Uwaga! Znajdujesz się w jednej z sekcji autorskich forum.
Administracja forum nie ponosi odpowiedzialności za ewentualną cenzurę w tym wątku. Moderatorem tego tematu jest jego założyciel czyli autor pierwszego posta.
Senat USA zatwierdził w poniedziałek Janet Yellen, dotychczasową wiceprezes Rezerwy Federalnej, czyli banku centralnego USA (Fed), na nową szefową tej instytucji. Będzie pierwszą kobietą na tym stanowisku w 100-letniej historii Fed.
Szefa Fed uważa się za najbardziej wpływowego decydenta gospodarczego w USA. 67-letnia Yellen zastąpi na tym stanowisku Bena Bernankego, którego mandat, po siedmiu latach, mija pod koniec stycznia.
Za zatwierdzeniem Yellen głosowało 56 senatorów a przeciwko było 26.
Yellen była od kilku lat najbliższą współpracowniczką Bernankego, wspierając jego politykę redukowania bezrobocia przez utrzymywanie stóp procentowych....bla, bla, bla...
http://wyborcza.pl/1,91446,15230826,USA_.....a_Fed.html
Cytat:
Janet Yellen (ur. 13 sierpnia 1946 w Nowym Jorku) − amerykańska ekonomistka, przewodnicząca Zespołu Doradców Ekonomicznych w latach 1997-1999; od 4 października 2010 Wiceprzewodnicząca Rady Gubernatorów Systemu Rezerwy Federalnej Stanów Zjednoczonych[1].
9 października 2013 prezydent Stanów Zjednoczonych Barack Obama nominował Yellen na stanowisko Przewodniczącego Rady Gubernatorów Systemu Rezerwy Federalnej Stanów Zjednoczonych. Jeśli jej wybór zostanie zatwierdzony przez amerykański Senat, będzie pierwszą kobietą pełniącą tę funkcję[2][3][4][5].
Z pochodzenia jest Żydówką[6]; żona George'a Akerlofa, amerykańskiego ekonomisty, laureata Nagrody Nobla w dziedzinie ekonomii w 2001 roku. Mają dorosłego syna - Roberta Akerlofa, pracującego na stanowisku adiunkta na Wydziale Ekonomii Uniwersytetu w Warwick[7][8][9].
Może trochę nie w temacie, ale nie chciało mi się szukać.
Kogoś może zainteresować fakt, że pewnie ~połowa (no dobra, trochę dramatyzuję) nieruchomości w Moskwie należy do firmy o z pozoru enigmatycznej nazwie: AFI Development. Warto zwrócić uwagę na nazwiska osób z wierchuszki zarządu: Lev Leviev, Mark Groysman, Avraham Novogrocki. Ani jednego etnicznego Ruskiego. Troje (na sześcioro) załapało się do grona menedżerów. Dość wymowna jest kolejność, w jakiej wymienia się te osoby. Młoda koszerna dupa (pewnie sekretarka) stoi w hierarchii tego przybytku wyżej niż np. p. Potasznikow z wieloletnim zapewne stażem. No ale czego się spodziewać. Przecież to tylko goj...
Z innej beczki (kłania się 1 post / dobę) – czy tylko mnie fizjonomia pana Stanisława przywodzi na myśl osobę CEO Las Vegas Sands i jednocześnie właściciela gazety Israel HaYom – Sheldona Adelsona?
Ten sam, bynajmniej nie kruczoczarny (jak przystało na prawdziwego, pełnokrwistego Semitę) kolor włosów, ten sam kształt twarzy, a przede wszystkim – te same azjatyckie, chytre oczka. Co o tym myślicie? To tak w kontekście tego (pierwszy cytat, na niebiesko) znaleziska.
he he grzanek, mam to samo skrzywienie, wyłapuję i porównuję żydowskie facjaty, to samo z nazwiskami http://jewishfaces.com
================================
Cytat:
Ireneusz T. Lisiak, autor książki „Nie musimy płacić Żydom!", opowiada o aferach związanych z wyłudzeniami od polskich samorządów majątków pod pretekstem restytucji mienia pożydowskiego oraz o spłaceniu przez władze PRL roszczeń obywateli pochodzenia żydowskiego, którzy utracili swoje majątki w Polsce.
Spotkanie autorskie z Ireneuszem Lisiakiem
Cytat:
Ireneusz Lisiak to autor wbijających kij w mrowisko książek: "Żydowscy kolaboranci Hitlera" oraz "Nie musimy płacić Żydom! Od Grunwaldu do skoku na polskie kamienice".
=======================================
Kneset w Krakowie. Żydzi z optymizmem patrzą na Polskę
Cytat:
[...]Daniels zapytany o to, dlaczego nie zaczekał ze zorganizowaniem historycznej sesji Knesetu w Polsce choćby rok - do okrągłej rocznicy wyzwolenia obozu, stwierdził, iż „nigdy nie jest właściwy czas na aranżację takiego wydarzenia.” Tłumaczył, że co godzinę umiera co najmniej jeden Żyd ocalony z Holokaustu . Tym samym traci się kontakt z bezpośrednimi świadkami zagłady Żydów.[..]
[...]Inicjatorzy imprezy, którzy nie kryją, iż szczególnym powodem jej organizacji jest walka z narastającym antysemityzmem w Europie, powołują się na wyniki sondażu Pew Research Center dot. sytuacji Żydów w Europie oraz na monitoring prowadzony przez Europejską Agencję Praw Podstawowych, która alarmuje z powodu narastającej dyskryminacji i liczby „przestępstw z nienawiści” wobec Żydów w państwach UE.
Narastający antysemityzm w Europie, ale nie w Polsce
Z badań przeprowadzonych w 2012 r. przez agencję na grupie 5847 Żydów w wieku od 16 lat w Belgii, Francji, Niemczech, na Węgrzech, we Włoszech, na Łotwie, w Szwecji i w Wielkiej Brytanii wynika, iż 66 proc. ankietowanych uważa, że antysemityzm jest poważnym problemem w tych krajach. Na Węgrzech stwierdziło tak 90 proc., a we Francji - 85 proc.
Z badania europejskiej agencji dowiadujemy się także, że 38 proc. Żydów unika przez cały czas lub często noszenia rzeczy, które mogą pomóc innym ich zidentyfikować jako Żydów. We Francji tak czyni 51 proc. osób, a w Szwecji nawet 60 proc.
Agencja podaje, że 48 proc. Żydów z Węgier i 46 proc. Żydów z Francji chce wyemigrować do innego kraju ze względu na zagrożenie bezpieczeństwa spowodowane konfliktem arabsko-izraelskim. Dramatycznie też wzrosła liczba Żydów, którzy obawiają się ataków na siebie, mimo że z „jakimiś formami antysemityzmu” bezpośrednio spotkała się w 2012 r. mniej niż jedna czwarta Żydów z Europy.
Z badania wynika, iż aż 70 proc. Żydów z Francji czuje się zagrożonych. Co ciekawe tego poczucia zagrożenia raczej nie można tłumaczyć jedynie obecnością w kraju nad Sekwaną znacznej grupy muzułmańskich imigrantów, bo np. w Wielkiej Brytanii - gdzie notabene istnieje także duża wspólnota wyznawców islamu – już tylko niecałe 30 proc. Żydów obawia się napaści, czy innej formy prześladowania.
Tropienie antysemityzmu w sieci Zdaniem izraelskich komentatorów, rosnące poczucie zagrożenia europejskich Żydów i narastanie antysemityzmu to nie efekt zbiorowej histerii, ale fakt. Zdaniem izraelskich mediów, problemem znacznie większym niż bezczeszczenie cmentarzy żydowskich, akty wandalizmu mienia żydowskiego, czy przejawy wrogości wobec Żydów na ulicy i w innych miejscach publicznych, jest tzw. antysemityzm sieciowy. Żydowscy komentatorzy skarżą się, iż poziom antysemityzmu w internecie w ciągu ostatnich pięciu lat wzrósł do zastraszających rozmiarów. Jakie są – ich zdaniem – najczęściej spotykane akty antysemityzmu? Komentarze na forach dyskusyjnych i portalach społecznościowych o tym, iż „Izraelczycy zachowują się jak naziści wobec Palestyńczyków”, że „Żydzi mają zbyt wiele władzy w gospodarce, polityce i mediach,” i że „wykorzystują bycie ofiarą Holokaustu do własnych celów”.
Agencja Praw Podstawowych sugeruje, iż w związku z narastaniem antysemityzmu państwa członkowskie UE powinny „rozszerzyć podstawę prawną do ścigania przestępstw z nienawiści i przestępstw popełnionych z pobudek antysemickich w Internecie”. Proponuje się nawet powołanie „wyspecjalizowanych jednostek policji, które będą monitorować, a także ścigać przestępstwa z nienawiści w sieci” i postuluje się „wprowadzenie środków w celu zachęcenia użytkowników do zgłaszania na policję wszelkich antysemickich treści”.
Agencja Praw Podstawowych: zakazać krytyki Izraela
Co jednak szczególnie bulwersuje wspólnotę żydowską – jak zauważa gazeta The Jewish Daily Forward – to rosnące w siłę partie prawicowe o „jawnie antyżydowskim obliczu” np. w Grecji i na Węgrzech.[..]
Pozytywnie o Polakach
Uważna lektura niezwykle pochlebnych artykułów w „The Jerusalem Post,” czy w amerykańskich mediach pisanych przez rabinów i nie tylko o imponującym odrodzeniu żydowskim, z jakim mamy do czynienia w naszym kraju, maluje zgoła odmienny obraz od tego, do jakiego się przyzwyczailiśmy. Okazuje się, że Polacy wcale nie są takimi antysemitami, jak przez ostatnie ćwierć wieku zarzucała im lewicowa i liberalna, w tym także żydowska, opinia publiczna. Gdzie osławiony, wynikający rzekomo z polskiego katolicyzmu, antysemityzm Polaków „wysysany z mlekiem matki”? Żydzi dobrze się czują w naszym kraju i z wielką nadzieją patrzą na odradzające tu żydowskie środowiska.
Dziennikarze czołowych gazet amerykańskich i izraelskich piszą o młodej generacji Żydów, którzy dowiadują się o swoich korzeniach. O dzieciach żydowskiego pochodzenia, wychowywanych w rodzinach katolickich, które doszedłszy pełnoletniości odkrywają swoją tożsamość. W nich, jak również w młodych Polakach, którzy choć nie mają żydowskich korzeni, to jednak są zaangażowani w propagowanie kultury żydowskiej, upatruje się nadziei na odrodzenie dużej wspólnoty żydowskiej w Polsce.
Żydzi szacują, że w naszym kraju mieszka około 25 tys. osób, które mają korzenie judaistyczne, ale o nich nie wiedzą. Dlatego też, zadaniem odradzających się instytucji w Krakowie, Warszawie i Łodzi jest uświadomienie im tego.[...]
