Codex Alimentarius juz wszedł w Polsce czy nie

lukashh

Jak to jest działa już Codex w Polsce ? Jeśli nie to kiedy będzie wprowadzony?

A przy okazji wkleje :

Cytat:

Interpelacja nr 8931

do prezesa Rady Ministrów

w sprawie wprowadzenia Codex Alimentarius, zbioru norm dotyczących żywności

Szanowny Panie Premierze! Prasa donosi, że do końca roku w Polsce, podobnie jak we wszystkich krajach świata, ma zacząć obowiązywać Codex Alimentarius, czyli zbiór norm dotyczących żywności. W pierwotnej postaci ogłoszony został w roku 1962, a za jego twórcę uznaje się Fritza Termera. Obecnie członkami Komisji Kodeksu Żywnościowego, związanej z Organizacją Narodów Zjednoczonych, są 174 państwa. W myśl kodeksu z początkiem przyszłego roku nielegalna będzie sprzedaż większości naturalnych witamin, suplementów mineralnych oraz leków ziołowych (faktycznie wiele z nich już zostało zabronionych). Zakazane zostanie jednocześnie promowanie naturalnych środków leczniczych i terapii, a nawet witamin - pomijając te oferowane przez posiadające odpowiednie uprawnienia koncerny farmaceutyczne. Wszystkie hodowane na mięso zwierzęta będą dostawać antybiotyki i hormony wzrostu, zaś jadalne rośliny trzeba będzie traktować pestycydami i napromieniowywać. Przydomowa uprawa warzyw, owoców i ziół będzie możliwa wyłącznie po wcześniejszym zdobyciu odpowiednich zezwoleń i poddaniu się państwowej kontroli. Oznacza to, że kontrola nad żywnością i lekami znajdzie się w rękach najważniejszych rządów i najbardziej wpływowych korporacji. Eksperci (również ci związani z ONZ) alarmują, że przestrzeganie przepisów doprowadzi do śmierci trzech miliardów ludzi. Miliard po prostu umrze z głodu, nie będąc w stanie zdobyć ilości pożywienia niezbędnej do przetrwania. Przyczyną śmierci dwóch miliardów będą choroby - normalnie niezbyt groźne, jednak zabójcze dla organizmów osłabionych niedożywieniem albo skutkami, jakie niesie za sobą spożywanie wyłącznie modyfikowanej żywności. Warto w tym miejscu dodać, że Fritz Termeer, który wymyślił całą ideę, to niemiecki naukowiec, który podczas II wojny światowej pracował dla koncernu farmaceutycznego IG Farben. Nowe preparaty testował na więźniach obozu w Oświęcimiu. W Norymberdze został skazany na siedem lat więzienia. Następnie został prezesem firmy Bayer i stworzył Codex Alimentarius.

W związku z powyższym pytam Pana Premiera:

1. Czy, a jeśli tak, to kiedy, w Polsce ma zacząć obowiązywać Codex Alimentarius?

2. Czy Polska jest w gronie państw, które są członkami Komisji Kodeksu Żywnościowego?

Poseł Anna Sobecka

Toruń, dnia 17 marca 2009 r.

link http://orka2.sejm.gov.pl/IZ6.nsf/main/140B28FB

odpowiedź

Cytat:

Odpowiedź sekretarza stanu w Ministerstwie Zdrowia - z upoważnienia prezesa Rady Ministrów -

na interpelację nr 8931

w sprawie wprowadzenia Codex Alimentarius, zbioru norm dotyczących żywności

Szanowny Panie Marszałku! W odpowiedzi na pismo z dnia 3 kwietnia 2009 r., znak: SPS-023-8931/09, w sprawie interpelacji pani poseł Anny Sobeckiej dotyczącej Codex Alimentarius (Kodeksu Żywnościowego), z upoważnienia prezesa Rady Ministrów, uprzejmie przekazuję odpowiedzi na zawarte w ww. interpelacji pytania.

Uprzejmie informuję, że odpowiedzi na pytania zostały przygotowane w oparciu o informacje otrzymane z punktu kontaktowego Komisji Kodeksu Żywnościowego FAO/WHO dla Polski zlokalizowanego w Głównym Inspektoracie Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych.

Czy, a jeśli tak, to kiedy, w Polsce ma zacząć obowiązywać Codex Alimentarius?

