W razie awarii sprawdź t.me/prawda2info

 
Moje pierdoly  
Znalazłeś na naszym forum temat podobny do tego? Kliknij tutaj!
Ocena:
70 głosów
Napisz nowy temat   Odpowiedz do tematu    Prawda2.Info -> Forum -> Dyskusje ogólne Odsłon: 312676
Strona:  «   1, 2, 3 ... 202, 203, 204 ... 287, 288, 289   »  Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat  
Autor Wiadomość
Jerzy Ulicki-Rek




Dołączył: 18 Gru 2007
Posty: 9351
Post zebrał 0.000 mBTC

PostWysłany: 01:32, 18 Lip '19   Temat postu: Odpowiedz z cytatem

Wróg, najgorszy wróg, kolega z listy

POST by krzysiek4 » 17 Jul 2019 04:29 pm




Zbliżają się wybory w partiach trwają więc gorączkowe zabiegi posłów o zajęcie dobrej pozycji startowej. Wiadomo przecież, że wynik zależy od miejsca, które zajmuje się na wyborczej liście. Kandydaci z pierwszego miejsca partii, która przekracza wyborczy próg i osiąga ok. 10% poparcia, wszyscy jak jeden mąż zostaną posłami.

Kandydaci z drugiego miejsca – w zależności od poparcia jakie uzyska partia mają ok. 90% - do 100% szans (w przypadku PiS z jego 40% poparciem) i nieco mniejsze szanse ok. 80% jeśli poparcie partii będzie mniejsze. Szanse pozostałych kandydatów maleją wraz z obniżaniem się ich nazwisk na liście wyborczej. Kandydaci miejsc 7 czy 8 mają szanse tylko wówczas, jeśli przeskoczą kolegów albo bardziej intensywną kampanią, albo po prostu znanym nazwiskiem.

Wiem to wszystko, bo badałem związek sukcesu w wyborach sejmowych z miejscem na liście. a wyniki moich analiz przedstawiłem na konferencji w 2006 r. na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Ale moje badania nie były niczym odkrywczym. Wszyscy, którzy uczestniczą w polskiej polityce i ubiegają się o miejsce w Sejmie wiedzą, że „jedynka” – jeśli tylko lista przekracza próg – praktycznie gwarantuje mandat posła. W związku z tym zanim jeszcze dojdzie do wyborów odbywają się zaciekłe wewnątrzpartyjne boje, między różnymi koteriami o to, kto będzie pierwszy, kto drugi a kto trzeci.

No dobrze, ale skoro tak się dzieje, że kandydowanie z jedynki gwarantuje praktycznie mandat – to powstaje pytanie: kto w istocie wybiera posłów? Bo wyborca tylko głosuje, a o tym kto zasiądzie w Sejmie decyduje ten kto rozdziela „jedynki” i „dwójki”. A zatem to ten gość czy grupa gości, która ustala kto będzie kandydował i z której pozycji, decyduje o tym kto będzie posłem.

Sytuacja taka stoi w jawnej sprzeczności z wymogiem bezpośredniości wyborów, które wykluczają by ktokolwiek oprócz wyborców decydował o przyznaniu mandatu „reprezentanta Narodu”. Wybrany – w taki sposób jak w Polsce – poseł, nie jest już reprezentantem Narodu tylko reprezentantem partii, a w zasadzie reprezentantem kierownictwa tej partii. I zostaje wybrany pośrednio, bo najpierw o jego szansach kandydowania zadecydowało partyjne kierownictwo, wyborcy tylko „dali głos” na przygotowany uprzednio zestaw kandydatów.

Taki, partyjny sposób wyboru jest w oczywisty sposób sprzeczny z wymogami art. 96 Konstytucji, która mówi o bezpośredniości, ale też i o „powszechności” i „równości” procesu wyborczego. Wybory, w których jedna grupa obywateli ma większe uprawnienia od innej to na pewno nie są wybory „powszechne i równe”. Bo partyjne kierownictwa dostały przywilej ustalania kto może kandydować i z jakimi szansami. I sami partyjni liderzy oczywiście pobsadzają się na „jedynkach” gwarantując sobie pewne miejsce w Sejmie.

Konstytucja naruszona jest tu jeszcze w bardziej oczywisty sposób, bo ustawa Kodeks wyborczy nie przewiduje w ogóle możliwości indywidualnego kandydowania do Sejmu. Wprost stwierdziła to Państwowa Komisja Wyborcza odpowiadając na moje w tej kwestii zapytanie.

Jest wszakże jeszcze jedno zjawisko, niemające już wpływu na prawa obywatelskie i zgodność z Konstytucją, ale pokazujące po prostu głupotę polskiej ordynacji wyborczej. Otóż, ponieważ liczba mandatów, jakie uzyskuje dana lista zawsze jest mniejsza od liczby kandydatów, to największa konkurencja w kampanii wyborczej rozgrywa się nie między różnymi ugrupowaniami, a między kandydatami z tej samej listy. Każdy kto kandyduje – powiedzmy z listy PiS – wie, że największym jego konkurentem do mandatu nie jest kandydat z Platformy, ale kolega z jego listy. To od zaprzyjaźnionych posłów z PiS usłyszałem zdanie, które stało się tytułem tego felietonu, i które opisuje polską rzeczywistość polityczną: „wróg, najgorszy wróg, kolega z listy”.

Czy nie czas na odrzucenie tego głupiego, naruszającego prawa obywatelskie sposobu wybierania posłów do polskiego Sejmu? Czy nie czas na demokrację?

Janusz Sanocki
Autor jest posłem an Sejm RP

http://www.mysl-polska.pl/1973


https://www.polskawalczaca.com/viewtopic.php?f=3&t=30505#p61350

...............................................

Podniosłem rękę na władzę ludową, więc mi tę rękę władza ludowa odrąbie! - Stanisław Michalkiewicz






Jerzy
Powrót do góry
Ogląda profil użytkownika Wyślij prywatną wiadomość Wyślij email Odwiedź stronę autora
Jerzy Ulicki-Rek




Dołączył: 18 Gru 2007
Posty: 9351
Post zebrał 0.000 mBTC

PostWysłany: 02:11, 18 Lip '19   Temat postu: Odpowiedz z cytatem

Milion kary za cenzurę - na walkę z cenzurą



Ekspert NISS miażdży przedstawiciela rządu na komisji w sprawie 5G



Zablokowaliśmy 5G w Senacie




Jerzy
Powrót do góry
Ogląda profil użytkownika Wyślij prywatną wiadomość Wyślij email Odwiedź stronę autora
Jerzy Ulicki-Rek




Dołączył: 18 Gru 2007
Posty: 9351
Post zebrał 0.000 mBTC

PostWysłany: 03:02, 18 Lip '19   Temat postu: Odpowiedz z cytatem

HUBERT CZERNIAK I RADOSŁAW PATLEWICZ - WIELKI KONFLIKT ANTYSYSTEMU. ROTY NIEPODLEGŁOŚCI



Jerzy
Powrót do góry
Ogląda profil użytkownika Wyślij prywatną wiadomość Wyślij email Odwiedź stronę autora
Azyren




Dołączył: 07 Wrz 2015
Posty: 4105
Post zebrał 0.000 mBTC

PostWysłany: 08:36, 18 Lip '19   Temat postu: Odpowiedz z cytatem

Ehhh... Niektórzy ludzie nie słyszeli co to jest risercz czy weryfikowanie informacji które się wrzuca. Ale czego ja się spodziewałem po naszej forumowej śmieciarce, Jerzyku, wyssie każdy śmieć i każde gówno z you tuba, przemieli w swoich trybach i wrzuci na Prawda2 Confused

A tak swoją drogą, to kiedy Jerzyk dodasz sprostowanie za kłamliwa informacje sprzed już chyba roku czy dwóch, o rzekomej likwidacji Polski w przeciągu kilku miesięcy, które to kłamstwo przy wszystkich ci udowodniłem? Chyba się nie doczekam, wszak internet przyjmie każde gówno a autor/dystrybutor nie musi ponosić za to odpowiedzialności/konsekwencji, bo zawsze jak juz okaże się fakiem to znajdzie się jakieś ale... Ale ja tylko spekulowałem, nie mówiłem że tak będzie... Ale to nie mojego autorstwa, ja tylko zalinkowałem do wglądu... Ale to twoja wina, nie musiałes mi wierzyć w to co pisze...

Potem taki pajac wrzuca hurtowo byle gówno, bo wie że jak nawet 80% z tego to fejki, to nie on ponosi tego konsekwencje tylko ewentualni zbałamuceni i wyprowadzeni w maliny, użytkownicy.
_________________
Stagflacja to połączenie inflacji i hiperinflacji ~ specjalista od ekonomii, filantrop, debil, @one1
Powrót do góry
Ogląda profil użytkownika Wyślij prywatną wiadomość
Jerzy Ulicki-Rek




Dołączył: 18 Gru 2007
Posty: 9351
Post zebrał 0.000 mBTC

PostWysłany: 11:06, 18 Lip '19   Temat postu: Odpowiedz z cytatem

Jeszcze jeden głos w sprawie dr.Czerniaka i jego przynależności do ZOMO.

