Jaki jest Księżyc?

Voltar

Tyle że Ziemia ma atmosferę, a Księżyc nie do końca...

Bimi

mooniek napisał:

Jaki jest fizycznie ziemski Księżyc wiadomo. Jeśli masz na myśli znajomość faktów na temat okoliczności jego powstania, to jest pewne, że nie masz żadnych danych. Nic tu nie pomogą smrodliwe argumenty. Zatem Bimi, niczego nie wyjaśnisz takim gadaniem. Jaka jest przyroda Ziemi, wiemy, bo żyjemy w ziemskim środowisku. Jaki jest Księżyc, wiemy, bo tam przez kilka dni byliśmy i w jakimś stopniu zdołaliśmy poznać topografię tego ciała niebieskiego. Może to niewiele, lecz wystarczy, by móc wytłumaczyć zachodzące tam podstawowe zjawiska fizyczne. Emocje zachowaj dla siebie.

Jeśli wy byliście na Księżycu to ja jestem Marią Magdaleną, więc daruj sobie takie "bo...".
Domagasz się faktów, to sam ich dostarcz, zamiast cytować kłamliwa propagandę. Nie musisz mi cytować encyklopedi, National Geographic, czy innej Trybuny Ludu - nie łykam tych ściem. Równie dobrze możesz się powoływać na Biblię - to wszystko źródła fikcji historycznej, a nie żadne fakty.

Na Księżycu panują warunki w których żaden człowiek gokartem by sobie nie pojeździł - ani na słońcu, ani w cieniu. Trzeba być infantylnym idiotą żeby po zapoznaniu się ze wszystkimi aspektami tej sprawy dalej uważać, ze misje Apollo były prawdziwe.

mooniek

Voltar napisał:

Tyle że Ziemia ma atmosferę, a Księżyc nie do końca...

To co się spala w atmosferze, opada jako pył, co nie zdąży spłonąć, dociera do Ziemi jako meteoryt. To co zderza się z Księżycem, tworzy krater. Zarówno Ziemia jak i Księżyc przelatują równocześnie przez strumienie pokometarnych odpadów i prawdopodobieństwo zderzeń nimi jest podobne. Różne są oczywiście skutki.

mooniek

Bimi napisał:

Jeśli wy byliście na Księżycu to ja jestem Marią Magdaleną, więc daruj sobie takie "bo...".
Domagasz się faktów, to sam ich dostarcz, zamiast cytować kłamliwa propagandę. Nie musisz mi cytować encyklopedi, National Geographic, czy innej Trybuny Ludu - nie łykam tych ściem. Równie dobrze możesz się powoływać na Biblię - to wszystko źródła fikcji historycznej, a nie żadne fakty.

Na Księżycu panują warunki w których żaden człowiek gokartem by sobie nie pojeździł - ani na słońcu, ani w cieniu. Trzeba być infantylnym idiotą żeby po zapoznaniu się ze wszystkimi aspektami tej sprawy dalej uważać, ze misje Apollo były prawdziwe.

My, czyli ludzkość, reprezentowana przez Amerykanów. Czyżby ta przenośnia tak Cię rozjuszyła szanowna Mario Magdaleno? Domagasz się faktów i sam gładko łykasz kłamliwą i naiwną ściemę, na którą się nabrałeś, nie zadając sobie trudu jej sprawdzenia. Jakie to źródło swej "wiedzy o Księżycu" zacytujesz? Skąd wiesz, że po Księżycu nie da się jeździć elektrycznym wózkiem? Dowody proszę!
Ponownie zwracam Ci uwagę, byś raczył nie popisywać się swą epitetologią, bo jest żałosna. Jak dotąd polemizuję z Twoimi jedynie słusznymi poglądami i nie zniżam się do serwowania personalnych wyzwisk.

Bimi

Równie dobrze możesz mnie zapytać skad wiem, że WTC nie da się wysadzić Boeingiem. Po prostu wiem. I nie muszę ci niczego udowadniać, bo w przeciwieństwie do ciebie, nie jestem tu po to by udowadniać, lecz po to by mówić prawdę.