Nie, nie ma planów, aby Codex Alimentarius zaczął obowiązywać w Polsce.

Codex Alimentarius (łac. Kodeks Żywnościowy) jest zbiorem norm, wytycznych i kodeksów postępowania w zakresie żywności przyjętych w skali międzynarodowej, opracowanych przez Komisję Kodeksu Żywnościowego i jej komitety techniczne. Zbiór ten, zawierający blisko 300 norm, ponad 60 zalecanych kodeksów praktyki, a także pokaźną ilość tekstów związanych, jest systematycznie rozwijany i uaktualniany w świetle najnowszych doniesień naukowych.

Komisja Kodeksu Żywnościowego (Codex Alimentarius Commission - CAC) została utworzona w 1963 r. przez Organizację do Spraw Wyżywienia i Rolnictwa Narodów Zjednoczonych (Food and Agriculture Organization of the United Nations - FAO) oraz Światową Organizację Zdrowia (World Heath Organization - WHO). Celem Komisji Kodeksu Żywnościowego jest zapewnienie ochrony zdrowia konsumentów oraz uczciwych praktyk w handlu żywnością. W skład komisji wchodzi 181 państw członkowskich oraz Wspólnota Europejska. W charakterze obserwatorów w pracach komisji uczestniczy ponad 160 międzynarodowych organizacji pozarządowych reprezentujących konsumentów i przemysł.

Normy kodeksowe opracowywane są przez komitety (ogólne i branżowe), tzw. ciała pomocnicze Komisji Kodeksu Żywnościowego, głównie w drodze konsensusu w oparciu o najlepsze dostępne analizy naukowe i techniczne.

Komisja Kodeksu Żywnościowego FAO/WHO jest jedynym tak szerokim forum międzynarodowym z zakresu bezpieczeństwa i jakości żywności, które gromadzi naukowców, ekspertów technicznych, przedstawicieli rządowych, jak również reprezentantów międzynarodowych organizacji konsumenckich oraz przemysłu. Państwa członkowskie dokonują przeglądu i przedstawiają swoje opinie w sprawie norm kodeksowych i tekstów z nimi związanych w kilku etapach. W wielu krajach odbywają się publiczne konsultacje w celu omówienia komentarzy odnośnie do propozycji tworzenia lub zmiany norm. Na konsultacje te zapraszane są wszystkie zainteresowane strony. Normy i wytyczne Kodeksu Żywnościowego nie są prawnie wiążące, także Komisja Kodeksu Żywnościowego nie może ich przekształcić w obowiązujące prawo.

Komisja Kodeksu Żywnościowego przyjmuje normy, wytyczne i kodeksy postępowania jako zalecenia dla jej państw członkowskich w zakresie produkcji bezpiecznej żywności o wysokiej jakości oraz uczciwych praktyk międzynarodowego obrotu żywnością. Tylko administracje rządowe/regionalne posiadają kompetencje do wdrożenia norm kodeksowych do systemu prawnego danego kraju. Teksty kodeksowe nie są obowiązkowe, ale są uznawane za międzynarodowe normy bezpieczeństwa żywności na potrzeby porozumienia w sprawie stosowania środków sanitarnych i fitosanitarnych (Agreement on Sanitary and Phytosanitary Measures - SPS Agreement) w ramach Światowej Organizacji Handlu (WTO). Mogą one stanowić odniesienie dla WTO w przypadku sporów dotyczących handlu międzynarodowego.

Porozumienie w sprawie stosowania środków sanitarnych i fitosanitarnych zostało podpisane w ramach rundy urugwajskiej (1986-1994) pod patronatem Układu ogólnego w sprawie taryf celnych i handlu (General Agreement on Tariffs and Trade - GATT). W Porozumieniu SPS państwa członkowskie WTO uzgodniły działania służące ochronie życia i zdrowia ludzi, zwierząt oraz roślin, odwołując się do norm ustanawianych na forum Komisji Kodeksu Żywnościowego FAO/WHO. Wszystkie dokumenty związane z Kodeksem Żywnościowym są jawne i publikowane w 6 językach na stronie internetowej: www.codexalimentarius.net.