"Maciej Maciak & Aleksander Jabłonowski: Hubert Czerniak w latach 80-tych XX wieku - brońmy prawdy"



Panowie
Jakoś mnie te wasze argumenty mało przekonują bo z tego co widze atakujecie osobę (R.Patlewicz...red.Michalkiewicz..) zamiast skupić się na konkretnym temacie.
A ten konkretny temat to fakt ,że dr.Czernia wstąpił do ZOMO w czasie stanu wojennego.
Nie oceniam jego motywów ale taki jest fakt.
Natomiast w jego obronie słyszę bardzo dużo personalnych ataków na tych,którzy te fakty ujawnili.


"Jedynie prawda jest ciekawa"

Hubert Czerniak i jego wiedza historyczna
Published on Nov 14, 2018



"Slowianie stanowili kaste braminow.."
Tez fajnie Smile

....................................................

CZY AMERYKAŃSKA USTAWA NAS NA PEWNO DOTYCZY?




Jerzy
Powrót do góry
Ogląda profil użytkownika Wyślij prywatną wiadomość Wyślij email Odwiedź stronę autora
Jerzy Ulicki-Rek




Dołączył: 18 Gru 2007
Posty: 9351
Post zebrał 0.000 mBTC

PostWysłany: 10:13, 19 Lip '19   Temat postu: Odpowiedz z cytatem

Żydowska narada co zrobić z Polakami w Polsce (oryginał) polskie napisy

https://www.cda.pl/video/25978040c?fbcli.....rWwVQi3Rig


Jerzy
Powrót do góry
Ogląda profil użytkownika Wyślij prywatną wiadomość Wyślij email Odwiedź stronę autora
Jerzy Ulicki-Rek




Dołączył: 18 Gru 2007
Posty: 9351
Post zebrał 0.000 mBTC

PostWysłany: 11:19, 19 Lip '19   Temat postu: Odpowiedz z cytatem

Stanisław Michalkiewicz: nikomu nie służę, dlatego jestem krytykowany z każdej strony



Jerzy
Powrót do góry
Ogląda profil użytkownika Wyślij prywatną wiadomość Wyślij email Odwiedź stronę autora
Jerzy Ulicki-Rek




Dołączył: 18 Gru 2007
Posty: 9351
Post zebrał 0.000 mBTC

PostWysłany: 14:30, 19 Lip '19   Temat postu: Odpowiedz z cytatem

Porażający finał SKOKu stulecia!




Jerzy
Powrót do góry
Ogląda profil użytkownika Wyślij prywatną wiadomość Wyślij email Odwiedź stronę autora
Jerzy Ulicki-Rek




Dołączył: 18 Gru 2007
Posty: 9351
Post zebrał 0.000 mBTC

PostWysłany: 07:10, 20 Lip '19   Temat postu: Odpowiedz z cytatem

Pierwsze w historii ludobójstwo. Najczarniejsza karta rewolucji francuskiej


„Przeprowadzić eksterminację wszystkich powstańców, do ostatniego człowieka. Spalić ich farmy, wygnieść tych tchórzy jak pchły. Skruszyć tych ohydnych Wandejczyków” – brzmiał rozkaz Konwentu Narodowego wydany w dniu 1 sierpnia 1793 r. Mieszkańcy francuskiego departamentu Wandea ponieśli straszliwą karę za sprzeciw wobec rewolucji francuskiej.


Rewolucja francuska rozpoczęła się w 14 lipca 1789 r. od ataku na Bastylię – twierdzę, gdzie mieli być rzekomo przetrzymywani więźniowie polityczni, sprzeciwiający się królowi.

Przyczyny wybuchu rewolucji są powszechnie znane. Absolutystyczna Francja wymagała reform, lecz lud domagał się ich natychmiast. Kolejne rządy rewolucyjne nie przyniosły jednak oczekiwanych zmian. Jednocześnie Francja uwikłała się w wojnę – pierwszą z wielu, jakie miała stoczyć w następnych latach z kolejnymi „koalicjami antyfrancuskimi”. Ich seria zakończyła się, de facto, dopiero w 1815 r wraz z kongresem wiedeńskim

Tymczasem niepokoje w kraju nie ustawały. Konstytuantę zastąpił Konwent, którego największym „osiągnięciem” było ogłoszenie Francji republiką oraz zgoda na zgilotynowanie króla Ludwika XVI, co dokonało się 21 stycznia 1793 r. Monarchia, „relikt przeszłości” – upadła. Jednak rządy kordylierów, Georges’a Dantona i Jean Paula Marata nie trwały długo. Marat zginął 13 lipca 1793 r. z ręki należącej do żyrondystów Charlotte Corday, a Danton, zdaniem Maximilien’a Robespierre zbyt mało rewolucyjny, został zgilotynowany przez jakobinów 5 kwietnia 1794 r.

Terror, o którym Robespierre mówił, że „jest niczym innym jak sprawiedliwością, niezwłoczną, srogą, nieugiętą” towarzyszył rewolucji od samego początku; można rzec, że był jej sednem. Aby rewolucja mogła trwać, nie wystarczyło obalić króla, nie wystarczyło go zabić, lecz po jego śmierci znaleźć kolejnych jej wrogów, aby dalsza walka miała sens. Sami jakobini zwykli mawiać, że tylko Wielki Terror może przynieść uzdrowienie. Konsekwentnie zatem wprowadzano tę myśl w czyn. Tylko w okresie rządów jakobinów zgilotynowano około 14 tysięcy osób.

„Dla wrogów wolności nie ma wolności”

Najważniejszymi elementami rewolucji jakobińskiej była zupełna likwidacja resztek systemu feudalnego oraz pozbycie się wpływów Kościoła, dzięki czemu Francja miała całkowicie obalić dawny system.

Kościół, jako najstarszy i posiadający największe wpływy nośnik tradycji i wartości był instytucją najbardziej dla rewolucji niebezpieczną. Był gwarancją stabilizacji i jedną z najważniejszych ­– jeżeli nie najważniejszą – częścią francuskiej tożsamości.

Odrzucenie wiary było jednym z fundamentów oświeceniowej filozofii opartej na racjonalizmie i roli rozumu, która w XVIII-wiecznej Francji cieszyła się dużą popularnością, zwłaszcza w miastach. Przekonania jakobinów były rezultatem czerpania inspiracji z pism Woltera czy Jean Jacques’a Rousseau.

Obraz przedstawiający spalenie miejscowości Granville w Wandei. Autor: Jean-François Hue / Źródło: Wikimedia Commons

Represje wobec Kościoła rozpoczęły się jednak o wiele wcześniej, zanim ludzie tacy jak Danton czy Robespierre zaczęli cokolwiek znaczyć.

W lipcu 1790 r. uchwalono konstytucję cywilną kleru, a każdy duchowny został zobowiązany do złożenia na nią przysięgi, uznając tym samym nadrzędność konstytucji nad prawem kościelnym i samym papieżem. Pomysłodawcą tegoż dokumentu był nikt inny, jak sam biskup de Talleyrand, o którym bez przesady można chyba powiedzieć, iż był jednym z najbardziej przebiegłych polityków w historii świata (potrafił odnaleźć się na dworze królewskim, zajmował prominentne stanowiska w okresie rewolucji, później służył Napoleonowi, a po jego upadku doskonale odnalazł się realiach układu po kongresie wiedeńskim).

W założeniu rewolucyjnych polityków, Kościół miał służyć rewolucji. Księża którzy odmówili przysięgi na konstytucję byli szykanowani, odbierano im parafie (które, notabene, pełniły funkcje nie tylko religijne – księża odpowiedzialni byli za organizację szkół czy podstawowej opieki zdrowotnej dla swoich parafian). Z czasem zabijanie duchowych było na porządku dziennym. Wszystkie dobra kościelne „oddano ludowi”, choć ten, wbrew temu, co powszechnie się sądzi, posiadał ziemię (chłopi francuscy nie znali pańszczyzny).

Jeszcze w 1790 r. rozpoczęto zamykanie klasztorów, przepędzając z nich zakonników i zakonnice – wielu spośród nich skazując na zesłanie do Gujany Francuskiej. W ciągu kilku lat zginęło około 40 tysięcy osób życia konsekrowanego. Wkrótce, podobna akcja została wymierzona w kościoły.

W październiku 1793 r. Komuna Paryża zakazała odprawiania nabożeństw w kościołach, a niedługo później rozkazała ich zamykanie. Pół roku później w całej Francji nie funkcjonował prawdopodobnie żaden kościół. Ucierpiała również sama katedra Notre Dame oraz miejsce spoczynku francuskich monarchów, bazylika Saint-Denis – rzeźby i posągi królów, duchownych i świętych oszpecano, „gilotynowano” i topiono w Sekwanie. W Reims publicznie rozbito ampułkę na oleje koronacyjne.

Pomimo zaciekłej walki z Kościołem i wszelkimi przejawami dotychczasowej „ciemnoty”, dość szybko zauważono, że narzędzia, jakie oferuje religia są niezastąpione. Jacques Hébert, należący do stronnictwa „wściekłych” wyszedł z propozycją, aby miejsce Boga zajął Rozum. Niesprecyzowana idea, kult Rozumu wkroczył tryumfalnie do katedry Notre Dame, detronizując Boga. Jakobini wierzyli, że nowe obrzędy będą stanowiły legitymizację ich władzy i porwą tłumy, które miały odtąd klękać przed drzewem wolności i maszerować w marszach rewolucyjnych, które zastąpić miały katolickie procesje.