W przeciwieństwie do ciebie nie uważam by ludzie którzy czytają moje posty byli głupsi ode mnie. Wystarczy im podpowiedzieć - do reszty dojdą tak samo jak ja.
A ty się męcz walcząc z wiatrakami. I krzyż ci na drogę Smile

mooniek

Bimi napisał:

Równie dobrze możesz mnie zapytać skad wiem, że WTC nie da się wysadzić Boeingiem. Po prostu wiem. I nie muszę ci niczego udowadniać, bo w przeciwieństwie do ciebie, nie jestem to po to by udowadniać, lecz po to by mówić prawdę.

W przeciwieństwie do ciebie nie uważam by ludzie którzy czytają moje posty byli głupsi ode mnie.

Bimi

Tak wiem. Ty też uważasz, że WTC się stopiły.
Dziwię się tylko, że ograniczasz się do Księzyca... Przecież fakt topienia stalowych wieżowców benzyną jest o wiele łatwiej udowodnić Smile

Razem ze swoją dziewuszką weźcie skorpiona, wasze GOPy i dawajcie do forum o 11 września. Wszak GOP jest GOPem niezależnie od tematyki
Czyż nie? Smile

Kto wie... może i agentsmish do was dołączy - widać że się polubieliście. Wspólnie stworzycie doskonały front anygopowy bazujący na 4 tezach waszego starego. W takim składzie, z użyciem faktów, bez trudu podbijecie cały polski internet.

Diadiuszka W.W.

Teraz widzisz Mooniek z kim się tutaj ma do czynienia? Teraz rozumiesz jakie są kadry, z których się formują zastępy demaskatorów?... Gdzie tu się teraz dziwić, że Polska miała tylko jednego kosmonautę Sad

Voltar

mooniek napisał:

To co się spala w atmosferze, opada jako pył, co nie zdąży spłonąć, dociera do Ziemi jako meteoryt. To co zderza się z Księżycem, tworzy krater. Zarówno Ziemia jak i Księżyc przelatują równocześnie przez strumienie pokometarnych odpadów i prawdopodobieństwo zderzeń nimi jest podobne. Różne są oczywiście skutki.

Do czego zmierzam? Otóż jaka jest częstotliwość opadu mikrometeorytów? Jakie niosą one niebezpieczeństwo dla kosmonautów? Być może znikome... I czy zaobserwowano ich opad na zdjęciach / filmach z Apollo? A może są zbyt małe by je sfilmować? Dlaczego o tym piszę? Bo już kiedyś cytowałem tu artykuł na ten temat z "Gazety Wyborczej" - coś o tym słynnym wyczerpaniu się księżycowego pyłu Smile

- gdzie autorzy z grozą pisali o tym zjawisku... A jak jest na prawdę?

o, znalazłem ten przejmujący fragment: Smile

Meteoryty biją w Księżyc od ponad 4,5 mld lat. Są jak uderzenia moździerza, które kruszą nawet najtwardsze skały. Poza tym na co dzień powierzchnię satelity - nieosłanianą atmosferą - bombardują mikrometeoryty, prawie niewidoczne dla oka, ale mknące z prędkościami przekraczającymi 100 tys. km/godz. Mają dość energii, by w wyniku uderzenia częściowo nadtapiać księżycowe skalne okruszki, które wkrótce potem na nowo zastygają zeszkliwione, ale już z mnóstwem ostrych krawędzi i wypustek sterczących z powierzchni.

mooniek

Voltar napisał:

Do czego zmierzam? Otóż jaka jest częstotliwość opadu mikrometeorytów? Jakie niosą one niebezpieczeństwo dla kosmonautów? Być może znikome... I czy zaobserwowano ich opad na zdjęciach / filmach z Apollo? A może są zbyt małe by je sfilmować? Dlaczego o tym piszę? Bo już kiedyś cytowałem tu artykuł na ten temat z "Gazety Wyborczej" - coś o tym słynnym wyczerpaniu się księżycowego pyłu Smile

- gdzie autorzy z grozą pisali o tym zjawisku... A jak jest na prawdę?

o, znalazłem ten przejmujący fragment: Smile

Meteoryty biją w Księżyc od ponad 4,5 mld lat. Są jak uderzenia moździerza, które kruszą nawet najtwardsze skały. Poza tym na co dzień powierzchnię satelity - nieosłanianą atmosferą - bombardują mikrometeoryty, prawie niewidoczne dla oka, ale mknące z prędkościami przekraczającymi 100 tys. km/godz. Mają dość energii, by w wyniku uderzenia częściowo nadtapiać księżycowe skalne okruszki, które wkrótce potem na nowo zastygają zeszkliwione, ale już z mnóstwem ostrych krawędzi i wypustek sterczących z powierzchni.