W Polsce bycie Żydem bezpieczniejsze i łatwiejsze
Szef Centrum Wspólnoty Żydowskiej w Krakowie (Jewish Community Center), Jonathan Ornstein wyraził się bardziej dobitnie. Wypowiadając się dla magazynu The Tablet w listopadzie 2012 r. stwierdził, iż „Polska jest jedynym krajem w Europie, gdzie powiodły się próby reaktywowania wspólnoty żydowskiej. W większości przypadków próby wskrzeszenia tej wspólnoty w krajach europejskich nie były pozytywnym doświadczeniem. Polska jest jedynym krajem na świecie, w którym bycie Żydem na co dzień jest bezpieczniejsze, łatwiejsze i bardziej akceptowalne niż gdzie indziej”. Dodał, że w tej chwili w naszym kraju ma miejsce druga fala ożywienia żydowskiego, która wiąże się z budowaniem instytucji żydowskich. I chociaż - jak zaznaczył - jest to proces długotrwały, postęp już w tej chwili jest niewiarygodnie szybki.
Stanley Fischer, który przez osiem lat kierował bankiem centralnym Izraela zostanie wiceprzewodniczącym Rezerwy Federalnej, informuje Reuters na swojej stronie internetowej powołując się na anonimowe źródło.
Urodzony w Zambii, posiadający obywatelstwa USA i Izraela Fischer ma zastąpić dotychczasową wiceprzewodniczącą Fed, Janet Yellen, która zostanie szefową amerykańskiego banku centralnego.
70-letni Fischer jest powszechnie szanowany jako jeden z najlepszych na świecie bankierów centralnych. Był wykładowcą w Massachusetts Institute of Technology gdzie uczył m.in. obecnego szefa Fed, Bena Bernanke, oraz Mario Draghiego, stojącego na czele Europejskiego Banku Centralnego.
Stanley "Stan" Fischer (Hebrew: סטנלי פישר; born October 15, 1943) is an economist. Born in Zambia, he holds dual citizenship in Israel and the United States.[1] He was the governor of the Bank of Israel in 2005-2013. He previously served as chief economist at the World Bank.[2] On January 10, 2014, United States President Barack Obama nominated Fischer to be Vice-Chairman of the US Federal Reserve System.[3]
Fischer was born into a Jewish family in Mazabuka, Northern Rhodesia (now Zambia). When he was 13, his family moved to Southern Rhodesia (now Zimbabwe), where he became active in the Habonim Zionist youth movement. In 1960, he visited Israel as part of a winter program for youth leaders, and studied Hebrew at kibbutz Ma'agan Michael. He had originally planned to study at the Hebrew University of Jerusalem, but went to the United Kingdom to study after receiving a scholarship from the London School of Economics, and obtained his B.Sc. and M.Sc. in economics from 1962–1966. Fischer then moved to the United States to study at MIT, and earned a Ph.D. in economics in 1969. In the early 1970s, Fischer worked as an associate professor at the University of Chicago. He became an American citizen in 1976.
Fischer is married to Rhoda Fischer (née Keet), who had met during his days in Habonim. The couple have three children. When they moved to Israel, Rhoda became honorary president of Aleh Negev, a rehabilitation village for the disabled.
Pojawiła się informacja jakoby "Międzynarodowa społeczność żydowska kupiła Patagonie Argentyny i Chile na budowę drugiego Izraela." Przydałoby sie wiecej informacji na ten temat, zwłaszcza że nie jest to nowa wiadomość KLIK
Cytat:
No więc zastanawiając się, czy jest na Ziemi bezpieczny i wolny od żydowskich wpływów czy zakusów zakątek, pomyślałem sobie o dolnej części Ameryki Południowej, a mówiąc ściślej – o Patagonii. Daleko od Izraela, od USA i od Unii. Depopulować nie ma za bardzo co, bo gęstość zaludnienia Patagonii to 1,9 mieszkańca na km2, a w argentyńskiej jej części nawet poniżej jednego mieszkańca na kilometr kwadratowy. Czyli tereny bezludne.
To jest to, pomyślałem sobie. Tam Żydzi nie mieliby co robić. Nie ma kogo łupić, oszukiwać i okradać.
Zamierzałem go nawet przetłumaczyć, ale opadły mi z przerażenia ręce. Ograniczę się jedynie do krótkiego streszczenia.
Zatytułować można by to streszczenie – Patagonia w rękach żydostwa. I to w stanie nawet bardziej zaawansowanym niż USA, Unia, czy nasza rodzima unijna żydolandia.
Tekst ten jest niemieckim tłumaczeniem argentyńskiego publicysty Adriana Salbuchi.
Autor opisuje szczegółowo mechanizmy działania niejawnego, aczkolwiek rzeczywistego rządu światowego panującego nad większą częścią dzisiejszego świata. To, co my nazywamy kompleksem jot, ideologami NWO, czy Kliką Globalnych Banksterów on nazywa Globalną Elitą Siły.
Globalna Elita Siły ma kształt piramidy i jest skrajnie autorytarna. Wytworzyła ona oplatającą świat sieć struktur i organizacji, za pośrednictwem których kontroluje finanse, ekonomię, gospodarkę, politykę, media (CFR, Komisja Trójstronna, Klub Bilderberga, Światowe Forum Ekonomiczne, Światowy Kongres Żydów, Amerykański Komitet Żydowski i in.).
Do realizacji ich planów wykorzystuje światowa sitwa wojsko. Zgodnie z przygotowanym na zamówienie Pentagonu w czasach prezydentury Jonsona w 1967 roku raportem Iron Mountain światowa klika potrzebuje „wiecznej wojny” w celu narzucenia światu ich władzy (od siebie dodam – wymyślenie przez Busha „wojny z terrorem” przeciwko nieistniejącej Al-Kaidzie jest rozwiązaniem idealnym. Z fikcyjnym wrogiem walczyć można w nieskończoność).
Autor jako niezwykle ważną datę dla dzisiejszego świata wymienia rok 1776:
- Deklaracja niepodległości USA - dzisiaj – światowego hegemona.
- Publikacja pracy Adama Smitha “An Inquiry into the Wealth of Nations”, będącej „biblią” żydokapitalistycznego liberalizmu.
- Utworzenie przez Adama Weishaupta Bawarskich Iluminatów co znacznie wzmocniło polityczne wpływy mającego żydowskie korzenie masoństwa.
Ważną dla Argentyny datą było opublikowanie w roku 1896 planu rosyjskiego Żyda Leóna Pinskera i wiedeńskiego Żyda Theodora Herzla o stworzeniu dwóch państw żydowskich: w Palestynie (państwo idealne) i w Argentynie (państwo praktyczne).
Nie zapominajmy przy tym, że południowa część Argentyny, Patagonia, zasobna jest w ropę naftową, gaz ziemny, rudy metali. Oprócz tego w bogactwa naturalne – czystą wodę, zboża, pastwiska, bydło, ryby. No i jest prawie bezludna.
Następnie autor opisuje doprowadzenie do bankructwa i gigantycznego zadłużenia Argentyny przy kapitalnym udziale żydowskich banksterów. A także propozycje kolportowane w prasie (będącej w Argentynie jak prawie na całym świecie w żydowskich rękach), aby długi spłacać wyprzedażą ziemi (w Patagonii).
Przytoczę jeszcze kilka innych podanych w artykule ciekawostek.
- Rok 1986. Renomowana, konserwatywna gazeta „La Nation” publikuje artykuł o prowadzonych badaniach dotyczących budowy żydowskich osiedli w prowincji Santa Cruz (Patagonia). Zgodnie z artykułem rzecznik żydowskiego lobby Alberto Levy odwiedzał tamte okolice, uznał je za przydatne do dawnych planów żydowskich i stwierdził, że plany te mają poparcie władz Argentyny. Ponadto od lat prowincja Santa Cruz odwiedzana jest przez licznych żydowskich „turystów” badających klimat, wegetację, faunę i bogactwa naturalne.
- Rok 2002. Artykuł w gazecie „“El Cronista Comercial” pt: „Długi za ziemię”.
- Medialna nagonka żydowskiej prasy i związku Żydów argentyńskich na generała Roberto Bendini. Za to, że ostrzegał on przed pozwalaniem na dalszą penetrację Patagonii przez Żydów. Lokalna, nieżydowska prasa informowała o grupach młodych Żydów, częściowo wojskowych ubranych po cywilnemu, wędrujących po Patagonii.
- Rok 2005. Artykuł w „La Nation“ pt: „Eduardo Elsztein: właścicielu kraju”.
Elsztein ma największe posiadłości ziemskie w Argentynie. A ponadto:
- Jest prezydentem giganta handlu nieruchomościami IRSA, a jego partnerem jest doskonale znany nam z fundacji Batorego filantrop George Soros.
- Jest członkiem założonej przez Davida Rockefellera Americas Society.
- w 2005 mianowano go skarbnikiem Światowego Kongresu Żydów.
- jest właścicielem większości akcji Banco Hipotecario, bezpośrednio zamieszanego i współodpowiedzialnego za bankructwo Argentyny w roku 2001.
- jest właścicielem sieci supermarketów, hoteli, drapaczy chmur itp.
- jest członkiem syjonistycznej Shabad Lubawitsch.
W tekście dotyczącym Argentyny i Patagonii padają tak znane nam nazwy jak Goldman Sachs i tak znane nam nazwiska jak już przytaczani Rockefeller czy Soros. Ale i Bush czy Brzeziński też są wymieniani, też mieszali i mieszają nadal w Argentynie.
Tutaj doskonale widać, jak pasującą do nich nazwą jest termin „globaliści”. Działają oni globalnie! Okupują USA, Unię, Japonię. Osaczają Rosję i Iran. Mieszają w Afryce, w Australii. Wykupują Patagonię.
Sytuacja Argentyny jest katastrofalna. Gigantyczne długi spłaca ona wyprzedażą ziemi żydostwu.
Kiedyś w ten sposób część zaciągniętych długów (pieniędzy tworzonych przez banksterów z powietrza) Argentyna pospłaca. Ale tylko część, bo wciąż musi ona zaciągać nawe „kredyty”. A zanim spłaci wszystkie długi, pozostanie państwem bez ziemi. Ziemię przejmą Żydzi.
Podobny mechanizm zadziałał w Grecji. Wpędzono ją w długi (przy aktywnym udziale Goldmana Sachsa) po czym Niemcy zaproponowali ich spłatę wyprzedażą greckich wysp na Morzu Egejskim. W ramach „ratowania” (a więc dobijania) Grecji Unia zaproponowała jej kolejne gigantyczne kredyty. W końcu przyjdzie ten dzień, że Grecy zaczną wyspy sprzedawać.
Na nas też przyjdzie kolej. Wysp za dużo nie mamy. Ale na Ziemie Odzyskane i nie tylko, chętni się znajdą…
Andinia – antysemicka teoria spiskowa przypisująca Żydom plany utworzenia swojego państwa z części terytorium Argentyny. Teoria Andinii jest popularna w kręgach argentyńskiej ekstremalnej prawicy. Pod rządami junty w latach 1976-1982 i po jej upadku teoria ta cieszyła się dużą popularnością wśród argentyńskich wojskowych
Israel gave birth control to Ethiopian Jews without their consent
Israel has admitted for the first time that it has been giving Ethiopian Jewish immigrants birth-control injections, often without their knowledge or consent.
The government had previously denied the practice but the Israeli Health Ministry’s director-general has now ordered gynaecologists to stop administering the drugs. According a report in Haaretz, suspicions were first raised by an investigative journalist, Gal Gabbay, who interviewed more than 30 women from Ethiopia in an attempt to discover why birth rates in the community had fallen dramatically.