Podsumowując, stosowanie norm i zaleceń Kodeksu Żywnościowego nie jest obligatoryjne. Nie ma również planów wprowadzenia w Polsce obowiązkowego stosowania norm kodeksu. Normy te natomiast mogą być podstawą przy tworzeniu prawa w poszczególnych krajach.

Czy Polska jest w gronie państw, które są członkami Komisji Kodeksu Żywnościowego?

Tak, Polska jest członkiem Komisji Kodeksu Żywnościowego od momentu jej powstania, tj. od 1963 r. Za koordynację udziału polskich ekspertów w pracach kodeksowych w Polsce odpowiada punkt kontaktowy Komisji Kodeksu Żywnościowego FAO/WHO dla Polski zlokalizowany w Głównym Inspektoracie Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych. W Polsce w opiniowaniu projektów dokumentów kodeksowych uczestniczy ponad 50 organizacji rządowych i pozarządowych.

Dla każdego z komitetów kodeksowych wyznaczona została instytucja wiodąca, będąca jednostką administracji publicznej, która ma decydujący wpływ na ostateczne stanowisko Polski odnośnie do danego zagadnienia dyskutowanego na forum kodeksu. Instytucjami wiodącymi dla poszczególnych komitetów są:

- Główny Inspektorat Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych,

- Główny Inspektorat Sanitarny,

- Główny Inspektorat Weterynarii,

- Instytut Żywności i Żywienia,

- Morski Instytut Rybacki,

- MRiRW - Departament Bezpieczeństwa Żywności i Weterynarii,

- MRiRW - Departament Rybołówstwa,

- MRiRW - Departament Rynków Rolnych

- Narodowy Instytut Zdrowia Publicznego - Państwowy Zakład Higieny.

Po szerokich konsultacjach w kraju, zarówno z jednostkami administracji publicznej, jak i ośrodkami naukowo-badawczymi, organizacjami pozarządowymi, stowarzyszeniami branżowymi, środowiskami akademickimi, a także organizacjami konsumentów, instytucja wiodąca w danym zakresie tematycznym opracowuje ostateczne stanowisko kraju.

Komentarz do zagadnień przedstawionych jako tło interpelacji.

W świetle przedstawionej organizacji prac związanych z Kodeksem Żywnościowym w Polsce, a także z uwagi na fakt, że podobnie zorganizowane są prace w pozostałych 180 krajach, łączenie Kodeksu Żywnościowego z osobą Fritza Termera wskazuje na co najmniej nierzetelność cytowanych przez panią poseł mediów.

Wymienianie przez niektóre media dnia 31 grudnia 2009 r. jako terminu istotnych zmian w polskim prawodawstwie żywnościowym może się wiązać z rozporządzeniem ministra zdrowia z dnia 9 października 2007 r. w sprawie składu oraz oznakowania suplementów diety, zgodnie z którym po 31 grudnia 2009 r. w skład produkowanych suplementów diety nie będą mogły wchodzić inne witaminy i sole mineralne niż wymienione w załączniku nr 1 do rozporządzenia.

Wymienione rozporządzenie ministra zdrowia w żaden sposób nie ogranicza produkcji suplementów diety, a jedynie porządkuje wymagania dotyczące tego rodzaju produktów w zakresie ich składu.

Dodatkowo należy podkreślić, że suplementy diety są środkami spożywczymi, których celem, zgodnie z definicją zawartą w ustawie z dnia 25 sierpnia 2006 r. o bezpieczeństwie żywności i żywienia (Dz. U. Nr 171, poz. 1225 z późn. zm.), jest uzupełnienie normalnej diety.

Jednocześnie należy zauważyć, że § 3 wymienionego rozporządzenia jest jednym z nielicznych przykładów przywołania w polskim prawodawstwie zaleceń Kodeksu Żywnościowego, w tym przypadku w zakresie kryteriów czystości, co może być związane z włączeniem się przez niektóre media w Polsce w kampanię oszczerstw wobec Kodeksu Żywnościowego.