Robespierre widział jednak, że pomimo starań popartych terrorem (czy, jakby to zapisali jakobini, Wielkim Terrorem), kult Rozumu nie cieszy się popularnością, na jaką pierwotnie liczył. Po pozbyciu się krytycznego Dantona, Robespierre mógł zrealizować własny plan – wprowadzić kult Istoty Najwyższej. Nowa „religia”, dziwnie podobna do starej, tak znienawidzonej, miała być jednocześnie jej zupełnym zaprzeczeniem. Zarówno praktykowanie chrześcijaństwa, jak publiczne przyznanie się do ateizmu były natychmiast karane gilotyną. Wprowadzono liczne święta (niektóre bliźniaczo podobne do świąt katolickich), a centralne obchody zaplanowano na dzień święta konstytucji, którą eksponowano niczym świętą księgę rewolucji na Ołtarzu Ojczyzny wybudowanym na Polach Elizejskich.

Ludobójstwo francusko-francuskie
Rolniczy departament Wandei leży w zachodniej części Francji. Zarówno w czasach rewolucji, jak współcześnie, uchodzi za ostoję katolicyzmu i tradycji.

Z chwilą rozpoczęcia rewolucji francuskiej mieszkańcy Wandei nie opuścili króla, ani nie dali się porwać wichrowi radykalnych przemian. Czarę goryczy przelało zabicie Ludwika XVI oraz zapowiedziany pobór do wojska, co spowodowałoby wyjazd na wojnę wszystkich zdolnych do pracy mężczyzn. 10 marca Wandejczycy rozpoczęli powstanie przeciwko lokalnym władzom rewolucyjnym oraz konstytucyjnym księżom. Wielka Armia Katolicka i Królewska walcząca pod sztandarami Burbonów, ze szkaplerzami maryjnymi na szyi i przypiętymi do piersi wyhaftowanymi czerwonymi sercami z napisem Bóg i Król (Dieu Le Roi), pomimo wielkich trudności, nie poddawała się przez 3 lata. W czasie całego powstania stoczono około 17 większych bitew i ponad 700 potyczek.

Henri de La Rochejacquelein w boju o Cholet. Autor obrazu: Paul-Émile Boutigny / Źródło: Wikimedia Commons

Powstanie wandejskie było powstaniem ludowym, choć w jego szeregach nie brakowało również szlachetnie urodzonych. Pierwszy jego przywódca, Jacques Cathelineau, zwany Świętym z Anjou był chłopem, który wierzył głęboko, że misja, którą otrzymał jest mu dana przez Boga. Armia pod jego dowództwem, licząca niemal 40 tysięcy ludzi, pod koniec czerwca 1793 r. zdobyła Nantes. Krótki był to jednak tryumf. W trakcie walk w mieście zginął Cathelineau. Morale Armii Katolickiej i Królewskiej załamało się, wiele osób opuściło jej szeregi i powróciło do domów.
Był to jednak dopiero początek powstania. Dla Paryża Wandea stawała się rosnącym problemem i skazą na rewolucji. 10 sierpnia do departamentu skierowano regularną armię (do tej pory powstańcy bili się z lokalnymi oddziałami republikańskimi) pod dowództwem Jean-Baptiste Klébera. Inny generał, François Joseph Westermann, który przybył do Wandei już miesiąc wcześniej, zaczął karać niepokornych Wandejczyków stosując taktykę spalonej ziemi, paląc ich uprawy, lasy i wioski. Wielu mieszkańców departamentu próbowało się ratować uciekając do leżącej za Loarą Bretanii. Powstańcy liczyli ponadto, że na pomoc wyruszy im Wielka Brytania. Od kilku tygodni wypatrywano brytyjskich statków – te jednak nie przybywały i, jak się miało okazać, wbrew oczekiwaniom i silnie antyrepublikańskim nastrojom na Wyspach, nie pojawiły się nigdy.

2 sierpnia – o czym w swej książce „Rozważania o wojnie domowej” pisał Paweł Jasienica – Konwent wydał dekret, w którym zarządzał: „Minister wojny wyśle do Wandei wszelkiego rodzaju materiały palne, a to w celu zniszczenia drzew i zarośli. Lasy zostaną wycięte, schroniska buntowników zburzone, zbiory skoszone i wywiezione na zaplecze działającej armii, bydło domowe ulegnie konfiskacie. Majętności buntowników przejdą na własność Republiki. Kobiety, dzieci i starcy zostaną przeniesieni w głąb kraju, gdzie przez szacunek dla zasad ludzkości będzie się dbać o ich utrzymanie i bezpieczeństwo”.

Inny rozkaz – przytoczony przez Reynalda Sechera w książce „Ludobójstwo francusko – francuskie” – brzmiał: „Przeprowadzić eksterminację wszystkich powstańców, do ostatniego człowieka. Spalić ich farmy, wygnieść tych tchórzy jak pchły. Skruszyć tych ohydnych Wandejczyków”. Decyzje Konwentu oznaczały, że Wandea ma zostać zmieciona z powierzchni ziemi, aby żaden jej przyszły mieszkaniec nie myślał nawet o buncie.

Przez kolejne miesiące w całym departamencie trwały mniej lub bardziej regularne walki. Powstańcy nie poddawali się, odnosząc liczne, pomniejsze sukcesy – ludzie nie mieli nic do stracenia, dlatego ich wola walki była nieugięta. Trudno było jednak pokonać regularną, wyszkoloną i dobrze uzbrojoną armię. Pod koniec grudnia 1793 r., po bitwie pod Savenay, Wielka Armia Katolicka i Królewska przestała istnieć.

Generał Westermann w raporcie do Komitetu Ocalenia Publicznego pisał: „Nie ma już Wandei. Wraz ze swymi kobietami i dziećmi zginęła ona pod naszą wolną szablą. Grzebię ją w bagnach i lasach Savenay. Zgodnie z rozkazami, któreście mi dali, miażdżyłem dzieci kopytami koni, masakrowałem kobiety, które – przynajmniej te właśnie – nie będą już rodzić bandytów. Nie mam na sumieniu wzięcia chociażby jednego jeńca. Tępiłem wszystkich… Moi huzarzy mają przy końskich ogonach strzępy bandyckich sztandarów. Drogi są zasłane trupami. Jest ich tyle, że w wielu miejscach tworzą piramidy. Bez przerwy rozstrzeliwuje się w Savenay, ponieważ ciągle przybywają bandyci pragnący się poddać. My nie bierzemy jeńców; trzeba by im było dawać chleb wolności, litość zaś to nie rewolucyjna sprawa”.

Nie był to jednak koniec powstania (potyczki trwały aż do 1796 r., a niedobitki powstańców walczyły w lasach do 1800 r.) ani prześladowań. Westermann, co prawda, opuścił Wandeę, lecz jego miejsce zajął gen. Turreau, który przewodził oddziałom zwanym „kolumnami piekielnymi”. Ich zadaniem było całkowite i ostateczne spacyfikowanie departamentu. Gwałcono żywe i martwe kobiety. Zabijano dzieci, kobiety, starców oraz chorych w szpitalach. Symbolem prześladowań stało się masowe topienie ludzi w rzece Nantes. Żołnierze Turreau wiązali nagich, obcych sobie ludzi w pary po czym wyrzucali ich do rzeki. Morderstwa te nazywano prześmiewczo „małżeństwami republikańskimi”.

Obraz przedstawiający topienie ludności Wandei. Autor: Joseph Aubert / Źródło: Wikimedia Commons

Tylko w okresie od stycznia do maja 1794 r. mogło zginąć w Wandei nawet 50 tysięcy ludzi. Łączna liczba ofiar nie jest znana i prawdopodobnie niemożliwa do oszacowania. Podaje się, że w latach 1794-1800 śmierć poniosło od 120 tysięcy do 600 tysięcy ludzi – być może nawet 45 procent ludności departamentu.

“Robespierre, Couthon, Danton. Carrier, Fouquier-Tinville – sama podrzędna palestra. Desmoulins – dziennikarzyna. Santerre – piwowar paryski. Historia zauważyła ich nie wcześniej, aż okoliczności pozwoliły im wspiąć się na polityczne szczudła. Ci ludzie mieli do wyboru dwie drogi: nicość lub władzę. Utrata jej w najlepszym razie oznaczała konieczność powrotu w mrok obskurnych kancelarii adwokackich, w kwaśny zaduch piwowarni. Chłopi wandejscy dopuścili się niewybaczalnej zbrodni, zakwestionowali prawo owych mężów do władzy, zapragnęli siekierami porąbać polityczne szczudła. Skazani więc zostali na śmierć”. – pisał Paweł Jasienica. Wandejczycy ponieśli najcięższą możliwą karę za wierność swej religii i królowi – śmierć przez zapomnienie.

Francja, świętując Wielką Rewolucję Francuską mówi o jej bohaterach, o przeciwstawieniu się przestarzałemu porządkowi. Wciąż bardzo rzadko wspomina jednak o wojnie domowej w Wandei, która zakończyła się ludobójstwem katolików.