Nie sfilmowano zjawisk związanych z opadem mikrometeorytów, natomiast wielokrotnie znajdowane są ślady zderzeń. Mam na myśli szklane iluminatory stacji kosmicznych oraz wahadłowców. W tych ostatnich z powodu tej "kosmicznej korozji" wymieniono już kilka okien. Nie znany jest natomiast żaden przypadek uszkodzenia statku kosmicznego przez meteoryt.
Pył księżycowy to substancja złożona z bardzo drobnych frakcji podobnych do cementu, zmieszanych z większymi ziarenkami i grudkami, wśród których jest dużo szkliwa. Warstwa tego pyłu - zwanego regolitem - zalega na całej powierzchni Księżyca, w wyniku opadania rozdrobnionych skał. Skały księżyca tym się różnią od skał ziemskich, że przez długi okres czasu były poddawane wielokrotnej transformacji, stąd mówi sie o nich jako materiale niezwykle wymieszanym (brekcje w brekcjach) w warunkach bardzo wysokich ciśnień i temperatur. Tak ekstremalne i wyjątkowe warunki występują wyłącznie podczas zderzeń brył materii kosmicznej ze skorupą Księżyca. Prędkości takich zderzeń dochodzą nawet do 70km/s, to jest ponad 250000km/godzinę.

Voltar

Skoro opad mikrometeorytów ma miejsce "codziennie" to czy w związku z tym mikro ślady po uderzeniach powinny być widoczne na lądowniku i skafandrach?

Diadiuszka W.W.

W przypadku śladów po mikrometeorytach mówimy o czasie rzędu miesięcy a nie dni.

mooniek

Voltar napisał:

Skoro opad mikrometeorytów ma miejsce "codziennie" to czy w związku z tym mikro ślady po uderzeniach powinny być widoczne na lądowniku i skafandrach?

Bez przesady, to nie opad gradu a prawdopodobieństwo trafienia w astronautę nawet taką drobiną jest niewyobrażalnie małe. Ubiory astronautów są w muzeum. Nie słyszałem żeby któryś nosił ślady trafienia mikrometeorytem.

Voltar

czyli po raz kolejny GW kłamie Very Happy

mooniek

Voltar napisał:

czyli po raz kolejny GW kłamie Very Happy

Po to wymyślono specjalistyczne fora, żeby nie trzeba było czytać rewelacji GW.

PopS

http://cosmos.bcst.yahoo.com/scp_v3/view.....;cl=549229

Można tu obejrzeć start wahadłowca. Będzie to chyba około 0.30.
Zastanawiające... są przyciski "|<<" ">>|", ale nie działają. Ciekawe... czyżby po zalogowaniu się na konto VIPa można było obejrzeć start wcześniej niż 0.30 ? Laughing

mooniek

Start poszedł gładko. Fajne widoki z kamer na zbiorniku zewnętrznym ET.

mooniek

Co do szczegółów, jest to kwestia czasu. Niebawem wracamy do tematu. Księżyc jest wyjątkowo ciekawym obiektem.

mooniek

mooniek napisał:

Co do szczegółów, jest to kwestia czasu. Niebawem wracamy do tematu. Księżyc jest wyjątkowo ciekawym obiektem.

Piątek - 10 sierpnia. Szkoda na Was zachodu. Po jaką cholerę mam sobie zawracać głowę waszymi głupotami????????? Dorośnicie chłopcy.

mooniek

mooniek napisał:

Co do szczegółów, jest to kwestia czasu. Niebawem wracamy do tematu. Księżyc jest wyjątkowo ciekawym obiektem.

Piątek - 10 sierpnia. Szkoda na Was zachodu. Po jaką cholerę mam sobie zawracać głowę waszymi głupotami????????? Dorośnijcie!

Voltar

Moniek. za dużo palisz...

mooniek

Voltar napisał:

Moniek. za dużo palisz...