Warto w tym miejscu przybliżyć zarys prac Komisji Kodeksu Żywnościowego prowadzonych w zakresie witamin i suplementów diety. Na początku lat 90-tych, w ramach Komitetu Komisji Kodeksu Żywnościowego FAO/WHO do Spraw Żywienia oraz Żywności Przeznaczonej do Specjalnych Celów Żywieniowych (Codex Committee on Nutrition and Foods for Special Dietary Uses - CCNFSDU) rozpoczęto dyskusję w sprawie wytycznych dla witamin i suplementów diety. Komitet ten jest odpowiedzialny za badanie problemów żywieniowych określonych przez Komisję Kodeksu Żywnościowego, a w razie potrzeby za redagowanie wymagań w zakresie wartości odżywczej środków spożywczych oraz za rozwój norm, wytycznych lub tekstów związanych, dotyczących żywności specjalnego przeznaczenia.

Na 26 sesji CCNFSDU (Bonn, 1-5 listopada 2004 r.) komitet zakończył prace w sprawie projektu wytycznych dotyczących witamin i mineralnych suplementów diety oraz przedłożył je do przyjęcia przez Komisję Kodeksu Żywnościowego (CAC). Wytyczne zostały przyjęte na 28 sesji CAC, która odbyła się w Rzymie w dniach 4-9 lipca 2005 r.

Wytyczne dotyczące witamin i mineralnych suplementów diety (CAC/GL 55-2005) mogą być stosowane tylko do suplementów diety, które sprzedawane są jako środki spożywcze i jako takie oferowane konsumentom. Wytyczne te dotyczą składu suplementów oraz bezpieczeństwa, czystości i biodostępności źródeł witamin i minerałów w nich zawartych. Wytyczne nie mają zastosowania do żywności specjalnego dietetycznego przeznaczenia, o których mowa w ogólnej normie kodeksowej dotyczącej znakowania i oświadczeń dla żywności specjalnego dietetycznego przeznaczenia (Codex-Stan 146-1985), np. żywności bezglutenowej, żywności przeznaczonej dla żywienia niemowląt i małych dzieci. Wytyczne te nie określają górnych limitów dla witamin i składników mineralnych w suplementach, zawierają natomiast kryteria dla ustanowienia maksymalnych ilości witamin i minerałów w dziennej dawce, zgodnie z zaleceniami producenta. Kryteria te określają, że maksymalna ilość powinna być ustanowiona na drodze naukowej oceny ryzyka, opartej na ogólnie przyjętych danych naukowych i przy uwzględnieniu, w razie potrzeby, różnego stopnia wrażliwości poszczególnych grup konsumenckich. Wytyczne dotyczą także pakowania i etykietowania suplementów. W opisanych wytycznych nie ma mowy o zakazie sprzedaży żadnych suplementów diety.

Głębsze spojrzenie na źródła i treść publikowanych przez niektóre media informacji cytowanych w interpelacji pani poseł pozwala przypuszczać, że media te padły ofiarą manipulacji w ramach szeroko zakrojonej kampanii prowadzonej przez jednego z producentów suplementów diety, połączonej z akcją reklamową sprzedawanych produktów. Świadczą o tym choćby powtarzające się nazwiska ekspertów, na które się powołują owe media, jednocześnie osób związanych z wymienionym producentem i z prowadzonymi przez niego działaniami.

Reasumując, należy podkreślić, że obecnie obowiązujące przepisy prawne nie określają dla środków spożywczych wymagań, o których mowa w zarzutach przedstawionych w interpelacji. Nie są również planowane zmiany zarówno w prawie wspólnotowym, jak i polskim, zmierzające do wprowadzenia takich wymagań. Nie można wobec tego podzielić obaw dotyczących negatywnych konsekwencji odnoszących się do produkcji, przetwarzania i obrotu żywnością, które mają rzekomo nastąpić pod koniec b.r.

Od końca ubiegłego roku, tj. od ukazania się w jednym z czasopism artykułu zawierającego nieprawdziwe informacje na temat Komisji Kodeksu Żywnościowego, które wywołały niepokój czytelników, GIJHARS jako punkt kontaktowy Komisji Kodeksu Żywnościowego w Polsce stał się celem licznych wystąpień na temat kodeksu dezorganizujących codzienną pracę urzędu. GIJHARS podjął szereg działań zmierzających do przybliżenia opinii publicznej prac kodeksowych oraz przekazania rzetelnych informacji w powyższej sprawie. Przykładem jest rozbudowanie tematycznej zakładki Codex Alimentarius/Kodeks Żywnościowy FAO/WHO na stronie internetowej www.ijhars.gov.pl, gdzie wszyscy zainteresowani mogą znaleźć odpowiedź na pytania w przedmiotowej sprawie.