Dołączył: 09 Sie 2010 Posty: 131
Post zebrał 0.000 mBTC Podarowałeś BTC
Wysłany: 01:05, 19 Sty '14
Temat postu:
Ciekawa informacja z tą Argentyną. Czy to zbieg okoliczności, że aktualny papież jest z Argentyny? Jak na nastrój społeczny Argentyńczyków będzie działał?
- Jestem, jak już mówiłam, Żydówką. Ale jestem sercem i rozumem Polką.
Ubolewam nad sytuacją jaka jest w Polsce. Ponoszę za swą polskość większe konsekwencje niż wy. Bo rozstałam się z synem którego codziennie widujecie w telewizji. Stoczyłam z nim wojnę właśnie o Polskę. Wyrzuciłam go ze swego domu i serca. Za fakt, że ochrzciłam córkę bardzo boleśnie odczułam zachowanie się męża, iż ledwo przeżyłam. Nawet kary za to nie poniósł, bo tacy jak on byli poza prawem. A po wojnie w latach 1946-55, jak byłam młodą dziewczyną i żyli jeszcze moi rodzice, to regularnie co tydzień u nas w domu omawiali sytuację w Polsce najważniejsi Żydzi. Później, jak wydali mnie za mąż, to te zebrania najważniejszych Żydów były również w moim domu. To ja podawałam kawę i herbatę, ciastka lub obiady dla całej dużej grupy. I to ja nasłuchałam się jak was otumaniają i żerują na waszej naiwności.
W latach już 1980-tych, też u mnie w mieszkaniu, panie Siwak, była ta rozmowa, którą pan opisuje na temat powojennej granicy Polski na wschodzie. Do [pełniącego wtedy, funkcję premiera] Mazowieckiego zwrócił się marszałek Wiktor Kulikow, by Polska wniosła na forum międzynarodowe sprawę tzw. linii Curzona. Marszałek mówił, że robi to na polecenie Gorbaczowa. Rozpadł się Związek Radziecki, odłączyły się kraje takie, jak: Litwa, Łotwa, Estonia, Białoruś i Ukraina. A Rosji zależało na tym by Ukraina nie była zbyt duża i mocna. Kulikow twierdził, wtedy w rozmowie z premierem Mazowieckim, że konferencja światowa jaka miała miejsce na temat tej sprawy opowiedziała się jednoznacznie za tym, iż Lwów był od 600 lat Polski, i państwa uczestniczące w tej konferencji wyznaczyły linię Curzona na wschód od Lwowa, a nie na zachód. Ale premier Wielkiej Brytanii dogadał się ze Stalinem że załatwi tak sprawę, że ta kaleka na wózku [prezydent USA, Roosevelt] zgodzi się na tę granicę. I rzeczywiście załatwił. Mazowiecki w tych właśnie dniach jak zwykle brał udział w zebraniu u nas i o tym do zebranych mówił. A byli tam tacy ludzie jak Kuroń, Michnik, Lityński, Osiatyński, Suchocka i paru jeszcze innych znanych polityków Żydów. I wtedy to Michnik powiedział: “Powiedz marszałkowi Kulikowowi, że nie jesteś tym zainteresowany. To by naraziło naszą koncepcję polityczną co do rozwoju spraw w Polsce”. I tak rzeczywiście Mazowiecki odpowiedział marszałkowi. I to powiedział premier Polski: “Nie jestem tym zainteresowany”. Byłam świadkiem tej rozmowy, a było to u mnie w domu, jak też wielu innych rozmów. Czyli potwierdza się to, co Pan napisał w poprzedniej książce, że Kulikow powiedział panu prawdę, panie Siwak. Podczas jednej z rozmów u mnie w domu, słuchając wielu politycznych decyzji i tego jak będą je wcielać w życie spytałam: “A co na to Polacy?” Usłyszałam: “To będą decyzje polskich polityków, będących przy władzy. Oni będą wcielali w życie nasze koncepcje i propozycje”. Już dawno temu w Wałbrzychu powiedział Jakub Berman, stryj Borowskiego Marka: “Należy zajmować stanowiska tuż za premierem i prezydentem. Nie wysuwać się na czoło, a być z tyłu, ale decydować tymi przed sobą. Powiedział również, że wychowamy tak młodzież, by swym rodzicom nie wierzyła a tylko nam. To my ustalamy co mają wiedzieć ze szkoły i studiów, a co nie”. I dziś macie właśnie taką młodzież, która w ogóle prawdziwej historii swego kraju nie zna. I co z tego, że grupa polskich profesorów patriotów na uniwersytecie Jagiellońskim protestuje głodówką, widząc co zrobiono z podręcznikami do historii. Nic nie osiągną, a najwyżej wyrzucą ich z pracy, może właśnie o to chodzi.
Przecież ja żyję na co dzień między ludźmi i słyszę jak złorzeczą Żydom. Ale będąc z wami szczera powiem tak: A kto temu winien że tylu Żydów jest u władzy? Czy czasami nie wy sami? Bo na przykład wystawia się jako kandydatów na prezydenta Warszawy dwie osoby. Oboje to Żydzi, tak Bielecki jak i Gronkiewicz-Waltz. I co? Sami oni się wybrali? Nie. To Polacy poszli do urn i oddali na nich swe głosy. A później krytykują, że żydówka jest prezydentem. Gdybyście zbojkotowali te wybory, mówiąc, że nie ma kandydatów Polaków i nie poszli głosować na ich wybór – to by nie zostali wybrani.
Ja znałam oboje rodziców pani prezydentowej Komorowskiej. Byli to Żydzi, że Polaków utopiliby w łyżce wody. Pan Komorowski, który prawdopodobnie jest Polakiem, ale chodzi na smyczy swej żony Żydówki a za doradców swych, proszę zauważyć, wziął samych Żydów. A że ci doradcy decydowali i decydują, np. komu ma kapituła żydowska przyznać najwyższe odznaczenie w Polsce, czyli Orła Białego, i dano go samym Żydom, takim jak Michnik.
A popatrzcie jak znieważono i zbrukano święte miejsce na Wawelu. Zaczynając od tego że Piłsudski tam leży, a nie powinien, bo to wróg Polaków, to jeszcze Miłosz, a następnie nie-Polak – pan prezydent Kaczyński. Przecież pani Jadwiga [matka Lecha i Jarosława Kaczyńskich] to moja koleżanka z lat młodości i nie mam żadnej wątpliwości, że rodzice jej byli oboje Żydami. A prawo żydowskie mówi, że ten kto z matki Żydówki się narodził to jest Żydem.
I tak sprytnie się gra na uczuciach goi, jak o Polakach mówią. Tak dajecie się oszukiwać i manipulować. Was już nie trzeba prowadzić na sznurku do rzeźni jak barany. Wy już i sami przyjdziecie, wierząc, że tam czeka was lepszy świat. W ogromnej części temu faktowi, że Żydzi w każdej dziedzinie życia zajmują najważniejsze stanowiska, wy Polacy jesteście winni. Duży procent Polaków służy swą pracą nie Polsce, a Żydom. Wiedzą o tym doskonale. Ale ich szefowie też wiedzą, że Jeśli dadzą dobre płace, to pracownicy będą służyć im wiernie i lojalnie.
Tak macie we wszystkich telewizjach, tak samo z prasą. Nawet o. Rydzyk – ostatnie źródło wiedzy o tym co się dzieje – też już się poddał i wpuścił tak do radia, jak do telewizji ludzi, którzy nie tylko nie kochają ojczyzny, ale pracują tak, by ją stracić na rzecz innych.
A mnie za moje poglądy i fakt ochrzczenia córki mąż porzucił i wyjechał do Izraela. Synowi powiedziałam, podczas jednego z zebrań u nas w domu: “Swymi planami i faktem że fizycznie jesteście u władzy sprowadzicie na resztę tych Żydów co ocaleli po wojnie [i tych co obecnie ściągacie do Polski na siłę] – nowy, straszny holocaust. Tak żyć się nie da. Polacy się obudzą z tego letargu i nie darują Żydom. Są długo cierpliwi i łatwowierni. Są naiwni jak małe dzieci, i dają się za judaszowe pieniądze wam przekupić. Ale to runie lada dzień – ta wasza konstrukcja globalnego świata. Są narody, które przejrzały na oczy, jak Islandia. Zemsta może być straszna, bo Polacy tacy właśnie są: długo naiwni i głupi ale jak miara się przeleje to są straszni i nieobliczalni. A wy do tego prowadzicie?” Więc syn się bardzo obraził na mnie i wyprowadził się z domu. I nie uznaje mnie za swą matkę.
- A jak on się nazywa? – padły z sali pytania.
- Tego ja nie mogę wam powiedzieć, a to z obawy przed zemstą. Ponieważ moi rodacy mszcząc się nie przebierają w środkach. Łagodna zemsta polega na tym, że z człowieka zrobią wariata. Ale to jest rzadkość. Żydzi za zdradę zapłacą śmiercią każdemu, nawet swemu najbliższemu. I tego nie żądajcie ode mnie. Ja osobiście nie boję się śmierci, ale mam córkę i troje wnuków, katolików. Mogą właśnie uderzyć we mnie, robiąc krzywdę moim ukochanym. Tak to robią.
Przerwała na chwilę i ta sala, ci ludzie, którzy nie chcieli jej słuchać, a niektórzy żądali by wyszła, teraz nagrodzili ją długimi, mocnymi oklaskami.
Gdy ludzie nadal pytali kobietę o nazwisko ona uparcie odmawiała podania go i prosiła o wyrozumiałość. Ale dla mnie było jasne kto jest jej synem. Otóż dwa lub trzy razy powiedziała “ten cholerny śliniak” o swym synu. A w czasie PRL-u wszyscy w opozycji mieli pseudonimy, które, albo sami wymyślali, albo koledzy im nadawali. W czasie tych pięciu lat, gdy byłem członkiem biura politycznego i codziennie otrzymywaliśmy raporty MSW z działalności opozycji, obok nazwisk były pseudonimy. A takie pseudo, miał Michał Boni, obecny minister i prawa ręka Tuska. Ten od sprawy ACTA, za którą premier musiał naród przepraszać. W każdym szanującym się państwie za takie podprowadzenie premiera minister wyleciałby z hukiem. Ale nie w Polsce. Tu premier wykonuje “ich” polecenia, a nie rady ministrów czy sejmu. A dlaczego śliniak go nazywali? Bo ci którzy znają go z wystąpień w TV czy na żywo, mogli się napatrzeć jak Boni ciągle się ślinił i oblizywał. – A co pani może powiedzieć o aferach w Polsce? – padło pytanie z sali.
Antysyjonizm zrównany z antysemityzmem? Tak chcą europosłowie
Cytat:
Dwudziestu czterech członków Parlamentu Europejskiego zaapelowało do władz Unii Europejskiej aby ponownie zdefiniowano definicję „antysemityzmu”. Był to ukłon w stronę członków Knesetu obradującego w tym czasie w Polsce, gdzie uczestniczyli także, wraz ze swoimi polskimi kolegami, w uroczystościach z okazji Międzynarodowego Dnia Pamięci o Holocauście. Europejscy parlamentarzyści przyjechali do Polski aby spotkać się z izraelskimi parlamentarzystami.