Nie zgadłeś. Palenie rzuciłem 14 lat temu.

Voltar

To czemu rozmawiasz sam z sobą? Very Happy

mooniek

Dla uzupełnienia wątku o lądowiskach warto zobaczyć te miejsca w maksymalnych zbliżeniach. Statki dowodzenia trzech ostatnich wypraw (Apollo 15,16 i 17) wyposażono w kamery metryczne i panoramiczne, dzięki którym wykonano precyzyjne zdjęcia terenów nad którymi przelatywały. Kamery panoramicznych wykonały zdjęcia rejonów lądowania, na których widać cienie stojących na powierzchni statków LM. Rozdzielczość fotografii sięga sześciu metrów.

http://img358.imageshack.us/img358/7717/ls151617wm7.jpg

mooniek

Do października 1959r znano jedynie stronę Księżyca stale zwróconą ku Ziemi, dopiero fotografie wykonane z pokładu radzieckiej Łuny-3 ujawniły co nieco z tej odwiecznej tajemnicy. Nie były one zbyt wyraźne, ponadto sfotografowane obszary widać w fazie pełni, dlatego zamiast plastycznej rzeźby terenu widzimy jedynie obraz albedo. Analiza zdjęć wykazała, że widoczna w 2/3 druga strona Księżyca zdecydowanie różni się od znanej nam „twarzy” Księżyca. Prawie nie występują tam charakterystyczne ciemne obszary, będące w istocie wielkimi równinami lawy. O dokładnej rzeźbie terenu drugiej strony niewiele wiedziano, do czasu uruchomienia w latach 1966-67 programu Lunar Orbiter, w ramach którego pięć satelitów kolejno fotografowało z różnych wysokości niemal całą powierzchnię Księżyca. Odtąd księżycowy glob w przeważającej formie jawi się jako silnie skraterowana wyżyna z maksymalnie wyniesionymi terenami po stronie niewidocznej, oraz wypełnionymi lawą depresjami po stronie widocznej z Ziemi. Depresje te również powstały w wyniku gigantycznych zderzeń Księżyca z dużymi bryłami materii kosmicznej. Największa tego typu depresja w miejscu owalnej równiny o nazwie Morze Deszczów (na mapie Mare Imbrium). W zasadzie wszystkie księżycowe „morza” to wypełnione lawą olbrzymie kratery. Wypływy lawy następowały w skutek przebicia księżycowej skorupy, która w obszarach widocznych z Ziemi, prawdopodobnie była cieńsza.
Szczególnym przyczynkiem do wykonania dokładnych map topograficznych Księżyca były załogowe misje programu Apollo, podczas których wykonano dziesiątki tysięcy fotografii obszarów, nad którymi przebiegały orbity statku macierzystego. Materiał fotograficzny o maksymalnej rozdzielczości 6,2 metra obejmował jednak tylko niewielki procent powierzchni Księżyca.
Kolejnym krokiem do poznania dokładnej topografii Księżyca była niezwykle udana misja niewielkiej sondy Clementine, która krążąc po orbicie biegunowej w ciągu kwietnia i maja 1994r przesłała na Ziemię 1,8 miliona obrazów jego powierzchni. Po raz pierwszy zastosowano tu niezwykle wydajną i szybką technikę cyfrową, dzięki czemu otrzymywane obrazy były obrabiane natychmiast i w krótkim czasie zostały publicznie udostępnione. Dzięki użyciu altimetra laserowego (system LIDAR), równolegle z obrazowaniem terenu dokonywano pomiarów profilu terenu, co pozwoliło wykonać mapy topograficzne o dokładności 40m w pionie i 100, w poziomie.
Załączone poniżej mapy opracowano właśnie w oparciu o wyniki misji Clementine. Czarno-białe obrazy widocznej i odwrotnej strony Księżyca są mozaiką obrazów uzyskiwanych wzdłuż toru lotu, stąd zauważalny biegunowy układ kolejnych kadrów. Dołączone niżej kolorowane mapy obu półkul oddają rzeczywistą rzeźbę terenu i pozwalają poznać zróżnicowanie wysokości terenu.

http://img186.imageshack.us/img186/7985/lgdx0.jpg