W związku z tym, korzystając z okazji, pragnę gorąco podziękować pani poseł za podjęcie tematu, który w jaskrawy sposób przedstawia sytuację, w której jeden przedsiębiorca za pomocą zaprzyjaźnionych mediów uruchamia kampanię mającą na celu autoreklamę kosztem oczerniania szanowanych instytucji. Jednocześnie mam nadzieję, że pani poseł przyczyni się do zaprezentowania opinii publicznej faktów dotyczących prawie 50-letniej pracy Komisji Kodeksu Żywnościowego FAO/WHO na rzecz poprawy bezpieczeństwa żywności i ochrony konsumentów.

Jednocześnie przekazuję w załączeniu oficjalne stanowisko w sprawie ˝Petycji w obronie wolności dostępu do naturalnych środków leczniczych, terapii i żywności˝ opracowane przez GIJHARS we współpracy z właściwymi jednostkami administracji publicznej*).

Z poważaniem

Sekretarz stanu

Jakub Szulc

Warszawa, dnia 28 kwietnia 2009 r.

http://orka2.sejm.gov.pl/IZ6.nsf/main/40828842

R4S

Krótko, Codex jako nie wszedł...Ale weszły i wchodzą dyrektywy EU, które z Codexem są powiązane.
Dyr. dot. suplementów mineralnych, ustawa dot. leków w obrocie pozaaptecznym (zapytajcie się zielarzy co się dzieje), lobbing GMO szczególnie w Polsce.

Sporo odpowiedzi dostarczy ten dokument:
Krótki cytat:

Cytat:

