Muzeum polskie w Rapperswil

JerzyS

Apel do władz Miasta Rapperswil-Jona i Wszystkich Ludzi Dobrej Woli!

Nieprzyjazna akcja trzech obywateli z Rapperswilu zagraża istnieniu Muzeum Polskiego chlubiącego się 138-letnią działalności, będącego świadectwem szwajcarskiej tolerancji i pokojowego współistnienia kultur.

"Magna Res Libertas" ... te słowa wykute w roku 1868 na Kolumnie Barskiej witają gości przed zamkiem w Rapperswilu, gdzie mieści się muzeum.

Założone w 1870 roku przez hrabiego Władysława Platera, przy aktywnym udziale i wsparciu Dr Teodora Curti - wieloletniego członka Parlamentu Szwajcarskiego i Prezydenta miasta Rapperswil, Muzeum Polskie jest świadectwem wielowiekowej przyjaźni polsko-szwajcarskiej i żywym przykładem współpracy w szerzeniu dorobku kulturalnego obu narodów.

Dzięki tej inicjatywie zostało utworzone Centrum promieniujące kulturą, które przyniosło sławę miastu Rapperswil. Hrabia Władysław Plater z wdzięczności przyjął słynną szwajcarskš gościnność, ale dodał do niej polski kulturalny akcent ozdabiając miasto Rapperswil i jego mieszkańców promieniem chwały.

Muzeum mieści się w zamku, który został odrestaurowany i uchroniony od zniszczenia dzięki Polakom, którzy pokryli koszty całościowej renowacji, rozbudowali zamek i przez następne 82 lata w całości ponosili koszty utrzymania i zarządzania. Muzeum, pozbawione subwencji rządowych, przez kolejne lata pokrywało, dzięki hojności Polaków z całego świata, koszty czynszu i utrzymania obiektu, partycypowało w finansowaniu remontów.

Muzeum jest wizytówkš Polski w Szwajcarii. Jest symbolem żywotnej, twórczej siły Polaków skazanych na Emigrację, którzy znaleźli schronienie i swój dom na ziemi Helwetów. Jest ono miejscem promocji kultury polskiej, wielu międzynarodowych konferencji, seminariów, koncertów muzycznych i wystaw. Instytucja ta pięknie wpisała się w historię i najlepsze tradycje obu narodów - jest dowodem na pokojowe współistnienie i dialog kultur.

Tutaj, na zamku w Rapperswilu ,po tułaczce żołnierskiej spoczęło serce Genarała Tadeusza Kośiuszki. Stało się ono celem pielgrzymek wielu pokoleń Polaków. Po odebraniu zamku Polakom, gmina Rapperswil zgodziła się na zamurowanie wejścia do wieży, gdzie w latach 1895 -1927 spoczywało serce bohatera Polski i USA.

Tutaj znaleźli miejsce spoczynku Władysław hr. Plater i jego żona oraz współtwórca muzeum, antykwariusz sztokholmski, powstaniec z roku 1863- Henryk Bukowski. Obecnie w muzeum zgromadzone sš cenne zbiory malarstwa, rzeźby, grafiki, artografii, starodruków i książek, które są przedmiotem wielu badań naukowych.

Zamknięcie tak zasłużonej dla kultury i historii obu narodów instytucji, przekreśli dorobek wielu pokoleń oddanych sprawie Polaków i Szwajcarów, będzie wyrazem braku szacunku dla trudu i wyrzeczeń setek wolontariuszy i pracowników muzeum, wyrazem ignorancji i pogardy dla wyższych wartości wobec kultu pieniądza i komercjalizmu. Niniejszym zwracamy się o pomoc w utrzymaniu Muzeum Polskiego w Rapperswilu, Muzeum pielęgnującego pamięć walk o wolność, o której domaga się ciągle wiele narodów! Podpisz petycję do władz Szwajcarii, Kantonu Sankt Gallen i miasta Rapperswil-Jona.