Pomysłodawcy projektu powiedzieli, że będą dążyć aby unijna Agencja Praw Podstawowych opracowała „jednoznaczną definicję antysemityzmu”. Z radością wiadomość tę przyjęli członkowie Europejskiego Forum Knesetu czyli członkowie izraelskiego parlamentu biorący aktywny udział w życiu instytucji UE.
W 2005 roku Europejskie Centrum Monitorowania Rasizmu i Ksenofobii (poprzednik Agencji Praw Podstawowych) przyjęła roboczą definicję „antysemityzmu”. Była to daleko idąca interpretacja, który „antysemickim” nazywała krytykę izraelskiego reżimu i zakazywała porównań tego kraju do nazistowskich Niemiec. Zrównanie antysyjonizmu z „antysyjonizmem” jest celem wielu organizacji żydowskich i syjonistycznych autorytetów na całym świecie. Tym sposobem udałoby się ograniczyć krytykę izraelskich działań np. względem okupowanej Palestyny. Jednak Agencja Praw Podstawowych usunęła niedawno ze swojej strony internetowej kontrowersyjną definicję na co natychmiast zareagowały organizacje żydowski. Naprzeciwko ich oczekiwaniom wyszli europejscy parlamentarzyści. Według nich jest to jeden z najbardziej palących problemów.
„Nigdy nie było lepszego czasu by pokazać determinację europejskich parlamentarzystów i urzędników w ich walce z antysemityzmem” – powiedział Vladimir Sloutsker, szef brukselskiej organizacji Friends of Israel, który przywiózł parlamentarzystów do Polski.
Na podstawie: Jewish Telegraphic Agency
Letni poranek 1940 roku, młody żydowski emigrant z Belgii Adolf Ralph Miliband w kilka tygodni po tym, gdy salwując się ucieczką przed siepaczami Gestapo, stojąc – jak sam pisze – z zaciśniętymi pięściami przed grobem Karola Marksa na londyńskim cmentarzu Highway, składa przysięgę na wierność idei tryumfu światowego proletariatu. „Człowiek, który nienawidził Brytanii” – tak brytyjski „Daily Mail” nazywa ojca przewodniczącego brytyjskiej Partii Pracy i dodaje: odpowiedź na pytanie, na co naprawdę przysięgał ojciec Eda, zwanego w kręgach partyjnych „Czerwonym”, wstrząśnie każdym, kto choć trochę kocha swój kraj. Marksizm Adolfa Ralpha, znanego filozofa i profesora, orędownika komunizm był bezkompromisowy. Kraj, który uratował go od zagłady, 17-letni wówczas Adolf opisuje w swym dzienniku: Anglik to wściekły nacjonalista […] to są najwięksi nacjonaliści na świecie […] czasami niemal chce się, aby przegrali tę wojnę. Utrata imperium byłaby dla nich poniżeniem w sam raz.
Nienawiść nastolatka do Brytyjczyków i brytyjskiej mentalności, późniejsza „walka z systemem”, demokracją, kapitalizmem i chrześcijaństwem nie przeszkadzała mu korzystać z wykwintnej edukacji, a synów posyłać do ekskluzywnych burżuazyjnych szkół. W London School of Economics nauk politycznych uczył go inny żydowski komunista o polskich korzeniach – Harold Laski, którego nawet partyjni towarzysze uznawali za niebezpiecznego marksistowskiego wichrzyciela i rewolucjonistę. Miliband-senior przez wiele lat wykładał na Uniwersytecie w Leeds (razem z podesłanym tam wcześniej przez KGB mjr. Baumanem!), a później w USA. Zwycięstwo Partii Pracy w wyborach w 1945 r. i plany nacjonalizacji opisuje triumfalnie jako „odbicie kraju z rąk jego dotychczasowych właścicieli”. W swych publikacjach nawoływał do walki klas, głosił nienawiść do brytyjskich elit, które wg niego ucieleśnia Oxford i Cambridge, „The Times” i Kościół. Nie ukrywał pogardy dla tradycyjnych wartości i instytucji – parlamentu, monarchii, prywatnej własności. Nie cierpiał nawet brytyjskiego poczucia piękna, brzydził się hymnem God save the Queen. Z wielką zaciekłością sprzeciwiał się wojnie o Falklandy.
Moskwa nie szczędziła pieniędzy na szerzenie komunizmu w świecie. Miliony obywateli radzieckich przymierały głodem, gniły w gułagach, ale na obsypywanie złotem „pożytecznych idiotów”, zakładanie prosowieckich organizacji politycznych i kulturalnych, środki były zawsze (i jak można sądzić, są do tej pory). Jedną z wielu takich, wymyślonych w centrali KGB na Łubiance, „organizacji” była działająca w Wielkiej Brytanii Kampania na Rzecz Rozbrojenia Nuklearnego. Jej długoletnim skarbnikiem i wiceprzewodniczącą była Catherine Margaret Ashton, obecna baronessa Ashton – minister spraw zagranicznych Unii Europejskiej, a szefem – lider brytyjskiej Partii Komunistycznej John Cox. Organizacja żądała „jednostronnego i natychmiastowego rozbrojenia nuklearnego Wielkiej Brytanii”. Takie samobójcze hasła głosiła także Lady Catherine. Wg MI5, organizacja była „kontrolowana” i „penetrowana” przez komunistów, a szybko awansująca w niej późniejsza baronessa uważana za osobę „wywrotową”. Ashton brała udział w zjazdach brytyjskiej Partii Komunistycznej i jako gość specjalny w konwencjach Rewolucyjnej Partii Robotniczej. Była publicystką pisma „Marxism Today”, współpracowała także z Francuską Partią Komunistyczną. Czynnie zwalczała konserwatywny rząd Margaret Thatcher, wielokrotnie postulowała wycofanie się Wielkiej Brytanii z NATO. W 1999 r. w czasie rządów Partii Pracy królowa brytyjska nadaje jej tytuł szlachecki, w 2007 r. zostaje speakerem Izby Lordów. W tym momencie niejeden zapewne zapyta, skąd i dlaczego marksistka, anarchistka wzięła się w Komisji Europejskiej i objęła wysoką funkcję szefa unijnych spraw zagranicznych i bezpieczeństwa? Zapyta, jak to się dzieje, że „zawodowa działaczka lewicy”, kierowana z tylnego siedzenia przez marksistowskich macherów, staje się nagle jednym z najważniejszych polityków w Europie?
Infiltracja Zachodu przez NKWD/KGB odczuwana jest do dzisiaj. Sowieckimi agentami okazało się być kilku posłów Partii Pracy, członków gabinetu Harolda Wilsona. Upublicznione niedawno w Londynie ich nazwiska wskazują jednoznacznie na uzależnienie samego premiera i sterowanie nim przez sowieckich agentów wpływu. Przy okazji wyszło na jaw, że żyją i działają dzieci tych agentów, a dziesiątki ich przyjaciół zasiada nadal w Izbie Lordów, są właścicielami wielkich banków. Jeden z nich pytany o motywy swej zdrady buńczucznie oświadczył: Nie szpiegowałem dla Sowietów – robiłem to dla Europy. Możemy być pewni, że i baronessa Ashton na pytanie: Dla kogo Pani pracowała i działa dzisiaj, odpowie podobnie – Dla Europy. Lewicowe utopie i marksizm stały się modne wśród studentów zachodnich uczelni. W latach trzydziestych ubiegłego wieku marksistowscy „uczeni” emigrowali do USA, biorąc skutecznie w pacht tamtejsze uniwersytety. Prawie wszyscy byli Żydami, prawie wszyscy członkami kompartii. Jak świat długi i szeroki powstawały towarzystwa przyjaciół Związku Radzieckiego – i wszędzie doświadczeni werbownicy z nieograniczonym zapleczem finansowym wyławiali „kontakty operacyjne”. Zwerbowani sami dalej werbowali następnych. Szpiegami sowieckimi w USA okazali się prof. Oskar Lange (główny ekonomista PRL, do śmierci w 1975 członek Rady Państwa) i Bolesław Gebert. Także PRL-owska Informacja Wojskowa odnosiła w USA spektakularne sukcesy werbownicze i co ciekawe, wyłącznie wśród pochodzących z Polski Żydów.
Dzieje Milibandów jak żywo przypominają agenturalną dolę Bolesława Geberta. Skierowany do Ameryki przez centralę Kominternu, ten modelowy wręcz typ zdrajcy zajadle spiskującego na zgubę Polski i oddanie jej w łapy Kremla, po kilkudziesięciu latach wywrotowej działalności, zagrożony aresztowaniem wraca do Polski Ludowej, gdzie zostaje dyplomatą i działaczem reżimowych związków zawodowych. Jego syn Konstanty vel Dawid Warszawski, wzięty publicysta „Wyborczej”, organu prasowego wnuków i wnucząt KPP, wrócił do tradycji religijnej przodków, aktywnie działa w Żydowskiej Gminie Wyznaniowej, redaguje żydowski miesięcznik „Midrasz”. Starszy brat Milibanda – David, b. minister spraw zagranicznych, po przegranym pojedynku (z bratem!) o przywództwo Partii Pracy wyemigrował do USA, skąd na Twitterze, kpiąc z zarzutów wobec ojca, pisze: „dziś mieszkam w Nowym Jorku i pełną piersią chłonę swoją żydowskość”. Gebert, podobnie jak jego brytyjski imiennik, też chłonie swoją żydowskość i też pełną piersią… w Warszawie. Para się także na swój sposób dyplomacją. Jest przedstawicielem amerykańskich organizacji żydowskich w Warszawie.
całość: http://www.warszawskagazeta.pl/polityka/.....biaym-domu
Nakładem Instytutu Pamięci Narodowej ukazała się praca Przemysława Gasztold-Seńa „Koncesjonowany nacjonalizm. Zjednoczenie Patriotyczne Grunwald 1980–1990”. Zapewne wbrew intencjom autora, czytelnik tej pracy mający wyrobioną negatywna opinie ZP Grunwald, po lekturze tej pracy zyska pewien rodzaj sympatii dla Zjednoczenia.
Zjednoczenie działało od 1980 do 1990 roku, w okresie gdy większość działaczy PZPR nie była już przywiązana do ideologii, a członkostwo w partii wynikało z chęci partycypacji w doraźnych korzyściach finansowych. W czasie gdy władze PRL prowadziły nieformalne relacje z Izraelem, i utajnione kontakty z Światowym Kongresem Żydowskim.
Program ZP Grunwald zakładał, że za zbrodnie stalinowskie odpowiedzialni byli komuniści żydowskiego pochodzenia. Dla tego Zjednoczenie przeciwstawiało się gloryfikowaniu emigrantów marcowych będących jednocześnie zbrodniarzami komunistycznymi. Dodatkowo ZP Grunwald demaskował żydowskie pochodzenie niektórych doradców Solidarności (tych którzy dekadę później tworzyli środowisko „Gazety Wyborczej”), zagrożenie niemieckim rewizjonizmem, szowinizmem żydowskim, kosmopolityzmem, antypolonizm Żydów, pop kulturę demoralizującą młode pokolenie Polaków. ZP Grunwald podkreślał rolę kościoła katolickiego, porozumienia narodowego, obrony narodu i interesów państwa polskiego, domagał się ukarania odpowiedzialnych za zadłużenie Polski, sprzeciwiał się wyprzedaży majątku narodowego w ręce firm polonijnych (które zakładali działacze PZPR), domagał się treści patriotycznych w kulturze.