____________

Anna Szczepańska


https://superhistoria.pl/nowozytnosc/108.....skiej.html
https://forumemjot.wordpress.com/2019/07.....more-66898

Jerzy
Powrót do góry
Ogląda profil użytkownika Wyślij prywatną wiadomość Wyślij email Odwiedź stronę autora
Jerzy Ulicki-Rek




Dołączył: 18 Gru 2007
Posty: 9351
Post zebrał 0.000 mBTC

PostWysłany: 07:19, 20 Lip '19   Temat postu: Odpowiedz z cytatem

Jerzy Ulicki - Rek PRZEŻYJEMY muz i wyk: Vedamir - Cezary Stawski ( 665 )



Jerzy
Powrót do góry
Ogląda profil użytkownika Wyślij prywatną wiadomość Wyślij email Odwiedź stronę autora
Jerzy Ulicki-Rek




Dołączył: 18 Gru 2007
Posty: 9351
Post zebrał 0.000 mBTC

PostWysłany: 10:59, 20 Lip '19   Temat postu: Odpowiedz z cytatem

Jonny Daniels planuje zmniejszyć powierzchnię Polski i wydzielić obszar eksterytorialny - SZALONY!



Proponuje aby "wydzielić" tego sukinsyna z powierzchni Polski a jeszcze lepiej przenieść go pod powierzchnię z osinowym kółku w sercu aby miec pewnosc ,ze tam zostanie.
A teraz żarty na bok: trzeba cos z tym zrobic bo samym biadoleniem niczego się nie zmieni


Jerzy
Powrót do góry
Ogląda profil użytkownika Wyślij prywatną wiadomość Wyślij email Odwiedź stronę autora
Jerzy Ulicki-Rek




Dołączył: 18 Gru 2007
Posty: 9351
Post zebrał 0.000 mBTC

PostWysłany: 06:09, 22 Lip '19   Temat postu: Odpowiedz z cytatem

Komentarz zbyteczny

Rząd będzie masowo rabował także i nieruchomości, ale większość Polaków tego chce! - Michalkiewicz




Rozmowa z wyznawcami Jarosława Kaczyńskiego jest po prostu... niemożliwa! - Stanisław Michalkiewicz



.......................................

Proces za "antysemiting z Marzanną b'żydulą"



Jerzy
Powrót do góry
Ogląda profil użytkownika Wyślij prywatną wiadomość Wyślij email Odwiedź stronę autora
Jerzy Ulicki-Rek




Dołączył: 18 Gru 2007
Posty: 9351
Post zebrał 0.000 mBTC

PostWysłany: 07:22, 22 Lip '19   Temat postu: Odpowiedz z cytatem

Koniec żartów! Matteo Salvini pisze list do szefa MSW Francji: „Włochy podniosły głowę. Nie są już obozem dla uchodźców Brukseli, Paryża i Berlina”

Opublikowano 21/07/2019 by emjot



Wicepremier Włoch Matteo Salvini w największym, już zamkniętym ośrodku dla imigrantów Europie. Zdjęcie: EPA/Orietta Scardino Dostawca: PAP/EPA.


Szef włoskiego MSW Matteo Salvini napisał list do swojego odpowiednika we Francji, ministra spraw wewnętrznych Christophe’a Castanera. Poruszył w nim temat nielegalnej imigracji do Europy i zaznaczył, że Włochy nie będą realizować politycznych interesów innych państw.


„Włochy nie są już obozem dla uchodźców Brukseli, Paryża i Berlina” – oświadczył Salvini, informując, że napisał o tym w liście do ministra spraw wewnętrznych Francji Castanera przed poniedziałkowym spotkaniem na temat migracji.

Narada w Paryżu zwołana przez francuski rząd jest otwarta dla wszystkich ministrów spraw wewnętrznych i zagranicznych państw Unii Europejskiej. Wicepremier Salvini nie weźmie w niej udziału. Reprezentować go będzie delegacja włoskiego MSW.

Jak podkreślił Salvini w niedzielę w mediach społecznościowych, w liście do francuskiego ministra wyjaśnił, że Włochy „nie są gotowe nadal przyjmować wszystkich imigrantów przybywających do Europy”.

Wicepremier i lider Ligi ujawnił, że w przesłaniu tym powtórzył, że Francja i Niemcy „nie mogą decydować o polityce migracyjnej, ignorując prośby krajów najbardziej narażonych” na tę falę, czyli Włoch i Malty.

„Chcemy, żeby nas szanowano. Przedstawiłem to czarno na białym mojemu francuskiemu odpowiednikowi Castanerowi. Włochy podniosły głowę” – uznał Salvini, który przed rokiem zamknął włoskie porty dla statków organizacji pozarządowych zabierających migrantów z łodzi i pontonów. Fala migracyjna zanotowana w tym roku we Włoszech jest niższa o około 80 proc. w porównaniu z rokiem poprzednim.

Agencja Ansa podała, że w projekcie dokumentu poniedziałkowego spotkania w Paryżu znajduje się zapis o tym, że migranci powinni schodzić ze statków w najbliższym bezpiecznym porcie. Jak podkreślono, zapewniłoby to „bezpieczne, godne i szybkie dotarcie na ląd”.

To, jak zaznaczyła agencja, najbardziej krytykowany przez stronę włoską fragment dokumentu, będący faktycznie repliką propozycji stanowiska Francji i Niemiec, odrzuconego niedawno podczas nieformalnego spotkania szefów MSW w Helsinkach. Aprobata takiego rozwiązania oznaczałaby, że to na Włochy i Maltę nadal spadałby obowiązek przyjmowania migrantów.

Ponadto w projekcie mowa jest o tym, że zejście imigrantów na ląd i ich relokacja powinny odbywać się możliwie najszybciej.

_______________

Koniec żartów! Matteo Salvini pisze list do szefa MSW Francji: „Włochy podniosły głowę. Nie są już obozem dla uchodźców Brukseli, Paryża i Berlina”


https://forumemjot.wordpress.com/2019/07.....more-66920

Jerzy
Powrót do góry
Ogląda profil użytkownika Wyślij prywatną wiadomość Wyślij email Odwiedź stronę autora
Jerzy Ulicki-Rek




Dołączył: 18 Gru 2007
Posty: 9351
Post zebrał 0.000 mBTC

PostWysłany: 08:11, 22 Lip '19   Temat postu: Odpowiedz z cytatem

ALEKSANDER JABŁONOWSKI TOPIENIE MARZANNY 2019 I ŻYCZENIA NA 44 URODZINY BARTŁOMIEJA KURZEJI



Wszystkiego najlepszego z okazji urodzin.
Vivat Bartlomiej !!!



Jerzy Zięba - odpowiedź do filmu Pana Adolfa Kudlińskiego



Jerzy
Powrót do góry
Ogląda profil użytkownika Wyślij prywatną wiadomość Wyślij email Odwiedź stronę autora
Jerzy Ulicki-Rek




Dołączył: 18 Gru 2007
Posty: 9351
Post zebrał 0.000 mBTC

PostWysłany: 08:48, 22 Lip '19   Temat postu: Odpowiedz z cytatem

Robią nas w konia: ANTYSEMITYZM i Holokaust... wg Żydów "To taki trik." #190



Jerzy
Powrót do góry
Ogląda profil użytkownika Wyślij prywatną wiadomość Wyślij email Odwiedź stronę autora
Azyren




Dołączył: 07 Wrz 2015
Posty: 4105
Post zebrał 0.000 mBTC

PostWysłany: 18:53, 22 Lip '19   Temat postu: Odpowiedz z cytatem

Widzę Jerzyk to też amator leczniczej trawy oszczanej przez borsuka, i witaminy C lewoskrętnej za 80 zł Laughing

Szur szura szurem pogania.
_________________
Stagflacja to połączenie inflacji i hiperinflacji ~ specjalista od ekonomii, filantrop, debil, @one1
Powrót do góry
Ogląda profil użytkownika Wyślij prywatną wiadomość
Jerzy Ulicki-Rek




Dołączył: 18 Gru 2007
Posty: 9351
Post zebrał 0.000 mBTC

PostWysłany: 03:43, 24 Lip '19   Temat postu: Odpowiedz z cytatem

Abecadło homopropagandy, czyli 6 etapów manipulacji. Jak środowiska LGBT programują nasze myślenie?

Opublikowano 23/07/2019 by emjot


Amerykańscy działacze już w latach 80. rozpisali precyzyjną strategię, która zmieniła myślenie milionów ludzi. Dziś co do joty realizowana jest u nas.

– W krótkim czasie zręczna i bystra kampania medialna może przemienić wspólnotę gejowską w matkę chrzestną cywilizacji zachodniej

– pisał Marshall Kirk w 1987 r. na łamach gejowskiego pisma „Guide Magazine”.


Swoje abecadło homopropagandy rozwinął w wydanej dwa lata później książce „Po balu. Jak w latach 90. Ameryka pokona swój strach i nienawiść wobec gejów”.

Strategia obliczona na zawładnięcie mas, przetoczyła się ze Stanów, poprzez zachodnią Europę aż do Polski.

