie niepotrzebne” – wyjaśnił. Dodał również że „Anelka jest zupełnie zaskoczony tym, jakie problemy i spekulacje pojawiły się wokół tego gestu”.
Rozdmuchanym przez media skandalem zajmą się teraz władze angielskiej piłki nożnej. Federacja Football Association poprzez swojego rzecznika oznajmiła, iż przeprowadzi śledztwo w tej sprawie. Nieznane są jeszcze konsekwencje, jakie spotkają piłkarza lecz już teraz Europejski Kongres Żydowski domaga się jego zawieszenia.
Nie możesz pisać nowych tematów Nie możesz odpowiadać w tematach Nie możesz zmieniać swoich postów Nie możesz usuwać swoich postów Nie możesz głosować w ankietach Nie możesz moderować swoich tematów
Wiki2
Wykop2
Linki
Szukaj
Ekipa
Rejestracja
Zaloguj