Warszawa, 26 października 2009 roku
Oficjalna odpowiedź
Kampanii Naturalne Nielegalne !? Nigdy !!!
i
kampanii natura bez granic
na
Głównego Inspektoratu Jakości Handlowej Artykułów Rolno-SpoŜywczych
z dnia 2 kwietnia 2009 roku
1. WPŁYW KODEKSU śYWNOŚCIOWEGO NA POLSKĘ
Stanowisko GJIHARS
Polska, jako kraj członkowski Unii Europejskiej jest zobowiązana do stosowania przepisów
prawnych, w tym przepisów prawa Ŝywnościowego, zawartych m. in. w rozporządzeniach
organów UE obowiązujących wprost we wszystkich państwach członkowskich oraz
dyrektywach, które wymagają wdroŜenia do prawa krajowego. Polska nie jest zobowiązana
do stosowania zaleceń Kodeksu śywnościowego FAO/WHO, które są zbiorem norm
Ŝywnościowych, znanych na forum międzynarodowym i zawierają postanowienia o
charakterze doradczym w formie kodeksów praktyki, wytycznych i innych zalecanych
środków. Zalecenia Kodeksu nie stanowią przepisów prawnych i nie są przeznaczone do
bezpośredniego stosowania. JednakŜe naleŜy podkreślić, Ŝe w pracach Komitetów
działających w ramach Komisji Kodeksu śywnościowego FAO/WHO biorą udział
przedstawiciele Polski, jako kraju członkowskiego KKś, a w oparciu o te zalecenia są
opracowywane równieŜ polskie przepisy.
Nieprawdziwym jest więc zarzut odnośnie „obecnego wprowadzania Kodeksu
śywnościowego”.
Odpowiedź NNN / knbg
Nie przyjęcie przez Unię Europejską a w konsekwencji Polskę róŜnych standardów i
wytycznych opracowanych przez Komisję Kodeksu śywnościowego (KKś) jest teoretycznie
moŜliwe. Jednak utworzenie 1 stycznia 1995 roku Światowej Organizacji Handlu (WTO)
zmieniło zasadniczo międzynarodowy status wytycznych Kodeksu. Zgodnie z umową SPS
(zastosowania mierników sanitarnych i fito-sanitarnych) KKś traktowany jest jako jedyne
ciało ustanawiające międzynarodowe normy obowiązkowe dla krajów członkowskich WTO1.
Umowa SPS wyróŜnia w szczególności trzy międzynarodowe ciała ustanawiające standardy
(trzy siostrzane organizacje). Środki bezpieczeństwa, standardy, wytyczne i rekomendacje
dotyczące Ŝywności ustanawiane są przez KKś. Podobnie, Światowa Organizacja Zdrowia
Zwierząt odnosi się do miar bezpieczeństwa zdrowia zwierząt, a Sekretariat Konwencji
ds. Ochrony Roślin ustanawia normy ochrony roślin.
1 http://www.wto.org/english/tratop_e/sps_e/sps_agreement_cbt_e/c2s2p1_e.htm
2
Artykuł 3 umowy SPS stanowi: “(…) Członkowie muszą ustanawiać mierniki sanitarne
i fito-sanitarne w oparciu o międzynarodowe standardy, wytyczne i rekomendacje, jeŜeli takie
istnieją…”. Warto zauwaŜyć, Ŝe umowa SPS nie rozróŜnia mocy prawnej „standardów”,
„wytycznych” i „rekomendacji” wszystkich trzech organizacji.
Normy KKś w oparciu o umowy SPS i TBT (technicznych barier w handlu) uŜywane są przy
rozsądzaniu międzynarodowych sporów handlowych, dotyczących Ŝywności. Potencjalne
zagroŜenie uwikłania w taki spór i wysokość potencjalnych strat sprawia, Ŝe przyjęcie
wytycznych i norm Kodeksu jest uwaŜane za obowiązkowe. Nie pozostawia bowiem
członkom WTO praktycznie Ŝadnej innej moŜliwości - poza ich przestrzeganiem. Na
nieprzestrzeganie mogą sobie pozwolić tylko najbogatsze kraje (lub ich grupy) tak jak stało
się to w przypadku Unii Europejskiej. Unia Europejska płaci rocznie 117 mln USD kary na
rzecz USA i około 11 mln USD na rzecz Kanady z tytułu odmowy importu wołowiny i drobiu
uzyskanych z hodowli zwierząt karmionych genetycznie modyfikowanym hormonem wzrostu
(rbGH)2. ZwaŜywszy zatem, Ŝe 153 krajów to obecnie członkowie WTO, a normy lub
wytyczne Kodeksu istnieją praktycznie dla kaŜdego typu Ŝywności, oznacza to, Ŝe Kodeks juŜ
teraz skutecznie i bezpośrednio wpływa na większość ludzi na naszej planecie.
Kodeks bazuje w wielu przypadkach na nadmiernie restrykcyjnych dyrektywach
i rozporządzeniach Unii Europejskiej3, które są wprowadzane obecnie w Polsce,
m.in. w oparciu o projekt ustawy o zmianie ustawy o bezpieczeństwie Ŝywności i Ŝywienia
oraz niektórych innych ustaw z dnia 21 maja 2009 r. WdroŜenie tych regulacji prawnych oraz