Kirk doskonale wiedział, że nie sposób zmienić ludzkiej mentalności z dnia na dzień. Namawiał do spokojnego i cierpliwego oswajania opinii publicznej z homoseksualizmem” tak, by społeczeństwa na problem zobojętniały.

Chodzi o to, aby ułatwić im spoglądanie na homoseksualizm z obojętnością, a nie z żywym zaangażowaniem. Byłoby najlepiej, gdyby zwykli ludzie zauważali różnicę w preferencjach seksualnych w ten sam sposób, w jaki zauważają fakt, że można mieć różne ulubione smaki lodów albo dyscypliny sportu

— pouczał Kirk, przestrzegając jednocześnie aktywistów LGBT przed stosowaniem zbyt nachalnej propagandy.

Darujcie sobie przekonywanie mas, że homoseksualizm to coś dobrego. Ale jeśli tylko potraficie sprawić, by pomyślały, że to coś innego i wzruszyły ramionami, to właściwie już wygraliście bitwę o prawa.

Jak to zrobić? Trzeba uruchomić umiejętnie przeprowadzoną kampanię społeczną i medialną, która zostanie przeprowadzona według następujących zaleceń:

ZADANIE 1: Uruchomić homoseksualną tubę

Bez zbędnych emocji, ale wytrwale. Mówić przy każdej okazji, ale nie szokować, np. nie pokazywać czynności seksualnych i traktować je jak abstrakcję. Celem jest przełamanie granic oburzenia, zniechęcenia czy jakichkolwiek innych poruszeń.

Żeby stłumić przewrażliwienie na punkcie homoseksualizmu, konieczne jest, aby wiele ludzi poruszało ten temat w sposób neutralny lub życzliwy. Nieustanne mówienie o nim tworzy wrażenie, że opinia publiczna jest przynajmniej podzielona i że istotny jej segment akceptuje lub wręcz praktykuje homoseksualizm

— pouczał Kirk.

Aby skutecznie przebić się z przekazem, trzeba dotrzeć do najbardziej konserwatywnych struktur za pomocą mediów i „pożytecznych idiotów”. Jak to zrobić? Bardzo prosto: „wykorzystać film i telewizję, atakować Kościoły”.

Przepisy szczegółowe mówią o tym, by wplatać wszędzie wątki homoseksualne, zwłaszcza w filmach, reklamach, literaturze, programach telewizyjnych, pismach kolorowych. Przy rozmiękczaniu przekazu medialnego, należy budować front walki z Kościołem – ośmieszać, pomawiać, kompromitować, lekceważyć, mówić o zacofaniu i zaściankowości. Gdy już uda się osłabić jego autorytet, oddawać głos pseudo-katolikom, którzy będą mówić o tolerancji, zgodności też tu nieustanną walkę z Kościołem katolickim. Lobby homoseksualne podkopuje jego autorytet, wyciąga na wierzch bolesne, ale jednostkowe skandale i rozdmuchuje je do monstrualnych rozmiarów, przedstawia Kościół jako średniowieczny zaścianek, który nie nadąża za nowoczesną psychologią.

ZADANIE 2: Ukazać homoseksualistów jako niewinne ofiary

Kirk zalecał, by nie pokazywać homoseksualistów jako agresywnych działaczy, walczących o swoje prawa. Znacznie skuteczniejsze jest manifestowanie niedoli, jakiej rzekomo doświadczają w heteroseksualnym społeczeństwie. Społeczne masy mają uwierzyć, że homoseksualizm jest wrodzony, a osoby LGBT nie ponoszą żadnej moralnej odpowiedzialności za swoje seksualne wybory.

Następnym krokiem jest przedstawianie homoseksualistów jako „ofiary losu i społeczeństwa”. Historii, które mają to uwiarygodnić jest zatrzęsienie. Wybite rzekomo okno w mieszkaniu transseksualisty Rafalali, rzekoma „napaść” na posła Biedronia, którego kurier nazwał „parówą”, brak zgody na Parady Równości.

ZADANIE 3: Wzbudzić wyrzuty hetero-sumień i namówić do walki w dobrej sprawie

Finalnym aktem kroku poprzedniego ma być skonfrontowanie dwóch wartości: Prawa człowieka przeciw wolności sumienia. Należy wmówić masom, że ich zasady, które wyznają, prawo do wolności sumienia w rażący sposób narusza prawa człowieka, którego domagają się homoseksualiści. Dzięki staraniom ONZ, wszelkie prawa homoseksualistów zostały podpięte do praw człowieka, więc sfinalizowanie tego kroku staje się wyjątkowo proste. Teraz wystarczy wzbudzić pragnienie walki z dyskryminacją i nowe zaplecze poparcia społecznego gotowe.

ZADANIE 4: Pokazać homoseksualistów jako atrakcyjnych ludzi sukcesu

Młodzi, piękni, wykształceni, gwiazdy, celebryci i co tam się komu zamarzy. Ważne, by pod żadnym pozorem nie kojarzyć homoseksualizmu z patologią, brzydotą, chorobą czy uzależnieniem. Prezentowani w mediach homoseksualiści mają być atrakcyjni, a nawet wybitni. Model ten ma też zostać przeniesiony do edukacji. W wydanym przez Kampanię Przeciw Homofobii podręczniku dla nauczycieli „Lekcja Równości” mamy szczegółowy instruktaż. Jeden z jego punktów brzmi:

Afirmuj obecność osób LGBT w społeczeństwie i ich wkład w naukę oraz kulturę. Orientacja seksualna nie powinna być pokazywana jako najważniejsza cecha osoby, ale ważne jest, żeby wszyscy uczniowie i uczennice poznali pozytywne postacie, z którymi mogą się identyfikować.

Wielkie nazwiska przypomniane w podręczniku KPH to m.in. Sokrates, Szekspir, Aleksander Wielki, Michał Anioł, Walt Whitman, Safona. Aktywistki uprawiające pseudonaukę na gender studies dokładają wszelkich starań, by ją poszerzyć o nowe nabytki. Bohaterowie „Kamieni na szaniec” już zostali ogłoszeni parą gejów. Tylko czekać na następnych.

Kampania Przeciw Homofobii skrupulatnie wypełnia zalecenia amerykańskich liderów LGBT. Jako organizacja pożytku publicznego zgłosiła Telewizji Polskiej projekt kampanii społecznej, a ta bez mrugnięcia okiem wyemitowała spot, łamiąc kilkanaście zapisów prawa:

zob: Marzena Nykiel we „wSieci”: Homomisja TVP. Sprawdź, jak telewizja łamie prawo, promując homoseksualistów!

ZADANIE 5: „Zmieszać z błotem” przeciwników

Dalszy etap homopropagandy to już gra o wyższą stawkę. Gdy już spowszednieją gejowskie reklamy, gdy masy oswoją się coming outami i wszechobecnością homoseksualstów, nadejdzie czas rozprawić się z pozostającymi nadal przeciwnikami.

Mówiąc bez ogródek – trzeba ich zmieszać z błotem. Mamy przy tym dwojakie cele. Po pierwsze chcemy zastąpić pewną siebie homofobię ogółu wstydem i poczuciem winy. Po drugie chcemy sprawić, by wrogowie gejów wyglądali tak paskudnie, że przeciętny Amerykanin będzie chciał się od nich trzymać z daleka

— pouczał Kirk. Zalecał, by pokazywać przeciwników środowisk LGBT w sposób budzący odrazę.

Opinii publicznej trzeba pokazywać zdjęcia bluzgających homofobów, którzy mają poza tym cechy i poglądy budzące niechęć zwyczajnej Ameryki. Mogą to być zdjęcia (…) bandycko wyglądających chuliganów i kryminalistów opowiadających z ubawem o „pedałach”, których chętnie by pozabijali. I wreszcie obrazki z nazistowskich obozów zagłady, gdzie torturowano i gazowano homoseksualistów.

Skąd my to znamy?

ZADANIE 6: Zgromadzić fundusze

Aby osiągnąć zamierzone cele, trzeba mieć wypchaną skarbonkę. Kirk wychodził z założenia, że w każdym społeczeństwie żyje 10-15 mln zwolenników środowisk homoseksualnych. Jeśli każdy z nich wrzuci do skarbonki po dwa dolary na kampanię, będzie czym rządzić. Dziś, gdy za interesami środowisk LGBT wstawiają się międzynarodowe organizacje, firmy i instytucje, finansowanie ich interesów jest o wiele prostsze. Aby nie szukać za daleko, spójrzmy na samą Kampanię przeciw Homofobii, która – jako organizacja pożytku publicznego – emituje w publicznej telewizji lesbijski spot.

Z raportów finansowych organizacji wynika, że na tej społecznej działalności można nieźle zarobić. W 2013 KPH osiągnęła przychody w wysokości prawie 1 mln 314 tys. zł. Niespełna 180 tysięcy pochodziło z darowizn i odpisów podatkowych. Pozostała kwota, zapisana jako „inne źródła”, w większości pochodzi z grantów na realizację projektów. Jak wyglądają zarobki? Z raportu finansowego dowiadujemy się, że łączna kwota wynagrodzeń brutto w 2013 r. wyniosła ponad 453 tys. zł., co oznacza, że miesięcznie na same wynagrodzenia organizacja przeznaczyła prawie 38 tysięcy złotych. Najniżej wyceniona miesięczna płaca wyniosła 2600 a najwyżej 6100 zł.