Szanowni Państwo, zachęcam serdecznie do wyrażenia poparcia i ratowania siedziby Muzeum Polskiego w Rapperswilu (CH), jedynej takiej placówki w Świecie.

Podpisywanie listu na stronie:

www.rapperswil-castle.com

Proszę o polecanie dalej, apel jest w kilku językach. Stanislaw Deja
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

Jaka jest Państwa opinia na temat takich akcji.
Co ważniejsze?
Kolejny pomnik Karoka z Wadowic zwanego Janem Pawłem Drugim, czy siedziby Muzeum Polskie w Rapperswilu (CH), jedyna taka placówka w Świeciel .
O Karolu wie każde dziecko, a o Muzeum Polskim w Rapperswilu prawie nikt nic nie wie?

jordii

Rowniez zachecam do podpisania petycji.

Podczas gdy Polska zniknęła map, muzeum to było bastionem polskości. Później w czasach komunistycznych było niezależne od podległego Moskwie "polskiego" rządu. Niestety historia lubi sie powtarzać, lecz mam cichą nadzieję, że nie będzie konieczna ponowna ochrona polskości na neutralnej ziemi. Mam nadzieje, że historia sie nie powtórzy, choć zagrożenie rośnie... Tym razem w postaci eurokołchozu...

Lepiej dmuchać na zimne. Nasi przodkowie przetrwali już trzy zabory, właśnie m.in. dzięki takim zagranicznym ostojom polskości i wolnej myśli.

Cytat:

Szwajcarski Fenomen, Arthur Baur S.192
Muzeum Narodowe Polskie — gdy państwa polskiego nie było na mapie

Namiastką wolnej Polski stała się w Szwajcarii jedna maleńka miejscowość. Tym miejscem był zamek Rapperswil w mieście o tej samej nazwie, przy końcu Jeziora Zuryskiego, w którym stworzono Muzeum Narodowe Polskie. Jego inicjatorem i założycielem był hr. Władysław Broel-Plater, ten sam który przejawiał tyle aktywności w latach powstania styczniowego. Hrabia wyemigrował do Szwajcarii w 1836 r. po powstaniu listopadowym. Przed gmachem Muzeum wzniósł kolumnę wysokości, 8,5 m, na której szczycie znajduje się polski* orzeł zrywający się do lotu. W oczy przechodniów rzuca się wielki napis „MAGNA RES LIBERTAS" (Wolność jest rzeczą wielką). W ten sposób chciał upamiętnić zmagania narodu polskiego o niepodległość, 192 okazją zaś była setna rocznica konfederacji barskiej w 1868 r.; dlatego też kolumnę tę zwie się czasami kolumną barską, czasami — kolumną wolności. Odsłonięcie jej w dniu 16 sierpnia 1868 r. stało się imponującą manifestacją międzynarodowego grona uczestników, które wyraziło sprzeciw wobec zniewolenia Polski. W ceremonii uczestniczył poeta Kornel Ujejski, którego słowa: „Niespożyty duch polski stuletnią krwawą walką protestujący przeciw ciemiężącej go przemocy z wolnej ziemi Helwetów przemawia do sprawiedliwości Boga i świata", są wyryte na kolumnie w czterech językach.

W trzy lata później Plater otworzył planowane Muzeum w zamku, który wynajął na 99 lat za symboliczną cenę. Jednocześnie zobowiązał się do wyremontowania bardzo zniszczonego zamku. Osobiście kierował pracami Muzeum do 1889 r., w którym zmarł mając 81 lat. Do Rapperswilu napływały dokumenty, książki, rękopisy, przedmioty. Muzeum szybko stało się polskim ośrodkiem kultury. W 1895 r. przywieziono tam serce Kościuszki, które umieszczono w specjalnym mauzoleum zbudowanym na dziedzińcu zamku. Polscy patrioci bardzo często odwiedzali Muzeum, a nawet przebywali w Rapperswilu, który był dla nich symbolem utraconej ojczyzny, stał się miejscem spotkań, a nawet pielgrzymek. Tej funkcji nie wyzbył się zresztą do dziś. 18 sierpnia 1990 r., w 50-lecie internowania, spotkało się tam ponad 250, mieszkających na całym świecie, byłych polskich żołnierzy internowanych w Szwajcarii w czasie drugiej wojny światowej.