wiele prowadzonych równolegle innych inicjatyw Komisji Europejskiej, m.in. Zielona
Księga, w ramach której wprowadzone mogą zostać coraz standardy niŜsze standardy
rolnictwa ekologicznego, dopuszczające stosowanie dodatków chemicznych4, jest
równoznaczne z „obecnym wprowadzaniem Kodeksu śywnościowego”.
2. KODEKS I REGULACJE PRAWNE W UNII EUROPEJSKIEJ I POLSCE
Stanowisko GJIHARS
Wskazane przez Państwa regulacje prawne nie dotyczą zagadnień poruszanych w Państwa
petycji tj.: Ŝywności genetycznie modyfikowanej, pestycydów, napromieniowywania
Ŝywności, rolnictwa ekologicznego, hormonów ani antybiotyków stosowanych w hodowli
zwierząt.
Odpowiedź NNN / knbg
Regulacje te były wskazane jako wybrane regulacje, odnoszące się do tematyki
i wprowadzenia Kodeksu. Petycja dotyczyła zarówno Kodeksu jak i tych (powiązanych z
nim, wybranych) regulacji. Więcej szczegółów pokazujących jak regulacje pośrednio lube
bezpośrednio powiązane z Kodeksem, znajduje się w ulotce opracowanej przez Koalicję na
rzecz Naturalnego Zdrowia, pt „Dobre, złe i bardzo złe strony prawa Unii Europejskiej
dotyczącego naturalnego zdrowia” 5.
2 http://www.reuters.com/article/worldNews/idUSTRE50E5OU20090115,
http://www.nationalaglawcenter.org/assets/crs/R40449.pdf
3 Dyrektywa dotycząca suplementów Ŝywnościowych (Dyrektywa 2002/46/EC), Rozporządzenie w sprawie
oświadczeń Ŝywieniowych i zdrowotnych dotyczących Ŝywności Rozporządzenie (EC) 1924/2006
4 http://www.stopcodex.pl/wp-content/uploads/2009/03/greenpaper_pl.pdf
5 http://www.naturalnenielegalne.pl/downlo.....drowie.pdf
3
3. ORGANIZACJE WSPIERAJĄCE PETYCJĘ
Stanowisko GJIHARS
Wymienione przez Państwa:
· Natural Health Foundation (www.naturalhealthfoundation.com./supplement.php),
która przedstawia się jako niedochodowa międzynarodowa fundacja, oferuje
jednoczenie na swojej stronie internetowej sprzedaŜ suplementów diety.
· Alliance for Natural Health (www.anhcampaign.org) jest organizacją znaną z lobbing
przeciw jakimkolwiek ograniczeniom nakładanym na producentów suplementów
diety.
Odpowiedź NNN / knbg
Wiązanie działalności niedochodowej z informacjami zawartymi na stronie
http://www.naturalhealthfoundation.com/supplement.php jest bezzasadne. Znajduje się tam
informacja o kilku suplementach produkowanych i dystrybuowanych nie przez Natural Health
Foundation, lecz firmy zajmujące się tą działalnością komercyjnie.
Być moŜe nastąpiła teŜ pomyłka. Jedyną niezaleŜną organizacją pozarządową non-profit
posiadającą status oficjalnego obserwatora na posiedzeniach KKś, i chroniącą podczas prac
KKś interesy i prawa konsumentów jest National Health Federation (ten sam skrót).
Alliance for Natural Health jest znana z wykorzystania rzetelnych wyjaśnień i argumentów
prawnych i naukowych w obronie interesów i zdrowia konsumentów w zakresie określania
listy dopuszczalnych składników witaminowych i mineralnych oraz ich dopuszczalnych
wartości. Przykładowe potwierdzenie merytorycznej argumentacji w stosunku do wątpliwych
z punktu naukowego i prawnego propozycji Komisji Europejskiej i EFSA dotyczących
nadmiernych restrykcji nakładanych na suplementy znajduje się m.in. w następujących
dokumentach:
ec.europa.eu/food/food/labellingnutrition/supplements/documents/anh_en.pdf
oraz http://www.anhcampaign.org/news/anh-rele.....pplements-
is-a-victory
4. NAPROMIENIOWANIE śYWNOŚCI
Stanowisko GJIHARS
Wymagania dotyczące napromieniania Ŝywności promieniowaniem jonizującym są określone
w rozdziale 5 ustawy z dnia 25 sierpnia 2006 r. o bezpieczeństwie Ŝywności i Ŝywienia (Dz.
U. Nr. 171, poz. 1225) oraz w rozporządzeniu Ministra Zdrowia z dnia 20 czerwca 2007 r, Vi
sprawie napromieniania Ŝywności promieniowaniem jonizującym (Dz. U. Nr 121, poz. 841).
Przepisy te nie nakładają obowiązku napromieniania Ŝywności, a na ich podstawie środki
spoŜywcze mogą być poddawane napromienianiu wyłącznie na zasadzie dobrowolności w celu
zmniejszenia liczby przypadków chorób spowodowanych spoŜyciem Ŝywności przez
niszczenie drobnoustrojów chorobotwórczych, zapobiegania psuciu się Ŝywności przez