__________________________________________

Źródło: w wPolityce 1 listopada 2014


https://forumemjot.wordpress.com/2019/07.....more-66998


Jerzy
Powrót do góry
Ogląda profil użytkownika Wyślij prywatną wiadomość Wyślij email Odwiedź stronę autora
Jerzy Ulicki-Rek




Dołączył: 18 Gru 2007
Posty: 9351
Post zebrał 0.000 mBTC

PostWysłany: 04:06, 24 Lip '19   Temat postu: Odpowiedz z cytatem

Problem lustracji Kościoła w Polsce – dr Krzysztof Borowiak

Opublikowano Lipiec 23, 2019 by emjot

Arcybiskup Stanisław Gądecki, Przewodniczący Konferencji Episkopatu Polski, bardzo się uaktywnił medialnie w ostatnich tygodniach. W jednym z wywiadów, mówiąc o problemie lustracji duchownych, oskarżanych o współpracę ze służbą bezpieczeństwa PRL i o grzechy pedofilskie, Arcybiskup rzekł:

„Bardzo nam zależy na dojściu do prawdy i wewnętrznym oczyszczeniu Kościoła. Tak było przed dekadą, kiedy podejmowaliśmy konkretne działania umożliwiające przeprowadzenie lustracji w Kościele, tak jest i teraz. Trudno w naszym społeczeństwie znaleźć drugie takie środowisko, które podjęło aż tyle przedsięwzięć, inicjatyw i rozwiązań mających na celu rozliczenie przeszłości i prewencję na przyszłość. Zależy nam bowiem na naprawieniu krzywd wobec osób zranionych grzechem ludzi Kościoła”.


Od przeszło pięciu lat prowadzę badania naukowe w oparciu o archiwa zgromadzone w IPN. Jednym z moich tematów badawczych jest problem stopnia inwigilacji Kościoła i nasycenia jego pasterzy agenturą komunistycznych służb specjalnych.

W trakcie moich badań i kwerend w archiwach IPN, a także po skompletowaniu materiału na temat współpracy ze służbami specjalnymi PRL przedstawicieli duchowieństwa Archidiecezji Poznańskiej, spotykałem się ze skrajnymi opiniami na temat tego, czy wyniki moich badań (przyznaję: mocno kontrowersyjne w swej wymowie) publikować, czy nie.

Dylemat ten spowodował, że w pierwszym odruchu zwróciłem się do kościelnych władz Archidiecezji Poznańskiej, licząc na jakieś wskazówki odnośnie do formy publicznej prezentacji wyników mych badań. Już 5 października 2014 r. wysłałem do Arcybiskupa maila z prośbą o pomoc w rozstrzygnięciu dylematu publikacji uzyskiwanych wyników badań. Arcybiskup scedował sprawę na Bp. Zdzisława Fortuniaka. Ten mnie 17 listopada 2014 r. przyjął i z zaciekawieniem wysłuchał, w naszej rozmowie doszliśmy do dużej zgodności stanowisk. Jednak żadnego formalnego stanowiska się nie doczekałem, na moje indagowanie w tej sprawie otrzymałem rok później (4 grudnia 2015 r.) odpowiedź, iż muszę sam rozstrzygnąć swój dylemat na temat publikacji i że „wartość materiału wypracowanego przez funkcjonariuszy SB w stosunku do kapłanów budzi poważne wątpliwości”. Aliści podczas osobistego spotkania udowadniałem Biskupowi, że jest inaczej – najwyraźniej na próżno.

Mój ponowny list do Arcybiskupa Gądeckiego z 8 marca 2018 r. z prośbą o podjęcie tematu (dysponowałem już w tym momencie nie wyrywkowymi danymi, ale kompletnymi badaniami sprawdzającymi, obejmującymi wszystkich – ponad tysiąc! – duchownych inkardynowanych w Archidiecezji wg jej Rocznika 1986). Odpowiedź Arcybiskupa (z 9 kwietnia 2018 r.) jednoznacznie wykazała jego całkowite désintéressement dla tej sprawy.

W licznych moich rozmowach, prowadzonych na temat publikacji wyników badań, przeciwko publikacji padały najczęściej argumenty: że wyniki moich badań zostaną wykorzystane propagandowo przez dzisiejszych wrogów Kościoła i że część z ujawnianych OZI (osobowe źródła informacji) już stanęła przed sądem Najwyższego i nie mogą oni w żaden sposób odnieść się do faktu umieszczenia ich w mojej tabeli.

Zacznę od argumentu ostatniego: umieszczając duchownych na liście zarejestrowanych przez SB współpracowników nie miałem zamiaru kogokolwiek potępiać (choć oczywiście zgoda, jakiej wszyscy ci księża musieli podczas tzw. pozyskania świadomie udzielić, aby w rejestrach SB się znaleźć, jest niewątpliwie — moim zdaniem — moralnie naganna). Przedstawiam wyłącznie stan faktyczny, oparty na istniejącym materiale archiwalnym z różnych okresów historii PRL. W wielu przypadkach nie udało się odnaleźć tzw. teczek pracy, które dałyby znacznie więcej informacji o przebiegu współpracy oraz o szkodliwości jej efektów dla Kościoła czy ludzi, którymi służby z różnych powodów się interesowały. Dlatego też powstała lista wyłącznie osób zarejestrowanych — nie jest ona w żadnej mierze wezwaniem do tłumaczenia się z przeszłości, jest tylko (i aż!) odbiciem pewnej prawdy historycznej, która nie poddaje się modyfikującym ją wyjaśnieniom, tłumaczeniom czy usprawiedliwieniom. To jest po prostu zbiór faktów, odzwierciedlających stan dzienników rejestracyjnych, a nie (na tym etapie) materiał dowodowy do stawiania zarzutów.

Czy ujawnienie prawdy o słabości tych kapłanów, którzy poszli na współpracę ze służbami komunistycznej dyktatury, może zaszkodzić Kościołowi? Odpowiedź dla ludzi wiary jest oczywista: Kościół został stworzony przez Jezusa Chrystusa, trwa wśród ludzkości (tej dobrej i tej złej) już dwa tysiące lat, a sam Zbawiciel zapewnił, iż „bramy piekielne go nie przemogą” [Mt 16, 18]. Jestem zatem dziwnie spokojny, że wyniki moich kwerend Kościół spokojnie przetrwa, zaś chwała tych prezbiterów, którzy podlegając przecież tak samo namolnym naciskom, wytrwali i się nie ugięli – niech będzie wymownym świadectwem mocy tej Skały, na której Kościół został posadowiony.

Ta należna chwała nieugiętym księżom, którzy na żadną współpracę z SB się nie zgodzili (choć są liczne dowody ich nagabywania), to także istotny argument na ujawnienie listy: chwała wiernym sługom Chrystusa! Z drugiej strony ujawnienie tej wstydliwie skrywanej prawdy może – choć nie jest to zaiste moją intencją – dać pewną ulgę wszystkim tym księżom, którzy od wielu lat żyją pod mieczem Demoklesa. Bo jeśli nie ujawniłbym tego ja, to kiedyś znalazłby się zapewne ktoś inny, kto do tej prawdy by dotarł. I choć ujawnienie zdrady nie będzie dla zdradzających zapewne przyjemne, to dyndające na końskim włosiu zagrożenie nareszcie, po tylu latach, zniknie! Słusznie ktoś może zauważy: dlaczego musiało minąć tyle lat?… To pytanie także, a może przede wszystkim, do Abp. Gądeckiego.

Kolejnym uzasadnieniem podjęcia przeze mnie decyzji o upublicznieniu tej listy jest istota badań naukowych: prowadzi się je nie dla własnej satysfakcji czy dla rozszerzenia własnej wiedzy (choć oczywiście te elementy dociekań naukowych też są istotne). Badania prowadzi się po to, aby dzielić się ich wynikami ze społeczeństwem, które ma prawo do poznania tej wiedzy, tym bardziej, że stanowi ona często także osobistą historię i własne przeżycia członków tego społeczeństwa. Ta prawda jest po prostu własnością Narodu i jestem przeciwny jej jakiemukolwiek reglamentowaniu. Do obowiązków badacza należą jedynie: zachowanie obiektywizmu, staranność analizy i rzetelność badań.

Często podnoszony jest problem wiarygodności materiałów archiwalnych, wytworzonych przez służby bezpieczeństwa. Problem ten – co ciekawe! – podnoszą szczególnie ci, którzy w tych zasobach pojawili się w niekorzystnym świetle. Mój argument jest racjonalny: to nie były materiały wytwarzane do wykorzystania propagandowo przeciwko komuś, kogo służby chciałyby skompromitować. To są materiały wytwarzane na WŁASNY użytek służb! Nie widzę jakiegokolwiek uzasadnienia, aby służby siebie same miały wprowadzać w błąd. Również odrzucić można zarzut o nieuczciwości funkcjonariuszy, którzy mogliby ulec pokusie pozornego zwiększania efektów swej aktywności i skuteczności w pozyskiwaniu tajnych współpracowników.