Niestety przy okazji działacze ZP Grunwald popierali sojusz z ZSRR, PZPR, ustrój PRL i stan wojenny. Niemniej sympatyków Zjednoczenia nie interesowała gloryfikacja komunizmu tylko walka z żydowskim zagrożeniem.
ZP Grunwald było w ostatniej dekadzie PRL zawzięcie zwalczane przez dziennik ludowego Wojska Polskiego „Żołnierz Wolności” i najważniejszy tygodnik polityczny PZPR „Politykę”. „Polityka” poprzez zwalczanie Zjednoczenia zwalczała wszelkie przejawy antysemityzmu i nacjonalizmu. Pisujący na łamach „Polityki” komunista żydowskiego pochodzenia Adam Schaff uznawał ZP Grunwald za spadkobiercę ONR, i domagał się delegalizacji Zjednoczenia.
Jedną z najbardziej znanych akcji Zjednoczenia był więc ku czci ofiar Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego. 8 marca 1981 roku działacze Zjednoczenia ustawili tablicę ku czci polskich patriotów pomordowanych przez oprawców z bezpieki – była to pierwsza legalna uroczystość ku czci ofiar komunistycznej bezpieki. Ustawiona pamiątkową tablice w noc po uroczystości zniszczyli i ukradli nieznani sprawcy. KOR (który po dekadzie współtworzył środowisko „Gazety Wyborczej”) uznał taką uroczystość za antysemicką. Po części była to prawda, działacze Zjednoczenia nie kryli, że ich uroczystość wymierzona była w KOR, który gloryfikował takich komunistycznych zbrodniarzy takich jak Bauman, Brus, czy krewni Michnika, oraz wspierał Mazowieckiego i Kuronia, którzy aktywnie uczestniczyli w stalinizmie.
Podczas uroczystości działacze ZP Grunwald głosili, że Żydzi mordowali Polaków i szkodzili Polsce, ostrzegali Solidarności przed destruktywnym wpływem Żydów, masońskiego i trockistowskiego KOR infiltrującymi opozycje i gloryfikującymi komunistycznych zbrodniarzy. Działacze Zjednoczenia wspominali polskich patriotów pomordowanych w katowniach UB, przypominali zasługi Polaków w ratowaniu Żydów, żydowską kolaboracje z nazistami, wychwalali też zasługi AK, ujawnili odpowiedzialność komunistów za pogrom kielecki, wyrażali poparcie dla szeregowych działaczy Solidarności, przypominali o współpracy RFN i Izraela. Bojówce KOR przybyłej na więc nie udało się rozbić zgromadzenia.
Jak wynika z raportów bezpieki, ZP Grunwald szybko wymknął się SB spod kontroli – dla tego działacze Zjednoczenia byli inwigilowani przez SB i WSW. Ministerstwo Spraw Wewnętrznych obawiało się antysemickich nurtów w Zjednoczeniu.
Władze PZPR po wiecu Zjednoczenia narzekały, że kadry nic ideowo nie kojarzą. Kierownictwo partii było zgorszone tym, że szeregowi działacze PZPR popierali akcje Zjednoczenia. Ekipa Jaruzelskiego uznawała, że Zjednoczenie szkodzi wizerunkowi PZPR, i uznawały antysemityzm za sprzeczny z komunizmem. Wyrazem tego stanowiska władz PRL była nagonka medialna na Zjednoczenie w oficjalnej prasie.
Do nagonki na ZP Grunwald przyłączył się też KOR. Jego współpracownicy dostarczyli Światowemu Kongresowi Żydów ulotki Zjednoczenia. Środowiska żydowskie zainspirowały media zachodnie do publikacji artykułów o odradzającym się antysemityzmie w PRL – kampania miała miejsce w USA, Dani, Hiszpanii, Francji, we Włoszech, i innych krajach zachodniej Europy. Światowy Kongres Żydów interweniował u władz PRL w sprawie Zjednoczenia, równocześnie publicznie doceniając walkę PZPR z antysemityzmem. Na władze PRL naciskały tez i organizacje amerykańskich Żydów, w tym od Anti Defamation League od B’nai B’rith, domagając się walki z antysemityzmem. Wizytujące ambasadę PRL delegacje amerykańskich Żydów prezentowały bogatą dokumentacje video i fotograficzną rzekomego polskiego antysemityzmu.
Demonstracja Zjednoczenia zdenerwowała też władze ZSRR które wielką wagę przywiązywały do utrzymania dobrych relacji z diasporą żydowską. By zademonstrować swoją pro żydowskość władze PRL zorganizowały wizytę przedstawicieli Światowego Kongresu Żydów w PRL. W kwietniu władze PRL przyjęły z wyjątkową serdecznością delegacje B’nai B’rith, uznając żydowską masonerie za bardzo ważnego gracza na globalnej scenie politycznej.
W lutym 1982 roku 48 kongresmenów USA wysłało do władz Polski żądanie by władze PRL podjęły walkę z polskim antysemityzmem. Antypolska kampania nienawiści, pomówień Polaków o antysemityzm i odpowiedzialność za holocaust, trwała w najlepsze.
KOR zorganizował nagonkę na Zjednoczenie. Listy protestacyjne podpisywane przez działaczy KOR publikował oficjalna prasa. Jednym z autorów tekstów potępiających Zjednoczenie w prasie opozycyjnej był Lesław Maleszka. Do nagonki na Zjednoczenie przyłączyły się oficjalne środowiska żydowskie w PRL, czasopismo „Fołks Sztyme” i Towarzystwo Społeczno-Kulturalne Żydów. A także PAN, Pen Club, KUL, KIK, Krzysztof Teodor Topielic i Adam Humer.
Wyrazem poglądów Zjednoczenia były jego publikacje. Klika Jaruzelskiego odmówiła ZP Grunwald wydawania własnego tygodnika. Zjednoczenie mogło wydawać tylko swój biuletyn i książki (w tym „Myśli Nowoczesnego Polaka” Dmowskiego). W swoich ulotkach wydawanych poza cenzurą Zjednoczenie informowało o nierzetelności Wiesenthala, pedofilii Polańskiego, naruszaniu granicy PRL przez armie NRD. Na łamach biuletyny Zjednoczenie informowało o rasizmie Izraela wobec Palestyńczyków, żydowskim pochodzeniu stalinistów, globalnej antypolskiej nagonce urządzonej przez Żydów, porozumieniu Niemców i Żydów kreujących wspólnie Polaków na odpowiedzialnych za holocaust, działalności Żydowskiego Związku Wojskowego, kolaboracji Żydów z nazistami, krytyce społeczności żydowskiej ze strony takich pisarzy jak Antoni Słonimski, związkach Żydów z masonerią, działalności Mossadu. Jednym z pomysłów Zjednoczenia była budowa pomnika Polaków ratujących Żydów naprzeciw pomnika ofiar getta. Zjednoczenie oskarżało Żydów o hipokryzje polegająca za krytyce patriotyzmu gojów, i trwaniu w żydowskim szowinizmie.
Czy Indianie Guarani dostaną izraelskie paszporty?
Cytat:
O jezuitach i prowadzonych przez nich misjach słyszał każdy, głównie za sprawą filmu Rolanda Joffe, zatytułowanego „Misja”, ze znakomitą obsadą i jeszcze lepszą muzyką. Jezuici są w tym filmie forpocztą cywilizacji, ludźmi, którzy na terenach dziewiczych, budują coś czego nikt nigdy po nich nie zbudował – państwo, które nie dość, że prosperuje gospodarczo to jeszcze potrafi się obronić. Jezuici cywilizują Indian, głoszą Ewangelię, budują miasta i sprzedają swoje towary, które udało im się wyprodukować albo pozyskać. Czym handlują? Głównie yerba mate, czyli odpowiednio spreparowanymi liśćmi ostrokrzewu paragwajskiego, a także rzadkimi gatunkami drewna pozyskiwanymi w lasach nad rzeką Urugwaj oraz nad Paraną. Potem, kiedy ich państwo umocniło się jezuici zakładają warsztaty tkackie zajmują się produkcją szat liturgicznych na rynki europejskie. Prawie wszystko to mogliśmy zobaczyć w filmie Joffe, prawie, bo nie było tam najważniejszych przeciwników jezuitów – bandeirantes. Zamiast nich za złego robił tam Rodrigo de Mendoza, który się później nawrócił i został zakonnikiem. No, ale Rodrigo był Hiszpanem, miejscowym latyfundystą, żołnierzem, a to nie wyczerpywało absolutnie i nie wyczerpuje listy wrogów jezuickich redukcji. Oczywiście, miejscowi Hiszpanie prowadzący swoje gospodarstwa utrzymywali niewolników i prosperity państwa jezuickiego przeszkadzała im bardzo, ale korona otrzymywała od jezuitów taki haracz, że nikt z lokalnej, hiszpańskiej gangsterki nie śmiał podnieść na nich ręki. Głównym wrogiem redukcji byli bandeirantes, Portugalczycy z Sao Paulo, którzy zajmowali się porywaniem Indian i sprzedawaniem ich na rynkach portowych miast, nad Atlantykiem, skąd ludzie ci byli wywożeni na plantacje kawy, gdzie harowali od świtu do nocy, mrąc jak muchy. Kawa zaś którą produkowali sprzedawana była głównie w Londynie. Bandeirantes to członkowie bandeira, a bandeira to po prostu chorągiew, grupa awanturników, którzy pod sztandarem lokalnego jakiegoś gangstera załatwia różne interesy. Bandeirantes, jako organizacja byli przez długi czas śmiertelnym zagrożeniem dla misji, doprowadzili swoimi atakami do tego, że jezuici i Indianie opuścili tereny położone na północ od wodospadów Iguzau i osiedli nad leniwymi rzekami toczącymi swoje wody do południowego Atlantyku. Bandeira była zaprzeczeniem redukcji, jej antytezą, misje nosiły tę dziwnie brzmiące w naszych uszach nazwę, ponieważ „reductio” to znaczy sprowadzać. Indianie byli sprowadzani przez jezuitów na drogę prawdy i przez to mogli żyć w spokoju. Bandeirantes zaś sprowadzali ich do rol bydła roboczego i zabijali opornych. Tak to mniej więcej wyglądało. Dlaczego Portugalczycy wyprawiali się po niewolników, aż na drugą stronę Iguzau, dlaczego nie polowali na nich w dżungli? Otóż dlatego, że było to niebezpieczne. Indianie mieszkający w lasach na południu dzisiejszej Brazylii, mieli zwyczaj chwytać swoje ofiary i posilać się ich kawałkami, kiedy one jeszcze żyły. Nie był to więc łatwy kawałek chleba, owe polowania na niewolników. Co innego w redukcjach, gdzie Indianie byli cywilizowani, chodzili do kościoła, modlili się i śpiewali pieśni uczestnicząc w procesjach. Tam, póki ojcowie nie załatwili z królem utworzenia indiańskich sił zbrojnych można było porywać dowolną ilość ludzi. Za jednym razem bandeirantes potrafili wygarnąć z jednej tylko redukcji od 5 do 15 tysięcy niewolników i popędzić ich na północ. Ojcowie nie bronili ich i nie bronili siebie, bo nie mieli czym, próbowali apelować do serc bandeirantes, których uważali za katolików, albo proponowali im okup za swoich podopiecznych. Okup ten był bardzo rzadko przyjmowany, a serc nie udało się zmiękczyć nigdy. Sytuacja ta trwała dopóki ojcowie nie wyjednali u króla pozwolenia na broń dla Indian. Wtedy napady na redukcje się zakończyły. Bandeirantes zostali pokonani, wpędzeni w dżunglę, gdzie schwytali ich mieszkający tam Indianie i zjedli po kawałku nie zabijając uprzednio.