opóźnienie lub powstrzymanie procesów rozkładu i przez niszczenie mikroorganizmów
odpowiedzialnych za te procesy, przedłuŜenia okresu przydatności do spoŜycia przez
hamowanie naturalnych procesów biologicznych związanych z dojrzewaniem lub
kiełkowaniem oraz usunięcia organizmów- szkodliwych dla zdrowia roślin lub dla Ŝywności
pochodzenia roślinnego.
4
Napromienianie Ŝywności jest dopuszczalne wyłącznie, jeŜeli nie stanowi zagroŜenia dla
zdrowia lub Ŝycia człowieka, jest uzasadnione technologicznie, a Ŝywność poddawana temu
napromienianiu spełnia obowiązujące wymagania zdrowotne oraz nie zawiera substancji
chemicznych słuŜących do jej konserwacji lub stabilizacji. WyŜej wspomniane
rozporządzenie Ministra Zdrowia zawiera wykaz środków spoŜywczych, które mogą być
poddane napromienianiu promieniowaniem jonizującym oraz maksymalne dopuszczalne
dawki tego promieniowania. Są to: ziemniaki, cebula, czosnek, pieczarki, przyprawy suche.
pieczarki suszone oraz suszone warzywa.
Na podstawie dostępnych w Głównym Inspektoracie Sanitarnym informacji moŜna
stwierdzić, Ŝe w Polsce stosowanie promieniowania jonizującego, jako metody utrwalania
Ŝywności jest mało rozpowszechnione. Najczęściej napromieniowywane są przyprawy suche
oraz pieczarki.
Przepisy polskie w tym zakresie są zgodne z dyrektywami wspólnotowymi dotyczącymi
napromieniania Ŝywności.
NaleŜy pokreślić, Ŝe w chwili obecnej nie planuje się zmian tych przepisów. W związku z
powyŜszym, nie moŜna zgodzić się z twierdzeniem zawartym w tym zarzucie, Ŝe cala
Ŝywność będzie musiała być obowiązkowo napromieniana.
W produkcji ekologicznej, Zgodnie Ŝart. 10 Rozporządzenia Rady WE 834/2007 z dnia 28
czerwca 2007 r. w sprawie produkcji ekologicznej i znakowania produktów ekologicznych.
"zakazane jest poddawanie Ŝywności lub paszy ekologicznej lub surowców stosowanych w
Ŝywności lub paszy ekologicznej działaniu promieniowania jonizującego".
Odpowiedź NNN / knbg
Właściwie sprecyzowany zarzut wobec Kodeksu śywnościowego odnosi się do braku
wyraźnego zakazu napromieniowania Ŝywności ekologicznej, braku wymogów informowania
o napromieniowaniu oraz samej konstrukcji Kodeksu, który jako prawo referencyjne
do rozstrzygania sporów WTO moŜe prowadzić do sytuacji gdy „dobrowolnie”
napromieniowana Ŝywność konwencjonalna lub ekologiczna będzie musiała zostać
dopuszczona (pod groźbą kar i sankcji) do kraju, w którym takie praktyki nie są akceptowane
przez społeczeństwo. Obecne plany i stanowisko Rządu RP i KE, mogą zatem stać
w sprzeczności z interesami koncernów spoŜywczych chcących eksportować
napromieniowaną Ŝywność ekologiczną do Polski. Zapisy Kodeksu wraz z siłą argumentacji
WTO mogą mieć znaczący wpływ na zmianę tych planów.
Szerokie dopuszczenie napromieniowania w celu utrzymania przedłuŜenia przydatności do
spoŜycia, zapobiegania rozwojowi patogenów, kiełkowania, itp. jest wygodne dla
producentów i dystrybutorów Ŝywności, gdyŜ pozwala na wydłuŜenie okresu transportu
przechowywania, oraz obniŜenie warunków sanitarnych i fitosanitarnych produkcji transportu
i przetwarzania, przy załoŜeniu Ŝe promieniowanie zabezpieczy Ŝywność przed zepsuciem. W
efekcie w krajach rozwiniętych Ŝywność moŜe być produkowana w oparciu o metody
przemysłowe i coraz dłuŜej przechowywana, przez co jest coraz uboŜsza w składniki
odŜywcze, a społeczeństwa tych krajów w coraz większym stopniu zapadają na choroby
cywilizacyjne wynikające z niedoborów mikroelementów.

Całość http://fnbg.org/pliki/GJIHARS.pdf
szeroko wyjaśnione kwestie Codexu tutaj: http://www.kodeks-a-zdrowie.pl/
lub tutaj: http://fnbg.org/start.htm i http://www.stopcodex.pl/codex-2/

Rusty

Jak widać, witaminy, minerały oraz suplementy można nadal kupić.
A przynajmniej wszystko to, co kupowałem do tej pory, jest nadal dostępne.
No, prawie- w niektórych przypadkach zmienił się skład, jak np. w witaminach Vita-Min Multiple Sport firmy Olimp:

Źródło: SFD

Sikorski

posadź przed domem marchewkę, jak za parę dni zapukają pały to wszedł salut