Każdy bowiem kandydat na tajnego współpracownika (kTW) musiał być przed współpracą „opracowany”, chęć pozyskania musiała być zaakceptowana przez przełożonego pozyskującego, zaś już w trakcie współpracy niejednokrotnie dochodziło do specjalnych spotkań kontrolnych z udziałem zwierzchnika oficera prowadzącego tajnego współpracownika. Przez cztery lata badań nie zetknąłem się z żadnym dowodem na tego typu manipulację, która z osoby niewinnej i nieświadomej swego statusu czyniłaby tajnego współpracownika. Kandydat na TW mógł nie wiedzieć, że jest “opracowywany”, dlatego tego statusu (kTW) oczywiście w prezentowanych wynikach nie uwzględniałem. Choć byli kandydaci na TW, którzy z SB prowadzili świadomie ożywiony, często długotrwały, dialog…

Przy podjęciu decyzji o publikacji niniejszego materiału kierowała mną także strona emocjonalna. Sam posiadam status działacza opozycji antykomunistycznej i osoby represjonowanej z powodów politycznych. Z powodu zdecydowanego odrzucenia propozycji współpracy z SB poniosłem szereg dotkliwych represji, które m.in. przerwały moją karierę zawodową nauczyciela akademickiego, na wiele lat uniemożliwiły uprawianie mego hobby oraz zamknęły przede mną granice PRL.

Wreszcie – last but not least – wskazówki moralne daje Król Polskich Poetów, Zbigniew Herbert: „masz mało czasu trzeba dać świadectwo” oraz „nie przebaczaj zaiste nie w twojej mocy przebaczać w imieniu tych których zdradzono o świcie” (oba cytaty z „Przesłania Pana Cogito”).

Jest w tej dyspucie (publikować – nie publikować) jeszcze wyraźny argument ewangeliczny: „Nie ma bowiem nic ukrytego, co by nie wyszło na jaw, ani nic tajemnego, co by się nie stało wiadome. Dlatego wszystko, co powiedzieliście w mroku, w świetle będzie słyszane, a coście w izbie szeptali do ucha, głosić będą na dachach”. [Łk 12, 2-3] Klamrą spinającą moje prace w IPN są słowa Chrystusa: „Prawda was wyzwoli” [J 8, 32].

Pierwotnie publikacja wyników moich badań miała ujrzeć „światło dzienne” Internetu z okazji wspomnienia Poznańskiego Czerwca 1956 Roku. Stąd poniższe – napisane wówczas – dwa zdania: „Niech mi, rdzennemu mieszkańcowi Poznania, będzie wolno na koniec zwrócić uwagę na nieprzypadkową datę tej – pierwszej na ten temat – publikacji: 28 czerwca.
NB: w tym roku to też jest czwartek!”

Jednak publikacja się opóźniła wskutek ostatnich prób przekonania mnie o jej szkodliwości. W dwóch moich spotkaniach z młodym biskupem pomocniczym Archidiecezji Poznańskiej, Damianem Brylem, znów namawiałem stronę kościelną do wzięcia sprawy w swoje ręce. Jakże znamienne i szlachetne byłoby, gdyby to Ksiądz Arcybiskup (oczywiście po niezbędnych zapewne sprawdzeniach wiarygodności moich badań) opublikował listę tych księży, którzy – z różnych powodów – zdradzili Chrystusa, Kościół i Ojczyznę i podjęli świadomą współpracę ze służbą bezpieczeństwa PRL.
To od niego, jako kierującego Kościołem Poznańskim, wierni naszej archidiecezji powinni się o sprawie dowiedzieć! I to już przed wielu laty… Zabiegi bp. Damiana okazały się jednak daremne. Dlatego publikacja ta zbiegła się – rozmyślnie z mej strony! – z 100. rocznicą odzyskania niepodległości naszej Ojczyzny. Od 11 listopada 2018 r. jest dostępna pod linkiem: http://krzysztof.borowiak.pl/ipn.html

Publikacja powyższego tekstu ma, niestety, przykre dla mnie konsekwencje.

Od jednego z umieszczonych przeze mnie na załączonej do publikacji liście księży (zarejestrowanych przez specsłużby PRL jako osobowe źródła informacji), Marcina Węcławskiego, proboszcza Parafii Maryi Królowej w Poznaniu na Wildzie (zarejestrowanego jako TW „Marcin”), otrzymałem 8 grudnia 2018 r. maila, w którym – oprócz innych niewybrednych epitetów pod moim adresem – został mi postawiony zarzut, iż jestem publicznym grzesznikiem. Została nadto wyrażona prośba: “by Pan nie przychodził na Msze Święte do kościoła Maryi Królowej”. A z pewnych względów bywałem w tym kościele na codziennych Maszach Świętych.

Postanowiłem na tak oczywiste i niesprawiedliwe nadużycie władzy kościelnej poskarżyć się Arcybiskupowi Poznańskiemu, Stanisławowi Gądeckiemu, przełożonemu X. Węcławskiego.

Pierwsza skarga, wysłana 20 stycznia 2019 r., pozostała bez odpowiedzi.

Druga skarga, datowana 19 marca 2019 r., także do dziś pozostaje bez jakiejkolwiek reakcji.

Nasunęło mi się skojarzenie z niektórymi niechlubnymi poczynaniami Kongregacji Świętego Oficjum, której też zdarzało się walczyć (choć – przyznać trzeba – bardziej aktywnie niż przez “zamilczanie”) z badaniami naukowymi zbyt samodzielnych badaczy. W końcu Święte Oficjum zostało zniesione dopiero w… 1965 roku!

Na haniebne postępowanie w mojej sprawie, jakże sprzeczne z solennie głoszonymi poglądami przez Abp. Gądeckiego (których próbkę umieściłem na wstępie) postanowiłem poskarżyć się Nuncjuszowi Apostolskiemu w Warszawie. Jednak skarga z 1 maja 2019 r. pozostaje… bez odpowiedzi! To najwyraźniej standard w postępowaniu hierarchii.

dr Krzysztof Borowiak

Poznań, 22-07-2019

Od połowy 2014 roku prowadzę badania naukowe w Instytucie Pamięci Narodowej. Skoncentrowałem się na trzech różnych środowiskach i na problemie ich inwigilacji przez służby specjalne PRL. Jednym z tych środowisk jest Kościół Katolicki (KK), szczególnie jego duszpasterze: księża diecezjalni i zakonni. Badania rozpocząłem oczywiście od najbliższej mi (pod względem zamieszkania i przynależności) struktury Kościoła w Polsce – Archidiecezji Poznańskiej, od zestawienia informacji o wszystkich prezbiterach Archidiecezji, publikowanych przez Kurię Metropolitalną w Poznaniu w rocznikach, w tym konkretnie przypadku w wybranym przeze mnie “Roczniku na rok 1986”.
Dlaczego ten rocznik? Był on bowiem czasowo bliski nadchodzącej transformacji ustrojowej (podawał dane na dzień 1 października 1986 roku), a lata 80. minionego wieku były okresem bardzo znamiennym i intensywnym: był to wszakże czas z jednej strony rozkwitu Kościoła w dobie pierwszej dekady pontyfikatu św. Jana Pawła II, ale również czas prześladowań i ucisku okresu stanu wojennego i formalnego schyłku ustroju komunistycznego w Polsce, ze wszystkimi zjawiskami, jakie ten schyłek niósł ze sobą.
Kościół Katolicki był tą strukturą w społeczeństwie lat PRL, która – z oczywistych powodów – cieszyła się szczególnym “zainteresowaniem” i represjami ze strony służb komunistycznego państwa. Duchowieństwo KK to jedno z niewielu “wyróżnionych” środowisk, w którym akcja poszukiwania i werbowania tzw. osobowych źródeł informacji (OZI), a szczególnie tajnych współpracowników (TW), była szczególnie intensywna i bezwzględna. Stąd też nieprzeciętnie wysokie nasycenie pozyskanymi OZI wśród księży, sięgające 30% ich ogółu (dotyczy to Archidiecezji Poznańskiej, nie dysponuję żadnymi danymi o innych diecezjach czy o KK w całej Polsce). Z drugiej strony ten wysoki odsetek musi dziwić, jeśli zważymy, że środowisko kapłańskie en bloc bardzo dobrze znało “uroki” komunizmu, zapewne było w okresie edukacji w seminariach jakoś przygotowywane na ewentualne próby pozyskania przez wrogów KK, wreszcie własna droga do kapłaństwa wynikała jednak z jakiejś formy Bożego powołania i moralnego przygotowania do wejścia do stanu duchownego. Zakładam, że księżmi zostawali – moim zdaniem – ludzie o wysokich standardach etycznych i wyższej od przeciętnej moralności. Te cechy jednak nie zawsze – jak widać – skutecznie broniły prezbiterów przed współpracą z funkcjonariuszami reżimu komunistycznego.
Tytułem komentarza należy podkreślić, że wykaz poniższy nie pretenduje do żadnej oceny moralnej pozyskanych do współpracy księży. Często bowiem brak jest w zasobach archiwalnych IPN tzw. teczek pracy, które pozwoliłyby dokładnie prześledzić stopień szkodliwości poszczególnych OZI. Moje prace wszakże trwają.