Nie znaczy to, że bandeirantes zniknęli całkowicie z życia jezuitów, oni się w tym życiu pojawiali nadal, widać ich było jak próbują płynąć pod prąd wielkich rzek by dotrzeć na zachód, do wicekrólestwa Peru. Po cóż im to było? W dzisiejszej Brazylii, która żyje mitem bandeirantes stawia im pomniki pisze się, że po to, by nieść cywilizację na tereny niezamieszkane. To nie jest prawda, bo ludzi ci na tereny nie zamieszkane nie zaglądali wcale, a na te zamieszkane nieśli pożogę i zniszczenie. Ich celem zaś w XVII wieku było dotarcie i przejęcie od strony lądu hiszpańskich kopalń srebra w mieście Potosi, w dzisiejszej Boliwii. To się nie udało, także dzięki temu, że po drodze leżały wierne koronie redukcje jezuitów.
Dziś nie ma już prawie w ogóle śladów po misjach. Pozostały jedynie resztki ruin wielkiej misji San Miguel, położone w Argentynie. To ją mogliśmy oglądać w filmie Rolanda Joffe. Pomników zaś bandeirantes jest mnóstwo, w całej Brazylii są oni czczeni jako bohaterowie.
Kiedy zabrałem się do pisania tej książki sądziłem, że konflikt pomiędzy jezuitami a bandeirantes ma jedynie podłoże gospodarcze i jest odbiciem konfliktu pomiędzy koroną hiszpańską, a koroną angielską, której reprezentantką w Ameryce Południowej była Portugalia. I dalej bym tak myślał, gdyby nie trafił na informację na poły anegdotyczną. Oto w czasie jednego z wielkich uprowadzeń, kiedy bandeirantes porwali mnóstwo ludzi i chcieli ich pędzić na północ, jezuici zapytali ich szefa, jednego z najsłynniejszych ówczesnych gangsterów, noszącego przydomek Tavares – lis, dlaczego on to robi, dlaczego nie kocha bliźniego swego, jak nakazuje Jezus Chrystus. Na co Tavares odpowiedział, że na handel ludźmi z barbarzyńskich plemion pozwala Mojżesz w starym prawie. I on Tavares nie sprzeniewierza się Pismu wcale, on postępuje w myśl jego nakazów. Wygłosiwszy te słowa Lis- Tavares ruszył wraz ze swoim łupem na przełaj przez dżunglę do Sao Paulo skąd pochodził.
Po wpisaniu w wyszukiwarkę słowa „Tavares” od razu trafiłem na Anitę Novinski, rodem ze Staszowa w Małopolsce. Pani ta pracuje na uniwersytecie w Sao Paulo, a do jej najważniejszych naukowych sukcesów należy ustalenie rzeczywistej natury konfliktu pomiędzy redukcją, a bandeira. Otóż według Novinski, szefowie poszczególnych bandeira, to po prostu marrani, których przodkowie zostali siłą zmuszeni do przejścia na katolicyzm, kiedyś tam, dawno temu, w czasach rekonkwisty. Ich potomkowie zaś przybywszy do Ameryki zapragnęli powrócić do wiary ojców. Zrobili to na poły potajemnie, a kiedy już zrobili i zauważyli, że tuż za lasem i rzeką mieszkają ci wstrętni jezuici, symbol tej okropnej inkwizycji, zaczęli zwalczać ich ile sił, żeby pomścić dawną krzywdę. I jeszcze do tego, jak chce Anita Novinski, nieśli na zachód tę całą fantastyczną cywilizację, która dziś tak wspaniale tam rozkwita. A jezuici, choć odnieśli chwilowy sukces, w końcu zostali wypędzeni ich misje zaś symbol opresji i przemocy zniszczono. Ja wszystkim gorąco polecam pisma Anity Novinski, bo to jest coś co się Eli Barburowi nie śniło na najgorszym kacu. Ja oczywiście wiem, że wszystko można przedstawić jak się chce, jeśli człowiek ma do dyspozycji dwa uniwersytety i ze trzy stacje telewizyjne, ale są jakieś granice zidiocenia? Prawda? Są czy nie ma? Wczoraj bowiem napisał nam Eli Barbur na swoim blogu, cytując izraelską prasę, że 3,5 miliona Żydów ma otrzymać hiszpańskie paszporty jako zadośćuczynienie za inkwizycję. To ja się teraz pytam: czy przewidziano, w związku z aktywnością Anity Novinski obdarowanie izraelskimi paszportami tych Indian Guarani, którzy przeżyli Tavaresa i jego kumpli i do dziś mieszkają w Brazylii? Czy coś takiego jest w planach? I niech się Wam nie zdaje, że to co pisze pani Novinski to jakieś wygłupy, to jest solidna badaczka, pojechała do Lizbony, przejrzała archiwa i wyszło jej, że niektórzy z tych gangsterów nie podpisywali się nawet alfabetem łacińskim, bo go po prostu nie znali, używali alfabetu hebrajskiego. No to jak będzie? Jak już Hiszpania wyda te paszporty Izraelczykom, to chyba jako gest dobrej woli będzie można obdarować czerwonoskórych dokumentami z gwiazdą Dawida? - See more at: http://coryllus.pl/?p=1071#sthash.ydVQaH6f.dpuf
Wiadomo, że ludzi żydowskiego pochodzenia jest dużo w sferze władz, także reżyserów filmowych a nawet bardzo dużo było wśród noblistów.
Tylko mi się nie podoba jak ktoś z tego powodu podpuszcza w jakiś antysemityzm. Żydzi kreowali kawał historii, począwszy od Jezusa (którego prawdopodobnie nie było) po Einsteina czy prezesów Rezerwy Federalnej.
Jednak nie wiązałbym tego z państwiem Izrael i jakimś żydowskim spiskiem.
Bardziej mi się wydaje, że Ci ludzie, na skutek historii, prześladowań i tego jak musieli dobrze kombinować, mają bardziej w genach spryt i zaradność.
To, że jest tak dużo bankierów żydowskich, to wynik ich tradycji rodzinnych, z pokolenia na pokolenie.
Polacy czy Ruscy częściej mają coś wspólnego z piciem wódki niż inne nacje. Norweskie rodziny lepiej znają się na rybach niż inni w świecie, francuzi mają tradycję uprawy winogron, robienia wina, serów itp.
W Holandii z pokolenia na pokolenie przekazują sobie interes uprawy kwiatów, którymi handlują na cały świat. A żydzi dość bardzo mają wpisaną bankowość w swoje rodzinne tradycje.
Powątpiewam w jakiś Izraelski spisek. Gdyż Ci najcwansi pochodzenia żydowskiego, nie mają zbyt wiele wspólnego z tą religią. Zwykle jeśli ktoś jest tak bystry, to wcale nie jest religijny, bo jedno przeczy drugiemu.
Gdybym ja rządził najważniejszą instytucją kapitałową na świecie, to mogli by oskarżyć mnie o spisek polski, że Polska chce przejąć kontrolę nad światem
A ja bym miał wyje..e na Polskę i durne chrześcijańsko narodowe tradycje, realizowałbym siebie a nie interesy kraju.
Wydaje mi się, że mają to we krwi i to bardzo tzn spryt i zaradność i mają wysrane na swoje pochodzenie i durną judajską religię.
Przecież Ci najważniejsi żydzi na świecie nie mają pejsów i nie chodzą do synagogi Einstein się nie modlił do Boga i twierdził, że dla niego Bóg to po prostu zbiór reguł natury świata. Sam miał wylewkę z idei siwego gościa mieszkającego na chmurce.
Woody Allen jest pochodzenia żydowskiego i bardzo lubię jego twórczość a w wielu filmach sam się z żydów nabija.
A jeżeli już tak rozstrząsać o ludziach danego pochodzenia, to tak samo dużo można się doliczyć ważnych osób pochodzenia: irlandzkiego, włoskiego, szkockiego, francuskiego, polskiego. Gdyby nie historia i dyskryminacja, to pewnie też była by cała masa czarnoskórych ważnych osobistości w świecie.
Zastanawiam się, dlaczego twórcami systemów politycznych czy ekonomicznych są zwykle Żydzi. Dlaczego to właśnie Żydzi zajmują kluczowe stanowiska w polityce, gospodarce czy biznesie w większości państw świata z USA na czele.
Co więc sprawia, że na czele elit politycznych, ekonomicznych, intelektualnych stoją zwykle Żydzi? Odpowiedzi na to pytanie, udzielił rabin Abraham Heshel, który dowodzi, że wynika to z żydowskiego mesjanizmu, opartego na biblijnym uznaniu Żydów, jako narodu wybranego. Jego zdaniem -niereligijni Żydzi (zjawisko nowe – w zasadzie dopiero od XIX wieku na większą skalę) nie utracili wiary, że trzeba wpływać na świat. Wyrośli przecież w środowisku, w którym rozważania etyczne były zajęciem codziennym, jeśli nie codzienną obsesją. Stąd właśnie ich udział w różnych systemach politycznych czy ekonomicznych, które zaspokajają ich potrzebę misji wyniesioną z judaizmu, ale pozbawioną już jego zasad etycznych pochodzących od Boga.
To może stanowić odpowiedź na to, dlaczego przedstawiciele tej mniejszości narodowej stanowią swoistą nadreprezentację wśród elity władzy politycznej i gospodarczej w niemal każdym państwie świata, prezentując nie tylko swój punkt widzenia, ale też i reprezentując swoje własne interesy, które inne narody mają uznawać za swoje.
Tak, więc Żydzi od dziecka wychowywani są w duchu mesjanistycznego posłannictwa narodu wybranego. Dlatego właśnie w odróżnieniu od innych narodów, w każdym kraju gdzie żyją starają się stworzyć podwaliny państwa żydowskiego. To powodować musi i powoduje konflikty z innymi narodami. Te konflikty są tym bardziej silne im bardziej Żydzi postępują niezgodnie z zasadami etyki judaistycznej zawartej w Torze a bardziej są wierni nauczaniu Talmudu.
W mojej ocenie najbardziej wpływową obecnie grupą niereligijnych Żydów są właśnie wyznawcy Talmudu. Działania tej grupy są szczególnie widoczne w rujnowaniu państw i gospodarek poszczególnych krajów - gdzie wszystko zostaje sprowadzone do roli towaru, którym można handlować. Nie podzielam wypowiedzi rabina A. Heshel, że niereligijni Żydzi to zjawisko nowe, gdyż jak historia pokazuje, jest to zjawisko tak stare jak sam Talmud.