Polskie Muzeum przeżywało wzloty i upadki. Hr. Władysław Plater postanowił, że po odzyskaniu niepodległości przez Polskę zbiory Muzeum mają zostać przekazane państwu. Pąrla13 Szwacjcarski fenomen 193 ment polski, rezolucją z 21 października 1921 r., wyraził narodowi szwajcarskiemu podziękowanie za gościnność. W 1927 r. odbyło się przeniesienie wszystkich eksponatów Muzeum do Polski. Cały dobytek, z sercem Kościuszki włącznie, został przetransportowany do Warszawy w 14 wagonach. Zbiory składały się z 1620 antyków i pamiątek, 3224 wyrobów rzemiosła, 226 735 miedziorytów i litografii, 91 362 książek, 17 097 rękopisów oraz kilku tysięcy monet i medali. Wygląd Muzeum w pierwszych latach jego istnienia opisuje francuskojęzyczna książka Le Musee National Polonais de Rapperswil, która oprócz szczegółowego opisu zawiera liczne fotografie.

W Szwajcarii bardzo żałowano, że w 1927 r. Muzeum przestało istnieć, a kontrakt zawarty przez Platera został anulowany. Polska podpisała jednak nową umowę, w myśl której urządzano w zamku wystawy okolicznościowe związane ze współczesnymi problemami i wydarzeniami w kraju. Kiedy jednak po drugiej wojnie światowej w Warszawie rządy objęli komuniści, mieszkańcy Rapperswilu nie chcieli, żeby zamek służył jako forum propagandy takiego rządu i anulowali umowę. Lata 1951-1954 to okres największego upadku Muzeum, które właściwie nie prowadziło żadnej działalności. Na szczęście Szwajcarzy wespół z Polonią utworzyli nowe stowarzyszenie „Towarzystwo Przyjaciół Polskiego Muzeum w Rapperswilu". Początkowo otrzymali od gminy pozwolenie na organizowanie wystaw w kilku salach zamku, w 1975 r. — na ponowne otwarcie Narodowego Muzeum Polskiego. Wszystko odbyło się w ramach działalności prywatnej, bez uzgodnień z ówczesnym rządem polskim. W latach 1975—1988 muzeum odwiedziło 300 tys. osób. Nie był to jednak ostatni etap odrodzenia Muzeum. W 1988 r. zasoby Muzeum tym194 czasowo przeniesiono do magazynów, zamek poddano restauracji z funduszy federacji, kantonu Sankt Gallen oraz miasta. Gmina Rapperswil dobrowolnie zobowiązała się utrzymywać Muzeum Polskie w zamku, ponosząc część kosztów administracyjnych.

W czerwcu 1990 r. odbyło się uroczyste otwarcie wyremontowanego Muzeum — większego i piękniejszego niż kiedykolwiek przedtem. Dysponuje ono teraz całym piętrem z ośmioma salami pełnymi dokumentów i eksponatów. Największa część zbiorów jest poświęcona stosunkom polsko-szwajcarskim, opisanym w poprzednich podrozdziałach, ale dokumentują one również całą historię Polski od średniowiecza do lat 80. naszego wieku, łącznie z postacią Lecha Wałęsy. Reprezentowane są również inne wybitne osobistości, np. pisarze polscy oraz polski folklor. W pobliskim budynku własnymi pomieszczeniami dysponuje polska biblioteka, której zbiory liczą już — a raczej ponownie — 20 tys. woluminów. Fakt, iż ta wysepka polskości na obczyźnie znowu istnieje, budzi powszechne zadowolenie.

_________________
www.demokracjabezposrednia.pl