Duchowni umieszczeni w poniższym zestawieniu zostali zarejestrowani przez struktury służb specjalnych PRL i posiadali wskazany status. Każdy z tych statusów związany był z wyrażeniem przez pozyskanego zgody na współpracę, nie jest możliwe (jak niektórzy TW się dzisiaj tłumaczą), aby OZI nie zdawało sobie sprawy z roli, jaką odgrywa!
Wg zgodnych i niepodważalnych opinii IPN wszyscy poniżsi kapłani musieli być “świadomymi i tajnymi informatorami i wykonawcami zleceń służby bezpieczeństwa”.
Wszystkie dane z poniższego zestawienia zostały udostępnione przez Oddziałowe Archiwum IPN w Poznaniu.

dr Krzysztof Borowiak, 28 czerwca/11 listopada A.D. 2018

__________________

Zobacz: Lista księży (wg Rocznika Archidiecezji Poznańskiej na rok 1986) zarejestrowanych w aktach służb bezpieczeństwa PRL

*) rezydent z Diecezji Toruńskiej, od września 2004 r. ksiądz-senior w Poznaniu (Wilda)

użyte skróty:

TW tajny współpracownik
OZI osobowe źródło informacji
KO kontakt operacyjny
VD Volksdeutsch

szczegółowe wyjaśnienie znaczenia użytych terminów: https://inwentarz.ipn.gov.pl/slownik

Lista w pliku PDF:


http://krzysztof.borowiak.pl/TW_1986.pdf


Jerzy
Powrót do góry
Ogląda profil użytkownika Wyślij prywatną wiadomość Wyślij email Odwiedź stronę autora
Jerzy Ulicki-Rek




Dołączył: 18 Gru 2007
Posty: 9351
Post zebrał 0.000 mBTC

PostWysłany: 04:13, 24 Lip '19   Temat postu: Odpowiedz z cytatem

Bernard Margueritte: "Jeśli jest na tym kontynencie jakaś oaza europejskości, to jest nią Polska"

Opublikowano dnia 28.11.2017 19:10

- Jeśli jest na tym kontynencie jakaś oaza europejskości, to jest nią Polska. Tu są żywe wartości chrześcijańskie, tu żywy jest humanizm. Polska powinna być inspiracją, natchnieniem dla tych, którzy to wszystko zagubili - mówi w rozmowie z tygodnikiem "Sieci" legendarny korespondent francuskich gazet w Polsce i wieloletni felietonista "Tygodnika Solidarność" Bernard Margueritte.


Najbardziej znany korespondent zachodnich mediów w powojennej Polsce, pamiętany przez starszych widzów z popularnego programu TVP „Bliżej świata” (nadawanego w latach 1987-1991, czyli od schyłku PRL do narodzin III RP) i wieloletni felietonista "Tygodnika Solidarnosć" traktuję Polskę jak swoją ojczyznę.

Polska nie umie pokazać, czym właściwie jest. Ale pamiętajmy też, że z drugiej strony pracuje potężna maszyna, ludzie tacy jak pani Anne Applebaum nie szczędzą sił. Trzeba cierpliwie tłumaczyć, wyjaśniać, prostować. Nie można żałować środków. Polska robi w tej sferze za mało. Także władze, prezydent, rząd muszą być bardziej aktywne, bardziej profesjonalne

- mówi.

Polska tak ciężko doświadczona walczy, zachowała swoją dumę, swoje ideały. Jak to możliwe? Dlaczego nie jesteście krajem jak wszystkie inne wokół? Dlatego Polska denerwuje, jest wyrzutem sumienia

- pyta Margueritte.

- Ten ton pilnowania „standardów europejskich” przypomina mi język betonu komunistycznego, szukanie jakiegoś „odchylenia”. Gdyby Bruksela miała wojsko, pewnie myślałaby o interwencji. Przy okazji warto powiedzieć, że nie jest prawdą, iż Polska wszystko zawdzięcza Unii Europejskiej. Polska dostaje pieniądze z funduszy, ale też płaci dużą składkę. Do tego zachodnie firmy miały tu istne eldorado; słyszałem to określenie osobiście od francuskich przedsiębiorców. Jeśli więc ktoś na Zachodzie myśli o sankcjach, musi wiedzieć, że to będzie niosło z sobą koszty


- uważa legendarny korespondent.

/ Źródło: "Sieci"


https://www.tysol.pl/a13729-Bernard-Marg.....C_bvuIMG8M

Jerzy
Powrót do góry
Ogląda profil użytkownika Wyślij prywatną wiadomość Wyślij email Odwiedź stronę autora
Jerzy Ulicki-Rek




Dołączył: 18 Gru 2007
Posty: 9351
Post zebrał 0.000 mBTC

PostWysłany: 05:09, 24 Lip '19   Temat postu: Odpowiedz z cytatem

Jacek Bartyzel o "strefie relaksu" Trzaskowskiego, wyborach, rządach PiS i skrajnej lewicy!



Kibice w Białymstoku w obronie normalności - Grzegorz Braun



Grzegorz Braun: Zatrute „Ziarno” - Indoktrynacja dzieci



Tutaj link do materialu , o ktorym mowi G.Braun :

https://vod.tvp.pl/video/ziarno,szalom,43307053

Jerzy
Powrót do góry
Ogląda profil użytkownika Wyślij prywatną wiadomość Wyślij email Odwiedź stronę autora
Jerzy Ulicki-Rek




Dołączył: 18 Gru 2007
Posty: 9351
Post zebrał 0.000 mBTC

PostWysłany: 10:43, 24 Lip '19   Temat postu: Odpowiedz z cytatem

Robią nas w konia: Parlament Europejski - wizyta w domu wariatów #200



Robią nas w konia: Sztuczki z pieniądzem! Rządowe i bankowe triki na łupienie ludzi #172



Tam, gdzie rosną dyrektywy — raport z obłąkanego miasta [eng sub]



Jerzy
Powrót do góry
Ogląda profil użytkownika Wyślij prywatną wiadomość Wyślij email Odwiedź stronę autora
Jerzy Ulicki-Rek




Dołączył: 18 Gru 2007
Posty: 9351
Post zebrał 0.000 mBTC

PostWysłany: 11:22, 24 Lip '19   Temat postu: Odpowiedz z cytatem

Dobromir Sośnierz: Oj, zabolało ! Kij w feministycznym mrowisku.



Dobromir Sośnierz - 5 Najlepszych Wypowiedzi




Kapitalny przykład na "demokracje" w eurokołchozie. Smile

I mentioned Antifa in the European Parliament — see the reaction of the chairman





Jerzy
Powrót do góry
Ogląda profil użytkownika Wyślij prywatną wiadomość Wyślij email Odwiedź stronę autora
Jerzy Ulicki-Rek




Dołączył: 18 Gru 2007
Posty: 9351
Post zebrał 0.000 mBTC

PostWysłany: 01:47, 25 Lip '19   Temat postu: Odpowiedz z cytatem

Instytut Zydoznawczy

https://www.polskawalczaca.com/viewforum.php?f=52


Jerzy
Powrót do góry
Ogląda profil użytkownika Wyślij prywatną wiadomość Wyślij email Odwiedź stronę autora
Jerzy Ulicki-Rek




Dołączył: 18 Gru 2007
Posty: 9351
Post zebrał 0.000 mBTC

PostWysłany: 02:33, 25 Lip '19   Temat postu: Odpowiedz z cytatem

Robert Winnicki - wystąpienie z 03 lipca 2019 r.



Robert Winnicki - wystąpienie z 17 lipca 2019 r.



R. Winnicki: Tusk i Kaczyński to ta sama banda (Dziś wieczorem TVP Info, 16.04.2014)



Awantura o LGBT: "Ci ludzie to dewianci" Rozenek: PROSZĘ SIĘ ZAMKNĄĆ! R.WINNICKI: TAM SĄ DRZWI




Jerzy
Powrót do góry
Ogląda profil użytkownika Wyślij prywatną wiadomość Wyślij email Odwiedź stronę autora
Jerzy Ulicki-Rek




Dołączył: 18 Gru 2007
Posty: 9351
Post zebrał 0.000 mBTC

PostWysłany: 03:20, 25 Lip '19   Temat postu: Odpowiedz z cytatem

Współczesne niewolnictwo, plany Żydów przeciw Żydom i palenie zielarek - Grzegorz Braun



Jerzy
Powrót do góry
Ogląda profil użytkownika Wyślij prywatną wiadomość Wyślij email Odwiedź stronę autora
Wyświetl posty z ostatnich:   
Napisz nowy temat   Odpowiedz do tematu    Prawda2.Info -> Forum -> Dyskusje ogólne Wszystkie czasy w strefie CET (Europa)
Strona:  «   1, 2, 3 ... 202, 203, 204 ... 287, 288, 289   » 
Strona 203 z 289

 
Skocz do:  
Nie możesz pisać nowych tematów
Nie możesz odpowiadać w tematach
Nie możesz zmieniać swoich postów
Nie możesz usuwać swoich postów
Nie możesz głosować w ankietach
Nie możesz moderować swoich tematów


Moje pierdoly
Powered by phpBB © 2001, 2005 phpBB Group.
Wymuś wyświetlanie w trybie Mobile