Talmudyści- to grupa najbardziej wpływowych Żydów wychowana w duchu judaizmu rabinistycznego. Sami uważają siebie za prawowitych Żydów, których życiową misją jest kierowanie wszystkimi narodami świata w myśl przesłania „czyńcie sobie ziemię poddaną.”
Talmudyzm zawiera połączenie żydowskiego syjonizmu opartego na koncepcji przewodniej roli Żydów, jako narodu wybranego z bezwzględnym kultem pieniądza, który staje się celem ludzkiego działania.
Za prawowitego Żyda uznaje się wyłącznie bogatego i wpływowego Żyda. Pozostali to goje, którzy powinni Żydom służyć. Szczególną pogardę członkowie tej żydowskiej sekty kierują do ludzie biednych, co odnosi się także do żydowskiej biedoty.
Co więc warto zapamiętać i pokazuje historia, wyznawcy judaizmu rabinistycznego nie uznają biednych Żydów za Żydów właśnie. Talmudyści za najważniejszych ludzi w społeczeństwie uznają biznesmenów.
Na czele tego odłamu judaizmu stoją rabini. Od samego początku to właśnie rabini byli w społeczeństwie żydowskim uznawani za najmądrzejszych i co ważne nietykalnych nauczycieli. W starożytnym Izraelu rabini należeli do najbardziej wpływowej i zamożnej żydowskiej elity.
Również i obecnie dla wyznawców Talmudu, rabini pozostali prawdziwymi nauczycielami, których należy szanować, słuchać oraz naśladować. Zobaczcie, więc czego uczą talmudyczni rabini swoich wyznawców!!!
Praktyczne zastosowanie Talmudyzm znalazł w neoliberalizmie. Mało, kto zdaje sobie sprawę z tego, że bezwzględne i antyspołeczne, neoliberalne reformy Balcerowicza są oparte właśnie na talmudystycznej wizji porządku świata!
Etyka talmudyzmu jest dokładnym przeciwieństwem etyki chrześcijańskiej. Nie ma tutaj ani miejsca na miłość bliźniego ani też na pomoc czy szacunek dla ludzi ubogich. Zamiast tego talmudyści starają się wprowadzić pozytywne znaczenie skrajnego egoizmu w życiu gospodarczym i społecznym, zastąpić etykę chrześcijańską, etyką sytuacyjną z pozytywnym znaczeniem wzorca Judasza- tj. człowieka sprzedajnego.
Talmudyści promując w społeczeństwie bezwzględny kult pieniądza, cnotę skrajnego egoizmu, kult biznesu oraz pozytywny wizerunek wzorca Judasza za pomocą sprzedajnych "szabes- gojów", przejmują bezgraniczną kontrolę nad poszczególnymi narodami.
To, że nagle wszystko, co cenne stało się przedmiotem handlu oraz towarem zawdzięczamy właśnie Talmudystów. Nie bez przypadku Talmudysta Milton Friedman, twórca neoliberalizmu był człowiekiem tak głupim, chciwym i bezwzględnym, że gdyby to było możliwe to sprywatyzowałby ludziom dostęp do powietrza. Dla ludzi tego pokroju, wszystko, z czego ludzie korzystają miało się stać źródłem zysku. Jego wierni naśladowcy doprowadzili do tego, że i zdrowie stało się towarem z tragicznymi skutkami dla coraz większej liczby pacjentów.
Myślę, że właśnie o wyznawcach Talmudyzmu pisali bardzo mądrzy ludzie z różnych krajów i z różnych epok. To, co zaskakuje to niezwykłe podobieństwa ich wypowiedzi. Z pewnością te niepoprawne poglądy zostaną przez Talmudystów uznane za antysemickie.
Kilka tygodni temu na Majdanie pojawił się kontrowersyjny filozof Bernard-Henri Levy, inicjator francuskiej interwencji wojskowej w Libii i zaczął wymachiwać palcem bożym. Levy pisał o „ukraińskiej rebelii” już latem zeszłego roku. Przypadek?
Nasze media nie zwróciły za bardzo uwagi na pojawienie się na Majdanie 10 lutego kontrowersyjnego francuskiego filozofa Bernarda-Henri Levy'ego, który wygłosił płomienne przemówienie do (cytat) "ludu Majdanu" wymachując palcem bożym (zdjęcie powyżej). Co prawda, pomimo historii wojen krymskich, Francuzi nie są za bardzo przejęci konfliktem krymskim, ale być może Levy nie przyjechał na Majdan akurat jako reprezentant francuskich intelektualistów.
Levy jest wszechobecnym francuskim celebrytą, rodzajem naszego Adama Michnika, ale w większym wymiarze (światowym a nie prowincjonalnym). Podobnie jak Michnik w Polsce, Levy decyduje we Francji kto jest człowiekiem porządnym i przyzwoitym a kto nim nie jest. Mało kto odważa się polemizować z Levym, który bardzo rozległe znajomości i wsparcia, daleko przekraczające jego wymiar intelektualny.
To Levy jest inicjatorem francuskiej interwencji wojskowej w Syrii. Historia głosi, że Levy poszedł bezpośrednio do ówczesnego prezydenta Francji Nicolasa Sarkozyego i "go przekonał". Co prawda w wyniku francuskiej interwencji wojskowej psychopata i despota Kadafi padł, ale Libia przekształciła się przy okazji także w chaos, w którym radośnie grasują bandy islamistów, uzbrojone w sprzęt wojskowy zrabowany ze składów Kadafiego.
Levy w rozwalonej Libii czyli filozoficzno-wojskowe podejście do świata
Levy bardzo chce zgotować podobny los Syrii, gdzie jak wiemy grupy "nieuzbrojonych cywili" i "rewolucyjnych aktywistów" od trzech lat walczą z armią Assada. Niestety opór Rosjan, którzy dbają tam o własne interesy (także wojskowe), udaremnia na razie kolejną rewolucję i zwycięstwo demokracji.
Ta nieugięta postawa Rosjan do tego stopnia rozwścieczyła Levy'ego, że latem zeszłego roku (29 sierpnia) napisał ostry komentarz na temat Rosji we francuskiej prasie. Levy tak się rozwścieczył, że zapędził się we wzmianki o "rebelianckiej Ukrainie" ("Ukraine rebelle"), chociaż w dniu 29 sierpnia 2013 roku obywatelska rewolucja na Majdanie nie była jeszcze operacją jawną:
Nie nadaremnie mówi się, że milczenie jest złotem. Niemniej palec boży, którym wymachiwał na Majdanie pan Levy, należy brać bardzo na serio. Jak wiemy z historii, postęp demokracji jest nieubłagany.
Młody Levy przemawia w B'nai B'rith ( בני ברית ) potężnej loży masońskiej
--------------------------------------
Oligarchowie liczą na Tsahal
Nasz niezrównany złotousty Radek byłby szczęśliwy gdyby NATO wysłało dwie brygady do Polski. Ukraińscy oligarchowie mówią z kolei, że są szczęśliwi, że istnieje izraelska armia Tsahal. Widocznie to im daje poczucie bezpieczeństwa.
Radek Sikorski najpierw otworzył północną Polskę dla bezwizowego ruchu dla Rosjan ze zmilitaryzowanego Obwodu Kaliningradzkiego, a teraz przestraszył się i chce aby w Polsce stacjonowały dwie brygady NATO:
Czekamy kiedy Brytyjczycy rozmieszczą wreszcie swoich komandosów wokół dworku w Chobielinie, tak aby chronić swój najlepszy "asset" w Polsce, który nagle ma stracha. Byłoby najlepiej dla nas wszystkich, gdyby Brytyjczycy wzięli po prostu Radka z powrotem do siebie. Niech sobie tworzy w Londynie wirtualny rząd Twittera na emigracji, wraz z Jackiem Vincentem Rostowskim.
Ukraińscy oligarchowie w izraelskimi paszportami, którzy sfinansowali "spontaniczną obywatelską rewolucję na Majdanie" mają inny pomysł na zapewnienie sobie bezpieczeństwa. Liczą otwarcie na najlepszą armię na świecie czyli na izraelski Tsahal.
Jak pisaliśmy wcześniej, latem 2010 roku, czyli kilka miesięcy po objęciu prezydentury na Ukrainie przez Wiktora Janukowicza, izraelska armia ćwiczyła loty potężnymi helikopterami desantowymi CH-53 (zdjęcie poniżej) w rumuńskich Karpatach, nie tak daleko od granicy z Mołdawią:
Helikopter CH-53 może zabrać z sobą 36 komandosów, może też transportować sprzęt wojskowy. Być może zmieści się w nim także opancerzony Mercedes jednego czy drugiego oligarchy. Taka wojskowa ewakuacja nazywa się eksfiltracją a izraelski Mosad jest w tym akurat bardzo dobry.
Kilka miesięcy po ćwiczeniach Tsahalu w Rumunii, w końcu października 2010 roku, biznesowy partner Ihora Kołomojskiego, Gienady Bogolubow, stwierdził podczas przemówienia w synagodze w Dniepropetrowsku, że (cytat, tłumaczenie własne z taśmy dźwiękowej): "...dopóki istnieje Izrael, dopóki istnieje izraelska armia, my możemy tutaj czuć się spokojnie (bezpiecznie)...".
Wśród gości słuchających tego orędzia znajdował się urodzony w przedwojennej Polsce dwukrotny były premier i aktualny prezydent Izraela Szymon Peres, obok niego Ihor Kołomojski a obok Kołomojskiego rabin Szmul Kaminetsky (zdjęcie powyżej). Może dlatego piękna Julia Tymoszenko ("wystrzelać kacapów!") i jej mniej piękny kumpel Ihor Kołomojski tak buńczucznie odgrażają się Putinowi?
Szkoda, że Szczypior nie doczekał, by to zobaczyć. Materiał pochodzi co prawda z roku 2010, ale jest szansa, że nie był wcześniej publikowany w Internecie (na oficjalnym kanale Icka pojawił się dzisiaj), więc go wrzucam. Mimo że przekaz nadal jest bezdennie koszerny — Icek za wszelką cenę unika nazywania rzeczy po imieniu, w każdym możliwym miejscu podmieniając sprawców "syjonistami Rotszyldów" (Rothchilds' zionists) — widać na nagraniu, że w końcu połapał się, że na swoich reptylianach dłużej nie pociągnie – jego odbiorcy czy generalnie ludzie z półświatka "teorii" spiskowych po prostu znacznie wyewoluowali, od czasu jego debiutu, pod względem wiedzy historycznej czy może żydoznawstwa i – zwyczajnie – nie dadzą się już tak łatwo ożydzić (nomen omen). Oportunista Dave zreflektował się, że na ludziach-jaszczurach lodów już nie ukręci i zwęszył szekle w (częściowym) mówieniu prawdy. Wciąż jednak unika mówienia o Żydach wprost, żeby zbytnio się nie narazić ADL (stawiam śmiałą tezę, że jego prześladowanie przez ADL w 2001 r., ukazane w materiale poniżej, mogło zostać starannie wyreżyserowane — po to, żeby go w oczach czerni uwiarygodnić – stanowiło próbę stręczenia jego radosnej twórczości lemingom (na tej samej zasadzie uwiarygodnił Michalkiewicza na łamach GW Adaś Michnik, o czym pisał Szczypior – od tamtej pory Stasio jest "koncesjonowanym antysemitą" czy nawet "pierwszym antysemitą III RP" [a nie, pardą, 1. to jest przecież Leszek Bubel], jest "swój" – bo "gada na Żydów"). Gros materiału do prezentacji wydaje się być zerżnięte wprost od Davida Duke'a — nawet artykuł Joela Steina o żydowskiej dominacji w Hollywood, na który Duke powoływał się zylion razy, Icek sprofanował, podmieniając Żydów (słowa samego autora — Żyda) "syjonistami Rotszyldów". Prawię zacząłem mu wierzyć.
W kontekście tego nagrania warto prześledzić pozorną "ewolucję" poglądów Icka, jaką przeszedł od roku 2001, z którego pochodzi z kolei to nagranie:
Korzystając jeszcze z przysługującego mi 1 posta, polecę monografię wybitnego przedwojennego żydologa Andrzeja Niemojewskiego, na którego parę razy powołał się Szczypior. Naprawdę porządne studium Talmudu. Analiza Talmudu, Szulchan-Aruchu, Zoharu oraz innych "świętych ksiąg" judaizmu w kontekście anty-goizmu tudzież żydo-rasizmu na wysokim poziomie. Autentycznie ciekawa i momentami dość groteskowa lektura:
“W tych czasach, gdy “wszystkie królestwa świata powstają jedno przeciw drugiemu”, musimy wiedzieć i wierzyć, że wojna między królestwami świata nie dotknie, zbaw Boże, Żydów. Wręcz przeciwnie, wszystkie zachodzące wydarzenia będą korzystne tylko dla narodu żydowskiego…” (przywódca “Chabad – Lubawicz” Rabin “Rebe” Menachem Mendel Schneerson).
Władimir Putin odznaczył Naczelnego Rabina Rosji Berela Lazara kolejnym orderem.
Odpowiedni dokument o odznaczeniu orderem “Za Zasługi dla Ojczyzny” IV stopnia został w środę umieszczony na oficjalnym portalu informacji prawnej.
Należący do sekty lubawiczerskich chasydów Berel Lazar urodził się w 1964 roku we Włoszech , studiował w Nowym Jorku, gdzie otrzymał dyplom rabina.
Po raz pierwszy Lazar przybył do Rosji w 1988 roku. Rok później przywódca sekty “Chabad -Lubawicz” Rabin “Rebe” Menachem Mendel Schneerson wysłał go do pracy w Moskwie, gdzie w 1991 roku został rabinem moskiewskiej synagogi w Maryjnym Gaju.
Na pierwszym zjeździe Chasydzkiej Federacji Żydowskich Wspólnot Rosji, który został otwarty 15 listopada 1999 roku, został wybrany Głównym Rabinem Rosji. 29 maja 2000 roku otrzymał obywatelstwo rosyjskie od Putina, a po kilku miesiącach na podstawie dekretu Putina Lazar został członkiem “Rady do spraw współpracy ze związkami wyznaniowymi przy Prezydencie Federacji Rosyjskiej”.
W latach 2005 – 2010 Lazar, zgodnie z dekretem Prezydenta Rosji, został członkiem Izby Społecznej Federacji Rosyjskiej . W tym czasie z udziałem B. Lazara zostały odtworzone gminy żydowskie w ponad 350 miastach Rosji i WNP, żydowskie szkoły i przedszkola, w kilkudziesięciu miastach funkcjonują synagogi.
W 2004 r. dekretem Putina Lazar został odznaczony Orderem Przyjaźni “za zasługi w rozwoju kultury duchowej i umacniania przyjaźni między narodami”.
Na tle tego, co dzieje się na Ukrainie, interesujące jest przypomnienie, co powiedział założyciel sekty, do której należy B. Lazar:
“Ukrainiec będzie myślał, że walczy przeciwko ekspansji Rosji, że walczy o swoją niezależność, będzie myślał, że w końcu zdobył swoją wolność, podczas gdy całkowicie wpada w zależność od nas.
Tak samo będą myśleć również Rosjanie, że niby bronią oni swoich interesów narodowych, odzyskują “bezprawnie” zabrane u nich ziemie itp. Wszystko to my będziemy robić pod pretekstem różnych suwerenności, walki o swoje ideały narodowe. W tym czasie nie pozwolimy żadnej ze stron na samookreślenie na podstawie wartości i tradycji narodowych.
W tej wojnie głupców słowiańskie bydło samo będzie się osłabiać i umacniać nas, głównych dyrygentów zamieszek, rzekomo stojących na uboczu i nie tylko nie uczestniczących w krwawych wydarzeniach, ale i nie mieszających się do nich. Ponadto, my w pełni zapewnimy sobie bezpieczeństwo. W świadomości Słowian – profanów założymy takie stereotypy myślenia, przy których najstraszniejszym słowem stanie się słowo “antysemita”. Słowo “Żyd” będą wymawiać szeptem”.
To przemówienie „Lubawiczerskiego Rabina” Menachema Mendela Schneersona, wygłoszone w 1994 roku, zostało opublikowane w Wołogodzkiej gazecie “Słowianin”, nr – 4 ( 32 ), 2001 rok. Po publikacji sąd nie zdołał “przyszyć” Redaktorowi Naczelnemu W. F. Popowowi artykułu 282, ponieważ operował on faktami, i wystąpili w jego obronie uczeni rosyjscy: Akademik J. K. Biegunow i dr nauk prawniczych O. G. Korotajew.
Można długo dyskutować o wiarygodności wyżej powiedzianego, tak jak niegdyś spierano się o autentyczność “Protokołów Mędrców Syjonu”, ale niezaprzeczalnym faktem jest to, że praktycznie wszystkie postawione przez Żydów cele i zadania, postawione przez Schneersona, dzisiaj już są zrealizowane.
Charakterystyczne, że Eduard Hodos w swojej książce “Żydowskie Tornado” poświadcza te słowa “Lubawiczerskiego Rebe”:
„W tych dniach, gdy “wszystkie królestwa świata powstają jedno przeciw drugiemu”, musimy wiedzieć i wierzyć, że wojna między królestwami świata nie dotknie, zbaw Boże, Żydów. Wręcz przeciwnie, wszystkie zachodzące wydarzenia będą korzystne tylko dla narodu żydowskiego…“
Tłumaczył Janusz Sielicki, 17.5.2014 r.
źródło: communitarian.ru
za: gazetawarszawska.com
Berl Lazar - asymillacja jest wielkim niebezpieczeństwem:
Dołączył: 17 Maj 2010 Posty: 2578
Post zebrał 0.400 mBTC Podarowałeś BTC
Wysłany: 16:44, 08 Cze '14
Temat postu:
przychodzi chińczyk do żydowskiego sklepu - Proszę 10 czarnych biustonoszy.
-Ależ bardzo proszę 20$ sztuka.-
chinol kupuje
nazajutrz ten san chinol - Poproszę 100 czarnych staników.-
chytry żyd -Ależ proszę ale podrożały i są po 50$ sztuka.-
chinol bez zająknięcia kupuje
na trzeci dzień znów ten sam żółtek wpada
-Poproszę 500 czarnych staników.-
żyd wietrzą zarobek - Nie ma problemu ale dzisiaj są po 70$ sztuka.- chinol łyka bez mrugnięcia
sytuacja powtarza się jeszcze kilka razy i żyd nie wytrzymuje
-Panie chińczyk a gdzie tu interes ?
- chinol spokojnie- Jak to gdzie ? , tnę na pół i sprzedaję żydom po 400$ jako jarmułki
_________________ "istnieje tylko jedno dobro - WIEDZA, oraz tylko jedno zło- IGNOROWANIE WIEDZY "
Nie możesz pisać nowych tematów Nie możesz odpowiadać w tematach Nie możesz zmieniać swoich postów Nie możesz usuwać swoich postów Nie możesz głosować w ankietach Nie możesz moderować swoich tematów
Wiki2
Wykop2
Linki
Szukaj
Ekipa
Rejestracja
Zaloguj
Moskwa nie szczędziła pieniędzy na szerzenie komunizmu w świecie. Miliony obywateli radzieckich przymierały głodem, gniły w gułagach, ale na obsypywanie złotem „pożytecznych idiotów”, zakładanie prosowieckich organizacji politycznych i kulturalnych, środki były zawsze (i jak można sądzić, są do tej pory). Jedną z wielu takich, wymyślonych w centrali KGB na Łubiance, „organizacji” była działająca w Wielkiej Brytanii Kampania na Rzecz Rozbrojenia Nuklearnego. Jej długoletnim skarbnikiem i wiceprzewodniczącą była Catherine Margaret Ashton, obecna baronessa Ashton – minister spraw zagranicznych Unii Europejskiej, a szefem – lider brytyjskiej Partii Komunistycznej John Cox. Organizacja żądała „jednostronnego i natychmiastowego rozbrojenia nuklearnego Wielkiej Brytanii”. Takie samobójcze hasła głosiła także Lady Catherine. Wg MI5, organizacja była „kontrolowana” i „penetrowana” przez komunistów, a szybko awansująca w niej późniejsza baronessa uważana za osobę „wywrotową”. Ashton brała udział w zjazdach brytyjskiej Partii Komunistycznej i jako gość specjalny w konwencjach Rewolucyjnej Partii Robotniczej. Była publicystką pisma „Marxism Today”, współpracowała także z Francuską Partią Komunistyczną. Czynnie zwalczała konserwatywny rząd Margaret Thatcher, wielokrotnie postulowała wycofanie się Wielkiej Brytanii z NATO. W 1999 r. w czasie rządów Partii Pracy królowa brytyjska nadaje jej tytuł szlachecki, w 2007 r. zostaje speakerem Izby Lordów. W tym momencie niejeden zapewne zapyta, skąd i dlaczego marksistka, anarchistka wzięła się w Komisji Europejskiej i objęła wysoką funkcję szefa unijnych spraw zagranicznych i bezpieczeństwa? Zapyta, jak to się dzieje, że „zawodowa działaczka lewicy”, kierowana z tylnego siedzenia przez marksistowskich macherów, staje się nagle jednym z najważniejszych polityków w Europie?
w (częściowym) mówieniu prawdy. Wciąż jednak unika mówienia o Żydach wprost, żeby zbytnio się nie narazić ADL (stawiam śmiałą tezę, że jego prześladowanie przez ADL w 2001 r., ukazane w materiale poniżej, mogło zostać starannie wyreżyserowane — po to, żeby go w oczach czerni uwiarygodnić – stanowiło próbę stręczenia jego radosnej twórczości lemingom (na tej samej zasadzie uwiarygodnił Michalkiewicza na łamach GW Adaś Michnik, o czym pisał Szczypior – od tamtej pory Stasio jest "koncesjonowanym antysemitą" czy nawet "pierwszym antysemitą III RP" [a nie, pardą, 1. to jest przecież Leszek Bubel], jest "swój" – bo "gada na Żydów"). Gros materiału do prezentacji wydaje się być zerżnięte wprost od Davida Duke'a — nawet artykuł Joela Steina o żydowskiej dominacji w Hollywood, na który Duke powoływał się zylion razy, Icek sprofanował, podmieniając Żydów (słowa samego autora — Żyda) "syjonistami Rotszyldów". Prawię zacząłem mu wierzyć.
